خلاصه کتاب آیین دوستیابی
به عنوان یک انسان، توانایی برقراری ارتباط با دیگران، چیزی فراتر از یک هنر است. در واقع، می توان گفت که سرنوشت آینده مان، میزان درآمدمان و کیفیت زندگی مان به سبک رفتار ما با دیگران ارتباط مستقیم دارد. اما چگونه می توان در این زمینه به مهارت رسید؟ خواندن کتاب «آیین دوستیابی» اثر «دیل کارنگی» می تواند به عنوان یک راهنمای جامع، مسیر پیش رویمان را چراغانی کند. در این قسمت از خانه سرمایه، سری به ماجراهای درون این کتاب می زنیم. با ما همراه باشید.
انتقاد کردن فایده ای ندارد، به فکر یک راه دیگر باشید
بسیاری از مردم، به ویژه آنهایی که نقش هایی همچون پدر، مادر، مدیر، معلم و … را دارند، بر این باور هستند که تنها راه برای اصلاح رفتار و اقدام های اشتباه، انتقاد کردن است. در حالی که ذات انسان، از انتقاد فراری است. در واقع، ذهن ما هر کاری می کند تا خودش را از زیر تیغ انتقاد نجات بدهد. بنابراین، بهتر است به جای انتقاد و سرزنش کردن دیگران، از نیروی مخالفش یعنی تحسین و محبت استفاده کنید.
میزان اثرگذاری این جایگزینی، نه تنها به دست محققان اثبات شده است بلکه می توانید خودتان هم آن را به سادگی در زندگی تان اعمال کنید. به این ترتیب، وقتی می خواهید لب به انتقاد از رفتار یا گفتار کسی بگشایید، سکوت کرده و اجازه بدهید ذهنتان برای چند لحظه هم که شده، به موقعیت، احساسات یا نگرش فرد مقابل، بیندیشد.
سپس به دنبال یک ویژگی خوب و تحسین برانگیز در رفتار یا گفتار وی بگردید و به جای انتقاد کردن، از آن ویژگی خوب، تعریف کرده و آن را برجسته کنید. آیین دوستیابی تحسین کردن ویژگی های خوب، از تاثیر منفی ویژگی های بد می کاهد و آنها را به سمت ایجاد تغییرهای مثبت و سازنده هدایت می کند.
از سرچشمه عطش انسانی برای باز کردن جایی در قلب دیگران استفاده کنید
شاید برایتان جالب باشد که بدانید، علت اصلی تمام کارهای خوب و بد انسان، احساسی مرموز به نام «مهم بودن» است. در وجود همه ما، عطشی سیری ناپذیر برای تجربه این احساس وجود دارد. این همان حسی است که باعث می شود تکانی به خودمان بدهیم و خوب یا بد، تغییری قابل توجه در زندگی مان به وجود بیاوریم. چون اگر غیر از این باشد، این حسرت و تشنگی، ما را از درون نابود می کند و به دنبال آن زندگی تمام کسانی که به شکلی با ما در ارتباط هستند هم به ورطه نابودی کشانده می شود.
هر کدام از ما از روش های خاص خودمان برای تجربه احساس مهم بودن استفاده می کنیم. مثلا:
- برخی با انجام کارهای خلاف و نشان دادن زور بازویشان به افراد ضعیف تر از خودشان یا حتی ناله، زاری و اظهار مریضی این کار را می کنند. چون می خواهند حضور خودشان را مهم و تاثیرگذار – حتی به شکلی منفی – جلوه دهند.
- عده ای با خرج کردن پولشان در خیریه ها و زدن نام خودشان بر سردر آن موسسه ها به دنبال مهم نشان دادن خودشان هستند.
- تعداد کمی از مردم با انجام کارهای خوب و سازنده به شکلی مثبت، نیاز مهم بودن را برطرف می کنند. مثلا کتاب های خوب می نویسند، کارآفرین می شوند، دانسته هایشان را تدریس می کنند و خلاصه، هر کاری که از دستشان بربیاید را برای رشد و شکوفایی انسان ها انجام می دهند. چون به دنبال این هستند که از درون، احساس مفید بودن را تجربه کنند. چنین انسان های دلیل اصلی پیشرفت تمدن به شمار می روند.
می توانید از احساس قدرتمند مفید بودن برای ایجاد ارتباطی سازنده و پایدار با دیگران استفاده کنید. برای این کار باید برای یک بار هم که شده، به ویژگی های خوب اطرافیانتان نگاه کنید و آنها را به خاطر چنین مواردی مورد تحسین قرار بدهید.
شما با این کار ساده، به قلب آنها پُل می زنید. اما یادتان باشد، اگر تحسین شما برخواسته از قلبتان نباشد، کم کم سخن شما در نزد دیگران ارزش خودش را از دست می دهد. چون در آن صورت، به فردی چاپلوس تبدیل می شوید که دروغ های قشنگی را به خورد دیگران می دهد.
به دنبال آیین دوستیابی می گردید؟ عاشق مردم باشید
می خواهید در قلب مردم نفوذ کنید و همه برای لحظه ای حضور در کنار شما سر و دست بشکنند؟ برای این کار باید واقعا مردم را دوست داشته باشید و علاقه خود را به صورت زبانی و عملی به آنها نشان دهید.
با مردم به صورت طبقه بندی شده رفتار نکنید. چه کارگر باشند و چه وزیر، باید آنها را به چشم یک انسان قابل احترام که لیاقت محبت را دارد ببینید.
وقتی از در محبت با جهان پیرامونتان برخورد می کنید، عشقی که دارید فرسنگ ها جلوتر از شما حرکت می کند، راه را برایتان هموار کرده و مشکلات را پیش از آنکه با آنها برخورد کنید برطرف می سازد.
یادتان باشد، نباید به راحتی این حق را به خودتان بدهید که دیگران را قضاوت کرده و بر اساس برداشت های شخصی و یک طرفه خودتان در مورد آنها صحبت کنید.
زندگی شما زمانی زیبا و پر از دوستان خوب می شود که قدمی خیر و بدون چشم داشت برای دیگران بردارید. محبت به چیزهای ساده ای گره خورده است.
شما می توانید با استفاده از کارهای کوچکی مانند لحن مهربان به هنگام صحبت کردن، تبریک گفتن تاریخ تولد کسانی که آنها را می شناسید و تشکر کردن از دیگران حتی به خاطر کوچک ترین لطفشان، جایی ویژه در قلبشان داشته باشید.
از قدرت لبخند غافل نشوید
لبخند، شیرین ترین ویروس دنیا است. البته منظورم لبخندهای واقعی هستند. وقتی از صمیم قلبتان و بدون شیله پیله لبخند می زنید، بی هیچ مانعی یکراست به قلب دیگران نفوذ می کنید.
کمتر کسی وجود دارد که بتواند در مقابل قدرت یک لبخند واقعی مقاومت کند. 99 درصد مردم جهان، با دیدن لبخند یک فرد دیگر، ناخودآگاه لبخند می زنند.
لبخند، آن قدر قدرتمند است که می تواند در کمتر از چند ثانیه، جو سنگین و خسته حاکم بر یک محیط را به حال و هوایی شاد و آرام تبدیل کند. لبخند شما نباید چیزی نایاب و دست نیافتنی باشد.
بخشندگی پیشه کنید و لبخند خود را به کسانی که با آنها روبه رو می شوید هدیه دهید. وقتی از خواب بیدار می شوید، اول از همه لبخند بزنید.
شما زنده هستید و یک بار دیگر این فرصت به شما داده شده تا تمام تلاش خود را برای زندگی کردن به کار بگیرید. وقتی عزیزانتان را می بینید، سر کار می روید یا حتی زمانی که خرید می کنید هم لبخند زدن را از یاد نبرید.
لبخند شما به شکلی باور نکردنی، مسیر شادی، آرامش، ثروت و سلامتی را در زندگی تان می گشاید. در واقع، شما گنجی عظیم را به رایگان در اختیار دارید. هرگز بابت این گنج، مالیاتی نمی پردازید، حجم این گنج هیچ وقت تمام نمی شود و هر چقدر که بیشتر آن را به دیگران ببخشید، مقدار آن در تمام جهان بیشتر می شود. شاید بتوان گفت که نیازمندترین و فقیرترین انسان های روی زمین، کسانی هستند که نمی توانند یا نمی خواهند که لبخند بزنند و از این آیین دوستیابی محروم هستند.
مردم عاشق اسمشان هستند، از این نکته غافل نشوید
چه احساسی پیدا می کنید وقتی در بالای یک نامه اداری، پیامک یا ایمیل، نام خودتان را می بینید؟ آیا دیدن نامتان باعث نمی شود که اهمیت بیشتری به موضوع آن محتوا یا نامه بدهید؟ نام ها قدرتمند هستند.
وقتی کسی نام خود را از زبان فردی دیگر می شنود شاخک های نامرئی وجودش فعال می شوند و احساس می کند که مورد توجه دیگران قرار گرفته است.
به عنوان یک مدیر، معلم، استاد، دوست، شاگرد یا هر جایگاه دیگری می توانید با به خاطر سپردن نام دیگران و مورد خطاب قرار دادن آنها با اسمشان بی مقدمه به قلبشان نفوذ کنید.
گوش دادن مهم نیست، چگونه گوش دادن مهم است
بسیاری از مردم، خودشان را یک شنونده عالی معرفی می کنند؛ کسی که به تمام سخنان گوش می دهد و در اصطلاح، سنگ صبور دوستان، فامیل یا خانواده اش به شمار می روند. اما در حقیقت، بیشتر آنها واقعا به صحبت های طرف مقابل گوش نمی دهند. بلکه فقط تظاهر به گوش دادن می کنند.
چگونه گوش دادن در آیین دوستیابی، آداب ویژه ای دارد:
- باید واقعا و از صمیم قلب به موضوعی که گوینده تعریف می کند علاقه داشته باشید یا دست کم سعی کنید در میان صحبت هایش نقطه های مشترکی با علاقه های خودتان پیدا کنید.
- وقتی به صحبت های طرف مقابلتان گوش می دهید نباید در ذهنتان به دنبال وصله پینه کردن پاسخ های مناسب بگردید. بلکه فقط باید با تمام وجودتان به سخنان او گوش دهید. یادتان باشد، چشم ها و حرکات بدنتان خیلی زود شما را لو می دهند و طرف مقابلتان به راحتی متوجه می شود که شما به حرف هایش گوش نمی دهید.
شاید باورتان نشود که بسیاری از فرصت های ناب و موفقیت های بزرگ در حالی از دست افراد بیرون می رود که با پیروزی فقط «چند دقیقه شنیدن» فاصله داشتند.
شما با گوش دادن به دیگران این پیام پنهان را به آنها انتقال می دهید: «من به تو اهمیت می دهم.»
همین پیام ساده می تواند مراوده های تجاری را به موفقیت برساند، فرزندان را به جمع خانواده بازگرداند، کارمندان را به کارشان علاقه مند کند و مشتریان را به فروشگاه شما بازگرداند.
در حقیقت، برای نفوذ به قلب دیگران لازم نیست حتما از واژه ها استفاده کنید یا سعیتان را بر این بگذارید که با پولتان به بخشی از قلب دیگران تبدیل شوید. یکی از راه های ساده برای این کار، گوش دادن با تمام وجود است. حتی سرسخت ترین افراد هم نمی توانند در مقابل کسی که با صبوری و از صمیم قلب به سخنانشان گوش می دهد مقاومت کنند.
از قدرت واژه هایتان به شکلی هدفمند استفاده کنید
مردم دوست دارند نه در مورد شما یا بزرگ ترین، جنجالی ترین و جالب ترین موضوع روی زمین بلکه در مورد خودشان و چیزهایی که به آنها علاقه دارند صحبت کنند.
بنابراین، ساده ترین راه برای باز کردن باب آشنایی با آنها این است که علایق آنها را کشف کرده و به طور ویژه در آن زمینه گفتگو کنید. در این صورت می توانید بدون به زحمت انداختن خودتان یا حتی آنها، آیین دوستیابی را به کار بیندازید و به قلبشان نفوذ کنید.
وقتی با دیگران درباره چیزهایی که دوست دارند حرف می زنید، به آنها کمک می کنید تا خودشان را فردی مهم بدانند. در آن صورت، همان طور که راه می روید معجزه می آفرینید. چون با رعایت همین اصل ساده می توانید آینده آنها را تغییر دهید.
در حقیقت، هر چقدر که از قدرت های نهفته انسانی و تاثیری که روی همنوعانمان می گذاریم سخن بگوییم باز هم کم است.
نکته بسیار جالب تحسین کردن دیگران و گوش جان سپردن به سخنانشان در این است که آنها چنان از این حس خوب سرشار می شوند که تقدیر خود را با بخشیدن چیزهای بسیار با ارزششان به طرف مقابلشان نشان می دهند.
چیزهایی آن قدر با ارزش که حتی اگر بخواهید هم نمی توانید آنها را با پولتان بخرید. اگر زمانی چنین پاداشی نصیبتان شود تنها به دلیل صداقت قلبتان بوده است نه هیچ چیز دیگر.
در یک مجادله، هیچ مسیری به دوستی پیدا نمی شود
معمولا کسانی که وارد یک بحث داغ یا مجادله می شوند فکر می کنند که حق با آنها است.
به همین دلیل، تمام تلاش خود را به کار می بندند تا به طرف مقابلشان ثابت کنند که اشتباه می کند. حتی اگر واقعا حق با شما باشد، روشی که برای اثبات این موضوع در پیش گرفته اید اصلا درست نیست.
وقتی آتش مجادله و بحث، داغ می شود در نهایت یکی از دو طرف در آتش خشم و تعصب می سوزد و دیگری با بی رحمی تمام، هیزم های بیشتری را برای جزغاله کردن طرف مقابلش فراهم می کند.
شاید وقتی شما پیروزمندانه یک مجادله را به نفع خودتان تمام می کنید احساس ژنرالی را داشته باشید که فاتح نبرد بزرگی شده است.
اما در حقیقت، شیرینی این پیروزی دوام زیادی نخواهد داشت. چون بعد از آن باید پُل ویران شده میان خودتان و طرف مقابلتان را آباد کنید. البته اگر چیزی برای آبادانی باقی مانده باشد.
از این گذشته، ممکن است از طریق بحث و مجادله، دوستان دلسوز خود را به دشمنانی سرسخت تبدیل کنید که بعد از شکست خود به دنبال تلافی و انتقام گرفتن از شما باشند.
به جای تحمل این همه دردسر می توانید از یک روش خیلی ساده برای حرف زدن با دیگران استفاده کنید. برای این کار به جای آنکه حق به جانب و با ادعای هوش و توانایی و دانایی، صحبت را آغاز کنید به طرف مقابلتان بگویید: «نمی دانم، شاید اشتباه از من باشد. بیا یک بار دیگر موضوع را با هم بررسی کنیم.»
عبارت هایی مانند: «اشتباه»، «اظهار به نادانی» و «با هم بررسی کردن» آتش بحث را پیش از شعله ور شدن خاموش می کند و شما فرصتی صلح آمیز برای تغییر عقیده طرف مقابلتان پیدا می کنید.
با نظر دیگران نجنگید
برای کسی که مدام در حال بحث و جدل است، مخالفت کردن با نظر دیگران نوعی تفریح به شمار می رود. چنین افرادی دوست دارند به هر طریقی که شده نظر خودشان را به کرسی بنشانند و ثابت کنند که دیگران در اشتباهی سخت فرو رفته اند.
غافل از آنکه وقتی برای نظر دیگران ارزشی قائل نباشید، آنها هم به نظرات شما هیچ اهمیتی نمی دهند و برایشان هم مهم نیست که شما درست می گویید یا نه.
آنها فقط می خواهند حتی به قیمت قربانی کردن حقیقت، از باورها، آرزوها، سبک فکری و حتی عزت نفس خود در برابر حمله بی رحمانه شما دفاع کنند.
باید بپذیرید که همیشه حق با شما نیست و در مواردی هم که حق با شما است نباید عقل و هوشمندی خودتان را به رخ دیگران بکشید.
در ذهنتان جایی برای دیدن ماجرا از دریچه نگاه دیگران و درک تفکر یا نظراتشان باقی بگذارید. بپذیرید که در آیین دوستیابی، حقیقت، مفهومی نسبی است و هر کس نظر شخصی خودش را راجع به حقیقت یک ماجرا یا درست و غلطی یک موضوع دارد.
بنابراین، دیکته کردن چیزی که به نظر شما درست است، چیزی جز لجبازی کودکانه نیست. اگر مراقب این وضعیت نباشید، کم کم به موجودی زورگو و مستبد تبدیل می شوید که هیچ کس علاقه ای به شنیدن سخنانش ندارد.
دست پیش را بگیرید که پس نیفتید
قبول بکنید یا نه، در بیشتر بحث ها حق با شما نیست و خودتان هم این را خوب می دانید. مثلا وقتی در حال دنده عقب آمدن در اتوبان، پلیس راهنمایی و رانندگی مچتان را می گیرد، بدون تردید حق با شما نیست.
در این جور مواقع، نباید داد و هوار راه بیندازید و هزار و یک جور دلیل و بهانه را برای توجیح این خطای رانندگی، تحویل پلیس دهید. شما اشتباه کرده اید و باید این را بپذیرید.
اما می توانید کاری کنید که درد این موضوع برایتان کمتر شود و اعصاب شما و پلیس راهنمایی و رانندگی هم خط خطی نشود.
برای این کار، قبل از اینکه مامور پلیس چیزی به شما بگوید، به جرم خودتان اعتراف کرده و بگویید: «ببخشید. می دانم نباید در اتوبان دنده عقب می آمدم. شما کاملا حق دارید که من را جریمه کنید. عذرخواهی می کنم.
اشتباه از من بوده است.» در این حالت، افسر پلیس تمام حرف هایی که باید به شما می زد را از زبان خودتان می شنود، به جای اینکه بیشتر شماتتان کند، فقط جریمه تان را می نویسد.
حتی ممکن است از شما دلیل این کار را بپرسد و پیشنهادی برای تکرار نکردن این وضعیت در اختیارتان قرار دهد. جبهه گرفتن، آن هم زمانی که خطا از شما بوده است، کار بسیار اشتباهی است.
متاسفانه بیشتر مردم، با آگاهی نسبت به خطایی که کرده اند و تنها برای حفظ غرورشان، اشتباه خود را نمی پذیرند و در عوض، انگشت اتهام را به سمت زمین و زمان می گیرند. یادتان باشد، اشتیاق شما برای انتقاد از خودتان، شجاعتی بزرگ است که نتیجه کار را به نفع شما تمام می کند.
دوستانه سخن بگویید
مردم، دوست ندارند کسی آنها را مورد نقد قرار دهد. آنها نمی خواهند در مورد چیزهایی که دوست دارند ناورا بشنوند یا انگشت اتهام به سمتشان نشانه برود. حتی خود شما هم چنین تمایلات پنهانی را دارید.
بنابراین، اگر می خواهید در قلب دیگران نفوذ کنید و به روشی صلح آمیز با کمک آیین دوستیابی، خواسته هایتان را به دست بیاورید باید به دیگران چیزی را بگویید که تشنه شنیدن آن هستند.
گله و شکایت را کنار بگذارید و نکته های برجسته موضوع مورد نظرتان را مطرح کنید. کاری کنید که طرف مقابلتان بفهمد شما واقعا به آن موضوع اهمیت می دهید و دوست دارید که بخشی از آن باشید. به این ترتیب، او هم گارد خود را پایین می آورد و با شما همراهی می کند.
اجازه بدهید مثالی برایتان بزنم. تصور کنید که شما می خواهید در مورد اضافه حقوقتان با رئیس بی اعصابتان صحبت کنید و اوضاع به قدری برایتان نامناسب شده است که بدون این اضافه حقوق نمی توانید به کار در شغل فعلی تان ادامه دهید. در این صورت، باید مکالمه را با زدن حرف هایی آغاز کنید که رئیستان تشنه شنیدن آنها است.
بیایید یک مثال را با هم بررسی کنیم
مثلا می توانید به او در مورد شرایط عالی کار در شرکت وی، همکاران عالی و شیوه مدیریت فوق العاده اش بگویید و برای خودتان اظهار تاسف کنید که نمی توانید به دلیل مشکلات مالی همچنان در قالب جزئی از تیم او فعالیت داشته باشید. لحظه ای خودتان را جای رئیستان بگذارید، آیا دوست داشتید چنین کارمند سربه راه قدرشناسی را به خاطر کمی اضافه حقوق از دست بدهید؟
با به کار بستن این روش یا رئیستان راهی برای راضی کردن شما و افزایش حقوقتان پیدا می کند یا در بدترین حالت، توصیه نامه پُرملاتی را برایتان می نویسد تا به راحتی بتوانید در شرکت دیگری پست خوبی را پیدا کنید. شاید مورد دوم، در نگاه نخست نوعی شکست تلقی شود. اما به عنوان یک کارمند، نام نیک شما و شهرتی که در میان صاحبان شرکت ها به دست می آورید راه را برای پیشرفتتان باز می کند.
در آیین دوستیابی «نه» نگویید، «نه» نشنوید
«نه گفتن» یک مهارت کلیدی است. اما این بدان نیست که شما می توانید در هر موقعیتی از این مهارت استفاده کنید. در حقیقت، باید برای به کارگیری این مهارت در زمان و مکان درست از هوشمندی خودتان کمک بگیرید.
در غیر این صورت، «نه »ای که می گویید به بزرگ ترین مانع شما برای برداشتن قدم هایی مثبت به سمت دیگران تبدیل می شود.
چون پشت مخالفت روشن شما، غرور و شخصیتتان پنهان می شود. این یعنی شما ناخواسته هر کاری که از دستتان بربیاید را برای دفاع از «نه» خود انجام می دهید. این موضوع در مورد اطرافیانتان و هر کسی که می شناسید هم صادق است. پس برای جلوگیری از این ماجرا باید به گونه ای با آنها صحبت کنید که به شما «نه» نگویند.
این موضوع به شما کمک می کند سرسخت ترین افراد را که از مدت ها قبل برای گفتن یک «نه» بزرگ به شما مهیا گشته اند به دوستی با نقطه های مشترک فراوان تبدیل کنید.
برای این کار دستورالعمل ساده ای وجود دارد. تنها کاری که باید انجام بدهید این است که در میان گفتگوهایتان کاری کنید که او به شما پاسخ مثبت بدهد. اجازه بدهید مثالی برایتان بزنم.
تصور کنید که شما یک کافه دار هستید و می خواهید به خانمی 60 ساله که در تمام طول عمرش فقط چای نوشیده است قهوه بفروشید.
در این صورت می توانید مکالمه خودتان را چنین آغاز کنید:
- شما (در حالی که همان چای همیشگی را برای مشتری می آورید): نوشیدن یک استکان چای داغ بعد از یک روز خسته کننده واقعا آدم را سرحال می آورد. این طور نیست؟
- خانم: بله. کاملا درست است. هر وقت خسته می شوم هیچ چیزی مثل یک استکان چای قندپهلو من را شارژ نمی کند. چای یک نوشیدنی با اصالت است. من واقعا از نوشیدن آن لذت می برم. (نکته مشترک: قند، شیرینی، اصالت، قهوه شیرین!)
- شما: کاملا درست است. حدس می زنم شما هم مثل من از شیرینی خوشتان می آید. طعم چای در کنار یک چیز شیرین عالی می شود.
- خانم: دقیقا همین طور است.
- شما: من فکر می کنم شما از قهوه موکا خوشتان بیاید. این قهوه از ترکیب شیر، پودر کاکائو، خامه شکلاتی و خامه غلیظ تهیه می شود. بسیار شیرین و خوش عطر است. تازه، این نوشیدنی مخصوص شهر تورین در ایتالیا است و مثل چای، اصالت دارد. دوست دارید آن را امتحان کنید؟
- خانم: واقعا؟ بله حتما. امتحان کردنش که ضرری ندارد.
در این مکالمه، خانم فقط سخنان شما را تایید کرد و در انتها پیشنهادی که به او دادید را پذیرفت. یادتان باشد، اگر کسی سال ها نظرش را در مورد یک چیز تغییر نداده است، شاید به این دلیل باشد که در طول این سال های دور و دراز، کسی از شیوه ای درست برای تغییر نظر او استفاده نکرده است. چرا شما اولین نفر نباشید؟
پیام «دیل کارنگی» در کتاب «آیین دوستیابی» چه بود؟
«دیل کارنگی» با نوشتن کتاب «آیین دوستیابی» روشی ساده، اسرارآمیز اما کاربردی را برای برقراری ارتباط انسان ها با یکدیگر به جهان ارائه داد.
با وجود اینکه چند دهه از تالیف این کتاب می گذرد اما روش های درون آن هنوز هم مانند روز اول به قوت خودشان باقی مانده اند.
دیل کارنگی در ابتدای کتابش به خوانندگان پیشنهاد کرده است که نه یک بار، بلکه چند بار و نه به شکل روزنامه وار بلکه همچون تکالیف مدرسه و دانشگاه به آن بنگرند و از تک تک جمله های آن برای بهتر کردن زندگی خودشان استفاده کنند.
اگر هنوز این کتاب را نخوانده اید، به شدت به شما پیشنهاد می کنیم که حتما آن را تهیه و مطالعه کنید.
نظر شما چیست؟
آیا کتاب آیین دوستیابی را خوانده اید؟ از به کار بستن محتوای آن در زندگی خود چه نتیجه ای گرفتید؟
