معرفی و خلاصه کتاب قلعه حیوانات اثر جرج اوورل

کتاب قلعه حیوانات

خواندن داستان ها به ویژه آن هایی که به صورت نمادین با هدف نقد وضعیت جامعه های گوناگون نوشته شده اند، خالی از لطف نیست. ما در میان داستان ها، گاهی خودمان را در نقش قهرمان آن می یابیم و گاهی می بینیم که رفتارمان بی شباهت به شخصیت های فرعی ماجرا نیست. دقیقا همین موضوع، جذابیت خواندن داستان ها را افزایش می دهد. در جریان داستان ها می توانیم بدون زندگی کردن یک ماجرا، تجربه های گوناگون را به سوغات ببریم؛ عبرت بگیریم و تجربه کنیم. کتاب «قلعه حیوانات» به قلم «جرج اورول» نویسنده و روزنامه نگار انگلیسی نوشته شده است. او به دلیل خشم خود از شرایط ناعادلانه و ظالمانه شوروی سابق، نوشتن این کتاب را آغاز کرد. در این مقاله از خانه سرمایه، نگاهی گذرا به ماجرای نهفته در این داستان می اندازیم. با ما همراه باشید.

جورج اورول

همه حیوانات با هم برابر هستند. اما برخی از بقیه برابرترند.

نصیحتی که دنیای حیوانات را دگرگون کرد

ماجرای قلعه حیوانات از خواب پریشان میجر، خوک پیر مزرعه آغاز می شود. او در یک شب پر ستاره، تصمیم می گیرد که خوابش را برای اهالی مزرعه – البته آن هایی که زبانش را می فهمند، نه آقا و خانم جونز – تعریف کند.

او شروع به صحبت کرد اما حرف هایش تند و آتشین بودند. میجر پیر از وضع بد حیوانات در انگلستان شکایت کرد و ریشه تمام بدبختی ها، فقر و گرسنگی را به انسان ها نسبت داد.

او معتقد بود که اگر انسان ها وجود نداشتند زندگی حیوانات بسیار راحت تر از وضع فعلی بود. میجر به حیوانات مزرعه هشدار داد که عاقبت همه آن ها مرگ است، حالا یا به دست خانواده جونز خورده می شوند یا وقتی که پیر و فرتوت شدند به غذای سایر حیوانات تبدیل می گردند.

او در طویله فریاد می زد که باید تک تک انسان ها را بکشیم تا بتوانیم در طول روزهای عمرمان مثل یک حیوان واقعی و نه برده ای بی جیره و مواجب زندگی کنیم. میجر پیر، هر گونه صلح و آشتی میان حیوانات و انسان ها را خیالی پوچ نامید و به طور رسمی در طویله علیه انسان ها اعلان جنگ کرد.

حیوانات مزرعه که تا آن لحظه در حال گوش دادن به حرف های میجر بودند، ناگهان به خودشان آمدند و با هم شروع به صحبت کردند. میجر دوباره شروع به سخن گفتن کرد. او به حیوانات مزرعه یادآوری کرد که نباید رفتارهایی مانند انسان ها داشته باشند و ظلمی که آن ها در حق حیوانات کرده اند را تکرار کنند.

میجر تاکید کرد که هرگز نباید دستشان به خون حیوانات دیگر آلوده شود یا به هر شکلی از آن ها سوءاستفاده کنند. قبل از اینکه میجر صحبتش را تمام کند و به حیوانات شب به خیر بگوید بالاخره خوابش را برایشان تعریف کرد.

در واقع، خواب میجر، یک خاطره قدیمی از دوران کودکی اش بود. میجر در آن خواب، مادرش و یک سرود پر هیجان قدیمی را به یاد آورد که محتوای آن همچون سرودهای انقلابی، پرشور و نشاط انگیز بود و خون را در رگ های حیوانات مزرعه به جوش می آورد.

دوره اختصاصی

دوره نخبگان، استاد تمامی در ترید

دوره آموزشی از صفر تا سطح پیشرفته در ترید که با هدف “استاد تمامی ترید” طراحی شده است

دریافت اطلاعات بیشتر

ناگهان همه شروع به خواندن این سرود کردند و مزرعه را روی سرشان گذاشتند. این همخوانی دسته جمعی با شلیک گلوله ای از تفنگ آقای جونز، سریع تر از زمانی که آغاز شده بود به اتمام رسید.

مرگ میجر و صداهایی که دم از مخالفت می زدند

چند روز بعد از آن ماجرا، میجر هنگامی که در عالم خواب بود، مُرد. اما تاثیری که در قلب حیوانات باهوش تر مزرعه باقی گذاشته بود، همچون آتشی کم جان به سوختن خود ادامه می داد.

سه خوک به نام های اسنوبال، اسکوئیلر و ناپلئون مسئول شدند تا به حیوانات مزرعه، اصول حیوانی را آموزش دهند و آن ها را به مسیری که میجر پیر توصیه کرده بود هدایت کنند.

شاید حیوانات مزرعه به هنگام خواندن سرود با میجر همراهی کرده بودند اما وقتی پای عمل به میدان باز شد، هر یک ساز خودشان را زدند.

برخی گفتند که این حرف ها برایشان مهم نیست و برخی دیگر تاکید می کردند که حیوانات نباید در کار صاحب مزرعه که هست و نیستشان به دست او است دخالت کنند.

در این میان، موزز، کلاغ خبرچین و دروغ ساز که یک حرف راست هم از میان دو نوکش بیرون نیامده بود، با بهم بافتن حرف های صد تا یه غاز، تفکر جمعی حیوانات مزرعه را منحرف می کرد.

ماجرا به همین منوال می گذشت و جدالی سرد میان خوک ها، موزز و حیوانات مزرعه جریان داشت تا اینکه آقای جونز با بدهی فراوانی که بار آورد، اسباب تغییرات وعده داده شده میجر را فراهم کرد.

یک روز که آقای جونز به جشنی در شهر رفته بود، کارگران بدون توجه به گرسنگی حیوانات داخل طویله و به دور از چشم اربابشان، مشغول بازی و خوش گذرانی شدند.

ماجرا حتی با بازگشت آقای جونز هم تغییری نکرد و حیوانات باز هم گرسنگی کشیدند. بالاخره یکی از گاوهای مزرعه در را شکست و حیوانات توانستند غذا بخورند. آقای جونز و کارگران با تازیانه به سراغ حیوانات گرسنه رفتند تا آن ها را تنبیه کنند. اما گرسنگی، تمام ترس را از دل حیوانات ربوده بود و در عوض به آن ها شجاعتی بزرگ داد تا بتوانند با شاخ و لگد، دمار از روزگار این انسان های ظالم دربیاورند.

خانم و آقای جونز به همراه کارگانشان از مزرعه پا به فرار گذاشتند. سپس حیوانات مزرعه دست در دست هم دادند و تمام زنجیرها، شلاق ها، چاقوها، پوزه بندها و خلاصه هر چیزی که نشانی از آدمیزاد و سلطه او بر حیوانات داشت را از میان بردند.

به این ترتیب، انقلابی که میجر پیر قبل از مرگش وعده داده بود به سرعت برق و باد و بسیار راحت تر از چیزی که فکرش را می کردند عملی شد.

مزرعه مانِر به قلعه حیوانات تبدیل شد

بعد از تسلط حیوانات به مزرعه، سه خوک باهوش که به طریقی باور نکردنی خواندن و نوشتن را یاد گرفته بودند، نام مزرعه را از «مانِر» به «قلعه حیوانات» تغییر دادند.

گذشته از این، خانه آقای جونز و همسرش را به موزه تبدیل کردند تا هیچ حیوانی نتواند راه و رسم انسان ها را دنبال کند. با وجود آنکه در مزرعه حیوانات دیگر انسانی زندگی نمی کرد، اما باز هم نمی شد که هر حیوانی سر خود تصمیم بگیرد.

به همین دلیل، سه خوک باهوش مزرعه، هفت قانون را از دل آموزش های میجر استخراج کرده و آن ها را به عنوان قوانین ضروری مزرعه معرفی کردند.

با وجود آنکه در قوانین حیوانات آمده بود که هیچ حیوانی حق استفاده از حیوان دیگری را ندارد اما دقایقی بعد از خواندن این قانون، گاوها اعتراض کردند که شیرشان دوشیده نشده است و درد می کشند.

به این ترتیب، اولین تخطی کوچک از قوانین تصویب شده حیوانات با دوشیدن شیر گاوها انجام شد.

حیوانات با هم قرار گذاشتند که کارهای مزرعه را بسیار بهتر و سریع تر از جونز و کارگرانش انجام دهند. البته در این کار هم موفق شدند.

سه خوک باهوش مزرعه که بیشتر از بقیه حیوانات فکر می کردند، برای هر مشکل، راه حل های خلاقانه ای را پیش پای دوستانشان می گذاشتند.

به همین دلیل، آن ها همچون دیگر حیوانات در مزرعه کار نمی کردند بلکه فقط نظاره گر بودند و دستور می دادند.

همکاری و اتحاد حیوانات

به دلیل همکاری و اوضاع آرامی که پس از رفتن خانواده جونز در مزرعه حاکم شده بود، همه حیوانات سهم غذای بیشتری داشتند، با جان و دل کار می کردند و از زندگی بدون آزار و اذیت های انسان ها لذت می بردند.

البته یکی دو حیوان بودند که کمی مشکوک می زدند. مثلا گربه، فقط موقع غذا خوردن پیدایش می شد، بنجامین (الاغ مزرعه) در مورد این انقلاب، هیچ نظری نداشت و طبق معمول همیشه کارش را انجام می داد.

اسنوبال به عنوان یکی از سه خوک رهبر، به دنبال فرهنگ سازی در میان حیوانات بود. با وجود آنکه قرار شد از راه و رسم انسان ها پیروی نکنند اما نگهداری از مزرعه نیاز به آموختن دانش انسان ها داشت.

بنابراین، آن ها تصمیم گرفتند که خواندن و نوشتن را به تمام اهالی مزرعه بیاموزند. به جز چند حیوان، بقیه نتوانستند چندان در زمینه خواندن و نوشتن پیشرفت کنند. حتی برخی از آن ها از عهده حفظ کردن قانون اساسی حیوانات هم برنمی آمدند.

دیکتاتوری با طعم شیر

یادتان هست که گفتم خوک ها هر روز صبح شیر گاوها را می دوشیدند؟ خب، فکر می کنید چه بر سر شیرها می آمد؟ با وجود آنکه حیوانات مزرعه هر روز سرشان گرم انجام کارهای مزرعه بود، اما به صورت اتفاقی متوجه شدند که خوک ها شیرهایی که می دوشند را با غذایشان ترکیب کرده و می خورند.

کم کم این ماجرا داشت روی اعصاب حیوانات قدم رو می رفت. تازه موضوع فقط شیر نبود. در حقیقت، رهبری کردن، دستور دادن و هیچ کاری انجام ندادن به دهان خوک ها مزه داد و آن ها قانون اساسی حیوانات را به نفع خودشان تغییر می دادند.

گذشته از این، ناپلئون، توله سگ ها را از پدر و مادرشان می گرفت و طوری که هیچ کس متوجه نمی شد به آن ها چیزهایی می آموخت. با وجود آنکه حیوانات مزرعه نسبت به این شرایط و قانون های من درآوردی اعتراض داشتند، اما خوک ها گفتند که با وجود بی میلی نسبت به خوردن شیر و سیب، تنها به علت حفظ سلامتی خود و تداوم ارائه راهکارهای خلاقانه برای زندگی بهتر اهالی مزرعه، فداکاری کرده و خودشان را مجبور به خوردن این دو ماده غذایی می کنند.

با شنیدن این استدلال، حیوانات مزرعه متقاعد شدند که باید تا آخرین قطره شیر و تک تک سیب های مزرعه را برای خوک ها کنار بگذارند.

صادرات تفکر قلعه حیوانات

سه خوک باهوش مزرعه بیکار ننشستند. آن ها می خواستند تمام حیوانات دهکده را با خود هم صدا کنند و نسل بشر را از روی زمین بردارند.

به همین دلیل، ناپلئون هر روز کبوترها را مجبور می کرد تا ماجرای قلعه حیوانات و پیروزی ظفرمندانه علیه بشر را به گوش حیواناتی که در دیگر مزرعه ها زندگی می کردند برسانند. آقای جونز هم با وجود تعریف کردن داستانش برای دیگران، نتوانست از آن ها کمکی بگیرد.

اما این ماجرا باعث شد تا حیوانات و انسان ها رفتاری هوشمندانه تر از خودشان نشان دهند. انسان ها مراقب بودند تا هیچ پرنده یا حیوان غریبه ای نتواند به مزرعه شان راه پیدا کند و از این راه پیام مزرعه حیوانات را به گوش آن ها برساند.

انسان ها هر حیوانی را که نشانه هایی از طغیانگری در او دیده می شد به شدت تنبیه می کردند. اما سرود حیوانات، کار خودش را کرد و دیگر حیوانی در آن دهکده نبود که این سرود را از بَر نباشد.

آتش خشم جونز که مزرعه اش را به مُشتی حیوان زبان نفهم باخته بود زیر خاکستر ترس صاحبان مزرعه دهکده زبانه کشید. حالا این انسان ها بودند که می خواستند علیه حیوانات شورش کنند.

جنگ گاودانی، پیروزی ظفرمندانه حیوانات

در صبح یکی از روزهای معمولی، حادثه ای پر از هیاهو در قلعه حیوانات اتفاق افتاد. جونز به همراه کارگرانش و چند نفر از مزرعه های همسایه با چوب و چماق و تفنگ به سراغ حیوانات آمدند. البته حیوانات مزرعه این موضوع را از قبل پیش بینی کرده بودند.

اسنوبال که شیوه نبرد را از لابه لای کتاب های آقای جونز آموخته بود، از قبل همه حیوانات را برای این ماجرا آماده کرده بود. بعد از ورود پنهانی جونز به مزرعه، همه حیوانات به محل های تعیین شده رفتند و در لحظه مناسب، حمله خود را آغاز کردند.

آن ها نبردی چند مرحله ای را به راه انداختند و هنگامی که انسان ها فکر می کردند مزرعه را پس گرفته اند ضربه نهایی را به آن ها زدند. آمار کشته ها و مجروح های این نبرد به این ترتیب بود:

• کشته شدن یک گوسفند به ضرب گلوله
• زخمی شدن اسنوبال با همان گلوله
• بیهوش شد یک انسان در اثر ضربه سُم های باکسر

با وجود اینکه تلفات حیوانات بیشتر از انسان ها بود، اما در نهایت، حیوانات پیروز شدند و این نبرد را «جنگ گاودانی» نامیدند.

در جستجوی مالی

مالی را به یاد دارید؟ همان مادیان جوان و زیبایی که عاشق روبان های رنگی و حبه های قند بود؟ یکی از اسب های مزرعه به رفتارهای مالی مشکوک شد. در واقع، کلوور، مالی را دیده بود که به یکی از انسان های مزرعه همسایه نزدیک شده و حتی اجازه داده است که آن انسان، پوزه اش را نوازش کند.

با وجود انکار شدید مالی، کلوور چند حبه قند و ربان رنگی جدید در میان علوفه ها پیدا کرد. بوی خیانت به مشام می خورد. چند روز بعد مالی ناپدید شد و هیچ یک از حیوانات مزرعه نتوانستند او را پیدا کنند.

بعدها کبوترها خبر آوردند که مالی به عنوان اسب ارابه یک انسان، زندگی جدیدی را برای خودش آغاز کرده است. حیوانات مزرعه تصمیم گرفتند که دیگر نام مالی را بر زبان نیاورند.

ناپلئون، دیکتاتوری در قالب یک خوک

ناپلئون و اسنوبال، خوک های باهوش مزرعه بودند که هر یک به شکلی برای مزرعه حیوانات زحمت می کشیدند. اما سبک فکری این دو خوک از زمین تا آسمان با هم فرق داشت.

ناپلئون به دنبال نبرد با انسان ها، تهیه غذای بیشتر و پیروی از سبک قدیمی زندگی بود. اما اسنوبال به دنبال پیشرفت، راحتی و تهیه غذا با سرعت و زحمت کمتر بود. این دو در هر زمینه ای با هم مخالفت می کردند. اما رنگ و بوی مخالفت های ناپلئون داشت به سمتی خودخواهانه و دیکتاتور مآبانه تغییر مسیر می داد.

او گوسفندان را به زیردستانش تبدیل کرده بود و با خشونت صحبت می کرد. از نظر او، سایر حیوانات مزرعه، مشتی زبان نفهم بی مغز بودند که لیاقت نداشتند با او صحبت کنند یا حتی درباره دستوراتش نظر بدهند.

وقتی اسنوبال تصمیم گرفت که برای راحتی کار در مزرعه، آسیاب بادی را با کمک حیوانات بسازد، با مخالفت های شدید ناپلئون روبه رو شد. در روز جلسه، وقتی که قرار شد حیوانات مزرعه، ساخت آسیاب بادی را به رای بگذارند با ماجرایی تازه و ترسناک روبه رو شدند.

عکس العمل اسنوبال

هنگامی که اسنوبال با اشتیاق فراوان در حال توضیح طرح های خودش بود با واکنش تند ناپلئون روبه رو شد و در یک چشم بر هم زدن، چند سگ وحشی به بر سر او ریختند.

اسنوبال مجبور شد برای نجات جان خودش از مزرعه فرار کند. آن سگ های وحشی، همان توله های ملوسی بودند که ناپلئون مسئولیت تربیت آن ها را از پدر و مادرشان سلب کرده بود.

اکنون آن توله ها به حیوانات شخصی و دست آموز او تبدیل شده بودند. آن ها به یک اشاره از سوی ناپلئون، آماده بودند تا هر حیوان معترضی را سر جایش بنشانند. حالا کسی که بیشترین قدرت را در میان حیوانات داشت، ناپلئون بود.

او همان شب، قوانین جدیدی تعیین کرد. دیگر در قلعه حیوانات چیزی به رای گذاشته نمی شد. در عوض، شورایی از خوک ها به ریاست ناپلئون تشکیل و تمام تصمیم ها در مکانی به دور از چشم دیگر حیوانات مزرعه گرفته می شد.

در نهایت، هر یکشنبه، تصمیم های این شورا در قالب دستورهایی بی چون و چرا به گوش اهالی مزرعه می رسید. در کمال تعجب حیوانات مزرعه، ناپلئون دستور داد که آسیاب بادی در عرض دو سال ساخته شود. وقتی که حیوانات علت این ماجرا را جویا شدند، نوچه های ناپلئون گفتند که اسنوبال، دزدی بیش نبوده و در اصل ناپلئون آسیاب بادی را طراحی کرده است.

به همین علت، سگ ها به او حمله کردند و این ماجرا بر سر هر شورشی دزدی که سعی کند به ناپلئون یا دیگر حیوانات مزرعه آسیبی برساند می آید.

تحریف حرفه ای قانون در قلعه حیوانات

«هفت قانون»، عصاره تمام تلاش ها و اهدافی بود که حیوانات مزرعه برای آن خودشان را به آب و آتش زده بودند. با این وجود، ناپلئون، خیلی راحت و با ترکیب زور و زبان، آن قانون ها را نفع خودش و سایر خوک ها تغییر می داد.

حیوانات مزرعه هر روز روی ساخت آسیاب بادی کار می کردند. وعده های غذایی آن ها نسبت به دورانی که اسنوبال هم در مزرعه زندگی می کرد کمتر شده بود و تقریبا با دورانی که جونز در مزرعه حضور داشت برابری می کرد.

در حقیقت، تلاش روزانه آن ها برای ساخت آسیاب بادی باعث شد تا نتوانند روی مزرعه کار کنند. اما حیوانات با امید به اینکه زحمت هایشان روی ساخت آسیاب بادی به نفع خودشان و فرزندانشان است، این فشارها را تحمل می کردند.

کم کم مواد اولیه انسانی که از خانواده جونز در مزرعه باقی مانده بود، تمام شد. آن ها دیگر سیمان، بیسکویت، نفت و … نداشتند. به همین دلیل، ناپلئون یکی دیگر از هفت قانون اساسی حیوانات را زیر پا گذاشت.

او از یک انسان به نام «ویمپر» کمک گرفت تا تخم مرغ، یونجه و گندم های مزرعه را به فروش برساند و در عوض، لوازم مورد نیاز برای ساخت آسیاب بادی را در اختیارشان قرار دهد. وقتی مسئله مواد اولیه حل شد، ناپلئون یکی دیگر از هفت قانون اصلی را تحریف کرد.

او دیگر زندگی کردن در میان سایر حیوانات را در شان خود نمی دید. برای همین تصمیم گرفت به همراه بقیه خوک ها که عضو شورای تصمیم گیری بودند در خانه آقای جونز زندگی کند. ناپلئون در تختخواب نرم می خوابید، در آشپزخانه صبحانه می خورد و حتی دیرتر از بقیه حیوانات از خواب بیدار می شد.

او از طریق نوچه هایش به حیوانات مزرعه گفت که با وجود سختی های زندگی در خانه انسان ها، فقط برای حفظ قوه تفکر و خدمت به حیوانات، رنج خوابیدن روی تخت های نرم را به راحتی استراحت در خوکدانی پذیرفته است.

در کنار تمام این ماجراها، کار ساخت آسیاب بادی به خوبی پیش می رفت. تا اینکه یک شب، طوفانی رعدآسا، تمام معادله ها را بر هم زد.

تلاش برای دست و پا کردن دشمن فرضی و پایه ریزی توهم توطئه

طوفانی که شب گذشته، حتی درختان چندین ساله را هم از ریشه بیرون آورده بود، دیوارهای سست آسیاب بادی را که با سم ها و بال های حیوانات نابلد بالا رفته بودند، به راحتی نابود کرد. اما ناپلئون به جای پذیرفتن این ماجرا، سعی کرد تا با پیدا کردن یک دشمن فرضی و شکستن کاسه کوزه ها بر سر آن، پای خودش را از ماجرا بیرون بکشد.

ناپلئون انگشت اتهام را به سمت اسنوبال گرفت و او را متهم کرد که به دلیل خشمش از اهالی مزرعه، حاصل دسترنج آن ها را نابود کرده است. او حتی برای سر اسنوبال جایزه گذاشت و حکم مرگش را صادر کرد.

ناپلئون یاد گرفت که می تواند تقصیر تمام خرابکاری ها و دردسرهای مزرعه را بر گردن اسنوبال بیندازد.

اما ماجرا از این هم بدتر شد. به دلیل بی فکری ها و زورگویی های ناپلئون، انبار آذوقه خالی شد. حیوانات دیگر چیزی برای خوردن نداشتند. این بار ناپلئون از مرغ ها مایه گذاشت و طبق یک قرارداد جدید با ویمپر، هر هفته 400 تخم مرغ را به او می فروخت.

مرغ ها از شنیدن این ماجرا خیلی تعجب کردند و حتی چند عدد از آن ها نقشه یک اعتراض را کشیدند. اما ناپلئون وارد عمل شد و ماجرا با تلف شدن نُه مرغ، به نفع این خوک زورگو تمام گشت.

با وجود اینکه اعتراض مرغ ها پایان خوشی نداشت اما آن ها شجاعت حرف زدن را در دل حیوانات مزرعه ایجاد کردند. این موضوع به گوش جاسوس های ناپلئون رسید. او هم برای سرکوب کردن این ماجرا، همه اهالی مزرعه را در میدان جمع کرد و تمام مخالفان را کُشت.

بعد از آن دستور داد که دیگر کسی حق خواندن سرود حیوانات انگلیس را ندارد. وقتی حیوانات مزرعه خوب به این ماجرا نگاه کردند فهمیدند که از تمام اهداف انقلابی شان دور شد ه اند و از آرزوهای خوبشان چیزی جز خاطراتی کم رنگ باقی نمانده است.

معامله و نبرد با آدمی زاد

ناپلئون در مواجه با انسان ها رفتاری دوپهلو داشت. از یک طرف می گفت که آدم ها موجوداتی نفرت انگیز هستند و از طرف دیگر به دنبال این بود تا با کمک آن ها منافع خود را حفظ کند.

ناپلئون و دار و دسته اش هر جا که به نفعشان بود درباره آدمیزاد حرف های خوب می زدند و هر جا که به ضررشان تمام می شد، دستور قتل انسان ها را روی کاغذ می نوشتند.

در میان این شل کن، سفت کن ها یکی از صاحبان مزرعه سر ناپلئون کلاه گذاشت و به جای پول های واقعی، مُشتی کاغذ بی ارزش را به او غالب کرد. وقتی ناپلئون این موضوع را فهمید، حسابی خشمگین شد.

دیری نپاید که جنگی تمام عیار میان انسان ها و حیوانات مزرعه در گرفت. این نبرد با فداکاری های حیوانات مزرعه باز هم به پیروزی انجامید و انسان ها دوباره شکست خوردند. اما آسیاب بادی به کُل نابود شد و تعداد قابل توجهی از حیوانات جانشان را از دست دادند. با این وجود، ناپلئون این نبرد را پیروزی بزرگ خطاب کرد و به خودش مدال داد.

پایان کار قلعه حیوانات و بازگشت مزرعه مانِر

باکسر، اسب پیر و لایق مزرعه در اثر یک حادثه به شدت بیمار شد. ناپلئون به اهالی مزرعه امید داد که در یک دامپزشکی به خوبی از او مراقبت می شود. اما بعدا کاشف به عمل آمد که ناپلئون باکسر را به یک تهیه کننده غذای سگ ، فروخته است.

البته باز هم این موضوع با صحبت های فریب کارانه نوچه های ناپلئون به فراموشی سپرده شد. کم کم، ناپلئون و دیگر خوک های مزرعه رفتارهایی شبیه به انسان ها از خودشان نشان دادند.

آن ها روی دو پا راه می رفتند، لباس می پوشیدند و ثروت اندوزی می کردند. نام قلعه حیوانات را هم به بهانه اینکه مناسب شان ناپلئون نیست به مزرعه مانِر تغییر دادند.

حتی بعد از چند سال، هیئتی از انسان ها به دیدن مزرعه آمدند. آن ها می خواستند از ناپلئون، شیوه اداره حیوانات مزرعه را بیاموزند. چون در هیچ دهکده ای انسان ها نتوانسته بودند این چنین به حیوانات گرسنگی بدهند و این قدر زیاد از آن ها کار بکشند. قلعه حیوانات، زندان خوبی برای حیواناتی بود که فکر می کردند آزاد و شاد هستند.

پیام اصلی نویسنده در کتاب «قلعه حیوانات» چه بود؟

«جورج اورول» در کتاب «قلعه حیوانات» شرایط زندگی در دوران جنگ جهانی دوم و زیستن زیر سایه شوروی سابق را نقد کرد. هر کدام از حیوانات این کتاب، نمادی از گروه های فعال در آن دوران بودند که به نوبه خود سهمی اساسی در خراب کردن زندگی انسان های معمولی داشتند.

نظر شما چیست؟

آیا کتاب قلعه حیوانات را خوانده اید؟ چه نظری در مورد محتوای آن دارید؟