proof of stake چیست؟ : هرآنچه باید در مورد POS بدانید

proof of stake یا اثبات سهام، روشی برای تایید و پردازش تراکنش‌های ارزهای دیجیتال و ایجاد بلاک‌ جدید در بلاکچین است. proof of stake روشی برای اعتبار سنجی داده‌های شبکه و ایمن‌ نگه داشتن بلاکچین است. در این مقاله می‌خواهیم بیاموزیم proof of stake چیست و فرق اساسی آن با proof of work را بررسی می‌کنیم. همچنین برخی از مهمترین مزایا و ویژگی‌های این روش را توضیح می‌دهیم.

proof of stake چیست؟

POS | proof of stake یک فرآیند اجماع یا توافق برای تایید تراکنش‌ها در بلاکچین است که جایگزین روش POW | proof of work شده است. اجماع (Consensus) در شبکه وقتی است که کاربران بلاکچین تایید می‌کنند که یک تراکنش قانونی است و آن را به بلاکچین اضافه می‌کنند، در این صورت می‌گوییم که کاربران به اجماع یا توافق رسیده‌اند.

الگوریتم اجماع proof of stake اولین بار در سال ۲۰۱۱ در انجمن bitcoin talk به عنوان راه حلی برای مشکلات روش proof of work معرفی شد. در روش proof of work با استفاده از ماینرها که مسائل پیچیده محاسباتی را حل می‌کنند، اعتبارسنجی و تایید هر تراکنش‌ در شبکه بلاکچین انجام می‌شود. در مقابل روش proof of stake، از تعدادی کاربر که مقداری از دارایی‌های دیجیتال خود را در بلاکچین به عنوان وثیقه قفل کرده‌اند، برای تایید تراکنش استفاده می‌کند. این کاربران بعد از تایید هر تراکنش و اضافه کردن یک بلاک جدید به بلاکچین، پاداش بلاک را دریافت می‌کنند.

در روش proof of stake یا اثبات سهام، کار تایید هر تراکنش توسط تعدادی کاربر انجام می‌شود که این کاربران به صورت تصادفی انتخاب می‌شوند. از این کاربران خواسته می‌شود، تعدادی از توکن‌های بومی بلاکچین را در یک قرارداد هوشمند روی شبکه قفل یا Stake کنند. بعد از انجام این کار به آنها اجازه داده می‌شود که یک تراکنش را تایید کنند و پاداش ایجاد بلاک را بدست بیاوردند. اگر این کاربران داده‌ها را به طور نامناسبی تایید و بلاک تقلبی ایجاد کنند، ممکن است بخشی یا تمام توکن‌های قفل شده خود در شبکه را به عنوان جریمه از دست بدهند. در واقع تنها اگر تراکنش به درستی تایید شود، کاربران امکان دریافت پاداش را دارند.

proof of stake چگونه کار می‌کند؟

الگوریتم proof of stake از یک فرآیند تصادفی برای انتخاب کاربران تایید‌ کننده تراکنش، موسوم به «validators» استفاده می‌کند. در روش proof of stake، کاربران تاییدکننده تراکنش از میان کاربرانی که ویژگی‌های لازم را دارند، به طور تصادفی انتخاب می‌شوند. بلاکچین برای انتخاب کاربران Validator، به مقدار ارزش کوین‌های قفل شده در شبکه و همین‌ طور مدت زمانی که کاربران این کوین‌ها را بر روی بلاکچین و در یک قرارداد هوشمند استیک یا قفل کرده‌اند، توجه می‌کند.

در روش proof of work به ایجاد هر بلاک در بلاکچین Mine یا استخراج و به کاربری که با تایید هر تراکنش، بلاک جدیدی را ایجاد می‌کند ماینر می‌گویند. در حالی که در سیستم proof of stake به ایجاد بلاک‌ در بلاکچین Forge و به کاربری که با تایید تراکنش، بلاک جدیدی را به بلاکچین اضافه می‌کند Forger یا validator می‌گویند. به طور کلی هر بلاک، محل ذخیره تاریخچه تراکنش است و بعد از اعتبار سنجی و تایید هر تراکنش ایجاد می‌شود.

روش‌های انتخاب تایید کننده یا Forger بلاک

در واقع الگوریتم proof of stake برای انتخاب تایید کننده هر تراکنش در بلاکچین از ترکیب روش‌هایی استفاده می‌کند که در ادامه هر کدام را بررسی می‌کنیم.

۱.میزان ثروت

کاربرانی که در فرآیند forge و ایجاد هر بلاک شرکت می‌کنند باید حداقل تعداد مشخصی توکن را به عنوان ذخیره (Stake) در شبکه بلاکچین قفل کنند. یعنی هرچه یک کاربر توکن‌های بیشتری را استیک کند، شانس بیشتری برای انتخاب شدن به عنوان تایید کننده تراکنش بعدی را دارد.

۲.انتخاب تصادفی (Randomized Selection)

برای جلوگیری از سلطه ثروتمندان بر بلاکچین، الگوریتم proof of stake از یک فرآیند تصادفی برای انتخاب تایید‌ کننده بعدی تراکنش، استفاده می‌کند. در این فرآیند کاربر یا گره‌ای که hit value آن کمتر از target value باشد، انتخاب می‌شود. هر کاربر با استفاده از کلید خصوصی خود، باید هش بلاک قبلی را رمزنگاری کند (به تبدیل و فشرده سازی مقداری داده اطلاعاتی به تعدادی کاراکتر عددی هش می‌گوییم). به هشت بایت اول مقدار هش خروجی این فرآیند رمزنگاری که برای هر کاربر مقدار منحصر به فردی است، hit value می‌گویند. همچنین target value هم از حاصل ضرب مقدار کوین‌های استیک شده در بلاکچین در مدت زمان سپری شده از ایجاد بلاک قبلی در زمانی که طول کشید بلاک قبلی ایجاد شود در یک مقدار پایه بدست می‌آید. کاربری که مقدار hit value آن کمتر از target value باشد، به عنوان تایید کننده بعدی تراکنش انتخاب می‌شود.

۳.سن کوین‌های استیک

این روش کاربران را بر اساس اینکه چه مدت زمانی‌ است که توکن‌های آنها در شبکه استیک شده‌اند، انتخاب می‌کند. مولفه سن استیکینگ از حاصل ضرب تعداد کوین‌های استیک کاربر در تعداد روزهایی که آن کوین‌ها در شبکه استیک شده‌اند، بدست می‌آید. برای مثال برای کاربری که ۱۰۰ کوین را به مدت ۳۰ روز در شبکه قفل کرده است، مقدار staking age برابر ۳۰۰۰ است. همچنین هنگامی که کاربر یک بلاک را Forge می‌کند، سن کوین‌های استفاده شده در آن forge به صفر باز می‌گردد. در واقع هر کاربر برای اینکه بتواند بلاک دیگری را forge کند باید مدتی (حداقل ۳۰ روز) صبر کند تا سن کوین‌های آن زیاد شود. این کار از تسلط کاربران ثروتمند بر بلاکچین، جلوگیری می‌کند.

چگونگی اعتبارسنجی تراکنش‌ها

هر کاربر متقاضی برای انجام اعتبار سنجی و پردازش تراکنش، ابتدا باید مقدار مشخصی کوین در شبکه استیک کند. برای مثال برای انتخاب validator در بلاکچین اتریوم ۲، نیاز است حداقل ۳۲ اتریوم در شبکه استیک شود. در نهایت تایید کننده‌ تراکنش بر اساس یک فرآیند تصادفی بر اساس میزان ارزش و سن کوین استیک شده، انتخاب می‌شود.

هنگامی که یک کاربر برای forge بلاک بعدی انتخاب می‌شود، بررسی می‌کند که آیا تراکنش‌های موجود در بلاک معتبر است یا خیر. در صورت تایید تراکنش، کاربر بلاک را توسط کلید خصوصی خود امضا می‌کند و بلاک جدید را به بلاکچین اضافه می‌کند. البته همواره تعدادی کاربر دیگر درستی تایید تراکنش را راستی آزمایی‌ می‌کنند. در انتها کاربر تایید کننده به عنوان پاداش کار خود، کارمزد تراکنش را از بلاک دریافت می‌کند. میزان دریافت پاداش به سرعت ایجاد بلاک جدید بستگی دارد. برای اینکه تایید کننده کل پاداش بلاک را دریافت کند باید حداکثر در ۱۲ ثانیه بلاک را ایجاد کند.

اگر کاربر دیگر نخواهد validator یا forger باشد، کوین‌های قفل‌ شده او در بلاکچین و پاداش‌های بدست آمده او پس از یک دوره مشخص آزاد می‌شوند. البته شبکه به مقداری زمان احتیاج دارد تا تایید کند که هیچ بلاک تقلبی توسط آن کاربر به بلاکچین اضافه نشده است و سپس فرآیند آزاد سازی کوین‌ها و پاداش‌های کاربر آغاز می‌شود.

نحوه استخراج کوین‌ در روش proof of stake

در روش proof of stake، واحدهای ارز دیجیتال در زمان راه اندازی پروژه تماما استخراج می‌شوند و همچنین تعداد آنها ثابت است. به دلیل مصرف انرژی قابل چشم پوشی در روش POS، به کاربران برای استخراج کوین در شبکه پاداشی داده نمی‌شود. در واقع کاربران فقط برای ایجاد بلاک جدید در بلاکچین، کارمزد آن بلاک را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

یک روش مناسب برای امنیت شبکه و ایجاد رضایت کاربران این است که ارزهای دیجیتال ابتدا با الگوریتم proof of work راه اندازی شوند و هنگامی که همه کوین‌های آن استخراج شد، از الگوریتم proof of stake استفاده کند. مانند اتریوم که از هر دو الگوریتم استفاده می‌کند.

Proof of stake چگونه به امنیت شبکه کمک می‌کند؟

اجرای فرآیند Forge، یک تعهد است و از Forger انتظار می‌رود که این مکانیسم را به درستی انجام دهد. اگر Forger در پردازش تراکنش دچار عدم موفقیت شود (یعنی برای مثال نتواند در مدت زمان کافی، بلاک جدید را ایحاد کند)، پاداش بلاک را از دست می‌دهد. همچنین در صورت رفتار متقلبانه در پردازش، کاربر جریمه می‌شود و این جریمه از توکن‌های استیک کاربر کسر می‌شود. در نتیجه کاربران برای از دست ندادن توکن‌های خود به عنوان جریمه، سعی می‌کنند رفتار صادقانه‌ای در تایید تراکنش‌ها داشته باشند که این به بالا رفتن امنیت شبکه کمک می‌کند.

با اینکه امنیت در روش proof of stake بالاست اما هنوز خطر حمله کاربر ۵۱ درصدی وجود دارد. کاربر با داشتن ۵۱ ٪ توکن‌های استیک در شبکه می‌تواند کنترل بلاکچین را به دست بگیرد. البته این کار نیاز به صرف هزینه زیادی دارد. در نتیجه احتمال کمی وجود دارد که کاربری بتواند صاحب ۵۱ درصد توکن‌های موجود در شبکه شود و امنیت شبکه را به‌ خطر بیاندازد.

تفاوت بین proof of work و proof of stake چیست؟

هر دو الگوریتم proof of stake و proof of work برای اعتبار سنجی تراکنش‌ها و بالا رفتن امنیت شبکه‌های بلاکچین و برنامه‌های دیفای طراحی شده‌اند. همچنین هر دو روش برای پردازش تراکنش‌های ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند، اما با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.

در POW تایید و پردازش تراکنش و ایجاد بلاک جدید به حل پازل‌های پیچیده ریاضی احتیاج دارد. ماینرها هنگام استخراج ارز دیجیتال با یکدیگر رقابت می‌کنند و اولین کسی که معما را حل کند، پاداش بلاک را بدست می‌آورد. در حالی که در POS تایید کننده‌های تراکنش باید توکن‌های خود را در شبکه ذخیره و قفل کنند.
ایجاد بلاک و دریافت پاداش بلاک در POW بر اساس رقابت بین ماینر‌ها است. در حالی که در POS تایید کننده ها بر اساس یک فرآیند تصادفی برای ایجاد بلاک انتخاب می‌شوند. در واقع روش POS و به انگیزه‌های اقتصادی خود کاربران متکی است تا رقابت بین کاربران.
به دلیل ماهیت انرژی‌بر بودن proof of work، کار محاسباتی تولید بلاک جدید پرهزینه و زمان‌بر است. در عوض proof of stake مصرف انرژی کارآمدتری نسبت به POW دارد.
مکانیسم proof of work به صورت متمرکز و proof of stake به صورت غیر متمرکز اجرا می‌شود.
‌POW برخلاف POS به ابزار فیزیکی و سخت افزاری قوی احتیاج دارد.

proof of work سابقه طولانی‌تری در استفاده به عنوان مکانیزم اجماع بلاکچین دارد و اولین اجماع بلاکچین بوده که هنوز هم در شبکه بیت کوین استفاده می‌شود.

بهترین ارز دیجیتال با روش proof of stake چیست؟

برخی از بزرگترین ارزهای دیجیتال که از مکانیسم proof of stake استفاده می‌کنند در زیر آورده شده‌اند:

معروف‌ترین پروژه‌ بلاکچین با مکانیسم proof of stake چیست؟

proof of stake به عنوان یک مکانیسم اجماع در حال استفاده بر روی بلاکچین‌های زیادی است. از لحاظ ارزش بازار، بزرگترین ارز دیجیتالی که از این مکانیسم اجماع استفاده می‌کند اتریوم است. پروژه‌ای که با اجرای آن اتریوم روش اجماع خود را تغییر داد، اتریوم۲ نام دارد.

Ethereum 2.0 که به نام Serenity هم شناخته می‌شود، در واقع یک ارتقای سطح بلاکچین اتریوم با هدف افزایش سرعت، کارایی و مقیاس پذیری شبکه اتریوم است. تا بتواند تراکنش‌های همزمان بیشتری انجام دهد. لایه اول اتریوم ETH1، لایه اجرا شناخته می‌شود که قراردادهای‌ هوشمند و قوانین شبکه در آن لایه قرار دارند و لایه دوم ETH2 لایه اجماع نامیده می‌شود که در سال ۲۰۲۲ به بلاکچین اضافه شده است. لایه ETH1 از مکانیسم اجماع proof of work استفاده می‌کند، در حالی که لایه ETH2 از مکانیسم اجماع POS استفاده می‌کند.

مزایای proof of stake چیست؟

POS مزایای زیادی دارد، به همین دلیل بلاکچین‌های جدید بیشتر از روش Proof of stake استفاده می‌کنند. برخی از مزایای آن عبارتند از:

۱. تطبیق پذیری

با تغییر نیازهای کاربران و بلاکچین، مکانیسم proof of stake هم خود را با این تغییرات وفق می‌دهد. این الگوریتم همه‌کاره است و قابلیت انطباق و سازگاری زیادی با اکثر موارد استفاده از بلاکچین دارد. گونه‌های مختلف ایجاد شده از مکانیسم Proof of Stake گویای این ویژگی است.

۲. غیرمتمرکز بودن

به دلیل به صرفه بودن این مکانیسم، کاربران بیشتری به مشارکت در آن تشویق می‌شوند. با وجود تعداد زیادی کاربر متقاضی و همچنین انتخاب تصادفی‌ آنها، شبکه تاحد زیادی غیرمتمرکز‌ است. همچنین Proof of Stake می‌تواند امکان انجام تراکنش‌های همزمان را بدون به خطر انداختن امنیت و عدم تمرکز شبکه فراهم کند.

۳. مصرف انرژی کارآمد

proof of stake در مقایسه با proof of work مصرف انرژی بهینه‌تری دارد. به دلیل عدم نیاز این روش به محاسبات پیچیده ریاضی برای رسیدن به اجماع، باعث کاهش قابل توجه میزان انرژی برق مورد نیاز برای اجرای فرآیند اجماع می‌شود و برای محیط زیست متاسب تر است.

۴. مقیاس پذیری

از آنجایی که proof of stake برای ایجاد اجماع به دستگاه‌های فیزیکی متکی نیست، در نتیجه مقیاس‌ پذیر‌تر است. در واقع POS نیازی به مزارع ماینینگ بزرگ با منابع انرژی زیاد ندارد. همچنین با اضافه شدن تعداد بیشتری کاربر تایید کننده به شبکه، این مکانیسم ارزانتر و در دسترس‌تر هم می‌شود.

۵. امنیت

استیک کوین به عنوان یک انگیزه مالی برای کاربر تایید کننده عمل می‌کند تا تراکنش‌های تقلبی را پردازش نکنند. زیرا اگر شبکه یک تراکنش تقلبی را شناسایی کند، تایید کننده آن تراکنش، بخشی از توکن قفل شده و حق مشارکت خود را در بلاکچین از دست می‌دهد. بنابراین تا زمانی که ارزش کوین قفل شده در شبکه بالاتر از پاداش شبکه باشد، کاربران با فعالیت متقلبانه مقدار از دارایی دیجیتال خود را از دست می‌دهد. این جریمه به عنوان بازدارنده از فعالیت متقلبانه کاربر عمل می‌کند و باعث ارتقا سطح امنیت شبکه می‌شود.

برای کنترل موثر شبکه و تایید تراکنش‌های جعلی، یک کاربر باید مالک اکثریت توکن شبکه باشد. این حالت به حمله ۵۱ درصدی مشهور است. اگر توکن شبکه خیلی ارزان نباشد، بدست آوردن ۵۱٪ از توکن در گردش، کار راحتی نیست.

چالش‌ها و معایب proof of stake چیست؟

اگرچه proof of stake در مقایسه با proof of work مزایای زیادی دارد، اما همچنان دارای نقاط ضعفی هم هست.

۱. انشعاب (Forking)

در روش proof of work ماینرها در هر دفعه فقط می‌توانند از یک زنجیره استخراج بلاک را انجام دهند که به آن longest chain rule می‌گویند. فرض کنید در انتهای یک زنجیره از بلاک A دو انشعاب یا فورک به بلاک‌های C و ‌B داشته باشیم. اینجا ماینر برای تایید تراکنش، یکی از بلاک‌های B یا C را برای استخراج انتخاب می‌کند و به دلیل هزینه بالای ماینینگ ممکن نیست که هر دو بلاک B و C را همزمان برای تایید یک تراکنش استخراج کند. در نتیجه به دلیل سختی‌ کار ماینیگ و هزینه بر بودن فرآیند، احتمال استخراج بلاک اشتباه و یا استخراج همزمان دو بلاک منشعب بسیار کم است.

اما در روش proof of stake به دلیل هزینه پایین ایجاد بلاک، validator ممکن است هر دو انشعاب بلاک‌های B و C را همزمان forge کند. در این حالت validator با forge همزمان دو بلاک منشعب، بدون توجه به اینکه کدام بلاک برای تایید تراکنش مورد نظر درست و قانونی است، باعث ایجاد اشتباه در تایید تراکنش می‌شود. به این مشکل nothing at stake می‌گویند.

۲. دسترسی

برای شروع استیکینگ، به عرضه توکن بومی بلاکچین احتیاج است. برای انجام این کار ابتدا باید توکن مورد نظر از طریق صرافی‌های معتبر ارز دیجیتال یا روش‌های دیگر خریداری شود. بسته به مقدار مورد نیاز، ممکن است به سرمایه قابل توجهی نیاز باشد. درنتیجه استکینگ ممکن است تا حدی هزینه‌بر باشد. مثلا برای شروع کار به عنوان تایید کننده در بلاکچین اتریوم باید حداقل ۳۲ اتریوم در شبکه استیک کرد.

۳. حمله Sybil

سیستم‌های غیرمتمرکز مانند Proof of Stake در برابر این حملات آسیب پذیرند. در حملات sybil مهاجم‌ وانمود می‌کند که تعدادی کاربر قانونی‌ است و چندین هویت جدید ایجاد می‌کند تا کنترل شبکه را به دست‌ بگیرد. در روش Proof of Stake هنگام ارزان شدن توکن بومی شبکه یا پایین آمدن ارزش بازاری آن بلاکچین، با خرید بیش از ۵۰ درصد توکن‌های استیک در شبکه می‌توان به راحتی کنترل شبکه را بدست گرفت. شبکه در این حالت از غیرمتمرکزی خارج می‌شود.

انواع دیگر مکانیسم‌های اجماع proof of stake چیست؟

بر اساس مکانیسم proof of stake، مکانیسم‌های اجماع دیگری ایجاد شده‌اند که با POS بسیار سازگارند. در نتیجه توسعه دهنده‌های بلاکچین می‌توانند با توجه به موارد استفاده بلاکچین، نوع مکانیسم اجماع را تغییر دهند. در زیر به برخی از متداول‌ترین‌ روش‌های اجماع اشاره می‌کنیم:

Delegated Proof of Stake چیست؟

یکی از روش‌های اجماع بلاکچین است که به کاربران شبکه این اجازه می‌دهد با رای‌گیری، validator یا تایید کننده تراکنش بعدی را انتخاب کنند.

روش delegated proof of stake به کاربران شبکه این امکان را می‌دهد که توکن‌های خود را در بلاکچین استیک کنند اما به جای اینکه خودشان تایید کننده تراکنش‌ها باشند، به کاربران دیگری رای دهند و validator بعدی تراکنش را از بین آنها انتخاب کنند. به کاربرانی که بقیه به آنها رای می‌دهند Delegate یا ایجاد کننده بلاک می‌گویند. این کاربران delegate بر اساس سابقه انتخاب می‌شوند و پاداش بلاک را دریافت می‌کنند و سپس آن پاداش را بین کاربرانی که تامین مالی استیک آن تراکنش را انجام داده‌اند، تقسیم می‌کنند.

یکی از مزیت‌های روش delegated proof of stake کوتاه کردن زمان انجام تراکنش است. همچنین مزیت دیگر آن این است که کاربر delegate بر اساس سابقه انتخاب می‌شود و نه بر اساس ثروت که این خود از سلطه کاربران ثروتمند جلوگیری می‌کند.

Nominated Proof of Stake چیست؟

این روش هم یکی از گونه‌های ارتقا یافته مکانیسم proof of stake است و یکی از روش‌‌های دموکراتیک برای انتخاب تایید کننده بعدی تراکنش‌ بلاک است. اولین بار این روش توسط شبکه Polkadot استفاده شد.

روش nominated proof of stake به کاربرانی که دارنده توکن‌ لازم برای forge بلاک هستند اجازه می‌دهد که تعداد مشخصی کاندید برای انتخاب validator یا تایید کننده تراکنش بعدی، معرفی کنند. تعداد کاندیدی که هر کاربر دارنده توکن می‌تواند معرفی کند بستگی به مقدار توکن استیک او در شبکه دارد. بلاکچین بر اساس اینکه کدام یک از کاربران، بیشترین تعداد رای را بدست آورده‌اند validator بلاک بعدی را تعیین می‌کند.

اگر یک تایید کننده تراکنش، بلاک تقلبی و یا اشتباهی را ایجاد کند، همه کاربرانی که آن validator متخلف را کاندید کرده‌اند هم در جریمه بلاک شریک هستند. در نتیجه این روش به امنیت شبکه و جلوگیری از ایجاد بلاک تقلبی کمک می‌کند.

Proof of Authority چیست؟

این روش مکانیسم اجماعی است که به برخی از کاربران مجاز، اجازه می‌دهد که به عنوان validator، تراکنش بعدی را تایید کنند و بلاک جدید را به بلاکچین اضافه کنند. در واقع تایید کننده بلاک از میان کاربران تایید هویت شده و دارای سابقه خوب توسط یک مرجع مرکزی انتخاب می‌شود.

تضمین درستی انجام تراکنش در proof of stake، مقدار کوین استیک او در بلاکچین بود ولی در این روش تضمین درستی تایید تراکنش توسط کاربر، حسن شهرت validator است.

Proof of Stake Authority چیست؟

این روش ترکیب مکانیسم‌های اجماع proof of authority و proof of stake است و یک الگوریتم دوگانه است که باعث افزایش سرعت ایجاد بلاک جدید و کاهش هزینه کارمزد انجام تراکنش می‌شود. در این روش تایید کننده تراکنش بر اساس مقدار دارایی دیجیتالی که در بلاکچین دارد، برای تایید تراکنش و ایجاد بلاک جدید انتخاب می‌شود.

بلاکچین BNB از این مکانیسم برای اجماع شبکه استفاده می‌کند. در زنجیره هوشمند بایننس، گروهی متشکل از ۲۱ validator فعال و واجد شرایط بر اساس مقدار BNB که در اختیار دارند، انتخاب می‌شوند. این مجموعه ۲۱ تایی به صورت روزانه انتحاب می‌شوند و کار تایید تراکنش را انجام می‌دهند.

آینده Proof of stake چیست؟

الگوریتم proof of stake به عنوان یک روش نوین و کارآمد برای ایجاد اجماع در بلاکچین‌ها شناخته می‌شود. این روش مزایای قابل توجهی نسبت به proof of work دارد. از این مزایا می توان به کاهش مصرف انرژی و افزایش کارایی اشاره کرد. با پیشرفت تکنولوژی و توسعه بلاکچین‌ها، الگوریتم proof of stake توانسته در برخی از پروژه‌های بلاکچین مانند اتریوم ۲ و کاردانو، موفقیت‌آمیز باشد.

درآینده، با توسعه الگوریتم proof of stake می‌توان انتظار داشت که کارایی این روش افزایش یابد و هزینه‌های مربوط به تایید هر تراکنش به حداقل برسد. مکانیسم proof of stake در چشم انداز آینده ارزهای دیجیتال، بسیار مورد توجه واقع شده است. این روش وعده اکوسیستم‌های بلاکچین کارآمدتر و عادلانه‌تری را می‌دهد. این پدیده‌های نوظهور مانند proof of stake، بلاکچین را به طور پیوسته تغییر می‌دهند و زمینه را برای راه‌های جدید سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند.

نتیجه‌ گیری

در نهایت، الگوریتم proof of stake به عنوان یک راهکار امیدوار کننده برای حل مشکلات مربوط به مصرف انرژی و کارایی در بلاکچین، طراحی شده است. این الگوریتم با ارائه یک مکانیسم اجماع کارآمدتر و اقتصادی‌تر، فرصت‌های جدیدی را برای توسعه دهندگان کریپتو و کاربران بلاکچین فراهم می‌کند. با این حال، همچنان به تحقیقات بیشتر و توسعه فناوری برای رفع چالش‌های امنیتی این روش، نیاز است.

با پیشرفت‌های مداوم این روش، proof of stake می‌تواند نقش مهمی در شکل دهی به آینده ارزهای دیجیتال و سیستم‌های مالی غیر متمرکز، ایفا کند. این روش نه تنها به بهبود پایداری محیط زیست کمک می‌کند، بلکه به افزایش شفافیت و امنیت در تراکنش‌های مالی نیز منجر می‌شود. در نتیجه مکانیسم POS می‌تواند یک گام مهم در جهت تحقق بلاکچین‌های نسل‌ بعدی و تقویت پیشرفت اقتصاد دیجیتال باشد.