بلاک چین
به بلاک چین (blockchain) می توان به عنوان یک دفتر حسابداری نگاه کرد که تمام فعالیت ها، نقل و انتقالات، مالکیت ها و ارزش گذاری های واحدهای پولی دیجیتال را درون خود ثبت و ضبط می کند. بلاکچین تعداد محدودی از انتقالات را درون خود دارد که با گذر زمان این مقدار افزایش پیدا می کند. بلاک چین کاربردهای بسیار زیاد فراتر از رمز ارز دارد. اما معمولاً فناوری بلاک چین به واسطه بیت کوین شناخته می شود و از همان ابتدا بیت کوین توانست افراد زیادی را به خود جلب کند. زیرا هم یک نوآوری انقلابی محسوب می شد و هم برای عموم آزاد بود. درواقع، یک شبکه غیرمتمرکز و مستقل که در آن کاربران عادی مسئولیت ضمانت و تایید تراکنش ها را بر عهده داشتند. با این حال بلاک چین برای بیتکوین مانند اینترنت است برای ایمیل. یک سیستم الکترونیکی بزرگ که روی آن می توان اپلیکیشن ساخت و ارز فقط یکی از آن هاست. درواقع بلاک چین بستری است که باقابلیت های خاصی که ارائه می کند، پتانسیل لازم برای ارائه پاره ای خدمات و فناوری ها را برای متخصصان فراهم می کند. رمز ارز ازجمله اتریوم یکی از این کارکردهاست. ارزهای دیجیتال مانند اتریوم و بیت کوین بااینکه نرم افزار مبتنی بر بلاک چین هستند اما تفاوت هایی ازلحاظ کاربرد و توانایی با یکدیگر دارند.
رمز ارز چیست؟
رمز ارز ها از پروتکل های رمزگرافیکی و یا کد های فوق العاده پیچیده برای رمز گذاری دیتاهای حساس و انتقال آن ها استفاده می کنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه دهندگان رمز ارزها این پروتکل ها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده اند که آن ها را غیرقابل نفوذ می کند. این پروتکل ها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز ارز ها را مخفی نگه می دارد و ردیابی و پیدا کردن آن ها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار می کند. رمز ارزها همچنین برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته می شوند. این به آن معناست که تمام فعالیت ها و ارزش های این بازار توسط همان کد های پیچیده کنترل و ارزیابی می شوند و بانک ها و یا مقامات دولت ها کنترلی روی آن ها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می باشند و شما می توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارز های دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و غیره جایگزین کنید. خطر اصلی در همین مرحله اتفاق می افتد جایی که هکر ها و بدافزار ها امکان بلوکه کردن پول شما را در حین این انتقال دارا هستند.
رمز ارز ها ۷ خصیصه کلیدی دارند:
۱- دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارز ها وجود ندارد!
۲- غیر متمرکز: رمز ارز ها سرور مرکزی ندارند. آن ها معمولاً در میان شبکه ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده اند. شبکه هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه های غیر متمرکز نامیده می شوند.
۳- همتا به همتا: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می شوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آن ها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک ها، پی پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته می شوند. اما در دنیای رمز ارز ها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد!
۴- نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارز ها یا به تملک درآوردن آن ها لازم نیست حتما اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید. شما می توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.
۵- بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.
۶- رمزنگاری شده: هر کاربر کد ویژه ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری می کند. به این عمل رمزنگاری گفته می شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می شود، اصطلاحاً می گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.
۷- جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارز ها را به راحتی می توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری شده به ارزهای بدون مرز موسوم اند!
تاریخچه رمز ارزها
ارزهای دیجیتال مدت ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول های رایج بشود. در اوایل دهه ۸۰ میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام David Chaum الگوریتمی را با نام “blinding” طراحی کرد که در رمز گذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می کرد و یک پول الکترونیکی با نام blinded money برای انتقالات استفاده می شد. در اواخر دهه ۸۰ Chaum به هلند نقل مکان کرد و سعی در تجاری سازی blinded money داشت و شرکتی با نام DigiCash را در آنجا تاسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می گرفت.
برخلاف بیت کوین و اکثر ارز های دیجیتال امروزی، blinding money و این کمپانی کنترل غیر متمرکز نداشتند و درست مثل بانک ها عمل می کردند. شاید این یکی از دلایلی بود که در حال حاضر چیزی از این موضوع و این کمپانی نمی شنویم. بعد از فشار های بانک مرکزی هلند برای محدود کردن معامله DigiCash تنها با بانک های رسمی و همکاری ناموفق با مایکروسافت برای پرداخت های درون ویندوز با استفاده از این پول الکترونیکی، DigiCash کم کم در اواخر دهه نود میلادی رو به ورشکستگی و فراموشی حرکت کرد. در همان زمان یکی از دستیاران Chaum با نام Nick Szabo پولی با نام Bit Gold را اختراع کرد که از سیستم بلاک چین استفاده می کرد و پایه و پدر رمز ارزهای امروزی بود، ولی درست مثل DigiCash هیچگاه معروف نشد و به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.
بعد از DigiCash مطالعات در زمینه این نوع از پول گسترش یافت و یکی از مهم ترین و قابل توجه ترین پول های اینترنتی رایج آن زمان که در آمریکا استفاده می شد، e-gold نام داشت. e-gold توسط یک شرکت تکنولوژی واقع در فلوریدا با نام مشابه ساخته شده بود و خدماتی برای خریداران طلای الکترونیکی ارائه می داد. کاربران می توانستند این پول را خرید و فروش کنند و در ازای آن طلای واقعی و یا دلار دریافت کنند. gold در دوران اوج خودش در سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ میلیون ها اکانت فعال داشت و همین موضوع باعث شد که هکرها یک مکان فوق العاده برای به دست آوردن و دزدیدن پول را پیدا کنند. از بین رفتن میلیون ها سرمایه و مشکلات قانونی که هر ثانیه بر سر این کمپانی سرا زیر می شد در نهایت باعث شد که فشار بیش از حد وارد بر e-gold کار خودش را بکند و این پول مجازی نهایتا در سال ۲۰۰۹ به طور کامل بسته شد.
بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال مدرن شناخته می شود که دارای کنترل غیرمتمرکز بود و برای تبادلات مالی مورد استفاده قرار می گرفت. بیت کوین برای اولین بار در یک مقاله نوشته شده توسط Satoshi Nakamoto به دنیا وارد شد. در اوایل سال ۲۰۰۹ Nakamoto بیت کوین را وارد بازار کرد و گروهی از افراد مشتاق و توسعه دهندگان شروع به تبادل و استخراج بیت کوین کردند. در اواخر سال ۲۰۱۰ میلادی تعداد دیگری از رمز ارزها مانند Litecoin نیز وارد کار شده بودند. در اواخر سال ۲۰۱۲ وردپرس اولین کمپانی بزرگی بود که پرداخت هزینه ها با بیتکوین را به رسمیت شناخت و از آن بهره برد. در ادمه کمپانی های دیگر مثل مایکروسافت، Expedia و… بیت کوین را وارد معاملات خود کردند و هم اکنون صد ها کمپانی بزرگ و کوچک از مهم ترین و معتبر ترین رمز ارز دنیا برای پرداخت های خود استفاده می کنند. بعد از ظهور بیت کوین تعداد زیادی ارز های دیجیتال دیگر وارد بازار جهانی شدند.
سودآوری رمز ارزها
این موضوع را باید در نظر داشت که بسیاری از افراد از طریق رمز ارز وعده ثروت یک شبه می دهند. باید مراقب باشید که گول افرادی سودجو را نخورید. درست است سرمایه گذاری در رمز ارز ممکن است درآمدی بیشتر از بورس اوراق بهادار یا صندوق سرمایه گذاری داشته باشد. شما ممکن است با ۱۰۰۰ دلار سرمایه گذاری در بیت کوین، اتریوم و … در یک سال بیش از ۳۰۰ درصد سود کسب کرده باشید. با این حال باید اذعان داشت که وقتی صحبت از ارزهای رمزنگاری شده می شود شک و تردید زیادی وجود دارد که بازدهی آن فقط برای یک سال است و چشم اندازی از آینده آن وجود ندارد. اما شواهد تاکنون نشان داده است که ارزهای رمزنگاری شده واقعی هستند و به طور فزاینده ای تولید می شوند تا بمانند.
بنابراین توصیه می شود اگر در مرحله حدس و گمان به سر می برید سرمایه گذاری کوچک در این مقوله کنید چون می توانید درآمد زیادی کسب کنید. اگر بتوانید با صرف اندک پول از این طریق درآمد زیادی را کسب کنید برنده هستید و اگر سرمایه خود را ازدست دادید شکست سنگینی نخورده اید. اگر با منابع معتبر در زمینه آموزش کسب درآمد از طریق رمز ارز آشنایی داشته باشید همگی متفق القول هستند که سرمایه گذاری در رمز ارز ثروتی یک شبه نیست و مستلزم زمان و هزینه برای کسب مهارت و تجارت در آن است.
در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم ترین روش های کسب درآمد از رمز ارز هستند می پردازیم.
ماینر چیست؟
دستگاه ماینر یا Asic اصطلاحی است که برای دستگاه های استخراج رمزارزها به کار برده می شود و درحال حاضر این دستگاه ها بسیار متنوع هستند. در سراسر جهان افرادی که به کار استخراج رمزارزها اعم از بیت کوین یا سایر ارزهای رمزنگاری شده مشغول هستند، ماینر می گویند و آن ها تلاش می کنند با استفاده از ابزارهای متنوع استخراج به تعداد بیشتری از رمزارزهای استخراج نشده دست یابند و با فروش آنها به سود و درآمدزایی دست پیدا کنند. به طور کلی ماینینگ فرآیند تأیید تراکنش های رمزارزها و ثبت آنها در دفتر کل توزیع استخراج است. این فرآیند به غیرمتمرکز سازی شبکه رمزارزها و افزایش امنیت شبکه کمک می کند و در نهایت رمزارز جدید ایجاد می کند. به شکل کاملاً ساده تراکنش های تأیید شده در بلوک ها جمع می شوند و برای اضافه شدن این بلوک های تازه به زنجیره بلوک های موجود یک پازل کدگذاری وجود دارد که از پیچیدگی های بالایی برخوردار است و باید حل شود. هر سیستمی که این پازل را حل کند پاداش می گیرد.
برای انجام فرآیند ماینینگ به چه چیزهایی نیاز است؟
اگر دشواری استخراج و هزینه های استخراج بیت کوین برای شما مشکلی ایجاد نمی کند، برای ورود به دنیای ماینرها سه مرحله قابل اجرا وجود دارد:
- خرید دستگاه استخراج
- بکارگیری یک کیف پول امن و مناسب
- پیوستن به یک استخر برای انجام فرآیند استخراج
در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم ترین روش های کسب درآمد از رمز ارز هستند می پردازیم.
چگونه ماینینگ را انجام دهیم
گام اول: دریابید که آیا ماینینگ سودآور است؟
قبل از شروع کار با استخراج بیت کوین، باید دقت لازم را انجام دهید. بهترین راه برای انجام این کار، استفاده از یک ماشین حساب ماینینگ بیت کوین است.
به خاطر داشته باشید که ماینینگ هزینه دارد! اگر پول برای خرید دستگاه ماینینگ مناسب، ندارید و اگر به برق ارزان دسترسی ندارید، استخراج بیت کوین ممکن است برای شما توجیه اقتصادی نداشته باشد.
گام دوم: ماینر خود را داشته باشید.
پس از انجام محاسبات خود، وقت آن است که ماینر خود را داشته باشید! درواقع در این مرحله سخت افزارهای استخراج بیت کوین را مورد بررسی قرار دهید تا مطمئن شوید کدام ماینر برای شما مناسب است، اگر قبلاً آن را در مرحله ۱ انجام نداده اید. نمونه ای از انواع ماینرها در شکل زیر آمده است:
گام سوم: یک کیف پول بیت کوین بسازید.
به کیف پول بیت کوین نیاز دارید که در آن بیت کوین استخراج شده خود را حفظ کنید. هنگامی که کیف پول دارید، از آدرس کیف پول خود اطمینان حاصل کنید. این آدرس یک دنباله طولانی از حروف و اعداد خواهد بود. هر کیف پول روش متفاوتی برای به دست آوردن آدرس عمومی بیت کوین دارد، اما بیشتر کیف پول ها در مورد آن کاملاً ساده هستند. توجه کنید که به آدرس عمومی بیت کوین خود نیاز دارید و نه کلید خصوصی شما که مانند رمز مخفی کیف پول شما است.
گام چهارم: یک استخر ماینینگ پیدا کنید.
برای حل مشکلات به صورت آسان تر می توانید به یک استخر ماینینگ بپیوندید. استخر می تواند مشکل اصلی را حل کند و پاداش بیت کوین و هزینه تراکنش ها را محاسبه کند. درنهایت سود بر اساس سهم ماینینگ در کل استخر پخش خواهد شد.
گام پنجم: یک برنامه یا نرم افزار ماینینگ دریافت کنید.
کنترل و نظارت بر ماینینگ شما نیاز به نرم افزار اختصاصی دارد. بسته به نوع تجهیزات ماینینگ شما، باید نرم افزار مناسبی را پیدا کنید. بسیاری از استخرهای ماینینگ نرم افزار مخصوص به خود را دارند، اما برخی از آنها چنین نیستند. در صورتی که مطمئن نیستید به کدام نرم افزار ماینینگ نیاز دارید، می توانید لیستی از نرم افزار استخراج بیت کوین را تهیه و با یکدیگر مقایسه کنید.
گام ششم: ماینینگ را شروع کنید.
ماینر را به یک پریز برق وصل و آن را روشن کنید. حتماً آن را به رایانه خود نیز متصل کنید (معمولاً از طریق USB) و نرم افزار ماینینگ خود را باز کنید. اولین کاری که شما باید انجام دهید این است که آدرس، نام کاربری و رمزعبور استخر ماینینگ را وارد کنید.
پس از این پیکربندی، شما اشتراک مجموعه ها را دارید که بخشی از کار شما یافتن بلوک بعدی است. با توجه به استخر انتخاب شده، هزینه خود را پرداخت می کنید فقط مطمئن شوید که هنگام ورود به استخر، آدرس خود را در قسمت های مورد نیاز وارد کنید.
