نسبت ریسک به ریوارد رابطه‌ای جدایی‌ناپذیر است که همیشه سرمایه‌گذاران در سرمایه‌گذاری‌ها بررسی قرار میکنند. گفتنی است همه سرمایه‌گذاری‌های مطمئن همیشه براساس رابطه بین این دو انجام می‌شود. افراد فعال در بازار سرمایه براساس روش و منطق خود فعالیت میکنند. برخی از آن‌ها با استفاده از روش تحلیل بنیادی، برخی دیگر به‌کمک روش تحلیل تکنیکال و بعضی نیز با اتکا به تابلوخوانی برای خرید و فروش اقدام میکنند. تفاوتی در این وجود ندارد که هریک از این سرمایه‌گذاران در کدام یک از این گروه‌ها قرار می‌گیرند؛ زیرا لازم است هر کدام از آن‌ها برای تصمیم‌گیری‌های درست در بازار سرمایه به‌خوبی با مفهوم نسبت ریسک به ریوارد آشنا باشند. در این مقاله قصد داریم به بررسی هریک از این دو مورد و پاسخ به این سؤال بپردازیم که آیا رابطه مثبتی بین ریسک و ریوارد وجود دارد یا نه.
ریسک چیست؟
در تعریف عامیانه، ریسک نشان‌دهنده احتمالی است که یک کنش یا بی‌کنشی مشخص سبب زیان یا پیامدهای ناخوشایند و ناخواسته می‌شود. ریسک درجات مختلف دارد، اما می‌توان گفت به‌طورکلی همه تلاش‌های بشر در زندگی درجاتی از ریسک دارند.
ریوارد چیست؟
ریوارد را می‌توان همان بازده یا سودی دانست که انتظار داریم در ازای تحمل یک ریسک نصیبمان شود. ریوارد یا همان بازده درحقیقت از یک تغییر قیمت یا درآمد حاصل از یک سرمایه‌گذاری به دست می‌آید.
نسبت ریسک به ریوارد چیست؟
یکی از شاخص‌هایی که سرمایه‌گذاران حرفه‌ای برای مقایسه ریسک‌های یک دارایی با سود مورد انتظار استفاده میکنند، نسبت ریسک به ریوارد است. به‌طورکلی می‌توان گفت نسبت ریسک به ریوارد نشان‌دهنده احتمال میزان سود یک سرمایه‌گذار به ازای هر ریال ریسکی است که سرمایه‌گذاری می‌کند.
آیا رابطه مثبتی بین ریسک و بازده وجود دارد؟
بله، یک همبستگی مثبت (رابطه بین دو متغیر که در آن هر دو در یک جهت حرکت میکنند) با یک هشدار مهم بین ریسک و بازده وجود دارد. هیچ تضمینی نیست که ریسک بیشتر سبب بازدهی بیشتر شود. درعوض ریسک بیشتر ممکن است به از دست دادن مقدار بیشتری از سرمایه بینجامد.
گزاره صحیح‌تر ممکن است این باشد که بین میزان ریسک و پتانسیل بازده همبستگی مثبت وجود دارد. به‌طورکلی سرمایه‌گذاری با ریسک کمتر پتانسیل کمتری برای سود دارد. سرمایه‌گذاری با ریسک بالاتر، پتانسیل بیشتری برای سود و همچنین پتانسیل زیان بیشتری دارد.
مدیریت رابطه بین ریسک و ریوارد
فرمول‌ها، استراتژی‌ها و الگوریتم‌هایی فراوانی هستند که به تجزیه و تحلیل و تلاش برای کمی‌کردن رابطه بین ریسک و ریوارد اختصاص دارند. معیار اول ایمنی‌روی است که همچنین به‌عنوان SFRatio نیز شناخته می‌شود و رویکردی برای تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری است که حداقل بازده مورد نیاز را برای سطح معینی از ریسک تعیین می‌کند.
فرمول آن احتمال دریافت حداقل بازده مورد نیاز در یک سبد را فراهم می‌کند. تصمیم بهینه یک سرمایه‌گذار انتخاب پرتفوی با بالاترین SFRatio است. یکی دیگر از معیارهای محبوب نسبت شارپ است. این محاسبه بازده دارایی، صندوق یا پرتفوی را با عملکرد یک سرمایه‌گذاری بدون ریسک، که معمولاً اوراق سه‌ماهه خزانه‌داری ایالات متحده است، مقایسه می‌کند. هر چه نسبت شارپ بیشتر باشد، عملکرد تعدیل‌شده با ریسک بهتر است.
ارتباط ریسک و سرمایه گذاری چیست؟
ریسک مرتبط با سرمایه‌گذاری را می‌توان در امتداد یک طیف در نظر گرفت. در بخش کم ریسک، اوراق قرضه دولتی کوتاه‌مدت با بازدهی پایین وجود دارد. در میان این طیف ممکن است شامل سرمایه‌گذاری‌ها مانند اجاره ملک یا بدهی با بازده بالا باشد. در انتهای طیف پرریسک، سرمایه‌گذاری‌های سهام، قراردادهای آتی و کالایی از جمله اختیار معامله قرار دارند.
سرمایه‌گذاری‌هایی با سطوح مختلف ریسک اغلب در یک سبد قرار می‌گیرند تا بازده را به حداکثر رسانده و در عین حال احتمال نوسان و زیان را به حداقل برسانند. نظریه پورتفولیو مدرن (MPT) از تکنیک‌های آماری برای تعیین مرز کارآمد استفاده می‌کند که به کمترین ریسک برای نرخ بازده معین منجر می‌شود. با استفاده از مفاهیم این نظریه، دارایی‌ها براساس اندازه‌گیری‌های آماری مانند انحراف معیار و همبستگی در یک سبد ترکیب می‌شوند.
معامله ریسک و ریوارد
همبستگی بین مخاطراتی که فرد در سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کند و عملکرد سرمایه‌گذاری‌ها به‌عنوان معاوضه ریسک و ریوارد (بازده) شناخته می‌شود. مبادله ریسک و بازده بیان می‌کند هرچه ریسک بالاتر باشد، پاداش نیز بیشتر خواهد بود و بالعکس.
با استفاده از این اصل، سطوح پایین عدم قطعیت (ریسک) با بازده بالقوه پایین و سطوح بالای عدم قطعیت با بازده بالقوه بالا همراه است. براساس معاوضه ریسک و بازده، پول سرمایه‌گذاری‌شده تنها در صورتی می‌تواند سود بیشتری به همراه داشته باشد که سرمایه‌گذار احتمال زیان بیشتری را بپذیرد.
سرمایه‌گذاران معاوضه ریسک و بازده را یکی از اجزای اساسی تصمیم‌گیری در نظر می‌گیرند و همچنین از آن برای ارزیابی پرتفوی خود به‌عنوان یک کل استفاده میکنند.
سخن پایانی
رابطه ریسک و ریوارد را می‌توان یکی از اصلی‌ترین پارامترهای مؤثر در بازارهای معاملاتی و ارزهای دیجیتال دانست. استفاده از رابطه این دو در کنار سایر ابزار معاملاتی در کاهش میزان ریسک معامله و افزایش سود در پایان معامله به شما کمک می‌کند.
پرسش‌های متداول
ریوارد را می‌توان همان بازده یا سودی دانست که انتظار داریم در ازای تحمل یک ریسک نصیبمان شود. ریوارد یا همان بازده درحقیقت از یک تغییر قیمت یا درآمد حاصل از یک سرمایه‌گذاری به دست می‌آید.
به‌طورکلی می‌توان گفت این نسبت نشان‌دهنده احتمال میزان سودی یک سرمایه‌گذار به ازای هر ریال ریسکی است که سرمایه‌گذاری می‌کند.
بله، یک همبستگی مثبت (رابطه بین دو متغیر که در آن هر دو در یک جهت حرکت میکنند) با یک هشدار مهم بین ریسک و بازده وجود دارد. هیچ تضمینی وجود ندارد که ریسک بیشتر منجر به بازده بیشتر شود. درعوض، ریسک بیشتر ممکن است به از دست دادن مقدار بیشتری از سرمایه بینجامد.