مفاهیم ارز دیجیتال

به ارز‌های دیجیتال، دارایی‌های دیجیتال و دارایی‌های کریپتو توکن می‌گویند. در واقع توکن نشان‌دهنده مالکیت و ارزش یک دارایی رمز‌نگاری شده (Crypto) در یک سیستم غیر‌متمرکز است. از نظر فنی هیچ تفاوتی بین ارز رمزنگاری‌شده، دارایی دیجیتال و یا دارایی کریپتو نیست و به همه این‌ها می‌توان واژه توکن را اطلاق کرد. در این مقاله یاد می‌گیریم که در صنعت کریپتو، معنی توکن چیست و اهمیت‌ و کاربردها توکن‌ها را نیز بیان می‌کنیم. علاوه بر این،‌ انواع توکن‌ها و استاندارهای آن‌ها را نیز به طور کامل توضیح می‌دهیم و بهترین توکن‌ها برای سرما‌یه‌گذاری را نیز معرفی خواهیم کرد.

توکن چیست؟

به ارزها و دارایی‌های دیجیتالی که بر روی بلاکچین غیربومی خود اجرا می‌شوند، توکن می‌گویند. در واقع توکن نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی کریپتو بر روی بلاکچین است. به طور کلی توکن‌ها وظایف مهمی را در بلاکچین و سیستم‌های غیرمتمرکز defi/’>دیفای ایفا می‌کنند و باعث افزایش کارایی، امنیت و سهولت استفاده از سیستم مالی نوین می‌شوند.

مفهوم توکن در ارزها و دارایی‌های دیجیتال چیست؟

توکن واژه‌ای است که امروزه در ارزهای دیجیتال زیاد شنیده می‌شود. درک اینکه توکن چیست برای افرادی که تازه با صنعت کریپتو آشنا شده‌اند ممکن است کمی گمراه کننده باشد زیرا این کلمه بسته به کاربرد می‌تواند یکی از مفاهیم رایج زیر را داشته باشد:

• در صنعت کریپتو به هر ارز دیجیتالی به غیر از بیت‌ کوین و اتریوم، توکن می‌گویند. علی‌ رغم اینکه به صورت فنی هم بیت کوین و هم اتریوم توکن هستند. همچنین کلمه دیگری که در این مفهوم استفاده می‌شود آلت کوین (Alternative Coin) است. توکن و آلت کوین دنیای غیر از بیت‌ کوین و اتریوم را توصیف می‌کند زیرا بیت‌ کوین و اتریوم بسیار بزرگتر از باقی کوین‌ها هستند.
• در امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) به دارایی‌های کریپتو غیر‌بومی که در بلاکچین یک ارز دیجیتال دیگر اجرا می‌شوند، توکن می‌گویند. برای مثال ارز دیجیتال اتریوم بلاکچین اختصاصی خود را دارد و ارز ETH یک ارز بومی بلاکچین اتریوم است در حالی که توکن‌های دیفای مثل Chainlink و Aave بر بستر بلاکچین‌های موجودی مثل اتریوم اجرا می‌شوند یا از آن استفاده می‌کنند و اصطلاحا به آنها توکن‌های غیربومی بلاکچین اتریوم می‌گویند. توکن‌های این دسته به برنامه‌های غیرمتمرکز کمک می‌کنند که به صورت خودکار نرخ کارمزد سیستم را محاسبه کنند و حتی فروش املاک مجازی را انجام دهند. این توکن‌ها را نیز می‌توان مانند باقی دارایی‌های دیجیتال دیگر نگهداری یا معامله کرد.

تفاوت بین ارز دیجیتال و توکن چیست؟

ارز دیجیتال (مثلاً بیت‌ کوین) دارایی است که بیشتر به عنوان ابزاری شبیه به پول عمل می‌کند، یعنی وسیله ای برای مبادله و ذخیره ارزش است. درحالی که توکن‌ها دارایی‌های کریپتویی هستند که علاوه براینکه می‌توان آنها را مانند پول استفاده کرد، دارای عملکردهای اضافه‌ای مانند حقوق حاکمیتی یا عملکردهای کاربردی خاص هستند.

برای مثال، توکن UNI یک توکن حاکمیتی و کنترلی برای پروتکل‌های صرافی Uniswap است (صرافی Uniswap یک صرافی غیرمتمرکز است که تحت اداره و مالکیت یک نهاد واحد نیست. همچنین، امکان مبادله ارزها را باهم بدون نیاز به شخص واسط میسر می‌کند).

تفاوت اصلی کوین‌ و توکن چیست؟

تفاوت کلیدی کوین‌ها و توکن‌ها در ساختار و هدف آن‌هاست. کوین‌ها بر روی بلاکچین خود عمل می‌کنند و کارکرد اصلی آن‌ها به عنوان وسیله مبادله است و اغلب برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در شبکه بلاکچین استفاده می‌شوند. درحالی که توکن‌ها بر روی شبکه بلاکچین موجود اجرا می‌شوند (مهم نیست که بومی آن بلاکچین باشند یا نه) و هدف توکن‌ها ارائه طیف وسیع‌تری از عملکردهاست. توکن‌ها اغلب توسط یک پروژه یا یک پروتکل خاص با شبکه بلاکچین در ارتباط هستند و برای دسترسی به ویژگی‌های خاصی از آن پروژه استفاده می‌شوند.

کوین و توکن از نظر سهولت ایجاد نیز باهم تفاوت دارند، در واقع ساخت توکن‌ها راحت‌تر از کوین‌هاست. تولد یک کوین نیازمند ساخت یک بلاکچین جدید است که به زمان و تخصص بیشتری احتیاج دارد در حالی که یک توکن را می‌توان بر روی یک بلاکچین موجود ایجاد کرد که فرآیندی به مراتب ساده‌تر و در دسترس‌تر است.

کوین‌ها بیشتر برای معاملات و تراکنش‌های عمومی استفاده می‌شوند این در حالیست که توکن‌ها برای اهداف مشخصی ساخته می شوند. با این وجود این بدان معنا نیست که کوین‌ها و توکن‌ها کاملا از هم متمایز و ناسازگارند، در واقع آنها در اکوسیستم کریپتو به عنوان مکمل یکدیگر و در کنارهم فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال کاربران در شبکه بلاکچین می‌توانند از کوین برای خرید توکن و از توکن برای پرداخت کارمزد در شبکه‌های کوین استفاده کنند.

اهمیت و مزایای توکن چیست؟

استفاده و اهمیت توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال به این دلیل است که آن‌ها در سیستم مالی نقش‌های متفاوتی را ایفا می‌کنند از جمله:

• توکن‌ها وسیله‌ای برای مبادله در یک بلاکچین هستند.
• توکن‌ها ابزاری برای دسترسی به محصولات و خدمات هستند.
• توکن‌ها می‌توانند نماینده دارایی‌های واقعی یا دیجیتال باشند.
• برخی از توکن‌ها اجازه می‌دهند، کاربران در رای‌گیری تصمیم‌های تاثیر‌گذار بر شبکه را شرکت کنند.

توکن‌های دیجیتال یکی از مهمترین نوآوری‌ها در دنیای امروزه هستند که باعث شفافیت دنیای مالی نوین شده‌اند. توکن‌ها دارایی خاصی را در یک بلاکچین نشان می‌دهند و یا آن را ایجاد‌ می‌کنند و با کمک دارایی‌های توکن‌ شده مردم می‌توانند به راحتی هر دارایی دیجیتال را معامله کنند. همچنین توکن‌ها نقش مهمی در تسهیل و ایمن کردن پراخت‌ها دارند و امکان دسترسی به خدمات و محصولات جدید را برای کاربران فراهم می‌کنند. به علاوه توکن‌ها به افزایش و شفافیت و کاهش هزینه‌های مرتبط با تراکنش‌های مالی، کمک می‌کنند.

موارد استفاده از توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب با کاربردهای زیر در پروژه‌های کریپتو شرکت دارند:

• حوزه سیستم مالی: توکن ها را می‌توان برای ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز مانند پلتفرم‌های وام دهی، بیمه و مدیریت دارایی استفاده کرد. این سیستم‌های مالی غیرمتمرکز می‌توانند کارایی، شفافیت و سهولت دسترسی را نسبت به سیستم مالی سنتی افزایش دهند.
• مدیریت زنجیره تامین: از توکن‌های کریپتو می‌توان برای ردیابی و تایید منشا کالاها، تضمین شفافیت و کاهش ریسک ناشی از تقلبی بودن محصول استفاده کرد.
• رای گیری و حاکمیت: با استفاده از توکن‌های رمزنگاری‌شده می‌توان سیستم رای گیری ایمن، شفاف و غیرمتمرکزی را برای جوامع و سازمان‌ها و حتی کشورها ایجاد کرد.
• حوزه سرگرمی: NFT ها دریچه های جدیدی را برای سازندگان و مجموعه داران در دنیای هنر، موسیقی و بازی باز کرده‌اند. NFTها به هنرمندان اجازه می‌دهند آثار خود را مستقیماً بفروشند و کسب درآمد کنند و همچنین به کلکسیونرها این امکان را می‌دهند که دارایی‌های دیجیتال  منحصر به فرد خود را به صورت کاملاً امن نگهداری و معامله کنند و حتی آنها را نمایش دهند.

عملکرد توکن‌ها چگونه است؟

همان طور که قبلا اشاره کردیم توکن‌ها ارز و یا دارایی دیجیتال هستند که بر روی یک بلاکچین اجرا می‌شوند. در اینجا نحوه عملکرد توکن را توضیح می‌دهیم.

• ایجاد توکن: توکن ها بر روی یک بلاکچین ایجاد می‌شوند که از فناوری قرارداد هوشمند پیروی می‌کند. رایج ترین پلتفرم برای ایجاد توکن، بلاکچین اتریوم است که استانداردهایی مانند ERC-20 و ERC-721 را به ترتیب برای ایجاد توکن‌های قابل‌تعویض و غیرقابل تعویض ارائه می‌کند. با این حال سایر بلاکچین‌ها مانند زنجیره هوشمند بایننس و پولکادات نیز از ایجاد توکن پشتیبانی می‌کنند.
• قراردادهای‌ هوشمند توکن: قوانین حاکم بر عملکرد یک توکن در یک قرارداد هوشمند برنامه‌ریزی می‌شود. این نوع از قراردادها اجازه انجام تراکنش‌های معتبر را بدون نیاز به شخص ثالث فراهم می کنند. هنگامی که قرارداد هوشمند بر روی یک بلاکچین مستقر شد، این قوانین قابل تغییر نیستند.
• توزیع توکن: توکن‌ها اغلب از طریق فرایند پیشنهاد اولیه (ICO | Initial Public Offering) یا پیشنهاد مبادله (IEO | Initial Exchange Offering) توزیع و به سرمایه‌گذاران فروخته می‌شوند. با این حال توکن را می‌توان از طریق روش های دیگری مانند airdrops که توکن به صورت رایگان در اختیار دارندگان یک ارز دیجیتال خاص قرار می گیرد، یا از طریق روش استخراج که در آن کاربران توکن‌ها را برای مشارکت در شبکه به عنوان پاداش دریافت می‌کنند، توزیع کرد.
• تراکنش توکن: توکن‌ها را می‌توان بین آدرس‌های موجود در یک بلاکچین انتقال داد. این تراکنش‌ها در بلاکچین ثبت می‌شوند و برای هرکسی که از شبکه استفاده می‌کند قابل مشاهده است. همچنین تاریخچه تراکنش‌ها قابل حذف و اصلاح نیست که این امر شفافیت و امنیت شبکه را تضمین می‌کند.
• به‌کارگیری توکن: موارد استفاده از توکن بستگی به قوانین برنامه‌ریزی شده در قرارداد هوشمند آن توکن دارد. به طور کلی توکن‌ها با استفاده از بلاکچین و قرارداد هوشمند برای ایجاد دارایی‌های دیجیتال با طیف گسترده کاربردها به کار می‌روند و امکان توسعه برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز و ابزار مالی را فراهم می‌کنند.

انواع توکن چیست؟

توکن‌ها را می‌توان در چند دسته کلی طبقه بندی کرد با این حال همان طور که صنعت کریپتو دائماً در حال پیشرفت و تکامل است، می‌توان گفت، توکن‌ها کاربردها و استفاده‌های نوآورانه ای دارند که هنوز ناشناخته است.

• «توکن‌های سیستم مالی غیرمتمرکز» (DeFi tokens)
• «توکن‌های کاربردی» (Utility tokens)
• «توکن‌های اوراق بهادار» (Security tokens)
• «توکن‌های حاکمیتی» (Governance token)
• «توکن‌های قابل تعویض» (Fungible tokens)
• «توکن‌های غیرقابل‌تعویض» (NFT | non-fungible tokens)
• «توکن‌های پوشیده» (Wrapped tokens)
• «توکن‌های ثابت» (Stablecoins)
• «توکن‌های هواداری» (Fan tokens)

توکن‌های دیفای

توکن‌های دیفای مجموعه متنوعی از ارزهای دیجیتال بومی پلتفرم‌های اتوماتیک و غیرمتمرکز هستند که با استفاده از قرارداد هوشمند کار می‌کنند. این توکن‌ها دسترسی کاربران را به مجموعه‌ای از برنامه‌ها و خدمات مالی ساخته‌شده بر بستر بلاکچین را فراهم می‌کنند. هدف توکن‌های دیفای بازتولید عملکردهای سیستم مالی سنتی مانند وام دادن، پس‌انداز کردن، بیمه و تجارت است. شناخته‌شده‌ترین توکن‌های دیفای SETH (استیبل کوین اتریوم)، DAI (استیبل کوین دلار) و UNI (توکن بومی صرافی Uniswap) هستند.

توکن‌های کاربردی

این توکن‌ها امکان دسترسی به محصولات و خدمات را در یک بلاکچین خاص یا یک برنامه غیر متمرکز (Dapp: Decentralized Application) را فراهم می‌کنند. برای مثال کاربران برای استفاده از فضای ذخیره سازی ابری در یک پلتفرم غیرمتمرکز و یا برای برای استفاده از خدمات سیستم مالی غیرمتمرکز دیفای نیاز به پرداخت کارمزدهای این خدمات توسط توکن‌های کاربردی دارند. معروف‌ترین توکن‌های کاربردی ‌BNB ،ETH و LINK هستند.

توکن‌های اوراق بهادار

این توکن‌های Security نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی پایه مانند سهام یک شرکت، املاک و مستغلات و سایر انواع سرمایه‌گذاری هستند. توکن‌های اوراق بهادار امکان دریافت سود تقسیمی و حق رای را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند. هدف این توکن‌های اوراق بهادار، کریپتو یا رمزنگاری اوراق بهادار سنتی مانند سهام و اوراق قرضه است تا بتوان سهام شرکت ها و دارایی‌های دیگری مانند املاک را بدون نیاز به کارگزار واسط معامله کرد. در سال های اخیر بسیاری از شرکت‌های استارتاپی در حال تحقیق و بررسی بر روی توکن‌های اوراق بهادار به عنوان جایگزین بالقوه برای روش‌های تامین مالی سنتی هستند. معروف‌ترین توکن‌های اوراق بهادار INX ، OSKO و BCAP هستند.

توکن‌های حاکمیتی

این توکن‌های Governance به دارندگان آنها اجازه می‌دهند در فرآیندهای تصمیم‌گیری برای یک پروژه یا یک پلتفرم غیرمتمرکز که هیچ هیئت مدیره و مرجع مرکزی خاصی ندارند، شرکت کنند. دارنندگان توکن‌های حاکمیتی می‌توانند در مورد جنبه های مختلف یک پروٰژه مانند ارتقای پروتکل و یا تغییر ساختار هزینه بحث کنند، راهکار پیشنهاد دهند و در مورد آن‌ها رای‌گیری کنند. برای مثال پروتکل محبوب COMPOUND برای همه کاربران یک توکن COMP منتشر و صادر می‌کند و دارندگان COMP در مورد ارتقا پروتکل رای می‌دهند. هرچه کاربر تعداد توکن COMP بیشتری داشته باشد، حق رای بیشتری دارد. مشهورترین توکن حاکمیتی UNI است.

توکن‌های قابل تعویض

نوعی از توکن‌های کریپتو هستند که از نظر ماهیت و عملکرد مشابه هستند. این توکن‌ها با توکن‌های هم‌نوع خود قابل‌ تعویض و مبادله هستند و همچنین قابلیت تقسیم پذیری دارند. ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال بزرگترین نمونه‌های توکن‌های قابل‌ تعویض هستند. توکن‌های قابل‌ تعویض معمولا به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت در بلاکچین استفاده می‌شوند.

توکن‌های غیرقابل‌تعویض NFT

برخلاف سایر توکن‌ها NFTها غیرقابل تقسیم و منحصر به فرد هستند. هر NFT یک دارایی دیجیتال منحصر به فرد مانند آثار هنری و کلکسیونی و املاک مجازی را نشان می‌دهد. در واقع هدف NFTها نشان دادن حقوق مالکیت یک دارایی دیجیتال منحصر به فرد و جلوگیری از کپی‌کردن و به اشتراک گذاری غیرمجاز آنهاست. NFTها به دلیل توانایی آن‌ها در ارائه اثبات مالکیت و منشا دارایی‌های دیجیتال محبوبیت پیدا کرده‌اند.

توکن‌های پوشیده

دارایی دیجیتالی هستند که ارزش یک ارز دیجیتال (مثلا BTC) را بر روی بلاکچین دیگری (مثلا بلاکچین اتریوم) منعکس می‌کنند. این توکن‌های Wrapped برای مقابله با چالش عدم قابلیت همکاری بین بلاکچین‌های مختلف ایجاد شده‌اند. بلاکچین‌های مختلف عملکرد‌های متفاوتی دارند و باهم در ارتباط نیستند و قابلیت همکاری ندارند، در نتیجه برای ایجاد پل بین دو بلاکچین کاربران باید دارایی دیجیتال را به صورت توکن روی یک بلاکچین رپ‌کنند (Wrap به معنی پوشیده است و با این عمل دارایی پایه در یک بسته بندی قرار می‌گیرد که اجازه می‌دهد نسخه پوشیده روی بلاکچین دیگری اجرا شود).

به عنوان مثال بیت‌کوین و اتریوم که دو از پرکاربردتربن بلاکچین‌ها هستند، بر روی پروتکل‌های متفاوتی عمل می‌کنند و نمی توانند مستقیماً باهم تعامل داشته باشند. توکن‌های رپ‌شده این شکاف را پر می‌کنند و به بیت‌کوین که دارایی بلاکچین بیت‌کوین است، اجازه می‌دهند بر روی بلاکچین اتریوم اجرا شود.

توکن‌های ثابت

استیبل کوین‌ها نوعی از ارز دیجیتال هستند که ارزش آنها به دارایی دیگری مثل ارز فیات یا طلا وابسته می‌شوند تا قیمت آن همیشه ثابت بماند. این ثابت بودن قیمت آنها باعث می‌شود برای تراکنش‌های رایج مانند پرداخت کالا و خدمات مناسب‌تر باشند. پرکاربردترین استیبل توکن تتر (USDT یا Tether ارز دیجیتال دلار) است.

توکن‌های هواداری

توکن‌های فن، ارزهای دیجیتالی هستند که به دارندگان آن‌ها اجازه می‌دهند که به انواع امتیازات مرتبط با عضویت در کلوب هواداری دسترسی داشته باشند. این توکن‌ها می توانند توسط باشگاههای ورزشی، کلوب‌های هواداری موسیقی و سازمان‌های سیاسی استفاده شوند. برخلاف NFTها کاملاً قابل تعویض هستند و می‌توان این توکن‌ها را مانند پول نقد برای استفاده از خدمات VIP استفاده کرد.

بهترین توکن‌ برای سرمایه‌گذاری

انتخاب بهترین توکن برای سرمایه گذاری به عوامل مختلفی ازجمله اهداف سرمایه‌گذاری و میزان ریسک‌پذیری شما بستگی دارد. از این‌رو نمی‌توان تنها یک توکن برا برای سرمایه‌گذاری معرفی کرد. با وجود این، در فهرست زیر، محبوب‌ترین توکن‌ها برای سرمایه‌گذاری را آورده‌ایم.

• بیت کوین (BTC)
• اتریوم (ETH)
• کاردانو (ADA)
• دوج کوین (DOGE)
• ریپل (XRP)

توکن‌های مرتبط با متاورس و لایه دوم اتریوم

علاوه بر ارزهای دیجیتال توکن‌های مرتبط با پروژه های متاورس و لایه دوم اتریوم نیز مورد توجه بسیاری از سرمایه‌‌گذاران قرار گرفته است. در اینجا برخی از این توکن‌ها را که مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار گرفته‌اند را آورده‌ایم.

توکن‌‌های متاورس

• انجین کوین (ENJ)
• دسنترالد (MANA)
• سندباکس (SAND)
• آکسی اینفینیتی (AXS)
• اوبترا (UOS)

توکن‌های لایه دوم اتریوم

• آربیتروم (ARB)
• پالیگان (MATIC)
• ایموتبل ایکس (IMX)
• اپتیمیزم (OP)
• متیس (METIS)

پروتکل استاندارد توکن چیست؟

استانداردهای توکن مجموعه ای از قوانین و پروتکل‌هایی هستند که نحوه رفتار و تعامل توکن‌های دیجیتال در یک اکوسیستم بلاکچین خاص را تعریف می‌کنند. این استانداردها تضمین می‌کنند که توکن‌های موجود در یک بلاکچین سازگار و قابل اجرا باشند و می توانند به طور یکپارچه در برنامه‌ها، کیف پول‌ها و پلتفرم‌های مختلف استفاده شوند.

معروف ترین استانداردهای توکن چیست؟

بالاتر، پروتکل استاندارد توکن را معرفی کردیم. اما در فهرست زیر، معروف‌ترین استانداردهای توکن نیز آورده شده است.

• استاندارد ERC-20: استاندارد اتریوم توکن‌های قابل‌تعویض مانند توکن‌های کاربردی، توکن‌های اوراق بهادار و استیبل را پوشش می‌دهد. همچنین کیف پول Meta mask یک سرویس سازگار با این استاندارد است.
• استاندارد ERC-721: یک استاندارد برای توکن‌های غیر‌قابل تعویض مانند NFT ها در شبکه اتریوم است.
• استاندارد ERC-777: یک استاندارد در حال ارتقا برای رفع محدودیت‌های ERC-20 است.
• استاندارد ERC-1155: یک استاندارد هم برای توکن‌های قابل تعویض و هم برای توکن‌های غیر‌قابل تعویض مانند NFT ها در شبکه اتریوم است. این استاندارد ایجاد شده‌است تا بتواند یک قرارداد هوشمند واحد برای مدیریت چندین نوع توکن ایجاد کند.
• استاندارد BEP–20: استانداردی است که مشخصات فنی توکن‌های مورد استفاده در زنجیره BNB را ارائه می‌دهد. EBP-20 استانداردی مبتنی بر ERC-20 است که با اکوسیستم صرافی بایننس سازگار شده است.
• استاندارد TRC-20: استانداردی است که ایجاد توکن‌های قابل‌تعویض را در بلاکچین TRON امکان پذیر و نحوه کار آن را مشخص می‌کند. TRC-20 مشابه و سازگار با ERC-20 است.

توکنومی یا اقتصاد توکن چیست؟

اقتصاد توکن یک اکوسیستم دیجیتال است که از توکن‌ها به عنوان وسیله مبادله استفاده می‌کند. در این اقتصاد از توکن به عنوان ابزاری برای دسترسی به یک محصول یا خدمت خاص استفاده خواهد شد.در اصطلاح به اقتصاد توکن توکنومی می گویند. کلمه توکنومی تلفیقی از دو کلمه توکن (Token) و اقتصاد (Economy) است و اقتصاد کلی یک توکن رمزنگاری شده را بررسی می‌کند.

توکنومی بر روی یک بلاکچین خاص کار می‌کند و امکان ایجاد توکن و انتقال آن را بین کاربران فراهم می‌کند. این توکن‌ها به گونه ای طراحی شده‌اند که عملکردهای خاصی داشته باشند و ارزش آن‌ها بر اساس عرضه و تقاضا بازار تعیین می‌شود. همچنین در شبکه بلاکچین از توکن برای تشویق کاربران برای کمک به رشد و توسعه یک سیستم غیرمتمرکز استفاده می‌شود. به عنوان مثال، کاربران یک پلتفرم خاص برای ایجاد یک محتوای ارزشمند یا کمک به امنیت شبکه بلاکچین از طریق استخراج، توکن دریافت کنند.

توکنومی با ایجاد مجموعه‌ای از قوانین در پروژه‌های بلاکچین دارای اهمیت بسیاری است. این قوانین حداکثر عرضه،کارمزد تراکنش، فرآیند ضرب و توکن سوزی و همچنین میزان پاداش دارندگان توکن تعیین می‌کنند. به طور کلی می‌توان گفت اقتصاد یک توکن طرحی کلی از اهداف، عملکرد، نحوه عرضه و تخصیص توکن پروژه است که از قبل در وایت پیپر پروژه تعریف شده‌است.

چگونه توکن خریداری کنیم؟

تا اینجا گفتیم که توکن چیست و اقتصاد توکن را نیز بررسی کردیم. بعد از درک این موضوع، ممکن است به دنبال آشنایی با راه‌های خرید توکن باشید. خرید و معامله توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال شامل مراحل زیر است.

مراحل خرید توکن ارز دیجیتال:

در مطالب قبلی، نحوه خرید NFT به صورت گام به گام را توضیح دادیم. اما مراحی کلی خرید یک توکن را می‌توانیم در فهرست زیر خلاصه کنیم.

• مرحله اول: یک صرافی ارز دیجیتال انتخاب کنید. صرافی دیجیتال پلتفرمی است که در آن می‌توانید ارزها و توکن‌های دیجیتال را در آن بخرید، بفروشید و معامله کنید. هنگام انتخاب صرافی دیجیتال به عواملی مانند امنیت شبکه، کارمزد تراکنش و محدودیت‌های توکن‌های موجود توجه کنید. برای انتخاب صرافی، بهتر است انواع صرافی‌های ارز دیجیتال را بشناسید و یکی را انتخاب کنید.
• مرحله دوم: بعد از انتخاب یک صرافی باید یک حساب کاربری بسازید. این کار شامل ارائه برخی اطلاعات شخصی و تایید هویت شما و سایر اقدامات امنیتی است.
• مرحله سوم: یک کیف پول ارز دیجیتال بسازید و سپس وجوهی را به حساب صرافی خود واریز کنید. اکثر صرافی ها به شما امکان می‌دهند که وجوه خود را به شکل یک ارز فیات (مانند دلار و یورو) و یا یک ارز دیجیتال (مانند بیت‌کوین و اتریوم) واریز کنید. روش های واریز وجوه می‌تواند در صرافی‌های مختلف متفاوت باشد.
• مرحله چهارم: با وجوه موجود در حساب خود اکنون می‌توانید یک توکن خریداری کنید. توکن مورد نظر خود را انتخاب کنید، مبلغ مورد نظر برای خرید توکن را وارد کنید و خرید را انجام دهید.
• مرحله پنجم: بعد از خرید توکن‌ها مهم است آن‌ها را ایمن نگهدارید. شما می‌توانید آن‌ها را در صرافی نگهداری کنید اما نگهداری توکن‌ها در کیف پول شخصی امنیت بالاتری دارد. انواع مختلفی از کیف پول‌های دیجیتال وجود دارد مانند: کیف پول آنلاین، کیف پول موبایل و کیف پول سخت افزاری.

اهمیت توکن‌ در اقتصاد دیجیتال چیست؟

در صنعت کریپتو، توکن‌ها نقشی اساسی در شکل‌دادن به آینده مالی دیجیتال را دارند. همان طور که اکوسیستم مبادلات ارزهای دیجیتال را بررسی می کنیم، اهمیت درک توکن‌ها بسیار بیشتر می‌شود. این دارایی‌های دیجیتال که نمایانگر تعداد بیشماری از قابلیت‌ها و ارزش‌ها هستند، به محور نوآوری‌های مالی تبدیل شده‌اند.

اهمیت توکن‌ها بسیار فراتر از زیربنای تکنولوژیکی آنهاست. آنها به عنوان رگ حیات سیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) عمل می کنند. توکن‌ها باعث ارتقا کیفیت برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز (Dapps) و فرآیند انجام تراکنش‌ها می‌شوند و  امکان پیاده‌سازی مدل‌های مالی نوآورانه را فراهم می کنند. توکن‌ها دنیای مالی را متحول کردند به صورتی که کارایی و شفافیت سیستم‌های رای‌گیری ارتقا داده‌اند و این همان هدفی است که مدل‌های سنتی همواره در تلاش برای رسیدن آن هستند.

نتیجه گیری

توکن‌ روشی نوآورانه برای ایجاد و انتقال ارزش با استفاده از فناوری بلاکچین و کریپتو است. توکن‌ها از زمان پیدایش در بلاکچین، انقلابی در نگاه ما به دارایی‌ها و تراکنش‌های دیجیتال ایجاد کرده‌اند. توکن‌ها فقط یک دارایی دیجیتال نیستند بلکه آنها نشان‌دهنده طیف گسترده‌ای از ابزارهای کاربردی در اکوسیستم رمزنگاری هستند. آنها می‌توانند وسیله‌ای برای مبادله و یا نشان‌دهنده یک دارایی دیجیتال یا واقعی باشند. همچنین دسترسی به خدمات سیستم مالی غیرمتمرکز را فراهم کنند یا حتی به عنوان یک ابزار حاکمیتی عمل کنند. هم‌چنین توکن‌ها امکان سرمایه گذاری و مشارکت در توسعه راهکارهای دموکراتیک را فراهم می‌کنند. به طور کلی توکن‌ها پتانسیل تغییر روش سازماندهی جامعه ما را دارند.

در پاسخ به پرسش نهنگ ارز دیجیتال چیست، به بیان ساده می‌توان گفت نهنگ ارز دیجیتال به فرد یا نهادی گفته می‌شود که مالکیت حجم قابل توجهی از یک ارز دیجیتال را در اختیار دارد و می‌تواند با انجام تنها یک تراکنش، به صورت مستقیم بر ارزش آن ارز دیجیتال در بازار، اثر بگذارد. معمولاً نهنگ ارز دیجیتال به فردی نسبت داده می‌شود که مالک ۱۰ درصد از کل موجودی یک ارز دیجیتال باشد.

البته از دیدگاه برخی از کارشناسان، یک پاسخ دیگر نیز برای پرسش نهنگ ارز دیجیتال چیست وجود دارد. گروه دیگری از کارشناسان می‌گویند، مالک کیف پول ارز دیجیتالی که بیش از ۱۰ میلیون دلار از یک رمز ارز در آن وجود داشته باشد، یک نهنگ ارز دیجیتال است. اقیانوس ارزهای دیجیتال پر از نهنگ است و معمولاً کوچک‌ترین فعالیت این نهنگ‌ها، تحت نظارت سایر فعالین بازار است، زیرا تنها انجام یک تراکنش توسط آن‌ها، می‌تواند به شکل جدی بر ارزش دارایی ارز دیجیتال سایرین اثر بگذارد و تغییرات قابل توجهی را در بازار رقم بزند.

برای مثال، در مورد ارز دیجیتال بیت کوین، بر اساس گزارشی که «بیت‌اینفوچارتس» در ماه می ۲۰۲۳ منتشر کرده است، ۱۱۰ کیف پول برتر، بیش از ۱۰ هزار بیت کوین را در خود ذخیره کرده‌اند؛ مالکین این کیف پول‌ها ۱۵.۳۵ درصد از کل بیت‌کوین‌های در گردش را کنترل می‌کنند. جالب است بدانید که این تعداد کیف پول، تنها ۰.۱٪ از کیف پول‌هایی هستند که در آن‌ها بیت کوین وجود دارد، اما تصمیمات مالکین آن‌ها می‌تواند بازار را کاملاً تحت تاثیر قرار دهد. نکته اینجاست که ۴ کیف پول برتر در این زمینه، هر یک بیش از ۱۰۰ هزار بیت کوین را در خود جای داده‌اند، که این رقم در مجموع برابر ۳.۴۲ درصد از کل بیت کوین‌های موجود است.

اهمیت نهنگ ارز دیجیتال چیست؟

اهمیت نهنگ ارز دیجیتال بسیار واضح است، از آنجایی که یک نهنگ ارز دیجیتال مالکیت بخش بزرگی از موجودی یک ارز دیجیتال را در اختیار دارد بر هر فروش یا خرید می‌تواند بر زنجیره عرضه و تقاضای آن ارز دیجیتال اثر بگذارد، این تاثیر سبب می‌شود که قیمت آن ارز دیجیتال نیز بیشتر یا کمتر شود.

معمولاً نهنگ‌های ارز دیجیتال معاملاتی را بر پایه میلیون دلار انجام می‌دهند، و هر فعالیت آن‌ها یک سیگنال جدی و موثر محسوب می‌شود که منجر به تحول موثر در بازار خواهد شد. برای اینکه دقیقاً‌ بدانید اهمیت نهنگ ارز دیجیتال چیست اجازه دهید با مثال این موضوع را باز کنیم. وقتی نهنگ یا نهنگ‌های ارز دیجیتال، اقدام به خرید یک ارز دیجیتال مشخص می‌کنند، این اقدام به عنوان سیگنالی برای جامعه تریدرهای ارز دیجیتال محسوب می‌شود که تقاضا در مورد آن ارز دیجیتال افزایش پیدا خواهد کرد.

در توضیح این موضوع، «لارس سیر کریستنسن»، بنیان‌گذار پلتفرم معاملات آنلاین «سکسو بانک»، می‌گوید: «معمولاً بازار ارزهای دیجیتال، بسیار سریع و جدی از حجم معاملات تاثیر می‌پذیرند. به همین علت، خرید و فروش قابل توجه یک ارز دیجیتال توسط یک تریدر، به سرعت می‌تواند نرخ آن ارز دیجیتال را افزایش یا کاهش دهد. بدیهی است در این شرایط، سایر معماله‌گران، با دقت فعالیت‌های نهنگ‌های ارز دیجیتال را دنبال کنند تا از این طریق بتوانند روندهای قیمتی را پیش‌بینی کرده و برای دارایی‌های خود برنامه‌ریزی کنند.»

ارائه سیگنال افزایش قیمت توسط یک نهنگ ارز دیجیتال

نهنگ‌های ارز دیجیتال، دقیقاً مثل افرادی هستند که مالکیت بخش بزرگی از سهام یک شرکت را در اختیار دارند. پر واضح است که چنین افرادی به راحتی می‌توانند منجر به ایجاد نوسان در بازار شوند.

برای مثال، «ایلان ماسک»، در ژانویه ۲۰۲۱ تنها با اضافه کردن هشتگ بیت کوین به توضیحات پروفایل توییتر خودش، باعث شد که ارزش بیت کوین ۱۴٪ افزایش پیدا کند. خبرگزاری رویترز، در همان زمان گزارش کرد که این افزایش قیمت، باعث شده است برای نخستین بار ارزش بازار ارزهای دیجیتال به بیش از ۱ تریلیون دلار برسد.

در میان این توضیحات مسلماً‌ یک نکته نیز پر رنگ می‌شود، نهنگ‌های ارز دیجیتال کنترل بخش عمده‌ای از زنجیره عرضه و تقاضا را در اختیار دارند و معمولاً دارایی ارز دیجیتالی که در اختیار دارند برای آن‌ها بسیار ارزشمند است. معمولاً وقتی این افراد دارایی خود را نگه داشته و اقدام به فروش آن نمی‌کنند، به نوعی در بازار ثبات ایجاد می‌کنند و البته سیگنال حمایت از آن ارز دیجیتال را نیز به سایرین می‌دهند.

ارائه سیگنال کاهش قیمت توسط یک نهنگ ارز دیجیتال

سرنوشت صرافی ارز دیجیتال متمرکز FTX، مثال خوبی برای این موضوع است. از چندی قبل شایعاتی در مورد ورشکستگی این پروژه که متعلق به «سم بنکمن-فرید» به گوش می‌رسید، اما در نهایت FTX زمانی سقوط کرد که صرافی رقیب، بایننس که ۵ درصد توکن‌های این پروزه را در اختیار داشت برنامه خود برای خروج از آن را اعلام کرد.

بایننس در ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲ اعلام کرد ۵ درصد دارایی پیش‌تر اشاره شده که ارزش آن‌ها در آن زمان به ۵۸۰ میلیون دلار می‌رسید را نقد کرده است. همین اعلام کوتاه باعث آشفتگی در بازار شد و پنج روز بعد FTX به صورت رسمی اعلام ورشکستگی کرد و «سم بنکمن-فرید» از سمت خود به عنوان مدیرعامل استعفا داد.

تاثیر نهنگ‌ها بر بحث نامتمرکز بودن ارزهای دیجیتال

یکی از ارکان و ارزش‌های اصلی ارزهای دیجیتال نامتمرکز یا غیر متمرکز بودن آن‌ها است و البته، نهنگ‌های ارز دیجیتال می‌توانند به نوعی تهدیدی برای این موضوع محسوب شوند. اگر بخواهیم بگوییم که علت به خطر افتادن این موضوع توسط نهنگ‌ ارز دیجیتال چیست، باید به موضوع به صورتی که در ادامه بیان می‌شود نگاه کنیم.

هر بلاک چین را می‌توانید مانند یک کشور در نظر بگیرید که دارندگان توکن‌های آن در اصل حاکمشان هستند. میزان اثرگذاری تصمیمات هر حکمران بر حسب مقدار دارایی است که در اختیار دارد. بنابراین هر چه دارایی‌ها در دست عده‌ای خاص بیشتر باشد،‌ نقش این افراد در سرنوشت آن بلاک‌چین پر رنگ‌تر می‌شود و به این ترتیب، ممکن است کار به جایی برسد که دیگر نتوانیم بگوییم یک پروژه غیر متمرکز است و گروه مشخصی از افراد نمی‌توانند به آن جهت‌دهی کنند.

در چنین شرایطی، احتمال دارد مسیر یک پروژه ارز دیجیتال به صورت کامل تغییر کند و اگر چه اکثریت جامعه آن با موضوعی مخالف یا موافق باشند، ولی حرف آخر را نهنگ‌های آن پروژه بزنند. در اصل نهنگ‌ها صدای بلند و تاثیرگذار هر پروژه ارز دیجیتال هستند، تا جایی که وقتی در مورد تغییری در ساز و کار یک ارز دیجیتال رای‌گیری می‌شود، ممکن است ۸۰ درصد آرا مخالف و ۲۰ درصد آرا موافق باشند؛ اما رای یک نهنگ، به کل نتایج را عوض کرده و آمار موافقین به ۹۶ درصد رسیده و مخالفین ۴ درصد آرا را تشکیل دهند.

اینجا است که می‌توانید متوجه شوید تاثیر نهنگ ارز دیجیتال چیست و چطور می‌تواند منجر بر مفهوم غیر متمرکز بودن ارزهای دیجیتال اثر بگذارد.

تاثیر نهنگ‌ها بر میزان نقد شوندگی ارزهای دیجیتال

تا اینجای کار حتماً متوجه شده‌اید که یک نهنگ ارز دیجیتال به راحتی می‌تواند روی نوسانات قیمت در بازار اثر بگذارد. اما می‌توان ردپای نهنگ‌ها را در بحث نقد شوندگی ارزهای دیجیتال نیز دید.

اینطور فرض کنید که یک نهنگ مقدار زیادی از یک ارز دیجیتال را خریداری می‌کند و تصمیم می‌گیرد آن را برای مدت طولانی در کیف پول خود نگه دارد. بسیاری از ارزهای دیجیتال مقدار مشخص و محدودی دارند، وقتی یک نهنگ حجم قابل توجهی از مالکیت یک ارز را در اختیار می‌گیرد این یعنی اینکه دیگر معماله‌گران خرد، برای انجام معاملات روزمره در یک چرخه کوچک‌تر از عرضه و تقاضا باید به فعالیت بپردازند. کوچک‌تر شدن چرخه عرضه و تقاضا به معنی دشوارتر شدن خرید و فروش و در نهایت نقد کردن یک ارز دیجیتال خواهد بود.

در بسیاری از مواقع،‌ نهنگ‌های ارز دیجیتال برای جلوگیری از تلاطم در بازار و البته پدید نیامدن مشکل نقد شوندگی، فعالیت‌های معاملاتی خود را پنهان نگه داشته، داراییهای خود را به بخش‌های کوچکتری تقسیم کرده و طی یک بازه طولانی و به مرور زمان به بازار عرضه می‌کنند.

گفتنی است، روش دیگری که نهنگ‌های ارز دیجیتال برای خرید و فروش استفاده می‌کنند، بهره‌گیری از معاملات «برون زنجیره‌ای» (over-the-counter trading) است. این معاملات در خارج از صرافی‌های رایج ارز دیجیتال به سرانجام می‌رسند و جزئیات آن‌ها بر روی بلاک‌چین اصلی آن ارز دیجیتال ثبت نمی‌شود. بنابراین، یک نهنگ ارز دیجیتال به این شکل می‌تواند معملات خود را به شکل خصوصی و پنهان از دید دیگران انجام دهد.

شناخته شده‌ترین نهنگ‌های ارز دیجیتال چه کسانی هستند؟

معمولاً کیف پول‌های دیجیتال به نام یک فرد واقعی مشخص متصل نیستند، اما فعالیت نهنگ‌های ارز دیجیتال را می‌توان از طریق آدرس کلید عمومی کیف پول آن‌ها ردیابی کرد. کلید عمومی یک رشته از اعداد و حروف است که هیچ اطلاعاتی را در مورد کاربر فاش نمی‌کند، اما به نوعی بیانگر فعالیت هر فرد در بلاک‌چین است و به شفافیت بلاک‌چین‌ها کمک می‌کند.

لیستی که در ادامه آمده و به برخی از بزرگترین نهنگ‌های ارز دیجیتال اشاره می‌کند، توسط «کریپتو اسلیت»‌ و «بنکلس تایمز» تهیه شده است. از این لیست اسامی شرکت‌ها و دولت‌ها حذف شده و تنها کیف پول‌هایی پوشش داده شده‌اند که گمان می‌رود متعلق به افراد مشخصی هستند.

• ساتوشی ناکاموتو: ناکوموتو خالق بیت‌کوین است و طبق تخمین‌ها یک میلیون بیت کوین در اختیار دارد که ارزش این مقدار در ماه می ۲۰۲۳ برابر ۲۶ میلیارد دلار بوده است. هیچکس تا به امروز هویت واقعی ناکوموتو را نمی‌داند و حتی کسی مطلع نیست که این نام متعلق به یک فرد مشخص است یا به گروهی از افراد اشاره دارد. ساتوشی ناکاموتو در اصل یک اسم مستعار است که در وایت پیپر یا همان مقاله سفید بیت کوین به آن اشاره شده است.
• برایان آرمسترانگ: آقای آرمسترانگ مدیرعامل صرافی کوین‌بیس، یکی از بزرگترین صرافی‌های ارز دیجیتال است. او در سال ۲۰۲۲ در یک توییت اعلام کرد که کوین‌بیس مالک ۲ میلیون بیت‌کوین است. برای اینکه تخمینی از این مقدار داشته باشیم باید بگوییم دو میلیوت بیت کوین در ماه می ۲۰۲۳ ارزشی برابر با ۵۳ میلیارد دلار داشته است.
• مایکل سیلور: آقای سیلور هم بنیانگذار و عضو هیئت مدیره پلتفرم «میکرو استراتژی» است. او در اکتبر ۲۰۲۰ با انتشار یک توییت اعلام کرد که مالکیت ۱۷,۷۳۲ بیت‌کوین را در اختیار دارد. این مقدار بیت‌کوین در ماه می ۲۰۲۳ ارزشی معادل ۴۷۶ میلیون دلار داشته است.
• کریس لارسن: که هم-بنیانگذار چندین استارتاپ مطرح در سیلیکون ولی است، ۱۷ درصد از کل موجودی ارز دیجیتال ریپل را در اختیار دارد که معادل ۵.۱۹ میلیارد واحد از این ارز دیجیتال است. در ماه می ۲۰۲۳ ارزش این دارایی به ۲.۴ میلیارد دلار می‌رسیده است.
• چانگ پنگ ژائو: یکی از شناخته شده‌ترین نهنگ‌های دنیای ارز دیجیتال و مدیرعامل صرافی بسیار معروف بایننس است. ثروت ژائو در ماه مارس ۲۰۲۲ حدود ۶۵ میلیارد دلار تخمین زده شد ولی به دلیل سقوط بازار ارزهای دیجیتال در دسامبر همان سال این تخمین به ۴.۵ میلیارد دلار کاهش پیدا کرد. گفته می‌شود بخش عمده دارایی و ثروت آقای ژائو در قالب بیت‌کوین و بایننس کوین است.
• تیم دراپر: دراپر، سرمایه‌گذار خطرپذیر، در سال ۲۰۱۴ و در پی یک پرونده تاریخی مرتبط با ضبط بیت‌کوین، ۳۰,۰۰۰ واحد از این ارز دیجیتال خریداری کرد که در ماه می ۲۰۲۳ ارزش آن برابر با ۸۰۶ میلیون دلار بود. همچنین گفته می‌شود او در دارایی‌های دیجیتال دیگری همچون توکن ANT پروژه آراگون نیز سرمایه‌گذاری کرده است.

آیا می‌توان تبدیل به یک نهنگ ارز دیجیتال شد؟

حالا که می‌دانید نهنگ ارز دیجیتال چیست، حتماً با خود فکر می کنید که برای نهنگ شدن باید ثروت زیادی داشته باشید. اما این گونه نیست و فقط لازم است در زمانی که برخی توکن‌ها با قیمت بسیار کمی به فروش می‌رسند عاقلانه تصمیم بگیرید، زیرا در این شرایط امکان تبدیل شدن شما به یکی از نهنگ‌ها در بازار ارزدیجیتال زیاد است.

این نکته را نیز به خاطر داشته باشید که همیشه قبل از سرمایه‌گذاری در هر پروژه به خوبی تمام جوانب آن را بررسی کنید که از ارزش بالایی برخوردار باشند و پروژه‌های پانزی یا کلاهبرداری نباشند.

جمع‌بندی در مورد نهنگ ارز دیجیتال چیست؟

در این مقاله با مفهوم نهنگ در دنیای ارزهای دیجیتال به صورت کامل آشنا شدیم. همچنین از توانایی‌های این افراد و اثرگذاری که می‌توانند بر بازار داشته باشند نیز آگاهی بدست آوردیم. اهمیت دنبال کردن نهنگ‌های ارز دیجیتال از طریق ردیابی فعالیت‌های کیف پول‌های دیجیتال، ابزارهای تحلیل بلاک‌چین و توجه به شبکه‌های اجتماعی را متوجه شدیم و همینطور، دریافتیم که چطور می‌توان بر حسب فعالیت‌های مختلف یک نهنگ ارز دیجیتال سیگنال‌های گوناگونی را متوجه شد و برای معاملات آتی برنامه‌ریزی کرد.

متروپلیس اتریوم چیست و با چه هدفی به بازار عرضه شده است؟ در سال های اخیر، ارزهای دیجیتال با فرازو نشیب های زیادی همراه بوده است. یکی از پلتفرم های بسیار محبوب در این بازار، اتریوم است که با پیشرفت های متعددی که داشته به دنبال ارتقای سطح کار و افزایش تعداد مشتریان خود است. در همین راستا، یکی از هاردفورک های اتریوم، متروپلیس (metropolis) نام دارد که با هدف بهبود شبکه اتریوم وارد بازار شد. بسیاری از کارشناسان براین باور هستند که این هاردفورک، ویژگی های اصلی اتریوم را آشکار کرده و نسخه واقعی آن را بعد از انتشار متروپلیس می توان دید.

در حال حاضر، سروصدای زیادی درباره این هاردفورک وجود دارد؛ آخرین باری که شبکه اتریوم، تحت تأثیر یک هاردفورک، دچار تغییر شد، یعنی از Frontier به Homestead بروزرسانی شد، قیمت آن بیش از ۱۰۰٪ و از ۱۲ دلار به ۳۰ دلار افزایش یافت.

اما سؤال اساسی اینجاست که متروپلیس، چه ویژگی هایی را به اتریوم وارد کرده؟ از آنجا که اتریوم برای ورود به متروپلیس، باید هاردفورک انجام دهد، آیا سکه جدید دیگری ایجاد شده است؟

متروپلیس اتریوم چیست؟ ۴ مرحله اتریوم

اولین بار نیست که شبکه اتریوم ارتقا داده می شود و مطمئنا آخرین بار هم نخواهد بود! اتریوم برای اینکه تنها یک ارز دیجیتال باشد طراحی نشده است؛ بلکه طراحی شده تا پلتفرمی برای برنامه های غیرمتمرکز باشد. با این حال، قبل از اینکه بتواند این کار را انجام دهد، باید مراحل مختلف رشد را طی کند.

با هر مرحله، اتریوم با ترکیب ویژگی های بیشتر، ارتقا یافته و به سطح بالاتری می رسد که در نتیجه آن، سیستم قوی تر و یکپارچه تر می شود. به طورکلی، فرآیند راه اندازی کامل اتریوم، به ۴ مرحله تقسیم شده است. این کار، برای اطمینان از اینکه انجام می شود که مراحل مختلف، زمان رشد خود را داشته و هر مرحله، تا حد امکان، کارآمد و بهینه توسعه داده شود. مراحل راه اندازی کامل اتریوم را می توان در موارد زیر دانست:

• Frontier: راه انداری اتریوم برای نخستین بار
• Homestead: مرحله کنونی اتریوم
• Metropolis: مرحله بعدی
• Serenity: مرحله نهایی که به گفته توسعه دهندگان اتریوم ۲.۰ اجرا می شود.

Metropolis مرحله ۳، فرآیندی ۴ مرحله ای داشته و با ویژگی های زیادی همراه است که به محض اجرا مورد توجه کاربران قرار خواهد گرفت. در ادامه برخی از اصلی ترین ویژگی های متروپلیس را معرفی خواهیم کرد:

• Zk-Snarks
• اثبات اجرای اولیه سهام
• انعطاف پذیری و استحکام قراردادهای هوشمند
• انتزاع حساب

ویژگی Zk-Snarks چیست؟

‍‍Zk-SNARKs که مخففی از عبارت «Zero-Knowledge Succinct Non-Interactive Argument of Knowledge» است، فرمی از اثبات های دانش صفر (Zero-Knowledge Proofs) محسوب می شود که در بسیاری از سیستم های بلاک چین و فناوری های مبتنی بر حریم خصوصی مورد استفاده قرار می گیرد.

این اثبات ها، به فرد اجازه می دهند ادعایی را بدون آشکار کردن هیچ جزئیات یا اطلاعات مرتبط با آن موضوع عنوان کند. مهم ترین ویژگی های Zk-SNARKs را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• دانش صفر (Zero-Knowledge): اثبات کننده، می تواند نشان دهد دارای اطلاعاتی خاص است، بدون آن که هرگونه اطلاعاتی درباره آن به طرف مقابل بدهد.
• کوتاه بودن (Succinct): این اثبات ها بسیار کوتاه بوده و می توان آن ها را با سرعت زیاد، تأیید کرد؛ حتی اگر عملیات اصلی که اثبات می شود، پیچیده باشد.
• غیرتعاملی (Non-Interactive): به جای تبادل چندمرحله ای بین اثبات کننده و تأییدکننده، Zk-SNARK یک پیام واحد است که می تواند به صورت مستقل، تأیید شود.

Zk-SNARKs در بسیاری از فناوری ها و پروژه های بلاک چین، از جمله زنجیره بلاک چین Zcash، برای ارائه تراکنش های محرمانه، مورد استفاده قرار گرفته است. این اثبات ها، به ویژه برای کاربردهایی که نیازمند حفظ حریم خصوصی و هم زمان ارائه تأییدیه های مطمئن است، مفید واقع می شود.

کاربرد Zk-Snarks از ویژگی های متروپلیس اتریوم

Zk-SNARKs کاربردهای متنوعی در زمینه های مختلف فناوری دارد که در ادامه به برخی از کاربردهای رایج و مهم آن، عبارتند از:

• برنامه های احراز هویت: به کاربر اجازه می دهد هویت خود را به یک سیستم احراز هویت نشان دهد؛ بدون اینکه اطلاعات شناسه ای را فاش کند.
• پردازش های آفلاین و تأیید آنلاین: به فرد اجازه می دهد محاسبه ای را آفلاین انجام داده و سپس نتیجه آن را به صورت امن و محرمانه به یک سیستم آنلاین ارسال کند.
• امنیت حریم خصوصی در برنامه ها: برخی از برنامه ها، با استفاده از این ویژگی، اطلاعات کاربران را حفظ می کنند؛ درحالیکه همچنان از آن ها اطلاعات لازم برای انجام وظایف خاص را دریافت می کنند.
• تراکنش های محرمانه در بلاک چین: استفاده به منظور پنهان سازی اطلاعات تراکنش در زنجیره های بلاک چین مانند Zcash؛ به این ترتیب، می توان تراکنش ها را تأیید کرد بدون آنکه جزئیات آن ها (مانند مبلغ یا آدرس های معامله) آشکار شود.
• اثبات های بدون افشای هویت: می توان از Zk-SNARKs برای اثبات مشخصاتی مانند سن یا ملیت استفاده کرد، بدون اینکه هویت کلی فرد فاش شود؛ مثلاً یک کاربر، می تواند از طریق Zk-SNARKs اثبات کند بالای 18 سال است، بدون اینکه تاریخ تولد دقیق او آشکار شود.

«مواردی که عنوان کردیم تنها برخی از کاربردهای Zk-SNARKs بوده و با پیشرفت های مداوم در زمینه فناوری، انتظار می رود کاربردهای جدیدتر و جذاب تری برای آن پیدا شود.»

ویژگی اثبات اجرای اولیه سهام

قبل از اینکه درباره ویژگی اثبات اولیه سهام، توضیح دهیم، باید ابتدا بدانیم تفاوت بین اثبات سهام و اثبات کار چیست:

• اثبات کار

اثبات کار یا Proof Of Work پروتکلی است که بیشتر ارزهای رمزپایه مانند اتریوم و بیت کوین تاکنون از آن پیروی کرده اند. ساز و کار این الگوریتم، به شکلی است که ماینرها با حل معماهای رمزنگاری شده و با استفاده از سخت افزار اختصاصی، ارزهای دیجیتال را استخراج می کنند.

• اثبات سهام

این پروتکل، کل فرایند استخراج را مجازی می کند؛ در این سیستم، به جای ماینرها اعتبارسنجی داریم. روش کار نیز به این صورت است که به عنوان یک اعتبارسنج یا ولیدیتور ارز دیجیتال، ابتدا باید مقداری از اتر خود را به عنوان سهام قفل کنید. پس از انجام این کار نیز، اعتبارسنجی بلوک ها شروع می شود.

اعتبار سنجی به این معناست که اگر بلوک هایی را دیدید که فکر می کنید می توانند به بلاک چین اضافه شوند، می توانید با شرط بندی آن را تأیید کنید. همچنین اگر بلوک اضافه شود، پاداشی متناسب با سهامی که سرمایه گذاری کرده اید، دریافت خواهید کرد.

با این حال، اگر روی بلوک اشتباه یا مخرب شرط بندی کنید، سهامی که سرمایه گذاری کرده اید از شما سلب می شود. برای اجرای «اثبات سهام»، اتریوم از الگوریتم اجماع کاسپر استفاده می کند.

مزایای اثبات سهام

الگوریتم اثبات سهام مزایای بسیاری دارد که مهم ترین آن ها را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

1. کاهش هزینه های انرژی و پولی

استخراج کنندگان بیت کوین در جهان، حدود ۵۰/۰۰۰ دلار در ساعت برای برق خرج می کنند. این عدد، معادل ۱.۲ میلیون دلار در روز، ۳۶ میلیون دلار در ماه و ۴۵۰ میلیون دلار در سال است.

این اعداد بسیار بزرگ بوده و مطمئا هزینه زیادی به نظر می رسند. با استفاده از Proof-of-stake، تمام فرایند را کاملاً مجازی انجام داده و تمام این هزینه ها را کاهش می دهید.

2. عدم نیاز به خرید ASIC

از آنجا که تمامی این فرایند مجازی بوده، دیگر نیازی به خرید دستگاه هایی مانند ASIC نداشته و شما براساس خرید دستگاه قدرتمندتر، پاداش دریافت نمی کنید.

3. سخت تر شدن حمله 51٪

حمله ۵۱٪ زمانی اتفاق می افتد که گروهی از ماینرها بیش از ۵۰٪ از قدرت هش شبکه را به دست می آورند؛ استفاده از اثبات سهام، این حمله را بسیار سخت تر می کند.

4. اعتبارسنجی های بدون خطا

هر اعتبارسنجی که دارایی هایش را در بلاک چین قفل کرده باشد، مطمئن می شود هیچ بلوک اشتباه یا مخربی را به زنجیره اضافه نمی کند؛ زیرا اضافه کردن بلاک اشتباه به زنجیره، به معنای از دست دادن سرمایه و سهام قفل شده می شود؛ در نهایت، اثبات سهام مانع از این اتفاق می شود.

5. ایجاد بلوک

الگوریتم اثبات سهام، ایجاد بلوک های جدیدتر و کل فرایند تأیید تراکنش ها را سریع تر می کند.

مقیاس پذیری

اثبات سهام، بلاک چین را با معرفی مفهوم «sharding/’>شاردینگ»، مقیاس پذیر می کند. اگرچه قبلاً اجرای ساده ای از Proof of Stake وجود داشته است، چیزی که کاسپر را از بقیه جدا می کند، این است که ماینرهای صادق را تشویق کرده و ماینرهایی را که صادق نیستند، مجازات می کند. در نتیجه به یاد داشته باشید که اگر سهام خود را روی یک بلوک مخرب قرار داده اید، سهام از شما گرفته می شود؛ به زبانی ساده، هرکسی که طبق قوانین بازی نکند، مجازات می شود.

«ویتالیک درباره اثبات سهام می گوید: «تصور کنید ۱۰۰ نفر دور یک میز دایره ای نشسته اند؛ یک نفر، یک بسته کاغذ دارد که هرکدام سابقه تراکنش متفاوتی دارند. اولین شرکت کننده، خودکاری را برداشته و یکی را امضا می کند، سپس آن را به نفر بعدی می دهد که او هم انتخابی مشابه انجام خواهد داد. هر شرکت کننده، تنها در صورتی ۱ دلار دریافت می کند که تاریخچه تراکنشی را امضا کند که بیشتر شرکت کنندگان در پایان آن را امضا می کنند. اگر یک صفحه را امضا کنید و بعداً به صفحه دیگری بروید، از دور خارج می شوید. این احتمالاً انگیزه خوبی برای امضای کاغذ مناسب است!»

بمب سختی چیست؟

چه چیزی ماینرها را تشویق می کند از پروتکل اثبات کار به پروتکل اثبات سهام مهاجرت کنند؟ ماینرها، تجهیزاتی به ارزش هزاران دلار می خرند تا بتوانند بلوک ها را استخراج کنند. در نهایت اما با استفاده از POS، همه آن تجهیزات بی ارزش می شوند.

تصور کنید پول زیادی برای خرید تجهیزات و راه اندازی استخرهای بسیار پیچیده ای خرج کنید و هیچ فایده ای برای شما نداشته باشد! پس با این شرایط چه چیزی وجود دارد که ماینرها را از ماندن در زنجیره قدیمی اثبات کار و ادامه استخراج براساس این الگوریتم بازمی دارد؟

به منظور اطمینان از وجود انگیزه مناسب برای ماینرها برای پیوستن به زنجیره جدید، توسعه دهندگان اتریوم بمب سختی را معرفی کردند. بمب سختی در ۷ سپتامبر ۲۰۱۵ معرفی شد. برای درک نحوه عملکرد بمب سختی، مهم است بدانیم درجه سختی و ماینینگ چیست و چگونه کار می کند.

سختی چیست و چگونه کار می کند؟

مفهوم سختی با بیت کوین شروع شد؛ زمانیکه بیت کوین برای اولین بار معرفی شد، استخراج آن بسیار ساده بود و هرکسی می توانست با استفاده از رایانه شخصی خود این کار را انجام دهد. با این حال، با محبوبیت بیشتر بیت کوین، تعداد ماینرها در شبکه افزایش یافت.

افزایش ماینرها، امکان خروج آن ها از کنترل و استخراج تمام بیت کوین های باقی مانده در یک سال را افزایش داد. ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین، این اتفاق را متصور بود و از این رو مفهوم «سختی» را عنوان کرد.

«مفهوم سختی به این صورت عمل می کند: ماینرها قدرت محاسباتی خود را صرف حل معماهای رمزنگاری می کنند.»

روشی که آن ها این کار را انجام می دهند، به این صورت است که یک رشته تصادفی به نام nonce به هش بلوک اضافه و سپس کل رشته را هش می کنند. اگر عدد حاصل کمتر از یک عدد ثابت خاص باشد، آن را موفق در نظر گرفته و بلوک جدید به بلاک چین اضافه می شود.

فرایند اضافه شدن بلوک چگونه است؟

اگر بخواهیم کل فرایند اضافه شدن یک بلوک به شبکه را خلاصه کنیم، به صورت زیر خواهد بود:

• دریافت محتویات بلوک جدید توسط هش
• اضافه شدن یک nonce رشته تصادفی به هش
• هش شدن مجدد رشته جدید
• مقایسه و بررسی هس نهایی با سطح دشواری؛ آیا واقعاً کمتر از آن است یا خیر.
• در غیر این صورت، nonce تغییر می کند و روند دوباره تکرار می شود.
• اگر هش نهایی کمتر از سطح دشواری باشد، بلوک به زنجیره اضافه و دفتر کل عمومی به روز می شود و درباره اضافه شده هشدار می دهد.
• ماینرهایی که مسئول این کار هستند، پاداش دریافت می کنند.

سطح دشواری مستقیم با سرعت استخراج بلوک ها متناسب است؛ بیت کوین به طور متوسط ۱۰ ثانیه زمان بلوک دارد، اگر زمان بلوک کمتر از آن شود، سطح دشواری افزایش می یابد. اگر بیشتر باشد، زمان دشواری کاهش می یابد.

این کار، برای اطمینان از اینکه زمان بلاک بیت کوین حدود ۱۰ ثانیه باقی می ماند، انجام می شود. اساساً استخراج بیت کوین چنین روندی داشته و اتریوم نیز از همان پروتکل پیروی می کند.

بمب سختی چه کاری انجام خواهد داد؟

بمب سختی (Difficulty Bomb) در اتریوم، به عنوان مکانیسمی طراحی شده است تا به تدریج مشکلات استخراج بلاک ها را افزایش دهد. این مکانیسم، سبب می شود زمان بین استخراج بلاک های جدید به طور تدریجی طولانی تر شود. درنهایت، این زمان به قدری طولانی می شود که شبکه به نوعی «یخ زده» می شود؛ یعنی تقریباً استخراج یک بلاک جدید غیرممکن خواهد شد. هدف از افزودن این بمب سختی عبارت است از:

1. به روزرسانی ها: بمب سختی مکانیسمی اضطراری برای اطمینان از این است که به روزرسانی های شبکه به طور منظم انجام شوند.
2. تشویق به انتقال به (Proof of Stake): یکی از اهداف اصلی بمب سختی این است که شبکه اتریوم از اثبات کار (Proof of Work) به اثبات وضعیت (Proof of Stake) تغییر داده شود.
3. جلوگیری از فورک های غیرضروری: اگر جامعه اتریوم تصمیم بگیرد به اثبات وضعیت مهاجرت نکند، بمب سختی از ایجاد فورک های ثابت که بخواهند از این مسیر خارج شوند (و اثبات کار را حفظ کنند) جلوگیری می کند.

با این حال، بمب سختی چندین بار به تأخیر افتاده است؛ هر وقت به نظر می رسید شبکه به نقطه یخ زدگی نزدیک می شود، یک بروزرسانی برای شبکه منتشر و موجب تأخیر در فعالیت بمب سختی شده است. این بروزرسانی ها، اغلب با همان هدف انجام می شوند؛ اعطای زمان بیشتر به توسعه دهندگان برای کامل کردن و اجرای مکانیسم های اثبات وضعیت.

درمجموع، بمب سختی یک ویژگی است که به تدریج فعال شده و به شبکه فشار می آورد تا به روزرسانی ها و تغییرات مورد نظر را اجرا کند. در عین حال این فشار می تواند با بروزرسانی هایی که آن را به تأخیر می اندازند، مدیریت شود.

ویژگی استحکام و انعطاف پذیری قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند، رگ حیات اتریوم بوده و نحوه انجام کارها در اتریوم را مشخص می کنند. اکنون درحالیکه بیت کوین معمولاً برای همه تراکنش ها قدرت محاسباتی یکسانی مصرف می کند، اتریوم می تواند قدرت محاسباتی مورد نیاز برای هریک از قراردادهایش را تغییر دهد. هر قرارداد محدودیت، گس مخصوص به خود را دارد که پیمان دهنده تعیین می کند. این ویژگی به دو سناریو منجر می شود:

• اول اینکه گس مورد نیاز بیشتر از حد تعیین شده باشد؛ اگر این طور شود، وضعیت قرارداد به حالت اولیه بازگشته و تمام گس مصرف می شود.
• اگر گس مورد نیاز کمتر از حد تعیین شده شود، قرارداد تکمیل و گس باقی مانده واگذار می شود.

در حین اجرای قرارداد، اگر یک طرف معامله بخواهد قرارداد لغو شود و به حالت اولیه برگردد، باید دو برابر هزینه کند تا از انجام آن جلوگیری شود. برای برگرداندن قرارداد به حالت اولیه، توسعه دهندگان از تابع «launch» استفاده می کنند. درحالی که عملکرد launch به وضعیت قرارداد کمک می کند تا به حالت قبلی برگردد، تمام گس قرارداد را مصرف خواهد کرد.

برای مقابله با این مشکل، متروپلیس عملکرد «revert» را ارائه می دهد تا به قراردادها کمک کند بدون مصرف تمام گس به حالت قبلی بازگردند. گس مصرف نشده به سازنده قرارداد مسترد خواهد شد. همراه با تابع revert  Metropolis  در حال معرفی کد بازگردانی (returndata) است که قراردادها را قادر می سازد مقادیر با اندازه متغیر را برگردانند.

ویژگی انتزاع حساب یا Account Abstraction

قبل از اینکه به معنای انتزاع حساب بپردازیم، بیایید بفهمیم انتزاع به چه معناست. انتزاع به این معناست که هرکسی می تواند از هر سیستم یا پروتکلی بدون اطلاع کامل از جزئیات آن استفاده کند؛ برای مثال هنگامی که از تلفن همراه خود استفاده می کنید، برای کار با آن نیازی به برنامه نویس یا مهندس ندارید.

به سادگی روی صفحه فشار دهید تا یک برنامه فعال شود، یا دکمه تماس را فشار دهید تا با کسی تماس بگیرید. نیازی نیست بدانید چگونه فشار دادن برخی برنامه ها مدار داخل گوشی را فعال می کند یا برنامه های خاصی چگونه برنامه ریزی شده اند. انتزاع با حذف پیچیدگی ها، فناوری پیچیده ای را در دسترس قرار می دهد.

انتزاع در اتریوم

انتزاع چیزی است که اتریوم قصد دارد در آینده به آن دست یابد. در آینده غیرمتمرکز فرضی، همه از DAPPS استفاده می کنند، ربدون اینکه حتی متوجه شوند از DAPP مبتنی بر اتریوم استفاده کرده اند. توسعه دهندگان اساساً می خواهند اتریوم در پس زمینه «ناپدید» شود. Metropolis با معرفی «Account Abstraction» گامی بزرگ در جهت انجام این کار برمی دارد.

به عنوان بخشی از انتزاع، اتریوم قصد دارد مرز بین دو حساب خود را محو کند. اتریوم دو حساب دارد؛ یکی حساب خارجی است که توسط کلیدهایی کنترل می شود و بیشتر کاربران از آن آگاه هستند، یعنی حساب های کیف پول. همچنین یک حساب قرارداد با نام کد قرارداد هوشمند در بلاک چین وجود دارد. ایده این است که کاربران بتوانند حساب های خارجی خود را در قالب قراردادی هوشمند تعریف کنند.

پس از انجام این کار، کدهای پشتیبان کلیدها، می توانند چرخش منحصربه فرد خود را روی تراکنش های پشتیبان کد قرار دهند. این فرایند چه کمکی خواهد کرد؟ همان طور که می دانید محاسبات کوانتومی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک تهدید احتمالی برای دنیای رمزنگاری شده ای هستند که ارزهای دیجیتال را ایجاد کرده است؛ بنابراین فرض کنید می خواهید تراکنش های خود را از حمله کوانتومی توسط یک مهاجم مخرب نجات دهید، چه کاری می توانید انجام دهید؟

با انتزاع حساب می توانید از طرح های امضا مانند نردبان هش برای تعریف حساب خود استفاده کنید که امکان اثبات کوانتومی را دارند. حساب های شما اکنون می توانند کاملاً مانند یک قرارداد هوشمند تنظیم شوند.

بیزانس و قسطنطنیه چیست؟

اصطلاحات «بیزانس» و «قسطنطنیه» اصطلاحات پرتکراری در دنیای ارزهای دیجیتال و شبکه اتریوم هستند. متروپلیس تغییرات چشمگیری را به وجود می آورد. نمی توان همه این تغییرات را یک باره اعمال کرد و کاربران و توسعه دهندگان را تحت تأثیر قرار داد؛ به همین دلیل اتریوم متروپلیس را در دو فاز راه اندازی می کند و هر دو به عنوان هاردفورک معرفی می شوند. این دو فاز عبارت اند از:

• بیزانس
• قسطنطنیه

پس از تأخیرهای فراوان، هاردفورک بیزانس اکنون در بلوک شماره ۴۳۷, ۰۰۰, ۰۰۰ اتریوم رخ داده است. بیزانس ویژگی های زیادی را معرفی کرد که اصلی ترین آن ها عبارت اند از:

• Zk-Snarks
• برگرداندن و بازگرداندن داده ها
• انتزاع حساب

فاز قسطنطنیه براساس برنامه ریزی ها در سال ۲۰۱۸ اجرا شد. ویژگی اصلی آن، هموار کردن همه مسائل و مشکلاتی بود که در بیزانس پیش آمد؛ مهم تر از آن، قسطنطنیه اثبات زنجیره هیبریدی سهام و اثبات کار را معرفی کرد.

پس اتریوم دوباره هارد فورک می شود؟ آیا کوین اتریوم دیگری وجود خواهد داشت؟

از آنجا که هاردفورک قبلی اتریوم سبب ظهور اتریوم کلاسیک و هارد فورک های بیت کوین منجر به ظهور بیت کوین کش و بیت کوین SV شد، بسیاری تصور می کنند همه هارد فورک ها سبب ایجاد شکاف های زنجیره ای می شوند، اما همیشه چنین اتفاقی نمی افتد و از همه هارد فورک ها نمی توان انتظار ایجاد کوین جدیدی را داشت.

دلیل اینکه فورک های قبلی زنجیره را از هم جدا کردند این بود که تغییرات پیشنهادی هاردفورک اتریوم و فعال سازی  Segwit بسیار بحث برانگیز بود، اما جامعه گسترده ای در آن شرکت نداشتند. همچنین هارد فورک های قبلی نتیجه وضعیت اضطراری برای شبکه بودند.

با این حال، این ارتقا یعنی ارتقای متروپلیس برای مدت طولانی به اتفاق آرا مورد توافق قرار گرفته است. همه می دانستند قرار است این اتفاق بیفتد. این هاردفورک نتیجه وضعیت اضطراری نیست، بلکه نتیجه یک ارتقاست؛ به همین دلیل هیچ گونه تقسیم جامعه ای وجود نخواهد داشت و کوین جدیدی به وجود نخواهد آمد.

تنها نقطه اختلاف می تواند هاردفورک اثبات سهام باشد؛ با این حال ماینرها با ماندن در زنجیره قدیمی چیز زیادی به دست نمی آورند؛ زیرا همان طور که قبلاً گفته شد، اجرای بمب سختی استخراج را تقریباً غیرممکن می کند.

سخن پایانی

اینکه متروپلیس آینده اتریوم را چگونه تغییر می دهد، مشخص نیست. شما باید قبل از سرمایه گذاری در یک ارز دیجیتال تحقیقات خود را به خوبی انجام دهید؛ با این حال چیزی که می توانیم با اطمینان بگوییم این است که آخرین باری که اتریوم ارتقا داده شد، ارزش آن بیش از ۱۰۰ درصد افزایش یافت.

بیزانس تغییرات زیادی در اتریوم ایجاد کرد و با راه اندازی متروپلیس آینده اتریوم برای همه جذاب و دیدنی است و جامعه به این موضوع کنجکاوی زیادی دارد. اجرای zk-snarks با ویژگی حفظ حریم خصوصی خود آینده اتریوم را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد.

قسطنطنیه با اثبات سهام خود همان چیزی است که توجه همه در دنیای ارز دیجیتال را به خوب معطوف می کند. متروپلیس و بعد از آن سرنیتی می تواند برای اتریوم و رؤیای توسعه دهندگان آن برای آینده ای غیرمتمرکز، تغییری انقلابی باشد.

پرسش های متداول

NFTFI چیست و چه کاربردی دارد؟ با اینکه ممکن است نام امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و توکن های غیر قابل تعویض (NFT) زیاد شنیده باشید اما این موارد، حوزه های نوظهوری در صنعت ارزهای دیجیتال هستند که توانسته اند رشد چشمگیری داشته باشند. یکی از مهم ترین دلایل این اتفاق، درآمدزایی بالای آن هاست. اگرچه در سال گذشته به دلیل رکود عمومی در بازار ارزهای دیجیتال، شتاب پیشرفت در این دو حوزه تا حدودی کاهش یافته است، ب اینحال، تاریخچه ارزهای دیجیتال، نشان می دهد که وضعیت همیشه بدین شکل نخواهد بود.

ادغام DeFi با توکن های غیر قابل تعویض، فرآیند اقتصادی کاملاً جدیدی، برای این فناوری های نوظهور ایجاد کرده است؛ نوآوری های مرتبط با افزایش استفاده از NFT ها.

به همین دلیل قصد داریم تا در این مقاله درباره این سیستم جدید، یعنی وام دهی براساس NFT صحبت کرده و شما را به طور کامل با بازار و پلتفرم جدیدی در این حوزه به نام  NFTFI آشنا کنیم؛ اگر در بازارهای مالی فعالیت دارید، تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.

NFTFI چیست؟

NFTFI، بازار وام دهی همتا به همتا (P2P) است که در آن، کاربران توکن های همتا به همتا را به اشتراک گذاشته و در ازای آن، وام دریافت می کنند. در مقابل نیز می توانند نقش وام دهنده را بر عهده گرفته و توکن های دیگران را به عنوان وثیقه بپذیرند تا بازپرداخت وام های اعطایی را تضمین کنند.

به زبانی ساده تر، وام دهی در  NFTFI به معنای تأمین نقدینگی برای سایر کاربران یا وام گیرندگان است. براساس یک قرارداد، وام دهنده وامی در قالب ارز دیجیتال Rapid Ethereum (wETH) را به وام گیرنده می دهد تا آن را با سایر ارزهای دیجیتال مبادله کند. همچنین وام دهنده، ارزش وام، سود و دوره بازپرداخت را تعیین می کند؛ بنابراین مسئولیت کامل خطرات ناشی از وام، بر عهده او خواهد بود.

تاریخچه NFTFI

این بازار را Stephen Young در فوریه 2020 ایجاد کرد و از ابتدای تأسیس این پلتفرم، مدیرعامل پروژه بود. در همان ابتدا، این شرکت نوپا موفق شد 890000 دلار کمک مالی جمع آوری کند. در این مدت، برترین شرکت های سرمایه گذاری ریسک پذیر در فضای NFT و DeFi مانند Coinfund، OneKX، Collab+Currency، Maven 11  و The LAO به عنوان سرمایه گذاران استراتژیک وارد این حوزه شدند.

برخی دیگر از خالقان و مجموعه داران برجسته در فضای NFT و DeFi که در این سرمایه گذاری شرکت کردند، عبارت اند از:

• مدیرعامل Dapper Labs
• خالق NBA Top Shot and Cryptokitties
• سباستین بورگت، مدیرعامل The Sandbox
• جاناتان
• گابلر
• اندرو استاینوالد
• روبرتو سرزیا

همه چیز درباره وام دهی NFT ها

ان اف تی ها مالکیت طیف وسیعی از دارایی های دنیای واقعی و دیجیتال، از زمین و املاک مجازی گرفته تا کارت های تجاری و هنرهای دیجیتال و آواتارها را نشان می دهند. هر NFT یک شناسه دیجیتال منحصربه فرد دارد که کپی کردن از آن غیرممکن است. از این شناسه می توان برای تأیید آسان صحت NFT مرتبط در بلاک چین استفاده کرد.

مهم ترین ویژگی آن ها، تغییرپذیر بودن یا ناهمگونی آن هاست؛ یعنی از هرکدام این توکن ها، تنها یک عدد وجود دارد که هرکدام، ارزش منحصربه فرد خود را دارند؛ در نتیجه، ارزهای دیجیتال را نمی توان تعویض کرد، بلکه تنها می توان آن ها را تقسیم کرد؛ یعنی سرمایه گذاران، مجبور نیستند کل واحد بیت کوین را بخرند، اما می توانند بخشی از آن را تهیه کنند.

تغییرناپذیری NFT ها برای ایجاد دارایی های منحصربه فرد بسیار مفید است؛ اما در عین حال کاستی هایی نیز وجود دارد. یکی از معایب بزرگ ان اف تی ها، این است که برخلاف ارزهای دیجیتال، نمی توان آن ها را برای کسب سود استفاده کرد؛ بنابراین تنها راه برای سرمایه گذاران، به منظور استفاده از NFT این است که وقتی قیمت آن افزایش یافت آن را بفروشند. این موضوع سبب شده است نقدینگی توکن های غیر قابل تعویض به شدت کاهش یابد.

وام دهی NFT ها چه کاربردی دارد؟

همان طور که گفتیم ان اف تی ها را نمی توان ترید کرد؛ در نتیجه، نقدینگی در این حوزه، به شدت کم است. اینجا جایی است که وام های NFT  وارد می شوند. وام دهی با پشتوانه NFT و NFT هایی که پروتکل های مالی غیرمتمرکز فعال می کنند، راه حلی برای کمبود نقدینگی در این نوع دارایی ها هستند.

این نوآوری، به دارندگان NFT کمک می کند توکن های خود را برای دریافت اعتبار، به شکل ارز دیجیتال یا ارز فیات تعهد کنند. سپس وام گیرندگان می توانند از این وام برای خرید NFT های بیشتر، خرید ارزهای دیجیتال، تبدیل آن ها به پول فیات یا خرید دارایی های دیجیتالی استفاده کرده و آن را برای کسب سود در DeFi سرمایه گذاری کنند.

نرم افزارهای زیادی در دنیای DeFi وجود دارد که کاربران می توانند بدون واسطه یک موسسه یا بانک مرکزی برای وام، اجاره، سرمایه گذاری و معاملات حاشیه ای استفاده کنند. دارندگان نیز می توانند با استفاده از وام های NFT، از تمامی این خدمات بهره مند شده و نیازی به استراتژی های سنتی خرید یا نگهداری یا فروش نخواهد داشت.

قراردادهای هوشمند، محرک وام دهی DeFi

عاملی که وام دهی DeFi را فعال می کند، قراردادهای هوشمندی است که راه حل های وام دهی شفاف، باز و خودکار را بدون نیاز به تنظیم کننده ایجاد کرده اند. این قراردادها، وظایف از پیش تعریف شده را انجام می دهند. در نتیجه، کاربران می توانند به راحتی از طریق رابط کاربری ساده، به این عملکردها دسترسی داشته باشند.

با این حال، قراردادهای هوشمند موجود در DeFi، عاری از نقص و اشکال نبوده و این بازار نیز با مجموعه ای از خطرات روبه روست؛ برای مثال، حملات وام سریع (Flash loan)، یکی از رایج ترین ریسک ها در این بازار است. این حمله به گونه ای انجام می شود که مهاجمان با سوء استفاده از قوانین پروتکل، وام کلانی می گیرند که باعث از بین رفتن تعادل توکن ها در یک استخر شده و موجب کاهش قیمت توکن مورد نظر می شوند.

درنتیجه، با خرید همان توکن، با قیمت بسیار ارزان تر، وام را پس داده و سود حاصل از تفاوت قیمت را به جیب می زنند. با وجود این، وام دهی NFT صنعتی در حال رشد است که راه خود را به بازارهای رایج ارزهای دیجیتال، باز می کند.

درست است که اکوسیستم ان اف تی هنوز نوپاست و ارزش بازار قابل توجهی ندارد، اما گسترش کاربردهای آن در وام و سرمایه گذاری و مالکیت مشترک، می تواند تا حد زیادی از رشد این صنعت حمایت کند.

مکانیسم NFTFI چیست؟

در این پلتفرم، دارندگان توکن های ان اف تی، می توانند بدون واسطه وام گرفته و شرایط خود را تعیین کنند. ارزش این وام ها، معمولاً 50٪ ارزش اوراق بهادار NFT بوده و نرخ بهره، بسته به محبوبیت NFT مورد نظر می تواند از 20 تا 80٪ متغیر باشد.

برتری پروتکل های DeFi با توجه به مؤسسات مالی سنتی در سادگی، شفافیت و سرعت آن ها نهفته است. در دنیای defi/’>دیفای، نیازی به اعتبارسنجی و تعیین اعتبار و احراز هویت نیست. همچنین نیازی نیست روزها و هفته ها منتظر بمانید تا در نهایت، درخواست وام بررسی شود.

در پلتفرم های DeFi، کاربران کنترل کاملی بر ثروت خود دارند. دارایی هایی که به عنوان وثیقه استفاده می شود، به قراردادی هوشمند ارسال شده و به عنوان شخص ثالث عمل می کند؛در نهایت اما عملکرد بی طرفی داشته و به طور خودکار، فرایند وام و استقراض را تسهیل خواهد کرد.

وام دهندگان، ارزش منصفانه یک NFT تضمین شده را با بررسی عملکرد، تاریخچه معاملات و قیمت کف NFT های مشابه تعیین می کنند. اگر دو طرف معامله، یعنی وام دهنده و وام گیرنده توافق کنند، NFT  از کیف پول وام گیرنده به حسابی امانی منتقل می شود و قرارداد هوشمند وام در اختیار وام گیرنده قرار می گیرد.

به نظر می رسد این فرایند در تئوری بسیار ساده است. البته باید توجه داشته باشید که این بازار خالی از ریسک نیست. اگر وام دهنده، نتواند وام و بهره آن را در تاریخ سررسید بازپرداخت کند، NFT تضمین شده به مالکیت وام دهنده درمی آید. ناگفته نماند گاهی اوقات، وام دهندگان پروژه های جدید NFT را به دلیل نوسان قیمت ها به عنوان وثیقه نمی پذیرند؛ زیرا ممکن است تقاضایی برای این NFT در بازار وجود نداشته باشد.

NFTFI چگونه کار می کند؟

در این پلتفرم، وام گیرندگان می توانند توکن های استاندارد ERC-721 یا NFT ها را تعهد کنند. سایر کاربران نیز درصورت تمایل، می توانند وام را تضمین کنند. هنگامی که وام گیرنده وام را می پذیرد، وام به شکل Rapid Ethereum (wETH) یا Dai (DAI) به کیف پول او واریز می شود.

در عین حال، دارایی های NFT در قرارداد هوشمند NFTFI، تا زمانی که وام دهنده مبلغ را بازپرداخت نکند، مسدود می شود. اگر وام گیرنده، وام را در تاریخ سررسید بازپرداخت نکند، NFT به وام دهنده حواله می شود. حتما به این نکته توجه داشته باشید که این نوع وام، وام بدون رجوع است.

درواقع، اگر وام گیرنده قادر به بازپرداخت وام نباشد، وام دهنده تنها حق مالکیت وثیقه را داشته و ادعای دیگری نمی تواند داشته باشد؛ درنتیجه، وام دهنده این خطر را می پذیرد که هنگام سررسید وام، ارزش وثیقه NFT ممکن است کمتر از کل مبلغ وام باشد و در نتیجه وام دهنده قادر به بازپرداخت وام نباشد.

شرایط وام دهی NFTFI

همانطور که پیشتر نیز اشاره کردیم، این بازار، بازاری همتا به همتاست؛ یعنی تمام شرایط وام، اعم از ارزش وام، نرخ بهره، نسبت وام به ارزش و مدت بازپرداخت را وام دهنده تعیین کرده و وام گیرنده با آن ها موافقت می کند. در نتیجه، اگر هریک از طرفین شرایط را نپذیرند، این فرایند کنسل خواهد شد.

به طورکلی، هریک از طرفین، به طور کامل بر ریسک خود نظارت دارند؛ بنابراین، وام دهندگان باید ابتدا NFT تضمین شده را بررسی کنند؛ زیرا اگر وام دهنده قادر به بازپرداخت آن نباشد، باید این NFT ها را به سرعت بفروشد. از این رو، اگر شخصی به طور کامل با توکن های ان اف تی آشنا نباشد، این پروسه به خطری بزرگ برای او تبدیل خواهد شد.

از سوی دیگر، وام گیرندگان نیز باید قبل از درخواست وام، کامل تحقیق کنند. نوسانات قیمت در بازار ارزهای دیجیتال، همیشه باید در نظر گرفته شود. قیمت ارز دیجیتال وام گرفته شده در بازپرداخت می تواند بسیار بالاتر از زمان دریافت وام باشد. همچنین شرایط وام دهنده از جمله نرخ سود از جمله نکاتی است که برای ریسک های ناشی از آن باید در نظر گرفته شود.

وام دهندگان می توانند شرایط اعتباری را برای هر NFT که می خواهند وام دهند تعیین کنند. مدت بازپرداخت وام معمولاً 7، 14، 30 و 90 روز است.

کارمزد وام NFTFI

این پلتفرم هیچ هزینه ای از وام گیرنده دریافت نمی کند. تنها کارمزدی که به پلتفرم تعلق می گیرد، 5 درصد سود است که پس از انجام موفق معامله به وام دهنده پرداخت می شود. پلتفرم  NFTFI قبلاً اعلام کرده بود که با افزایش حجم تراکنش ها و افزایش تعداد کاربران، این کارمزد در آینده کاهش خواهد یافت.

فعالیت ها روی پلتفرم  NFTFI، همواره در حال افزایش است؛ به خصوص که استقبال از هنر دیجیتال بیشتر شده و به تازگی پلتفرم های زیادی رد این زمینه، راه اندازی شده اند که دنیای DeFi و سایر توکن ها را ادغام می کنند. اینکه آیا NFTFi در پیشی گرفتن از سبک قدیمی DeFi وام دهی با استیبل کوین ها موفق خواهد بود یا خیر، قابل پیش بینی نبوده و باید منتظر باشیم و ببینم بازار چه واکنشی از خود نشان می دهد.

استراتژی های وام دهی در  NFTFI

به طور کلی، کاربران مختلف، استراتژی های گوناگونی برای بهره مندی از وام های NFT دارند. سه مورد از اصلی ترین این موارد عبارتند از:

1. وام دادن برای سود

یکی از مهم ترین راهبردها، قرض دادن به دیگران برای کسب سود است. این استراتژی با استراتژی های دیگر در DeFi رقابت می کند؛ مانند تأمین نقدینگی در استخرهایی مانند Uniswap.

با وام دهی NFTFI کاربران دیگر نیازی به نگرانی درباره خطر از دست دادن دارایی به دلیل بی ثبات در استخرهای کوچک نقدینگی ندارند. علاوه بر این، بازده وام این پلتفرم، به طور قابل توجهی بالاتر از حتی استخرهای نقدینگی بزرگ DeFi است.

داده های NFTFI نشان می دهد، این استراتژی در میان پذیرندگان اولیه بیشترین محبوبیت را داشته و بیشتر وام هایی که تا به امروز گرفته اند، حدودا سود سالانه میان 40 تا 100٪ داشته اند. این موضوع، نشان می دهد وام دادن در این پلتفرم، سود کلانی را برای وام دهندگان به همراه دارد.

به عبارتی دیگر، کاربران در این پلتفرم، به طور کامل بر ریسک خود نظارت دارند؛ اما در پلتفرم های DeFi، ارائه دهندگان نقدینگی نمی توانند ریسک خود را کنترل کنند.

یکی از ابزارهای کلیدی مدیریت ریسک در NFTFI، چیزی است که نرخ وام به ارزش (LtV) شناخته می شود که نسبت مبلغ وام پیشنهادی کاربر به تخمین آن ها از ارزش NFT وثیقه به عنوان درصد است. هرچه نرخ بهره بالاتر باشد، ارزش NFT به مبلغ وام نزدیک تر است و احتمال اینکه وام گیرنده مبلغ وام را بازپرداخت نکند، بیشتر می شود.

وام دهندگان باید مطمئن شوند که می توانند NFT وثیقه را در یک یا دو روز بفروشند و حتی درصورت پرداخت نکردن وام گیرنده، از فروش آن، سود به دست آورند. برای ارزیابی ارزش توکن NFT عوامل دیگری مانند تاریخچه معاملات و حداقل قیمت NFT را نیز باید در نظر داشته باشید.

2. وام برای جمع آوری NFT

این استراتژی می تواند برای کلکسیونرهایی مناسب باشد که می خواهند NFT های مختلف را با قیمت مناسب جمع آوری کنند. تاکتیک خوب برای این استراتژی، این است که وام دهنده تنها NFT هایی که قصد خرید آن ها را دارد، به عنوان وثیقه بپذیرد و در ازای آن مقادیری از اعتبار را ارائه دهد که برای وام گیرنده چشمگیر است.

در این حالت، اگر وام گیرنده موفق به بازپرداخت وام شود، وام دهنده NFT دیگری با سود خریداری می کند؛ اما اگر وام گیرنده وام خود را پرداخت نکند، NFT تضمین شده، با نرخ بسیار ارزان به وام دهنده می رسد.

3. وام دادن به دوستان مطمئن

یکی از برنامه های NFTFI، برای کسانی است که می خواهند به یکی از دوستانشان پول قرض دهند و مطمئن هستند او این مبلغ را پس خواهد داد. به طورکلی، کاربران می توانند به شخص مطمئن، وام بدون بهره اعطا کرده و ضمانت نامه دریافت کنند که درواقع تضمینی برای حوادث غیرمترقبه است.

این روش، برای سرمایه گذاران نیز مناسب است. اگر کسی بخواهد اعتبار زیادی به یک هنرمند یا پروژه بدهد و از بازپرداخت آن مطمئن شود، می تواند از این روش استفاده کند.

البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که در حال حاضر، NFTFI تنها از وام های 90 روزه پشتیبانی می کند. با این حال، کاربران می توانند از وام جدید برای پرداخت وام قبلی در زمان سررسید آن استفاده کرده و درنتیجه وام را به چند وام 90 روزه تبدیل کنند.

نحوه دریافت وام از NFTFI

برای دریافت وام در این پلتفرم، باید ابتدا به بخش Loan بروید که تمام دارایی های NFT شما در آن لیست شده است. برای وثیقه کردن یک NFT، کافی است روی آن کلیک کرده و گزینه فهرست کردن به عنوان وثیقه را انتخاب کنید. با این کار، NFT مورد نظر در بخش فروشگاه نمایش داده می شود تا دیگران در مناقصه آن شرکت کنند.

هر زمان که شخصی برای NFT شما وام ارائه دهد، رنگ آن NFT در لیست به آبی تغییر می کند. اگر روی آن کلیک کنید یعنی وام را پذیرفته اید. در این صورت، NFT به یک قرارداد قفل شده در کیف پول شما واریز شده و مبلغ وام به صورت Rapid Ethereum می شود؛ بنابراین رنگ NFT مربوط، به زرد تغییر می کند.

بازپرداخت

برای بازپرداخت وام در تاریخ سررسید یا قبل از آن، کافی است دوباره روی همان NFT کلیک کرده و گزینه «loan repayment» را انتخاب کنید. اگر Rapid Ethereum کافی در کیف پول خود داشته باشید، تراکنش تکمیل خواهد شد.

البته پیش از انجام این کار، باید مطمئن شوید این مقدار Rapid Ethereum در کیف پول خود دارید و به NFTFI اجازه برداشت آن را داده اید. اگر مجوز لازم صادر نشود، معامله با شکست مواجه خواهد شد.

برای وام دادن نیز شما باید به اندازه کافی Rapid Ethereum در کیف پول خود داشته باشید و در عین حال اجازه دهید NFTFI  فعال شود. حال اگر می خواهید وام دهید به تب Lend در وب سایت پلتفرم مذکور بروید. در این بخش تمام NFT هایی را که دیگران به عنوان وثیقه درج کرده اند، مشاهده خواهید کرد.

در این مرحله، باید NFT مورد نظر را انتخاب و روی آن کلیک کنید. سپس مبلغ وام و مبلغ کل بازپرداخت (مبلغ وام به اضافه سود) و مدت بازپرداخت (7، 30 یا 90 روز) را وارد کرده و پیشنهاد خود را ارسال کنید. اکنون باید منتظر بمانید وام گیرنده ای که NFT مورد نظر را لیست کرده است، پیشنهاد شما را بپذیرد.

اگر وام گیرنده پیشنهاد شما را بپذیرد، مبلغ وام از Rapid Ethereum در کیف پول شما کسر خواهد شد. سپس NFT حساب شده در قرارداد هوشمند NFTFI به کیف پول وام گیرنده واریز می شود. وام گیرنده باید مبلغ وام را تا تاریخ سررسید بازگرداند تا ان اف تی خود را آزاد کند.

اگر وام گیرنده نتواند وام را بازپرداخت کند، ان اف تی مورد نظر در دسترس وام دهنده قرار می گیرد. البته وام گیرنده مجبور نیست فوراً آن را به کیف پول خود منتقل کند.

آیا وام های NFTFI قابل رجوع هستند؟

همان طور که قبلاً گفتیم، این وام ها غیرقابل رجوع هستند؛ یعنی اگر وام گیرنده نتواند وام را به موقع بازپرداخت کند، وام دهنده تنها همان NFT وثیقه را در اختیار دارد؛ حتی اگر ارزش آن کمتر از کل بدهی باشد. در این صورت، وام دهنده دیگر نمی تواند تفاوت بین ارزش اوراق بهادار و مبلغ بدهی را مطالبه کند.

چرا NFTFI فقط از Rapid Ethereum (wETH) استفاده می کند؟

Rapid Ethereum توکن ERC-20 است که دارنده آن می تواند به سایر حساب های بلاک چین اتریوم اجازه دهد آن را با یک امضا از کیف پول خود خارج کنند؛ اما ارز دیجیتال اتریوم (ETH) چنین فرصتی را ندارد. این ویژگی چندین مزیت برای NFTFI  دارد:

• مبلغ وام به طور خودکار به کیف پول وام گیرنده منتقل می شود.
• نیاز به نقدینگی کاهش و کارایی و سودمندی پلتفرم افزایش می یابد.
• پس از بازپرداخت وام، مبلغ به طور خودکار به کیف پول وام دهنده منتقل می شود.
• وام دهندگان می توانند چندین پیشنهاد برای چندین NFT با یک موجودی ثابت ثبت کنند.

معایب NFTFI

استفاده از  این پلتفرم، خطراتی دارد که کاربران باید همیشه در نظر داشته باشند. برخی از مهم ترین این خطرات را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• وام دهندگان باید اطمینان حاصل کنند، ارزش وامی که ارائه می دهند با ارزش وثیقه NFT مطابقت داشته باشد؛ زیرا وام گیرنده، هرگز نمی تواند وام را بازپرداخت کند. این مشکل را می توان با انتخاب نرخ مناسب وام به ارزش (LtV) حل کرد؛ شما باید مبلغ وام را به گونه ای ارائه دهید که مبلغ وام و سود آن کمتر از ارزش وثیقه باشد.
• هرگز برای دارایی هایی که ماهیت و ارزش آن ها را کاملاً درک نمی کنید، وام های کلان ارائه ندهید؛ زیرا برای مدیریت ریسک اعتباری، باید بتوانید وثیقه NFT را دقیق قیمت گذاری کنید. یک دوره بازپرداخت طولانی (30 تا 90 روز) را تنها درصورتی انتخاب کنید که مطمئن باشید NFT امنیتی، ارزش خود را در این مدت حفظ خواهد کرد. به یاد داشته باشید که برخی پروژه های جدید، در ابتدا ارزش و نقدینگی زیادی دارند، اما در درازمدت می توانند ارزش خود را کاملاً از دست بدهند.
• اگر وام گیرنده هستید، به نرخ سود سالانه ای که وام دهنده تعیین کرده است، توجه کنید. به یاد داشته باشید که لزوماً هر وامی مناسب نیست و شاید کاربر دیگری، بتواند وامی با نرخ بهره بهتر ارائه دهد. پلتفرم NFTFI، مبلغ بازپرداخت را 50٪ بیش از مبلغ وام محدود کرده تا بتواند از کلاه برداری جلوگیری کند؛ اما فراموش نکنید همان میزان بهره برای یک وام کوتاه مدت (مثلاً 7 روز) بسیار زیاد است.

اجاره NFT

پروژه های NFT بزرگی مانند Bored Ape و Cryptopunk برای بیشتر افراد جامعه کاربران NFT، مقرون به صرفه نیستند. حداقل قیمت این دو مجموعه، به ترتیب ۷۰ اتریوم و ۶۵ اتریوم است.

مکانیسم اجاره NFT، مانند سیستم اشتراک گذاری NFT، به عنوان راه حلی برای این مشکل توسعه یافته است؛ به طوریکه کسانی که توانایی خرید و فروش و بهره مندی از کالاهای کلکسیونی با قیمت بالا را ندارند، می توانند از نوسانات قیمت با اجاره ان اف تی سود دریافت کنند.

درست مانند اجاره یک آپارتمان یا یک ماشین، اجاره NFT در دنیای NFTFi به شما امکان می دهد برای مدت محدودی به مزایای اکوسیستم مجموعه آن دسترسی داشته باشید. اجاره NFT به دو شکل انجام می شود:

1. اجاره با ضمانت

برای وثیقه کردن یک توکن ان اف تی، مانند فرایند وام دهی NFTFi، صاحب NFT، آن را در یک پلتفرم فهرست می کند. سپس، کسانی که می خواهند آن را اجاره کنند، می توانند این کار را انجام دهند.

در این فرآیند، توکن NFT به همراه شرایطی که موجر و مستأجر در قراردادی هوشمند تنظیم کرده اند، گنجانده می شود. یکی از مهم ترین شرایط، هزینه اجاره و ضمانت آن است. ضمانت باید ارزش بالاتری از خود NFT داشته باشد تا صاحب ان اف تی، ضرر نکند. پس از تاریخ انقضای قرارداد هوشمند، NFT و وثیقه قرار داده شده در قرارداد، به صاحبان آن ها بازگردانده می شود.

فرایند لیزینگ NFT، هیچ تفاوتی با روش های استفاده شده در پروتکل های وام دهی و استقراض DeFi ندارد. مستأجر برای دسترسی به NFT انتخابی خود، ابتدا باید مبلغی بالاتر از قیمت توکن را قفل کند و سپس برای مدتی به آن دسترسی داشته باشد. در نهایت و پس از اتمام مدت زمان اجاره، پول آن ها را پس دهد.

2. اجاره بدون ضمانت

تنها تفاوت واقعی دو روش اجاره با ضمانت و اجاره بدون ضمانت این است که در اجاره بدون ضمانت، مستأجر هرگز اصل NFT را در کیف پول خود دریافت نمی کند. پلتفرم های اجاره ای بدون وثیقه،به دارندگان NFT اجازه می دهند، NFT خود را در قراردادی هوشمند قرار دهند.

زمانی که کاربر، این NFT را اجاره و هزینه آن را پرداخت می کند، NFT که به آدرس او ارسال می شود، دقیقاً همان عملکرد توکن اصلی را دارد. پس از انقضای قرارداد هوشمند، NFT ارسال شده به کیف پول اجاره کننده سوزانده شده و هزینه اجاره به اجاره دهنده ارسال خواهد شد.

لازم به ذکر است که اجاره بدون سپرده، خطر دعوا را برای هر دو طرف کاهش می دهد؛ زیرا مستأجر دیگر مجبور نیست ودیعه سنگین بپردازد و صاحب ان اف تی، آن را به شخص دیگری منتقل نمی کند.

مشتقات NFT چیست؟

معاملات فیوچرز در بازار NFT، یکی از جدیدترین ویژگی های دنیای NFTFi است. مشتقات NFT مشابه مشتقات سایر دارایی ها هستند. این نوع دارایی امکان حدس و گمان درباره قیمت آتی NFT ها را فراهم می کند.

توابع مشتق NFT در  NFTFi

توابع مشتق NFT نقش مهمی در تأمین نقدینگی دارند. این دارایی ها همچنین دسترسی به NFT های ارزشمند و تراکنش های اهرمی در بازار توکن های منحصربه فرد را فراهم می کنند. کاربران می توانند موقعیت های خرید یا فروش را برای تجارت دارایی های NFT مانند هر دارایی دیگر باز کنند.

با حدود 100 تریلیون دلار، بازار مشتقات NFTFi  بسیار بزرگ تر از بازارهای نقدی است. با توجه به ارزش ۱۱ میلیارد دلاری بازار نقدی NFTپتانسیل رشد بازار مشتقات NFT نیز بالاست.

معایب NFT در  NFTFi

معامله مشتقات NFT بسیار خطرناک است و می تواند سبب از دست دادن مقادیر زیادی پول توسط کاربران شود. علاوه بر این، تجارت در مشتقات NFT تجارتی نوپا و نابالغ در نظر گرفته می شود؛ بنابراین، مجموعه های بسیار کمی در این بازار قابل خرید و فروش هستند.

پلتفرم های فعال در فضای مشتقات NFT

محبوب ترین پلتفرم معاملاتی در بازار NFT و مشتقات آن، NFTures  است. این پلتفرم، در حال حاضر تنها میزبان CryptoPunk  برای تجارت است که در حال حاضر ارزش حدود ۷۰ اتریوم دارد. یکی دیگر از شرکت های معروف فعال در این زمینه، فوکو نام دارد.

فوکو اولین پلتفرمی است که خدمات معاملاتی را در بازار NFT ارائه می دهد. هرکسی می تواند شرایط معاملات اختیاری یک دارایی NFT را از طریق این پلتفرم ثبت کند.

ثبت سفارش های خارج از زنجیره در این پلتفرم، کاملاً رایگان بوده و هیچ کارمزد معامله ای وجود ندارد؛ مگر اینکه، طرفین توافق دیگری داشته باشند. این ویژگی، پلتفرم فوکو را از سایر پلتفرم های رقیب متمایز کرده و آن را به یکی از بزرگ ترین بازیگران وب 3 تبدیل می کند.

دریافت اعتبار از طریق NFT

در دنیای NFTFi، می توانید به سه روش مختلف اعتبار دریافت کنید:

• استخر فرود
• وام دهی NFT P2P
• وام دهی NFT CDP

در ادامه هریک از راه های کسب اعتبار در بازار توکن های منحصربه فرد را بررسی خواهیم کرد.

وام دهی NFT P2P

وام دادن در بازار توکن منحصربه فرد بسیار محبوب و همچنان در حال رشد است. فرایند انجام کارها در NFT Lending مانند  DeFi Lending با قراردادهای هوشمند، ساده شده است. قراردادهای هوشمند شامل دارایی ها، نقدینگی و شرایط اعتباری است.

خدمات وام دهی NFT P2P، وام دهندگان و وام گیرندگان را مستقیم به یکدیگر متصل می کند. با این روش، نیازی به جلب اعتماد نبوده و از توکن های منحصربه فرد به عنوان وثیقه استفاده می شود.

وام دهی NFT CDP

وام دهی امن در NFT ها با قفل کردن دارایی ها در قراردادی هوشمند و ایجاد استیبل کوین امکان پذیر می شود. در وام دهی NFT CDP، وثیقه استفاده شده یک توکن NFT است و CDP با تعیین کف قیمت برای استخر NFT تولید می شود. این شناسه برای تعیین مبلغ وام استفاده خواهد شد.

استخر فرود

استخرهای فرود NFT، مشابه استخرهای وام دهی DeFi کار می کنند. گروه های وام دهنده، برای توکن های ان اف تی، رویکرد وثیقه را در پیش گرفته اند. وام گیرندگان از دارایی های NFT خود، به عنوان وثیقه استفاده می کنند و برای انجام این کار، هزینه ای می پردازند. این هزینه ها بین وام دهندگان توزیع می شود تا انگیزه کافی برای تولید نقدینگی داشته باشند. نقاط قوت و ضعف NFTFi در بخش فرود را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

مزایای وام NFT

• حمایت از نقدینگی بیشتر
• استفاده از شرایط اعتبار و نقدینگی بدون فروش NFT
• استفاده از استخرهای NFT، برای ایجاد درآمد از هزینه های بازپرداخت وام گیرندگان

معایب وام NFT

مشکل اصلی وام دهی NFT، پیدا کردن راه حل برای تعیین قیمت مناسب دارایی های NFT است. پلتفرم های مختلف، از روش های گوناگونی برای تعیین ارزش و قیمت دارایی ها استفاده می کنند. برخی از اوراکل ها برای ارزش گذاری دارایی های   NFT  با یافتن کف قیمت دارایی ها استفاده می شوند.

یافتن کف قیمت می تواند سبب ارزش گذاری بسیار کمتر از قیمت واقعی دارایی شود؛ به همین دلیل این روش ارزش زیادی ندارد. برای حل این مشکل، بیشتر پلتفرم ها از تضمین های وام گیرنده برای تثبیت و تضمین قیمت استفاده می کنند.

پلتفرم های بزرگ و شناخته شده در NFT Landing

NFTfi.com یکی از محبوب ترین پلتفرم های فرود NFT است. این سرویس به دارندگان NFT امکان دسترسی به نقدینگی را می دهد. می توانید از این نقدینگی برای دریافت اعتبار از طریق WETH و DAI استفاده کنید. این سرویس پلتفرمی مستقیم است که دارندگان نقدینگی و ارائه دهندگان نقدینگی را به هم متصل می کند.

پلتفرم NFTfi.com با ارائه 150 کیت NFT طیف وسیعی از مشتریان را به خود جذب کرده است. یکی دیگر از پلتفرم های وام دهی NFT،Arcade  است. این پلتفرم با نام Pawn.fi شناخته می شد. کاربران در این پلتفرم می توانند با تعهد چندین NFT  هم زمان وام بگیرند.

این بدان معناست که هر کاربری می تواند مبلغ زیادی را به عنوان وام دریافت کند. بازپرداخت وام در این بستر در هر زمان و به طور کامل در یک مرحله امکان پذیر است که انعطاف بیشتری را در اختیار کاربران قرار می دهد. پلتفرم UnUniFi یک   CDP  است.

این سرویس ادعا می کند بهترین نرخ های وام را برای کاربران NFTFi به منظور انعطاف بیشتر ارائه می دهد. این پلتفرم یک بازار داخلی دارد و کف قیمت را برای هر NFT تعیین می کند. این داده ها برای تعیین مبلغ وام استفاده می شوند.

سخن پایانی

ورود توکن های مختلف به بازار ارزهای دیجیتال سبب تغییراتی در دنیای مالی غیرمتمرکز شده است. یکی از این تغییرات مربوط به بخش اعتبار است که با پلتفرم هایی مانند NFTFi محقق شده است. در این مقاله به بررسی این پلتفرم پرداخته ایم.

با ادغام وام های DeFi و توکن های ان اف تی، NFTFi زیرساختی را فراهم می کند که به کمک آن کاربران می توانند NFT های خود را تعهد کرده و در ازای آن وام دریافت کنند.  درمقابل، وام دهندگان می توانند پس از ارزیابی NFT های فهرست شده در پلتفرم به دارندگان ان اف تی وام بدهند.

روند این وام به این صورت است که وام دهندگان پیشنهادهای وام خود را با سود و دوره بازپرداخت مشخص برای توکن ثبت می کنند. اگر وام گیرنده پیشنهاد را بپذیرد، NFT مربوط در یک قرارداد هوشمند ادغام و مبلغ وام به کیف پول وی واریز می شود.

اگر وام گیرنده موفق به بازپرداخت وام در سررسید وام شود، ان اف تی مورد نظر به او بازگردانده می شود، در غیر این صورت مالکیت آن NFT به وام دهنده منتقل خواهد شد.

مانند تمام پروتکل های DeFi، NFTFi نیز دارای خطراتی مانند نوسانات در قیمت توکن، مبلغ وام متناسب با ارزش NFT و تعیین یک طرفه سود و سررسید بازپرداخت توسط وام است. وام دهی NFT بخشی نوظهور در DeFi است که به دلیل رشد صنعت توکن های ان اف تی و بازده قابل توجه از وام دهی، پتانسیل گسترش چشمگیری دارد.

در عین حال، این نوع تضمین یک برنامه نوآورانه برای توکن های ان اف تی ارائه می دهد که می تواند سبب هم افزایی و رشد متقابل در صنعت NFT شود.

پرسش های متداول

اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال چیست و چه کاربرد و معنایی دارد؟ یکی از مهم ترین دلایل استقبال از بازار ارزهای دیجیتال این است که بستری با اهداف و مهارت های مختلف برای فعالیت کاربران ایجاد کرده است؛ به عنوان مثال، اگر تحلیلگر خوبی بوده و توانایی تصمیم گیری و ترید لحظه ای را داشته باشید، می توانید در بازه های زمانی مختلف به سود برسید. در مقابل اما اگر سرعت عمل بالایی نداشته باشید و نتوانید در لحظه تصمیم بگیرید، باید روش ها و استراتژی هایی را انتخاب کنید که به سرعت عمل بالایی نیاز ندارند.

درست است که بازار ارزهای دیجیتال، نوسان بسیار بالایی دارد، اما همین ویژگی است که به برخی از کاربران امکان می دهد تا از آن سود به دست بیاورند. در این میان، افرادی که ترسی از انتخاب روش های پرریسک نداشته و همچنین می توانند مدت زمان قابل قبولی را به رصد بازار اختصاص دهند، حتماً از روش اسکالپینگ استقبال کرده و می توانند آن را به عنوان استراتژی مناسب خودشان انتخاب کنند.

ما قصد داریم در این مقاله، اسکالپینگ را شرح داده و پنج استراتژی آن را در بازار ارزهای دیجیتال با هم بررسی کنیم. به این ترتیب، شما می توانید در صورت تمایل و البته کسب مهارت کافی، از این روش ها برای کسب سود در بازار ارزهای دیجیتال استفاده کنید.

اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال چیست؟

اسکالپینگ یا اسکالپ تریدینگ، یک استراتژی معاملاتی شناخته شده در بازار ارزهای دیجیتال است که به کسب سودهای کم اما متعدد در تریدهای کوتاه مدت اشاره می کند. درواقع، در این استراتژی، تریدر سودهای بسیار کم را در چندین معامله در طی شبانه روز کسب می کند؛ در نهایت، جمع این سودها (که از چندین معامله به دست آمده است)، برای اسکالپر یا همان تریدر بسیار قابل توجه خواهد بود.

یکی از دلایل محبوبیت استراتژی اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال، ماهیت پرنوسان این بازار است که امکان پیداکردن موقعیت برای کسب سودهای کوچک را برای اسکالپرها بسیار ساده می کند. اسکالپرها با استفاده از لوریج و همچنین حد ضرر محدود، سعی می کنند تا ریسک معاملات خود را کنترل کنند.

تریدرها در بازارهای ارز دیجیتال و همچنین بازار فارکس، از این استراتژی واکنش سریع، به تحرکات بازار استفاده می کنند. برخلاف باز نگه داشتن یک معامله توسط تریدرهای مختلف برای چند ساعت، چند روز و یا حتی چند هفته، اسکالپرها معمولاً معاملات خود را در چند دقیقه و یا حتی در برخی مواقع در چند ثانیه می بندند.

«در این استراتژی معاملاتی، ثبات و سرعت عمل از فاکتورهای اساسی ای هستند که تعیین کنندۀ میزان سود و یا ضرر تریدر خواهند بود.»

استراتژی اسکالپینگ، نیازمند نوسانات بالا در جفت ارز انتخابی است. به عبارتی دیگر، نوسانات شدید در قیمت، کسب سود اسکالپرها را ساده تر می کند؛ هرچند که اسکالپرها، نوسانات کوچک و کوتاه مدت بازار را برای کسب سود در معاملاتشان انتخاب می کنند.

در مقایسه روش اسکالپینگ با روش ترید روزانه و یا سوئینگ تریدینگ، متوجه خواهید شد که ریسک معاملات اسکالپرها نسبتاً کم تر است. همچنین، این روش، سود را در لحظه و بدون معطلی برای تریدر ایجاد می کند. با وجود تمام این مسائل، یک اسکالپر برای رسیدن به سرمایه قابل توجه، به انضباط شخصی و پشتکار نیاز دارد تا بتواند در استراتژی اسکالپینگ موفق عمل کند.

روش ایجاد سود با اسکالپینگ

اگر در بازار ارزهای دیجیتال و همچنین در بخش اسکالپرها فعالیت داشته باشید، می دانید که هر تریدر، استراتژی معاملاتی خاص خود را برای کسب بیش ترین سود دارد. با این حال، برخی از اصول استراتژی اسکالپینگ، تقریباً در میان تمامی اسکالپرها& مشترک است. لازم به ذکر است که استراتژی اسکالپینگ، براساس تحلیل تکنیکال در لحظه صورت می گیرد و به دلیل نیاز به سرعت عمل در انجام معامله، فرصتی برای بررسی تحلیل بنیادی جفت ارز باقی نمی ماند.

به طور متوسط، اسکالپرها هر پنج الی ده دقیقه یک بار، موقعیت های معاملاتی خود را باز می کنند؛ زیرا تایم فریم پنج دقیقه ای به دلیل سازگاری با اکثر استراتژی ها، در بسیاری از مواقع ترجیح اکثر اسکالپرهاست. همچنین، امکان تحلیل در این تایم فریم برای تریدر وجود داشته و می تواند براساس پیش بینی های خود نیز به سود برسد.

دو روش کاملاً متفاوت برای اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال وجود دارد که توسط تریدرها به کار گرفته می شود. در ادامه این دو روش را با هم بررسی خواهیم کرد:

• روش دستی

در حالت دستی، تریدر باید با جدیت و دقت حرکت بازار را بررسی کرده و معاملات خود را زیر نظر داشته باشد. همچنین باید به تحرکات توجه داشته باشند تا بتوانند موقعیت های خرید و فروش را به موقع باز کرده و در زمان درست، اقدام به بستن آن ها کنند تا از این طریق به سود برسند.

• روش خودکار

در مقابل روش دستی، روش خودکار وجود دارد که در آن، تریدرها یک برنامه منحصربه فرد را براساس استراتژی خود طراحی می کنند. این روش، برای کم کردن میزان ریسک و زمان هایی که تریدر به بازار دسترسی ندارد، بسیار کاربردی خواهد بود.

در بیش تر مواقع، اسکالپر باید تصمیماتی را در رابطه با معاملات خود بگیرد؛ این در حالی است که تریدر نمی تواند زمانی را به تفکر در رابطه با دارایی مورد معامله صرف کند. در چنین لحظاتی، بصیرت و ادراک مستقیم، تنها مشاور و کمک در زمینه تصمیم گیری خواهد بود. این روش که با نام اسکالپینگ شهودی نیز شناخته می شود، به تجربه عمیق معامله گری، درک دقیق بازار و همچنین مهارت در تحلیل نیاز دارد.

اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال و بازار فارکس

بازار ارزهای دیجیتال و فارکس دو بازار مالی جهانی هستند که شباهت هاب بسیاری به یکدیگر داشته باشند؛ با این حال، برخی از ویژگی ها ممکن است در یک بازار با شدت بیش تری وجود داشته و یا حتی فقط مختص همان بازار باشد.

شباهت ها

در این بخش، قصد داریم تا شباهت های استراتژی اسکالپینگ در بازار ارز دیجیتال و فارکس را با هم بررسی کنیم تا بتوانید به شناخت درست تری نسبت به این روش در بازارها برسید.

1. عرضه و تقاضا

میزان عرضه و تقاضا در هر دو بازار فارکس و کریپتوکارنسی، عامل اصلی و تعیین کننده قیمت است؛ به عبارت دیگر، مهم نیست که شما در حال معامله کردن ارزهای فیات کشورهای مختلف باشید و یا رمزارزها را معامله کنید، در هر حال، میزان عرضه و تقاضا در این بازارهاست که قیمت را تعیین می کند.

2. پلتفرم های معاملاتی

امکان فعالیت در هر دو بازار ارزهای دیجیتال و فارکس، از طریق پلتفرم های معاملاتی در سطح اینترنت برای کاربران سراسر جهان فراهم شده است.

3. وجود ربات های معاملاتی

کاربران بازار ارزهای دیجیتال و فارکس، می توانند از ربات های معامله گر استفاده کنند. در این صورت، مواقعی که خواب هستند و یا به بازار دسترسی ندارند، از کسب سود جا نخواهند ماند. همچنین احساسات آن ها به عنوان تریدر باعث تصمیم گیری اشتباه در زمآن های حساس نخواهد شد.

 

تفاوت ها

ممکن است از نظر یک تریدر تازه کار، هر دو بازار فارکس و ارزهای دیجیتال تقریباً یکسان باشند؛ اما حقیقت این است که این دو بازار با اهداف مختلفی به وجود آمده و در حال فعالیت هستند.

بازار فارکس بسیار قدیمی بود و در سطح جهانی از طرف افراد زیادی قابل قبول و شناخته شده است؛ این در حالی است که بازار کریتو تقریباً جوان به حساب می آید و این موضوع باعث می شود تا از نظر بسیاری از افراد، قابل پذیرش و اعتماد نباشد.

از طرف دیگر، نوسانات شدیدی در بازار کریپتو تشکیل می شوند که عملکرد تریدرها را در این بازار تحت تأثیر قرار می دهد. در ادامه تفاوت های دو بازار مالی فارکس و بازار ارزهای دیجیتال را بررسی خواهیم کرد.

1. نوسانات

در بازار فارکس، دارایی هایی مانند ارز رایج کشورهای شناخته شده مبادله می شوند؛ از آنجاییکه نرخ ارزها معمولاً تغییرات شدیدی را در کوتاه مدت تجربه نخواهند کرد، نوسانات بازار چندان شدید نیستند.

از طرف دیگر، قیمت رمزارزها در بازار ارزهای دیجیتال نوسانات شدیدی را ثبت می کنند. این شرایط امکان کسب سود برای اسکالپرهای حرفه ای را فراهم می کنند.

2. واسطه

انجام معامله در بازار فارکس، با وجود واسطه هایی انجام می شود که وجود آن ها برای خدماتی که فراهم می کنند، باعث بیش تر شدن میزان کارمزد معاملات می شوند. در مقابل، استفاده از واسطه ها در بازار ارزهای دیجیتال مطرح نبوده و به همین دلیل هزینه های معاملاتی تریدرها به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

3. زمان

فعالان بازار ارزهای دیجیتال، می توانند در هر روزی از سال و در هر ساعتی، اقدام به معامله در بازار کنند؛ اما در بازار فارکس، تنها در پنج روز هفته (دوشنبه تا جمعه) و در ساعات کاری می توان معاملات خود را انجام داد.

البته بازار فارکس، در روزهایی که فعالیت می کند نیز یک بازار 24 ساعته به حساب می آید؛ اما ازآنجایی که بازارهای مالی در کشورهای مختلف در فارکس فعال هستند، در برخی از ساعات معاملات با حجم بالاتری انجام می شوند.

4. مقررات

ارزهای رایج کشورها که در بازار فارکس معامله می شوند، از سوی دولت ها حمایت می شوند. به همین دلیل، می توان گفت که معاملات در این بازار به صورت قانونی تنظیم می شوند؛ اما ارزهای دیجیتال، تنها از سوی تعداد معدودی از کشورها قابل قبول هستند (دولت ها و نه عموم مردم)؛ همین موضوع باعث شده است که ریسک معاملات در بازار ارزهای دیجیتال بیش تر از بازار فارکس بوده و غیرقابل پیش بینی نیز باشد؛ زیرا هیچ نهادی بر عملکرد آن کنترل مستقیم ندارد.

انواع استراتژی اسکالپ تریدینگ

هر اسکالپر، باید دقیقاً بداند که در حال انجام چه کاری است و استراتژی معاملاتی خود را به درستی درک کند. برای همین است که گفته می شود یک اسکالپر باید بر استراتژی خود پایبند بوده و از گرفتن تصمیمات غیر ضروری و انحراف از روش معاملاتی خود دوری کند.

پنج استراتژی اسکالپینگ مناسب برای تریدرهای مبتدی تا حرفه ای وجود دارد که می توان از آن ها استفاده کرد. این روش ها عبارتند از:

1. تریدینگ در محدودۀ رنج (Range Trading)

اصطلاح رنج (Range) به این معناست که قیمت بین دو سطح کف و سقف در یک بازه زمانی در نوسان باشد. زمانی که رنج قیمتی تشکیل می شود، تریدرها علاقه دارند که در آن محدوده، باتوجه به موقعیت قیمت، معاملات خرید و فروش را باز کنند. زمانیکه تریدری بتواند یک محدوده رنج مناسب برای معامله پیدا کند، سعی می کند در نواحی حمایت یا کف ها اقدام به بازکردن موقعیت خرید کند تا بتواند از بالارفتن قیمت سود کند؛ همچنین زمانی که قیمت به سقف قیمتی در محدوده رنج یا همان مقاومت برسد، تریدر اقدام به بازکردن موقعیت فروش کرده و از این طریق به سود می رسد.

از طرف دیگر، اسکالپرها می توانند یک سفارش محدود یا همان لیمیت برای موقعیت خرید (Long) ثبت کنند. بهتر است این کار در شرایطی انجام شود که قیمت در محدودۀ رنج پایین است و روند قیمتی در جهت مطلوبی قرار گرفته است. انجام معاملات رنج و استفاده از این استراتژی اسکالپینگ در محدوده ها زمانی که بازار سطح همواری دارد و به عبارت دیگر شاهد روند صعودی یا نزولی در نمودار قیمتی نیستیم، کاربرد دارد.

2. اختلاف قیمت پیشنهادی خریداران و فروشندگان

اسپرد به اختلاف قیمت پیشنهادی خریدار و فروشنده اشاره دارد. در این روش، اسکلپر معامله ای را در یک قیمت پیشنهادی باز کرده و به سرعت و پس از کسب سود کمی، آن را می بندد. در این روش، ممکن است تریدرهای اسکالپر با دو حالت مواجه می شوند:

• اختلاف قیمت زیاد بین قیمت پیشنهادی خریدار و فروشنده

این حالت زمانی اتفاق می افتد که قیمت پیشنهادی فروشنده بالاتر و قیمت پیشنهادی خریدار به طور قابل توجهی پایین تر از حالت معمول باشد. دلیل رخ دادن این موضوع، می تواند بیش تر بودن تعداد خریداران از فروشندگان باشد. همچنین در چنین حالتی، قیمت افزایش یافته و باعث می شود که اسکالپرها اقدام به فروش کنند.

• اختلاف قیمت کم بین قیمت پیشنهادی خریدار و فروشنده

زمانیکه تعداد خریداران از فروشندگان بیش تر شود، قیمتی که فروشندگان پیشنهاد می دهند، کم تر و قیمت پیشنهادی خریداران بالاتر از حد معمول خواهد بود. اسکالپرها این روش را برای تسریع دوره خرید به کار می برند و به این ترتیب فشار فروش را متعادل می کنند.

3. آربیتراژ

استفاده از استراتژی اسکالپینگ آربیتراژ، به دلیل ماهیت نوسانی بازار ارزهای دیجیتال در این بازار، کاربردی است. زمانی که تریدری از خرید و فروش یک دارایی در بازارهای مختلف به سود برسد، درواقع آربیتراژ انجام داده است. یک اسکالپر تقریباً هر دو کار را با فاصله زمانی بسیار کم انجام می دهد.

آربیتراژ در بازار ارزهای دیجیتال هم می تواند به صورت مکانی انجام شود و هم به صورت جفت ارزی که در ادامه شرح خواهیم داد.

• آربیتراژ مکانی

در آربیتراژ مکانی، با دو صرافی سروکار داریم. در این روش، اسکالپر در یک صرافی، موقعیت خرید باز کرده و در صرافی دیگر به بازکردن یک موقعیت فروش اقدام خواهد کرد. در نتیجه، با این کار پوششی را در برابر ترندهای مختلف در بازار برای خود خواهد داشت.

• آربیتراژ جفت ارز

در روش جفت ارزی، اسکالپرها روی جفت ارز موردنظر خود، آن هم در یک پلتفرم (یک صرافی) سعی در کسب سود از معامله روی دارایی می کنند.

4. پرایس اکشن

در این استراتژی اسکالپینگ، اسکالپرها با بررسی تحرکات قیمتی و تفسیر آن ها معاملاتی را انجام می دهند. استراتژی اسکالپینگ به کمک پرایس اکشن، تفاوت چندانی با استراتژی پرایس اکشن در دیگر بخش ها ندارد.

مارجین تریدینگ

یکی از عواملی که در کسب سود بیش تر در اسکالپینگ به کمک شما می آید، سرمایه زیاد است. با همین هدف در استراتژی اسکالپینگ مارجین تریدینگ، از سرمایه یک طرف سوم استفاده می شود تا شما بتوانید با سرمایه ای چند برابر سرمایه خود معامله کرده و به سود بیش تری برسید. از طرف دیگر، گروهی از فعالان بازار ارزهای دیجیتال نیز با کمک مارجین، در این بازار سرمایه گذاری کرده و برخی از صرافی های ارزهای دیجیتال نیز امکان استفاده از قابلیت مارجین را برای کاربران خود فراهم می کنند.

به این ترتیب، اسکالپرها در چنین صرافی هایی می توانند سود خود را به میزان قابل قبولی افزایش دهند. استفاده از مارجین می تواند در استراتژی های اسکالپینگ مختلف مورد استفاده قرار گیرد که هرکدام هم ریسک متفاوتی دارد؛ بنابراین، بهتر است تمامی استراتژی های مفید را پیاده کرده و بهترین را برای خود انتخاب کنید.

بهترین تایم فریم برای استراتژی اسکالپینگ

انتخاب تایم فریم در زمان انجام تحلیل و معامله، بر تعداد معاملاتی که تریدر انجام می دهد و همچنین سرعت معاملات او تأثیر می گذارد. با این حال، بهترین تایم فریم برای اسکالپرها، تایم فریم های پنج الی سی دقیقه هستند.

توجه داشته باشید که هرچه تایم فریم کوچک تری را انتخاب کنید، امکان پیداکردن موقعیت های معاملاتی بیش تری را خواهید داشت. با این حال، فراموش نکنید که انتخاب تایم فریم برای هر تریدر باید باتوجه به استراتژی وی صورت گیرد.

آنچه در تصویر زیر می بینید، نمودار قیمتی BTC/USD در تایم فریم پنج دقیقه ای است. ما در این نمودار، از اندیکاتور میانگین متحرک برای تشخیص روند و از اوسیلاتور استوک استیک برای مومنتوم استفاده کرده ایم.

در این مثال، اسکلپر می تواند شش معامله با سود را تقریباً در هفت ساعت انجام دهد که هر معامله به زمانی کم تر از سی دقیقه نیاز دارد. این مورد از زیبایی های اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال است که یک تریدر امکان دارد در طول یک روز چندین معامله با سود داشته باشد. در نهایت نیز مجموع این سودها مبلغ قابل توجهی خواهد شد.

اگرچه استراتژی اسکالپینگ را می توان به عنوان یک روش پرسود شناخت، مواردی مانند هزینه بالای انجام معاملات متعدد نیز از معایب این استراتژی به حساب می آید. معاملات در بازار ارزهای دیجیتال به دلیل هزینه بالای معاملات که می تواند برآیند سود تریدر را به میزان زیادی تحت تأثیر قرار دهد، در میان مردم بدنام شده است.

سرعت عمل و فشار ناشی از آن در استراتژی اسکالپینگ یک اصل است که اسکلپرها را ملزم به داشتن یک قدرت ذهنی برای مقابله می کند. همچنین برای موفقیت در این روش اسکلپرها باید پایبند به استراتژی خود باشند و بتوانند احساسات خود را کنترل کنند.

مروری بر استراتژی های اسکالپینگ

برای تریدری که معاملات روزانه انجام می دهد، استراتژی اسکالپینگ می تواند به طور هم زمان، گیج کننده، هیجان انگیز و سریع باشد. ما در ادامه، استراتژی اسکالپینگ را به زبان ساده شرح خواهیم داد.

درحقیقت، معاملاتی که تحت استراتژی اسکالپینگ انجام می شوند، ممکن است از چند ثانیه تا نهایتاً چند دقیقه طول بکشند. هر استراتژی معاملاتی ای که انتخاب کنید، هدف نهایی آن است که بتوانید بیش ترین سود ممکن را کسب کنید. با این حال در استراتژی اسکالپینگ، تریدرها به دنبال آن هستند که بیش ترین میزان سود را از کوچک ترین نوسانات قیمتی دارایی موردنظر کسب کنند. به دلیل ماهیت پرنوسان بازار رمزارزها، اسکالپینگ از بهترین استراتژی های انتخابی فعالان بازار رمزارزها بوده است.

برای کسب سود مناسب از بازار، نیاز است که یک اسکلپر به سرعت به تحرکات و نوسانات بازار عکس العمل نشان دهد. باتوجه به مسائلی که به آن ها اشاره شد، احتمالاً متوجه شده اید که اسکالپینگ بر سه اصل اساسی پایه ریزی شده است:

• ثبات
• سرعت عمل
• مهارت در مطالعه نمودارها

معمولاً اسکالپرها توجه زیادی به تحلیل بنیادی نداشته و در عوض سعی در پیدا کردن سطوح حمایت و مقاومت کوتاه مدت دارند. آن ها نمودار قیمتی دارایی که قصد معامله روی آن دارند را بررسی کرده و آن را با تحلیل تکنیکال آمیخته می کنند. بنابراین، اگر شما مهارت کافی در تحلیل تکنیکال نداشته باشید، شاید روش اسکالپینگ برای شما مناسب نباشد.

خوشبختانه شما می توانید در مدت کوتاهی در تحلیل تکنیکال به مهارت برسید. برای رسیدن به مهارت در تحلیل تکنیکال و ارتقای سطح دانش خود در زمینه بازار ارزهای دیجیتال، می توانید در یک دوره آموزش ارز دیجیتال شرکت کنید. با این کار، یک قدم برای کسب موفقیت در استراتژی اسکالپینگ و یا هر استراتژی دیگری در بازار برمی دارید.

باز هم یادآوری می کنیم که هدف از اسکالپینگ، کسب بیش ترین سود ممکن در مدت زمان کوتاه است و این به آن معناست که ورود و خروج در زمان مناسب به معاملات، کلید موفقیت در این استراتژی است. شما باید از زمان آغاز یک روند، موقعیت خود را باز کنید و زمانیکه روند ضعیف شد، به سرعت موقعیت خود را ببندید.

سیستم ایده آل برای اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال، معمولاً ترکیبی از اندیکاتورهای تکنیکال و مومنتوم است. این ترکیب به شما در شناسایی جهت روند و همچنین بزرگی روند موردنظر کمک کرده و از این طریق است که امکان رسیدن به ثبات در معاملات برای شما فراهم می شود.

در این روش ممکن است شما وسوسه شوید که از بسیاری از اندیکاتورهای موجود استفاده کنید؛ اما فراموش نکنید که با این کار، دقت تحلیل شما بالاتر نرفته و در عوض با سیگنال های مختلفی که از اندیکاتورهای مختلف دریافت می کنید، با ابهام و سردرگمی مواجه شده و به این ترتیب، قدرت پیش بینی ادامه روند را از دست خواهید داد.

• میانگین متحرک (MA)

میانگین متحرک یا مووینگ اوریج، متوسط ارزش محاسبه شده جفت ارز در یک بازه زمانی را نشان می دهد؛ بنابراین، با کمک این اندیکاتور، اسکلپر می تواند پیش بینی کلی ای از آینده روند قیمتی دارایی را داشته باشد.

• شاخص قدرت نسبی (RSI)

این شاخص تکنیکال، قدرت روند قیمتی را در نمودار قیمتی مشخص کرده و امکان و احتمال تغییر روند در ادامه را تعیین می کند. سیگنال هایی که شاخص RSI صادر می کند، با کمک واگرایی در این شاخص و سوئینگ ناقص به دست می آیند. استفاده از این اندیکاتور در تشخیص روند کلی بازار بسیار کاربردی است.

• سطوح حمایت و مقاومت

سطوح حمایت و مقاومت در نمودار قیمتی، به نواحی ای اشاره دارند که حداقل و حداکثر قیمت در یک محدوده را مشخص می کنند. در نواحی ای که ریزش قیمت متوقف شده و شاهد برگشت قیمت و در واقع شروع روند صعودی هستیم، نواحی حمایت تشکیل می شوند. در مقابل، نواحی ای که در آن صعود قیمت متوقف شده و از آنجا شاهد یک برگشت روند و آغاز روند نزولی هستیم، با عنوان نواحی مقاومت شناخته می شوند.

• اندیکاتورهای معامله گری

در بخش های قبلی، به ابزارهای تحلیلی اشاره کردیم که می توانند در تشخیص روند به تریدرها کمک کنند. با این حال، شما برای پیش بینی روند، محدود به ابزارهای تحلیلی نبوده و می توانید از الگوهایی که مکرراً در نمودار قیمتی ظاهر می شوند، نیز اطلاعاتی به دست آورید.

این الگوهای تکرارشونده، می توانند مربوط به حجم معاملات، قیمت دارایی و یا اندیکاتورهای مختلف باشند که با کمک آن ها امکان پیش بینی روند و آینده قیمتی دارایی برای تریدر ساده می شود. از شناخته شده ترین الگوها می توان به الگوهای سروشانه، فنجان و دستگیره و مثلث اشاره کرد که در پیش بینی آینده روند و در پی آن تصمیم گیری معاملاتی به تریدر کمک می کنند.

چگونگی تنطیم استراتژی اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال

درصورتی که به تازگی اسکلپ تریدینگ را آغاز کرده اید، اصلاً نگران نباشید؛ زیرا برای موفقیت در این مسیر باید با مجموعه ای از قوانین آشنا شده و آن ها را به کار بگیرید تا موفقیت شما در این بازار تضمین شود. مهم ترین این قوانین را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• انتخاب جفت ارز موردنظر برای انجام اسکالپینگ

چندین هزار دارایی قابل معامله در بازار ارزهای دیجیتال وجود دارد که می توانید معاملات اسکالپینگ را روی آن ها انجام دهید. حجم معاملات، بزرگی بازار، محبوبیت و قیمت این دارایی ها با هم تفاوت دارد.

در زمان انتخاب یک جفت ارز برای اسکلپینگ، حتماً به این موارد توجه کافی داشته و دقت کنید که نقدینگی و نوسان ارزهای دیجیتال انتخابی با موفقیت شما در این حوزه ارتباط مستقیم دارد.

• انتخاب یک پلتفرم معاملاتی مناسب

بعد از انتخاب جفت ارز، باید برای انجام اسکلپینگ به پلتفرم معاملاتی، دسترسی داشته باشید. در زمان انتخاب صرافی مطمئن شوید که آن صرافی حتماً از جفت ارز انتخابی شما پشتیبانی کند و درواقع آن دارایی را لیست کرده باشد.

اعتبار صرافی در میان مردم و تجربۀ کاربران نیز باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد. علاوه بر مواردی که ذکر شد، کارمزد معاملات و دیگر خدماتی که صرافی ارائه می دهد، باید در زمان انتخاب صرافی، مورد توجه قرار گیرند.

• استفاده از ربات های معامله گر

همان طور که می دانید، سرعت عمل در اسکالپ تریدینگ، یک اصل اساسی است و نقش بزرگی در میزان موفقیت شما در این زمینه دارد. علیرغم اینکه امکان فعالیت شخصی و ثبت سفارش و انجام معامله به صورت دستی نیز وجود دارد، به دلیل خطاهای احتمالی و نیاز به سرعت در ثبت سفارش ها، استفاده از ربات ها می تواند بسیار کمک کننده باشد.

• بررسی کارمزد معاملات

کارمزد معاملات در اسکلپینگ بسیار مهم است؛ زیرا به دلیل تعدد معاملات در این استراتژی، میزان کارمزد می تواند تأثیر به سزایی در میزان سود شما داشته باشد. سعی کنید از هر فرصتی برای کاهش کارمزد معاملات خود استفاده کنید.

• استفاده از استراتژی های مختلف و انتخاب بهترین گزینه

تعصب و وسواس روی یک استراتژی خاص نداشته باشید، سعی کنید با مبالغ کم انواع استراتژی اسکالپینگ را امتحان کرده و در نهایت بهترین و مناسب ترین را برای خود انتخاب کنید.

• آغاز فرآیند اسکلپینگ

پس از آشنایی با تمام قوانینی که در زمان شروع به فعالیت اسکلپینگ باید به آن ها توجه کنید، حالا آمادگی لازم برای اسکالپینگ را پیدا کرده اید.

بهترین ابزارها برای اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال

برای فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال به عنوان اسکالپ تریدر، ابزارهای مختلفی وجود دارد که برای ترید موفقیت با استراتژی اسکالپینگ استفاده از آن ها ضروری است. این ابزراها هم به صورت رایگان و هم به صورت پولی قابل دسترسی هستند؛ بدیهی است که ابزارهای پولی، کمک بیشتری به تریدر می کنند. برخی از ابزارهایی که شما می توانید از آن ها استفاده کنید، عبارتند از:

• ربات های معاملاتی ارزهای دیجیتال

ربات های معاملاتی درواقع نرم افزارهایی هستند که برای تریدرها در بازارهای معاملاتی طراحی شده اند. تریدر پیش از استفاده از ربات آن را براساس نیاز و استراتژی خود برنامه ریزی کرده و با فعال سازی آن، دستورالمعل های تنظیم شده، اجرا می شوند. با کمک این ربات ها، امکان فعالیت به صورت مداوم در بازار برای تریدر فراهم شده و علاوه بر آن، احتمال خطا نیز به طور قابل توجهی کاهش می یابد. در پی این اتفاق، شانس موفقیت بیش تری برای تریدر وجود خواهد داشت.

• ابزارهای API

APIها در حقیقت تضمین کننده تعامل شما با پلتفرم های معاملاتی و همچنین دیگر پروژه های مبتنی بر بلاک چین هستند. عملیاتی از جمله یکپارچه سازی کیف پول تریدر، پشتیبانی از تراکنش ها و ردیابی قیمت بازار در دسته خدماتی قرار می گیرند که ابزارهای API به کاربران ارائه می دهند.

• نمودارهای ارزهای دیجیتال

یک اسکلپر برای تریدکردن، حتماً باید نمودار قیمتی دارایی ای که قصد ترید آن را دارد را تحلیل کند. نمودارهای قیمتی و همچنین نمودارهای مربوط به حجم، اطلاعات ضروری را در اختیار تریدرها قرار می دهند. می توان گفت که تنظیم یک استراتژی بدون بررسی نمودارها و چارت ها غیرممکن است. درنهایت، باید به این موضوع توجه داشته باشید که علاوه بر نمودارهای معاملاتی، استفاده از ابزارهایی مانند حدضرر به شما کمک می کند که تصمیمات معاملاتی منطقی تری بگیرید

مزایا و معایب استراتژی اسکالپینگ در بازار ارزهای دیجیتال

هر روش معامله گری که انتخاب کنید، در کنار یک سری مزایا، معایبی نیز به همراه خواهد داشت. برای انتخاب یک استراتژی برای خود، به ویژگی ها و مزایا و معایب هر روش توجه کرده و با توجه به شرایط و دانش خود، بهترین و مناسب ترین را برای خودتان انتخاب کنید. توجه داشته باشید که بهترین روش برای شخص A ممکن است بهترین روش برای شخص B نباشد؛ پس به دنبال یک الگوی خاص نباشید.

مزایا

• استراتژی های اسکالپینگ، عموما معاملاتی با سایز کوچک هستند و همین موضوع باعث می شود ریسک معاملات در این روش کاهش یابد.
• امکان استفاده از ربات های معامله گر در روش معاملاتی اسکالپینگ به دلیل وابسته بودن آن به تحلیل تکنیکال که قابل محاسبه است، برای تریدرها فراهم شده است.
• حتی زمانی که بازار تحرکات کافی ندارد و به عبارتی روند خاصی را دنبال نمی کند، کسب سود برای اسکالپرها ساده است؛ زیرا این دسته از تریدرها به سودهای کم در معاملات زیاد نیاز دارند.

معایب

• میزان سود به دست آمده از هر ترید بسیار کم بوده و برای آنکه به سود قابل قبولی برسید، به سرمایه زیادی نیاز دارید.
• اسکالپینگ می تواند سخت و تهاجمی باشد؛ به همین دلیل، برای افرادی که آمادگی ذهنی برای انجام آن ندارند، خسته کننده خواهد بود.
• سرعت عمل در اسکالپینگ یک اصل است که در صورت رعایت نکردن و داشتن تأخیر در انجام آن، نتایج بدی را در تریدهای خود کسب خواهید کرد.
• اسکالپرها باید تعداد زیادی از معاملات را در یک روز انجام داده و برای انجام هر معامله در بازار باید کارمزدی پرداخت کنند؛ بنابراین، به دلیل انجام تعداد زیاد معاملات در استراتژی اسکالپینگ، می توان هزینه این روش را بالاتر از دیگر روش ها دانست.

آیا استراتژی اسکالپینگ برای همه مناسب است؟

فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال به عنوان اسکالپر به ویژگی و توانایی هایی نیاز دارد که در صورت نداشتن آن ها، شکست خواهید خورد. درصورتیکه کاربری تازه کار هستید، روش های کم ریسک تر مانند سرمایه گذاری در بازه های میان مدت و بلندمدت برای شما مناسب تر است؛ اما اگر فکر می کنید که آمادگی لازم برای فعالیت در این حوزه را دارید، اسکالپینگ می تواند روش مناسبی برای شما باشد.

کلام آخر

کاربران بازار ارزهای دیجیتال با توجه به مهارت و شخصیت خود و البته هدفشان از فعالیت در این بازار، می توانند به کسب سود با روش های مختلف مشغول باشند. تریدینگ که عمده فعالیت کاربران بازار رمزارزها را تشکیل می دهد، به روش های مختلف با استراتژی های گوناگون قابل انجام است که یکی از آن ها استراتژی اسکالپینگ است.

در اسکالپ تریدینگ افراد سعی می کنند معاملات متعددی در بازه های زمانی کوتاه با سودهای کم داشته باشند؛ اما ازآنجاییکه تعداد معاملاتشان زیاد است، در طول شبانه روز می توانند به سود قابل قبولی برسند.

ما در این مقاله سعی کردیم پنج استراتژی برتر اسکالپ را در بازار ارزهای دیجیتال بررسی کنیم و از ابعاد مختلف به این روش معامله گری نگاهی داشته باشیم. با مطالعه این مقاله، می توانید متوجه شوید که آیا روش اسکالپینگ برای شما مناسب است یا خیر و در صورت انتخاب آن، می توانید استراتژی موردنظر خود را نیز انتخاب کرده و پس از کسب دانش و تجربه کافی در آن به سود برسید.

سؤالات متداول

اکوسیستم ارزهای دیجیتال، برخلاف تصورات عمومی ناشی از عدم قطعیت دارایی های کریپتو، با سرعتی خیره کننده در حال رشد است. با این حال، دنیای کریپتو از محدوده بیت کوین فراتر رفته و هنوز هم می توانید شاهد تحولات بسیاری در آن باشید؛ برای مثال کلاس های جدید دارایی های دیجیتال و خدمات مالی غیرمتمرکز، نمونه هایی از رشد کریپتو هستند.

در این میان، محافظت در مقابل شیلینگ کریپتو از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است؛ مفهومی که به یکی از سودآورترین تله ها، برای صاحبان و سرمایه گذاران کریپتو تبدیل شده است. این مفهوم تاکتیکی است که در دنیای ارزهای دیجیتال استفاده شده و به کمک آن، افراد یا گروه ها سعی می کنند به طور مصنوعی، قیمت یک سکه یا توکن خاص را افزایش دهند.

شیلینگ در کریپتو چیست؟

همانطور که گفتیم، Shilling فعالیتی است که در آن، شخص، به طور فعال، یک ارز دیجیتال را تبلیغ می کند تا به طور مصنوعی قیمت آن را با ترغیب سایر سرمایه گذاران به خرید سکه افزایش دهد. هدف شیلر القای برای قیمت دارایی، معمولاً در مدت زمان کوتاهی است. این کار می تواند ترس از دست دادن (FOMO) را در سرمایه گذاران ایجاد کند.

شیلرها تمایل دارند بیشتر از تاکتیک هایی مانند استفاده از رسانه های اجتماعی با پست ها یا تالارهای گفت وگو درباره سکه، بهره ببرند تا قیمت آن را افزایش دهند. پس از افزایش قیمت، شیلر ممکن است دارایی را بفروشد و آن را در بازار به عنوان طرح پامپ و دامپ عرضه کند.

در این زمان، رکود سریع بازار، می تواند سرمایه گذاران را با زیان های چشمگیری مواجه کند. همین موضوع باعث شده است تا شیلینگ غیرقانونی تلقی شده و بسیاری از تنظیم کنندگان آن را به عنوان کسانی که در بازار دست کاری می کنند، بشناسند.

تاریخچه Shilling

نمونه های اولیه این اصطلاح در تاریخ، در کازینوها دیده شد. شیلر، فردی است که توسط کازینو استخدام می شود تا در شرایط از پیش تعیین شده، بارها برنده شود تا در نهایت، تماشاگران باور کنند آن ها نیز می توانند برنده شده و سود کنند.

همین فرایند را در نظر گرفته و شیلینگ را به کریپتو تعمیم دهید؛ در نهایت متوجه می شوید چگونه افراد مشهور، می توانند به عنوان شیلر فعالیت کرده و سرمایه گذاران را فریب دهند تا ارز دیجیتال خاصی را به تعداد زیاد بخرند. مهم تر از همه، فرایند شیلینگ بسیار به روان شناسی جمعیت و استفاده از آن برای به دست آوردن پاسخ های مطلوب متکی است.

اینترنت یکی از پلتفرم های اصلی برای کلاه برداری در دنیای ارزهای دیجیتال است که به ویژه در پلتفرم های بزرگ رسانه های اجتماعی ظاهر شده است. برای مثال فیس بوک و اینستاگرام در هر لحظه میلیون ها کاربر فعال در سراسر جهان دارند؛ بنابراین توسعه دهندگان کریپتو می توانند از خدمات افراد مشهور برای تأیید یک ارز دیجیتال بدون هیچ پتانسیل اقتصادی قابل قبولی استفاده کنند.

چند نمونه

درباره مثال های Shilling ارزهای دیجیتال مهم است که به دنبال نمونه ای واقعی باشید. اول از همه توجه داشته باشید شیلینگ صرف نظر از فضای کریپتو غیرقانونی است. اولین نمونه شیلینگ کریپتو درباره جان دیوید مک آفی، بنیان گذار اولین نرم افزار ضد ویروس تجاری اتفاق افتاد.

او در سال ۲۰۲۰ به اتهام ICO شیلینگ دستگیر شد. گفته می شود کارشناس امنیت سایبری تقریباً ۸ ICO را به او نسبت داده و از کل فرایند تقریباً ۲۳ میلیون دلار درآمد داشته است. مک آفی به اتهام دروغ گفتن به سرمایه گذاران مبنی بر اینکه مشاور فنی در ICO ها بوده است دستگیر شد.

جان مک آفی از رسانه های اجتماعی و در درجه اول توییتر، استفاده کرد تا مطمئن شود پیامش به افراد بیشتری می رسد. همچنین سرمایه گذاران را متقاعد کرد ارزهای دیجیتال بی ارزش را از ICO ها خریداری کنند تا بعداً آن ها را بفروشند.

همچنین می توان به پست رسانه های اجتماعی کیم کارداشیان اشاره کرد که در آن Ethereum Max، یک ارز دیجیتال کلاه برداری را معرفی کرد. خانم کارداشیان از آن زمان تاکنون با مشکلات قانونی در این مورد مواجه شده است.

نمونه دیگری از شیلینگ کریپتو را فردی مشهور به نام فلوید می ودر انجام داد که ICO Stox.com را تبلیغ کرد و در نهایت مشخص شد که این پروژه کلاه برداری بوده است.

انواع شیلینگ چیست؟

Shilling انواع متفاوتی داشته و به روش های متفاوتی انجام می شود. در ادامه انواع آن را مورد بررسی قرار می دهیم:

1. پرداختی

در این نوع، توسعه دهندگان و سازندگان یک سکه یا توکن خاص، به افراد یا خدمات برای تبلیغ ارز دیجیتال یا پروژه خود پول می پردازند. این افراد حقوق بگیر، نظرات مثبتی درباره دارایی کریپتو در پلتفرم های مختلف اجتماعی یا گفت وگوی کریپتو منتشر کرده و ادعا می کنند این دارایی یک فرصت سرمایه گذاری عالی است. آن ها عموما از عباراتی مانند «HODLing to moon» استفاده می کنند.

در بسیاری از موارد، این شیلرها ادعاهای اغراق آمیزی درباره سکه دارند؛ مانند پیش بینی های غیرواقعی از افزایش تصاعدی قیمت. متأسفانه این وعده های تقلبی سبب ضررهای هنگفت برای کسانی می شود که براساس اطلاعات نادرست ارائه شده از سوی شیلر، سرمایه گذاری می کنند.

2. بدون پرداخت

شیلرهای بدون پرداخت، سرمایه گذارانی هستند که از لحاظ عاطفی یا مالی به یک ارز دیجیتال وابستگی دارند. آن ها اشتیاق خود را برای آن دارایی در رسانه های اجتماعی محبوب به اشتراک گذاشته و آگاهانه یا ناآگاهانه، دیگران را به سرمایه گذاری در دارایی تشویق می کنند.

در این نوع از شیلینگ، هیچ کس برای تبلیغ ارز دیجیتال، پولی دریافت نمی کند؛ با اینحال، این کار همچنان برای منافع شخصی انجام می شود. در چنین شرایطی، تشخیص اینکه آیا این گروه ها از روی اشتیاق واقعی این کار را انجام می دهند یا تنها سعی در افزایش قیمت دارند، دشوار خواهد بود. آن ها همچنین ممکن است اطلاعات نادرست تبلیغاتی زیادی را منتشر کرده و افراد ناآگاهی که هنوز تحقیقات خود را انجام نداده اند، به این اطلاعات تبلیغات پروبال دهند.

چه کسی از این اتفاق سود می برد؟

بارزترین ذی نفعان Shilling، کسانی هستند که فعالانه دارایی یا پروژه را تبلیغ می کنند. این افراد می توانند خالق پروژه، تیم پروژه یا سرمایه گذاران باشند. هدف نهایی شیلرها افزایش تقاضا و بالا بردن قیمت دارایی مورد نظر است.

البته افراد دیگری نیز می توانند از این عمل سود ببرند. اگر ارزش دارایی واقعاً کمتر از ارزشی باشد که برای آن تعیین شده است، افرادی که در طول دوره تبلیغاتی ارز را خریداری می کنند، ممکن است از خرید با قیمت کمتری از آنچه بدون شیلینگ امکان پذیر بود، سود ببرند. البته این به شرطی اتفاق می افتد که ارزش دارایی افزایش یابد.

درنهایت برخی شیلینگ ها تنها با هدف سرگرمی انجام می شوند. آن ها در بیشتر موارد از ایفای نقش در افزایش قیمت یک دارایی یا تماشای سقوط آن با از بین رفتن هیاهو ضربه می خورند. به طورکلی مزایای شیلینگ برای افراد مختلف متفاوت است و به اهداف و انگیزه های شرکت در آن بستگی دارد.

چگونه یک کریپتو شیلر را بشناسیم؟

شیلینگ به طور فزاینده ای در فضای ارزهای دیجیتال رایج است؛ بنابراین باید از ویژگی های یک شیلر کریپتو آگاه باشید تا طعمه پیامدهای منفی آن نشوید. در ادامه به چند نکته کلیدی اشاره می کنیم که ممکن است نشان دهنده این باشد که شما با شیلر سروکار دارید.

• عبارات بسیار مثبت

شیلرها معمولاً هنگام تبلیغ یک پروژه یا سکه، از عبارات مثبت مانند «بیت کوین بعدی» یا «اتریوم جدید» استفاده می کنند؛ اما دانش فنی برای حمایت از این ادعاها را ندارند.

• وعده های غیرواقعی

یک شیلر کریپتو، معمولاً درباره یک سکه یا پروژه خاص، وعده های جسورانه و غیرواقعی می دهد. آن ها بیشتر از کلماتی مانند «تضمین شده» یا «مطمئن» استفاده می کنند یا پیش بینی های قیمت خاصی را برای ایجاد فضایی از اطمینان و چشم انداز درباره پروژه یا سکه ارائه می دهند. در نهایت ای نکته مهم را به یاد داشته باشید که هیچ چیز در دنیای ارزهای دیجیتال تضمین نمی شود.

• تعامل محدود با اعضای انجمن

کریپتو شیلرها بیشتر با سایر اعضای انجمن ارتباط کمی داشته و تعاملات خود را به پست های تبلیغاتی محدود می کنند. آن ها احتمالاً هرگونه سؤال یا نگرانی قانونی درباره پروژه ارزهای دیجیتال را نادیده می گیرند و ممکن است تا آنجا پیش بروند که تنها با سایر حساب های شیلر تعامل داشته باشند.

• اهداف خیلی خاص

شیلرها، چه پرداختی و چه بدون پرداخت، اغلب افراد خاصی را هدف قرار می دهند. گروه های هدف آن ها ممکن است شامل معامله گران باتجربه یا سرمایه گذارانی باشد که منابع لازم برای سرمایه گذاری در پروژه ای جدید را دارند. این شیلرها همچنین افراد نسبتاً جدیدی را در صنعت هدف قرار می دهند که باید قبل از سرمایه گذاری در دارایی ها تحقیقات بیشتری انجام دهند.

•  شفافیت نداشتن

کریپتو شیلرها بیشتر درباره منبع درآمد خود سکوت می کنند و سؤالات مختلف در مورد اینکه چه کسی برای خدماتشان به آ ن ها پرداخت می کند را بدون پاسخ می گذارند.

چگونه در برابر کریپتو شیلرها از خود محافظت کنیم؟

به عنوان یک سرمایه گذار کریپتو، باید خطرات احتمالی سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال را دانسته و اقدامات احتیاطی لازم را برای جلوگیری از کلاه برداری انجام دهید. اگر به کسی مشکوک به شیلینگ هستید، تحقیق کنید و هرگز براساس توصیه یک منبع سرمایه گذاری نکنید. همچنین باید قبل از تصمیم گیری برای سرمایه گذاری با کارشناسان مطمئن مشورت کنید.

در سمت صنعت، تنظیم کننده ها و صرافی ها شروع به اقدام علیه شیلرهای کریپتو کرده اند. تنظیم کننده های کریپتو به طور فزاینده ای قوانین و مقرراتی را وضع می کنند که صرافی ها و پروژه های رمزنگاری را ملزم به افشای تمام فعالیت های تبلیغاتی در کاغذ سفید خود کرده و به سرمایه گذاران درباره خطرات و نوسانات احتمالی هشدار می دهند.

درنتیجه صرافی ها اکنون با دقت بیشتری بر پلتفرم های معاملاتی خود نظارت کرده و برای مسدود کردن هرگونه فعالیت مشکوک اقدام می کنند.

علاوه بر این، برخی نهادهای نظارتی تا آنجا پیش رفته اند که عمل شیلینگ را به کلی ممنوع کرده اند؛ برای مثال کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) هشداری به سرمایه گذاران درباره کلاه برداران احتمالی که ممکن است از تاکتیک های فریبنده ای مانند شیلینگ برای فریب سرمایه گذاران استفاده کنند، صادر کرد.

چرا شیلینگ کریپتو بد است؟

اگرچه Shilling ممکن است برای کسانی که به دنبال کسب سود سریع از دنیای بی ثبات ارزهای دیجیتال هستند، وسوسه انگیز باشد، اما این کار، درنهایت نوعی دست کاری در بازار است که می تواند هم به سرمایه گذاران فردی و هم به اکوسیستم ارزهای دیجیتال آسیب برساند. هنگامی که حقیقت درباره ارزش یک سکه فاش می شود، قیمت های متورم می تواند سبب سقوط ناگهانی شده و سرمایه گذاران را با ضررهای قابل توجهی مواجه کند.

علاوه بر این، شیلینگ می تواند اعتماد را در کل بازار کریپتو نابود، اعتماد به پروژه های قانونی را سخت تر و مانع پذیرش ارز دیجیتال شود.

به این دلایل، برای سرمایه گذاران مهم است که از شیلینگ آگاه بوده و با شک و تردید به هرگونه ادعایی درباره پتانسیل یک سکه به آن نزدیک شوند. در نهایت، انجام تحقیقات کامل و دریافت دیدگاه های متعدد درباره یک سکه می تواند به محافظت در برابر خطرات احتمالی شیلینگ کمک کند.

آیا Shilling کریپتو غیرقانونی است؟

پاسخ این سؤال به موارد مختلفی از جمله محل زندگی شما و قوانینی که درباره ارزهای دیجیتال در کشور وجود دارد، بستگی خواهد داشت. در ایالات متحده، ارائه ادعاهای نادرست یا ارائه اوراق بهادار ثبت نشده می تواند شما را با مقامات نظارتی دچار مشکل کند که منجر به جریمه یا زندان می شود.

آیا همه شیلینگ ها بد هستند؟

خیر! تعریف اصطلاح Shilling، معمولاً با توجه به اینکه از چه کسی سؤال می کنید معنای متفاوتی دارد. این اصطلاح بیشتر اوقات می تواند به معنای فرایند صحبت به شکل مثبت درباره یک پروژه رمزنگاری شده باشد. بدون ادعای نامشروع درباره سودآوری یک سکه، شیلینگ را می توان به شکل مثبتی انجام داد. کلید شیلینگ «خوب» دوری از گمراه کردن مخاطبان است.

چند نکته برای Shilling صحیح

• هرگز قول بازگشت سرمایه را ندهید.
• به مخاطبان خود منابعی را بدهید تا بررسی های لازم را انجام دهند.
• هرگز درباره محصول یا خدماتی که تبلیغ می کنید دروغ نگویید یا حقایق را نادرست بیان نکنید.

آیا کسانی وجود دارند که شیلینگ «خوب» انجام دهند؟

چندین آژانس تبلیغاتی در زمینه ارزهای دیجیتال هستند که Shilling خوب و مثبت برای ارزها انجام می دهند. Coinbound یک آژانس بازاریابی پیشرو در صنعت Web3 است که بر NFT ها، ارزهای دیجیتال، توکن ها، پلتفرم های DeFi و موارد مشابه تمرکز دارد. Coinbound نیم دهه تجربه در کمک به رشد برندهای رمزنگاری شده از طریق ابزارهای مثبت و مؤثر دارد.

آیا همه تبلیغات کریپتو بخشی از Shilling هستند؟

باید توجه داشته باشید که تمامی تبلیغات کریپتو، بخشی از شیلینگ محسوب نمی شوند. باید تفاوت بین معنای شیلینگ کریپتو و فرایند تبلیغات کریپتو را متوجه شوید. هدف Shilling در تبلیغات ارزهای دیجیتال، کاملاً متفاوت است.

تبلیغات واقعی ارزهای دیجیتال، نشانه های واقعی را نمایش داده و هرگز از تبلیغات سوء یا تأییدیه های فریبنده استفاده نمی کنند. همچنین بازاریاب های معتبر ارز دیجیتال، شفافیت کامل درباره جزئیات ارائه می دهند.

رفتار شیلرها به شناسایی آن ها کمک زیادی می کند؛ Shilling اساساً قصد دارد با فریب دادن مردم به خرید توکن هایی که هیچ ارزش عملی ندارند، از روان شناسی جمعیت استفاده کند. شیلرهایی که پیشروی چنین کلاه برداری هایی هستند، عموماً طرح خروج مخصوص به خود را دارند که زمانی که مردم از کلاه برداری مطلع می شوند، آن را اجرا می کنند.

یک تبلیغ کننده واقعی ارز دیجیتال، هرگز سعی نمی کند چیزی به شما بفروشد. برعکس سعی می کند به شما درباره جنبه های مختلف پروژه های ارزهای دیجیتال آموزش دهد.

شناسایی Shilling کریپتو

تفاوت بین تبلیغات واقعی ارزهای دیجیتال و Shilling ارزهای دیجیتال نشان می دهد مشوق ها می توانند چشم انداز کریپتو را منفی نشان دهند. با این حال، باید بدانید چه زمانی یک کلاه برداری شیلینگ را شناسایی کنید تا پروژه های واقعی را از دست ندهید. در ادامه درباره برخی از روش های شناسایی شیلینگ کریپتو صحبت خواهیم کرد.

1. اینفلوئنسرها

اولین دسته از افرادی که باید از آن ها دوری کنید، اینفلوئنسرها هستند. به یاد داشته باشید تمام اینفلوئنسرهای موجود در اینستاگرام، هزینه های سنگینی برای تبلیغات دریافت کرده اند. همچنین تبلیغات ارزهای دیجیتال در چند وقت اخیر، از رسانه های وب به رسانه های اصلی تغییر کرده است؛ درنتیجه افراد مشهور بدون ارتباط با فضای کریپتو نیز می توانند نام خود را روی پروژه گذاشته و آن را تأیید کنند.

جالب اینجاست که می توانید یک اینفلوئنسر فیک را از یک فرد واقعی تشخیص داده و متوجه شوید آیا این یک کلاه برداری شیلینگ کریپتو است یا خیر. اگر سلبریتی ها، فعالانه سرمایه گذاران را تشویق به مشارکت در پروژه می کنند، باید دانش جامعی درباره پروژه داشته باشند. از طرف دیگر، اگر سلبریتی نمی تواند دلایل حمایت از پروژه را به نمایش بگذارد، باید از پروژه دوری کنید.

همچنین rug pull یک اصطلاح محاوره ای است و سناریویی را توصیف می کند که در آن افراد نقدینگی را به یک توکن رمزنگاری جدید به یک استخر اضافه کرده، سرمایه گذاران را متقاعد می کنند که ETH را با توکن در استخر مذکور مبادله کنند، سپس تمام ETH ادغام شده را تخلیه خواهند کرد.

در زبان محاوره ای «rug pull» به یک پروژه رمزنگاری شده تبلیغاتی اطلاق می شود که در آن پس از سرمایه گذاری خرده فروشی قابل توجه، کار دیگری روی پروژه انجام نمی شود. این یک استراتژی رایج است و به آن «پامپ و دامپ» نیز گفته می شود.

2. بازاریابان مشتاق

ممکن است با افرادی مواجه شوید که سطح تخصص بالایی در بازاریابی دارند. چنین شیلرهایی می توانند روی یک توکن سرمایه گذاری و از تخصص بازاریابی خود برای فروش توکن استفاده کنند. هنگامی که آن ها با موفقیت سرمایه گذاران زیادی را برای خرید ارز دیجیتال تشویق کردند، پروژه را می فروشند و سرمایه گذاران را با حجم بالایی از ضرر رها می کنند. زمانی که توسعه دهندگان یا بنیان گذاران پروژه نمی توانند موارد استفاده از پروژه را به شما بگویند، می توانید احتمالات شیلینگ در کریپتو را شناسایی کنید.

3. بنیان گذاران یا اعضای تیم هیجان زده

هر فردی دوست دارد کسب وکار خود را در حال رسیدن به اوج موفقیت ببیند. بنیان گذاران و اعضای تیم یک پروژه ارز دیجیتال، حتما برنامه ای برای تبلیغات دارند تا بتوانند سرمایه گذاران جدیدی جذب کنند.

به طورکلی، توسعه دهندگان یا بنیان گذاران پروژه های جدید ارزهای دیجیتال، چشم انداز روشنی برای پروژه در کنار نقشه راه آینده دارند. از سوی دیگر، شیلرها هیچ سندی برای وایت پیپر یا نقشه راه آینده خود نخواهند داشت؛ درنتیجه باید دریابید آیا بنیان گذاران یا اعضای تیم در حال فروش بیش از حد پروژه هستند یا خیر!

4. تلاش کارآفرینان برای معرفی پروژه

بسیاری از شیلرها با استفاده از بیت کوین و اتریوم درآمد کسب کرده و اکنون خود را پادشاه این بازار می دانند.

5. صحبت نکردن درباره نقاط ضعف پروژه

بنیان گذاران یک پروژه تلاش زیادی برای انتشار اخبار مثبت درباره توکن های خود می کنند. آن ها نقاط ضعف یا کاستی های پروژه را حذف می کنند تا جامعه خود را راضی نگه دارند.

چرا شیلینگ برای کریپتو مهم است؟

این اتفاق از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا می تواند به تبلیغات، FOMO و انتظارات غیرواقعی منجر شود. اگر یک ارز دیجیتال به اندازه کافی شیل شود، می تواند تقاضا برای توکن و قیمت را افزایش دهد. سرمایه گذاران خرد ممکن است جزئیات مهمی درباره توکن نداشته و در هر حال سرمایه گذاری کنند.

شیلینگ بیش از حد شامل ادعاهای اغراق آمیز، می تواند سبب بی اعتمادی و تردید در اکوسیستم رمزنگاری شده شود. طرح ادعاهای اغراق آمیز درباره محصولات مالی می تواند توجه رگولاتورهای دولتی و سازمان های مجری قانون را نیز به خود جلب کند.

آن ها می توانند شیلینگ را تقلب در اوراق بهادار بدانند؛ در نهایت، این موضوع سبب ایجاد مقررات نامطلوب در برابر فناوری بلاک چین شده و حتی می تواند به معنای زندان برای مبلغ باشد.

راه های جلوگیری از شیلینگ

برای اینکه از این کلاه برداری ها در امان بمانید، پیشنهاد می کنیم از راه کارهای زیر استفاده کنید:

• خودتان تحقیق کنید

در فضای کریپتو باید خودتان تحقیق کنید. حداقل، باید وایت پیپر پروژه را بخوانید و نقشه راه آن ها را بررسی کنید. می توانید وب سایت هایی مانند CoinGecko را برای اطلاعات بیشتر بررسی کنید. این وب سایت ها داده های مربوط به عرضه در گردش توکن، ارزش بازار و سایر اطلاعات مالی را جمع آوری می کنند.

همچنین برای یافتن پیوندهایی به حساب های رسانه اجتماعی، وبلاگ و وب سایت رسمی توکن مفید هستند. درنهایت می توانید بررسی کنید توکن در چه صرافی هایی برای معامله در دسترس است. اگر توکن در صرافی های معتبر فهرست نشود باید به آن شک کنید.

• به هیاهوی اطراف توکن اعتماد نکنید

بیشتر کلاه برداری های شیلینگ در توییتر کریپتو یا به اختصار «CT» اتفاق می افتد. کلاه برداران از چند ترفند استفاده می کنند تا آن ها را مانند یک مرجع در ارزهای دیجیتال جلوه دهند. واضح ترین آن ها این است که حساب هایی با ۱۰۰۰۰ یا ۵۰۰۰۰+ فالوور می خرند تا موقعیتی کسب کنند.

یکی دیگر از ترفندهای منحصربه فرد برای کلاه برداری در این زمینه، استفاده از یک NFT گران قیمت به عنوان PFP آن هاست. اغلب، کلاه برداران حتی NFT مورد استفاده خود را نیز ندارند. می توانید جست وجو کنید که مالک واقعی در Opensea چه کسی است و ببینید آیا حساب ها مطابقت دارند یا خیر.

هدایا ابزاری عالی برای بازاریابی یک پروژه ارز دیجیتال هستند، اما اگر هدایا هرزنامه باشند، این یک پرچم قرمز است. هر زمان که کمپین تبلیغاتی در ازای مبلغ بسیار کمی پول نقد یا وعده های مبهم در ازای بازتوییت می دهد، زنگ خطر باید در ذهن شما به صدا درآید.

ترفند دیگری که شیلر برای تقویت اعتماد خود استفاده می کنند ربات ها هستند. کلاه برداران، گاهی اوقات برای ربات ها هزینه می کنند تا تبلیغات خود را بازتوییت کنند یا به Discord پروژه بپیوندند و فعال باشند.

• احتیاط در برابر دارایی هایی که به سرعت تغییر قیمت می دهند

همانطور که گفتیم Shilling می تواند نوعی فریب یا دست کاری مالی باشد. سرمایه گذاری روی توکن های فرار، براساس تبلیغات اغراق آمیز، می تواند به زیان های هنگفت منجر شود. پس اگر احساس می کنید FOMO شده اید، یک روز قبل از سرمایه گذاری صبر کنید. حتی اگر معاملات عاطفی بتوانند برنده باشند، اما همیشه معاملات خوبی نیستند. به یاد داشته باشید اگر محبوبیت یک پروژه به سرعت افزایش یابد، می تواند به همان سرعت کاهش پیدا کند.

سوابق و اعتبار تبلیغ کننده را بررسی کنید

بررسی سطحی پیشینه تبلیغ کننده همیشه ایده خوبی است. بررسی کنید آن ها در گذشته در چه پروژه هایی شرکت داشته اند. آیا شکست خورده اند؟ یا بدتر از آن، آیا پروژه های کلاه برداری را تبلیغ کرده اند؟ یکی دیگر از پرچم قرمزها نبود پیشینه از فرد است. اگر یک حساب توییتر «تازه» به نظر می رسد، به این معناست که تعداد زیادی دنبال کننده بدون توییت های قدیمی دارد و این یک پرچم قرمز خواهد بود.

حتی می توانید آن ها را در لینکدین جست وجو کنید تا مدارک تحصیلی و حرفه ای آن ها را ببینید. آیا پیشینه آن ها با چیزی که می فروشند مطابقت دارد؟ یکی دیگر از مکان هایی که می توانید اعتبارنامه ها را بررسی کنید، بودجه یک شرکت است. آیا مشخص است این بودجه از کجا تأمین و چگونه استفاده می شود؟ همه این موارد را باید بررسی کنید.

سخن پایانی

شیلینگ فعالیتی است که در آن شخصی به طور فعال یک ارز دیجیتال را تبلیغ می کند تا به شکلی مصنوعی قیمت آن را با ترغیب سایر سرمایه گذاران به خرید سکه افزایش دهد. هدف شیلر القای جهش قیمت دارایی، معمولاً در مدت زمان کوتاهی است. این کار می تواند ترس از دست دادن (FOMO) را در سرمایه گذاران ایجاد کند.

سرمایه گذاران در دنیای ارزهای دیجیتال باید همیشه بهترین شیوه های امنیتی را دنبال کنند. از آنجا که جهان با معرفی محصولات جدید شاهد تحولات جدیدی در فضای کریپتو بود، شیلینگ به عنوان مکانیسم فریب ظاهر شده است. همچنین پایه ای قوی برای کلاه برداری ها با محوریت ایجاد هیاهو برای یک پروژه جدید ارز دیجیتال است.

هنگامی که پروژه تبلیغات می کند و سرمایه گذاران به آن علاقه مند می شوند، ارزش ارز دیجیتال افزایش می یابد. در این شرایط بنیان گذاران یا توسعه دهندگان می توانند توکن ها را با قیمت بالاتر نقد کرده و سرمایه گذاران را با سکه های بی ارزش رها کنند؛ پس باید بدانید چگونه کلاه برداری های Shilling را در ارزهای دیجیتال شناسایی کنید و ایمن بمانید.

پرسش های متداول

عدد Nonce در بلاک چین عددی تصادفی است که ماینرها در فرایند استخراج بلوک تغییر می دهند. هدف این تغییر و محاسبه مجدد هش بلوک، به دست آوردن یک هش با الگوی خاص است که شرایط معادله اثبات کار را برآورده کند. این فرایند نیازمند تلاش محاسباتی زمان بر است و به دلیل ماهیت تصادفی آن، به قدرت محاسباتی بالا نیاز دارد.

استفاده از این عدد در بلاک چین به منظور ایجاد امنیت شبکه و جلوگیری از تغییرات غیرمجاز در بلوک هاست. با تغییر حتی کوچکی در این عدد، هش بلوک کاملاً تغییر می کند و برای تغییر یک بلوک قبلی به تغییر عدد نانس و محاسبه مجدد هش بلوک نیاز است که به قدرت محاسباتی زیادی نیاز دارد.

عدد نانس در بلاک چین متغیری مهم و دارای کاربردهای چندگانه است. در این مقاله به طور مفصل درباره چیستی عدد نانس و چیستی آن در بلاک چین و کاربردهای دیگر آن بیشتر صحبت خواهیم کرد. پس تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

عدد Nonce چیست؟

این عدد یک مفهوم رمزنگاری است که در زمینه های مختلف از جمله رمزنگاری کلید عمومی، رمزنگاری بلوکی (Block ciphers) و شبکه های بلاک چین (Blockchain) استفاده می شود. در شبکه های بلاک چین نیز نانس برای ایجاد یک هش یکتا در فرایند استخراج بلوک به کار می رود.

ماینرها (ماینرهای بلاک چین) باید با یافتن نانس معتبر، معادله های ریاضیاتی پیچیده ای را حل کنند تا بتوانند بلوک جدیدی را به زنجیره بلاک بیفزایند. این فرایند، کار اثبات کار (Proof-of-Work) نامیده می شود و روشی ایمن برای تحقق توافق بین شرکت کنندگان در شبکه بلاک چین است.

عدد Nonce عددی تصادفی و یکتاست که به صورت موقت و تصادفی ایجاد می شود. این عدد برای اهداف مشخصی ایجاد شده و اصطلاح «Nonce» درواقع مخفف عبارت «Number Used Once» است که معنای یک بار استفاده از عدد را می دهد.

این عدد در رمزنگاری بلوکی، برای ایجاد ورودی یا برچسب تصادفی در فرایندهای رمزنگاری استفاده می شود؛ برای مثال در وقت رمزنگاری پیام با استفاده از الگوریتم AES، نانس به عنوان بخشی از ورودی (به منزله یک برچسب) برای رمزنگاری بلاک استفاده می شود. با این اقدام هر بار که پیامی با استفاده از کلید رمزنگاری بلاکی رمزگشایی می شود، خروجی متفاوتی به دست بیاید.

عدد نانس Nonce در بلاک چین چیست؟

این عدد در شبکه های بلاک چین در بلوک ها استفاده می شود. هر بلوک در یک شبکه بلاک چین یک هش (Hash) دارد که نتیجه ای از عملیات هش یا Hashing است که روی داده های هر بلوک اثر می گذارد. برای ایجاد هش یکتا و تأیید بلوک، لازم است ماینرها معادله های ریاضیاتی پیچیده ای را حل کنند.

این معادله ها معادله اثبات کار (Proof-of-Work Equation) نیز شناخته می شوند. وظیفه ماینرها یافتن راه حل معادله و رمزگشایی معادله است. این معادله به صورت خلاصه شامل هش داده های بلوک فعلی، هش بلوک قبلی و عدد نانس است. هدف ماینرها این است که عدد Nonce را تغییر دهند و معادله را با تغییرات عدد نانس به طور مکرر حل کنند تا به هشی که مدنظر آن هاست برسند.

برای مثال، در بیت کوین، معادله اثبات کار برای استخراج بلوک ها از الگوریتم ماینینگ (Mining) به نام الگوریتم ((PoW) Proof-of-Work) استفاده می کند. ماینرها باید عدد نانس را به گونه ای تغییر دهند که هش بلوک تولیدشده توسط آن ها که شامل هش بلوک قبلی و داده های بلوک فعلی است، شرایط خاصی را برآورده کند. این شرایط از قبیل داشتن تعدادی صفر در ابتدای هش است که به عنوان سختی ماینینگ (Mining Difficulty) شناخته می شود.

با تغییر عدد Nonce و تکرار حل معادله اثبات کار، ماینرها به تدریج به هش مورد نظر می رسند و بلوک جدید را ایجاد می کنند. به عنوان پاداش برای حل معادله و ایجاد بلوک جدید، ماینر موفق یک مقدار از واحد ارز شبکه (مثلاً بیت کوین) دریافت می کند.

با استفاده از عدد Nonce فرایند استخراج بلوک ها در شبکه بلاک چین قابل تنظیم و تأمین امنیت شبکه می شود؛ زیرا ایجاد هش یکتا و پیدا کردن حل معادله بسیار زمان بر است و به قدرت محاسباتی بالا نیاز دارد.

کاربردهای نانس در بلاک چین

عدد نانس در بلاک چین کاربردهای مختلفی دارد که در ادامه به برخی از آن ها اشاره کرده ایم:

1. استخراج بلوک: در شبکه های بلاک چین مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (Proof-of-Work) مانند بیت کوین، ماینرها برای استخراج بلوک های جدید به حل معادله پیچیده نیاز دارند. عدد نانس در اینجا استفاده می شود تا ماینرها با تغییر آن، هش بلوک را به گونه ای تولید کنند که شرایط خاصی را برآورده کند. این فرایند نیازمند تلاش محاسباتی بالا و استفاده از قدرت محاسباتی قوی است.
2. احراز هویت و امضای دیجیتال: در بلاک چین عدد نانس می تواند در فرایندهای احراز هویت و امضای دیجیتال استفاده شود؛ برای مثال، در رمزنگاری کلید عمومی (Public Key Cryptography) امضای دیجیتال براساس یک عدد نانس تولید می شود تا امنیت اطلاعات تضمین شود.
3. حفظ یکتایی بلوک: هر بلوک در شبکه بلاک چین هش مختص به خود را دارد. با تغییر عدد نانس در فرایند استخراج بلوک، هش بلوک نیز تغییر می کند. این امر سبب حفظ یکتایی بلوک می شود؛ زیرا حتی تغییر کوچکی در عدد نانس به تولید هش جدید و متفاوت می انجامد.
4. جلوگیری از تغییرات در بلوک های قبلی: در بلاک چین، بلوک ها به صورت پیوسته به هم متصل می شوند و تغییر در بلوکی سبب تغییر در هش های بلوک های بعدی می شود. از عدد نانس استفاده می شود تا فرایند تغییر در یک بلوک و تمامی بلوک های بعدی زمان بر و محاسباتی نشود.
5. مقاومت در برابر حملات: استفاده از عدد نانس و الگوریتم اثبات کار در استخراج بلوک ها به شبکه بلاک چین امنیت بیشتری می بخشد. این روش ایجاد هش یکتا و سختی ماینینگ که عدد Nonce آن را کنترل می کند، به شبکه امکان مقاومت در برابر حملات نفوذ و تغییرات ناخواسته را می دهد.

در کل عدد Nonce در بلاک چین در بسیاری از جوانب امنیتی و عملکردی این فناوری استفاده می شود و به حفظ یکتایی بلوک ها، امنیت شبکه و جلوگیری از تغییرات ناخواسته کمک می کند.

چطور عدد نانس را در بلاک چین پیدا کنیم؟

همان طور که قبلاً نیز گفتیم، برای پیدا کردن عدد Nonce در بلاک چین، ماینرها باید معادله اثبات کار (Proof-of-Work Equation) را حل کنند. این فرایند تقریباً بی شمار است و به تلاش محاسباتی بسیار بالا نیاز دارد. در ادامه، فرایند یافتن عدد نانس در بلاک چین را به صورت کلی توضیح داده ایم:

1. داده های بلوک: ماینر برای استخراج بلوک جدید، داده های مربوط به بلوک قبلی و داده های بلوک فعلی را در اختیار دارد. این داده ها شامل هش بلوک قبلی، تراکنش ها، زمان ایجاد بلوک و سایر اطلاعات مربوط است.
2. تغییر عدد نانس: ماینر این عدد را به صورت تصادفی تغییر می دهد و به هش داده های بلوک و عدد نانس، یعنی به معادله اثبات کار، اعمال می کند.
3. محاسبه هش: ماینر هش بلوک جدید را با استفاده از الگوریتم هش (مثلاً الگوریتم SHA-256 در بیت کوین) محاسبه می کند.
4. بررسی شرایط خاص: هش بلوک محاسبه شده بلوک جدید را بررسی می کند تا شرایط خاصی که لازم است به وجود بیاید تأیید شود. این شرایط برای مثال در بیت کوین شامل تعدادی صفر در ابتدای هش است که Mining Difficulty شناخته می شود.
5. تلاش مجدد: با برآورده نشدن شرایط خاصی که قبل تر گفتیم، ماینر باید مجدد عدد نانس را تغییر دهد و مراحل ۲ تا ۴ را تکرار کند. این فرایند تا زمانی که عدد Nonce مناسب که شرایط خاصی را برآورده می کند ادامه دار خواهد بود.
6. یافتن عدد نانس موفق: هنگامی که عدد نانس مناسب پیدا شود و هش بلوک جدید شرایط خاص را برآورده کند، ماینر این بلوک را به شبکه ارسال می کند و از جایزه استخراج (مثلاً بیت کوین) به عنوان پاداش برای کشف عدد نانس موفق بهره مند می شود.

فرایند پیدا کردن عدد نانس در بلاک چین یک فرایند تلاش محاسباتی و نیازمند قدرت محاسباتی بالا و تلاش زمان بر است. ماینرها با تکرار این فرایند، به طور تصادفی و تدریجی به عدد نانس مورد نظر می رسند تا بلوک جدید را استخراج کنند و به شبکه بلاک چین بیفزایند.

عدد نانس کجا قرار می گیرد؟

عدد Nonce در بلاک چین در ساختار بلوک قرار می گیرد. در هر بلوک، عدد نانس به عنوان یکی از فیلدها درج می شود. ساختار یک بلوک در بلاک چین معمولاً شامل اطلاعات زیر است:

1. هش بلوک قبلی (Previous Block Hash): یک مقدار هش که به بلوک قبلی در شبکه اشاره کرده و بین بلوک ها ارتباط را برقرار می کند.
2. داده های تراکنش (Transaction Data): لیستی از تراکنش هایی که در بلوک جدید صورت می گیرند.
3. زمان ایجاد بلوک (Timestamp): زمان دقیقی که بلوک ایجاد شده است.
4. عدد نانس (Nonce): عددی که ماینر برای استخراج بلوک باید تغییر دهد تا شرایط خاصی را برآورده کند و هش بلوک جدید را بسازد.
5. هش بلوک (Block Hash): نتیجه عملیات هش در تمامی داده های بلوک که شامل بلوک قبلی، داده های تراکنش، زمان ایجاد بلوک و عدد نانس می شود.

جمع بندی

در این مقاله سعی کردیم درباره عدد نانس که عددی تصادفی است و ماینرها در فرایند استخراج بلوک که برای حل معادله اثبات کار در بلاک چین آن را تغییر می دهند صحبت کنیم. سپس درباره کارکردهای عدد نانس که شامل استخراج بلوک، احراز هویت و امضای دیجیتال، جلوگیری از حملات هکری و… است صحبت کردیم. درنهایت نیز به بررسی اینکه چطور می توان عدد نانس را پیدا کرد و چگونه از آن استفاده کرد پرداختیم.

پرسش های متداول

سالن های برگزارکننده مزایده ها برای خرید و فروش اجناس قدیمی را تصور کنید که در آن ها خریداران قیمت های مختلفی را برای خرید یک شیء پیشنهاد می کردند و درنهایت آن کالا به خریداری می رسید که بهترین قیمت را پیشنهاد داده بود. در بازارهای مالی، اوردر بوک را می توان یک سالن مزایده در نظر گرفت که خریداران و فروشندگان قیمت های پیشنهادی خود را ارائه می کنند و در پایان دارایی نصیب کسی خواهد شد که بهترین قیمت را اعلام کند. اوردر بوک (Order Book) که در این مقاله به طور کامل آن را بررسی کرده ایم، یکی از مفاهیم اصلی در بازار ارزهای دیجیتال است که آن را در برخی پلتفرم های معاملاتی و صرافی های ارز دیجیتال می بینید.

اوردر بوک (Order Book) چیست؟

همان طور که پیش از این نیز اشاره کردیم، صرافی های بازار ارز دیجیتال و البته بسیاری از دیگر پلتفرم های بازارهای مالی لیستی از سفارش های ثبت شده خریداران و فروشندگان را گردآوری می کنند تا به این ترتیب معامله گران بتوانند دیدگاه بهتری به شرایط بازار داشته باشند و هنگام ثبت سفارش قیمت مناسب را وارد کنند.

برای درک این مسئله باید بدانید، زمانی که شما قصد انجام یک معامله را داشته باشید، سفارشی که ثبت می کنید، ابتدا در اوردر بوک ثبت می شود. سپس با رسیدن قیمت به مبلغ مدنظر شما یا به عبارتی پیداشدن معامله گر متناظر (که معامله خرید یا فروش را با قیمت مناسب برای سفارش شما ثبت کرده باشد)، معامله شما صورت می گیرد.

البته اگر پیش از این معاملاتی را در صرافی های مختلف ثبت کرده باشید، احتمالاً با گزینه هایی از جمله limit Order، Market Order، OCO، Post Only و… مواجه شده اید که هرکدام فرمان های متفاوتی را برای اجرای معاملات شما پس از ثبت سفارش به صرافی می دهند که در ادامه مهم ترین آن ها را بررسی کرده ایم، اما برای آنکه بتوانید اطلاعات درون لیست سفارش ها را استخراج و آن ها را تحلیل کنید، لازم است پیش از هر چیز با هریک از این مفاهیم آشنا شوید که در ادامه آن ها را شرح داده ایم.

• Count

در ستون Count شما متوجه می شوید که چند سفارش در قیمت مورد نظر، این حجم را تشکیل داده اند؛ برای مثال در ردیفی که در تصویر هم مشخص شده است، درمجموع 7 سفارش، حجم 1.400 واحد بیت کوین را در قیمت 23.540 تتر ثبت کرده اند.

• Amount

حجم سفارش تریدرها در ستون Amount قرار می گیرد؛ برای مثال اگر شما سفارش 5 واحد بیت کوین را ثبت کنید، مقدار 5 را در ستون Amount یا مقدار در ردیف سفارش می بینید.

• Total

همان طور که در تصویر هم مشاهده می کنید، مقدار Amount و Total در ردیف اول برابر است، اما در ردیف های بعدی مقدار Total از مجموع Amount یا حجم های سفارش های پیشین به علاوه حجم سفارش جاری به دست می آید.

• Price

زمانی که شما سفارشی را ثبت می کنید، آن سفارش در قیمتی خاص (که معمولاً خودتان آن را تعیین می کنید) ثبت می شود که این مقدار را نیز می توانید در ستون Price مشاهده کنید.

اجزای اوردر بوک یا دفتر سفارش چیست؟

از آنجا که ممکن است شما در هر صرافی مشغول به معامله گری باشید، باید بدانید اوردر بوک ها همه به یک شکل نیستند و ممکن است آن ها را کمی متفاوت از هم ببینید؛ هرچند شناسایی آن ها بسیار ساده است و معمولاً در بخش مربوط با عبارت Order Book مشخص می شود.

اوردر بوک از دو بخش سفارش های خریداران و فروشندگان تشکیل شده است. سفارش های خریداران را معمولاً با رنگ سبز می بینید که این ویژگی گاهی در قیمت سفارش ها یا نوار متحرکی که حجم سفارش ها در آن قیمت را نشان می دهد، دیده می شود. این ویژگی ها برای سفارش های فروش با رنگ قرمز مشخص خواهد شد.

در برخی صرافی ها نیز شما می توانید در مواقع دلخواه تنها سفارش های خرید، فروش یا هر دو را یکجا (همچون تصویر زیر) مشاهده کنید، که معمولاً در بیشتر اوقات به این ترتیب است. اگر بخواهید تنها سفارش های خرید را ببینید، گزینه وسط و اگر بخواهید تنها به سفارش های فروش دسترسی داشته باشید، باید گزینه سوم را انتخاب کنید.

نمایش قیمت با دقت ها و تعداد اعشار متفاوت قابل بررسی است؛ برای مثال در تصویر زیر عدد یک را انتخاب کرده ایم؛ به این معنا که قیمت ها در لیست خرید باید بدون اعشار به نمایش درآیند؛ درحالی که اگر 0.01 را انتخاب کنیم، قیمت ارز دیجیتال تا دو رقم بعد از اعشار نیز نمایش داده خواهد شد.

زمانی که تریدری قصد معامله در بازه های کوتاه را داشته و به عبارتی اسکلپر باشد که معاملات بسیار کوتاه مدت با سود کم را انجام می دهد، معمولاً به ارقام بعد از اعشار توجه می کند؛ زیرا قرار نیست معاملات بزرگ با تحرکات زیاد را باز کند. شما می توانید در بخش اوردر بوک در برخی صرافی ها این بخش را شخصی سازی کنید.

همچنین معمولاً بین لیست سفارش های فروش و خرید در اوردر بوک یک قیمت به چشم می خورد که میانگین قیمت لحظه ای در بازار است و افرادی که قصد ثبت سفارش را داشته باشند، می توانند قیمت پیشنهادی خود را براساس این قیمت انتخاب کنند. موردی که به آن اشاره شد برای افرادی کاربرد دارد که می خواهند قیمت دارایی را به شکلی کلی بررسی کنند؛ درحالی که اگر استراتژی معاملاتی یک تریدر با بررسی دقیق اوردر بوک آمیخته شده باشد، باید به صورت خیلی دقیق قیمت ها را در لیست خرید و فروش بررسی کند.

مورد دیگری که در ظاهر اوردر بوک مشاهده می شود، عمودی یا افقی بودن لیست سفارش های خرید و فروش است. گاهی و در برخی از صرافی ها بخش سفارش های فروش در بالا و بخش سفارش های خرید در پایین اوردر بوک قرار می گیرند، اما در برخی دیگر از صرافی های بخش های خرید و فروش به صورت افقی و در کنار هم قرار می گیرند.

لیست سفارش های خرید

همان طور که پیش از این نیز اشاره کردیم، ابتدا سفارش هایی از لیست سفارش های خرید برای انجام معامله انتخاب می شوند که قیمت های بالاتری را پیشنهاد داده باشند. همان سالن مزایده قدیمی را در نظر بگیرید که 10 نفر 10 قیمت مختلف را برای خرید یک کالا پیشنهاد داده اند. بدیهی است معامله با طرفی انجام خواهد شد که حاضر باشد برای کالای مدنظر بیشترین قیمت را بپردازد.

در بازار ارزهای دیجیتال و در لیست سفارش های خرید نیز همین شرایط به صورت الکترونیکی در جریان است؛ البته در لیست سفارش های خرید علاوه بر قیمت پیشنهادی، حجم معامله یا مقدار ارز دیجیتالی که تریدر قصد خریداری آن را دارد نیز مشخص شده است.

با توجه به آنچه بیان شد، احتمالاً متوجه شده اید سفارش هایی که در لیست خرید قرار دارند، قیمتی پایین تر از قیمت آخرین معامله را ثبت کرده اند. پیشنهادهای ثبت شده از سوی خریداران در لیست خرید با عنوان Bid هم معرفی می شوند. به منظور انجام یک معامله ، باید فروشنده ای حاضر شود ارز دیجیتال خود را با قیمت آورده شده در سفارش خرید یا کمتر از آن بفروشد.

دیوار خرید (Buy Wall)

اگر با بازار بورس ایران آشنا باشید، احتمالاً عبارت صف خرید را به مراتب شنیده اید. این حالت زمانی پیش می آید که تریدرهای زیادی قصد خرید یک سهام با یک قیمت مشخص را داشته باشند. به دلیل وجود محدوده قیمتی مجاز در طول روز معاملاتی در بورس ایران این اتفاق بسیار رخ می دهد، اما در بازارهای دیگر مالی نیز گاهی اتفاق می افتد که حجم بالایی از سفارش ها در یک قیمت خاص ثبت می شوند.

این حجم بالا می تواند توسط تریدرهای کم، اما با سفارش های سنگین انجام شود یا اینکه تریدرهای بسیار زیادی با ثبت سفارش در آن قیمت سبب شوند حجم سنگینی برای یک قیمت ثبت شود که در چنین شرایطی دیوار خرید یا Buy Wall تشکیل می شود.

باز هم با توجه به اینکه بهترین قیمت موجود در لیست سفارش های خرید، بیشترین قیمت است، با وجود دیوار خرید که به سفارش یا سفارش های با حجم بسیار بالا اشاره دارد، شرایطی پیش می آید که سفارش های ثبت شده با قیمت پایین تر از دیوار خرید، عملاً انجام نخواهند شد تا زمانی که فروشندگان زیادی ارز دیجیتال را با قیمت موردنظر در سفارش های دیوار خرید، به فروش برسانند و نوبت به سفارش هایی با قیمت پایین تر نیز برسد که البته این فرایند کمی زمان بر خواهد بود و در نمودار قیمتی نیز شاهد تشکیل سطح حمایتی خواهیم بود.

برای شناسایی سفارش هایی که ممکن است سبب ایجاد دیوار خرید شوند، باید به ستون Amount دقت کنید. اگر حجم زیادی در این ستون مشاهده کردید، باید در زمان انتخاب قیمت برای ثبت سفارش به آن توجه کنید و همواره به یاد داشته باشید که با واردکردن قیمت پایین تر از این قیمت ممکن است برای مدت طولانی منتظر بمانید تا معامله شما انجام شود.

همان طور که در تصویر زیر هم مشاهده می کنید، با بررسی ستون سایز معاملات می بینیم که متوسط سایز معاملات از 1 تا 10 واحد است؛ درحالی که به یک باره و در یک قیمت دیگر، سفارش یا سفارش هایی در سایز 124.467 در قیمت 23.421 ثبت شده است که این موضوع می تواند سبب ایجاد دیوار خرید شود و در هنگام ثبت سفارش باید به قیمت آن توجه کرد؛ البته اگر فروشنده یا فروشندگانی حاضر باشند این حجم از دارایی را به قیمت مذکور بفروشند، معامله انجام می شود و توقف زیادی صورت نمی گیرد.

لیست سفارش های فروش

زمانی که شما قصد خرید یک دارایی را داشته باشید، به قیمتی که فروشندگان برای آن دارایی در نظر می گیرند، توجه می کنید و بدیهی است به دنبال پایین ترین قیمت برای خرید آن باشید. در صرافی ها نیز شرایط به همین ترتیب است و اولویت برای انجام معاملات در لیست سفارش های فروش با سفارشی است که کمترین قیمت را ارائه داده باشد؛ بنابراین با توجه به آنچه گفته شد، سفارش هایی که در لیست فروش می بینیم، با قیمت هایی بالاتر از آخرین معامله انجام شده، لیست شده اند.

دیوار فروش (Sell Wall)

برای تشخیص تشکیل دیوار فروش با کمک لیست سفارش های فروش در اوردر بوک، باید به ستون حجم معاملات که با عناوینی مثل Amount یا Size مشخص می شوند، توجه کرد. اگر در میان سفارش های فروش با قیمت های مختلف با حجم بسیار بالا مواجه شدید و در سمت سفارش های خرید چنین تقاضایی را با این قیمت مشاهده نکردید، می توانید احتمال دهید دیوار فروش تشکیل شود.

با رسیدن به سفارش دیوار فروش، سفارش هایی با قیمت بالاتر انجام نخواهد شد تا زمانی که کل حجم سفارش در دیوار فروش صورت بگیرد. با تشکیل دیوار فروش در اوردر بوک شاهد ایجاد سطح مقاومت در نمودار قیمتی خواهیم بود؛ بنابراین برای ثبت سفارش و واردکردن قیمت، باید سفارش هایی با حجم بالا را در نظر بگیرید.

کاربردهای اوردر بوک

• یکی از کاربردهای اوردر بوک که در انجام معاملات می توان از آن استفاده کرد، این است که با بررسی آن امکان تشخیص ادامه روند برای شما فراهم می شود. حتماً شما هم می دانید میزان عرضه و تقاضا در بازار روند را مشخص می کند؛ زمانی که تقاضا برای یک دارایی بیش از عرضه باشد، روند صعودی و زمانی که عرضه بیش از تقاضا باشد، روند نزولی خواهد بود.

گاهی با وجود تعداد بسیار زیاد خریدار یا فروشنده در یک محدوده قیمتی، شاهدیم که کندل در نمودار قیمتی قرمز یا منفی شده است. در لیست سفارش های خرید و فروش حجم خرید کمتر از حجم فروش است؛ برای مثال 100 واحد کالا برای عرضه وجود دارد و با وجود چند خریدار هنوز هم کل واحدها به فروش نرسیده اند.

• در چنین شرایطی می توان گفت قدرت فروشنده ها بیشتر از قدرت خریداران است؛ بنابراین احتمال افت قیمت وجود دارد. استفاده از این نکات در کنار انواع دیگر تحلیل به شما کمک می کند معاملات موفق تری داشته باشید.
• از دیگر کاربردهای اوردر بوک، بهینه ترکردن نقاط ورود و خروج و همچنین حد سود و حد ضرر است. برای این کار شما با بررسی لیست سفارش ها متوجه می شوید قدرت در کدام سمت بازار است و درنتیجه در زمان درست وارد معامله می شوید.

همچنین زمانی که حد سود و حد ضرر خود را انتخاب کرده باشید، می توانید با بررسی حجم معاملات در آن محدوده قیمتی مطمئن شوید که حد سود و حد ضرر را به درستی انتخاب کرده اید و برای مثال با حجم سنگین در یک قیمت نزدیک به حد ضرر، استاپ شما فعال نخواهد شد.

• اوردر بوک به تریدر دید وسیع تری خواهد داد و درواقع تریدر با بررسی سفارش ها می تواند عمق بازار، محدوده قیمتی و دیگر اطلاعات را استخراج کند.

اعمال تغییرات در اوردر بوک (Order Book)

یکی از بدیهی ترین کارهایی که تریدر می تواند انجام دهد و ما در طول مقاله بارها به آن اشاره کردیم، ثبت سفارش است که با انجام آن، یک سفارش به لیست سفارش ها اضافه می شود و در بخش سفارش های خرید یا فروش قرار می گیرد.

از دیگر عملیاتی که تریدر می تواند انجام دهد، حذف سفارشی است که پیش از این ثبت کرده بود. اگر در صرافی ها معامله کرده باشید، حتماً مشاهده کرده اید که پس از ثبت سفارش آن را در پنل معاملاتی خود و در بخش سفارش هایی می بینید که خودتان ثبت کرده اید. ویژگی های مختلف سفارش را می توانید در ردیف مربوط به سفارش خود مشاهده کنید و معمولاً آخرین گزینه به کنسل کردن سفارش پیش از انجام معامله اختصاص یافته است.

تغییر دیگری که می توان انجام داد، این است که تریدر اقدام به تغییر حجم یا قیمت سفارش خود کند که البته در این حالت با توجه به صرافی ای که در آن فعالیت می کنید، ممکن است رتبه سفارش شما جابه جا شود که باید به این موضوع نیز توجه داشته باشید.

انواع سفارش

• Market order

یکی از روش های ثبت سفارش در صرافی های ارز دیجیتال، روش مارکت اوردر است که در آن تریدر قیمت خرید یا فروش را تعیین نمی کند، بلکه صرافی دارایی را با قیمت های موجود در صرافی برای تریدر خریداری می کند یا می فروشد. در این روش، تریدر تنها حجم سفارش را تعیین می کند.

نکته ای که ممکن است حتی تریدرهای تازه کار از آن غافل شده باشند، این است که به ویژه وقتی تریدری اقدام به ثبت یک معامله با حجم بالا می کند، ممکن است همه حجم معامله در یک قیمت انجام نشود. در چنین شرایطی اگر سفارش های متقابل بعدی (برای تکمیل معامله) با قیمت نامناسب انجام شوند، تریدر ضرر خواهد کرد.

برای مثال فرض کنید قصد دارید 10 واحد بیت کوین را خریداری کنید. از آنجا که قیمت لحظه ای 15 هزار دلار بود، گمان می کردید کل 10 بیت کوین قرار است با قیمت 15 هزار دلار انجام شود، اما ممکن است صرافی 1 واحد یا حتی کمتر را با قیمت 15 هزار دلار و باقی بیت کوین ها را در قیمت های مختلف و بالاتر برای شما خریداری کند. این مورد به ویژه زمانی که یک هولدر نباشید، معمولاً به ضرر شما خواهد بود.

البته گزینه هایی هستند که امکان تنظیم شرایطی مانند انجام معامله تنها در یک قیمت یا کنسل کردن معامله درصورت انجام نشدن کل سفارش را نیز در صرافی ها دارند که در ادامه آن ها را نیز شرح خواهیم داد.

• Limit Order

در روش لیمیت اوردر شما به عنوان تریدر می توانید قیمت مدنظر خود برای انجام معامله را نیز در کنار حجم معامله وارد کنید. در این روش اگر قیمتی مناسب تر از قیمت پیشنهادی شما در اوردر بوک وجود داشته باشد، معامله شما با قیمت بهتر انجام خواهد شد؛ برای مثال اگر سفارش خرید بیت کوین در 15 قیمت هزار دلار را ثبت کرده باشید و 1 اوردر متناظر با قیمت 14.800 دلار در اوردر بوک وجود داشته باشد، معامله شما با قیمت پایین تر انجام می شود.

• Stop

در روش ثبت سفارش استاپ لیمیت، شما می توانید دو نوع سفارش مارکت یا لیمیت را ثبت کنید، اما تفاوت روش استاپ با دو روش قبل این است که در این روش شما یک شرط را برای فعال شدن سفارش خود تنظیم می کنید؛ برای مثال سفارش شما می تواند این باشد که وقتی قیمت بیت کوین به 14.800 دلار رسید، سفارش شما فعال شود. توجه داشته باشید که با فعال شدن سفارش، سفارش شما در اوردر بوک قرار می گیرد و به یکی از روش هایی که انتخاب کرده بودید (Limit/Market)، انجام می شود.

• TIF (Time in Force)

علاوه بر روش هایی که در بالا به آن اشاره کردیم، شما می توانید سفارش خود را با جزئیات بیشتری ثبت کنید؛ مثلاً می توانید به صرافی فرمان دهید که تنها درصورت امکان انجام کل معامله در قیمت آورده شده، معامله را برای شما انجام دهد. در ادامه این مفاهیم را بیشتر توضیح داده ایم.

• GTC (Good Till Cancel)

در این حالت، سفارش شما تا زمانی که کل حجم معامله انجام شود، باز خواهد بود؛ مگر آنکه خودتان آن را کنسل کنید؛ برای مثال فرض کنید قصد خرید 5 واحد بیت کوین در قیمت 20 هزار دلار را ثبت کرده اید. در این حالت اگر در ابتدا 2 واحد بیت کوین در قیمت 20 هزار دلار برای شما انجام شود، حالا یک سفارش با حجم 3 بیت کوین در قیمت 20 هزار دلار را خواهید داشت که وقتی قیمت به 20 هزار دلار هم برسد، باقی سفارش شما انجام خواهد شد.

• ICO (Immediate Or Cancel)

در این روش برخلاف روش پیش (GTC)، اگر شما سفارش 5 واحد بیت کوین با قیمت 20 هزار دلار را ثبت کرده باشید و بخشی از سفارش شما معامله و درواقع برای شما خریداری شود (البته ممکن است خوش شانس باشید و کل معامله شما در اولین مرحله انجام شود)، باقی سفارش (3 بیت کوین باقی مانده) خودکار و از سوی صرافی کنسل می شود.

به زبان ساده تنها مقداری از حجم سفارش که در دفعه اول رسیدن قیمت به مبلغ مورد نظر شما، معامله شده و باقی سفارش حذف می شود.

• FOK

در حالت FOK معامله شما فقط زمانی انجام می شود که صرافی بتواند کل حجم سفارش را در یک مرحله برای شما خریداری کند یا بفروشد؛ مثلاً اگر شما قصد خرید 5 واحد بیت کوین در قیمت 20 هزار دلار را داشته باشید، تنها در صورتی معامله انجام می شود که صرافی بتواند در یک مرتبه کل 5 واحد بیت کوین را در قیمت مشخص شده (قیمت بهتر) برای شما خریداری کند یا بفروشد.

• Post Only

اگر شما حالت Post Only را در سفارش خود انتخاب کنید و تریدری در همان زمان سفارش متناظر شما را ثبت کند، معامله شما بدون اینکه سفارش هایتان در اوردر بوک قرار گیرند، انجام می شود؛ درحالی که اگر این حالت را فعال نکنید و به عنوان مثال روش لیمیت اوردر را انتخاب کرده باشید، حتی در صورتی که تریدری در مقابل شما وجود داشته باشد، باید ابتدا سفارش هر دو شما در اوردر بوک قرار گیرد و سپس معامله انجام شود.

تفاوت این دو حالت شما را به عنوان میکیر یا تیکر مشخص می کند و این موارد می تواند در میزان کارمزد پرداختی شما مؤثر باشد. اگر شما سفارش Post Only را ثبت کنید و شخص متناظر شما هم زمان سفارش مقابلی را ثبت کرده باشد، معامله شما با سرعت بالاتری انجام می شود؛ زیرا در اوردر بوک قرار نمی گیرد.

البته باید توجه کنید که شما به عنوان تیکر شناخته می شوید و کارمزد بیشتری از شما کسب می شود؛ درحالی که اگر حالت Limit را انتخاب کنید، حتی درصورت وجود تریدر مقابل، ابتدا سفارش هر دو شما در لیست سفارش ها یا Order Book قرار می گیرد و شما به عنوان بازارساز یا میکر شناخته می شوید و درنتیجه کارمزد کمتری پرداخت می کنید.

شرح لیست سفارش های Limit Order

به طورکلی شما می توانید در اوردر بوک لیست سفارش های خریداران و فروشندگان را در دو بخش مجزا مشاهده کنید. هر جفت ارز یا دارایی دارای یک اوردر بوک است که سفارش های خرید و فروش تریدرها برای همان دارایی را در خود جای داده است.

با توجه به صرافی یا پلتفرمی که از آن استفاده می کنید، ممکن است نام بخش های مختلف Order Book کمی با هم متفاوت باشند، اما آنچه باید پیش از هر چیز در بررسی اوردر بوک به آن توجه کنید، قرارگرفتن سفارش در بخش سفارش های خرید یا فروش است.

سفارش های Bid به آن دسته از تریدرها اختصاص دارد که با واردکردن قیمت موردنظر، سفارش خرید دارایی را ثبت کرده اند؛ برای مثال اگر یک تریدر قصد خرید 2 واحد بیت کوین در قیمت 23 هزار دلار را داشته باشد، سفارش وی در بخش سفارش های خرید یا Bid قرار می گیرد.

از سوی دیگر برخی افرادی قصد فروش دارایی خود را دارند، در چنین شرایطی تریدر سفارش فروش خود را ثبت می کند و صرافی آن را در بخش Ask یا سفارش های فروش قرار می دهد. نکته ای که باید در زمان بررسی اوردر بوک به ویژه برای انجام معامله یا تنظیم حد سود و حد ضرر به آن توجه کرد، این است که مثلاً همه سفارش های فروشی که در لیست فروش مشاهده می کنید، سفارش فروش واقعی نیستند، بلکه ممکن است سفارش تریدری باشند که قصد بستن معامله بازخرید خود را داشته و برای این کار یک سفارش فروش را ثبت کرده باشد.

قیمت در سفارش های لیمیت و محدود به این ترتیب است که شما بهترین قیمت برای خرید یعنی پایین ترین قیمت فروش و همچنین بهترین قیمت برای فروش یعنی بالاترین قیمت خرید را در بر می گیرد. توجه داشته باشید که این قیمت ها در اوردر بوک پویا هستند؛ یعنی با انجام معاملات و ارسال سفارش های جدید این اعداد و ارقام همواره در حال به روزرسانی هستند.

زمانی که شما یا هر تریدر دیگری اقدام به ثبت سفارش کنید، این کار در دو مرحله انجام می شود؛ مرحله اول زمانی است که شما به عنوان تریدر سفارش خود را ثبت می کنید و مرحله دوم زمانی است که صرافی سفارش شما را دریافت و آن را در لیست سفارش ها ثبت می کند. زمانی (Time) که در اوردر بوک مشاهده می شود، مربوط به ثبت سفارش از سوی صرافی است، نه تریدر.

• Tick Size

تیک سایز (Tick Size) درواقع نوعی محدودیت یا شرط برای انتخاب قیمت در زمان ثبت سفارش را به شما نشان می دهد؛ مثلاً اگر تیک سایز 1 باشد، شما می توانید 20، 21، 100 یا هر مقدار کامل دیگر را در سفارش های خود ثبت کنید، اما در این حالت امکان ثبت 100.5 وجود ندارد. درواقع قیمت باید در این مثال رند باشد.

همچنین اگر تیک سایز تا دو دهم اعشار باشد، شما می توانید قیمت هایی با دقت دو دهم اعشار را در سفارش های خود ثبت کنید؛ برای مثال 100.05 یکی از قیمت های مجاز برای این حالت است، اما باز هم شما نمی توانید قیمت 500.009 را که اعشار بیشتری دارد، به عنوان قیمت در سفارش های خود وارد کنید.

• Lot Size

لات سایز به حجم سفارش های شما اشاره دارد و این مقدار در سفارش های شما باید همواره با توجه به مقدار لات سایز وارد شود. اگر لات سایز 5 باشد، شما می توانید حجم سفارش های خود را مضربی از 5 انتخاب کنید (مثلاً 20، 50، 30 و…) اما مثلاً عددی مثل 49 مضرب 5 نیست و امکان انتخاب آن برای این حالت وجود ندارد.

اولویت بندی سفارش ها در Order Book

صرافی (و همچنین بسیاری از پلتفرم های معاملاتی) همواره سعی دارند بهترین شرایط برای انجام معامله در بازار را در اختیار شما قرار دهند. زمانی که خریدار باشید، بهترین موقعیت برای شما این خواهد بود که بتوانید دارایی مورد نظر خود را با قیمت پایین تری خریداری کنید؛ به همین دلیل در اوردر بوک معمولاً سفارش های فروش از کمترین قیمت پیشنهادی توسط فروشندگان رتبه بندی شده اند. به این ترتیب شما می توانید بهترین قیمت را برای خرید دارایی موردنظرتان پیدا کنید.

این حالت برای ثبت سفارش فروش نیز وجود دارد؛ برای مثال فرض کنید شما قصد فروش ارز دیجیتال خود را دارید، با بررسی لیست خریداران که قیمت های پیشنهادی آن ها را نشان می دهد، شما متوجه می شوید که تریدرهای خریدار حاضر به پرداخت چه مبلغی برای ارز دیجیتال موردنظر هستند که این قیمت ها معمولاً از بیشترین به کمترین رتبه بندی شده است. بدیهی است هر چقدر بتوانید ارز دیجیتال خود را با قیمت بالاتری بفروشید، سود بیشتری خواهید داشت.

درنهایت باید به این نکته اشاره کرد که گاهی این رتبه بندی به ترتیبی که گفته شد انجام نمی شود؛ زیرا در برخی موارد ممکن است دو سفارش کاملاً هم زمان ارسال شوند که در چنین حالتی، سفارش ها براساس اولویت زمانی و نه براساس قیمت، در اوردر بوک قرار می گیرند.

با وجود تمام اشتراکاتی که در میان اوردر بوک ها وجود دارد، برخی صرافی ها امکان شخصی سازی لیست سفارش ها را برای کاربران خود فراهم کرده اند که در آن ها کاربران می توانند با توجه به استراتژی و نیاز خود، سفارش تریدرها را به همان ترتیب و اولویت بندی که مدنظر دارند، مشاهده کنند.

فرایند انجام معامله در دفتر سفارش

با توجه به قیمتی که برای سفارش در نظر گرفته می شود، سفارش شما می تواند در دسته انفعالی (Passive) یا تهاجمی (Aggressive) قرار گیرد که در ادامه این دو نوع را بررسی کرده ایم.

سفارش های انفعالی (Passive)

وقتی شما سفارشی را در صرافی ثبت می کنید که نیاز به انتظار برای رسیدن به آن قیمت و سپس انجام معامله باشد، گفته می شود این سفارش از نوع منفعل یا انفعالی است؛ برای مثال اگر قیمتی را در سفارش خرید خود انتخاب کنید که قیمت متناظر یا کمتر از آن در لیست سفارش های فروش وجود نداشته باشد، این سفارش از نوع منفعل (Passive) است که برای آنکه معامله انجام شود، این سفارش در اوردر بوک ثابت و در انتظار باقی خواهد ماند.

این شرایط برای سفارش فروش نیز صادق است؛ به عبارت دیگر زمانی که سفارشی از نوع فروش با قیمتی ثبت می شود که سفارشی با قیمت متناظر یا با بیشتر در لیست خرید وجود نداشته باشد، سفارش به صورت ثابت و منفعل در لیست باقی می ماند.

سفارش های تهاجمی (Aggressive)

گپ قیمتی در میان اولین قیمت های موجود در لیست خرید و فروش وجود دارد. زمانی که قیمت ثبت شده در سفارش از محدوده گپ قیمتی انتخاب شود، گفته می شود این سفارش از نوع تهاجمی یا Aggressive است؛ زیرا به سرعت انجام خواهد شد و نیاز به انتظار برای انجام این معامله نیست.

معاملات تک مرحله ای و چند مرحله ای

با توجه به سفارش هایی که ثبت می کنید و با توجه به این موضوع که در طرف مقابل حجم کافی برای ارائه وجود دارد، سفارش های تریدرها ممکن است یک باره و در یک مرحله یا در چند مرحله انجام شود.

معاملات تک مرحله ای

در معاملاتی که در یک مرحله انجام می شوند، طرف مقابل حجم کافی برای ارائه و انجام معامله را دارد. برای درک این موضوع فرض کنید شما قصد خرید 2 واحد بیت کوین در قیمت 15 هزار دلار را دارید. از طرف دیگر در لیست سفارش های فروش سفارشی به چشم می خورد که حاضر به فروش 4 واحد بیت کوین با قیمت 15 هزار دلار است.

در چنین حالتی از آنجا که قیمت و حجم پیشنهادی شما با سفارشی موجود در لیست فروش هماهنگی دارد، معامله شما به راحتی و در یک مرحله انجام می شود؛ به عبارت دیگر شما قصد خرید یک مقدار از دارایی را دارید که فروشنده یا فروشندگانی هستند که حاضرند آن دارایی را با همان قیمت و حتی در حجم بالاتر (در صورت نیاز) بفروشند.

بعد از انجام معامله شما، اوردر بوک تغییر خواهد کرد؛ زیرا شما قصد خرید 2 واحد بیت کوین را داشتید، معامله شما انجام شده و سفارش از لیست حذف می شود، اما در طرف فروشنده، سفارش برای فروش 4 واحد بیت کوین در این معامله درگیر شده بود؛ بنابراین 2 واحد فروش نرفته دیگر در قیمت 15 هزار دلار هنوز وجود دارد که در لیست سفارش ها به روزرسانی می شود. معامله انجام شده نیز در بخشی به نام Trade Feed ثبت می شود که به معاملات انجام شده اختصاص دارد.

معاملات چند مرحله ای

معاملات چند مرحله ای در چند مرحله انجام می شوند. در ادامه این مفهوم را با یک مثال شرح می دهیم. فرض کنید قصد خرید 25 واحد اتریوم در قیمت 3000 دلار را داشته باشید. در چنین حالتی سفارشی با حجم 20 و قیمت 3000 دلار را ثبت کرده و سفارش خرید شما در لیست سفارش ها به چشم می خورد.

از سوی دیگر اگر فروشنده ای حاضر به فروش 25 واحد اتریوم یا بیشتر، در قیمت 3 هزار دلار یا کمتر باشد، سفارش شما در یک مرحله انجام می شود، اما اگر به دلیل حجم نسبتاً بالای سفارش، معامله برای انجام شدن به چند سفارش فروش با قیمت و حجم مناسب نیاز داشته باشد، گفته می شود معامله چند مرحله ای است؛ برای مثال سفارش فروشی با حجم 5 واحد اتریوم در قیمت 3000 دلار سبب می شود 5 واحد اتریوم برای شما خریداری شود و حالا حجم سفارش خرید شما از 25، به 20 کاهش می یابد.

باز هم سفارش های فروش بررسی می شوند و برای مثال سفارش فروش 15 واحد اتریوم در قیمت 2.900 دلار سبب می شود 15 واحد اتریوم در قیمت 2.900 دلار برای شما خریداری شود. حالا حجم سفارش خرید شما به 5 واحد می رسد. باز هم سفارش های فروش بررسی می شوند تا قیمتی برابر یا کمتر از 3000 دلار در سفارش های فروش ثبت شود. با وجود سفارش فروش 10 واحد اتریوم در قیمت 2.950 معامله شما به طور کامل و البته در چند مرحله انجام می شود؛ چراکه سفارش فروش، 10 واحد برای فروش ارائه داده است؛ درحالی که شما تنها به 5 واحد آن نیاز دارید.

حالا در لیست سفارش های فروش، سفارش فروش 5 واحد اتریوم در قیمت 2.950 باقی می ماند. همچنین باز هم معاملاتی که انجام شده اند در بخش Trade Feed ثبت می شوند.

	فروش	خرید
1	سفارش فروش 5 اتریوم در قیمت 3000	سفارش خرید 25 اتریوم در قیمت 3000	1
2	سفارش فروش 15 اتریوم در قیمت 2.900		2
3	سفارش فروش 10 اتریوم در قیمت 2.950		3

همان طور که در جدول فوق می بینید، مجموع حجم های سفارش فروش با قیمت مناسب (برابر یا کمتر از قیمت پیشنهادی در سفارش خرید) در بالای لیست، به 30 واحد اتریوم می رسد (5 + 15 + 10)؛ درحالی که حجم سفارش خرید ما 25 واحد اتریوم است که پس از انجام معاملات در چند مرحله هنوز سفارش فروش آخر البته با 5 واحد اتریوم در اوردر بوک باقی می ماند.

در پایان باید یادآوری کرد که تنظیمات انجام شدن معامله در یک مرحله یا در مراحل متعدد را می توان در زمان ثبت سفارش لحاظ کرد. در بخش مربوط به انواع سفارش ها این مسائل را به طور کامل توضیح داده ایم. درک این مسائل به این دلیل اهمیت دارد که تریدر با توجه به نوع سفارشی که ثبت می کند، باید آگاه باشد زمانی که سفارش در یک مرحله انجام نشود، قیمت معامله میانگینی از معاملات انجام شده در قیمت های متفاوت خواهد بود.

تغییر شکاف قیمتی

حالتی را در نظر بگیرید که اختلاف بهترین قیمت پیشنهادی در لیست خرید و فروش 4 دلار است و پس از انجام چند معامله این شکاف تغییر می کند. توجه به این نکته ضروری است که اوردر بوک پویاست؛ یعنی دائم در حال تغییر است. در ادامه یک بخش از فرایند تغییر شکاف قیمتی در لیست سفارش ها را بررسی کرده ایم. برای این کار ابتدا لیست سفارش هایی را به عنوان نمونه آورده و توضیحات را بر مبنای این ارقام ارائه کرده ایم.

با توجه به آنچه در جدول (لیست سفارش های خرید و فروش) می بینیم، شکاف قیمتی بین بهترین قیمت سفارش های خرید (990) و بهترین قیمت در میان سفارش های فروش (1000) میزان 10 دلار است. اگر خریداری قیمت بالاتری پیشنهاد دهد یا فروشنده ای قیمت پایین ترین پیشنهاد دهد، آن سفارش در بالای لیست قرار می گیرد و شکاف قیمتی تغییر خواهد کرد.

	حجم	قیمت	قیمت	حجم
1	5 1000		990 20		1
2	10 1001				2
3	10 1002				3
4	20 1003				4

 

فرض کنید خریداری سفارش خرید 30 واحد از دارایی موردنظر را با قیمت 1002 دلار ثبت کند. فرایند انجام معاملات و تشکیل گپ قیمتی جدید را در جدولی که در ادامه خواهیم آورد، شرح داده ایم.

معاملات در چند مرحله باید انجام شوند؛ در مرحله اول 5 واحد با قیمت 1000 دلار خریداری می شوند، در مرحله دوم 10 واحد با قیمت 1001 دلار خریداری می شوند، در مرحله سوم نیز 10 واحد با قیمت 1002 دلار خریداری می شوند، اما صرافی حق ندارد ادامه خرید را با سفارش بعدی که قیمت 1003 را پیشنهاد داده است مچ کند؛ زیرا قرار است معامله خرید با قیمت ثبت شده در سفارش (1002) یا قیمت های کمتر انجام شود.

از آنجا که سفارش خرید با حجم 30 واحد ثبت شده بود، سفارش 5 واحد با قیمت 1002 دلار هنوز انجام نشده است و سفارش مناسبی در بخش سفارش های فروش برای انجام شدن معامله وجود ندارد؛ بنابراین لیست اوردر بوک به ترتیبی که در جدول زیر می بینید، تغییر می کند.

حالا فروشنده ها ترجیح می دهند دارایی خود را به خریداری بفروشند که قیمت بهتری را پیشنهاد داده است؛ بنابراین شکاف قیمت از 10 دلار به 2 دلار (1000 – 1002) تغییر می کند.

	حجم	قیمت	قیمت	حجم
1	5 1000		1002 5		1
2	10 1001		990 20		2
3	10 1002				3
4	20 1003				4

 

همان طور که در مقاله مشاهده کردید، مفاهیم مختلفی در کنار انواع تحلیل وجود دارند که می توانند بر تجربه شما در بازار ارزهای دیجیتال تأثیر بگذارند. استفاده از اوردر بوک در بازار ارزهای دیجیتال بیش از دیگر بازارهای مالی کاربرد دارد، اما برای درک آن و استفاده از اطلاعاتی که می توان از آن استخراج کرد، لازم است اطلاعات و دانش کافی در این زمینه داشته باشید.

گفتنی است بهترین و سریع ترین راه برای رسیدن به این سطح از دانش و مهارت شرکت در یک دوره آموزش ارز دیجیتال است که امروزه هم به صورت حضوری و هم آنلاین در دسترس همه قرار گرفته است.

سخن پایانی

اگر با بازار بورس تهران آشنایی داشته باشید، حتماً می دانید تریدرها در کنار تحلیل تکنیکال و تحلیل بنیادی از تابلوخوانی هم استفاده می کنند؛ درحقیقت در زمان انجام معامله با بررسی لیست سفارش ها و بررسی وضعیت بازار، آن ها می توانند متوجه شوند قدرت بازار در سمت خریداران بیشتر است یا در بخش فروشندگان و براساس آن تصمیم خود را نهایی کنند.

استفاده از لیست سفارش ها که در بازار ارزهای دیجیتال به صورت تخصصی تر استفاده می شود، به تریدر کمک می کند بازار را به صورت دقیق رصد کند و تریدرهای موفق تری داشته باشد.

در این میان، باید توجه کنید شما قرار نیست با استفاده از اوردر بوک تحلیل کنید و براساس آن معاملاتی انجام دهید، بلکه باید از راه های مختلف تحلیلی را روی دارایی مورد نظر خود انجام دهید و سپس برای تأییدگرفتن به منظور ورود یا خروج از معامله و پیداکردن قدرت بازار از لیست سفارش های خرید و فروش استفاده کنید.

در این مقاله سعی کردیم اوردر بوک و مطالب پیرامون آن را به طور کامل شرح دهیم تا شما هم بتوانید با کمک اطلاعاتی که از لیست های سفارش قابل استخراج است، معاملات بهتری انجام دهید.

پرسش های متداول

معاملات فیوچرز یا معاملات آتی همان طور که از اسمش پیداست به آینده مربوط است. این نوع قراردادها بین دو نفر در زمان حال و یا گذشته منعقد شده ولی زمان سررسید آن در آینده می باشد. در معاملات فیوچرز یک دارایی مشخص که می تواند انواع کامودیتی ها، فلزات گران بها، ارزهای دیجیتال و … باشد، در زمانی مشخص و با قیمتی مشخص که به توافق طرفین قرارداد رسیده است معامله می شود.

معامله فیوچرز چیست؟

در نظر بگیرید شما یک شرکت ساختمان سازی دارید و قرار است تا ۶ ماه دیگر یک برج آماده را تحویل دهید. شما با توجه به تجربه و محاسبات خود متوجه شده اید که در طول ساخت این پروژه به ۱۵ هزار میلگرد نیاز خواهید داشت، برای اینکه بتوانید هزینه ها را مدیریت کنید قسمتی از بودجه خود را برای تهیه میلگرد کنار گذاشته اید، ولی هیچ کس تضمین نکرده که وقتی ساختمان مورد نظر به مرحله ای برسد که به میلگرد نیاز داشته باشد، قیمت ها تغییر نکرده باشند.

پس برای در امان ماندن از این نوسانات بازار، معاملات فیوچرز بهترین انتخاب هستند. شما می توانید با کارخانه میلگرد سازی یک قرارداد آتی برای خرید میلگرد با قیمت معین و مشخص تنظیم کنید، و در آن قرارداد، تاریخ تحویل میلگردها را درج کنید.

فرض کنید هر میلگرد ۲۰ هزار تومان است و شما می خواهید میلگردها را در ۲ ماه آینده با قیمت مثلا همان ۲۰ هزارتومان خریداری کنید. در این حالت دو سناریو ممکن است پیش بیاید:

• ممکن است به دلایل سیاسی -اقتصادی پیش بینی نشده ای قیمت میلگرد پایین بیاید مثلا به قیمت ۱۵ هزار تومان برسد در این صورت شما ضرر کرده اید زیرا اگر صبر می کردید و میلگردها را 2 ماه بعد خریداری می کردید، قیمت هر میلگرد برای شما 15 هزار تومان محاسبه می شد.

از طرف دیگر با پایین آمدن قیمت کالا، کارخانه میلگرد سازی سود خوبی خواهد کرد. چون میلگردهای خود را با قیمت بالاتری به فروش رسانده است.

• ولی اگر در دو ماه آینده قیمت میلگرد بالاتر برود مثلا به ۲۵ هزار تومان برسد شما به عنوان خریدار سود دلچسبی خواهید داشت.

همچنین شما به عنوان خریدار با پرداخت هزینه در هنگام عقد قرارداد به کارخانه نقدینگی تزریق کرده اید و چرخ تولید را به گردش درآورده اید و یا میزان تولید را بالا برده اید.

این نوع قراردادها به خصوص برای کارخانه هایی که به علت عدم وجود دارایی مورد نیاز از کار افتاده اند بسیار کارساز است؛ زیرا در قراردادهای آتی عموما مبلغ قید شده در قرارداد در همان ابتدا توسط خریدار پرداخت می شود.

انواع معاملات فیوچرز

معامله گران بازارهای مالی می توانند بر اساس استراتژی سرمایه گذاری و برنامه های معاملاتی خود از امکانات و ویژگی های یکی از انواع روش های معاملاتی استفاده کنند. معاملات فیوچرز نیز در انواع مختلفی ارائه شده و کاربران می توانند از میان آنها مناسب ترین گزینه را انتخاب کنند.

از آنجاییکه همه صرافی های دیجیتالی از انواع مختلف معاملات فیوچرز پشتیبانی نمی کنند، لازم است پس از انتخاب روش معاملاتی مدنظر، به این نکته توجه داشته باشید. در ادامه این بخش به معرفی انواع معاملات فیوچرز و ویژگی های آنها می پردازیم.

معاملات فیوچرز استاندارد  Standard Futures Contracts

معاملات فیوچرز یکی از محبوب ترین انواع معاملات بازار مشتقات کریپتو است. در این نوع معامله دو طرف قرارداد بر سر قیمت آتی یک ارز دیجیتال در یک تاریخ از پیش تعیین شده با یکدیگر توافق می کنند. معاملات فیوچرز استاندارد نیز دارای یک تاریخ انقضا و تسویه حساب هستند.

به این ترتیب این قرارداد نهایتاً در یک تاریخ مشخص و بر اساس قیمت از پیش تعیین شده به پایان می رسد. اکثر صرافی های دیجیتالی همچون بایننس، بای بیت، کوینکس، کوکوین، بینگ ایکس و… از این نوع معاملات فیوچرز پشتیبانی می کنند.

معاملات فیوچرز با تحویل فیزیکی  Futures with Physical Delivery

معاملات فیوچرز با تحویل فیزیکی نیز یکی دیگر از انواع معاملات فیوچرز هستند. همانطور که از نام این نوع معامله پیداست، بر اساس معاملات فیوچرز با تحویل فیزیکی، ارز دیجیتال یا انواع دیگری از دارایی های گران بها  در این نوع قرارداد، در تاریخ تسویه حساب، به صورت فیزیکی به خریدار تحویل داده می‎شوند. در نتیجه می توان گفت در معاملات فیوچرز با تحویل فیزیکی تمام ویژگی های قرارداد آتی از جمله زمان سررسید تحویل کالا از قبل مشخص شده است.

معاملات دائمی  Perpetual Contracts

در معاملات دائمی نیز همانند معاملات فیوچرز استاندارد، معامله گران نسبت به قیمت آینده یک دارایی مشخص گمانه زنی می کنند. اما برخلاف معاملات فیوچرز استاندارد، معاملات دائمی فاقد تاریخ سررسید و انقضا هستند. به این ترتیب معامله گران می توانند تا پیش از لیکوئید شدن دارایی، پوزیشن مدنظر را حفظ کرده یا به طور کلی در زمان دلخواه تسویه حساب کنند. همچون معاملات فیوچرز استاندارد، معاملات دائمی نیز در بسیاری از صرافی های دیجیتالی در دسترس کاربران قرار دارد.

ویژگی معاملات فیوچرز چیست؟

• گمانه زنی قیمت آینده

در معاملات فیوچرز بر سر قیمت آینده یک دارایی مشخص گمانه زنی انجام می شود. در نتیجه این نوع معامله یک نوع شرط بندی بر روی جهت حرکت قیمت دارایی مدنظر است.

• کسب سود از روند بازار

در یک معامله فیوچرز طرف خریدار از افزایش قیمت، و طرف فروشنده از کاهش قیمت سود می برند.

• ایجاد پوزیشن های لانگ و شورت

در معاملات فیوچرز، برای معامله گران این امکان فراهم شده تا از طریق ایجاد پوزیشن های Short (فروش) و Long (خرید)، از در دو روند صعودی و نزولی بازار استفاده کرده و سود کسب کنند.

• داشتن تجربه معاملاتی بالا

از آنجاییکه ورود به معاملات فیوچرز نیازمند داشتن دانش معاملاتی بالا و استفاده از ابزارهای تحلیلی است، این روش معاملاتی مناسب افراد حرفه ای بوده و به معامله گران مبتدی توصیه نمی شود.

• ریسک نسبتاً بالا نسبت به معاملات اسپات

معاملات فیوچرز معاملاتی ریسکی هستند؛ بنابراین، در عین حال که می توانند بسیار سودده باشند، ممکن است ضرر و زیان بسیاری را به فرد تحمیل کنند.

• داشتن دانش معاملاتی بالا

در معاملات فیوچرز داشتن اطلاعات تحلیلی و فنی اهمیت بسیار زیادی دارد. چراکه معامله گر باید بتوانند بر اساس اطلاعات و آمار و ارقام موجود تحلیل درستی انجام داده و وضعیت آینده رمز ارز مدنظر را به خوبی پیش بینی کند. در نتیجه اگر فردی به خوبی آموزش ندیده و با ویژگی های بازار آشنایی نداشته باشد، با وارد کردن سرمایه خود در این نوع معامله، ریسک بالایی کرده و متحمل ضرر و زیان بسیاری خواهد شد.

کاربرد معاملات فیوچرز

یکی از معروف ترین ویژگی های بازار ارزهای دیجیتال، وجود نوسانات بالا در قیمت های دارایی های دیجیتالی است. با این حال همه روزه معامله گران بسیاری با استفاده از ابزارهای معاملاتی و استراتژی های سرمایه گذاری درست، موفق به کسب سودهای بالا می شوند. به عنوان مثال معامله گران می توانند صرف نظر از افزایش یا کاهش قیمت های بازار، از طریق معاملات فیوچرز از نوسانات بازار بهره مند شده و سود کسب کنند.

تنها کافی ست از ابزارهای تحلیلی استفاده کرده و نسبت به وضعیت بازار و ارزش ذاتی رمز ارز مدنظر، قیمت آینده آن را پیش بینی کنید. به این ترتیب اگر با تحلیل های انجام شده فکر می کنید قیمت کوین مورد نظر در یک تاریخ مشخص افزایش پیدا می کند، یک پوزیشن خرید ایجاد کنید. همچنین اگر به این نتیجه برسید که قیمت کوین مورد نظر سقوط خواهد، یک پوزیشن فروش ایجاد خواهید کرد. در نتیجه همانطور که ملاحظه کردید، اصلی ترین کاربرد معاملات فیوچرز استفاده از وضعیت نوسانی بازار و کسب سود در دو حالت بازار است.

چرا در فیوچرز معامله کنیم؟

همانطور که اشاره شد، معامله گران با هدف بهره گیری از نوسانات بازار و پیش بینی وضعیت آینده یک دارایی دیجیتالی وارد معاملات فیوچرز می شوند. به این ترتیب معامله گر با پیش بینی آینده رمز ارز و ایجاد پوزیشن خرید یا فروش سود کسب می کند.

اصلی ترین دلیل معامله در فیوچرز، مدیریت ریسک در سبد سرمایه گذاری است. چراکه در این نوع معامله برخلاف معاملات اسپات، نه تنها در روند صعودی؛ بلکه در هنگام ریزش بازار نیز می توان سود کسب کرد. دلیل دیگری که معمولاً باعث می شود معامله گران به انجام معاملات فیوچرز تمایل پیدا کنند، ارائه گزینه لوریج است. با وجود این گزینه معامله گر می تواند بخش مشخصی از سرمایه را از صرافی قرض گرفته و میزان سود خود را به همان میزان افزایش دهد.

در نتیجه اگر شما هم در مورد ابزارهای معاملاتی، تحلیلی و عوامل تأثیرگذار بر بازار کریپتو دانش کافی دارید و همچنین می توانید اخبار اقتصادی و سیاسی مرتبط با بازارهای مالی را به خوبی دنبال کرده و تحلیل کنید، ورود به معاملات فیوچرز می تواند برای شما سود خوبی به همراه داشته باشد.

اهرم یا لوریج معاملات فیوچرز چیست؟

اهرم یا لوریج یک ابزار اصلی معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال و بازار فارکس به حساب می آید. شاید در نگاه اول استفاده از اهرم بسیار پرریسک و خطرناک به نظر برسد، اما اگر به درستی از آن استفاده شود، می تواند بازی را به نفع شما تغییر داده و سود معامله را به طور چشمگیری افزایش دهد. با این حال اهرم یا لوریج مانند یک شمشیر دو لبه عمل کرده و می تواند در صورت استفاده نادرست ریسک سرمایه و ضرر و زیان را به همان میزان افزایش دهد. اهرم یا لوریج در معاملات فیوچرز دقیقاً چه کاربردی دارد؟

زمانی که معامله گر قصد ورود به معامله فیوچرز را داشته باشد، لازم است مبلغی را از حساب اصلی صرافی به حساب فیوچرز صرافی انتقال دهد. در مرحله بعدی، کاربر می تواند با هدف افزایش سرمایه معاملاتی خود، از اهرم یا لوریج استفاده کرده و مبلغی را به صورت قرض از صرافی وام بگیرد. به این ترتیب با استفاده از لوریج، فرد می تواند سرمایه اندک خود را به میزان قابل توجهی افزایش داده و به همان نسبت سود و زیان معامله را نیز تغییر دهد. قبل از استفاده از اهرم یا لوریج معاملات فیوچرز به نکات زیر توجه کنید:

• استفاده از یک استراتژی معاملاتی مناسب
• کنترل احساسات و اتخاذ تصمیمات منطقی و علمی
• مدیریت ریسک معاملاتی با استفاده از ابزارهای تحلیلی

مزایا و معایب قراردادهای آتی چیست؟

معاملات آتی نیز مانند سایر روش های معاملاتی مزایا و معایبی دارند. به این ترتیب لازم است قبل از استفاده از این روش با تمام ویژگی ها، مزایا  و معایب آن آشنا شده و با در نظر گرفتن تمام این موارد وارد معامله شوید. در ادامه به معرفی مهم ترین مزایا و معایب قراردادهای آتی می پردازیم.

معرفی مزایای معاملات آتی

• نقدینگی بالا

به دلیل محبوبیت بالای این روش معاملاتی معامله گران بسیاری وارد معاملات آتی می شوند. در نتیجه این بازار همواره نقدینگی بالایی داشته و معامله گران می توانند در زمان دلخواه وارد معامله شده و یا از آن خارج شوند.

• تنوع بالای جفت ارزها

در پنل معاملات فیوچرز بسیاری از صرافی های رمزنگاری از جفت ارزهای متنوعی پشتیبانی می شود. در نتیجه کاربران می توانند به راحتی جفت ارز مدنظر را پیدا کرده و پوزیشن جدیدی ایجاد کنند.

• کسب سود از روند نزولی بازار

در پنل معاملاتی اسپات، کاربر تنها در صورت رشد قیمت ها سود کسب می کند. اما در معاملات فیوچرز کاربر می تواند با ایجاد پوزیشن های شورت در شرایط نزولی بازار نیز سود کسب کند.

• مدیریت ریسک

با ورود به معاملات آتی، می توانید ریسک پایین آمدن ارزش دارایی خود را کاهش دهید. به عنوان مثال، تصور کنید که مقداری بیت کوین در اختیار دارید، به دلیل شرایط بازار گمان می رود ارز بیت کوین در آینده کاهش پیدا کند، شما می توانید با ورود به معامله آتی و ایجاد پوزیشن شورت ریسک پایین آمدن ارزش دارایی خود را کاهش دهید.

• استفاده از لوریج

وجود لوریج در معاملات فیوچرز یکی دیگر از مزایای این روش معاملاتی است. شما می توانید با استفاده از آن میزان سرمایه معاملاتی خود را افزایش داده و سود بیشتری کسب کنید.

• جذب سرمایه

معاملات فیوچرز علاوه بر بازار ارزهای دیجیتال در بازار بورس و فارکس نیز در دسترس قرار دارد. از طریق معاملات فیوچرز شرکت ها و کارخانه ها می توانند سرمایه خوبی جذب کنند. در این شرایط معاملات فیوچرز مانند پیش فروش محصولات کارخانه ها عمل می کند. به این ترتیب که این شرکت ها محصولات خود را از طریق معاملات فیوچرز به فروش رسانده و سرمایه مورد نیاز خود را جذب می کنند.

معرفی معایب معاملات آتی

• استفاده نادرست از لوریج

همانطور که اشاره شد، وجود لوریج مانند یک شمشیر دو لبه است. با استفاده از این ابزار معاملاتی نه تنها می توان میزان سرمایه و سود را افزایش داد، بلکه استفاده نادرست و احساسی از آن می تواند ریسک معامله را بالا برده و فرد را با ضرر و زیان چند برابری مواجه کند.

• حساسیت بالای بازار ارزهای دیجیتال

بازار کریپتوکارنسی علاوه بر این که مانند هر بازار مالی دیگر بر اساس شرایط بازار دچار نوسان می شود، به طور هم زمان تحت تأثیر مسائل سیاسی، اقتصادی و حتی اظهارنظر افراد تأثیرگذار نیز قرار دارد. این موضوع سبب شده تا پیش بینی این بازار دشوار باشد و در برخلاف انتظارات دچار تغییر شود. در نهایت از آنجاییکه معاملات کریپتو بر اساس پیش بینی بازار انجام می شود، این دست از تغییرات ناگهانی می تواند به ضرر معامله گر تمام شود.

معامله فیوچرز ارز دیجیتال برای چه کسانی مناسب است؟

معاملات فیوچرز یکی از روش های معاملاتی پیشرفته و پیچیده است. این روش معاملاتی مناسب افرادی است که دانش و تجربه کافی در زمینه معاملات مالی داشته باشند. در کنار اطلاعات به روز و آموزش های مدام لازم است این افراد به صورت روزانه زمان مناسبی را صرف تحلیل بازار و بررسی اخبار روز دنیا کنند.

در کنار تمام موارد بالا، این افراد باید سرمایه مضاعف خود را وارد بازار کرده و تحمل ریسک از دست رفتن دارایی خود را داشته باشند. معامله گران موفق و حرفه ای همواره بر اساس تحلیل های فنی و آمار و ارقام موجود تصمیم گیری کرده و از دخیل کردن احساسات خودداری می کنند. اگر شما هم این شرایط را دارید می توانید کاندید مناسبی برای انجام معاملات فیوچرز باشید.

مفاهیم اساسی معاملات فیوچرز کریپتو

قبل از آنکه وارد معاملات فیوچرز کریپتو شوید، لازم است با مفاهیم و اصطلاحات بکار رفته در این پنل معاملاتی آشنا شوید. در ادامه لیستی از مهم ترین اصطلاحات معاملات فیوچرز آورده شده است.

• اهرم یا لوریج / Leverage

لوریج یا اهرم یکی از پرکاربردترین و مهم ترین مفاهیم در معاملات فیوچرز است. صرافی های مختلف، درصدهای متفاوتی از اهرم ها را ارائه می دهند. با استفاده از آن کاربر می تواند سرمایه اولیه خود را چند برابر افزایش داده و با سرمایه بیشتری وارد معامله شوند.

• لیکوئید شدن / Liquidation

منظور از لیکوئید شدن دارایی در معاملات فیوچرز، از دست رفتن بخش یا تمام دارایی وارد شده در پوزیشن است. زمانی که سرمایه در معرض لیکوئید شدن قرار داشته باشد، جهت جلوگیری از سقوط آن به ارزش ناخالص منفی، کاربر مجبور به فروش دارایی می شود.

• حداقل وجه تضمین، مارجین اولیه / Initial Margin

مارجین اولیه یا همان وجه تضمین اولیه، مبلغی است که دو طرف قرارداد آتی قبل از عقد قرارداد پرداخت می کنند. این مبلغ با هدف جلوگیری از پشیمان شدن طرفین جهت ادامه معامله و به عنوان وثیقه دریافت می شود. میزان مارجین اولیه بر اساس مشخصات هر قرارداد آتی می تواند متغیر باشد.

• سود باز / Open Interest

مقدار سرمایه ای که به بازار وارد یا از آن خارج می شود، تحت عنوان سود باز، شناخته می‎شود. به این ترتیب زمانی که سرمایه زیادی به بازار فیوچرز یک صرافی دیجیتالی وارد شود، سود باز افزایش پیدا می کند، و همین طور برعکس. جهت محاسبه سود باز لازم است تمام پوزیشن های باز را جمع و حاصل آن را از پوزیشن های بسته کسر کنیم.

• فاندینگ ریت / Funding Rates

پرداخت های دوره ای که میان تریدرها انجام می شود، فاندینگ ریت نام دارد. بر اساس فاندینگ ریت، قیمت قراردادهای آتی دائمی به قیمت شاخص نزدیک می شود.

• صندوق بیمه / INSURANCE FUNDS

شبکه های ایمنی که در برابر ضرر و زیان های احتمالی از معامله گران محافظت می کنند، به عنوان صندوق های بیمه شناخته می شوند. در این صندوق ها جهت پوشش خسارت های معامله گران زیان ده از سود معامله گرانی که سودده استفاده می شود.

کارمزد معاملات فیوچرز

به طور کلی کارمزد معاملات بسته به سیاست های مالی صرافی ها متفاوت است. هر صرافی بر اساس یک الگوریتم از پیش تعیین شده کارمزد معاملات را مشخص و محاسبه می کند. معاملات فیوچرز نیز از این قاعده مستثنی نبوده و مانند بخش اسپات درصدی از معامله به عنوان کارمزد دریافت می کند.

بر اساس بررسی ها در میان صرافی هایی که از معاملات فیوچرز پشتیبانی می‍کنند، دو صرافی کوینکس و کوکوین کارمزد مناسب تری را دریافت می کنند. معمولاً کارمزد این بخش نسبت به سایر معاملات بیشتر است. همچنین در این نوع معاملات، تا زمان باز بودن پوزیشن میزان کارمزد معامله به طور پیوسته افزایش پیدا می کند.

احراز هویت برای معاملات فیوچرز چیست؟

تمام صرافی های رمزنگاری با هدف جلوگیری از پول شویی و کلاهبرداری های مالی، کاربران به انجام مراحل احراز هویت ملزم می کنند.  در اکثر صرافی ها احراز هویت در بیشتر از دو مرحله انجام می شود. در هر کدام از این مراحل اطلاعات متفاوتی دریافت و خدمات متنوعی ارائه می شود.

مرحله اول احراز هویت: دریافت اطلاعات هویتی همچون نام کامل، شماره شناسایی کاربر و… ارائه خدماتی همچون انجام معاملات کوچک و برداشت های محدود از حساب کاربری صرافی

مرحله دوم احراز هویت: دریافت اطلاعات کامل تر همچون آدرس محل سکونت و… ارائه خدمات متنوع تر همچون معاملات فیوچرز و لوریج دار، برداشت نامحدود از حساب کاربری و…

در نهایت از آنجاییکه در معاملات فیوچرز بخشی از سرمایه معاملاتی به صورت وام از صرافی دریافت می شود، لازم است قبل از شروع مراحل احراز هویت خود را به طور کامل سپری کرده باشید.

هدف از معاملات فیوچرز چیست؟

به طور کلی معاملات آتی یا فیوچرز به دو منظور بین طرفین منعقد می شوند:

• پوشش ریسک
• سفته بازی

همان طور که در مثالی که خواندید عنوان کردیم، با استفاده از معاملات فیوچرز می توان از نوسانات بازار در امان ماند. اگر شخص یا شرکتی برای انجام کاری به کالایی خاص در آینده نیاز داشته باشد، می تواند با استفاده از معاملات فیوچرز یا قراردادهای آتی، کالای مورد نیاز خود را خریداری کرده، و در زمان مشخص تحویل بگیرد.

در این صورت شخص یا شرکت به جای نگرانی از اتفاقاتی که ممکن است روی قیمت کالای مورد نظر تاثیر بگذارند، بر روی دیگر جنبه های پروژه تمرکز می کند و در موعد مقرر کالای خود را تحویل می گیرد.

این حالت برای فروش کالا هم صادق است. مثلا اگر یک کارخانه بداند که باید مقدار معینی از کالایی که تولید می کند را تا زمانی مشخص به مشتری تحویل دهد، با استفاده از قرارداد آتی، خود را از نوسانات قیمت که قابل پیش بینی نیستند مصون می کند.

اما در سفته بازی شخص یا شرکت نیازی به کالا ندارد و سود او از بالا یا پایین رفتن قیمت به دست می آید. فرض کنید شخصی 2000 کیلوگرم مس دارد، این شخص با اطلاعاتی که پیدا کرده است و با تحلیل هایی که انجام داده است به این نتیجه می رسد که قیمت مس در 3 ماه آینده روند نزولی خواهد گرفت.

این شخص با فروش 2000 کیلوگرم مس که در اختیار دارد و سپس خرید دوباره پس از افت قیمت به سود می رسد، در این حالت ممکن است این شخص بتواند پس از افت قیمت 2500 کیلوگرم مس بخرد. و اگر شخص پیش بینی کند که قیمت مس روند صعودی خواهد داشت می تواند با خرید مس و فروش در قیمت های بالاتر از بالا رفتن قیمت آن سود کند.

در معاملات فیوچرز برای عمل خرید و فروش از دو عبارت position Long برای موقعیت خرید و position Short برای موقعیت فروش استفاده می شود.

در حالت کلی معاملات در بازارهای مالی به دو صورت انجام می شوند:

1. اسپات
2. فیوچرز

تفاوت معاملات اسپات و فیوچرز چیست؟

در معاملات اسپات یا اسپات تریدینگ هم زمان با پرداخت هزینه، کالای مورد نظر را دریافت می کنید، و اگر معامله فروش داشته باشید باید همان لحظه ای که پول را تحویل می گیرید کالا را تحویل دهید. در اینگونه معاملات در بازارهای مالی تریدرها فقط از بالا رفتن قیمت سود می کنند. به این نوع بازار یا معامله، نام یک طرفه هم اطلاق می شود زیرا فقط در صورتی که قیمت رشد کند به سود می رسید.

در زمینه ارزهای دیجیتال، صرافی های داخلی فقط به صورت اسپات مارکت فعالیت می کنند یعنی شما فقط قادر هستید همان لحظه خرید یا فروش خود را انجام دهید و طبیعتا فقط می توانید از بالا رفتن قیمت سود کنید.

در معاملات فیوچرز بر خلاف معاملات اسپات، شما هم از بالا رفتن قیمت می توانید سود کنید و هم از پایین آمدن قیمت، به عبارتی شما قادر به انجام معاملات دوطرفه هستید. همه چیز بستگی به دانش اقتصادی و قدرت تحلیل شما دارد.

فرض کنید شما با توجه به اطلاعاتی که از اخبار مختلف به دست آورده اید به این نتیجه رسیده اید که بیت کوین با قیمت واقعی خود معامله نمی شود و به اصطلاح حباب دارد پس احتمالا تا ۲ ماه آینده ریزش می کند و یا شروع به رشد می کند.

از طرف دیگر شخصی کاملا نظری مخالف نظر شما را دارد، در این صورت اگر شما احتمال دهید که قیمت بیت کوین تا ۲ ماه آينده بالا می رود می توانید یک معامله خرید یا long position باز کنید و در صورتی که بازار طبق پیش بینی شما حرکت کرد، شما سود خواهید کرد، و البته همین رویه برای پایین آمدن قیمت هم صدق می کند، یعنی اگر بازار بر خلاف آنچه تصور کرده بودید روند نزولی در پیش گیرد شما متحمل ضرر خواهید شد.

در معاملات اسپات شما هیچ گاه سرمایه خود را از دست نمی دهید، مگر آنکه قیمت آن به صفر برسد که خیلی منطقی نیست. اگر شما 100 واحد اتریوم خریداری کنید، قیمت آن چه بالا برود چه پایین بیاید شما 100 اتریوم خواهید داشت.

فقط مقدار سرمایه ی شما تغییر می کند، که در صورت بالا رفتن قیمت اتریوم، مقدار ریالی یا دلاری (یا هر واحد دیگر) سرمایه شما بیشتر خواهد شد، و در صورت افت قیمت، سرمایه شما کمتر خواهد شد.

مارجین در معاملات فیوچرز چیست؟

ضریب اهرم را می توانید مثل وامی در نظر بگیرید که صرافی در اختیار شما گذاشته است. در معاملات فیوچرز در صورتی که از قابلیت لوریج یا اهرم استفاده کنید، سرمایه، سود و ضرر شما به همان اندازه بیشتر می شود.

مثلا اگر 10 هزار دلار سرمایه داشته باشید و از اهرم 5 استفاده کنید، صرافی به اندازه ی 50 هزار دلار اعتبار برای انجام معامله به شما خواهد داد، و بدیهی است که میزان سود و ضرر شما نیز به همین میزان افزایش خواهد یافت.

اگر ضرر شما به اندازه ای شود که سرمایه اولیه که داشتید از بین رود (با احتساب کارمزد) صرافی معامله شما را می بندد و به عبارتی دیگر حساب شما لیکوئید می شود.

پس استفاده از اهرم در معاملات فیوچرز دانش خود را می طلبد و توصیه می شود اگر آشنایی و تجربه کافی با بازارهای مالی را ندارید هرگز به استفاده از اهرم فکر نکنید.

مفهوم اهرم را با یک مثال ابتدا برای معامله بدون اهرم و سپس معامله با اهرم برای شما روشن خواهیم کرد.

فرض کنید با 50 هزار دلار یک واحد بیت کوین را در قیمت 50 هزار دلار خریداری کرده اید و تحلیل کرده اید که قیمت به 60 هزار دلار خواهد رسید و شما در آن نقطه قصد فروش بیت کوین خود را دارید.

اگر بازار طبق تحلیل شما پیش رود و به قیمت 60 هزار دلار برسد، شما می توانید با 20 درصد سودی که کسب کرده اید از بازار خارج شوید. اما اگر بازار بر خلاف تحلیل شما حرکت کرد و شما در قیمت 40 هزار دلار بیت کوین خود را بفروشید، 20 درصد ضرر خواهید کرد.

اما در صورتی که بخواهید از امکان اهرم یا لوریج در معاملات  فیوچرز استفاده کنید قضیه متفاوت است.

فرض کنید که با 10 هزار دلار سرمایه اولیه، و با استفاده از لوریج 5، در معامله بیت کوینی که مثالش را آوردیم قصد خرید یک واحد بیت کوین را دارید. در این صورت می توانید با 10 هزار دلار سرمایه معامله ای به ارزش 50 هزار دلار را داشته باشید و قاعدتا به جای 20 درصد سود 100 درصد سود خواهید کرد، اما یادتان باشد قرار نیست همیشه خوش شانس باشید.

پس ممکن است به علت استفاده از اهرم به جای 20 درصد ضرر متحمل 100 درصد ضرر شوید، که البته پیش از آن صرافی، معامله شما را مسدود خواهد کرد.

معاملات آتی در مورد چه کالاهایی میتواند مورد استفاده قرار گیرد؟

قراردادهای آتی را تقریبا برای هر نوع کالایی می توان استفاده کرد. کامودیتی ها، برخی انواع مواد غذایی و …

اما به صورت کلی می توان قراردادهای آتی را برای محصولات کشاورزی، فلزی و نفتی و یا در بازارهای سهام، ارز و اوراق قرضه به کار گرفت.

کدام پلتفرم ها از معاملات آتی پشتیبانی می کنند؟

صرافی های داخلی از معاملات فیوچرز پشتیبانی نمی کنند. اما بازارهای سهام و صرافی های بین المللی مختلفی از این نوع معانلات پشتیبانی می کنند که از میان آن ها می توان بایننس، بیت مکس، بکت، بورس اختیار معامله شیکاگو و گروه صرافی شیکاگو مرکانتایل را نام برد.

سخن آخر

توجه داشته باشید که در معاملات فیوچرز شما پول را در زمان عقد قرارداد پرداخت می کنید ولی کالا را در زمان سررسید قرارداد تحویل می گیرید. البته گاهی پیش می آید که مقداری از مبلغ در زمان عقد قرارداد پرداخت می شود، و مقداری در زمان تحویل کالا. حالات دیگر هم ممکن است وجود داشته باشد ولی عموما در قراردادهای آتی مبلغ در ابتدا و در هنگام عقد قرارداد پرداخت می شود. در استفاده از اهرم در معاملات فیوچرز احتیاط کنید، فراموش نکنید اهرم همان اندازه که امکان سود رساندن به شما را دارد می تواند کل سرمایه شما را نابود کند.

همانطورکه در دهه های اخیر و در فضای اینترنت، تعاملات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی افزایش یافته، تقاضا برای تصادفی بودن و غیرقابل پیش بینی بودن جهان طبیعی نیز بیش تر شده است. اصطلاح «تصادفی» به معنای فقدان یک الگو یا قابل پیش بینی بودن یک دنباله است. اهمیت نتایج تصادفی در بلاک چین و وب 3 بیش تر از سایر حوزه های دیجیتال است. مسلماً ایجاد مکانیسم های امنیتی قوی و فرآیند تصمیم گیری بی طرفانه و قابل اعتماد مستلزم نتایج غیرقابل پیش بینی است. با ما همراه باشید تا مفهوم تصادفی بودن، انواع آن و چالش های تصادفی بودن در بلاک چین و اکوسیستم وب 3 را بررسی کنیم.

مقدمه ای بر نتایج تصادفی

یک عدد تصادفی عددی است که به طور تصادفی از یک توزیع خاص انتخاب شود؛ بنابراین، انتخاب مجموعۀ بزرگی از آن اعداد، توزیع زیربنایی را بازتولید می کند. تقریباً همیشه لازم است چنین نتایجی مستقل باشند تا بین اعداد متوالی همبستگی ای وجود نداشته باشد.

نتایج تصادفی از زمان وجود کامپیوترها مشکل ساز بوده اند. ممکن است فکر کنید که استفاده از یک تابع تصادفی در زبان برنامه نویسی موردعلاقه شما یک عدد تصادفی واقعی را تولید می کند، اما همۀ این روش ها از نظر علمی مولدهای شبه تصادفی نامیده می شوند. مواردی وجود داشته است که برخی از برنامه های بسیار تصادفی ماهیت قطعی را نشان داده اند و حاوی الگوهای بوده اند که به راحتی قابل تشخیص بودند.

با قراردادهای هوشمند و بلاک چین، مشکل نتایج تصادفی از این هم فراتر می رود. اگر پروژۀ شما به شدت به اعداد تصادفی متکی نیست، می توانید با هش کردن برخی از داده های منحصر به فرد، اعداد تصادفی را در زنجیرۀ بلوکی تقلید کنید؛ اما اگرNFT ها را بفروشید و محصول شما توجه و بودجۀ قابل توجهی از جامعه را به خود جلب کند، هدف هکرها خواهید بود.

آغاز نتایج تصادفی در دنیای دیجیتال

بشریت مدت هاست که از شانس استفاده کرده است. از پرتاب تاس یا خواندن نقشه برای دانستن آیندۀ خود تا سایر کاربردهای آیینی. با این حال، تا قرون وسطی (زمانی که تصادفی بودن به طور رسمی مورد مطالعه قرار گرفت) در مورد آن صحبت نمی شد.

درواقع، یکی از کاربردهای اصلی تصادفی بودن مربوط به مطالعۀ عدد پی (Pi) و شکل تصادفی و نامتناهی اعداد اعشاری آن است. ریاضیدانان علاقه مند به این واقعیت شروع کردند به بررسی اینکه چگونه این پدیده ممکن است در فضاهای دیگر تکرار شود.

اما با ظهور مبانی ریاضی احتمال و مبانی الگوریتمی، تصادفی بودن برای مطالعۀ فیزیک، به ویژه فیزیک کوانتومی، یک امر اساسی محسوب می شود. در محاسبات، استفاده از اعداد تصادفی برای ایجاد الگوریتم ها، تراشه ها و البته سیستم های رمزنگاری، یکی از فناوری های اساسی در ایجاد دنیای دیجیتال و امنیت آن است.

ایده وب 3 چیست؟

ایدۀ اصلی Web 3 در سال 2014 توسطGavin Wood، یکی از بنیانگذاران اتریوم و بنیانگذار Polkadot ارائه شد. از سال 2021 توجه زیادی به این مفهوم شد و حرکت به سمت آن جدی تر از گذشته گشت. وب 3 را می توان راه حلی برای مشکلات نسل دوم وب دانست. فرصت های محدود برای کسب درآمد، کنترل اطلاعات افراد توسط شرکت های بزرگ و به طور کلی تمرکز منابع ازجمله مشکلاتی است که وب نسل سوم برای حل آن ها ظهور کرد.

نسل سوم وب، پلتفرمی است که علاوه بر ویژگی های نسل های قبلی، ویژگی دارایی را اضافه تر دارد. این بدان معنی است که کاربران نه تنها می توانند به محتوای مختلف دسترسی داشته باشند و محتوای جدید ایجاد کنند، بلکه کنترل کاملی بر آنچه می توانند ایجاد کنند و در آن فضا تأثیر بگذارند نیز دارند.

ویژگی های وب ۳

برای درک بهتر ایدۀ وب 3 ویژگی های آن را به صورت موردی ذکر می کنیم:

• عدم تمرکز: به جای اینکه اینترنت تحت مالکیت و کنترل نهادهای متمرکز باشد، مالکیت بین سازندگان و کاربران توزیع می شود.
• فرصت های برابر: همه از فرصت های برابری برای مشارکت در اینترنت و وب برخوردارند و هیچ کس مستثنی نیست.
• پرداخت های بومی: هر پروژۀ فعال در وب 3 باید سیستم اقتصادی خود را مبتنی بر ارسال و دریافت آنلاین و نه اتکا به زیرساخت های قدیمی داشته باشد.
• اعتماد بدون وجود شخص ثالث: اعضا و اجزای این فضا براساس سازوکارهای اقتصادی و نظام پاداش و تنبیه بدون نیاز به نهاد نظارتی و میانجی با یکدیگر همکاری می کنند.

تصادفی بودن در بلاک چین

فناوری بلاک چین و تصادفی بودن آن در حال پیشرفت است. با علم به اینکه کامپیوترها نمی توانند تولیدکنندۀ اعداد تصادفی واقعی را نشان دهند (آشوب و نظم نمی توانند در یک الگوریتم همزیستی داشته باشند)، یکی از این پیشرفت های تصادفی بودن در بلاک چین، استفاده از همان بلاک چین برای استفاده از تولید «نتیجۀ تصادفی» است تا بتوان از آن ها در موارد مختلف استفاده کرد.

برای کامپیوترها تقریباً غیرممکن است که اعداد واقعاً تصادفی را نشان دهند. توسعه دهنده می تواند الگوریتمی برای تولید نتایج تصادفی ایجاد کند؛ اما این مولد از «پارامترهای» ثابت (الگوریتمی) پیروی می کند که در نهایت با روش های ریاضی و احتمالی قابل بررسی است. درواقع، این الگوریتم های تولید اعداد تصادفی (یا اعداد شبه تصادفی) قابل تجزیه و تحلیل و شکسته شدن هستند که منجر به تولید اعداد تصادفی می شوند.

با در نظر گرفتن این موضوع، بسیاری از توسعه دهندگان بلاک چین در تلاش هستند تا داده های درون این شبکه ها را به مولدهای اعداد تصادفی تبدیل کنند تا بتوانند در برنامه های کاربردی دیگری مورد استفاده قرار گیرند. اما این چگونه ممکن است؟ در ادامه، ابزارهایی برای دستیابی به این هدف معرفی می کنیم.

بلوک هش

یکی از ابزارهای دستیابی به این هدف، بلوک هش است که از هش بلوک ها، تراکنش ها یا ترکیبی از آن ها به عنوان منبع تصادفی استفاده می کند. از آنجایی که هش قطعی است، همه به یک نتیجه می رسند. یک بلوک، پس از اضافه شدن به بلاک چین، برای همیشه در آنجا باقی می ماند و به همه اجازه می دهد تا صحت اعداد تولیدشده را تأیید کند.

با این حال، این روش یک مشکل امنیتی جدی دارد؛ هش ها را می توان توسط ماینرها دستکاری کرد. درحالی که این مشکل کوچک به نظر می رسد، در یک تولیدکنندۀ نتایج تصادفی امن غیرقابل قبول است. به همین دلیل از این سیستم بسیار محدود استفاده می شود.

اوراکل

استفاده از اوراکل ها راه دیگری برای تولید نتایج تصادفی در بلاک چین برای برنامه های شخص ثالث هستند. پروژه هایی مانند Provable، Uniswap TWAP یا Chainlink VRF تنها نمونه هایی از این سیستم هستند.

عملکرد این سیستم آسان است. پس از اینکه این سیستم ها داده ها را از منابع خارجی جمع آوری کردند، آن ها را در شبکۀ خود پردازش کرده و مجموعۀ عظیمی از داده های تصادفی را تولید خواهند کرد تا بتوانند توسط کاربران سیستم استفاده شوند. بهترین بخش این سیستم غیرمتمرکزبودن آن است. همچنین این سیستم از منابع تصادفی مختلفی به صورت موازی استفاده می کند. علاوه بر این، همۀ این ها با یک آزمایش رمزنگاری شده برای تأیید داده های تولیدشده به طور تصادفی همراه هستند.

اهمیت نتایج تصادفی در وب 3

بسیاری از مردم ممکن است اهمیت نتایج تصادفی در بلاک چین و وب 3 را درک نکنند؛ به خصوص هنگام تعیین نتایج بازی های بلاک چین، پروژه های NFT یا هنر دیجیتال. برنامه های وب 3 برای تولید نتایج منصفانه و غیرقابل پیش بینی نیاز به یک منبع تصادفی امن دارند. به عنوان مثال، ویژگی هایی مانند شناسایی مکان دارایی ها در بازی های متاورس، افزودن تنوع به الگوریتم هنری مولد، اهدای جوایز به برندگان، بلیط های رویداد معتبر یا دوره ای تعیین شرکت کنندگان و سازمان های خودمختار (DAO) برای یک نقش حاکمیتی خاص، همگی نیازمند یک منبع امن تصادفی هستند.

از آنجایی که این سیستم ها می توانند ارزش دنیای واقعی را به شکل قابل توجهی شبیه سازی کنند، نتایج قابل بهره برداری راه حل های تصادفی غیربهینه می تواند عدم تقارن اطلاعات و مزیت ناعادلانه ای را برای زیرمجموعه ای از شرکت کنندگان ایجاد کنند. این سناریوها اغلب می توانند بازخوردهایی منفی ایجاد کنند که منجر به عدم تعادل قدرت در تعاملات می شود و در نهایت منجر به شکست کامل مکانیسم های اقتصادی و تئوری بازی که برای فعال کردن فعالیت اقتصادی و هماهنگی اجتماعی طراحی شده اند خواهد شد.

دسترسی به یک منبع تصادفی که برای همۀ شرکت کنندگان غیرقابل پیش بینی و ممیزی است، کار آسانی نیست. با این حال، میل به شفافیت در صنعت Web3، به برنامه ها و پروتکل های بسیاری فضا داده است که از همتایان Web2 خود متمایز هستند. توانایی دسترسی به یک منبع تصادفی منصفانه و بی طرفانه به شیوه ای ایمن و قابل تأیید، موارد استفادۀ جدید زیادی را در بازی های بلاک چین، NFT، حکومت غیرمتمرکز، رسانه های اجتماعی Web3، جمع آوری سرمایه و خیریه، نشانه های اجتماعی و موارد دیگر ایجاد می کند.

ایجاد اعداد تصادفی

ما الگوها و نتایج غیرقابل پیش بینی زیادی را در طبیعت می یابیم، اما آیا در مورد نتایج تصادفی رایانه ها تا این حد مطمئن هستیم؟ رایانه ها دستگاه های قطعی هستند و ممکن است نتوان اعداد تصادفی واقعی را از طریق یک سری الگوریتم های رایانه ای تولید کرد. اگرچه رویدادهای تصادفی به صورت جداگانه غیرقابل پیش بینی در نظر گرفته می شوند، تعداد و فراوانی پیامدهای مختلف در رویدادهای تکراری قابل پیش بینی است. به عنوان مثال، نتیجۀ هر تاس انداختن غیرقابل پیش بینی است. با این حال، احتمال نتایج بیش از 100 تاس انداختن را می توان با قطعیت محاسبه کرد.

آیا نتایج تصادفی واقعا تصادفی هستند؟

برای اینکه بدانیم آیا یک نتیجۀ تصادفی واقعاً تصادفی است یا خیر، باید مجموعه ای از قوانین را برای یک دنبالۀ تصادفی تعریف کنیم. این قوانین به شرح زیر هستند:

• غیر قابل پیش بینی: نتایج باید غیرقابل پیش بینی باشند.
• بی طرفانه: احتمال هر نتیجه باید برابر باشد.
• قابل تأیید: نتیجه باید به طور مستقل قابل تأیید باشد.
• محافظت در برابر دستکاری: فرآیند تولید نتایج تصادفی باید در برابر هرگونه دستکاری ایمن باشد.
• غیر قابل تکرار: امکان بازتولید فرآیند تولید نتایج تصادفی وجود ندارد مگر اینکه توالی اصلی حفظ شود.

کامپیوتر را می توان به عنوان یک دستگاه قابل پیش بینی در نظر گرفت؛ زیرا اجزا و مدارهای آن و مجموعه ای از کدها و الگوریتم های تعریف شده، پیش بینی خروجی اعداد تصادفی یا دنباله های تولیدشده توسط کامپیوتر را در شرایط ثابت ممکن می سازد. همانطورکه یک ماشین حساب نتیجۀ معادلۀ 2+2 را به عنوان عدد 4 نشان می دهد، یک کامپیوتر نیز باید خروجی خاصی را برای همان ورودی تولید کند. بنابراین، کامپیوترها ممکن است نتوانند شرایط احتمال و اعداد تصادفی واقعی را ایجاد کنند.

برای حل این محدودیت، مولدهای اعداد تصادفی (RNG) از Seed  استفاده می کنند. Seed به اصطلاح دانه یا ورودی برای محاسبۀ خروجی است. Seedرا می توان به شکل های مختلفی تولید کرد؛ به عنوان مثال، داده های یک عکس و زمان یا حرکت ماوس کاربر را می توان به عنوان Seedاستفاده کرد.

با این حال، اگر بازتولید فرآیند تولید اعداد تصادفی دشوار باشد، به این معنی نیست که از نظر فنی بازتولید فرآیند غیرممکن است. ترکیب چندین روش دشوار برای تکرار تولید Seed نتایج نسبتاً قابل اعتمادی را به همراه دارد. حتی با فرض اینکه Seed در طول زمان آشکار شود، این روش همچنان قابل اعتماد است. اما اگر از یک روش ریاضی مشابه برای تولید Seed استفاده شود، نتایج واقعاً تصادفی نیستند.

RNG های شبه تصادفی در مقابلRNG های واقعی

به طور کلی مولدهای اعداد تصادفی را می توان به دو دسته تقسیم کرد. مولد اعداد شبه تصادفی و مولد اعداد تصادفی واقعی. مولد اعداد شبه تصادفی از الگوریتم های ریاضی برای تولید مقادیر تصادفی استفاده می کند و مولد اعداد تصادفی واقعی از ابزارهای فیزیکی مانند نویز اتمسفر استفاده خواهد کرد.

تابع مولد اعداد تصادفی شبه

مولدهای اعداد شبه تصادفی (PRNG) مجموعه ای از الگوریتم ها هستند که از فرمول های ریاضی برای تولید یک دنبالۀ تصادفی استفاده می کنند. درواقع، این دنبالۀ تصادفی تقلیدی از اعداد تصادفی واقعی است. از آنجایی که رایانه ها سیستم های گسسته ای هستند، اعدادی که تولید می کنند برای ناظران انسانی تصادفی به نظر می رسند؛ اما نتایج ممکن است حاوی الگوهای قابل تشخیص باشد و شناسایی الگو از طریق تحلیل های آماری گسترده امکان پذیر خواهد بود.

مولدهای اعداد تصادفی واقعی (TRNG) از منابع فیزیکی مانند نویز اتمسفر، فروپاشی ایزوتوپ های رادیواکتیو یا ایستایی در امواج برای تولید اعداد تصادفی بر اساس پدیده های طبیعی استفاده می کنند. از آنجایی که تصادفی بودن در این روش از پدیده های فیزیکی ناشی می شود، ویژگی تصادفی آن قوی تر و غیرقابل پیش بینی تر از رایانه ها است. در این صورت، امکان قطعیت اطلاعات مورد استفاده در مولدهای اعداد تصادفی واقعی وجود دارد. اگر بتوانید بین مولد اعداد تصادفی واقعی و پدیدۀ مورد استفاده قرار بگیرید، می توانید همان سیگنال را دریافت کنید تا دنبالۀ اعداد را دقیقاً درک کنید.

اگرچه مولدهای اعداد تصادفی واقعی می توانند دنباله های تصادفی را تقریباً هیچ الگوی قابل تشخیصی ندارند و احتمال تشخیص در آن ها کمتر است را تولید کنند، اما هزینۀ بالا، استفادۀ آن ها را برای برنامه های معمول غیرعملی می کند. در مقایسه با TRNG ها، PRNG ها مزیت دیگری به نام تکرارپذیری دارند. ناظر فرآیند با دانستن نقطۀ شروع دنباله می تواند همان دنبالۀ اعداد را بازتولید کند و از این طریق امکان تأیید فرآیند تولید اعداد تصادفی فراهم خواهد شد. این ویژگی یک ویژگی کارآمد و مفید برای برنامه های وب نسل سومی است که از تصادفی بودن استفاده می کنند.

چرا تصادفی بودن در بلاک چین مهم است؟

مهم ترین اصل رمزنگاری در بلاک چین، امنیت فرآیند تولید نتایج تصادفی است. توابع هش رمزنگاری یک عنصر ضروری در تولید کلیدهای خصوصی برای کیف پول های رمزنگاری شده هستند و حدس زدن کلید خصوصی را دشوار می کنند. برخی از مطالعات تعداد ترکیب های کلید خصوصی ممکن در تابع هش SHA-256 پروتکل بیت کوین را با تعداد تخمینی اتم ها در جهان مقایسه می کنند.

تصادفی بودن در الگوریتم های اثبات کار

اساساً، اجماع توزیع شده با تعداد پیام هایی که می توان در یک دورۀ زمانی معین ارسال کرد (خروجی) و زمان ارسال پیام در سراسر شبکه (تأخیر) محدود می شود. بنابراین، اجماع توزیع شده در یک بلاک چین غیرعملی است؛ جایی که هزاران شرکت کنندۀ توزیع شده باید توافق کنند و هر گره باید پیام هایی را به گره های دیگر ارسال کند.

بنابراین، شبکه ای مانند بیت کوین از مکانیزم اثبات کار (PoW) برای محدودکردن تعداد انتقال پیام مورد نیاز برای اجماع استفاده می کند. الگوریتم اثبات کار تعیین می کند که کدام بلوک ها به عنوان منبع تصادفی به بلاک چین اضافه می شوند. از آنجایی که حل معمای محاسباتی ماینرها و رقبای آن ها برای افزودن یک بلاک به بلاک چین بسیار دشوار و پیچیده است، احتمال حل همزمان چندین گره معما بسیار کم خواهد بود. این تعداد پیام هایی را که شبکه برای رسیدن به اجماع نیاز دارد، محدود می کند.

تصادفی بودن در الگوریتم های اثبات سهام

همچنین، در سیستم های Proof-of-Stake (PoS)، از شانس به عنوان مبنایی برای توزیع عادلانه و غیرقابل پیش بینی مسئولیت اعتبارسنجی استفاده می شود. اگر یک عامل مخرب بتواند منبع تصادفی فرآیند انتخاب را تحت تأثیر قرار دهد، به این معنی است که می تواند احتمال انتخاب شدن را افزایش دهد و امنیت شبکه را به خطر بیندازد.

همانطورکه می دانید، بلاک چین ها شفاف هستند، همۀ ورودی ها و خروجی ها در معرض دید شرکت کنندگان قرار می گیرند و توالی های تولیدشده به طور تصادفی را قابل پیش بینی می کنند. به عنوان مثال، برخی از روش های تولید اعداد تصادفی مانند بلوک هش دارای نقص های امنیتی هستند که به راحتی می توان آن ها را دستکاری کرد. اگر یک ماینر یا اعتبار سنجی نتیجۀ خاصی از یک دنبالۀ تصادفی را بخواهد، تولیدکنندۀ بلاک می تواند با تولید نکردن بلوک هایی که برای او مفید نیستند، بر فرآیند تولید توالی تصادفی تأثیر بگذارد. به زبان ساده، می تواند تاس را تا رسیدن به نتیجۀ دلخواه پر کند.

درواقع، راه حل های تولید اعداد تصادفی خارج از زنجیره شفاف نیستند و کاربر باید به ارائه دهندگان دادۀ متمرکز اعتماد کرده و نتایج را به نفع خود دستکاری نکند. همچنین، کاربر راهی برای تشخیص تفاوت بین ویژگی تصادفی واقعی و ویژگی تصادفی دستکاری شده ندارد. علیرغم اهمیت نتایج تصادفی در بلاک چین و وب 3، راه حل های تولید اعداد تصادفی درون زنجیره ای و خارج از زنجیره نگرانی های خاص خود را دارند.

تابع تصادفی قابل تأیید پیوند زنجیره ای (Chainlink VRF)

تاکنون اهمیت نتایج تصادفی در بلاک چین و وب 3 را بررسی کرده ایم. Chainlink VRF یک راه حل استاندارد صنعتی تولیدکنندۀ اعداد تصادفی است. این راه حل شرایطی را برای قراردادهای هوشمند و سیستم های خارج از زنجیره ایجاد می کند تا با استفاده از رمزنگاری و محاسبات خارج از زنجیره به یک منبع تصادفی قابل تأیید دسترسی داشته باشند.

هنگامی که یک چالش از کلیدهای خصوصی از پیش تعریف شدۀ گره های Oracle صادر می شود و داده های بلوک هنوز ناشناس هستند، VRF این اطلاعات را برای تولید یک عدد تصادفی و اثبات رمزنگاری ترکیب می کند. برنامه فقط در صورتی اعداد تصادفی واردشده را می پذیرد که دارای مدرک رمزنگاری معتبر باشد. رمزنگاری تنها در صورتی ثابت می شود که عملکرد تصادفی ثابت شود و ضد دستکاری باشد.

تابع اعداد تصادفی قابل تأیید Chain Link از زمان راه اندازی بیش از 6.5 میلیون درخواست برای اعداد تصادفی منصفانه و بی طرفانه را پردازش کرده است. Chainlink VRF در حال حاضر اعداد تصادفی قابل تأیید را به بیش از 3400 قرارداد هوشمند در چندین بلاک چین ازجمله Avalanche، زنجیرۀ پالیگان و  Ethereum را ارائه می دهد.

ویژگی های استاندارد  Chainlink VRF

ویژگی های استاندارد  Chainlink VRFبه شرح زیر هستند:

• پیش بینی ناپذیری نتایج تصادفی: غیرممکن است که کسی نتایج تصادفی تابع قابل تأیید Chainlink را پیش بینی کند. زیرا داده های بلوک در زمان درخواست تصادفی ناشناخته هستند.
• انصاف و بی طرفی نتایج: اعداد تصادفی تولیدشده به طور مساوی توزیع می شوند. به عبارت دیگر، شانس همۀ اعداد برابر است.
• تأییدپذیری نتایج: کاربران می توانند یکپارچگی برنامه را با مراجعه به ورودی های تصادفی Chainlink VRF تأیید کنند.
• مقاومت در برابر دستکاری فرآیند: اوراکل، نهادهای خارجی، تیم توسعه و یا هیچ کس دیگری نمی تواند در فرآیند تولید اعداد تصادفی دستکاری کند. اگر فرآیند VRF دستکاری شود، گره نمی تواند اثبات رمزنگاری معتبر ایجاد کند و قرارداد هوشمند ورودی اعداد تصادفی را نمی پذیرد.
• شفافیت: از آنجا که کد منبع باز است، کاربران می توانند فرآیند تصادفی سازی را تأیید کنند.

به لطف این ویژگی های منحصربه فرد، برنامه های مبتنی بر VRF Chainlink می توانند نتایج منصفانه و غیرقابل پیش بینی را از طریق یک تولیدکنندۀ اعداد تصادفی ضد دستکاری به دست آورند. به این ترتیب تجربیات و ویژگی های جالبی امکان پذیر می شود.

سخن پایانی

همانطورکه شانس در طبیعت و دنیای فیزیک کاربردهای زیادی دارد، ما نیز به نتایج تصادفی در دنیای دیجیتال و فضای بلاک چین نیاز داریم. اما نکته اینجاست که چگونه می توانیم به نتایج تصادفی کامپیوتر اعتماد کنیم؟ نتایج تصادفی باید غیر قابل پیش بینی، بی طرفانه، قابل اثبات، ضد دستکاری و غیر قابل تکرار باشند. اهمیت نتایج تصادفی در بلاک چین و وب 3 با کاربردهای متنوع مانند بازی های بلاک چین، پروژه های NFT، حکومت غیرمتمرکز در دائو، رسانه های اجتماعی وب 3 و… دوچندان می شود. تصادفی بودن در بلاک چین و فضای وب 3 اهمیت زیادی دارد و نتایج بازی ها، نقش های رهبری در سازمان های خودگردان در دائو همگی تحت تأثیر نتایج تصادفی هستند.

سوالات متداول

در بازار ارزهای رمزنگاری شده راه های مختلفی برای انجام معاملات و کسب درآمد وجود دارد که از رایج ترین آن ها می توان به تریدینگ اشاره کرد. معاملات اسپات یا اسپات تریدینگ در مقایسه با سایر روش های ترید کردن به عنوان ساده ترین روش ثبت سفارش در صرافی های دیجیتال شناخته شده است. ما در این مقاله از سری مقالات آموزشی خانه سرمایه قصد داریم که شما را با این روش پرطرفدار آشنا کنیم؛ بنابراین اگر شما نیز علاقه مند به حوزه ارزهای دیجیتال هستید و یا در این زمینه فعالیت دارید برای درک بهتر مفهوم معاملات اسپات تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

معرفی معاملات اسپات

اسپات تریدینگ که به عنوان معامله نقطه ای یا نقدی نیز نامیده می شود، می تواند به عنوان خرید یا فروش دارایی، ارز خارجی، کالا یا دارایی مالی دیگری تعریف شود که قرار است بلافاصله در یک تاریخ خاص انجام شود.

معامله نقطه ای به معنی مبادله فیزیکی یک ابزار مالی با تحویل فوری است. بازار نقطه ای را بازار فیزیکی یا نقدی نیز می نامند، زیرا پرداخت های نقدی بدون تأخیر پردازش می شوند. از آنجا که در معاملات اسپات یا همان اسپات تریدینگ پس از انجام یک معامله، کالای مورد مبادله در همان لحظه به نقطه مقابل انتقال میابد این مبادله را در نقطه مقابل معاملات فیوچرز قرار می گیرد. زیرا در معاملات فیوچرز کالای مورد مبادله در یک تاریخ مشخص که در قرارداد ذکر می شود بین خریدار و فروشنده ردوبدل می شود.

به عنوان مثال اگر برای ترید کردن ارز دیجیتال بیت کوین روش معامله اسپات را انتخاب کنید، بعد از انجام معامله بیت کوین بلافاصله از خریدار به فروشنده انتقال میابد، حال آنکه در معاملات فیوچرز پس از انجام معامله بیت کوین در یک تاریخ مشخص که در قرارداد ذکر می شود میان خریدار و فروشنده ردوبدل می شود و بلافاصله خریدار بیت کوین خود را که خریداری کرده است دریافت نمی کند.

مفهوم قیمت اسپات در اسپات تریدینگ

قیمت اسپات یا قیمت نقطه ای همان طور که از اسمش پیداست به این معنی است که مثلاً قیمت ارز دیجیتال مورد نظر شما که در حال حاضر و در همین لحظه قصد خرید آن را دارید n دلار است. Spot Price که توسط تک تک معامله گران تعیین می شود به طور مدام در حال تغییر است. به عنوان مثال اگر در همین لحظه شما قصد خرید بیت کوین را از طریق معامله اسپات تریدینگ داشته باشید 13 دلار است اما ممکن است در لحظه ای دیگر این مقدار ثابت بماند یا کم و زیاد شود.

بازار اسپات تریدینگ چیست؟

بازار لحظه ای جایی است که ابزارهای مالی مانند کالاها، ارزها و اوراق بهادار برای تحویل فوری معامله می شوند. تحویل مبادله وجه نقد برای ابزار مالی است. از طرف دیگر، قرارداد آتی بر اساس تحویل دارایی اساسی در تاریخ آینده است.

بازارهای صرافی ها و فرابورس (OTC) ممکن است معاملات محلی و / یا معاملات آتی را ارائه دهند. به عنوان مثال تمامی صرافی های ارز دیجیتال ایران در دسته بازار اسپات قرار می گیرند حال آنکه بازار بورس کالای CME, BAKT و صرافی Bitmax در بازار معاملات اسپات نبوده و فقط بازار آتی را برای معامله ارائه می دهند.

بازارهای اسپات تریدینگ چگونه کار می کنند؟

از بازارهای نقطه ای به عنوان “بازارهای فیزیکی” یا “بازارهای نقدی” نیز یاد می شود زیرا با انجام معامله دارایی بلافاصله معوضه می شود، اگرچه انتقال رسمی وجوه بین خریدار و فروشنده (مانند T + 2 در بورس اوراق بهادار و در بیشتر معاملات ارز) ممکن است زمان بر باشد، هر دو طرف با تجارت “در حال حاضر” موافقت می کنند. یک معامله غیرعادی یا معاملات آتی، اکنون با یک قیمت موافقت می کند، اما تحویل و انتقال وجوه در تاریخ دیگری انجام می شود.

معاملات آتی در قراردادهایی که در آستانه انقضا هستند نیز گاهی معاملات فوری نامیده می شوند زیرا قرارداد منقضی شده به این معنی است که خریدار و فروشنده بلافاصله مبالغ نقدی را برای دارایی اصلی مبادله می کنند.

انواع بازار معاملات اسپات تریدینگ

صرافی ها فروشندگان و بازرگانانی را که کالاها، اوراق بهادار، معاملات آتی، اختیارات و سایر ابزارهای مالی را خریداری و یا می فروشند دور هم جمع می کند. بر اساس کلیه سفارش های ارائه شده توسط شرکت کنندگان، صرافی دسترسی به قیمت و حجم فعلی موجود را برای معامله گران فراهم می کند.

• بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) نمونه ای از صرافی است که در آن بازرگانان سهام را برای تحویل فوری خریداری و می فروشند. این یک بازار spot است.
• صرافی شیکاگو (CME) نمونه ای از صرافی است که در آن معامله گران قراردادهای آتی را خریداری و یا می فروشند. این یک بازار آتی است و یک بازار بورس نقدی نیست.

بازار اسپات تریدینگ و فرابورس

به معاملاتی که مستقیماً بین خریدار و فروشنده اتفاق می افتد بورس (OTC) گفته می شود. صرافی متمرکز این معاملات را تسهیل نمی کند. بازار ارز (یا بازار فارکس) با متوسط ​​گردش مالی 5 تریلیون دلار بزرگ ترین بازار فرابورس جهان است.

در معاملات فرابورس، قیمت می تواند بر اساس یک نقطه یا قیمت / تاریخ آینده تعیین شود. در معاملات فرابورس، شرایط لزوماً استاندارد نیستند، بنابراین ممکن است منوط به صلاحدید خریدار و / یا فروشنده باشند.

یک مثال از اسپات مارکت

یک فروشگاه مبلمان آنلاین در آلمان 30٪ تخفیف به کلیه مشتریان بین المللی ارائه می دهد که پس از ثبت سفارش ظرف مدت پنج روز کاری پرداخت می کنند.

دانیل که یک تجارت مبلمان آنلاین در ایالات متحده انجام می دهد، این پیشنهاد را می بیند و تصمیم می گیرد میزهای 10000 دلاری را از فروشگاه آنلاین خریداری نماید. از آنجا که او نیاز برای این خرید و تحویل فوری آن به یورو احتیاج دارد. نرخ ارز EUR / USD 1.1233 می باشد، دانیل یک معامله ارزی را با قیمت لحظه ای انجام می دهد تا معادل 10،000 دلار به یورو خریداری کند.

البته با توجه به نرخ ارز معادل 8902،34 یورو (10000 دلار / 1.1233 دلار). تاریخ تسویه حساب معامله نقطه ای، تاریخ T + 2 است؛ بنابراین دانیل طی دو روز کاری یورو خود را دریافت می کند و حساب خود را تسویه می کند تا مشمول تخفیف 30٪ شود.

به طور کلی در خصوص معاملات اسپات تریدینگ در بازار اسپات نیز به همین شکل است. به عنوان مثال شخص تصمیم به فروش بیت کوین دارد و فردی در یک کشور دیگر که قصد خرید بیت کوین دارد با مقایسه قیمت آن در بازار اسپات و بازار فیوچرز تصمیم به انجام معامله با این شخص را می گیرد و طبق شرایط و ضوابط فروشنده در تاریخ معین بلافاصله بیت کوین به حساب خریدار انتقال پیدا می کند.

اصطلاح Order Book در بازار اسپات تریدینگ

اُردر بوک (Order Book) لیست سفارش های خرید و فروش یک دارایی می باشد که به واسطه تک تک افراد در آن صرافی یا بازار ارائه شده است. برای توضیح این مفهوم در بازارهای مالی، فرض کنید افرادی که قصد خرید بیت کوین دارند، سفارش خرید خود را در یک صرافی ثبت می نمایند.

در زمان تنظیم سفارش، قاعدتاً هر یک از آنها قیمت پیشنهادی خود و مقدار BTC که قصد خرید آن را دارند ثبت می کنند. در طرف دیگر بازار، اشخاصی حضور دارند که قصد فروش بیت کوین های خود را با قیمت مشخص دارند.

مجموعة این افراد، خریداران و فروشندگان بیت کوین می باشند. صرافی، تمامی سفارش های خرید و فروش افراد را در یک لیست در اختیار افراد قرار می دهد. به این لیست خریداران و فروشندگان اردر بوک یا دفتر ثبت سفارش ها گفته می شود.

این دفتر سفارش ها هر لحظه در حال تغییر است و دلیل آن این است که به محض اینکه خریدار و فروشنده ای بر روی یک قیمت توافق کنند، معامله توسط صرافی انجام می شود و BTC از فروشنده به خریدار منتقل می شود. پس به طور کلی هر Order Book از دو بخش خریداران و فروشندگان تشکیل شده است. عموماً سفارش های خریداران با رنگ سبز و سفارش های فروشندگان با رنگ قرمز نمایش داده می شود.

نحوه اولویت بندی سفارش ها در اردر بوک

همان طور که اشاره شد، Order Book  محل نمایش تمام سفارش های خرید و فروش یک دارایی است. این امکان وجود دارد که صدها و هزاران سفارش خرید و فروش در روز یا هفته … ثبت شود؛ سؤال مطرح شده این است که صرافی ها با چه اولویتی این سفارش ها را معرض نمایش قرار می دهند؟ کدام سفارش ها در بالاتر در این لیست قرار می گیرد و کدام سفارش در ردیف های پایین تری جای می گیرند؟

فرض کنید که قصد شما فروش بیت کوین است. طبیعتا شما ترجیح می دهید که بیت کوین های خود را با بالاترین قیمت ممکن به فروش برسانید. از آن طرف، شخصی که قصد خرید BTC را دارد، عموما ترجیح می دهد با پایین ترین قیمت این رمز ارز را خریداری نماید.

صرافی ها همین سفارشات یا در واقع ترجیح خریداران و فروشندگان را در اردر بوک لیست می کنند. در قسمت فروشندگان، سفارش هایی که پایین ترین قیمت را در میان سایر فروشندگان به ثبت رسانده اند، در بالای لیست قرار می گیرند و جز اولین سفارش های فروش در آن Order Book خواهند بود.

در قسمت خریداران برعکس  عمل می شود، سفارش هایی که بالاترین قیمت را در میان خریدارن پیشنهاد داده اند در بالای لیست قرار می گیرند و جز اولین سفارش های خرید در آن اردر بوک خواهند بود.

به طور کلی، اولین سفارش فروش در اردر بوک، بالاترین قیمت ممکن است که فرد خریدار می تواند آن دارایی را خرید نماید و اولین سفارش خرید در Order book، پایین ترین قیمتی است که فرد فروشنده می تواند آن دارایی را بفروشد.

مفاهیم Ask و Bid و قدرت نقدشوندگی در اسپات تریدینگ

پس از اردر بوک در بازار اسپات، یادگیری دو مفهوم Ask و Bid کاربردی خواهد بود. Ask و Bid به دو قیمت خاص در Order Book اشاره می کند.

• Bid : قیمت Bid اشاره به بالاترین قیمتی دارد که خریدار حاضر است بابت خرید یک دارایی پرداخت نماید. در اردر بوک، قیمت Bid همان قیمتی است که در ابتدای لیست سفارش خریداران نشان داده شده است.
• ASK: قیمت Ask اشاره به پایین ترین قیمتی دارد که فروشنده دارایی خود را برای فروش گذاشته است. در یک Order Book، قیمت Ask قیمتی است که در ابتدای لیست سفارش فروشندگان جای گرفته است.
• قدرت نقد شوندگی: اختلاف میان بالاترین قیمت در بخش فروشندگان Ask price و پایین ترین قیمت در بخش خریداران Bid price کمتر باشد، نقدشوندگی در آن بازار بالاتر است. به عنوان مثال بیت کوین در صرافی بایننس قدرت نقد شوندگی بسیار بالایی دارد، چون اختلاف میان قیمت پیشنهادی خریداران و فروشندگان بسیار کم می باشد.

معرفی انواع سفارش های اسپات تریدینگ

در ادامه به انواع سفارش ها معاملاتی در بازارهای اسپات اشاره می شود. همان طور که می دانیم سفارش خرید یا فروش در بازارهای مالی انواع مختلفی دارند. اگر با صرافی هایی مطرح همچون بایننس تجربه فعالیت داشته باشید، در زمان خرید و فروش یک دارایی دیجیتال با گزینه های ارائه شده توسط این صرافی در زمان انجام معامله مواجه شده اید. در قسمت بعد به تشریح برخی از آنها می پردازیم:

Limit Order

لیمیت اردر و یا سفارش با ثبت قیمت مشخص، یکی از ساده ترین روش انجام سفارش خرید و فروش می باشد. برای مثال اگر قصد خرید ۱ بیت کوین به قیمت ۱۳۲۰۰ دلار را دارید. در زمان ثبت سفارش با این روش، دو پارامتر قیمت و مقدار خرید باید تعیین گردد. قیمت خرید را در قسمت Price و مقدار خرید را در قسمت Amount وارد می شود. در انتها با ثبت دکمه Buy یا Sell سفارش شما وارد Order Book می شود.

Market Order

در این نوع سفارش تنها مقدار خرید یا فروش یک دارایی دیجیتال را تعیین می کنیم ، و به صرافی این اجازه را می دهیم که دارایی مورد نیاز ما را به قیمت آخرین معامله در بازار به فروش برساند. برای خرید نیز به همین نحو عمل می شود.

Stop-limit

 این نوع سفارش به دو بخش تقسیم بندی می شود. Stop Limit Order در مقایسه با دو سفارش قبلی، پارامترهای بیشتری را در اختیار معامله گران قرار می دهد. در ابتدا به معرفی Stop-limit می پردازیم. استاپ لیمیت اردر، همان Limit Order می باشد با این تفاوت که برای فعال شدن این سفارش، پیش شرط نیز وجود دارد.

به عنوان مثال، قیمت بیت کوین ۱۳۵۰۰ دلار می باشد و هدف این است وقتی که قیمت از مقاومت ۱۴۰۰۰ دلار عبور کند، اقدام به خرید آن شود. پس عبور قیمت بیت کوین از ۱۴۰۰۰ دلار، شرط این سفارش می باشد. به این حالت شرط، استاپ گفته می شود. برای ثبت این سفارش سه مولفه ، قیمت خرید یا Limit، مقدار خرید یا Amount و شرط انجام خرید یا استاپ مورد نیاز است.

صرافی در نهایت سفارش را باتوجه به قیمتی که در Limit ثبت شده است را، انجام می دهد. اما این سفارش در صورتی انجام می شود که شرط قیمتی استاپ برقرارگردد، و درنهایت در Order Book قرار خواهد گرفت. در واقع پس از برقرار شدن شرط استاپ، این سفارش به یک سفارش Limit Order تبدیل خواهد می شود.

OCO Order

 این سفارش مخفف One Cancle the Other می باشد. این سفارش ترکیبی از Limit Order و Stop limit Order بوده و زمانی که شرایط یکی از این دو برقرار باشد، اردر دیگر کنسل خواهد شد.

در این سفارش چهار مولفه باید توسط تریدر تعیین شود؛ در قسمت Amount مقدار سفارش مثلا ۱ بیت کوین وارد می شود. در بخش Price قیمت وارد می شود. این قیمت وارد Order Book شده و به محض رسیدن قیمت بیت کوین در بازار به این قیمت تعیین شده، سفارش انجام می پذیرد.

بخش Limit قیمتی است که معامله گر قصد خرید این دارایی را دارد اما این سفارش دارای Stop یا پیش شرط نیز می باشد. قیمت ثبت شده در Limit تنها در صورتی وارد Order Book خواهد شد که پیش شرط آن یعنی استاپ فعال باشد. در غیر اینصورت این سفارش وارد اردر بوک نمی شود.

برای مثال، فرض کنید که قیمت بیت کوین در حال حاضر ۱۳۲۰۰ دلار در بازار است. طبق تحلیل شما، ۱۴۰۰۰ دلار یک مقاومت و ۱۲۵۰۰ دلار یک حمایت برای بیت کوین می باشد. بر اساس استراتژی معاملاتی شما، اگر بیت کوین از ۱۴۰۰۰ دلار عبور کند، اقدام به خرید آن می نمایید و یا اگر قیمت بیت کوین به ۱۲۵۰۰ دلار برسد به دلیل نقطه حمایت در نظر گرفتن برای بیت کوین  اقدام به خرید آن خواهید کرد.

در این حالت که خرید بیت کوین در دو نقطه مختلف صورت می گیرد، شما نیاز به یک سفارش OCO دارید. در قسمت Price، عدد ۱۲۵۰۰ دلار را ثبت کنید، چون قیمت بیت کوین در این لحظه در محدوده ۱۳۲۰۰ دلار می باشد، سفارش شما در همان لحظه وارد اردر بوک می شود و در صورتی که بیت کوین به ۱۲۵۰۰ دلار برسد، سفارش شما به طور کامل انجام خواهد شد.

در بخش استاپ شرط ورود برای حالت دیگر را وارد نمایید که در این مثال فرض شده ۱۴۰۰۰ دلار است. به عبارت دیگر شما به صرافی می گویید اگر قیمت بیت کوین ۱۴۰۰۰ دلار را بشکند سفارش من را وارد اردر بوک کن، و  قیمت مد نظر را در قسمت Limit وارد نمایید، مثلا ۱۴۰۵۰ دلار را انتخاب کرده اید. زمانی که بیت کوین ۱۴۰۰۰ دلار را عبور کرد سفارش خرید شما با قیمت ۱۴۰۵۰ دلار وارد اردر بوک می شود. برای حالت سفارش فروش نیز مانند خرید خواهد بود و تفاوتی وجود ندارد.

سخن آخر

در این مقاله هدف آشنایی با مفهوم اسپات تریدینگ و نحوه کارکرد آن در بازار ارزهای دیجیتال است. هم چنین به بیان جزئیات Spot Trading در صرافی های مطرح مثل بایننس پرداختیم و با انواع سفارش هایی که وجود دارد آشنا شدیم. تقریبا تمامی معاملاتی که در ایران و در زمینه ارزهای رمزنگاری شده انجام می شود به صورت معاملات اسپات شکل می گیرد.

در سایر کشورها نیز علاوه بر این نوع معاملات، قراردادهای آتی نیز وجود دارد که انتخاب های بیشتری را پیش رویه تریدرها قرار می دهد. اما هنوز هم این نوع معاملات جزو معاملات پرطرفدار و محبوب در بازار ارزهای دیجیتال قرار گرفته است.

این بمب به افزایش سطح دشواری پازل ها در الگوریتم ماینینگ اشاره دارد که برای پاداش دادن به استخراج کنندگان اتر در بلاک چین استفاده می شود. با پیچیده تر شدن پازل ها (که استخراج اتر برای استخراج کنندگان دشوارتر می شود) تأخیر چشمگیری بین تولید بلاک ها در بلاک چین اتریوم وجود خواهد داشت. این امر سرعت استخراج را به صورت تصاعدی کند می کند و جذابیت اقتصادی آن برای ماینرها کمتر خواهد شد.

شروع این سناریو «عصر یخبندان اتریوم» نامیده می شود. در این مدت، اتریوم به جای استفاده از الگوریتم  Proof of Work (PoW) که ماینرها را ملزم می کند از طریق رقابت با یکدیگر برای حل معماها و کسب جوایز اتر دریافت کنند، از الگوریتم Proof of Stake  (PoS) استفاده کند. بر این اساس پاداش ها براساس شرط بندی یا استیکینگ یا مالکیت کوین ها توزیع می شوند. تغییر بین پروتکل ها بخشی از به روزرسانی  Casperاست که در اتریوم رخ خواهد داد. بمب سختی از فورک شدن بلاک چین اتریوم در آن زمان جلوگیری می کند.

چرا بمب سختی معرفی شد؟

بمب سختی اتریوم عامل بازدارنده برای ماینرها محسوب می شود که ممکن است حتی پس از انتقال بلاک چین به PoS به استفاده از PoW ادامه دهند. دلیل اصلی آن ها برای انجام این کار ممکن است تغییر توازن قدرت و سود از ماینرها به دست سرمایه گذاران و کاربران بلاک چین باشد. اگر همه ماینرها به Proof of Stake تغییر مسیر ندهند، این خطر وجود دارد که بلاک چین اتریوم فورک شود.

وضعیت مشابهی در سال ۲۰۱۷ رخ داد؛ زمانی که شبکه بیت کوین کش بار بیشتر ماینرهای بیت کوین را به دوش کشید و بلاک چین آن فورک شد، اما بنیان گذاران اتریوم چنین احتمالی را پیش بینی کرده و بلاک چین آن را طوری برنامه ریزی کردند که در الگوریتم ماینینگ اتر، سطوح دشواری را افزایش دهد.

روند تکامل بمب سختی

سطح دشواری در بلاک چین اتریوم در نوامبر ۲۰۱۶ از بلاک ۲۰۰۰۰۰ به بعد شروع به افزایش کرد. استفان توآل، مدیر ارشد تجاری اتریوم در یک پست وبلاگی در آگوست ۲۰۱۵ اظهار داشت: «در حوالی انتشار نقطه عطف Serenity (نسخه پیشرفته شبکه به نام اتریوم ۲.۰) شاهد افزایش چشمگیری در سطح سختی و درنتیجه افزایش زمان تفکیک بلاک خواهیم بود. Serenity آخرین مرحله تکامل اتریوم پس از Metropolis است».

یک جدول زمانی اولیه نشان می دهد که کاهش سرعت بلاک چین اتریوم در سال ۲۰۱۹ رخ داد. با این حال، تأخیرهای بعدی در انتشار کد اتریوم، تاریخ انتشار نهایی را بیشتر به تعویق انداخت. این موضوع همچنین باعث کند شدن روند تغییر الگوریتم اتریوم از PoW به PoS شد.

بمب سختی اتریوم یک به روزرسانی است که در پروتکل اتریوم تعبیه شده و به دنبال سخت تر کردن استخراج PoW و جذابیت کمتر برای استخراج کنندگان خواهد بود. با این حال، برای درک اینکه چرا «بمب سختی» اتریوم وجود دارد، مهم است ابتدا بلاک چین اتریوم و نقشه راه آن را درک کنید.

اتریوم ۱.۰ و مشکلات اتریوم آن

اتریوم اولین بلاک چینی است که از برنامه های غیرمتمرکز (DApps) از طریق قراردادهای هوشمند با موارد استفاده مانند سیستم غیرمتمرکز مالی (DeFi)، سازمان های مستقل غیرمتمرکز (DAOs)، پیشنهادهای اولیه سکه (ICO) و توکن های غیرقابل تعویض (NFT) پشتیبانی می کند.

بلاک چین اتریوم همیشه پس از بیت کوین دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار بوده است. با این حال مانند بسیاری از بلاک چین های دیگر، هنوز هم برای حل مشکلات سه گانه بلاک چین تلاش می کند که شامل مقیاس پذیری، امنیت و تمرکززدایی هستند.

مهم تر از همه، بلاک چین اتریوم با مشکل مقیاس پذیری با دو مسئله اصلی مواجه است: هزینه تراکنش های بالا و تعداد تراکنش های پایین در ثانیه. علاوه بر این، مکانیسم اجماع اثبات کار اتریوم تأثیر زیست محیطی زیادی دارد.

کارمزد تراکنش/گس بالا

با افزایش پذیرش بلاک چین، تقاضا برای برنامه های اتریوم مانند DeFi، ICO  و NFT افزایش یافت. تقاضای بالا سبب افزایش کارمزد تراکنش ها می شود که اتریوم را برای کاربران متوسط گران می کند؛ به عنوان مثال در ۳۰ آوریل ۲۰۲۲، فروش زمین متاورس «BAYC’s Otherside» از Yuga Labs آغاز شد.

اگرچه این رویداد تقریباً ۶۰۰ میلیون دلار برای تیم یوگا لبز درآمد داشت، برخی از بالاترین هزینه های گس را در کل تاریخ اتریوم ایجاد کرد. ۱۷۵ میلیون دلار اتریوم هزینه گس به دلیل پروتکل کاهش تورم زنجیره اتریوم به سادگی سوزانده شده است.

به دلیل هزینه های فوق العاده بالای گس، برخی افراد درنهایت تا ۲.۱۲۵ ETH برای تراکنش های ناموفق پرداخت می کنند. خوشبختانه، یوگا لبز هزینه های اضافی را به افرادی که متضرر شدند پرداخت کرد.

 تعداد تراکنش کم در ثانیه (TPS)

مشابه پروتکل اجماع اثبات کار (PoW) بیت کوین که تنها ۷ تراکنش در ثانیه را مدیریت می کند، بلاک چین اتریوم می تواند تا ۱۵ TPS را مدیریت کند. این تعداد تراکنش درواقع در مقایسه با سیستم های پرداخت متمرکز مانند Visa و Mastercard که به ترتیب ۱۷۰۰ و ۵۰۰۰ تراکنش در ثانیه را انجام می دهند بسیار کند است. بدیهی است بلاک چین های فعلی بیت کوین و اتریوم درمورد مدیریت تراکنش ها در مقیاس بسیار پایین تری هستند.

مصرف انرژی بالا

PoW به دلیل ردپای کربن یک مشکل بزرگ برای محیط زیست محسوب می شود. PoW اتریوم به ۷۳.۲ تراوات ساعت انرژی سالانه برای حفظ امنیت و تمرکززدایی نیاز دارد که همان مقدار انرژی توسط یک کشور با متوسط جمعیت مانند اتریش استفاده می شود.

اتریوم ۲.۰

از سال ۲۰۱۵، ویتالیک و دیگر مهندسان اتریوم روی انتقال از ETH ۱.۰ PoW به ETH ۲.۰ PoS کار کرده اند. در ۱ دسامبر ۲۰۲۰، Beacon Chain یا «لایه اجماع» ایجاد شد که به صورت موازی و مستقل از Mainnet یا «لایه اجرا» اجرا می شود. برای باز کردن پتانسیل کامل اتریوم، الگوریتم PoW فعلی در Mainnet باید با پروتکل اجماع PoS که Beacon Chain ارائه می کند جایگزین شود.

بمب سختی اتریوم چیست؟

این اصطلاح به پروتکلی اشاره دارد که از سال ۲۰۱۵ در بلاک چین اتریوم با شماره ۲۰۰۰۰۰ گنجانده شده است. این بمب سختی مکانیسمی است که سطح دشواری ریاضیات محاسباتی را هر ۱۰۰۰۰۰ بلاک در الگوریتم استخراج اثبات کار (PoW) اتریوم به صورت تصاعدی افزایش می دهد.

بمب سختی سبب می شود فرایند اعتبارسنجی PoW بیشتر طول بکشد و درنتیجه عصر یخبندان اتریوم اتفاق بیفتد. این عصر یخبندان زمانی اتفاق می افتد که استخراج بلاک چین اتریوم بسیار دشوار می شود و زنجیره منجمد خواهد شد. با طولانی تر شدن زمان استخراج، فرایند استخراج اتریوم سود کمتری خواهد داشت و ماینرها PoW  را کنار می گذارند.

تأخیر بمب سختی اتریوم!

انتقال به ETH2.0 با الگوریتم PoS فرایندی چالش برانگیز و وقت گیر برای توسعه دهندگان اتریوم است؛ از این رو بمب سختی باید قبل از آماده شدن و اجرای پروتکل Proof-of-Stake به تعویق بیفتد. پنج پیشنهاد برای بهبود اتریوم (EIP) وجود داشت که این بمب را به تأخیر انداخته است:

• ۲۰۱۷: به روزرسانی بیزانس
• ۲۰۱۹: به روزرسانی قسطنطنیه
• ۲۰۲۰: به روزرسانی Muir Glacier
• ۲۰۲۱: به روزرسانی لندن
• ۲۰۲۱: به روزرسانی Arrow Glacier

علاوه بر این اگر «بمب سختی» در زمان نامناسبی اجرا شود، بلاک چین اتریوم به شدت تحت تأثیر می گیرد؛ زیرا زمان تأیید تراکنش کاهش می یابد؛ درنتیجه کاربران ممکن است زنجیره را رها کنند و سبب کاهش شدید ارزش اتر شوند.

هدف بمب سختی ETH چیست؟

همان طور که پیش تر هم اشاره کردیم، بمب سختی اتریوم برای حذف مکانیسم اجماع PoW اتریوم معرفی شد. این بمب به منزله یک کاتالیزور بازدارنده برای استخراج کنندگان ETH ۱.۰ PoW عمل می کند تا به پروتکل ETH ۲.۰ PoW حرکت کنند. زمانی که «Merge» انجام شود، Mainnet و Beacon Chain درنهایت با هم ادغام می شوند و PoW به طور دائم با PoS جایگزین خواهد شد.

بمب سختی انگیزه ای برای توسعه دهندگان اتریوم است که برای ارتقای شبکه از طریق هارد فورک عمل می کند؛ از این رو از رکود شبکه اتریوم جلوگیری می کند. این بمب دو هدف مهم دارد که شامل افزایش امینت و عدم تمرکز و افزایش مقیاس پذیری خواهد بود.

امنیت و عدم تمرکز

ارتقای PoS به طور کامل پروتکل PoW فعلی را حذف می کند. برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنجی شبکه یا ولیدیتور، باید ۳۲ ETH را به عنوان وثیقه در نظر بگیرید. پس از اجرای بمب سختی اتریوم، اعتبارسنج های شبکه می توانند روی رایانه خانگی، تلفن هوشمند یا حتی دستگاه های کم مصرف فعالیت کنند و سیستم های قوی با مصرف انرژی بالا مانند PoW مورد نیاز نیستند.

با هزینه کمتر برای مشارکت در شبکه (هش برق و هزینه برق) افراد بیشتری در فرایند اعتبارسنجی شرکت خواهند کرد؛ از این رو بمب سختی امنیت و عدم تمرکز شبکه را افزایش می دهد. علاوه بر این، پس از ادغام، اتریوم برای محیط زیست بهتر خواهد بود؛ زیرا مصرف انرژی آن تا ۹۹.۹۵ درصد کاهش می یابد.

مقیاس پذیری

اتریوم ۲.۰ با اجرای کامل «sharding/’>شاردینگ» همراه با جمع آوری های لایه ۲ به طور بالقوه می تواند راه حل بهینه برای افزایش مقیاس پذیری شبکه اتریوم باشد. Sharding به پروتکلی اشاره دارد که بلاک چین اتریوم را به ۶۴ بلوک خرده تقسیم می کند که به صورت موازی اجرا می شوند.

هر کدام از بلاک ها شامل اطلاعاتی هستند (موجودی حساب، قراردادهای هوشمند و تاریخچه تراکنش ها) و زیرمجموعه اعتبارسنجی های خود محسوب می شوند. وظیفه این اعتبارسنجی ها تنها فعالیت در بخش پردازش و اعتبارسنجی تراکنش ها است.

از آنجا که اعتبارسنجی ها مسئول پردازش هر تراکنش نیستند، بلاک چین اتریوم می تواند تراکم شبکه را کاهش داده و تراکنش ها را در هر ثانیه افزایش دهد. انتظار می رود اتریوم ۲.۰ درنهایت تا ۱۰۰۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پشتیبانی کند.

مزایا و معایب بمب سختی اتریوم

اجرایی شدن این بمب مزایا و معایب مختلفی دارد که در ادامه به چند مورد از آن ها اشاره خواهیم کرد:

مزایای بمب سختی اتریوم

• بمب سختی مسیر انتقال اتر از PoW به PoS را هموارتر می کند.
• مصرف انرژی را به شدت کاهش می دهد.
• تعداد تراکنش های اتریوم در ثانیه و سرعت انجام تراکنش ها با اجرای بمب سختی افزایش پیدا می کند.
• مشکلات سه گانه بلاک چین را حل می کند.

معایب بمب سختی اتریوم

• با اجرایی شدن این بمب سختی، پاداش استخراج بلوک ها برای ماینرها کاهش می یابد.
• تجهیزات ماینرها بعد از بمب سختی عملاً بلا استفاده خواهد شد.

چرا بمب سختی اتریوم به تأخیر افتاد؟

دلیل اصلی تأخیرهای مداوم در بمب سختی این است که توسعه دهندگان اصلی اتریوم و سهامداران کلیدی، شبکه را برای انتقال کامل به PoS آماده نمی دانند. از آنجا که اتریوم خانه بسیاری از DApp هاست، هرگونه سوئیچ به شبکه جدید باید با دقت انجام شود.

قبل از راه اندازی زنجیره بیکن، اتریوم ۲.۰ هنوز تا حد زیادی یک مفهوم درحال توسعه بود. در آن سال ها، بمب سختی بیشتر تلنگری به جامعه ماینرها بود تا برای مهاجرت به آینده آماده شوند. با این حال، از زمانی که Beacon Chain راه اندازی شد، پیش بینی های مداومی برای انتقال واقعی به اتریوم ۲.۰ وجود دارد.

متأسفانه تلاش های توسعه به اتریوم ۲.۰ بارها و بارها با شکست هایی مواجه شده است که سبب شدند بمب سختی به تأخیر بیفتد. بمب سختی اتریوم به طولانی ترین تأخیر در صنعت بلاک چین تبدیل شد و انتظار چهار ساله کاردانو برای معرفی قراردادهای هوشمند را به شدت تحت الشعاع قرار داد.

منشأ بمب سختی چیست؟

مفهوم این بمب در سال ۲۰۱۵ توسط مدیر عامل اتریوم و مدیر سابق تجاری، استفان توآل معرفی شد. او توضیح داد با اجرایی شدن بمب سختی در ۲۰۰۰۰۰ بلاک یا بیشتر، افزایش تصاعدی در سختی شبکه اتریوم وجود خواهد داشت و زمان لازم برای اعتبارسنجی بلاک ها افزایش پیدا می کند. افزایش سرعت تراکنش ها و تعداد تراکنش های موفق در یک ثانیه تمایل به انتقال از Proof of Work به Proof of Stake را توجیه می کند.

در آن زمان هدف، تشویق توسعه دهندگان برای اجرای اتریوم ۲.۰ در سریع ترین زمان ممکن بود. با انجام این کار، استخراج اتر در طول زمان کندتر و کم سودتر می شود و به طور چشمگیری فاصله زمانی بین تولید هر بلوک افزایش پیدا می کند. به دنبال این امر، اثرات عصر یخبندان اتریوم تا دسامبر ۲۰۱۶ معتبر بود.

عصر یخبندان قرار بود تأیید بلوک ها را با مشکل روبه رو کند؛ به طوری که شبکه اتریوم منجمد به نظر برسد، ولی این اتفاق نیفتاد. ویتالیک بوترین، خالق اتریوم، با بیان اینکه مدتی طول می کشد تا عصر یخبندان اتریوم اتفاق بیفتد، تأخیرها را توضیح داد.

در اکتبر ۲۰۱۷، هارد فورک دیگری در شبکه اتریوم رخ داد. به عنوان بخشی از ارتقا، بمب سختی اتریوم باید ۱ سال و ۳ ماه دیگر به تعویق می افتاد و عصر یخبندان اتریوم را دوباره به تأخیر می انداخت. در ژانویه ۲۰۲۰، ارتقای EIP ۲۳۸۴ راه اندازی شد و بمب سختی اتریوم را دوباره به تأخیر انداخت.

تیم بیکو و جیمز هنکوک، دو توسعه دهنده اتریوم، آن زمان گفته بودند بمب سختی تا دسامبر ۲۰۲۱ به تعویق خواهد افتاد. پیشنهاد جیمز هنکوک این بود که این بمب را ۹۷۰۰۰۰۰ بلاک به تعویق بیندازد و این آخرین باری بود که توسعه دهندگان باید آن را تعلیق می کردند. در آوریل ۲۰۲۲، تصمیم به تأخیر نیفتادن بمب سختی در جلسه توسعه دهندگان هسته اتریوم گرفته شد، اما تیم بیکو احتمال تأخیر این بمب را در صورتی که کارها طبق برنامه پیش نرود، تأیید کرد.

اثرات واقعی بمب سختی اتریوم بر استخراج چیست؟

اثرات این بمب بسیار چشمگیر است. اگر به Blockchair.com نگاهی بیندازیم، می بینیم زمان لازم برای اعتبارسنجی یک بلوک به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این افزایش زمان بلاک بر چندین جنبه از بلاک چین اتریوم تأثیر منفی می گذارد.؛ یعنی اعتبار تراکنش ها بیشتر طول می کشد.

با اجرایی شدن بمب سختی اتریوم، ماینرها به دلیل کاهش قیمت اتریوم و هزینه فعلی برق، کاهش شدید سودآوری را تجربه خواهند کرد؛ زیرا افزایش زمان تأیید بلاک به تولید کمتر ارزهای دیجیتال توسط ماینرها منجر می شود؛ درنتیجه بسیاری از ماینرها فعالیت ماینینگ خود را متوقف می کنند که این امر سبب کاهش تمرکززدایی هش شبکه اتریوم می شود.

بمب سختی اتریوم با چندین تأخیر مواجه شد. به نظر می رسد تنها راه حل واقعی برای این بمب انتقال کامل شبکه اتریوم به Proof of Stake با استفاده از اتریوم ۲.۰ باشد. با این حال تا زمانی که به استفاده از Proof of Work ادامه دهیم، بمب سختی همچنان تأخیر خواهد داشت.

جامعه به شدت مشتاق اجرایی شدن اتریوم ۲.۰ است؛ زیرا مشکل تورم اتر و هزینه های گزاف شبکه اتریوم را حل می کند. به یاد داشته باشید سیستم Proof of Stake مزایای بسیاری مانند تأکید بیشتر بر تمرکززدایی دارد و نیازمند انرژی کمتری است.

سخن پایانی

بلاک چین اتریوم بسیار موفق بوده و جای خود را در دنیای فناوری مستحکم کرده است. با این حال، برای حل مشکل سه گانه بلاک چین، اتریوم به چند پیشرفت کلیدی نیاز داشت؛ درنتیجه فرایند ادغام یا Merge برای شبکه اتریوم در نظر گرفته شد. پس از ادغام، اتریوم تحت فعالیت براساس الگوریتم PoS ایمن تر، مقیاس پذیرتر، غیرمتمرکزتر و سازگارتر با محیط زیست خواهد شد.

بمب سختی اتریوم به پروتکلی اشاره دارد که از سال ۲۰۱۵ در بلاک چین اتریوم با شماره ۲۰۰۰۰۰ گنجانده شد. این بمب مکانیسمی است که سطح دشواری ریاضیات محاسباتی را هر ۱۰۰۰۰۰ بلاک در الگوریتم استخراج اثبات کار (PoW) اتریوم به صورت تصاعدی افزایش می دهد. هدف این بمب افزایش تمرکز و مقیاس پذیری در بلاک چین اتریوم بود که سبب کاهش هزینه ها و افزایش سرعت و تعداد تراکنش ها در ثانیه در شبکه اتریوم می شود.

پرسش های متداول

اگر تا به حال به نحوۀ مدیریت و تأمین مالی پروژه های مالی غیرمتمرکز (DeFi) علاقه مند بودید، احتمالاً متوجه شده اید که این پروژه ها دارای انجمن هایی هستند و نظرات و تصمیمات آن ها بر نحوۀ عملکرد پروژه تأثیر می گذارد. چنین جوامعی DAO نامیده می شوند. مفهوم جدیدی به نام Social DAO در حال ظهور است که نشان می دهد جذب و حفظ سرمایۀ اجتماعی ارزشمندتر از تمرکز بر سرمایۀ فیزیکی است. اما Social DAO چیست و چه پروژه هایی جذب  Social DAO می شوند؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا با دائوی اجتماعی بیش تر آشنا شوید.

مفهوم و عملکرد دائو

DAO  مخفف نام سازمان غیرمتمرکز خودمختار است. این سازمان از گردهم آمدن گروهی از افراد تشکیل می شود که برای دستیابی به اهداف مشترکی از قوانین خاصی پیروی می کنند. طبق این تعریف، دائو موجودیتی طراحی شده است تا بدون کنترل مرکزی عمل کند و کاملاً مستقل بماند. این سازمان متشکل از کمیته ای است که موافقت کرده اند از قوانین خاصی برای رسیدن به یک هدف مشترک پیروی کنند. این اعضای کمیته به طور جمعی صاحب سازمان هستند و آن را از طریق توکن بومی مدیریت می کنند. با این حال، چیزی که DAO ها را از سایر سیستم ها متمایز می کند، این است که این قوانین در الگوریتم هایی نوشته شده اند که براساس معیارهای خاصی کار می کنند. DAO ها از قراردادهای هوشمند برای تمرکززدایی در بلاک چین استفاده می کنند.

به طور خلاصه، یک DAO معمولاً با پنج ویژگی تعریف می شود:

• سازمان مسطح: DAO دارای سلسله مراتبی نیست و تصمیمات آن توسط ذینفعان یا اعضا و مدیران آن گرفته می شوند. با این حال، حوزه های خاصی از تصمیم گیری ممکن است به یک تیم اصلی یا منتخب واگذار شود.
• شفافیت: DAO باید منبع باز باشد. هر کسی می تواند کد قرارداد هوشمند را بررسی کرده یا تاریخچۀ تراکنش Dao را در بلاک چین مشاهده کند.
• دسترسی آزاد: هر کسی که الزامات از پیش تعریف شده در قرارداد هوشمند مانند توکن حکومتی را برآورده کند، می تواند عضو دائو شود.
• دموکراسی: هیچ گروهی نمی تواند یک طرح را پس از گذراندن مراحل رأی گیری وتو کند.
• عدم تمرکز: برای اجرا، به قراردادهای هوشمند متکی هستند. با این حال، هر از گاهی، اعضای دائو ممکن است کارکنان و توسعه دهندگان را برای رفع اشکالات یا به روزرسانی استخدام کنند.

تفاوت بین دائو و سازمان های سنتی

عملکرد غیرمتمرکزDAO  است که آن را از اکثر سازمان های سنتی متمایز می کند. برخلاف سازمان های سنتی، DAO ها سلسله مراتبی ندارند و عمدتاً توسط مکانیزم های اقتصادی هدایت می شوند. هیچ قرارداد رسمی ای برای اعضای DAO  وجود ندارد. در عوض، همۀ اعضا یک هدف مشترک دارند که آن ها را به قوانین اجماع محدود می کند. ازآنجایی که قوانین در یک برنامۀ غیرمتمرکز و منبع باز نوشته شده اند که سازمان را کنترل می کند، شفاف هستند. در مقایسه با شرکت های سنتی، DAO ها به صورت دموکراتیک سازماندهی می شوند.

همۀ اعضای DAO باید برای اجرای هر تغییری رأی دهند، نه اینکه توسط یک دولت ایجاد شود. رهبری  DAO ها براساس جامعه است، درحالی که رهبری شرکت های سنتی عمدتاً براساس مدیر عامل، هیئت مدیره یا سهامداران عمده خواهد بود. بهره برداری از دائو کاملاً شفاف و جهانی است، درحالی که راه اندازی یک شرکت سنتی به صورت خصوصی انجام می شود و فقط سازمان اطلاعات شرکت را دارد.

Social Dao یا دائوی اجتماعی چیست؟

در حال حاضر هیچ معیار روشنی برای دانستن اینکه کدام DAO باید اجتماعی نامیده شود وجود ندارد. Social DAO  به عنوان نوعی «قبیلۀ بومی دیجیتال» و مکانی برای «ملاقات با افرادی با علایق مشابه» شناخته می شود.

با توجه به اینکه مفاهیم کریپتو امروزه به سرعت در حال تغییر هستند، هر تعریفی که برای دائوی اجتماعی ایجاد کنیم، احتمالاً تکامل خواهد یافت. توسعه دهندگان، معامله گران و روزنامه نگاران رسانه های رمزنگاری، همه در حال تجزیه و تحلیل پروژه ها، ابزارها و دستگاه های مختلفی خواهند بود که در حال حاضر در حال پیشرفت هستند و ترکیب دیدگاه های مختلف آن ها تنها راه برای نگه داشتن نبض ارزهای دیجیتال است.

پروژه های زیر، پروژه های مرتبط با دائوهای اجتماعی هستند:

• FWB (FWB)
• Seed Club (CLUB)
• Radicle (RAD)
• FiatLuxDAO
• Krause House (KRAUSE)
• ProsperDAO
• Bright Moments
• Meta Gamma Delta
• Song Camp
• Cabin DAO (CABIN)
• Proof of Humanity (UBI)

نحوه عملکرد دائوی اجتماعی

Friends with Benefits DAO  یاFWB DAO  با نسل سوم وب (Web.3) و آینده سروکار دارد. این سازمان در حال حاضر 2000 عضو دارد. FWB DAO براساس Discord عمل می کند و اعضای آن در اتاق های گفتگو شرکت می کنند. برخی از مهم ترین پروژه های دائوی اجتماعی و نحوۀ عملکرد آن ها به شرح زیر هستند:

Seed Club

Seed Club  نوعی دائوی اجتماعی است. به گفتۀ اعضای پروژه، این DAO به سازندگان، جوامع و برندها کمک می کند تا توکن های اجتماعی را راه اندازی کرده و رشد دهند و در ازای آن درصدی از توکن های خود را به دست آورند. این پروژه توسط The LAO پشتیبانی می شود و دارای کارشناسان قوی در بین اعضای خود است.

Radicle

Radicle به ایجاد یک شبکۀ خودپایدار و تحت کنترل جامعه برای توسعۀ نرم افزار مشترک اختصاص دارد.

Cabin DAO

Cabin DAO، یک سازمان متشکل از افراد متصل به نسل سوم اینترنت است. Cabin DAO از مناطق ویژه در نیویورک، سانفرانسیسکو و مناطق دیگر استفاده می کند.

Meta Gama Delta

پروژۀ دیگر، متا گاما دلتا است. هدف این پروژه حمایت از بنیانگذاران زن و کمک به آن ها برای کسب سرمایه برای استارتاپ هایشان است. این دائو به وضوح گروه هدف خود را مشخص کرده است. این سازمان به زنانی که به فناوری علاقه دارند و می خواهند استارتاپ خود را در حوزۀ غیرمتمرکز تأسیس کنند، کمک هزینه می دهد. این سازمان به عنوان یک جامعه در Discord فعالیت می کند.

Krause Dao

Krause Dao در حال حاضر یکی از محبوب ترین دائوهای اجتماعی است. هدف Krause Dao این است که اعضایش صاحب یک تیم NBA شوند. Krause Dao نوعی طرح اجتماعی است که طرفداران هر تیم ورزشی در جهان می توانند از آن حمایت کنند؛ به خصوص اگر پول و نفوذ کافی برای ادارۀ تیم داشته باشند.

همۀ این پروژه ها متفاوت هستند اما ویژگی های مشترکی نیز دارند. این دائوها، افرادها با ایده ها و اهداف مشترک مرتبط با فعالیت های اجتماعی یا سیاسی را در گروه هایی با جوامع فعال، اعم از محلی یا ملی، متحد می کنند.

DAO ها می توانند یا سازمان های غیرانتفاعی باشند یا انواع مختلفی از درآمد ایجاد کنند که مستقیماً به اعضای خود منتقل می شوند یا خود اعضای DAO می توانند با هدف کسب سود در گروه های Discord همکاری کنند. واضح ترین ویژگی این دائوها، داشتن هدف مشترک و مشخص است که افراد دارای موقعیت اجتماعی مشابه یا علایق مشابه را متحد کنند.

دائوهای سیاسی و خیریه

با پیش بینی توسعۀ آیندۀ اجتماعی دائو، می توانیم انتظار داشته باشیم که گروه بندی مبتنی بر ایده به زیر گروه های جدیدی تقسیم شود:

• ایدئولوژی های سیاسی
• ریشه های قومی و ملی
• حرفه ها یا صنایع
• فعالیت های خیریه
• سازمان های مذهبی
• سازمان های ورزشی

دائوهای سیاسی و خیریه در این دسته بندی، اولین نظام حکومتی واقعاً دموکراتیک با رأی و مشارکت آزاد هستند. این انجمن دارای نشانۀ UBIاست و یک پروتکل هویتی ایجاد می کند که در آن هر عضو دارای حق رأی برابر باشد. ایدۀ اصلی این انجمن ایجاد یک لیست غیرمتمرکز از افراد براساس اعتبارسنجی اجتماعی است.

قانون اساسی دائو چیست؟

مفهوم دائوی اجتماعی اولین بار توسط Coopathroopa معرفی شد. از آن زمان، بسیاری از سازمان های جدید در این حوزه تشکیل شده اند. یکی از آن ها قانون اساسی DAO بوده که دارای نشانه های نمونۀ اولیۀ احتمالی برای DAO های سیاسی آینده است. این سازمان در نوامبر 2021 برای به دست آوردن یک اثر تاریخی، یک کپی اصلی کمیاب از قانون اساسی ایالات متحده تشکیل داد. در نهایت، این طرح شکست خورد؛ اما نمی توان گفت که این تلاش ها بی نتیجه بوده است.

قانون اساسی دائو نقاط قوت و پتانسیل دائو و یکی از محدودیت های اصلی در ایجاد سازمان های غیرمتمرکز را نیز آشکار کرد. این ضعف که ضریب و درصد مشارکت کم جامعه در ادارۀ سازمان است، اکنون به طور گسترده توسط همۀ دائوها به نمایش گذاشته شده است.

XDAO  یک راه حل ممکن برای چنین مواردی را شرح می دهد: تیم های DAO باید به اعضایی که رأی می دهند، پاداش دهند و کسانی را که رأی نمی دهند مجازات کنند.

دائوی اجتماعی در حال رشد به یک جامعۀ آنلاین قدرتمند است که در حال حاضر ده ها هزار نفر را متحد می کند و آینده ای از همکاری اجتماعی را برای میلیون ها نفر به ارمغان می آورد. شما نیز می توانید به این موج بپیوندید و دائوی خود را اکنون با دیدگاه و رویکرد منحصربه فرد خود شروع کنید؛ زیرا XDAO تمام کارهای فنی مربوط به نوشتن و استقرار قراردادهای هوشمند DAO را انجام می دهد.

سخن پایانی

در این مقاله، به خوبی با مفهوم دائوی اجتماعی آشنا شدیم. در حال حاضر، نمی توان به طور دقیق مشخص کرد کدام سازمان های مستقل غیرمتمرکز در دستۀ Social DAO یا دائوی اجتماعی قرار می گیرند؛ اما واضح است که دائوهای اجتماعی به جای سرمایۀ مالی بر سرمایۀ اجتماعی تمرکز دارند. دائوهای اجتماعی را می توان به عنوان تکامل طبیعی مکالمات دوستانه و گروهی در نظر گرفت که در نهایت منجر به همکاری افراد با علایق مشترک می شود.

سؤالات متداول

بلاک یک واحد ذخیره سازی و اساساً یک پایگاه داده از سوابق تراکنش است. سوابق تراکنش ها شامل تراکنش های ارز دیجیتال، توکن های Fungible و NFT و سایر دارایی های دیجیتال است. تراکنش ها را رایانه های شرکت کننده در شبکه بیت کوین (که همان ماینرها هستند) به هر بلاک اضافه می کنند.

هر تراکنش جدید در یک بلاک به محدودیت ذخیره سازی آن که توسط اندازه بلاک تعیین می شود، کمک می کند. هنگامی که یک بلاک پر می شود، از طریق مُهر زمانی به یک بلاک جدید زنجیر می شود و بلاک چین شکل می گیرد. بلاک ها پایگاه های داده را در چندین کامپیوتر توزیع می کنند.

همچنین براساس ایجاد یک بلاک جدید، محدودیتی برای زمان تراکنش قائل می شوند. این مهم است که به رایانه های دیگر زمان داده شود تا بلاک های دیگر (قدیمی و جدید) را دانلود کنند و وظایف استخراج را برای تأیید تراکنش ها انجام دهند.

اندازه بلاک بیت کوین (Block Size) چیست؟

اندازه بلاک فضایی است که دسته ای از تراکنش های بیت کوین در آن قرار می گیرند. این بلاک ها در یک دفتر کل غیرمتمرکز به نام بلاک چین ذخیره می شوند. در نخستین روزهای راه اندازی بیت کوین، اندازه بلاک در شبکه بیت کوین می توانست ۳۶ مگابایت اطلاعات تراکنش ها را در خود ذخیره کند که بعدها در سال ۲۰۱۰ این اندازه به ۱ مگابایت کاهش یافت.

کاهش اندازه بلاک بیت کوین با هدف مواردی از جمله جلوگیری از کاهش کلاه برداری و جلوگیری از حملات اینترنتی انجام شد، اما در مقابل این کاهش اندازه بلاک بیت کوین، سرعت شبکه را کاهش داد و ظرفیت محدودی برای افزایش مقیاس تراکنش ها ایجاد شد.

چرا اندازه بلاک بیت کوین مهم است؟

هرچه اندازه بلاک بیت کوین بزرگ تر باشد، تراکنش های بیشتری را می توان در هر زمان معینی در بلاک چین پردازش کرد؛ درنتیجه تراکم شبکه کمتر می شود و در زمانی که حجم تراکنش ها بالاست، سرعت تراکنش ها بیشتر خواهد شد. نسخه های جدیدتر بیت کوین که همان هاردفورک ها هستند، دقیقاً به همین دلیل ساخته شدند.

چند ساعت یا حتی چند روز منتظر ماندن برای انجام یک تراکنش، تجربه بدی را برای کاربر به ارمغان می آورد و درنهایت به پذیرش ارزهای دیجیتال لطمه می زد. برای ماینرها تراکنش های سریع تر مستلزم کارمزد بالاتری بود و کندی شبکه در درازمدت برای همه گران تمام می شد. این مورد مشکلی بزرگ در شبکه اصلی بیت کوین بود؛ بنابراین بدیهی بود چیزی باید تغییر کند تا بلاک چین از نظر زمان تراکنش و مقیاس پذیری کارآمدتر شود.

محدودیت اندازه بلوک بیت کوین پارامتری در پروتکل بیت کوین است که اندازه بلوک های بیت کوین را محدود می کند؛ بنابراین تراکنش ها در شبکه هر ۱۰ دقیقه یک بار تأیید می شوند. اگرچه بیت کوین بدون این پارامتر راه اندازی شد، ساتوشی ناکاموتو محدودیت اندازه بلوک ۱ مگابایتی را زمانی که هنوز توسعه دهنده اصلی پروژه بود، اضافه کرد که به سه تا هفت تراکنش در ثانیه تبدیل می شود.

در سال ۲۰۱۷، محدودیت اندازه بلوک بیت کوین با محدودیت وزن بلوک ۴ میلیون «واحد وزنی» جایگزین شد. این تغییر نحوه شمارش داده ها در بلوک ها را تغییر داد و وزن برخی داده ها بیشتر از داده های دیگر شد.

چرا اندازه بلاک بیت کوین موضوع بحث برانگیزی است؟

سقف اندازه بلوک مشکل ساز است و در مورد اینکه آیا می توان از چنین محدودیتی در مشخصات بیت کوین استفاده کرد و چقدر باید باشد، اختلاف نظر وجود دارد. ساتوشی ناکاموتو هرگز به صراحت اشاره نکرده است که الگوریتم بیت کوین دارای محدودیت وزن بلوک است.

گفته می شود او این کار را به عنوان اقدامی ضد هرزنامه انجام داده است تا با ایجاد بلوک های مصنوعی بزرگ بیت کوین، نفوذگر را از تسخیر شبکه بیت کوین با تراکنش های جعلی بازدارد. برخی معتقدند این یک مرحله موقتی است، اگرچه معلوم نیست که او تحت چه شرایطی می خواست سقف اندازه بلوک بیت کوین تغییر کند. کدی که سقف اندازه بلوک را اعمال می کند در کوتاه مدت تولید نشده است.

چند سال پس از خروج ساتوشی ناکاموتو از پروژه، توسعه دهندگان و مصرف کنندگان درمورد موقتی بودن و ضرورت محدودیت اندازه بلوک بحث کردند. با افزایش پایگاه کاربران بیت کوین، برخی استدلال کردند زمان آن رسیده است که محدودیت اندازه بلوک را به طورکلی افزایش دهیم یا حذف کنیم؛ به خصوص قبل از اینکه بلاک های بیت کوین با تراکنش های بیش ازحد سنگین شوند.

اندازه بلوک یک پارامتر حفاظتی حیاتی است که نباید برداشته شود، یا حداقل باید با دقت بیشتری برداشته شود. برخی دیگر ادعا می کنند اندازه بلوک ۱ مگابایتی ساتوشی ناکاموتو خیلی بزرگ است و خواستار محدودیت و اندازه بلوک کمتر شده است. علاوه بر این، از آنجا که بیت کوین غیرمتمرکز است، هیچ جامعه یا فردی تصمیم هایی مانند افزایش یا کاهش اندازه بلوک را کنترل نمی کند.

چرا بلاک های بیت کوین مجاز نیستند خیلی کوچک باشند؟

توجه داشته باشید که تقریباً هر چیزی درباره سقف اندازه بلوک بیت کوین و خطرات بزرگ یا کوچک شدن آن قابل بحث است. شبکه بیت کوین تنها درصورتی تعداد محدودی از تراکنش ها را انجام می دهد که بلاک های بیت کوین خیلی کوچک باشند.

کوچک بودن بلوک های بیت کوین ممکن است به این معنا باشد که فضای کافی در این شبکه ها وجود نخواهد داشت. «جنگ قیمت» هزینه تراکنش برای اعتبارسنجی تراکنش ها، بیشتر کاربران را از استفاده کامل از بیت کوین می ترساند. درعوض می تواند به دنیایی کمک کند که در آن تنها نهادهایی بانک مانند با یکدیگر معامله می کنند؛ درحالی که مشتریان روزمره با آن ها حساب دارند.

این موضوع به بانکداری ذخایر کسری، سانسور تراکنش ها و سایر نگرانی های مالی متعارف کمک می کند؛ همان چیزی که بیت کوین قصد داشت از آن جلوگیری کند. همچنین کاربران بیت کوین را ترک خواهند کرد؛ زیرا بلاک ها بسیار کوچک هستند. در این صورت کاربران می توانند انتخاب کنند به یک ارز دیجیتال رقیب روی بیاورند یا این شکل از فناوری را کامل کنار بگذارند.

چرا بلاک های بیت کوین نباید خیلی بزرگ باشند؟

اگر اندازه بلاک های بیت کوین خیلی بزرگ باشند، هزینه عملیاتی نودها افزایش پیدا می کند و راه اندازی یک گره بیشتر از حد معمول طول می کشد.

اهمیت Block size در چیست؟

اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش هایی که شبکه بیت کوین می تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می کند؛ بنابراین می توان دید توانایی شبکه در مقیاس پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک ها پر می شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه های تراکنش به طور چشمگیری افزایش می یابد.

در آغاز سال ۲۰۱۳، متوسط اندازه بلوک بیت کوین تقریباً ۱۲۵ کیلوبایت بود. تا ماه می ۲۰۱۵، افزایش پذیرش به افزایش ۲۴۰ درصدی اندازه بلوک از سال ۲۰۱۳ منجر شد؛ یعنی از ۱۲۵ کیلوبایت به تقریباً ۴۲۵ کیلوبایت. با این حال، TradeBlock ارائه دهنده ابزار تجارت کریپتو تخمین زد بلاک ها حداقل چهار بار در روز به حد ۱ مگابایت رسیده اند.

در سال ۲۰۱۵، شیوع فزاینده بلوک ها در نزدیکی مرز داده های تراکنش ها، با نگرانی های مربوط به کندی قابل توجه در پردازش تراکنش ها و افزایش کارمزدها، در جریان اصلی رمز ارزها نفوذ کرد.

افزایش کارمزدها و تأخیر در پردازش تراکنش ها سبب تضعیف خدمات اصلی زیربنای بیت کوین می شود؛ زیرا بسیاری از افراد جامعه نگران هستند ازدحام شبکه و افزایش هزینه نقل و انتقالات، پذیرش بیت کوین را کاهش دهند. در آن زمان، TradeBlock تخمین زد که «حداقل برخی از تراکنش های قابل قبول به دلیل مشکلات ظرفیت شبکه در ۳ درصد مواقع از ابتدای سال، با تأخیر تأیید می شوند».

چرا اندازه بلاک افزایش پیدا می کند؟

در طول سال ها، بیت کوین شاهد پیشنهادهای متعددی بوده و حاکی از آن است که برای کاهش کارمزدها، پردازش تراکنش های بیشتر در ثانیه و اجازه دادن به بیت کوین برای رقابت با فناوری های رایج پرداخت، به افزایش بلاک نیاز است. در ۴ می ۲۰۱۵، گاوین آندرسن مقاله ای با عنوان «چرا افزایش اندازه حداکثر بلوک ضروری است» منتشر کرد. با وجود اینکه میانگین بلوک BTC در آن زمان تنها ۳۰ تا ۴۰ درصد پر بود. آندرسن هشدار داد:

«اگر تعداد تراکنش های منتظر به اندازه کافی زیاد شود، نتیجه نهایی یک شبکه بیش ازحد اشباع شده خواهد بود که مشغول انجام هیچ کار سازنده ای نیست. در این شرایط به احتمال زیاد مردم استفاده از بیت کوین را متوقف می کنند؛ زیرا تأیید تراکنش به طور فزاینده ای قابل انجام نخواهد شد».

در اواخر همان ماه، آندرسن اظهار داشت اگر جامعه نتواند درباره اجرای افزایش اندازه بلوک به اجماع برسد، کار خود را به سمت بیت کوین XT تغییر خواهد داد. نسخه ۰.۱۰ بیت کوین XT در دسامبر ۲۰۱۴ توسط توسعه دهنده Bitcoin Core و منتقد برجسته محدودیت بلوک ۱ مگابایتی Mike Hearn راه اندازی شد.

اندازه بلاک و Blockmaxsie

در ۴ ژوئن ۲۰۱۵، آندرسن مدافع این بود که ماینرها و نودها باید بتوانند به طور مستقل درباره اندازه بلوک ها تصمیم بگیرند، با این استدلال که جامعه باید محدودیت را حفظ کند و ببیند هزینه تراکنش ها چقدر باید افزایش یابد تا زمانی که ماینرها متوجه شوند و خودشان blockmaxsie را بالا ببرند؛ یعنی ماینرها بلوک هایی ایجاد می کنند که اندازه متوسط بلوک را نه افزایش و نه کاهش می دهند.

در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۵، بیانیه ای مبنی بر معرفی بلوک های ۸ مگابایتی که توسط استخرهای استخراج بزرگ چینی F۲pool، BTCChina، Antpool، Huobi  و BW امضا شده بود، به صورت آنلاین منتشر شد که نشان دهنده تقاضا برای بلوک های بزرگ تر بود.

در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۵، اندرسن پیشنهاد بهبود بیت کوین (BIP) ۱۰۱ را منتشر کرد که از «جایگزینی حداکثر اندازه ثابت یک مگابایت بلوک با حداکثر اندازه ای که در طول زمان با سرعت قابل پیش بینی رشد می کند» حمایت می کرد.

کدام پیشنهادهای افزایش اندازه بلاک مورد حمایت جامعه قرار گرفت؟

بیت کوین XT، بیت کوین کلاسیک و Segwit از جمله طرح هایی برای افزایش اندازه بلاک بیت کوین بودند که بیشترین حمایت جامعه را در طول سال ۲۰۱۶ دریافت کردند، اما هیچ کدام موفق به افزایش اندازه بلوک نشدند.

در ژانویه ۲۰۱۶، BIP۱۰۱ از پروتکل بیت کوین XT به نفع افزایش اندازه بلوک یک باره به ۲ مگابایت حذف شد. تا ژانویه ۲۰۱۷، کمتر از ۳۰ نود بیت کوین XT توسط ماینرها نگهداری می شد. با وجود فروپاشی بیت کوین XT، پیشنهاد ها به نفع افزایش اندازه بلوک زیاد شد.

در آن زمان، بیت کوین کلاسیک به عنوان وسیله ای برای افزایش اندازه بلوک ظاهر شد که به نظر می رسید بیشترین حمایت جامعه را پس از راه اندازی آن در ۱۰ فوریه ۲۰۱۶ به دست آورد. فورک پیشنهادی از افزایش اندازه بلوک یک باره ۲ مگابایتی پشتیبانی کرد.

با وجود اینکه بیت کوین کلاسیک به سرعت پشتیبانی شد، نتوانست حمایت بیش از ۷۵ درصد ماینرها را جلب کند و به این ترتیب، نتوانست به عنوان زنجیره غالب ظاهر شود. بیت کوین کلاسیک درنهایت پس از تعهد توسعه دهندگان پروژه از زنجیره بیت کوین کش در سال ۲۰۱۷، فعالیت خود را متوقف کرد.

در ۲۰ فوریه ۲۰۱۶، میزگرد بیت کوین، کنسرسیومی که بسیاری از مشاغل، صرافی ها، کیف پول ها و استخرهای استخراج پیشرو در سال ۲۰۱۶ را نمایندگی می کرد، طرحی را برای یک هارد فورک از بلاک چین بیت کوین ترسیم کرد که سبب شد SegWit (طرح بهبود شبکه بیت کوین در راستای رفع مشکلات انعطاف پذیری و افزایش ظرفیت بلاک بیت کوین) معرفی شود.

چرا بیت کوین فورک و تقسیم شد؟

ناتوانی جامعه در یافتن اجماع درباره پیشنهادی برای افزایش اندازه بلاک منجر به هارد فورک بلاک چین بیت کوین در آگوست ۲۰۱۷ شد؛ درحالی که طرح های متعددی که از تغییر محدودیت اندازه بلوک حمایت می کردند نتوانستند پشتیبانی لازم برای تغییرات را جمع آوری کنند و کارمزد تراکنش ها تا اواسط سال ۲۰۱۷ به شدت افزایش یافته بود.

در آگوست ۲۰۱۵، میانگین کارمزد تراکنش بیت کوین تنها ۰.۵۰ دلار بود؛ با این حال، تا ژوئن ۲۰۱۷، متوسط هزینه ها ۱۰ برابر افزایش یافت و به حدود ۵ دلار رسید. با توجه به اینکه تقریباً نیمی از جمعیت جهان با کمتر از ۵.۵ دلار در روز زندگی می کردند، به نظر می رسید کارمزدهای بالا BTC را برای جمعیت های در حال توسعه جهان کاملاً غیر قابل استفاده کرد و سبب فشار مجدد از درون جامعه رمزنگاری برای انجام یک هارد فورک فعال شد.

در ۱ آگوست ۲۰۱۸، بیت کوین کش (BCH) با موفقیت از بیت کوین جدا شد و شبکه بیت کوین را به دو بخش تقسیم کرد. BCH علاوه بر اجرای الگوریتم تنظیم سختی، محدودیت اندازه بلوک ۸ مگابایتی را معرفی کرد. در ماه می ۲۰۱۸، BCH تحت یک هارد فورک قرار گرفت تا اندازه بلوک را به ۳۲ مگابایت افزایش دهد.

با این حال، پس از آن بار دیگر در ماه نوامبر در یک تقسیم شبکه که شاهد ظهور زنجیره رقیب بیت کوین SV بود، یک هارد فورک را پشت سر گذاشت. سرانجام با پشتیبانی از اندازه بلوک ۱۲۸ مگابایت، ارتقای بیت کوین SV حداکثر اندازه بلوک را در جولای ۲۰۱۹ به ۲ گیگابایت افزایش داد.

مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین

بحث درباره اینکه آیا بیت کوین به بلاک های بزرگ تری نیاز دارد یا نه، سال ها ادامه داشته است. چندین استدلال می توانند درباره اینکه چرا توسعه دهندگان باید یا نباید این گزینه را بررسی کنند، مطرح شد. برخی از مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر هستند:

مزایای افزایش اندازه بلاک بیت کوین

مزایای افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر است:

• کارمزد تراکنش کمتر
• ظرفیت تراکنش بیشتر برای رقابت با سایر سیستم های پرداخت
• استفاده از بیت کوین برای پرداخت های خرد

معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین

معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر است:

• تبدیل شدن به یک گره کامل به دلیل بلوک های بزرگ تر گران تر می شود.
• درصورت تحقق طرح کلی، نگرانی درباره تمرکز بیشتر است.
• مشکلات امنیتی ناشی از گره های کامل گروه بندی شده که نقاط شکست ایجاد می کند.
• از آنجا که هیچ کس به طور رسمی «مسئول» بیت کوین نیست، دستیابی به اجماع در این موضوع بسیار چالش برانگیز است.

داده های تراکنش در یک بلاک بیت کوین

مؤلفه اصلی دیگر بلوک بیت کوین، داده های تراکنش است که اکثریت اطلاعات داخل ساختار داده بلوک بلاک چین را تشکیل می دهد. اولین تراکنش موجود در هر بلاک جدید به عنوان تراکنش تولیدی یا تراکنش کوین بیس (که نباید با صرافی ارز دیجیتال Coinbase اشتباه گرفته شود) شناخته می شود و مسئول تولید BTC جدید به منزله بخشی از پاداش بلاک برای ماینر موفق است. این تراکنش اولیه به وضوح مشخص می کند کدام آدرس های بیت کوین حق دریافت پاداش بلاک را دارند.

درحالی که تراکنش های سنتی بیت کوین شامل ورودی ها و خروجی ها می شوند، یک تراکنش نسل جدید، BTC را از خود پروتکل استخراج می کند. بقیه داده های تراکنش بلوک شامل آدرس های فرستنده و گیرنده، مقدار BTC در هر تراکنش، امضاهای کلید خصوصی که اجازه ارسال BTC را می دهد و مهرهای زمانی هستند که به صورت رمزنگاری دقیقاً زمان وقوع هر تراکنش را تأیید می کنند.

همان طور که قبلاً ذکر شد، اندازه بلوک بیت کوین از نظر تاریخی به یک مگابایت داده محدود می شد؛ با این حال شبکه بیت کوین از ویژگی ای به نام SegWit نیز پشتیبانی می کند که داده های امضای تراکنش را قادر می سازد تا به شیوه ای کارآمد تفکیک و کامپایل شوند. همچنین این ویژگی بلاک را در 1 مگابایت نگه می دارد؛ درحالی که فضای بلوک را برای داده های تراکنش افزایش می دهد.

Satoshi Vision چیست؟

صرافی های جدید بلاک چین و بازارهای NFT همچنان بسیاری از محصولات دیجیتال جدید را برای فروش تولید می کنند. تمام این داده ها باید در بلاک چین ذخیره شوند. بلاک چین اولیه بیت کوین ۲۰۰۹ دارای اندازه بلوک ۱ مگابایتی است و به طور متوسط تنها می تواند چند صد تراکنش را در خود جای دهد. از آن زمان تاکنون تغییراتی صورت گرفته و اندازه بلوک ها در نسخه های جدید افزایش یافته است. یکی از این بلاک چین های جدید بیت کوین Satoshi Vision است.

فورک برای تغییر

همان طور که کامپیوترها قدرتمندتر شده اند و سرعت شبکه پیوسته افزایش یافته است، توسعه دهندگان توانسته اند بلاک چین ها را به روز کنند. اضافه کردن اندازه بلوک های بزرگ تر به رفع اشکالات اولیه کمک کرد. به این ارتقاها فورک می گویند.

برخی از این به روزرسانی ها با نسخه های قبلی سازگار بودند و به بیت کوین اجازه می دادند به جای رایانه هایی که از نسخه های جدید و قدیمی نرم افزار استفاده می کردند، استفاده شوند. بلاک چین های دیگر کدهایی داشتند که آن قدر متفاوت بودند که نحوه عملکرد بلاک چین را تغییر دادند. فورک هایی مانند لایت کوین (اندازه بلوک ۴ مگابایت) و بیت کوین کش (اندازه بلوک ۸ مگابایت) به قدری متفاوت بودند که مجبور شدند از بلاک چین اصلی جدا شوند.

با تعداد بیشتری از افراد که مایل به سرمایه گذاری در بیت کوین، قراردادهای هوشمند و NFT هستند، تقاضا برای دارایی های دیجیتال رشد کرده است. تقاضای فزاینده برخی توسعه دهندگان را برانگیخته است تا راه حل مقیاس پذیر جدیدی مانند بلاک چین BSV برای بازار ارز دیجیتال و NFT ایجاد کنند.

بلاک چین BSV چیست؟

بیت کوین ساتوشی ویژن (که بیت کوین SV یا BSV نیز نامیده می شود) یک ارتقا جذاب و نسبتاً جدید است که تفاوت های قابل توجهی با بلاک چین اصلی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ دارد. از نظر فنی، بیت کوین SV یک هارد فورک پروتکل بلاک چین بیت کوین کش است. این هارد فورک در سال ۲۰۱۸، یک سال پس از ایجاد بیت کوین کش، توسعه یافت.

این شبکه جدید ارز دیجیتال منحصربه فرد خود را به نام BSV دارد. بیت کوین SV در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ توسعه دهنده دارد که به طور فعال روی آن کار می کنند تا از عملکرد بی درنگ و پایدار و ایمن آن اطمینان حاصل کنند. یکی از بزرگ ترین تفاوت های بیت کوین SV و نسخه های قبلی، اندازه بلوک است که درواقع بسیار بزرگ تر از اندازه بلوک استاندارد BTC خواهد بود. BSV در حال حاضر دارای اندازه بلوک ۴ گیگابایت است.

چرا اندازه بلاک BSV مهم است؟

اهمیت اندازه بلاک BSV در مزایای بی شماری است که ارائه می دهد. در ادامه به برخی از این مزایا اشاره می کنیم:

بالا رفتن سرعت معاملات

افزایش اندازه بلاک بیت کوین به این معناست که ماینرها می توانند به سرعت تراکنش های جدید را به یک بلوک موجود اضافه کنند. درنتیجه بلاک چین بسیار سریع تر عمل می کند، حتی زمانی که شبکه بسیار شلوغ باشد. BSV تمام مشکلات مربوط به پروتکل های استاندارد بیت کوین را از بین می برد.

بلاک چین BSV حدود ۳۰۰ تراکنش در ثانیه را با حداکثر ظرفیت بار ۲۸۰۰ انجام می دهد و این در مقایسه با بلاک چین BTC که تنها ۴.۶ تراکنش در ثانیه را مدیریت می کند بسیار بالاست.

مقیاس پذیری نامحدود

BSV برای کار در شرایط ترافیک سنگین ساخته شده است. BSV می تواند چندین هزار کاربر را در یک ثانیه مدیریت کند. توسعه دهندگان BSV قصد دارند با سیستم های پرداخت مانند Visa و MasterCard رقابت کنند.

کارمزد تراکنش بسیار پایین

از آنجا که BSV در پردازش تراکنش ها کارآمد است، هزینه کمی برای ماینرها و کاربران دارد. از دیدگاه مشتری BSV  یک ارز دیجیتال جذاب است و اگر نمی خواهید هزینه های زیادی را برای انتقال سریع ارزهای دیجیتال بپردازید بسیار کارآمد خواهد بود.

فضای ذخیره سازی بزرگ برای برنامه ها و راه حل های سفارشی شده

فناوری بلاک چین دیگر به تراکنش های رمزنگاری محدود نمی شود. توسعه دهندگان راه هایی پیدا کرده اند که اشکال دیگری از دارایی های دیجیتال مانند قراردادها، سوابق شخصی و تصاویر را در بلاک چین جمع آوری کنند. این بدان معناست که فضایی برای ذخیره سازی پایگاه های داده برنامه های سفارشی در یک بلاک چین وجود خواهد داشت.

برنامه کاربردی بیمارستانی را تصور کنید که سوابق پزشکی الکترونیکی را ذخیره می کند، یا یک بازار NFT که آثار هنری دیجیتال را داخل بلوک ها در یک پایگاه داده غیرمتمرکز ذخیره خواهد کرد. در این شرایط بیت کوین SV بلوک هایی دارد که به اندازه کافی بزرگ هستند و همه اطلاعات را در خود جای می دهند.

سخن پایانی

اجرای فناوری بلاک چین توسط بیت کوین بر یک سیستم نسبتاً ساده و در عین حال ظریف از ضرب بلوک های جدید و حفظ امنیت شبکه متکی است. اگرچه این اتفاق به طور خاص در آناتومی بلاک مخصوص بلاک چین بیت کوین می افتد، بسیاری دیگر از شبکه های PoW از ساختار داده بلوک بلاک چین بسیار مشابهی استفاده می کنند.

این شبکه ها ممکن است تفاوت هایی داشته باشند که شامل اندازه های مختلف بلاک یا زمان بلوک ها می شوند، اما سیستم های کلی استخراج کننده ها، بلاک ها و معماری بلاک چین آن ها به طورکلی یکسان است.

اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش هایی که شبکه بیت کوین می تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می کند و بنابراین می توان دید که توانایی شبکه در مقیاس پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک ها پر می شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه های تراکنش به طور چشمگیری افزایش می یابد؛ به همین دلیل اندازه بلاک اهمیت زیادی دارد.

پرسش های متداول

NFTها توکن هستند، پس بهتر است پیش از صحبت راجع به NFT بدانیم توکن چیست و به یکی از مواردی که کوین را از توکن متمایز می کند اشاره کنیم. کوین ها قابل تولید نیستند، به عنوان مثال کسی بیت کوین را تولید نمی کند، بلکه ماینرها با حل یک سری مسائل پیچیده به استخراج بیت کوین می پردازند. اما ساخت توکن امکان پذیر است و به عنوان مثال توکن تتر که یک توکن شناخته شده است قابلیت ساخته شدن را دارد.

حالا به سراغ NFT که یک توکن است برویم. درواقع NFT مخفف عبارت Non-Fungible Token به معنای توکن غیرمثلی (غیر قابل تعویض) است. در ادامه مفهوم غیر قابل تعویض بودن را برای شما شرح می دهیم.

NFT چیست ؟

NFT کوتاه شده عبارت non-fungible token، و به معنای توکن غیرقابل تعویض است. NFTها نوعی دارایی دیجیتالی هستند که توکن سازی آنها نیز از طریق فناوری بلاک چین انجام شده و توسط کدهای منحصر به فردی شناسایی می شوند. با وجود اینکه این مفهوم از سال 2014 به بازار کریپتوکارنسی معرفی شده؛ اما در یکی دو سال اخیر توجهات زیادی را به خود معطوف کرده است.

در دنیای NFTها، هر دارایی NFT نماینده و نشان دهنده یک نوع دارایی ارزشمند در دنیای واقعی است. این دارایی ها می توانند در گروه های کاملاً متفاوت همچون اشیا باارزش، هنر، قطعه موسیقی یا حتی آیتم های درون بازی های ویدئویی و بسیاری موارد دیگر قرار داشته باشند.

NFT رایگان (فری مینت) چیست؟

فری مینت (Free Mint) نوعی از دارایی NFT است که انتشار و توزیع آن به صورت رایگان قابل انجام است. در واقع به جز هزینه های گاز مورد نیاز جهت ضرب یک توکن NFT، دیگر نیازی به پرداخت هیچ هزینه اضافی نخواهد بود. توکن های NFT که بر اساس این روش ضرب می شوند، بیش از آنکه بر درآمدهای اولیه فروش توجه داشته باشد، بر حق امتیاز ثانویه متمرکز هستند.

غیر قابل معاوضه به چه معناست؟

برخلاف ارزهای دیجیتال معروف همچون بیت کوین و اتریوم ، دارایی های NFT از نظر ارزش با یکدیگر یکسان نیستند. این موضوع سبب شده تا به اصطلاح NFTها با یکدیگر قابل تعویض و مبادله نباشند. برای درک بهتر این موضوع بهتر است به مثال زیر توجه کنید.

سیستم پولی کشورها را در نظر بگیرد؛ در این سیستم پولی سنتی اسکناس هایی که ارزش یکسان دارند با یکدیگر قابل تعویض هستند. یک اسکناس 10 هزار تومانی با یک اسکناس 10 هزار تومانی دیگر ارزش یکسانی دارد، همچنین این اسکناس 10 هزار تومانی از نظر ارزش با 2 اسکناس 5 هزار تومانی 10 اسکناس هزار تومانی و 5 اسکناس 2 هزار تومانی برابر بوده و با یکدیگر قابل تعویض هستند.

همچنین در سیستم ارزهای دیجیتال نیز یک بیت کوین با یک بیت کوین دیگر از نظر ارزش کاملاً یکسان بوده و به جای یکدیگر قابل استفاده خواهند بود. اما از آنجاییکه هر کدام از توکن های NFT نماینده اقلام ارزشمند متفاوت و باارزش متغیر هستند، امکان معاوضه آنها با یکدیگر وجود ندارد.

توکن غیرمثلی یا NFT چیست؟

تا اینجا با مفهوم توکن، و همچنین قابلیت غیر قابل تعویض بودن آشنا شدید، حالا وقت آن رسیده است که بدانیم توکن های NFT چه هستند. توکن های غیر قابل تعویض NFT روی بلاک چین اتریوم ساخته و جا به جا می شوند. اینکه صاحب یک توکن NFT چه کسی است در بلاک چین ثبت می شود و تمام سیستم هایی که به بلاک چین متصل هستند به اطلاعات آن توکن دسترسی دارند و کسی امکان ایجاد تغییر در اطلاعات ثبت شده را ندارد.

پس تا اینجا متوجه شدیم که NFTها منحصر به فرد هستند و به دلیل استفاده از بلاک چین امنیت لازم برای آن ها فراهم شده است.

اما اگر بخواهیم NFT را به زبان خیلی ساده معرفی کنیم باید با ارائه یک مثال، ماهیت این توکن را توضیح دهیم.

اکثر ما ایرانی ها با گل خداداد عزیزی که منجر به صعود تیم ملی به جام جهانی 1998 شد خاطره داریم و دیدن این صحنه هنوز هم برای ما یادآور خاطرات شیرین آن روزها است. حالا ربط این موضوع به مبحث NFT چیست؟

آقای خداداد عزیزی به عنوان کسی که این گل را زده است می تواند یک ویدئو از گل زدن خود را به یک توکن NFT تبدیل کرده و به فروش برساند. حق مالکیت برای خداداد عزیزی حفظ می شود و اگر افرادی قصد خرید این توکن را داشته باشند می توانند قیمت خرید خود را پیشنهاد داده و در واقع در این مناقصه شرکت کنند.

با خرید این توکن حق مالکیت آن صحنه به خریدار اعطا خواهد شد و آقای خداداد عزیزی به عنوان صاحب اصلی اثر هر بار که این توکن خرید و فروش شود درصدی از مبلغ را دریافت خواهد کرد.

افراد زیادی در سراسر دنیا می توانند این تکه ویدئو را دانلود کرده و داشته باشند، ولی فرق آن با حالتی که شما توکن را خریداری کنید این است که در صورت خرید توکن شما به عنوان صاحب اثر شناخته خواهید شد نه صرفا شخصی که یک ویدئو را در گالری خود نگه داشته است.

همین مثال را می شود راجع به موسیقی بیان کرد. اگر یک آهنگ ساز یک قطعه موسیقی بسازد، می تواند با تبدیل آن قطعه موسیقی به توکن NFT برای خود درآمدی داشته باشد و شخصی که توکن را خریداری کند حق مالکیت آن قطعه موسیقی را دارد.

پس اگر در آینده آن قطعه موسیقی به هر دلیلی خیلی مطرح شود و قرار باشد که از آن قطعه در آثاری استفاده شود، شخصی که توکن آن قطعه موسیقی را خریداری کرده بود، به عنوان شخصی که مالکیت آن را دارد، باید اجازه ی این کار را بدهد.

یک نمونه ی واقعی، فروش کاور آلبوم هیچ کس، رپر شناخته شده با نام “جنگل آسفالت” بود که هیچ کس به قیمت 190 اتریوم به فروش رساند.

 

نحوه کارکرد NFT به چه شکل است؟

دارایی های دیجیتالی NFT، بر روی بلاک چین به ویژه بلاک چین اتریوم اجرا شده اند؛ بلاک چین مانند یک دفتر کل عمومی توزیع شده، تراکنش های انجام شده را در خود ثبت می کند. در سیستم NFT از یک پایگاه داده منحصر به فرد استفاده شده و هر توکن نیز دارای یک کد مختص به خودش است. وجود این کد و پایگاه داده منحصر به فرد سبب شده تا فرایند تأیید مالکیت NFT معامله شده و انتقال آن به راحتی انجام شود.

NFTها دارایی های دیجیتالی منحصر به فردی هستند که اطلاعات ارزشمندی را در خود ذخیره و نگهداری می کنند. از آنجاییکه این نوع دارایی دیجیتالی ارزشی را در خود نگهداری می کند، با گذر زمان، بر اساس میزان عرضه و تقاضا و با توجه به وضعیت بازار، می تواند دچار نوسان شده و ارزش متفاوتی پیدا کند.

همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، دارایی های NFT نماینده اقلام ارزشمند دنیای واقعی همچون آثار هنری، املاک و مستغلات و… هستند. توکنیزه کردن دارایی های ملموس دنیای واقعی سبب شده تا از نظر برخی معامله گران بازار، خرید و فروش NFTها نسبت به سایر دارایی های دیجیتالی کارآمدتر بوده و احتمال تقلب در آن کمتر شود.

تفاوت توکن قابل معاوضه و غیر قابل معاوضه چیست؟

توکن های غیرقابل معاوضه (NFT) نوعی دارایی دیجیتال هستند که در طراجی و اجرای آنها نیز مانند توکن های قابل معاوضه از فناوری بلاک چین و برنامه نویسی یکسان استفاده شده است. اما تفاوتی که میان این دو نوع دارایی دیجیتالی وجود دارد این است که توکن های غیرقابل معاوضه برخلاف توکن های قابل معاوضه یکتا و کاملاً منحصر به فرد هستند.

تفاوت NFT با ارزهای دیجیتال

همچون ارزهای دیجیتال، توکن های NFT نیز یک دارایی دیجیتال به حساب می آیند، اما NFTها تفاوت هایی با ارزهای دیجیتال دارند که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.

قابل تقسیم نیستند

توکن های NFT بر خلاف ارزهای دیجیتال قابل تقسیم نیستند، یعنی اینکه شما امکان خرید بخشی از یک توکن NFT را ندارید، یا همه ی آن یا هیچ.

ولی در ارزهای دیجیتال می توانید به اندازه ی سرمایه ی خود، نیم و یا حتی بخش کمتری از اتریوم یا ارزهای دیگر را خریداری کنید.

نظیر ندارند

مجسمه سازی را در نظر بگیرید که تصمیم گرفته است اولین مجسمه ای که ساخته است را به توکن تبدیل کرده و به فروش برساند. فقط اولین مجسمه ی آن مجسمه ساز با ویژگی های خاصی که دارد به عنوان اولین مجسمه ی آن هنرمند وجود دارد که در صورت تبدیل شدن آن مجسمه ی خاص به توکن NFT ، آن توکن که معرف مجسمه بوده است نیز منحصر به فرد خواهد بود.

البته گاهی افرادی تصمیم می گیرند که 20 توکن از اثر هنری خود تولید کنند، در این صورت با وجود محدودیت تعداد توکن ها بیش از یک توکن است. مثلا ساخت 20 توکن از یک قطعه موسیقی.

غیر قابل تعویض هستند

توضیحاتی راجع به غیر قابل تعویض بودن توکن های NFT پیش از این ارائه شد.

نحوه خرید NFT به چه شکل است؟

خرید و خروش دارایی های NFT نیز مانند سایر دارایی های دیجیتالی از طریق یک پلتفرم مشخص انجام می شود. در حال حاضر اکثر معامله گران از بازارهای آنلاین NFT، از جمله OpenSea، Rarible و SuperRare استفاده می کنید. از آنجاییکه بسیاری از دارایی های NFT تنها از طریق اتریوم قابل خرید هستند، لازم است قبل از هر چیزی مقداری اتریوم در کیف پول دیجیتالی خود نگهداری کنید.

چطور NFT معامله کنم؟

مانند سایر ارزهای دیجیتال جهت خرید و فروش دارایی های NFT نیز باید از طریق یک پلتفرم تخصصی اقدام کرد؛ بنابراین در مرحله اول لازم است پلتفرم معاملاتی مدنظر خود را انتخاب کنید. به عنوان مثال می توانید از بازارهای آنلاین مانند OpenSea، Rarible یا پلتفرم های معاملاتی مستقیم مانند Shopify استفاده کنید.  معمولاً انتخاب از میان این دو، به نوع NFT و کارمزدهای مربوط به معامله دارایی رمزنگاری بستگی دارد.

پس از انتخاب پلتفرم معاملاتی، لازم است کیف پول دیجیتالی خود را ساخته و به این پلتفرم معاملاتی متصل کنید. معمولاً کاربران بازار NFT از کیف پول های دیجیتالی همچونMetaMask, Trust Wallet Coinbase Wallet  استفاده می کنند.

در قدم بعدی، لازم است برای دارایی NFT مدنظر خود قیمتی را تعیین کنید. قیمت گذاری دارایی های NFT بر اساس عوامل مختلفی همچون قیمت متوسط 30 روزه گذشته، ارزش ذاتی دارایی و نادر بودن آن، کاربرد آن و… انجام می شود. در آخر از طریق پلتفرم معاملاتی مدنظر می توانید دارایی NFT خود را در یک قیمت ثابت یا به صورت مزایده به فروش برسانید.

ساخت NFT چگونه انجام می شود؟

ساخت NFT با پیروی از چند قدم قابل انجام است، اما قبل از شروع باید به چند مورد زیر از قبل توجه کرده باشید:

• انتخاب پلتفرمی که از ساخت NFTها پشتیبانی کند: ساخت دارایی های غیرقابل معاوضه در یک بازار NFT یا هر یک از صرافی هایی دیجیتالی که از استخراج NFT پشتیبانی کند، قابل انجام است.
• ایجاد یک کیف پول دیجیتالی: لازم است کیف پول دیجیتالی خود را به پلتفرم مورد نظر متصل کنید.
• مشخص کردن نوع NFT و بلاک چین: در این مرحله باید نوع NFT مدنظر خود را مشخص کرده و بلاک چینی را جهت حفظ و ثبت اطلاعات انتخاب کنید. بلاک چین های مختلفی همچون اتریوم و سولانا از NFTها پشتیبانی می کنند.
• وارد کردن اطلاعات NFT: به بخش CREAT پلتفرم مدنظر رفته و ویژگی های دارایی NFT خود را وارد کرده و مراحل ساخت را تکمیل کنید.

کیف پول متامسک و کوین بیس از جمله کیف پول هایی هستند که برای این هدف می توانید در نظر داشته باشید.

وبسایت Rarible به دلیل رابط کاربری ساده ای که دارد به خصوص برای کسانی که به تازگی قصد ورود به دنیای NFTها را دارند مناسب تر است.

محتواهایی با فرمت های MP3، Jpeg، PNG، TXT و GIF در چند پلتفرم قابلیت تبدیل به توکن NFT را دارند.

پلتفرم هایی نظیر Opensea، InfiNFT، Rarible، Cargo و Mintbase به کاربران امکان ساخت توکن های NFT  را می دهند.

اما با کلیک روی دکمه ی Create به معنی ساخت، شما می توانید یک توکن NFT برای خود بسازید. امکان شارژ حساب کاربری با اتریوم و همچنین توکن Rarible با نام Rari برای شما وجود دارد.

برخی از توکن های NFT موجود در این پلتقرم با واحد توکن Rarible به فروش می رسند.

پس از کلیک روی دکمه ی Create به این صفحه هدایت می شوید که باید مشخص کنید که آیا شما قصد ایجاد یک توکن از اثر خود دارید یا می خواهید تعداد بیشتری از این توکن ایجاد کنید.

Single برای ایجاد تنها یک NFT و گزینه ی Multiple برای مواقعی که قصد ایجاد تعداد بیشتری از توکن مورد نظر را داشته باشید، استفاده می شود.

با کلیک روی Choose File می توانید تصویر و یا هر اثری که قصد دارید آن را تبدیل به NFT  کنید، انتخاب و بازگذاری کنید.

 Fixed price

با انتخاب Fixed price درواقع یک قیمت را مشخص می کنید که NFT در همان قیمت به فروش برسد، یعنی اگر کسی قصد خرید توکن شما در قیمت انتخابی شما را داشته باشد معامله به سرعت انجام می گیرد. پلتفرم Rarible  به مقدار 5/2  درصد از قیمتی که شما برای فروش مشخص کرده اید را در زمان انجام معامله دریافت خواهد کرد. به عنوان مثال اگر قیمتی که شما برای NFT خود ثبت کرده باشید 5 اتریوم باشد، با کسر دو و نیم درصد آن 875/4 اتریوم به حساب شما منتقل خواهد شد.

Timed auction

با انتخاب Timed auction به عبارتی NFT خود را به حراج می گذارید، در این صورت باید یک بازه ی زمانی برای حراج خود تعیین کنید و همچنین کمترین قیمتی که حاضر به فروش NFT خود در آن بازه ی زمانی دارید را نیز تعیین کنید. معامله برای کاربرانی که قیمتی پایین تر از قیمت ثبت شده ی شما را پیشنهاد داده باشند انجام نخواهد شد.

Unlimited auction

با انتخاب این گزینه شما به کاربران اجازه می دهید که قیمت های پیشنهادی خود را برای توکن شما ثبت کنند.

پس از طی مراحل گفته شده شما باید مشخص کنید که پرداخت ها بر اساس توکن همین پلتفرم صورت گیرد و یا اینکه از ارز دیجیتال برای پرداخت ها استفاده شود. توکن پلتفرم Rarible  که Rari نام دارد نیز می تواند در پرداخت ها مورد استفاده قرار گیرد.

Title

با انتخاب یک نام برای توکن NFT ساخته شده و وارد کردن آن در فیلد Title به قسمت های آخر ساخت توکن می رسیم.

Description

برای فیلد Description می توانید یک توضیح راجع به توکن خود وارد کنید، به عنوان مثال دلیلی برای قانع کردن کاربران برای خرید توکن شما و یا اختصاص دادن امتیازاتی به خریدار می تواند در این قسمت جای گیرند. پر کردن این قسمت اختیاری است.

یکی از نمونه های Description می تواند وعده ی ارسال فایل حقیقی و یا اصل کالا باشد. مثلا در صورتی که تصویر یک قاب قدیمی را به توکن تبدیل کرده اید می توانید در قسمت توضیحات این مورد را اضافه کنید که در صورت خرید توکن، قاب اصلی نیز به آدرس شما ارسال خواهد شد.

Royalties

در این قسمت شما به عنوان سازنده ی توکن می توانید با وارد کردن درصد مورد نظر خود این موضوع را به پلتقرم بگویید که هر بار این توکن معاله شود درصدی نیز به حساب شما منتقل شود.

مثلا شما توکنی ساخته و به قیمت 5 اتریوم به فروش می رسانید، شخصی که توکن شما را خریداری کرده است می تواند توکن را به قیمتی که بخواهد به فروش برساند، مثلا 100 اتریوم. در این صورت 5/2 درصد از 100 اتریوم به پلتفرم می رسد و 10، 20 یا هر درصدی که شما در این بخش مشخص کرده باشید نیز به حساب شما منتقل می شود. یعنی اگر مقدار 20 درصد را برای Royalties تعیین کرده باشید و شخص خریدار توکن شما قصد فروش آن به قیمت 100 اتریوم را داشته باشد، در زمان فروش 20 درصد یا همان 20 اتریوم به حساب شما نیز ارسال خواهد شد، و این روند تا ابد ادامه دارد.

پس از آنکه اثر شما به عنوان توکن در فروشگاه به فروش گذاشته شد، افرادی که تمایل به خرید آن داشته باشند، می توانند قیمت پیشنهادی خود را اعلام کنند و در نهایت اثر به شخصی که بالاترین قیمت را پیشنهاد داده باشد تعلق می گیرد.

در تصویر زیر بخش Top sellers برترین فروشندگان در یک روز گذشته را لیست کرده است.

با کلیک بر روی زبانه ی 1day می توانید برترین فروشندگان در بازه ی زمانی 7 و 30 روز را نیز مشاهده کنید.

همچنین با کلیک بر روی زبانه ی Top seller می توانید از منوی باز شده روی Buyers کلیک کنید و برترین خریداران را در بازه های زمانی 1، 7 و 30 روزه مشاهده کنید.

در بخش پایین تر از همین صفحه پلتفرم بخشی با عنوان Live auctions وجود دارد. در این بخش کاربران مختلف می توانند NFTهای خود را برای فروش بگذارند.

زمان باقی مانده برای هر حراج نیز برای هر NFT مشخص شده است.

با کلیک بر روی نام کاربری هر کدام از کاربران به صفحه ای که این شخص در این پلتفرم ایجاد کرده است هدایت می شویم. در صفحه ی هر کاربر اطلاعاتی نظیر NFTهایی که شخص برای فروش گذاشته، قیمتی که برای NFTهای خود ثبت کرده و … را می توان دید.

ما با کلیک بر روی نام کاربری یکی از برترین فروشندگان به صفحه ی او هدایت شدیم. مواردی در این صفحه عنوان شده است که به شما برای درک بهتر شیوه ی کار و خرید و فروش NFTها کمک خواهد کرد.

1- با کلیک بر روی On sales می توانید NFTهایی که کاربر برای فروش گذاشته است را مشاهده کنید، همچنین در کنار On sales عددی آورده شده است که تعداد NFTهایی که این کاربر برای فروش گذاشته است را مشخص می کند. گاهی پیش می آید که کاربرانی هیچ کدام از NFTهای خود را برای فروش نگذاشته باشند.

2- در این قسمت تعداد NFTهایی که صاحب اثر از این کار خود ساخته است را مشخص می کند. همچنین تعداد NFTهای فروش رفته نیز در این قسمت مشخص می شود. به عنوان مثال این کاربر برای تصویر مشخص شده تعداد 20 NFT ساخته است که 18 عدد آن تا الان به فروش رسیده است.

در بسیاری از مواقع مشاهده شده است که کاربران فقط یک NFT از اثر خود ساخته باشند.

3- اگر سازنده ی NFT قصد فروش داشته باشد، در این قسمت عددی که قصد فروش توکن خود در آن قیمت را دارد مشخص می کند.

4- در این بخش نیز بالاترین قیمتی که دیگران برای این NFT پیشنهاد داده اند نمایش داده می شود.

5- در این قسمت شما می توانید در صورتی که قصد خرید داشته باشید یک قیمت برای آن اثر پیشنهاد دهید.

هزینه ساخت NFT

هزینه ی ساخت توکن NFT از مواردی است که افراد زیادی را برای ورود به دنیای NFTها مردد کرده است. در برخی مواقع کارمزد ساخت توکن حتی از قیمت خود اثر نیز پیشی می گیرد. معمولا برای ساخت یک توکن مبلغی معادل 100 دلار باید در پلتفرم هایی که اجازه ی ساخت توکن NFT را می دهند هزینه کرد. پس اگر قرار باشد NFTها تغییراتی را در سیستم ساخت و خرید و فروش شاهد باشند احتمالا کاهش کارمزد ساخت یکی از آن تغییرات خواهد بود.

کیف پول هایی که از توکن های غیر قابل تعویض NFT پشتیبانی می کنند

کیف پول های مورد استفاده برای خرید و فروش NFT باید حتما از اتریوم پشتیبانی کنند و قابلیت اتصال به فروشگاه هایی که توکن را برای فروش گذاشته اند را داشته باشند.

کیف پول های Trust Wallet، My EtherWallet، Coinbase Wallet، Metamask و همچنین Rainbow را می توان جز بهترین کیف پول ها در این زمینه دانست.

مزایا و معایب NFT چیست؟

اکنون که با مفهوم دارایی های NFT و نحوه عملکرد آنها آشنا شدیم، نوبت به بررسی مزایا و معایب این گروه از دارایی های دیجیتالی می رسد. در ادامه مهم ترین مزایا و معایب NFT آورده شده است:

مزایای دارایی های غیرقابل معاوضه NFT

تأیید اصالت دارایی ها: موارد مربوط به تأیید مالکیت و اطلاعت دارایی های NFT در شبکه بلاک چینی نگهداری شده و قابل بررسی و تأیید است.

امکان تجارت نوع جدیدی از دارایی: دارایی های NFT بازار جدیدی را با هدف خلق ثروت ایجاد کرده اند. این بازار پتانسیل رشد بالایی داشته و مانند هر بازار مالی دیگر از میزان عرضه و تقاضا تأثیر می گیرد.

استفاده از قراردادهای هوشمند: در سیستم دارایی های NFT با حذف واسطه ها از قراردادهای هوشمند استفاده شده است، این موضوع سبب افزایش کارایی این سیستم شده است.

ایجاد بازار منحصر به فرد برای هنرمندان: بازار NFT به هنرمندان این امکان را می دهد تا آثار ارزشمند خود را مستقیماً به کلکسیونرها فروخته و هر زمانی که اثرشان مجدد فروخته شد؛ حق امتیاز دریافت کنند.

ایجاد تنوع در سبد سرمایه گذاری: در صورتی که تحمل ریسک سرمایه گذاری در بازار ارزهای دیجیتال را داشته باشید، خرید دارایی های NFT سبب ایجاد تنوع در سبد سرمایه گذاری شما خواهد شد. چراکه بر اساس نظر کارشناسان انواع دارایی های دیجیتالی بخش مهمی از آینده اقتصاد جهان خواهند بود.

راهی برای تقسیم مالکیت دارایی های فیزیکی: تقسیم مالکیت برخی از انواع دارایی ها مانند آثار هنری، املاک و مستغلات و جواهرات گران قیمت میان چندین نفر دشوار است. تبدیل دارایی فیزیکی به یک نوع دارایی دیجیتالی توسط سیستم NFT سبب شده تا تقسیم مالکیت این گروه از دارایی های ارزشمند نیز امکان پذیر شود.

امنیت بسیار بالا زیربنای NFT: دارایی های NFT با استفاده از فناوری بلاک چین ایجاد می شوند. فناوری بلاک چین روش خاصی برای حفظ اطلاعات بوده و از امنیت بسیار بالایی برخوردار است. اطلاعات ثبت شده در این بلاک چین غیرقابل دست کاری و تغییر بوده و به عنوان یک رکورد دیجیتالی از تراکنش ها در یک شبکه همتا به همتا بین اعضای شبکه تکرار و توزیع می شود.

معایب دارایی های غیرقابل معاوضه NFT

نوعی سرمایه گذاری سوداگرانه: دارایی های NFT نوعی سرمایه گذاری غیر نقدشونده و سوداگرانه بوده و در یک بازار کاملاً جدید عرضه می شود. از همین رو، اطلاعات کاملی برای تحقیق و بررسی بیشتر در دسترس معامله گران قرار ندارد.

تعداد کم معامله گران بازار: از آنجایی که در میان بسیاری از سرمایه گذاران بازارهای مالی، هنوز درک درستی از بازار NFTها وجود ندارد، تعداد خریداران و فروشندگان محدود است.

نوسان بسیار زیاد قیمت: دارایی های NFT نیز مانند سایر ارزهای دیجیتال در یک بازار کاملاً نوسانی خرید و فروش می شوند. از طرف دیگر NFTها همچون بسیاری از اقلام هنری، دیجیتالی و فیزیکی دارای ارزش نسبی هستند؛ بنابراین ارزش NFT بر اساس میزان ارزش گذاری بازار، عرضه و تقاضا تعیین می شود.

آسیب به طبیعت: مانند سایر دارایی های دیجیتالی ساخت و تولید NFTها اثرات مخرب زیادی بر طبیعت دارد. تأثیر بلند مدت آن در آینده مشخص خواهد شد.

عدم امکان درآمدزایی توسط NFTها: برخلاف سهام، اوراق قرضه یا املاک و مستغلات که در آن مالکان سود سهام، بهره و اجاره دریافت می کنند، خرید و نگهداری دارایی های NFT چنین درآمدی را برای مالکان ایجاد نخواهد کرد. چراکه بازده سرمایه گذاری در NFT، مانند عتیقه جات و سایر اشیا کلکسیونی، بر اساس افزایش قیمت و ارزش آن دارایی خاص است. نمی توان به طور دقیق از افزایش یا کاهش ارزش اثر خریداری شده اطمینان حاصل کرد.

ریسک تقلب و کلاهبرداری: با وجود اینکه قابل اعتماد بودن یک شبکه بلاک چینی را نمی توان زیر سؤال برد، اما با این حال این خطر وجود دارد تا افرادی از NFTها برای کلاهبرداری استفاده کنند. به عنوان مثال ممکن است کلاهبرداران بدون اجازه صاحب اثر، آثار آنها را برای فروش در بازار NFT قرار دهند.

ریسک هک: با وجود اینکه وقوع این موضوع بسیار نادر است؛ اما لازم است بدانید که علاوه بر ریسک هک شدن بلاک چین، در حال حاضر خطر هک و دزدیده شدن NFTها نیز وجود دارد.

کاربرد توکن های NFT

کلکسیونرها

شاید یک ساعت قدیمی خیلی برای شما جذاب نباشد، اما کلکسیونرها علاقه ی خاصی به جمع آوری ساعت، تمبر و یا هر چیز دیگری دارند. کسی که یک وسیله ی قدیمی دارد می تواند با تبدیل آن به توکن NFT آن را به فروش برساند.

از طرف دیگر کلکسیونرها می توانند با خرید توکن حق مالکیت آن وسیله را برای خود به دست آورند. گاهی نیز ارسال کالای اصلی علاوه بر توکن در روند معامله انجام می گیرد.

خالقان هنرهای دیجیتالی

حفاظت از حق کپی رایت به خصوص برای هنرمندانی که در عرصه ی هنرهای دیجیتالی فعالیت می کنند، همیشه یک چالش بوده است.

با منحصر به فرد کردن اثر هنری توسط توکن NFT مشخصات صاحب اثر در بلاک چین ثبت شده و قابل تغییر نیست.

با استفاده از توکن NFT همچنین می توان سودهای بیشتری کسب کرد، زیرا اگر قصد فروش اثر خود را داشته باشید، به جای پرداخت سود به واسطه ها، می توانید سود بیشتری نیز کسب کنید.

بازی های دیجیتالی

خرید و فروش برخی از اقلام مورد نیاز در بازی های رایانه ای که اغلب به سختی به دست می آیند، که در اکثر موارد امکان خرید یا فروش به کاربران داده نمی شود. توکن های NFT می توانند این مشکل را حل کنند. کاربران می توانند اقلام بازی های خود (به عنوان مثال یک اسلحه) را به توکن تبدیل کرده و به فروش برسانند.

دارایی های حقیقی و مجازی

خرید خانه، ویلا، لباس و یا هر چیزی که فکرش را بکنید با کمک NFTها می تواند به سادگی انجام شود. با اینکه NFTها بسیار نوظهور هستند و افراد زیادی حتی شاید با آن آشنایی نداشته باشند، هستند کسانی که دارایی خود را با استفاده از توکن NFT به فروش رسانده اند و این به آن معناست که افرادی نیز حاضر به خرید خانه یا هرآنچه نیاز دارند با کمک توکن NFT هستند.

در ارتباط با دارایی های مجازی می توان Ethereum Name Service را به عنوان ارائه دهنده ی دامنه ی .ETH نام برد. این دامنه ها بدون نیاز به واسط قابل انتقال به غیر هستند.

فهرست بهترین NFTهای خلق شده

در دو سه سال اخیر رشد بازار NFT تصاعدی بوده و فعالان بازار بیش از هر زمان دیگری در این بازار سرمایه گذاری کرده اند. وجود طیف گسترده ای از انواع دارایی های غیرقابل معاوضه سبب شده تا انتخاب NFT مناسب جهت خرید و سرمایه گذاری دشوار باشد. در اختیار داشتن فهرستی از بهترین NFTهای خلق شده کمک می کند تا انتخاب درستی داشته باشیم.

• Tamadoge
• Metropoly
• RobotEra
• Lucky Block NFTs
• Wen Sandwich
• Silks
• The Uncharted
• Cocky
• MetaGoblins
• Copium Protocol
• Real Estate Investment Club
• Battle Infinity
• Identity 20XY
• FaceTransPlants
• The Sandbox (SAND)
• Theta
• Chiliz
• Enjin
• Decentraland
• Flow
• WAX
• توکن بازی My Neighbor Alice

معرفی تعدادی از شناخته شده ترین توکن های NFT فروخته شده

Everydays

آقای Mike Winkelmann که یک هنرمند در عرصه ی هنرهای دیجیتال به حساب می آید با ساخت کلاژی از 5000 اثری که ایشان طراحی کرده بودند و روند پیشرفت کاریشان در آن مشهود بود با قیمت 3/69 میلیون دلار به فروش رسید.

کریپتوپانک

این NFT که مجموعه‎ ای از 10 هزار کاراکنر دیجیتالی است و جز اولین NFTها به حساب می آید توسط Dylan Field، مدیرعامل شرکت تولیدکننده نرم افزارهای طراحی Figma به قیمت 200/4 اتریوم به فروش رسید.

Crossroad

باز هم هنرمند دیگری در عرصه ی هنرهای دیجیتالی به نام Beeple که ویدئویی از یک شخصیت شکست خورده که معرف ترامپ است را به نمایش در آورد، بر روی بدن این کاراکتر کلمات ناخوشایندی همچون Loser به معنی بازنده به چشم می خورد. این NFT با قیمت 6/6 کیلیون دلار به فروش رسید.

اولین توییت منتشر شده

آقای Jack Dorsey مدیرعامل و هم بنیان گذار توئیتر اولین توئیت ثبت شده خود را تبدیل به توکن NFT کرد و به مبلغ 9/2 میلیون دلار به فروش رساند.

آینده NFT چطور پیش بینی می شود؟

در سال های اخیر صنعت NFT وارد بخش های بسیار متنوعی همچون حوزه هنری، ورزشی، بازی های آنلاین، متاورس، پلتفرم های دیجیتالی، املاک و مستغلات و… شده است. از آنجاییکه حضور NFT در هر یک از این حوزه ها می تواند عملکرد متفاوتی را به دنبال داشته باشد، آینده آن نیز در هر حوزه متفاوت خواهد بود. در نتیجه به منظور بررسی آینده این بازار، بهتر است آینده NFT را در هر یک از حوزه ها به صورت جداگانه بررسی کنیم.

آینده NFT در هنر: پروسه ورود سیستم NFT در حوزه هنر و توکنیزه کردن آثار هنری و کالاهای لوکس و ارزشمند به سرعت در حال انجام است. از طرفی با استفاده از این سیستم امکان ایجاد حق کپی رایت نسخه دیجیتالی آثار هنری فراهم شده است. از آنجاییکه در این حوزه تقاضای خرید بالا است، سرمایه گذاری در آن می تواند سودآوری بالایی داشته باشد.

آینده NFT در بازی: در حال حاضر در تعداد قابل توجهی از بازی های آنلاین از سیستم NFT استفاده شده است. بر اساس پیش بینی ها احتمالاً تا 10 سال آینده NFTها به یک روش متداول برای اثبات مالکیت کاراکترها و اقلام بازی ها تبدیل خواهند شد. حضور گسترده NFTها در صنعت بازی سبب افزایش معامله این نوع دارایی و رونق این بازار خواهد شد.

آینده NFT در ورزش: همانطور که هنرمندان رشته های مختلف به ذلیل داشتن طرفداران بسیار زیاد، می توانند آثار خود را به صورت NFT به فروش رسانده کسب سود کنند، حوزه ورزش نیز از حضور NFT بی نصیب نمانده است. در حوزه ورزش نیز، NFT به طرق مختلف مانند جمع آوری کارت های ورزشی، انجام ورزش های آنلاین مانند E.Sports حضور پیدا کرده است. طبق آمار موجود، ارزش NFT کلکسیون های ورزشی حدود 1.4 میلیارد دلار بوده و طبق پیش بینی ها در سال 2032 به 92 میلیارد دلار می رسد.

کلام آخر

NFTها بسیار جدید هستند و هنوز خیلی زود است که بتوان راجع به آینده ی این بازار اظهارنظر کرد. بهتر است اگر قصد ورود به دنیای NFTها را دارید اطلاعات خود را در این زمینه کامل کنید و در ضمن فقط قسمتی از سرمایه ی خود را به این بازار اختصاص دهید.

سوشال تریدینگ (Social trading) مانند رسانه های اجتماعی است که در آن ها افکار افراد تأثیرگذار یا همان «اینفلوئنسرها» درباره نحوه تجارت به اشتراک گذاشته می شود. بسیاری از افراد این اینفلوئنسرها را -چه اعتبار لازم برای توصیه های خود داشته و چه نداشته باشند- دنبال می کنند. همچنین بسیاری از مردم از حرکات آن ها بدون توجه به داشتن نفع مالی برایشان استفاده می کنند.

سوشال تریدینگ (Social Trading) چیست؟

Social trading راهی برای سرمایه گذاری است که در آن می توانید از استراتژی های سرمایه گذاری دیگران استفاده کنید. بیشتر مشاوران استفاده از استراتژی های دیگران را حتی اگر برای شما سودآور باشد، یا شما را از صرف زمان زیاد برای یافتن فرصت ها یا استراتژی های معاملاتی نجات دهد، توصیه نمی کنند؛ زیرا ممکن است آنچه کپی می کنید با نیازهای شما مطابقت نداشته باشد؛ بنابراین اگر اطلاعات لازم برای استفاده از اطلاعات به اشتراک گذاشته شده در Social trading را نداشته باشید، ممکن است به سرعت دچار مشکل شوید.

تفاوت سوشال تریدینگ و کپی تریدینگ

کپی تریدینگ یک رویکرد معاملاتی است که در آن بخش هایی از استراتژی شخص دیگر کپی می شود. عناصر کپی شده می تواند شامل انواع سفارش و تخصیص باشد؛ بنابراین حتی اگر پلتفرم های سوشال تریدینگ به شما اجازه تعامل با معامله گر دیگر را می دهند، ممکن است لازم باشد در انتخاب تنها بخشی از یک استراتژی محتاط باشید و با توجه به اهداف خود از آن استفاده کنید.

همچنین اگر استراتژی های چند معامله گر مختلف را با هم بچینید، به ویژه اگر از اقدامات خود مطمئن نباشید، ممکن است با پیروی از استراتژی یک نفر، بیشتر در معرض خطر قرار بگیرید. همچنین باید توجه داشته باشید عملکرد موفق گذشته، به خصوص در این بازارهای نامطمئن نتایجی در آینده ندارد و لازم است شما حداقل پنج سال سابقه تجارت داشته باشید.

سوشال تریدینگ چگونه انجام می شود؟

سوشال تریدینگ سرمایه گذاران مبتدی و باتجربه تر را در یک پلتفرم تجارت اجتماعی مشترک گرد هم می آورد تا بتوانند استراتژی ها و ایده های معاملاتی را به اشتراک بگذارند. آن ها می توانند سرمایه گذاران دیگر را جست وجو کنند، عملکرد تاریخی آن ها را ببینند، فعالیت معاملاتی آن ها را مطالعه کنند و قبل از تصمیم گیری درباره اینکه آیا می خواهند حرکت های خود را برای پرتفوی خود کپی کنند، از آن ها سؤال بپرسند. ایده این است که شما باید معامله گری را پیدا کنید که بیشتر با نیازهای شما مطابقت دارد و سپس با یک کلیک فعالیت او را تکرار کنید. حتی می توانید از برخی اطلاعات آن ها استفاده کرده و با توجه به نیاز خود بخشی یا تمام آن را کپی کنید.

سوشال تریدینگ چقدر هزینه دارد؟

معمولاً هیچ هزینه اضافی برای تجارت اجتماعی وجود ندارد؛ زیرا پلتفرم های تجارت اجتماعی در حال حاضر از کارمزدهای عادی معاملاتی و غیر معاملاتی درآمد کسب می کنند؛ همان هزینه هایی که هنگام معامله مستقل در پلتفرم پرداخت می کنید؛ سرمایه گذارانی که کپی می شوند، با توجه به دارایی های تحت مدیریت و بازده ماه به ماه، از پلتفرم پاداش دریافت می کنند.

مزایا و معایب  سوشال تریدینگ چیست؟

همان طور که گفتیم، سوشال تریدینگ مانند یک شبکه اجتماعی است. این شبکه که مختص تجارت اجتماعی است، مزایا و معایب خاص خود را دارد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم.

مزایا

• معامله گران موفق می توانند با ارائه سیگنال در پلتفرم سود کسب کنند.
• امکان کسب سود با کپی کردن معاملات برای افراد مبتدی وجود دارد.
• می توان نتایج معاملات دیگران را به صورت لحظه ای در آن دنبال کرد.
• معامله گران می توانند در آن به برقراری ارتباط و تعامل با یکدیگر بپردازند و از تحلیل ها و پیش بینی های هم استفاده کنند.
• ارائه شفاف اطلاعات بدون هیچ گونه مخفی کاری
• راهی سریع و آسان برای افرادی که به دنبال یادگیری و رشد سریع در زمینه معامله گری هستند.

معایب

• ممکن است معامله گران مبتدی تحت تأثیر قرار بگیرند و راه اشتباه را انتخاب کنند.
• افراد غیرمتخصص نیز می توانند اطلاعات و نظرات خود را به اشتراک بگذارند؛ بنابراین لازم است قبل از استفاده از هر نوع نظر و اطلاعات به خوبی تحقیق و بررسی شود.
• در سوشال تریدینگ به میزان ریسک پذیری و سطح اطلاعات مخاطبان توجهی نمی شود.

آیا سوشال تریدینگ امن است؟

بیشتر مشاوران تجارت اجتماعی «Social trading» را توصیه نمی کنند؛ زیرا زمینه ای را که آن ها برای ایمن نگه داشتن شما و رسیدن به اهداف مالی شخصی تان انجام می دهند، ایجاد نمی کند. وقتی با مشاورانی کار می کنید که برنامه های مالی را انجام می دهند، به کمک آن ها می توانید به درآمد، هزینه ها و دارایی های خود نگاهی بیندازید و تعیین کنید چقدر می توانید با خیال راحت برای رسیدن به اهداف مالی خود سرمایه گذاری کنید. سپس مشاوران برای تعیین اهداف مالی و بررسی میزان تحمل ریسک شما با شما همکاری می کنند و بعد از آن یک برنامه مالی می سازند تا در رسیدن به این امتیازها به شما کمک کنند.

مشکل Social trading این است که شاید دیرتر از سایر افراد آن ها را انجام دهید؛ بنابراین ممکن است از اینکه می توانید با خیال راحت سرمایه گذاری کنید یا حتی از اهداف مالی و میزان تحمل ریسک خود کاملاً آگاه نباشید؛ از این رو صرف کپی کردن از شخص دیگری ممکن است شما را از هدفتان دور کند؛ زیرا اهداف او احتمالاً با اهداف شما متفاوت است.

نگرانی دیگر این است که برخی از این «معامله گران» ممکن است برای پیشبرد یک استراتژی سرمایه گذاری خاص به نفع شخص دیگری، مانند یک شرکت، دستمزد دریافت کنند. آن ها ممکن است تضاد منافع خود را اعلام نکنند، اما ممکن است سبب انحراف توصیه های آن ها شود؛ بنابراین اگر از نظر مالی به خوبی آگاه نباشید، در معرض خطر بیشتری قرار می گیرید.

از این رو اگر تصمیم دارید به این مسیر بروید، باید خطرات را به حداقل برسانید. برای انجام این کار بهتر است با یک مشاور کار کنید، سپس درباره معامله گرانی که دنبال می کنید، تحقیق کنید و ببینید آیا معتبر هستند و عملکرد تاریخی آن ها چگونه است. شما باید ماه ها به دنبال نتایج باشید و بدانید آن ها به کدام سطوح ریسک می پردازند؛ بنابراین لازم است پیش از هر اقدامی احتیاط کنید.

سیگنال های معاملاتی چیست؟

با توجه به پلتفرم و تنوع معامله گران در آن، شخصی که دنبال می کنید ممکن است از شما آگاه تر نباشد، اما اگر تمام مراحل آماده سازی اولیه را برای تعیین میزان سرمایه گذاری (و ضرر) انجام داده اید، همچنین اهداف مالی و میزان تحمل ریسک خود را با توجه به همه موارد مشخص کرده اید، تصمیم می گیرید که از چه گزینه هایی برای رسیدن به اهداف خود استفاده کنید.

همچنین با یادگیری و استفاده از تحلیل تکنیکال می توانید به شناسایی زمان مناسب معامله در طیف وسیعی از بازارها بپردازید. عملکرد سیگنال یک پلتفرم معاملات آنلاین خوب به شما پیشنهاد خرید و فروش می دهد.

چگونه می توان از شاخص های احساسات بازار استفاده کرد؟

یکی از رایج ترین راه ها برای شناسایی گرایش های معامله گران، استفاده از احساسات بازار است. این حالت روحیه فعالان بازار مالی را نشان می دهد، اما می تواند بینش هایی درباره این به شما بدهد که چه چیزی و چه زمانی معامله می شود. سنجش احساسات بازار می تواند سخت باشد؛ زیرا عوامل زیادی وجود دارد که می توانند بر خوش بین بودن یا بدبین بودن معامله گران تأثیر بگذارند، اما برخی معیارهایی که باید در نظر گرفته شوند عبارت اند از: تعهد معامله گر، احساسات مشتری، شاخص نوسانات و نسبت احساسات بالا/ پایین.

اهمیت تجارت اجتماعی برای صنعت سرمایه گذاری

بسیاری از مردم به دنبال فرصت های جدید سرمایه گذاری در بازار سهام و ارزهای دیجیتال هستند؛ با این حال بخش بزرگی از این سرمایه گذاران تازه وارد هستند. از این نظر، مشارکت در تجارت اجتماعی بهترین راه برای آن ها برای شروع سفر سرمایه گذاری است. هنگامی که سرمایه گذاران اطلاعاتی را درباره سرمایه گذاری یا رویدادهایی که در بازارها و صنایع رخ می دهد به اشتراک می گذارند، تازه واردان دانش بیشتری در زمینه سرمایه گذاری به دست می آورند.

همچنین می توانند افکار خود را به اشتراک بگذارند یا حتی سؤال بپرسند؛ بنابراین استفاده از یک پلتفرم امن به سرمایه گذاران اطمینان بیشتری می دهد که به آن ها کمک می کند تا شهرت خود را در صنعت افزایش دهند.

معرفی بهترین پلتفرم های سوشال تریدینگ

اکنون که با مفهوم و کارایی پلتفرم های سوشال تریدینگ آشنا شدیم، سؤالی که مطرح می شود این است که کدام پلتفرم های سوشال تریدینگ خدمات بهتری را ارائه می دهند. در حال حاضر تعدادی از پلتفرم های سوشال تریدینگ در میان کاربران محبوبیت بیشتری پیدا کرده و گزینه مناسب تری هستند. در لیست زیر بهترین پلتفرم های سوشال تریدینگ معرفی شده اند.

معرفی پلتفرم eToro

eToro یکی از اصلی ترین و قدیمی ترین پلتفرم های سوشال تریدینگ است که از سال 2006 فعالیت خود را شروع کرد. این پلتفرم در بیش از 140 کشور جهان، خدمات خود را به حدود 10 میلیون کاربر ارائه می دهد. کاربران eToro این امکان را دارند تا از طریق این پلتفرم به 1600 کلاس دارایی و بازارهای مالی مختلف همچون سهام، ارزها، اوراق قرضه، ارزهای دیجیتال، کالاها و مشتقات دسترسی داشته باشند.

بخش سوشال تریدینگ این پلتفرم نیز در سطح جهانی در دسترس کاربران قرار گرفته و دارای فناوری CopyTrade است. همچنین از طریق این فناوری بروکر انواع مختلفی از روش های معاملاتی را در اختیار کار قرار داده است. کاربر می تواند به دلخواه خود یک یا چند طرح معاملاتی را دنبال کنند.

معرفی پلتفرم Tornado

این پلتفرم مناسب معامله گرانی است که با اهداف بلند مدت مالی، به دنبال راه های بهتری برای پس انداز هستند. در واقع به منظور پیش برد این هدف، کارگزاری Nvstr ترکیبی از ابزارهای تحلیلی پیشرفته و روش های خودکارسازی سرمایه گذاری را به کاربران ارائه می دهد.

همچنین کارگزاری Nvstr با در دسترس قرار دادن گزینه   one-click portfolio optimization به معامله گران مبتدی کمک می کند تا ایدئال ترین تخصیص دارایی خود را با سرعت با ایجاد کنند. این پلتفرم بدون در نظر گرفتن محدودیت حداقل سرمایه اولیه این امکان را می دهد تا طیف وسیعی از کاربران از این خدمات بهره مند شوند. در نهایت کاربران می توانند به صورت رایگان به اطلاعات سرمایه گذاری Capital IQ دسترسی پیدا کنند.

معرفی پلتفرم MQL5 Trading Signals

یکی دیگر از بهترین پلتفرم های سوشال تریدینگ موجود، MQL5 است. در واقع MQL5 یک پلتفرم سوشال تریدینگ همراه با سرویس سیگنال است. MQL5 به طور اختصاصی برای پلتفرم معاملاتی متاتریدر 5 طراحی شده است. کاربران می توانند به طور رایگان از خدمات این پلتفرم و بخش سوشال تریدینگ آن بهره مند شوند؛ اما اگر کاربری بخواهد به طور ویژه یک معامله گر خاص را دنبال کند باید هزینه سیگنال ها را پرداخت کند. این هزینه می تواند از یک معامله گر به معامله گر دیگر متفاوت باشد.

در صورتیکه مایل به استفاده از این پلتفرم باشید لازم است از طریق بروکر به صورت آنلاین اکانت متاتریدر 5 خود را با این پلتفرم لینک کنید. پس از آنکه کاربر شرایط و ضوابط استفاده از MQL5 را پذیرفت، این پلتفرم در تمام اکانت های متاتریدر 5 خدماتی همچون سیگنال های معاملاتی و اجرای خودگار معاملات را ارائه خواهد داد.

از طرف دیگر تریدرهایی هستند که توافق نامه هایی را با این پلتفرم امضا کرده و بر اساس آن موظف هستند تا اطلاعات‎ معاملاتی که در حساب هایشان انجام می دهند را به صورت لحظه ای، در اختیار کاربران قرار دهند. در این پلتفرم تعداد زیادی از تریدرهای ارائه دهنده سیگنال فعالیت می کنند. این تریدرها از جهات مختلف همچون استفاده یا عدم استفاده از معاملات الگوریتمی، مشخصات ریسک،maximum drawdowns  و بازگشت سرمایه، به طور قابل توجهی با یکدیگر متفاوت هستند.

کاربران می توانند بازده هر ارائه دهنده سیگنال را  در وب سایت MQL5 بررسی کرده و بر اساس نتایج معاملات آنها، سایر آمارهای مهم را نیز مشاهده کنند. در نهایت لازم به ذکر است که پلتفرم MQL5 شخصاً معامله ای را برای کاربران اجرا نمی کند؛ بنابراین هر کاربر می تواند به صورت دستی پس از دریافت سیگنال معامله ای را انجام دهد. همچنین این امکان وجود دارد تا کاربر از طریق یک مشاور متخصص (EA) معاملات را به صورت خودکار اجرا کنند.

معرفی پلتفرم ZuluTrade

ZuluTrade نیز یکی دیگر از محبوب ترین پلتفرم های سوشال تریدینگ است. در این پلتفرم کاربران می توانند بر اساس نیازهای خود از میان بیش از 10 هزار تریدر، مناسب ترین گزینه را انتخاب کنند. این پلتفرم با ارائه یک نرم افزار اختصاصی فرایند انتخاب مناسب ترین تریدر را برای کاربران آسان کرده است.

بسیاری از تریدرهای ارائه دهنده سیگنال در پلتفرم ZuluTrade در حساب های دمو معامله کرده و تجربه معاملاتی محدودی دارند. کاربران می توانند با استفاده از یک حساب آزمایشی، خدمات این پلتفرم را بررسی کنند. جهت افتتاح حساب و استفاده از خدمات ZuluTrade لازم است حداقل 100 دلار در حساب خود واریز کنید. در نهایت می توان گفت در این پلتفرم این امکان فراهم شده تا کاربران بسته به شرایط خود تنظیمات را شخصی سازی کنند.

معرفی پلتفرم NAGA

پلتفرم NAGA طیف متنوعی از خدمات از جمله social networking، social trading، Copy Trading و همچنین خدمات مربوط به سرمایه گذاری نوآورانه و… را در دسترس کاربران قرار می دهد. این پلتفرم در سال 2015 شروع به کار کرده و همراه با ابزارهای معاملاتی پیشرفته خدمات سوشال تریدینگ را نیز ارائه می دهد.

کاربران می توانند با حداقل واریز 50 دلار به بیش از 1000 نوع دارایی مختلف دسترسی پیدا کنند. این امکان فراهم شده تا کاربران قبل از شروع با حساب کاربری اصلی از طریق حساب دمو (آزمایشی)، خدمات پلتفرم را بررسی و آزمایش کنند.

معرفی پلتفرم Vantage

بخش سوشال تریدینگ در پلتفرم Vantage، از طریق Vantage AutoTrade انجام شده و توسط Myfxbook پشتیبانی می شود. از طریق این پلتفرم کاربران می توانند با بیش از 90 هزار تریدر از سراسر جهان تعامل داشته باشند.

این پلتفرم در سال 2009 در کشور استرالیا راه اندازی شده و به صورت آنلاین و از طریق مرورگرهای مختلف قابل دسترس است. شما می توانید از حداقل 200 دلار حساب باز کرده و به بیش از 400 نوع دارایی دسترسی پیدا کنید. کاربران Vantage همراه با آمار و ارقام دقیق معاملات، چندین ابزار تحلیلی مختلف نیز در اختیار دارند.

معرفی پلتفرم  IC Markets

IC Markets پلتفرمی است که از طریق آن فرایند سوشال تریدینگ در  Myfxbook و ZuluTrade تسهیل می شود.  ZuluTrade با ارائه قابلیت های سوشال تریدینگ بیشتر به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا سایر تریدرها را بررسی، رتبه بندی کرده و با تریدر مدنظر خود تعامل داشته باشند.

از طرف دیگر پلتفرم IC با هدف ارائه ویژگی تریدر خودکار با Myfxbook وارد همکاری شده است. در نتیجه این همکاری، کاربران IC این امکان را دارند تا استراتژی ها ارائه شده توسط ارائه دهندگان سیگنال در Myfxbook را مستقیماً در حساب معاملاتی IC Markets خود کپی کنند.

پلتفرم IC در متاتریدر 4 در دسترس بوده و علاقمندان می توانند با حداقل 200 دلار در آن حساب باز کنند. همچنین این امکان فراهم است تا در صورت تمایل، از طریق یک حساب دمو، قابلیت ها و خدمات این پلتفرم را بررسی و آزمایش کنید.

معرفی پلتفرم Darwinex

کاربران Darwinex می توانند از پلتفرم webtrader، از خدمات سوشال تریدینگ بهره مند شوند. به این ترتیب کاربران با سایر اعضای جامعه Darwinex تعامل برقرار کرده و سایر تریدرها را دنبال می کنند. کاربرانی که در کنار سوشال تریدینگ به کپی تریدینگ نیز علاقمند هستند می توانند، این کار را با کمک MT4 EA، MQL و API انجام دهند. همچنین این امکان فراهم است تا افراد برای تقویت استراتژی های سرمایه گذاری و معاملاتی خود، استراتژی ها و ربات های تریدینگ را نیز کپی کنند.

در واقع این پلتفرم برای معامله گران حرفه ای که تمایل به استفاده از ابزارهای معاملاتی پیشرفته دارند، گزینه مناسبی است. علاقمندان می توانند با واریز حداقل 500 دلار حساب جدیدی در Darwinex افتتاح کرده و به بیش از 300 دارایی متنوع دسترسی پیدا کنند. در نهایت در صورت تمایل به بررسی و تست قابلیت های این پلتفرم امکان استفاده از یک حساب دمو نیز وجود دارد.

معرفی پلتفرم Axiory

Axiory از طریق اپلیکیشن Axiory CopyTrading خود امکان استفاده از خدمات مرتبط با سوشال تریدینگ را فراهم کرده است. این اپلیکیشن تجارت توسط شریک افیلیت Axiory یعنی Pelican Trading اداره می شود. کاربران تنها از طریق حساب Axiory MAX می توانند در حوزه مربوط به کپی تریدینگ و سوشال تریدینگ شرکت کنند. جهت افتتاح این نوع حساب، به حداقل سپرده 10 دلاری نیاز است، با ورود به حساب کاربری، به 150 دارایی CFD دسترسی خواهید داشت.

Axiory CopyTrading تضمین کننده ارائه داده های عملکردی، فراهم کردن امکان تعامل با سایر معامله گران، و حفظ امنیت آنها است. این برنامه در هر دو دستگاه اندروید و iOS برای معامله گران Axiory در دسترس است. در صورت تمایل به آزمایش و تست قابلیت های این اپلیکیشن امکان ساخت حساب دمو نیز فراهم شده است.

معرفی پلتفرم TickMill

TickMill از طریق شرکت های شخص ثالث، دو سوشال تریدینگ به نام های TickMill CopyTrading و myfxbook را در دسترس کاربران قرار داده است. همچنین برای کاربرانی که قصد دارند تمرکز خود را بیشتر بر روی سوشال تریدینگ قرار دهند پلتفرم Pelican Trading طراحی شده است.

Pelican Trading تحت نظارت FCA است که در آن معامله گران می توانند با یکدیگر چت کنند، خبرهای مهم را با هم به اشتراک بگذارند، سیگنال های معاملاتی را به سایر کاربران ارائه داده و در کپی تریدینگ شرکت کنند. علاقمندان می توانند از با حداقل سپرده 100 دلاری در این پلتفرم حساب باز کرده و از قابلیت ها، ابزارهای معاملاتی و محیط رقابتی آن بهره‎مند شوند. درست مانند اکثر موارد مذکور در بالا، در این پلتفرم نیز امکان ساخت حساب آزمایشی و تست محیط وجود دارد.

سخن پایانی

توجه کنید که فعالیت در هر نوع بازار مالی به دانش و صبر بالا نیاز دارد. این تصور که پلتفرم های سوشال تریدینگ با ارائه اطلاعات خط را به طور کامل از شما دور می کنند، کاملاً غلط است. در تمامی معاملات و سیگنال های معرفی شده توسط حرفه ای ترین افراد نیز امکان خطا وجود دارد و همه معامله گران در طول فعالیت خود در برخی مواقع ضرر می کنند.

به همین دلیل بسیاری از کارشناسان استفاده از پلتفرم های تجارت اجتماعی را تأیید نمی کنند؛ بنابراین اگر شما قصد استفاده از استراتژی های دیگران در این پلتفرم ها را دارید، ابتدا لازم است دانش خود را افزایش دهید و سپس با توجه به میزان سرمایه، ریسک پذیری و اهداف خود از آن ها استفاده کنید؛ زیرا این استراتژی ها براساس نیازهای یک فرد دیگر طراحی شده اند و ممکن است شما سود نکنید و حتی متضرر نیز شوید.

به عنوان کلام آخر برای موفق شدن در مسیر تجارت لازم است ابتدا اهداف و انگیزه های خود را شناسایی کنید تا بتوانید حتی اگر از پلتفرمی استفاده می کنید، در پایان روش تجارت خود را داشته باشید.

پرسش های متداول

در سال های اخیر، بازار ارزهای دیجیتال رشد بسیار زیادی داشته اند و پذیرش این ارزها در سیستم مالی بسیار افزایش یافته است. دولت ها سعی دارند راه هایی برای استفاده از ارزهای دیجیتال در بانک های مرکزی و مؤسسات مالی پیدا کنند و در حال بررسی امکان ارائه خدمات متنوع مانند بیمه ارز دیجیتال به مشتریان خود هستند.

دنیای غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال دنیایی هیجان انگیز است و به کاربران در سراسر جهان دسترسی به محصولات، برنامه ها و خدمات مالی زیادی را ارائه می دهد. با این حال از خطرات دنیای ارزهای دیجیتال نمی توان چشم پوشی کرد. در این شرایط می توان اهمیت استفاده از صنعت بیمه در دنیای ارزهای دیجیتال برای جلوگیری از این خطرات را بررسی کرد. همچنین می توان این موضوع را در نظر گرفت که آیا بیمه رویداد مهم بعدی در این حوزه خواهد بود یا نه. در این مقاله درباره بیمه ارز دیجیتال و کاربرد آن در این صنعت صحبت خواهیم کرد.

بیمه ارز دیجیتال چیست؟

بیمه ارز دیجیتال برای پوشش خسارت ناشی از حوادث ناگهانی است و هیچ تفاوتی با بیمه های دیگر ندارد. بازار ارزهای دیجیتال بسیار بی ثبات است و گاهی هدف هک های میلیون دلاری قرار می گیرد. این هک ها سبب می شوند سرمایه گذاران میلیون ها و میلیاردها دلار در این فضا از دست بدهند.

تاکنون بازار ارزهای دیجیتال به شدت با حمله های میلیون دلاری مواجه شده است. سرقت 615 میلیون دلاری از پروژه مربوط به بازی Axie Infinity و سرقت 23.3 میلیون دلاری از Ronin که شامل انتقال ارز دیجیتال بین بلاک چین های فعال بوده اند، دو مثال مهم در این زمینه محسوب می شوند.

این دو مورد نمونه هایی از بزرگ ترین حملات در حوزه ارز دیجیتال هستند. همچنین در سال 2021، جرائم مرتبط با ارزهای دیجیتال به اوج خود رسیده است. در سال ۲۰۲۰ آدرس های غیرقانونی 7.8 میلیارد دلار بودند و در سال ۲۰۲۱ به 14 میلیارد دلار رسیدند.

برخورد با جرائم ارز دیجیتال

برای مقابله با جرائم مربوط به ارزهای دیجیتال، صرافی هایی مانند Binance و Coinbase تصمیم گرفتند دارایی های سرمایه گذاران را در برابر سرقت بیمه کنند؛ با این حال اگر لازم باشد رمز عبور خود را جایی به اشتراک بگذارید، بیمه کمکی به شما نخواهد کرد.

صرافی کوین بیس امروزه از بیمه در برابر جرم استفاده کرده و از بخشی از دارایی های دیجیتال ذخیره شده در سیستم های ذخیره سازی این صرافی در برابر آسیب های ناشی از سرقت و حملات سایبری محافظت می کند؛ با این حال بیمه نمی تواند خسارات مربوط به از دست دادن اعتبار و دسترسی غیرمجاز به حساب Coinbase یا Coinbase Pro را پوشش دهد.

در سال 2018، صرافی بایننس برای محافظت از سرمایه کاربران، صندوق دارایی تضمین شده برای کاربران یا SAFU را معرفی کرد که در آن بخشی از سرمایه معامله شده را بیمه می کرد. در سال 2019، بایننس 40 میلیون دلار در یک حمله هکری از دست داد، اما براساس ادعای این صرافی، سرمایه گذاران متضرر نشدند و زیان آن ها از طریق SAFU پرداخت شد.

درصورت سرقت سرمایه و حملات سایبری، شرکت های بیمه ارزهای دیجیتال ممکن است بخشی از سرمایه از دست رفته را به سرمایه گذار برگردانند، اما نه صرافی و نه سرمایه گذار سرمایه از دست رفته خود را کامل به دست نمی آورند. درواقع خسارات ناشی از نوسانات در بازار ارز دیجیتال یا کلاه برداری هایی مانند طرح های پونزی تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرند.

همچنین این بیمه ها خسارت وارده به کیف پول های سخت افزاری و انتقال ارز دیجیتال به اشخاص ثالث را پوشش نمی دهند و از وجوه کاربران در برابر سقوط بلاک چین و ورشکستگی محافظت نمی کنند.

تاریخچه بیمه ارز دیجیتال

از ۲۰ ژوئن ۲۰۲۲، شرکت رمزنگاری BitGo یک سیاست ۲۵۰ میلیون دلاری ارائه داد که می توانست دارایی های دیجیتال را در هر کجا که کلید خصوصی داشته باشند پوشش دهد. این خط مشی خسارات ناشی از کپی و سرقت کلیدهای خصوصی، سرقت اطلاعات داخلی، اقدامات متقلبانه توسط کارمندان BitGo یا گم کردن کلیدها توسط مدیران را پوشش می دهد. بیمه BitGo توسط Lloyd’s Syndicate ارائه می شود.

لویدز لندن اولین شرکتی بود که بیمه ارز دیجیتال با سقف 1000 یورو یا 1353 دلار را ارائه داد. این شرکت با مشارکت Atrium Alliance و Coincover برای محافظت از دارایی کاربران در برابر سرقت های مربوط به کیف پول های آنلاین تشکیل شد.

شرکت هایی مانند Lloyd’s و Relm Insurance از بازیگران اصلی صنعت بیمه ارز دیجیتال محسوب می شوند. برخی از این شرکت ها تنها صرافی های ارز دیجیتال را پوشش می دهند؛ زیرا موجودی های بزرگ از ارز دیجیتال در این صرافی ها قرار گرفته است.

اگرچه Coincover به خودی خود یک شرکت بیمه نیست، یک فناوری محافظت فردی و راه حل نرم افزاری ارائه می دهد که تلاش می کند از به سرقت رفتن ارزهای دیجیتال جلوگیری کند. این فناوری دارایی های دیجیتال در برابر هک، فیشینگ، بدافزار، سرقت دستگاه، نرم افزار تروجان و حملات brute force را پوشش می دهد و ادعا می کند خسارات ناشی از چنین حملاتی را جبران خواهد کرد.

به گفته الیوت ماول، مدیر ارشد ارتباطات منطقه ای در لویدز، این شرکت در سال های اخیر سیاست های محدودی برای ارزهای دیجیتال در پیش گرفته است. از آنجا که این یک حوزه جدید و به سرعت در حال توسعه است، لویدز به سندیکاهایی نیاز دارد که با احتیاط و بررسی های بیشتر درباره تعهدات اقدام کنند.

ابتکارات اخیر بیمه ارز دیجیتال از سوی Lloyd’s شامل راه اندازی یک بیمه نامه جدید به نام Lloyd’s Product Launchpad در سال ۲۰۲۱ است که از ارزهای دیجیتال موجود در کیف پول های آنلاین در برابر سرقت یا هک محافظت می کند. این نوع بیمه سقف ندارد و براساس قیمت ارزهای دیجیتال تغییر می کند؛ یعنی حتی درصورت نوسان قیمت ها، بیمه شده به ازای ارزش دارایی خود غرامت دریافت خواهد کرد.

با این حال، باید توجه داشت ارزهای دیجیتال هنوز در آمریکا قانونی نیستند و توسط دولت پشتیبانی نمی شوند؛ درنتیجه ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum) و لایت کوین (litecoin/’>Litecoin) تحت پوشش شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) یا شرکت حمایت از سرمایه گذاران اوراق بهادار (SIPC) نیستند.

تعریف بیمه ارز دیجیتال

بیمه ارز دیجیتال از شرکت های سرمایه گذار در ارزهای دیجیتال و صرافی ها در برابر ضررهای ناشی از هک، سرقت یا سایر خطرات محافظت می کند. این نوع بیمه هنوز به طور گسترده در دسترس نیست، اما با ادامه رشد بازار ارزهای دیجیتال و افزایش تقاضا برای این بیمه، شرکت های بیشتری آن را ارائه خواهند داد.

انواع مختلفی از بیمه نامه های مرتبط با ارزهای دیجیتال وجود دارد که مشاغل می توانند براساس نیاز خود خریداری کنند؛ برای مثال برخی سیاست ها آسیب های ناشی از هک یا سرقت را پوشش می دهند؛ درحالی که برخی دیگر ممکن است تنها یکی از آن ها را پوشش دهند. برای مشاغل مهم است قبل از خرید بیمه نامه درباره انواع پوشش های موجود تحقیق کنند.

بیمه ارز دیجیتال چه چیز را پوشش می دهد؟

بیمه ارز دیجیتال معمولاً ارزش آن را درصورت گم شدن یا دزدیده شدن پوشش می دهد. این بیمه می تواند برای جبران ارزش هرگونه ارز دیجیتال گم شده یا سرقت شده تا سقف پوشش به مشاغل استفاده شود. برخی سیاست ها ممکن است هزینه های مربوط به بازیابی ارزهای دیجیتال به سرقت رفته را نیز پوشش دهند.

کسب و کارها می توانند بیمه ارزهای دیجیتال را از تعدادی شرکت بیمه مختلف خریداری کنند. بیمه گران محدودیت های پوشش هزینه و خسارت متفاوتی را ارائه می کنند تا کسب و کارها بتوانند بیمه نامه ای متناسب با نیاز و بودجه خود پیدا کنند.

هزینه بیمه ارز دیجیتال چقدر است؟

همان طور که پیش تر اشاره کردیم، ارائه بیمه برای شرکت های ارزهای دیجیتال و بلاک چین هنوز یک حوزه جدید است؛ به همین دلیل تخمین میانگین قیمت بیمه برای شرکت های ارز دیجیتال چالش برانگیز خواهد بود. مانند هر شرکت دیگری، چند فاکتور وجود دارد که بر میزان مبلغی که باید برای بیمه ارز دیجیتال بپردازید تأثیر می گذارد:

• اندازه شرکت
• تعداد کارکنان
• درآمد سالانه
• سابقه شرکت

میانگین هزینه یک بیمه نامه مسئولیت عمومی برای مشاغل مرتبط با ارزهای دیجیتال در ایالات متحده بین ۴۰۰ تا ۷۰۰ دلار در سال است. قیمت سایر بیمه نامه ها به عوامل ذکرشده در بالا و ویژگی ها و اقدامات تجاری خاص شما بستگی دارد.

مزایای بیمه ارز دیجیتال چیست؟

صنعت ارزهای دیجیتال بی ثبات است و قیمت ها می توانند به شدت افزایش یا کاهش پیدا کنند. حتی باتجربه ترین سرمایه گذاران نیز می توانند خود را در سمت بازنده بیابند. این نوسانات مجموعه ای از ریسک ها را برای کسب و کارهای مرتبط با ارز دیجیتال ایجاد می کند و در این صورت بیمه ارز دیجیتال وارد می شود.

بیمه ارز دیجیتال برای محافظت از کسب و کارها در برابر ضررهای مالی که می تواند ناشی از هک، کلاه برداری و سایر رویدادهایی باشد که می تواند دارایی های آن ها را به خطر بیندازد، طراحی شده است. درصورت ضرر بیمه ارز دیجیتال می تواند به پوشش هزینه های جایگزینی یا بازیابی دارایی کمک کند. چندین مزیت وجود دارد که مشاغل می توانند از بیمه ارزهای دیجیتال برخوردار شوند:

• محافظت در برابر ضرر مالی: همان طور که قبلاً ذکر شد، بیمه ارز دیجیتال می تواند به محافظت از کسب و کارها در برابر ضررهای مالی در برابر هک، کلاه برداری و سایر رویدادها کمک کند.
• آرامش ذهنی: دانستن اینکه کسب و کار شما از ضررهای احتمالی محافظت می شود، می تواند به شما آرامش و این امکان را بدهد که روی اداره تجارت خود تمرکز کنید.
• امنیت بیشتر: بسیاری از بیمه گران با اقدامات امنیتی کمک می کنند تا از همان ابتدا خطر خسارت را کاهش دهند. این می تواند شامل مواردی مانند احراز هویت دومرحله ای و کیف پول های چندامضایی باشد.
• انعطاف پذیری: بیمه نامه های ارز دیجیتال در بیشتر موارد به گونه ای طراحی می شوند که انعطاف پذیر باشند و به شما امکان می دهند پوشش خسارت را برای رفع نیازهای خاص خود سفارشی سازی کنید.

انتخاب بیمه نامه ارز دیجیتال مناسب برای کسب و کار شما یک تصمیم مهم است، اما با محافظت مناسب می توانید مطمئن باشید کسب و کار شما در برابر برخی از خطرات منحصربه فرد ناشی از آن محافظت می شود.

انواع بیمه ارزهای دیجیتال

انواع مختلفی از بیمه نامه ارز دیجیتال برای مشاغل موجود است:

• بیمه دارایی: این نوع بیمه نامه ارزش دارایی های ارز دیجیتال اساسی را پوشش می دهد.
• بیمه وقفه در کسب و کار: این نوع بیمه نامه از دست دادن درآمدی را پوشش می دهد که یک کسب و کار زمانی که عملیات آن به دلیل یک رویداد بیمه شده مختل می شود، متحمل خواهد شد.
• بیمه جرائم: این نوع بیمه نامه خسارات ناشی از جرائم از جمله سرقت، کلاه برداری و جرائم سایبری را پوشش می دهد.
• بیمه مسئولیت حرفه ای: این نوع بیمه نامه خسارات ناشی از اشتباه یا کوتاهی افراد حرفه ای را پوشش می دهد.
• بیمه مسئولیت عمومی: این نوع بیمه خسارت شخص ثالث و زیان مالی ناشی از عملیات تجاری را پوشش می دهد.

همان طور که می بینید، انواع مختلفی از بیمه نامه های ارز دیجیتال برای مشاغل وجود دارد. بهترین راه پیداکردن بیمه نامه مناسب برای کسب و کارتان، همکاری با یک کارگزار بیمه باتجربه است که می تواند در ارزیابی خطرات و یافتن پوشش مناسب به شما کمک کند.

آیا صرافی های ارز دیجیتال دارایی های شما را بیمه می کنند؟

صنعت بیمه ارزهای دیجیتال هنوز در مراحل ابتدایی خود است و بسیاری از ارزهای دیجیتال هنوز بیمه نشده اند. بیشتر بیمه نامه هایی که در این حوزه طراحی شده اند، مختص مشتریان خصوصی و فردی نیستند و تنها شرکت های بزرگ را پوشش می دهند.

صرافی های ارزهای دیجیتال و شرکت های ارائه دهنده کیف پول برای محافظت در برابر تهدیدات امنیتی و حملات سایبری، بیمه خریداری می کنند. بیمه های دیگر همچنان در حال توسعه هستند و احتمالاً پوشش های دیگری مانند بیمه DeFi که می تواند خسارات ناشی از قطع سرویس، گم شدن کلید خصوصی یا سایر رویدادهای ناگوار را پوشش دهد، در جریان کار قرار خواهد گرفت.

با این حال، این نوع بیمه هنوز در دسترس مشتریان قرار نگرفته است. درواقع خدماتی که این نوع بیمه برای حفاظت مشتری ارائه می دهد تا حد زیادی به نوع بیمه نامه بستگی دارد. برای دسترسی کامل به امنیت سطح پایه بدون استفاده از بیمه، باید از روش های امنیتی مختلفی مانند احراز هویت دومرحله ای استفاده شود. در این صورت از کاربر خواسته می شود هنگام ورود، اطلاعاتی مانند کد ارسال شده را وارد کند و این نوع احراز هویت امنیت را افزایش می دهد.

از یک کیف پول سخت افزاری نیز می توان برای ذخیره بسیاری از ارزهای دیجیتال استفاده کرد. استفاده از کیف پول های نرم افزاری آسان تر است، اما برای هکرها نیز دردسترس تر خواهد بود. کیف پول های سخت افزاری آفلاین هستند و در برابر بسیاری از حملات هک با استفاده از فناوری به نام Air Gap بسیار مقاوم خواهند بود.

بیشتر صرافی ها برنامه های امنیتی دیگری مانند سیستم های بیمه ای مختلف برای ارزهای دیجیتال ارائه می دهند. برخلاف بانک ها، این طرح ها تحت حمایت بیمه دولتی نیستند، اما درصورت هک شدن صرافی، دارایی های شما از دست نمی روند و براساس مبلغی که در بیمه مشخص شده است، خسارت دریافت خواهید کرد.

آیا دنیای ارزهای دیجیتال به بیمه نیاز دارد؟

تنها در سال 2021، بازار ارزهای دیجیتال چندین بار هک شده است. هک شبکه پالی، 600 میلیون دلار پول از کیف پول های اتریوم، BSC و Polygon به سرقت برده است. پروتکل Cream Finance دو بار هک شد و درمجموع 150 میلیون دلار در اتریوم، بیت کوین و استیبل کوین از دست رفت. در ماه دسامبر، هکرها حدود 200 میلیون دلار از کیف پول های اتریوم و BSC سرقت کردند.

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال سودآور است، اما این بازار پرنوسان نیز خطرات زیادی به همراه دارد. بی شک در این زمینه نیاز مبرم به بیمه وجود دارد، اما بیمه نامه ها و حق بیمه با استفاده از سوابق تاریخی تعیین می شوند. از آنجا که بازار ارزهای دیجیتال هنوز نوپاست، سابقه خوبی ندارد و نوسانات آن کار را بسیار دشوارتر می کند.

با افزایش قیمت بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، توجه هکرها به کیف پول ها و صرافی های ارز دیجیتال جلب می شود؛ برای مثال در 20 ژانویه Crypto.com اعلام کرد سایت این شرکت هک شده و از حساب 400 کاربر برداشت غیرمجاز انجام شده است.

در نتیجه این رویدادها، لویدز لندن اعلام کرد از استراتژی های کاهش ریسک مختلفی که کیف پول های سخت افزاری، کیف پول های چندامضایی و مسائل امنیتی سرور را پوشش می دهد، استفاده خواهد کرد. بیمه ارزهای دیجیتال می تواند شکاف های امنیتی در این زمینه را برطرف کرده و از سیستم های آسیب پذیر و فرار محافظت کند.

نیاز و اهمیت بیمه ارز دیجیتال چیست؟

هدف اصلی بیمه ارزهای دیجیتال پوشش ضرر و زیان های مرتبط با بازار ارزهای دیجیتال است. بیمه نامه های ارز دیجیتال رویکرد منحصر به فردی دارند. از آنجا که ارزهای دیجیتال قانونی نیستند، عوامل مؤثر بر آن ها با عوامل مؤثر بر سایر سیستم های پرداخت و سرمایه گذاری مانند سهام، بورس یا حساب های بانکی متفاوت خواهد بود.

نوسانات قیمت، هک و کلاه برداری از عوامل اصلی مؤثر بر بلاک چین و ارزهای دیجیتال هستند. در ادامه به بررسی عوامل مؤثر بر بازار ارزهای دیجیتال می پردازیم:

نوسانات قیمت

ارزهای دیجیتال بی ثبات هستند. بازار ارز دیجیتال می تواند تنها در یک روز یا چند ماه نوسانات شدید را تجربه کند. این نوسانات ممکن است به دلایل مختلفی مانند تصمیم های دولتی یا توییت شخص مشهوری مانند ایلان ماسک رخ دهد.

برای مثال، قیمت بیت کوین، قدیمی ترین و با ارزش ترین ارز دیجیتال، در 8 نوامبر 2021 (17 آبان 1400) بیش از 67000 دلار بود؛ درحالی که بیت کوین در 14 ژوئن 2022 (24 ژوئن 1401) در محدوده 22000 دلار معامله می شد که این نشان دهنده کاهش 67 درصدی قیمت بیت کوین در 7 ماه است.

این نوسانات به دلیل ماهیت نوپای بازار ارزهای دیجیتال است و بیشتر اقتصادهای جهان هنوز تمایلی به پذیرش آن ندارند. در هر صورت، نوسانات تنها بخشی از نگرانی های سرمایه گذاران در بازار ارزهای دیجیتال است.

هک شدن

یکی از بزرگ ترین خطراتی که دنیای ارزهای دیجیتال را تهدید می کند هک و سرقت دارایی است. تاکنون هک های زیادی در صرافی های ارز دیجیتال صورت گرفته و میلیون ها دلار دارایی دیجیتال به سرقت رفته است. در سال 2020، هکرها ارزهای دیجیتالی به ارزش 200 میلیون دلار را از صرافی KuCoin سنگاپور سرقت کردند.

همان طور که پیش تر هم اشاره کردیم، بزرگ ترین هک ارزهای دیجیتال در آگوست 2021 اتفاق افتاد؛ یعنی زمانی که 610 میلیون دلار وجوه از پلتفرم غیرمتمرکز PolyNetwork به سرقت رفت. البته هکرها در همان ماه مقدار زیادی از این سرمایه را به شبکه پالی پس دادند.

دومین هک بزرگ در این زمینه نیز در 23 مارس 2022 اتفاق افتاد و 540 میلیون دلار ارز دیجیتال از پروژه رونین به سرقت رفت. علاوه بر این، هک به فروپاشی صرافی هایی مانند Mt Gox در ژاپن منجر شده است.

برخلاف دارایی های واقعی دزدیده شده که با بستن حساب های سارق قابل کنترل است، بدون کلید خصوصی هیچ راهی برای بازیابی ارز دیجیتال دزدیده شده از هکر وجود ندارد و مانع قانونی دیگر برای ارزهای دیجیتال ایجاد می کند. همین موضوع دقیقاً در اکتبر 2021 اتفاق افتاد. یک هکر دارایی های دیجیتالی به ارزش 16 میلیون دلار را از صرافی Indexed Finance دزدید و ناپدید شد. با وجود شناسایی هکر، هیچ کاری توسط صرافی انجام نشد.

کلاه برداری

در 3 ژوئن 2022، گزارش منتشرشده توسط کمیسیون تجارت فدرال (FTC) نشان داد از 1 ژانویه 2021 تا 31 مارس 2022، بیش از 46000 نفر سرمایه گذار 1 میلیارد دلار به دلیل کلاه برداری های ارز دیجیتال از دست دادند.

FTC نتیجه گرفت از دست دادن سرمایه در این زمینه بیشتر از هر روش پرداخت دیگری است. همچنین به دولت ایالات متحده اطلاع داده شد 70 درصد از کلاه برداری ها مربوط به بیت کوین بوده و بیش از نیمی از آن ها از طریق تبلیغات مخرب، پست ها یا پیام های رسانه های اجتماعی انجام شده است.

یکی دیگر از مشکلات سرمایه گذاران ارزهای دیجیتال از دست دادن یا فراموش کردن کلید خصوصی است که مانند رمز عبور عمل می کند. از آنجا که بازیابی کلید خصوصی امکان پذیر نیست، فراموش کردن آن منجر به از دست رفتن تمام موجودی حساب می شود. اگر کلید خصوصی در دستگاه یا سرویسی مانند کیف پول (که به اینترنت دسترسی دارد) ذخیره شود، هکرها می توانند آن کلیدها را سرقت کنند.

امروزه ارزهای دیجیتال تلاش می کنند به یک روش پرداخت اصلی تبدیل شوند، اما همچنان این مشکلات وجود دارد؛ درنتیجه از تقاضای زیاد برای بیمه ارزهای دیجیتال نمی توان چشم پوشی کرد.

بیمه ارز دیجیتال چگونه کار می کند؟

در ایالات متحده سرمایه گذارانی که دارای وثیقه قراردادی مانند اوراق قرضه یا سهام هستند، معمولاً پیش پرداخت های بیمه ای از دولت ایالات متحده یا شرکت های خصوصی دارند، اما سرمایه گذاران در ارزهای دیجیتال این محافظت را ندارند. در این شرایط بیمه ارز دیجیتال می تواند از دارایی های سرمایه گذاران در این حوزه محافظت کند.

از دلایل تقاضای زیاد برای بیمه ارزهای دیجیتال می توان به سرقت سرمایه اشاره کرد؛ با این حال به دلیل نبود قوانین یکسان در صنعت بیمه ارزهای دیجیتال، ارزیابی ریسک در این زمینه پیچیده خواهد بود. برخی استارتاپ های جدید در این زمینه فعال هستند، اما هنوز به طور کامل و عمیق این مشکل را حل نکرده اند.

اگر صنعت در حال تحول تا این حد غیرقابل پیش بینی است، چگونه می توانید از امنیت ارز دیجیتال خود مطمئن باشید؟ در این شرایط، بیمه ارزهای دیجیتال از شرکت هایی مانند جمینی می تواند مفید واقع شود. یوسف حسین، مدیر مدیریت ریسک در جمینی می گوید:

«تا به حال بیمه گران به دلیل ضعف استانداردهای امنیتی، کنترل های داخلی، سیاست های ارزهای دیجیتال و ظهور هک های بزرگ که منجر به ضررهای سرمایه ای بزرگ در سال های اخیر شده است، تمایلی به بیمه کردن صنعت ارزهای دیجیتال نداشتند؛ درنتیجه اکثر صرافی ها یا قادر به خرید بیمه نبودند یا به دلیل هزینه های بالای بیمه از آن اجتناب کردند، اما ما توانستیم با موفقیت به بیمه گران نشان دهیم که جمینی نیویورک یک صرافی امن است که در آن کاربران می توانند به طور قانونی و مطمئن ارزهای دیجیتال را خریداری کرده، بفروشند و ذخیره کنند».

نحوه عملکرد بیمه کاملاً به تمایل شرکت برای بیمه کردن دارایی های دیجیتال بستگی دارد؛ برای مثال Coinbase بیان می کند:

«ما در حال ساختن یک اقتصاد رمزنگاری و سیستم مالی هستیم که شفاف، کارآمد، دردسترس و منصفانه باشد. ما در سال 2012 با این ایده شروع کردیم که هرکسی در هر کجا باید بتواند بیت کوین را به راحتی ارسال و دریافت کند. همچنین ما یک پلتفرم قابل اعتماد و آسان برای دسترسی به اقتصاد ارز دیجیتال فراهم کرده ایم».

البته این شرکت در کار خود جدی است. Coinbase دارای 73 میلیون کاربر تأیید شده، 10000 شرکت مختلف و 185000 کارمند و شریک در 100 کشور جهان است. سرمایه موجود در این پلتفرم به 255 میلیارد دلار می رسد.

روش کار بیمه ارز دیجیتال پیچیده و در عین حال ساده است. ارزهای دیجیتال در ایالات متحده قانونی نیستند، اما پولی که برای خرید ارزهای دیجیتال (مانند دلار، یورو و پوند) خرج می شود، قانونی است. پول قانونی که برای خرید ارزهای دیجیتال استفاده می شود، بخشی از ریسک سبد سرمایه گذاران است که بیمه گذاران آن را ارزیابی و تصمیم می گیرند آیا بیمه بخرند یا خیر.

چرا بیمه ارز دیجیتال موفق خواهد شد؟

عوامل زیر دلایل موفقیت بیمه ارز دیجیتال هستند:

شفافیت بیشتر در زمینه قانون گذاری

ارز دیجیتال پدیده جدیدی نیست و چندین سال است وجود دارد، اما به نظر می رسد بسیاری از شرکت های رسمی از جمله مؤسسات مالی بزرگ و سازمان های دولتی تمایلی به پذیرش ارزهای دیجیتال ندارند. برخی از این تمایل نداشتن ها به پذیرش ممکن است به وضعیت حقوقی در این زمینه مرتبط باشد، اگرچه این وضعیت به سرعت در حال تغییر است.

در ژانویه، یک شرکت تراست در ایالت داکوتای جنوبی با دریافت مجوز نگهداری از دفتر کنترل ارز (OCC) به اولین بانک دارایی دیجیتال قانونی در ایالات متحده تبدیل شد و توانست خدمات ارز دیجیتال را به کاربران در مشارکت با مؤسسات مالی سنتی خود ارائه دهد.

پس از آن OCC به بانک های ملی و بانک های پس انداز فدرال اجازه داد تا در شبکه های گره تأیید مستقل شرکت و از استیبل کوین ها برای خدمات پرداخت استفاده کنند. پیش از این تصویب، OCC در سال گذشته دو دستورالعمل صادر کرد که براساس آن بانک های ملی می توانند خدمات ارز دیجیتال را به مشتریان خود ارائه دهند و سپرده هایی را که به صورت پایدار کوین هستند نگهداری کنند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) نیز اقدامات مشابهی را درباره ارزهای دیجیتال انجام داده است. SEC در ماه دسامبر بیانیه ای منتشر کرد و توضیح داد چگونه کارگزاران و معامله گران باید اوراق بهادار ارزهای دیجیتال را نگه دارند تا از اقدامات اجرایی جلوگیری کنند.

این قانون مؤسسات مالی سنتی را به پذیرش ارزهای دیجیتال وادار می کند و احتمالاً راه را برای سرمایه گذاری های بزرگ تر در فضای ارزهای دیجیتال هموار خواهد کرد. با ایجاد یک چارچوب نظارتی رو به رشد، شرکت هایی که مایل به پذیرش ارزهای دیجیتال هستند در این فضا سرمایه گذاری می کنند. ارزهای دیجیتال به مرور زمان به یک جریان اصلی تبدیل خواهند شد.

یک چارچوب نظارتی پیشرفته به شرکت های بیمه کمک می کند از قابلیت های بیمه در فضای ارز دیجیتال استفاده کنند؛ البته این شرایط نیاز به آموزش خواهد داشت. با تکامل قوانین و اهمیت بیشتر مدیریت ریسک در این زمینه، شرکت ها و مدیران آن ها گزینه ها و روش های کاهش ریسک موجود را بهتر درک خواهند کرد.

افزایش پذیرش دارایی های دیجیتال

همه گیری کووید 19 ارزش دارایی های دیجیتال را آشکارتر کرده و جرقه ای برای ایجاد تغییرات دیجیتالی بزرگ در همه مشاغل شده است. به لطف همه گیری و افزایش شفافیت در قوانین، ارزهای دیجیتال به سرعت در حال رشد و تکامل هستند. بیشتر بانک ها می خواهند در پروژه های ارز دیجیتال سرمایه گذاری کنند. برخی از بانک ها نیز ارزهای دیجیتال خود را راه اندازی کرده اند.

درحالی که بانک های سنتی هنوز منتظر چراغ سبز قانون گذاران برای پذیرش جریان اصلی ارزهای دیجیتال هستند، آن ها در طول سال ها این بازار را رصد کرده و با آن سازگار شده اند. اکنون که چارچوب نظارتی در حال شکل گیری است و این باور وجود دارد که ارزهای دیجیتال برای ماندن آمده اند، شرکت های بیشتری به دنبال سرمایه گذاری از فرصت ها در این فضا هستند.

شرکت های سنتی تر احتمالاً در ماه ها و سال های آینده در بازار ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری خواهند کرد و از آنجا که این شرکت ها بیمه دارند، بیمه خود را به دارایی های دیجیتالی که دارند تعمیم خواهند داد.

رشد دیفای

سیستم مالی غیرمتمرکز یا DeFi برنامه های مالی مبتنی بر قراردادهای هوشمند ارائه می دهد که بدون کنترل یک دولت یا شرکت متمرکز عمل می کنند. این سیستم در سال 2020 بسیار محبوب شد و کل سرمایه (TVL) موجود در آن به چندین میلیارد دلار رسید. موفقیت defi/’>دیفای احتمالاً برای سال های آینده ادامه خواهد داشت.

تاکنون فعالیت دیفای بیشتر روی سرمایه گذاران خرد متمرکز بوده است، اما طی 12 ماه آینده تمرکز این فضا بیشتر بر جذب سرمایه گذاران نهادی خواهد بود. با تغییر قوانین اجرایی، این احتمال وجود دارد که قانون گذاران نیز به دنبال درک بهتر محیط DeFi باشند.

برای مشاغلی که به دنبال محافظت از دارایی ها و کارکنان خود هستند، بیمه سنتی همیشه ارزشمند است؛ زیرا شکست فناوری و مسئولیت مدیریت و سرپرست را پوشش می دهد. شرکت های DeFi با یکدیگر تفاوت زیادی دارند و ارائه یک طرح بیمه جامع برای این شرکت ها را دشوارتر می کند. با این حال، راه حل های نوآورانه بیمه ای در این زمینه وجود دارد که به زودی رونق خواهد گرفت.

رشد ارزش بیت کوین

بیت کوین سال 2020 را به عنوان یک گزینه سرمایه گذاری حاشیه ای آغاز کرد، اما در پایان سال قیمت آن چهار برابر شد. افزایش قیمت بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال قطعاً بازار بیمه را تحت تأثیر قرار خواهد داد. با افزایش ارزش ارزهای دیجیتال، سرمایه گذاران (اعم از مؤسسات و افراد) نیاز بیشتری به محافظت از دارایی های خود احساس می کنند.

با افزایش ارزش این دارایی ها، شرکت های مالی در حال افزایش سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال هم برای خود و هم از طرف مشتریان خود هستند و با سرمایه گذاری بیشتر افراد یا شرکت ها در ارزهای دیجیتال، تقاضا برای بیمه افزایش می یابد.

صنعت بیمه سنتی نیز به تدریج با دارایی های دیجیتال کنار می آید، اما همچنان محتاط عمل می کند. با رشد و تکامل بازار، برای سرمایه گذاران و معامله گران ارز دیجیتال بسیار مهم است که با شرکت های بیمه مجرب مشورت کنند و از آن ها مشاوره بگیرند و بهترین استراتژی های مدیریت ریسک را انتخاب کنند.

مشارکت و همکاری بیشتر

پیش از این درباره ارزهای دیجیتال شک و تردید وجود داشت، اما IPO های اخیر توسط شرکت های رمزنگاری متعدد نشان دهنده رشد صنعت ارزهای دیجیتال است. تبدیل یک شرکت به سهام عمومی از طریق IPO، عرضه مستقیم در بورس یا روش SPAC علاوه بر مزایای مختلف، خطراتی را به دنبال دارد که باید به کمک راه حل های بیمه ای برای محافظت از سرمایه گذاران پوشش داده شود.

همچنین انتظار می رود فعالیت های یکپارچه سازی و پذیرش در فضای بلاک چین و ارز دیجیتال افزایش یابد. در نیمه اول سال 2020، ارزش کل ادغام و پذیرش ارزهای دیجیتال از سطح سال 2019 فراتر رفت و به 597 میلیون دلار رسید. میانگین حجم معاملات نیز بیش از دو برابر شد.

این روند رشد در سال های آینده نیز ادامه خواهد داشت. این قانون سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال را برای مؤسسات مالی سنتی آسان تر می کند و این احتمال وجود دارد که شرکت های مالی سنتی با شرکت های رمزنگاری مانند صرافی ها و شرکت های فناوری شروع به ادغام کنند و خدمات آن ها نیز گسترش یابد.

این ادغام ها سرمایه بیشتری را وارد فضای ارزهای دیجیتال می کنند؛ با این حال ادغام ها خطراتی دارند که می توان این خطرات را به کمک راه حل های مختلف مانند بیمه مدیران و سرپرستان و بیمه ریسک معاملات کاهش داد. با شفافیت بیشتر در قوانین و پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال توسط مؤسسات مالی غیر رمزنگاری شده، علاقه به ارزهای دیجیتال نیز افزایش خواهد یافت.

در حال حاضر صنعت بیمه ارزهای دیجیتال هنوز قادر به پاسخ گویی به تقاضای موجود برای بیمه در این حوزه نیست، اما با ادامه رشد این رشته، تغییرات بزرگی در فضای بیمه رخ خواهد داد. مشاغلی که با دارایی های دیجیتال کار می کنند، باید از خطرات و نحوه کنترل آن ها آگاه باشند و مناسب ترین شرکت بیمه را برای تجارت خود انتخاب کنند.

آیا می توانیم برای ارزهای دیجیتال بیمه شخصی بگیریم؟

به طورکلی بیمه ارز دیجیتال برای پوشش زیان های سازمانی طراحی شده است. اگر یک صرافی ارز دیجیتال تحت تأثیر یک نقض امنیتی قرار گیرد، ضررهای آن تا سقف پوشش بیمه نامه پوشش داده می شود. با این حال، این صنعت نوظهور کم کم به نیاز خود به بیمه شخصی پی می برد.

یکی از شرکت های بیمه به نام Coincover اکنون این خدمات را ارائه می دهد. CoinCover با بانک لویدز برای ایجاد بیمه نامه برای ارزهای دیجیتال همکاری می کند. این بیمه ها از 10 تا 750 دلار متغیر هستند و دارایی های دیجیتال دارندگان حساب را در برابر هک، فیشینگ، بدافزار، سرقت دستگاه، بدافزار اسب تروجان و حملات brute force پوشش می دهند.

با این حال، برخی استثناها وجود دارد و انواع خاصی از ضررها شامل نوسانات قیمت، خرابی بلاک چین و از دست دادن یا آسیب سخت افزاری پوشش داده نمی شود. سایر بیمه ها هنوز وارد بازار بیمه ارزهای دیجیتال نشده اند، اما احتمالاً به زودی وارد بازار خواهند شد.

آیا بیمه ارز دیجیتال مورد قبول مردم است؟

از زمان معرفی بیت کوین در سال 2009، بازار ارزهای دیجیتال به طور تصاعدی رشد کرده است. با این حال، بازار تا اواسط دهه 2010 عمدتاً خرده فروشی بود، زمانی که ارزش کل بازار حدود 100 میلیون دلار بود. در آن زمان، بازار وارد به اصطلاح زمستان کریپتو شد و قیمت ها کاهش یافت؛ سفته بازان از بازار فرار کردند و تنها کاربران سرسخت ارزهای دیجیتال باقی ماندند تا به حمایت از صنعت ادامه دهند.

کار سخت آن ها در قالب زیرساخت های قوی تر، محصولات جدید و تقاضای فزاینده نتیجه داد. زمستان طولانی و تلخ کریپتو به پایان رسیده است و مؤسسات آماده هستند محصولات کریپتو را به سبد سرمایه گذاری خود اضافه کنند. اکنون تقاضا برای محصولات کریپتو داغ تر از همیشه شده است و مردم به طور فزاینده ای به دنبال ارزهای دیجیتال و محصولات مناسب، خدمات مالی و زیرساخت های نظارتی هستند؛ درنتیجه هیچ زمانی بهتر از اکنون برای معرفی بازار بیمه ارزهای دیجیتال وجود ندارد.

سخن پایانی

در حال حاضر، ارزهای دیجیتال به جریان اصلی و محبوب تبدیل شده اند و رشد این صنعت تنها با افزایش علاقه و سرمایه گذاری مردم در دارایی های دیجیتال افزایش می یابد. پتانسیل در این صنعت بدون نظارت تقریباً نامحدود است و صنعت بیمه ریسک گریز را برای ورود به دنیای ارزهای دیجیتال بی میل می کند.

با این حال این بدان معنا نیست که فرصت های مناسب در بازار ارزهای دیجیتال وجود ندارد. در بازار ارز دیجیتال مراقب باشید کیف پول خود را ایمن نگه دارید و عاقلانه سرمایه گذاری کنید.

پرسش های متداول

یک سرمایه گذار، عوامل مختلف اقتصادی را از بالا به پایین بررسی می کند تا ببیند این عوامل چگونه می توانند بر کل بازار و درنهایت بر سهام او در بازار تأثیر بگذارند. آن ها تولید ناخالص داخلی و کاهش یا افزایش نرخ بهره را تجزیه و تحلیل می کنند. بنابراین، بررسی نرخ ها، تورم و قیمت کالاها در هر بازار مالی ضروری است. آن ها همچنین به عملکرد کلی بخش یا صنعتی که سهام به آن تعلق دارد نگاه می کنند. این سرمایه گذاران بر این باورند که اگر این بخش خوب عمل کند، بازده خوبی خواهد داشت. این سرمایه گذاران می توانند تشخیص دهند که عوامل خارجی مانند افزایش قیمت نفت یا کالاها یا تغییر نرخ بهره بر برخی از بخش ها بیش از سایر بخش ها و درنتیجه بر شرکت های آن بخش ها تأثیر می گذارد. در این مقاله قصد داریم رویکرد بالا به پایین نام در بازار ارزهای دیجیتال بررسی کنیم.

رویکرد بالا به پایین چیست؟

در رویکرد بالا به پایین، تحلیلگر سطوح بالای اقتصاد یعنی اقتصاد جهانی، سپس اقتصاد کشور، صنعت و درنهایت شرکت را تحلیل می کند. درواقع نقطۀ شروع این رویکرد، اخبار مؤثر اقتصادی یا سیاسی در سطح کلان جهانی است.

به عنوان مثال، چین، غول اقتصادی و تولیدی جهان، خواهان فولاد بیش تری است و یا در درگیری های سال 2018 بین یمن و عربستان سعودی، پالایشگاه های نفت عربستان مورد حمله قرار گرفتند و تولید نفت عربستان کاهش یافت که منجربه کاهش عرضۀ نفت و افزایش قیمت نفت در جهان تولید شد. نوسانات قیمت نفت در دنیا بر تمامی صنایع مرتبط با نفت مانند پتروشیمی تأثیر می گذارد.

تحلیلگر با شنیدن این خبر ابتدا به بررسی وضعیت اقتصاد جهانی می پردازد که این افزایش قیمت نفت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و تبعات اقتصادی و سیاسی آن چه خواهد بود؟

سپس وضعیت کشورش را بررسی می کند. مثلاً آیا کشور ما با وجود تحریم ها امکان صادرات نفت به کشورهای دیگر را دارد و از این فرصت به نفع خود استفاده می کند؟

در مرحلۀ بعد صنعت را تحلیل می کند. در این مثال به صنعت پتروشیمی می رود و بررسی می کند که آیا این صنعت در وضعیت خوبی قرار دارد یا اینکه برای چندین سال فعالیتی انجام نشده است؟

درنهایت، شرکت های فعال در این بخش را تحلیل می کند. به عنوان مثال، شرکت های فعال در این زمینه را بررسی می کند و با اطلاع از صورت های مالی و وضعیت و اخبار مربوط به آن ها بهترین گزینه را انتخاب می کند.

رویکرد بالا به پایین در ارز دیجیتال چیست؟

بازار ارزهای دیجیتال پر از پروژه های مختلف است که هرکدام مدعی ارائۀ ویژگی های جدیدی هستند. بدون شک انتخاب بهترین پروژه از میان تعداد زیاد پروژه کار دشواری است. رویکردهای مختلفی برای تحقیق در مورد پروژه های ارز دیجیتال و انتخاب پروژه های امیدوارکننده وجود دارد. یکی از این رویکردها رویکرد از بالا به پایین است. اما رویکرد بالا به پایین برای کریپتو چیست و چه تفاوتی با رویکرد پایین به بالا دارد؟

با رویکرد از بالا به پایین در کریپتو، به عقب برمی گردید و به تصویر بزرگ تر صنعت ارزهای دیجیتال نگاه می کنید. این رویکرد به سؤالاتی از قبیل: صنعت ارزهای دیجیتال به کجا می رود، بزرگ ترین موانع پیش روی این صنعت چیست، اکثر راه حل ها چه مشکلاتی دارند و آیا کسی روی مشکل موردنظر کار کرده است یا نه، پاسخ می دهد.

این دیدگاه را می توان به عنوان دیدگاه کلان صنعت ارزهای دیجیتال توصیف کرد؛ البته نباید آن را با نگاه کلان در اقتصاد سنتی اشتباه گرفت. درواقع، یک رویکرد از بالا به پایین تمایل دارد آیندۀ کل صنعت ارزهای دیجیتال را در ماه ها، سال ها یا حتی دهه های آینده پیش بینی کند.

سرمایه گذاران پیش بینی های خود را اغلب برای دو سال آینده متمرکز می کنند و آنچه ممکن است در ده سال آینده رخ دهد را در نظر نمی گیرند.

در رویکرد از بالا به پایین، برای تحقیق در مورد پروژه های ارز دیجیتال، ابتدا به یک اصل اساسی نگاه می کنیم، سپس آن را به چندین اصل کوچک تر تقسیم می کنیم و درنهایت پروژه های مرتبط با آن اصول را برای سرمایه گذاری انتخاب می کنیم. همیشه به یاد داشته باشید که با این رویکرد، ابتدا این اصول مهم است و سپس ادعای پروژه ها مطرح می شود. درواقع، فرض بر این است که اگر یک اصل درست تشخیص داده شود، ادعاهای بر مبنای آن نیز صادق خواهند بود.

یک رویکرد از بالا به پایین برای تحقیق پروژۀ ارزهای دیجیتال بسیار دشوارتر از رویکرد پایین به بالا است و به تلاش بیش تری نیاز دارد. برای درک بهتر رویکرد از بالا به پایین در ارز دیجیتال، بد نیست مفهوم رویکرد پایین به بالا را هم با هم مرور کنیم.

رویکرد پایین به بالا در ارز دیجیتال به چه معناست؟

اکثر مردم، سرمایه گذاران خرده فروشی یا نهنگ ها هنگام جست وجوی بهترین پروژۀ ارز دیجیتال از روشی به نام روش پایین به بالا استفاده می کنند.

این رویکرد شامل بررسی پارامترهای مختلف مانند کل ارزش قفل شده (TVL) در وب سایت DeFillama، فعالیت کیف پول Wal، پست های توییتر، پروژه های مختلف در لانچ پد بایننس، ردیاب قرارداد هوشمند، آنالیز Anchan و… است. شما بدون آگاهی استفاده از این رویکرد، از این پارامترها استفاده می کنید.

بااینکه رویکرد پایین به بالا می تواند در شرایط خاص به خوبی کار کند اما در دراز مدت چندان پایدار نیست. درواقع، این رویکرد مانند حملات brute force عمل می کند. حملات Brute Force یک روش آزمون و خطا برای رمزگشایی داده ها است که از هیچ استراتژی فکری خاصی استفاده نمی کند و کورکورانه ترکیب های مختلف شخصیت ها را امتحان کرده و ترکیب مناسب را پیدا می کند.

به بیان ساده، رویکرد پایین به بالا به خوبی کار نمی کند و درست مانند یافتن مقدار کمی طلا در مقدار زیادی خاک است. درواقع، منصفانه است که بگوییم شانس زیادی در این رویکرد وجود ندارد.

روش های معمول تحقیق در مورد پروژه های ارزهای دیجیتال تا حدودی سطحی هستند درحالی که می توانند در کوتاه مدت جواب دهند، به ندرت شش ماه یا بیش تر دوام می آورند. پس باید کمی آن را تغییر دهیم. رویکرد پایین به بالا و درنظرگرفتن پارامترهای ذکرشده در بالا در بهترین حالت نتایج متوسطی را برای سرمایه گذاران فراهم می کند و بدون روش مطالعۀ معکوس آن، یعنی رویکرد از بالا به پایین، ناقص هستند.

پارامترهای رویکرد بالا به پایین در بازار ارز دیجیتال

برای استفاده از رویکرد بالا به پایین در بازار ارزهای دیجیتال، باید پارامترهای مختلفی را در نظر گرفت. برخی از مهم ترین پارامترها به شرح زیر هستند:

آیندۀ بازار ارزهای دیجیتال

همانطورکه گفته شد، رویکرد از بالا به پایین در ارز دیجیتال یک دیدگاه بلندمدت است و در کوتاه مدت به هیچ وجه کار نخواهد کرد. درواقع با این رویکرد همه چیز به گذر زمان بستگی دارد.

فرض اصلی ما این است که دنیای غیرمتمرکز درنهایت بر دنیای کنونی ما مسلط خواهد شد و این فناوری ساختار جامعه را از جهات مختلف شکل خواهد داد. برای تحقق بخشیدن به آن آینده باید اشتیاق و امید زیادی داشته باشید و مانند یک سرمایه گذار گذرا یا کسی که دنبال سود است رفتار نکنید.

شما باید خیلی چیزها را یاد بگیرید

برای کسب اطلاعات بیش تر در مورد فناوری های موجود در صنعت ارزهای دیجیتال، یک رویکرد از بالا به پایین موردنیاز است. درواقع با این رویکرد، به جای سرمایه گذاری فقط در یک توکنERC20، باید بدانید که این استاندارد چیست و چگونه کار می کند.

مطالب زیادی در مورد مبانی فناوری کریپتو و بلاک چین وجود دارد. به عنوان مثال، اگر می خواهید پروژه های لایۀ دوم اتریوم را ارزیابی کنید، باید بدانید شبکۀ اصلی اتریوم چگونه کار می کند و سپس آن را با سایر رقبا مقایسه کنید. هنگام انجام این مقایسه، باید رویکردهای متمایز رقبا را نیز بررسی کنید.

در برخی موارد متوجه خواهید شد که زمانی که برای تحقیق صرف می کنید بسیار کم تر از پروژه هایی است که مایل به سرمایه گذاری در آن ها هستید. طبق تجربه، هرچه دانش بیش تری در مورد ارزهای دیجیتال به دست آورید، در پروژه های کم تری سرمایه گذاری می کنید. به یاد داشته باشید که پروژه های امیدوارکننده نادر هستند و هرچه بیش تر اطلاعات خود را افزایش دهید، استاندارد بالاتری را هنگام سرمایه گذاری تعیین خواهید کرد.

افراد ناآگاه و آماتور در پروژه های مختلف سرمایه گذاری می کنند اما کسانی که اطلاعات خوبی از این صنعت دارند، به ندرت پروژه های مختلفی را انتخاب می کنند و ضمن سرمایه گذاری در یک پروژۀ خاص، مبلغ زیادی به آن اختصاص می دهند.

به گفتۀ خیلی از افراد باتجربه، کار در بازار ارزهای دیجیتال یک شغل تمام وقت است. درواقع، بسیاری از مردم وسعت فناوری رمزنگاری، توسعۀ نرم افزار و امور مالی را دست کم می گیرند. کارکردن در این بازار مثل این است که برای آموزش خود به دانشگاه برگردید!

این رویکرد به درک فنی اولیه نیاز دارد

تجربۀ توسعۀ نرم افزار و اطلاعات در مورد علوم کامپیوتر به شناخت این بازار و رویکرد بالا به پایین کمک زیادی می کند.

شناخت اصول اولیه، مطالعه در مورد این صنعت و افزایش اطلاعات اهمیت زیادی دارد. هرچه بیش تر یاد بگیرید، بیش تر متوجه می شوید که هیچ چیز در مورد صنعت نمی دانید.

برنامه نویسی، ریاضیات و رمزنگاری برخی از مهارت های اساسی هستند که برای درک واقعی فناوری بلاک چین و رمزنگاری نیاز دارید. ممکن است احساس کنید که این نیازها بسیار زیاد هستند اما هنگامی که این اصول را درک کردید، درک موارد دیگر در آینده بسیار آسان تر خواهد بود.

مشارکت

اگر می خواهید روند درک فناوری بلاک چین و حوزۀ ارزهای رمزپایه را تسریع کنید، بهتر است وارد این حوزه شوید و به طور مستقیم با این صنعت تعامل داشته باشید. پارامترهای زیادی در فضای ارزهای دیجیتال وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

بگذارید بازار شما را غافلگیر کند

انسان ها قدرت تخیل محدودی دارند حتی اگر فکر می کنید همۀ احتمالات را با تمام اطلاعات موجود در نظر گرفته اید، باز هم مواردی وجود دارد که ممکن است به آن ها توجه نکرده باشید.

اجازه دهید حرکات بازار شما را غافلگیر کند و رویدادهایی که نمی توانید کنترل کنید را کنار بگذارید. گاهی اوقات اتفاقاتی که به خصوص در کوتاه مدت رخ می دهد، دلیل خاصی ندارد و نیازی به دانستن جزئیات نیست. ممکن است برای دیدن اصول واقعی به زمان نیاز داشته باشیم.

همچنین از حد وسط بپرهیزید. اطلاعات اضافی می تواند شما را از تجزیه و تحلیل و تصمیم گیری باز دارد. درواقع، مرز مشخصی بین فرد علاقه مند به فناوری ارز دیجیتال و یک سرمایه گذار وجود دارد. سعی کنید در این زمینه تعادل داشته باشید. همچنین، ایده های مختلف را صرفاً به این دلیل که منطقی نیستند دور نریزید. به یاد داشته باشید که سرمایه گذاری بیش تر یک هنر است تا یک علم دقیق.

از دانش دیگران استفاده کنید

شاید همه این فرصت را نداشته باشند که هر روز زمانی را صرف یادگیری در مورد صنعت ارزهای دیجیتال کنند. علاوه بر این، دریافت اطلاعات دقیق در مورد این منطقه برای تازه کارها می تواند کمی دلهره آور باشد. اگر اطلاعات زیادی در مورد ارزهای دیجیتال ندارید، ناامید نشوید. به یاد داشته باشید که همیشه می توانید نتایج و تحقیقات دیگران را بخوانید و خودتان در مورد آن ها نتیجه گیری کنید.

سخن پایانی

چه پول خود را در بازار سرمایه گذاری کنید و چه آن را در بانک نگه دارید، در معرض خطر هستید. آنچه اهمیت دارد، رویکردی است که برای مقابله با این خطر انتخاب می کنید. متأسفانه، وقتی اکثر سرمایه گذاران می خواهند در بازار ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری کنند، به نمودارهای نهنگ و دهان تأثیرگذاران نگاه می کنند و تفاوت بین سیگنال و استراتژی را درک نمی کنند. به همین دلیل، آن ها اغلب شکست می خورند و بازار کریپتو را محکوم می کنند. واقعیت این است که برای ورود به بازار ارز دیجیتال و کسب سود، به یک مدل ذهنی جدید نیاز دارید. یک مدل ذهنی مبتنی بر دیدگاه از بالا به پایین. اگر به عقب برگردید و صبورانه به تصویر بزرگ‎تر بازار نگاه کنید، رویکردی از بالا به پایین در پیش گرفته اید.

سؤالات متداول

شبکه Lightning در سال 2015 توسط دو محقق به نام Thaddeus Dryja و Joseph Poon در مقاله ای با عنوان “The Bitcoin Lightning Network” پیشنهاد شد. این ایده و پیشنهاد بر اساس آنچه بود که در سال 2013 در خصوص کانال های پرداختی بیان کرده بود.

به طور خلاصه این مقاله یک پروتکل خارج از زنجیره متشکل از کانال های پرداخت را توصیف می کند. این کانال ها به منظور برقراری ارتباط بین دو نفر و انجام تراکنش بدون نیاز به شبکه اصلی بیت کوین، ایجاد می شوند.

اگر به دنبال اطلاعات بیشتری در خصوص شبکه لایتنینگ هستید و می خواهید بدانید که چطور کار می کند، در ادامه این مطلب همراه ما باشید.

شبکه لایتنینگ چیست؟

شبکه لایتنینگ یک پروتکل لایه 2 برای بیت کوین است که به طور خاص برای پرداخت های ارزان، سریع و امن طراحی شده است. شبکه لایتنینگ با ایجاد چند کانال پرداخت، سرعت انجام تراکنش ها را بهبود می بخشد، چرا که دیگر نیاز به ثبت همه چیز در بلاک چین بیت کوین نیست و فقط تراکنش های سرمایه گذاری و تراکنش هایی که بسته شده اند، ثبت می شود. در نتیجه تراکنش های Lightning با تعداد کمتری از زنجیره های بیت کوین، انجام می شوند و زمان انتظار برای تأیید تراکنش ها به طور چشمگیری کاهش می یابد.

بنیان گذار شبکه لایتنینگ چه کسی است؟

شبکه لایتنینگ برای اولین بار در سال 2015 در وایت پیپر Lightning Network توسط Joseph Poon و Thaddeus Dryja معرفی شد. از آن زمان تا کنون، چندین تیم برنامه نویسی و رمزگذاری با همکاری یکدیگر، چند نمونه مختلف از این طرح مانند c-lightning Blockstream ، lnd Labs Lightning و Eclair Acinq ارائه کرده اند.

مشکل مقیاس پذیری بیت کوین

یکی از بزرگ ترین چالش هایی که بیت کوین همیشه با آن روبه رو بوده و شاید بتوان گفت هنوز هم است، مقیاس پذیری است. بالا بودن حجم محاسبات معاملات به همراه سرعت کند برقراری ارتباط بین خریدار و فروشنده، از جمله مواردی است که بیت کوین را نسبت به سایر رقبای خود عقب انداخته است.

برای درک بهتر از کندی شبکه بیت کوین به این مثال دقت کنید. شبکه ویزاکارت در هر ثانیه قادر به پردازش 24000 تراکنش است، درحالی که تعداد تراکنش های انجام شده در شبکه بیت کوین حدود 5 الی 7 است.

در ابتدا بیت کوین می توانست تنها 7 تراکنش در ثانیه انجام دهد؛ البته با این فرض که حجم هر معامله 300 بایت باشد. کانال های پرداخت خارج از زنجیره Lightning Network برای رفع عدم مقیاس پذیری بیت کوین ایجاد شده است، زیرا کانال ها امکان انجام تراکنش های مختلف و کوچک تر را بدون ایجاد ازدحام در شبکه را فراهم می کنند.

در سال 2016 ، Dryja و Poon (به همراه چند مشارکت کننده دیگر) Lightning Labs را تأسیس کردند، شرکتی که به توسعه شبکه Lightning اختصاص داده شد. علی رغم تغییرات مختلف اعضای تیم در طول زمان، Lightning Labs تلاش کرد پروتکل را با شبکه اصلی بیت کوین سازگار کند.

در سال 2018 ، Lightning Labs سرانجام نسخه بتا شبکه Lightning خود را روی شبکه اصلی بیت کوین پیاده کرد. در این زمان، شخصیت هایی مانند جک دورسی، بنیان گذار توییتر، مشارکت خود را با این پروژه آغاز کردند. به عنوان مثال، دورسی گروهی از توسعه دهندگان را استخدام کرد تا با پرداخت بیت کوین به آنها منحصراً بر توسعه شبکه Lightning تمرکز کنند. او همچنین قصد دارد در آینده شبکه Lightning را در توییتر پیاده کند.

لایتنینگ راه حل مشکل مقیاس پذیری

شاید مسئله مقیاس پذیری برای افرادی که قصد سرمایه گذاری بلندمدت در بیت کوین را دارند، خیلی مهم و جدی نباشد؛ زیرا افرادی که چندین ماه یا سال را منتظر مانده اند، چند ثانیه معطلی بیشتر ارزشی برایشان ندارد. اما اگر قرار باید از بیت کوین به عنوان روش اصلی پرداخت هزینه کالا یا خدمات استفاده کرد، قطعاً پایین بودن سرعت آن یک مشکل جدی خواهد بود.

قابلیت مقیاس پذیری بیت کوین در حال حاضر بسیار ضعیف است؛ برای تأیید هر تراکنش به گروه های مختلفی از افراد، سازمان ها و رایانه ها نیاز است. این در حالی است که هدف اصلی از معرفی بیت کوین، حذف واسطه برای انجام انواع معاملات است. در نتیجه اگر بتوان واسطه ها یا تعداد افراد درگیر در روند تأیید هر معامله را کم کرد، سرعت انجام معاملات افزایش خواهد یافت.

شبکه لایتنینگ یکی از روش های رفع مشکل مقیاس پذیری بیت کوین است.

شبکه لایتنینگ چگونه کار می کند؟

شبکه لایتنینگ یکی از روش هایی است که برای بهبود سرعت شبکه و در نتیجه انجام تراکنش ها از طریق بلاکچین بیت کوین ارائه شده است. در این روش پیشنهاد شده که نیازی به ثبت دقیق تراکنش ها در بلاکچین نیست. در این روش، کانال های پرداخت امنی بین افراد ایجاد می شود تا بتوانند مقدار بیت کوین مد نظرشان را با سرعت بیشتری بیرون از شبکه اصلی بیت کوین، معامله کنند.

شبکه لایتنینگ در بین مهندسان بلاک چین به عنوان نوعی قرارداد هوشمند شناخته می شود. برای درک بهتر عملکرد این شبکه، از یک مثال استفاده می کنیم.

دو شخص الف و ب را در نظر بگیرید که می خواهند به طور منظم BTC مبادله کنند. این دو نفر می توانند برای انتقال رمزارز از هریک از صرافی های رمزنگاری شده استفاده کنند، اما هر بار باید مقدار زیادی کارمزد پرداخت کرده و مدت زمان زیادی منتظر بمانند.

اما با استفاده از شبکه لایتنینگ هر دو نفر الف و ب می توانند یک کیف پول مشترک که از طریق کلید عمومی هر دو آنها ایجاد شده و با استفاده از کلید خصوصی هریک در دسترس است، ایجاد کنند. سپس هریک از آنها می توانند به کیف پول واریز کنند و نیازی نیست که بلاکچین بیت کوین درگیر انجام هر معامله کوچکی شود. در واقع اطلاعات تراکنش ها نه در بلاکچین اصلی بلکه در شبکه لایتنینگ ذخیره شده و بلاکچین اصلی تنها زمانی آپدیت می شود که کانال آنها بسته شود.

بازهم به همان مثال برمگیردیم. گفتیم که هر دو نفر، مقداری بیت کوین در کیف پول مشترکشان قرار می دهند. تصور کنید که بعد از انجام تعدادی تراکنش که تعداد آنها اصلا مهم نیست، نتیجه نهایی این می شود که شخص الف باید به شخص ب، 1 بیت کوین بدهد. در نتیجه شخص ب، 1 بیت کوین به اضافه مقداری که در ابتدا در کیف پول قرار داده بود، برداشت می کند. چه چیزی در بلاکچین اصلی ثبت می شود؟ همین 1 عدد بیت کوینی که جابه جا شده است.

شاید این سؤال برایتان ایجاد شود که راه اندازی چندین کانال خصوصی بین افراد و سازمان ها، قطعاً روند انجام تراکنش ها را کندتر می کند.

مزایای شبکه لایتنینگ بیت کوین چیست؟

کاهش هزینه انجام تراکنش ها

متوسط کارمزد تراکنش هایی که با استفاده از بیت کوین انجام می شوند، حدود 17.15 دلار است، درحالی که هزینه تراکنش های انجام شده با استفاده شبکه لایتنینگ، در حد چند سنت است. باتوجه به اینکه دیگر نیازی به انجام همه تراکنش ها از طریق بلاکچین اصلی بیت کوین نیست، رقابت کمتری برای انجام و تأیید تراکنش ها وجود داشته و ماینرها کار کمتری برای انجام خواهند داشت. همه این ها به پایین نگه داشتن کارمزد انجام معاملات کمک می کند.

افزایش سرعت انجام تراکنش ها

تراکنش های ارز دیجیتال با استفاده از شبکه Lightning در عرض چند ثانیه انجام می شوند، درحالی که زمان لازم برای انجام تراکنش ها از طریق شبکه بیت کوین، از 10 دقیقه تا چند ساعت متغیر است.

ازآنجاکه معاملات به جای بلاک چین بیت کوین در شبکه Lightning انجام می شود، نیازی به منتظر بودن تأیید بلاک برای ارسال رمزارز نیست و امکان انجام معاملات به صورت آنی فراهم می شود.

ارائه خدمات بیشتر مربوط به ارزهای دیجیتال

لایه دوم ساخته شده بر روی بلاک چین بیت کوین اجازه می دهد تا خدمات جدیدی برای پاسخگویی به نیازهای کاربران ایجاد شود. به عنوان مثال، Lightning Labs  یک استخر ایجاد کرده است؛ یک بازار همتا به همتا برای اپراتورهای گره Lightning برای خریدوفروش و دسترسی به نقدینگی. درواقع اپراتورهای شبکه می توانند از Pool برای مدیریت جریان های پرداخت در شبکه استفاده کنند.

این شبکه اجازه می دهد تا بلاک چین های مختلف از طریق کانال های پرداخت خود به یکدیگر متصل شوند. در واقع کاربران می توانند آنچه را که به عنوان “مبادله اتمی” شناخته می شود، برای تبدیل ارزهای رمزنگاری شده به یکدیگر اجرا کنند.

به روزرسانی مداوم شبکه

شبکه لایتنینگ همواره در حال به روزرسانی است تا مشکلات احتمالی شناسایی شده و به موقع حل شوند. به عنوان مثال یکی از اولین نواقص این بود که هکرها می توانستند معاملات را دست کاری کنند. در حال حاضر اگر کسی قصد دست کاری تراکنش های انجام شده را داشته باشد، از طرف شبکه جریمه می شود.

اما اکنون با گذشت سال ها، استفاده از شبکه Lightning آسان تر شده است. در حال حاضر می توان از طیف وسیعی از کیف پول ها برای تبدیل آسان بیت کوین به بیت کوین لایتنینگ استفاده کرد. با استفاده از کیف پول های جدید، زمان لازم برای تبدیل جزئیات فنی این دو شبکه به یکدیگر کمتر شده و با امکاناتی که دارند، کاربران شبکه تعامل بهتری با آنها برقرار می کنند. به عنوان مثال به جای استفاده از کلیدهای عمومی پیچیده، می توان با استفاده از کدهای QR پرداخت کرد.

معایب شبکه لایتنینگ بیت کوین چیست؟

عدم پشتیبانی از پرداخت های آفلاین

مانند بسیاری از ارتباطات همتا به همتا، شبکه Lightning از پرداخت های آفلاین پشتیبانی نمی کند. این بدان معناست که طرفین معاملات در شبکه ممکن است برای انجام معاملات برای مدت طولانی منتظر بمانند.

آسیب پذیری های شبکه

با هر بار به روزرسانی، گرچه برخی از مشکلات شبکه حل می شود، اما احتمالاً شبکه با یک چالش جدید روبه رو می شود. به عنوان مثال، برخی از به روزرسانی ها، مانند Neutrino ، کاربرپسند بودن کیف پول های موبایل را بهبود بخشیده ، اما راه را برای هک شبکه باز کرده است!

نتیجه گیری

شبکه لایتنینگ می تواند یک راه حل مطمئن برای رفع مشکل مقیاس پذیری بیت کوین باشد. بااین حال، برای حل بسیاری از چالش های این شبکه، به زمان بیشتری نیاز است. درحالی که شبکه لایتنینگ چندین مشکل از بلاک چین بیت کوین مانند افزایش سرعت معامله و کاهش هزینه معامله را حل می کند، اما مشکلات جدیدی در قالب آسیب پذیری شبکه و کاربرپسندی دارد.

بدون اوراکل های موجود در بستر بلاک چین، قراردادهای هوشمند مجبورند تنها به اطلاعات درون شبکه اتکا کنند و این کار هم به طور قابل توجهی قابلیت آن ها را محدود می کند.

با پذیرش گسترده تر شدن ایده ی اینترنت غیرمتمرکز یاWeb3 ، بسترهای بلاک چین روزبه روز بیش تر مورد پذیرش و استقبال افراد، دولت ها و شرکت های بزرگ قرار می گیرند. درحال حاضر، بلاک چین در عرصه های گوناگون و بزرگی همچون صنایع، پزشکی و درمان، بازی و گیمینگ، گردشگری و… مورد استفاده قرار می گیرد. با این وجود، بلاک چین جهت ادامه ی حیات و روند کار خود، به ابزارهای دیگری نیز احتیاج دارد که اوراکل (Oracle) یکی از این ابزارها می باشد.

از طرفی، فناوری بلاک چین بر اساس اطلاعاتی که به طور عمومی در شبکه ی غیرمتمرکز در دسترس قرارمی گیرد، تعریف می شود. با این وجود، برخی مواقع بلاک چین قادر نیست به اطلاعات خارج از زنجیره (Off-chain)  دسترسی داشته باشد.

درحقیقت، این موضوع گویای وجود چالشی بزرگ درمقابل قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) و تأمین شرایط لازم جهت اجرای این قراردادها است؛ ولی باید راهی برای ایجاد چنین شرایطی وجود داشته باشد. خب! در این شرایط است که نقش اوراکل ها مشخص می شود. 

درواقع، اوراکل ها خدمات شخص ثالثی در فضای بلاک چین هستند که قراردادهای هوشمند را با داده های خارجی مرتبط می سازند. البته، توجه به این نکته نیز بسیار حائز اهمیت است که اوراکل ها در بلاک چین، منبع داده ها نیستند؛ بلکه لایه ای هستند که منابع داده ی خارجی را جست وجو، تأیید و اعتبار سنجی کرده و پس از آن اطلاعات را مجدداً ارسال می کنند.

حتماً برای شما نیز این سؤال ایجاد شده است که Oracle چیست و چه کاربردی دارد؟ از این رو، در این مقاله قصد بررسی مفهوم اوراکل و بررسی تمامی زوایای آن را داریم.

اوراکل (Oracle) چیست؟

لازم است معنی لفظی اوراکل را در عهد یونان باستان جست وجو کنیم. اساساً در جامعه ی یونان باستان، Oracleها به افرادی گفته می شد که به نوعی غیب گو یا دانای کل بودند و  از همه چیز اطلاع داشتند. افراد مختلف برای مشورت در کارهای خود به اوراکل ها مراجعه می کردند و نظر آن ها را می پرسیدند اما در لغت،  Oracleبه معنی پیغام رسان است.

با این حال، در عصر حاضر اوراکل ها به پلتفرم هایی گفته می شود که داده های لازم جهت برخی خدمات سامانه ای اینترنت نوین و غیرمتمرکز را فراهم می سازند.

تصور کنید که یک سامانه جهت تخمین قیمت چای ساخته اید. برای اینکه این سامانه بتواند به خوبی کار کند، نیاز دارد به اطلاعاتی مثل وضعیت آب و هوا در کشورهای تولیدکننده ی چای و میزان فروش چای در کشورهایی با بیش ترین میزان فروش و… دسترسی داشته باشد.

حال اینکه، بهترین کار جهت یافتن داده های گوناگون و استفاده از آن ها متصل کردن سامانه ی خود به یک پلتفرم اوراکل است تا این پلتفرم وظیفه ی جست وجو و یافتن اطلاعات را بر عهده بگیرد. درنتیجه، با اتصال سامانه ی خود به یک پلتفرم اوراکل، کلیه ی داده های لازم در اختیار سیستم ما قرار می گیرد و این سیستم می تواند پیش بینی قیمت چای در آینده را انجام دهد.

مفهوم اوراکل بر بستر بلاک چین

اوراکل ها راهی برای ایجاد تعامل میان یک بلاک چین یا قرارداد هوشمند با داده های خارج از زنجیره هستند. درواقع، بلاک چین ها همچون خیابان های یک طرفه و Oracleها همانند خیابان های فرعی هستند. اوراکل ها داده ها را از دنیای خارج از بلاک چین ها به خیابان های اصلی انتقال می دهند. به بیان دیگر، اوراکل های بلاک چین، سومین قسمت از قراردادهای هوشمند هستند که اطلاعات خارج از زنجیره را برای قراردادهای هوشمند فراهم می کنند.

به طور کلی، وجود اوراکل ها در اکوسیستم بلاک چین ها بسیار حیاتی است؛ زیرا باعث گسترش دامنه ی فعالیت قراردادهای هوشمند می شوند. درواقع، بدون وجود آنها قراردادهای هوشمند کاربرد بسیار محدودی خواهند داشت. البته، توجه به این نکته نیز بسیار حائز اهمیت است که یک اوراکل خود به تنهایی یک منبع داده به حساب نمی آید؛ بلکه، یک لایه است که منابع داده های خارجی را جست وجو، تأیید و پس از آن اطلاعات یافت شده را منتقل می کند. 

علاوه بر این، داده های منتقل شده توسط اوراکل، به اشکال متفاوتی ارائه می شوند که ازجمله ی آن‎ها می توانیم به اطلاعات مرتبط با قیمت دارایی یا کالاهای گوناگون، یک پرداخت موفق یا دمای ثبت شده به وسیله ی دماسنج و… اشاره کنیم.

همچنین، در فرایند ادغام Oracleها و بلاک چین، همزمان با دستور قراردادهای هوشمند جهت دستیابی به اطلاعات خارج از شبکه، منابع شبکه مصرف خواهند شد. جدا از این، برخی اوراکل ها علاوه بر گردآوری داده ها برای قراردادهای هوشمند، قابلیت ارسال داده ها از قرارداد هوشمند به خارج شبکه را نیز دارا هستند.

دقت کنید که هم اکنون انواع گوناگونی از Oracleها وجود دارد که نحوه ی عملکرد هر کدام بستگی به نوع طراحی آن دارد. 

انواع اوراکل ها در بلاک چین 

اوراکل ها را در یک دسته بندی کلی می توان به اوراکل های منبع (داده ها از نرم افزار یا سخت افزار نشأت می گیرند)، اوراکل های مسیر داده ها (داده ها ورودی هستند یا خروجی) و اوراکل های اطمینان (داده ها متمرکز هستند یا غیرمتمرکز) طبقه بندی کرد. جدا از این، یک اوراکل میتواند در چندین دسته ی مختلف نیز قرار بگیرد.

به عنوان نمونه، اوراکلی که به وسیله ی وب سایت یک شرکت، اقدام به تهیه ی اطلاعات می کند، یک اوراکل متمرکز نرم افزاری ورودی خواهد بود. به دلیل ذکر نام چند دسته از اوراکل ها (اوراکل متمرکز، نرم افزاری و ورودی)، لازم است در ادامه انواع Oracleها را معرفی کرده و آن ها را مورد بررسی قرار دهیم.

ورودی و خروجی (Inbound) و (Outbound) 

اوراکل های ورودی، اطلاعات را از منابع خارجی به قراردادهای هوشمند انتقال میدهند؛ درحالی که اوراکل های خروجی، اطلاعات را از قراردادهای هوشمند به دنیای خارجی ارسال می کنند.

ازجمله اوراکل های ورودی می توان به قرارداد هوشمندی اشاره کرد که دما را به وسیله ی یک سنسور دماسنج اندازه گیری می کند و ازجمله اوراکل های خروجی نیز می توان به سنسورهای قفل هوشمندی اشاره کرد که درصورت واریز وجوه به یک آدرس، قرارداد هوشمند این اطلاعات را به وسیله ی این Oracleها به پروتکل ارسال و قفل هوشمند را باز می کند.

متمرکز و غیرمتمرکز (Centralized) و (Decentralized)

اوراکل متمرکز توسط یک نهاد واحد کنترل می شود و تنها ارائه دهنده ی اطلاعات برای قرارداد هوشمند است. استفاده از یک منبع اطلاعات می تواند خطرناک باشد؛ زیرا اثربخشی قرارداد کاملاً به نهاد کنترل کننده ی آن اوراکل بستگی دارد.

همچنین، دست کاری هرگونه عامل خارجی می تواند تأثیر مخرب مستقیمی بر قرارداد هوشمند داشته باشد. مشکل اصلی اوراکل های متمرکز، وجود یک نقطه ی شکست است که باعث می شود قراردادها نسبت به آسیبها و حملات کم تر مقاومت کنند.

از طرفی، اوراکل های غیرمتمرکز برخی از اهداف مشابه بلاک چین عمومی را دارند. درواقع، این دسته از Oracleها فقط به یک منبع جهت ارائه ی داده ها به قراردادهای هوشمند اتکا ندارند و جهت تعیین اعتبار و صحت دادهها از اوراکل های مختلفی استفاده می کنند؛ به همین دلیل است که به اوراکل های غیرمتمرکز، اوراکل های اجماع نیز گفته می شود.

به طور کلی، برخی از پروژههای بلاک چین وجود دارند که خدمات اوراکل غیرمتمرکز را به دیگر بلاک چینها ارائه می دهند. همچنین، اوراکل های غیرمتمرکز میتوانند در بازارهای پیش بینی مفید باشند؛ جایی که اعتبار یک نتیجه مخصوصاً با اجماعی گروهی، قابل اثبات است.

جدا از این موارد، اوراکل های غیرمتمرکز برای دستیابی به عدم نیاز به اعتماد تلاش میکنند؛ ولی توجه به این نکته نیز بسیار مهم است که مانند شبکه های بی نیاز به اعتماد بلاک چین، این دسته از Oracleها هم نیاز به اعتماد را به طور کامل از بین نمیبرند؛ بلکه آن را در میان بسیاری از شرکت کنندگان توزیع می کنند.

نرم افزاری (Software) 

اوراکل نرم افزاری، با منابع آنلاین اطلاعات تعامل دارد و آن را به بلاک چین منتقل می کند. این اطلاعات میتوانند از طریق پایگاه دادههای آنلاین، سرورها، وب سایت ها یا هر منبع اطلاعاتی در وب باشند.

این واقعیت که اوراکل نرم افزاری متصل به اینترنت است، نه تنها به آن ها امکان می دهد اطلاعات را برای قراردادهای هوشمند تهیه کنند، بلکه این اطلاعات را در لحظه نیز منتقل می کنند و این امر آن ها را به یکی از متداول ترین انواع اوراکل های زنجیرهای تبدیل کرده است.

اطلاعاتی که معمولاً توسط اوراکل نرم افزاری ارائه می شود، می تواند شامل نرخ ارز، قیمت دارایی دیجیتال یا اطلاعات پرواز در لحظه  باشد.

سخت افزاری (Hardware) 

برخی از قراردادهای هوشمند باید با دنیای واقعی ارتباط برقرار کنند. اوراکل های سخت افزاری برای دستیابی به اطلاعات از دنیای فیزیکی و قرار دادن آن ها در اختیار قراردادهای هوشمند طراحی شدهاند. چنین اطلاعاتی میتواند از حسگرهای الکترونیکی، اسکنر بارکد و سایر دستگاههای خواندن اطلاعات منتقل شود.

اوراکل سخت افزاری، در اصل رویدادهای دنیای واقعی را به مقادیر دیجیتالی ترجمه می کند؛ به طوری که توسط قراردادهای هوشمند قابل درک باشد. به عنوان مثال، سنسور نمونهای از آنها است که رسیدن یک کامیون حامل کالا به اسکله بارگیری را بررسی و اطلاعات را به شبکه ارسال میکند تا قرارداد هوشمند با توجه به آن تصمیماتی را اجرا کند.

انسانی (Human)

برخی اوقات افراد با دانش تخصصی در یک زمینه ی خاص، می توانند به عنوان اوراکل ظاهر شوند. آن ها می توانند صحت اطلاعات را از منابع گوناگون تحقیق، تأیید و آن اطلاعات را به قراردادهای هوشمند ترجمه کنند.

حال از آن جایی که اوراکل های انسانی می توانند هویت خود را با استفاده از رمزنگاری تأیید کنند، احتمال اینکه فرد کلاه برداری هویت خود را جعل کند و داده های خراب را ارائه دهد، نسبتاً کم است.

خاص قرارداد (Contract-specific) 

Oracleها برای استفاده، توسط قراردادهای هوشمند خاصی طراحی شده اند. این بدان معناست که اگر کسی بخواهد چندین قرارداد هوشمند را راه اندازی کند، باید تعداد متناسبی از اوراکل های خاص قرارداد را توسعه دهد. اساساً این نوع اوراکل، برای ادامه ی کار بسیار وقت گیر و گران به حساب می آید و ممکن است شرکت هایی که می خواهند دادهها را از منابع گوناگون استخراج کنند، این رویکرد را بسیار غیرعملی بدانند.

از طرف دیگر، ازآنجاکه اوراکل های خاص قرارداد میتوانند از ابتدا برای یک استفاده ی خاص طراحی شوند، توسعه دهندگان برای متناسب سازی آن ها با نیازهای خاص خود از انعطاف پذیری بالایی برخوردار هستند.

کاربرد اوراکل ها

توسعه دهندگان قراردادهای هوشمند با توجه به طیف وسیع اپلیکیشن های قابل ساخت بر روی بلاک چین ها، از اوراکل ها جهت ساخت اپلیکیشن های غیرمتمرکز (Dapps) و البته به مراتب پیشرفته تر استفاده می کنند. از آن جایی که این حوزه روزبه روز در حال رشد بوده و در حوزه های گوناگون از اوراکل ها استفاده می شود، در ادامه قصد داریم چند مورد از کاربردهای مهم Oracleها را مورد بررسی قرار دهیم.

NFT ها (هنر و بازی های مبتنی بر بلاک چین)

Oracleها موارد استفاده ی غیرمالی را برای قراردادهای هوشمند نیز فعال می کنند. همان طورکه می دانید، ظاهر، ارزش یا توزیع توکن های غیرقابل تعویض (NFT) می تواند بر اساس رویدادهای خارجی  تغییر کند. از این رو، تعیین برنده ی خوش شانسNFT ها به طور تصادفی باعث ایجاد هیجان بیش تر می شود. همچنین برنامه های بازی توکن های غیر مثلی نیز از تأیید تصادفی برای ایجاد تجربه های بازی جذاب تر و غیرقابل پیش بینی تر همچون خواستگاری تصادفی در طول مسابقات استفاده می کنند.

اپلیکیشن های غیرمتمرکز (DApps) 

تصور کنید دو نفر  نتیجه ی مسابقه ی فوتبال بین دو تیم A و B را پیش بینی کرده اند. نفر اول معتقد است که تیم A  برنده می شود و نفر دوم تیم B را پیروز مسابقه می داند. آن ها تصمیم می گیرند مبلغی را در یک قرارداد هوشمند قرار دهند تا براساس نتیجه ی مسابقه، فرد برنده صاحب آن مبلغ باشد.

از آن جایی که قرارداد هوشمند، برای با خبر شدن از نتیجه ی مسابقه قادر به ارتباط با منابع خارجی نیست، اوراکل وظیفه ی دریافت این داده ها را از منبعی معتبر و ارسال آن به قرارداد هوشمند را بر عهده دارد. درنهایت، قرارداد هوشمند طبق نتیجه ی مسابقه، پاداش فرد برنده را پرداخت می کند.

از طرفی، هم اکنون تعداد زیادی از اپلیکیشن های غیرمتمرکز که در بستر شبکه ی بلاک چین اتریوم ساخته شده اند، از Oracleها استفاده می کنند. به عنوان نمونه، می توان به آگور (Agor) که یک پلتفرم غیرمتمرکز جهت پیش بینی بازار است، اشاره کرد.  آگور از داده های اوراکل استفاده می کند تا بتواند پیش بینی ها را انجام دهد.

دیگر پلتفرم ها نیز مثل چین لینک(Chainlink) ، اوراکل را در بخش اصلی خود جای داده و روش های گوناگونی را برای مقابله ی اوراکل ها با اطلاعات غلط ارائه داده اند.

شرکت ها (Enterprises)

اوراکل های میان زنجیره ای (Cross-chain) به شرکت ها پیشنهاد یک میان افزار امن بلاک چینی را می دهند که به آن ها اجازه ی اتصال سیستم های Back-end خود به هر شبکه ی بلاک چین را می دهد. نتیجه این است که مؤسسات می توانند سریعاً به بلاک چین های مورد تقاضای طرف مقابل خود بپیوندند و یک پشتیبانی برای خدمات قراردادهای هوشمند ایجاد کنند؛ بدون اینکه نیاز به صرف زمان و منابع توسعه برای ادغام با هر بلاک چینی باشد.

امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای  (DeFi)

بخش بزرگی از اکوسیستم defi/’>دیفای برای دسترسی به داده های بازارهای مالی و همین طور دارایی ها، نیاز به استفاده از اوراکل ها دارند. برای مثال، در حوزه ی ییلد فارمینگ، پلتفرم های فعال در این زمینه، نیاز به اطلاعات لحظه ای از حجم پول قفل شده در استخرهای نقدینگی دارند تا بتوانند سودی که به کاربر تعلق می گیرد، محاسبه کنند، درصد سود را به صورت شفاف و لحظه ای به کاربر نشان داده و پس از سررسید وام، با قراردادهای هوشمند به صورت خودکار با کاربر تسویه حساب کنند.

بیمه (Insurance)

شرکت های بیمه ای هم شروع به غیر متمرکز سازی و استفاده از بلاک چین کرده اند که این عوامل باعث استفاده از Oracleها می شود. قراردادهای هوشمند بیمه ای از «اوراکل های ورودی» برای تأیید وقوع رویدادهای بیمه پذیر، باز کردن دسترسی به حسگرهای فیزیکی، API های وب، تصاویر ماهواره ای و اطلاعات قانونی استفاده می کنند.

مشکلات و چالش های پیش روی اوراکل ها

از آن جایی که قراردادهای هوشمند تصمیمات را بر اساس داده های ارائه شده توسط اوراکل ها اجرا می کنند، برای یک اکوسیستم بلاک چین سالم، مهم تلقی می شوند. چالش اصلی در زمینه ی طراحی اوراکل این است که اگر اوراکل به خطر بیفتد، قرارداد هوشمندی که به آن متکی است نیز به خطر می افتد.

از آن جایی که اوراکل از اجماع اصلی بلاک چین نیست، بخشی از سازوکارهای امنیتی که بلاک چین های عمومی می توانند ارائه دهند، از Oracleها پشتیبانی نمی کند. درواقع، تضاد اعتماد میان اوراکل ها (به عنوان سومین بخش یک قرارداد هوشمند) و همچنین اجرای بدون اعتماد قراردادهای هوشمند، یک چالش عمدتاً حل نشده برای اوراکل ها است.

جدا از این اگر کسی به جریان داده ی بین اوراکل و قرارداد هوشمند و بلاک چین دسترسی پیدا کند، قادر خواهد بود تا داده ها را تغییر داده یا آن ها را جعل کند.

رفع مشکلات اوراکل ها

همان طور که اشاره شد، یکی از مشکلات اساسی Oracleها، نیاز به اعتماد است. درحقیقت هر گونه اطلاعاتی که اوراکل ها به قراردادهای هوشمند انتقال می دهند، باید معتبر باشد. تصور کنید که در مثال بالا، شخص A به هر شکل ممکن بتواند وب سایت ورزشی را متقاعد کند که یک تیم دیگر (به دروغ) برنده بازی شده است.

در چنین شرایطی، وی در این شرط بندی با کلاه برداری برنده خواهد شد. درواقع، اگر اطلاعاتی که به وسیله ی اوراکل ها برای قراردادهای هوشمند ارسال می شوند اشتباه باشند، در اجرای صحیح قراردادهای هوشمند شکاف های امنیتی ایجاد می شود.

حال اینکه یکی از راه حل های مقابله با این مشکلات ارسال از اوراکل های متعدد است. به عنوان نمونه، در مثال بالا اگر یک وب سایت، برنده را تیم B اعلام کند ولی چند وب سایت دیگر تیم A را برنده اعلام کنند، اوراکل بر اساس تعدد نتایج، برنده ی واقعی را پیش بینی می کند.

جهت حل این مشکل نیاز به تعیین شرایطی است که طی آن، قرارداد هوشمند بر اساس نوعی برنامه ریزی عمل کرده و عملکردش را طبق بیش ترین داده های ورودی مشابه برنامه ریزی کند. از طرفی، اجرای یک قرارداد هوشمند را می توان به شکلی برنامه ریزی کرد که اگر داده های ورودی از اوراکل های گوناگون با هم مختلف باشند، قرارداد اجرا نشود و دو طرف قرارداد با کمک هم نتیجه ی صحیح را یافته و سپس بند اجرایی قرارداد را عملی کنند.

اعتبارسنجی منابع اطلاعاتی اوراکل ها

اعتبارسنجی منابع اطلاعاتی به فرآیندی گفته می شود که طی آن داده ها به بلاک چین ارسال می شوند. جهت درک دقیق و صحیح تر ماهیت فنی اوراکل های بلاک چین، می توان دو فاکتور دستیابی به اطلاعات معتبر و ثبت این اطلاعات را در بلاک چین به طور جداگانه از هم در نظر گرفت. فرایند نگارش داده ها در بلاک چین، فرایندی ساده است. درحقیقت طی این فرایند، زمانی که اطلاعات به وسیله ی قرارداد هوشمند اوراکل دریافت گردد، از راه یک فراخوانی در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.

اما سؤال اساسی این است که به چه شکل می توانیم از صحت داده های ثبت شده در بلاک چین اطمینان حاصل کنیم؟

اوراکل های متعدد

یک شبکه ی اوراکل یا مصرف کننده ی اطلاعات می تواند از اوراکل های متعددی برای کاهش خطر داده های اشتباه استفاده کند. در این حالت احتمال مخرب بودن اکثر Oracleها بسیار کم است.

منابع اطلاعاتی مختلف

استفاده ی گره ها از میانگین داده های دریافتی، یک روش ساده برای کاهش ریسک داده های ناصحیح است. به این ترتیب، فقط درصورتی که بیش تر منابع اطلاعاتی یا حتی خود گره ها در معرض خطر قرار بگیرند، این امکان وجود خواهد داشت که داده های ناصحیح بر روی بلاک چین ثبت شوند.

محیط اجرایی قابل اعتماد (TEE)

یک محیط اجرایی قابل اعتماد (Trusted Executive Environment) این امکان را در اختیار اپلیکیشن ها قرار می دهد تا در بخش های جداگانه ای از پردازنده ی اصلی اجرا شده و موجب حفاظت بیش تر آن ها در برابر حملات خرابکارانه شوند.

با این کار، درحالی که خود برنامه همچنان قادر به خواندن و نوشتن حافظه خارج از بخش جداگانه اش است، سایر بخش های سیستم عامل قادر به خواندن داده ها نیستند. ازاین رو، اجرای سرویس های اوراکل در یک محیط اجرایی قابل اعتماد، موجب ایجاد یک لایه ی امنیتی اضافه خواهد شد.

سهام گذاری یا استیکینگ (Staking)

این جا استیکینگ به این معنا است که گره های اوراکل باید توکن هایی را جهت ضمانت داده های خود به وثیقه بگذارند. درواقع، این روش یکی از برترین مکانیسم های اعتمادسازی در اپراتورهای گره اوراکل است.

شناخته شدگی و پرداخت

اگر یک گره اوراکل به صورت مداوم نتایج صحیح و قابل قبولی را از خود ارائه دهد، شهرت آن گره به مرور افزایش پیدا خواهد کرد. درحقیقت، این فاکتور می تواند به پرداخت های بیش تر جهت ارائه ی داده ها مرتبط باشد.

برترین پروژه های اوراکل بلاک چین

پس از آشنایی با مفهوم اوراکل های بلاک چین و کاربردهای آن، در ادامه به معرفی چند مورد از برترین پروژه های اوراکل بلاک چین خواهیم پرداخت.

اوراکل تلور (Tellor)

تلور یک اوراکل غیرمتمرکز است که در آن استخراج کنندگان گواه اثبات کار (Proof of Work) برای واکشی داده ها و قرار دادن آن ها روی زنجیره ی قراردادهای هوشمند با یکدیگر رقابت می کنند. تلور می تواند به سادگی سیستمی را ایجاد کند که نهادها ارزش اطلاعات خارج از زنجیره را ارسال کنند و استخراج کنندگان برای افزودن اطلاعات به یک پلتفرم درون زنجیره ای رقابت کنند.

تلور از توکن بومی خود TRB برای تشویق و پاداش به ماینرها استفاده می کند. برای شروع استخراج، ماینر مؤظف است توکنTRB  را برای رأی دادن به اعتبار اطلاعات یا داده ها واریز کند.

اوراکل دیا (DIA)

دیا یک پلتفرم اطلاعات مالی منبع باز است که از مشوق های رمزنگاری برای تهیه و اعتبارسنجی داده ها استفاده می کند. دیا یک انجمن غیرانتفاعی مستقر در سوئیس است که به عنوان یک بستر اوراکل برای اکوسیستم دیفای کار می کند.

درحقیقت، دیا بستری است که امکان دسترسی به داده های مالی تأیید شده را فراهم می کند و یک اکوسیستم مالی منصفانه و متقارن را امکان پذیر می کند و هدف آن ارائه ی داده های شفاف، ایمن و تأیید شده در بازار است.

اوراکل پروتکل بند (Band Protocol)

پروتکل بند یک اوراکل زنجیره ای است که قراردادهای هوشمند را قادر می سازد هر منبع داده ی خارجی یا API را به صورت مقیاس پذیر جمع و یا وصل کند. درواقع، این یک نرم افزار طراحی شده است برای ایجاد انگیزه در کاربرانی که داده های دنیای واقعی را به اپلیکیشن های غیرمتمرکز موجود در بلاک چین ارائه می دهند.

پروتکل بند در ابتدا بر روی بلاک چین اتریوم اجرا می شود و پس از آن بلاک چین خود را با استفاده از فناوری کازماس (Cosmos) در زمان مناسب ایجاد می کند. یک اعتبارسنج در پروتکل بند نقش حیاتی دارد؛ زیرا آن ها مسئول بررسی تراکنش ها و افزودن آن ها به بلاک چین هستند و اگر کار خود را انجام ندهند، ممکن است برخی از توکن های بند را که در دست دارند، ضبط کنند.

اوراکل ای پی آی تری (API3)

رمز ارز API3 یک پروژه ی حاکم بر دائو (DAO) جهت ایجاد  API برای اپلیکیشن های غیرمتمرکزی به نام DAPI است. از طرفی API3 یک پروژه با هدف ایجاد روشی شفاف جهت همکاری بلاک چین ها در API ارائه دهندگان است.

 DAPI خدمات بلاک چین و غیرمتمرکز API است که با ترکیب چندین اپراتور و کار با نودهای اوراکل بدون هیچ واسطه ساخته شده است.

اوراکل چین لینک (ChainLink)

چین لینک یک اوراکل یا یک نرم افزار واسطه است که داده ها را از پلتفرم های خارج از بلاک چین به قراردادهای هوشمند درون بلاک چین منتقل می کند. این موضوع احتمال هر خطایی که ممکن است با استفاده از یک پلتفرم متمرکز رخ دهد، کاهش می دهد.

اکوسیستم چین لینک متشکل از بیش از پنجاه پروژه ی بلاک چین و بیش از صد شرکت مبتنی بر نرم افزار است. در سال ۲۰۲۰، چین لینک به یکی از برترین ارائه دهندگان اوراکل در صنعت بلاک چین تبدیل شد که همکاری با آن همانند یک معامله پر سود بود.

نتیجه گیری

هم اکنون رمز ارزهای مبتنی بر اوراکل در عرصه ی ارزهای دیجیتال (مثل چین لینک و پروتکل بند) جزء اصلی ترین پروژه های ارائه دهنده ی اوراکل ها به حساب می آیند. و به ابن دلیل، میزان تقاضا جهت استفاده از Oracleها در حوزه های مرتبط با امور مالی به صورت روزافزون در حال افزایش است.

جدا از این، با افزایش محبوبیت و پذیرش قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین اتریوم، میزان تقاضا برای استفاده از Oracleها نیز بیش تر شده است؛ زیرا اوراکل ها این امکان را در اختیار قراردادهای هوشمند قرار می دهند تا به سیستم های وب و دنیای واقعی متصل شوند. درحقیقت، توسعه دهندگان به دنبال این هستند تا با ساخت یک پلتفرم واحد اوراکل، به راحتی با دنیای خارج ارتباط برقرار کنند.

این موضوع باعث خواهد شد تا کاربردهای قراردادهای هوشمند و بلاک چین های غیرمتمرکز بسیار بیش تر از گذشته گسترش پیدا کند. نتیجه اینکه با تکیه بر علومی همچون علم لاجستیک(Logistics) ، مدیریت هویت (Identity Management) ، مالکیت دارایی (Property Ownership) و دارایی های ذهنی(Intellectual Property) ، قراردادهای هوشمند و اوراکل ها قادر خواهند بود تا راه حل جدیدی را معرفی کنند.

به طور خلاصه، اوراکل های بلاک چین، منابع اطلاعاتی شخص ثالثی هستند که وظیفه ی تأمین داده های قراردادهای هوشمند را بر عهده دارند. Oracleها با فراهم ساختن ابزاری جهت برقراری ارتباط با خارج از شبکه ی بلاک چین، دامنه ی کار پروتکل های بلاک چین را افزایش می دهند.

سؤالات متداول

۱- اوراکل چیست؟

اوراکل یک رابط است که به وسیله ی آن میتوان اقدام به تبادل اطلاعات بین قراردادهای هوشمند و دنیای خارج از بلاک چین ها کرد.

۲- انواع اوراکل ها کدام هستند؟

اوراکل ها انواع مختلفی دارند که هرکدام از آن ها نیز دارای کاربردهای مختلفی در بستر بلاک چین ها هستند. ازجمله انواع اوراکل ها می توان به اوراکل های ورودی و خروجی، اوراکل های میان زنجیره ای، اوراکل های محاسباتی و… اشاره کرد.

۳- کاربرد اصلی اوراکل ها چیست؟

از Oracleها میتوان جهت دریافت قیمت دارایی های مختلف مثل طلا و ارزها، اطلاعات پرواز و حرکت قطارها، اطلاعات مربوط به سنسورها مانند دما و موارد دیگری استفاده کرد.

۴- اوراکل ها در چه بلاک چین هایی قابل استفاده هستند؟

Oracleها در کلیه ی شبکه های بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی میکنند، قابل استفاده هستند.

دیفای ۲.۰ پروژه ای است که مشکلات DeFi 1.0 را بهبود می بخشد. هدف DeFi ارائة منابع مالی غیرمتمرکز با مقیاس پذیری، امنیت، تمرکز، نقدینگی، دسترسی به اطلاعات و ایجاد تجربه ای کاربرپسندتر است. درصورت موفقیت، DeFi 2.0 خطرات و عوارضی که کاربران ارزهای دیجیتال را از استفاده از سیستم مالی غیرمتمرکز منصرف می کند، کاهش می دهد.

انواع مختلفی از موارد استفاده از defi/’>دیفای ۲.۰ در دنیای امروز وجود دارد. به کمک این سیستم می توانید وام های خودپرداختی بگیرید. وثیقه شما برای وام دهنده سود به همراه دارد و سود وام را بدون پرداخت هیچ سودی از سوی وام گیرنده می پردازد. سایر کاربردها شامل بیمه در برابر قراردادهای هوشمند به خطر افتاده و ضررهای دائمی است.

درDeFi 2.0، حاکمیت و نداشتن تمرکز DAO روندی رو به رشد دارد. همچنین دولت ها و تنظیم کننده های فراوانی می توانند بر تعداد پروژه های اجراشده تأثیر بگذارند. این موضوع را باید هنگام سرمایه گذاری در نظر داشته باشید؛ زیرا ممکن است خدمات ارائه شده نیازمند تغییر باشند.

ظهور امور مالی غیرمتمرکز

یکی از موفق ترین و مؤثرترین موج های نوآوری مبتنی بر بلاک چین، امور مالی غیرمتمرکز یا DeFi است. DeFi اصطلاحی است که به برنامه های غیرمتمرکز بدون نیاز به واسطه های خدمات مالی سنتی اشاره می کند که به پیدایش یک فضای اقتصادی کاملاً جدید، کار با قراردادهای هوشمند و شبکه های اوراکل ایمن مانند ChainLink می انجامد.

حدود 2 سال از ظهور نسل اول سیستم مالی غیرمتمرکز در سال 2020 می گذرد و از آن زمان تاکنون شاهد موفقیت بزرگ پروژه هایDeFi مانند صرافی UniSwap بوده ایم، اما مانند بیت کوین، در این فضای جدید نیز مشکلاتی وجود دارد که برای حل آن ها اکنون نسل دوم DeFi با نام دیفای ۲.۰ ظهور کرده است.

از امروز در سال 2022، ما هنوز منتظر سیل عظیمی از پروژه هایDeFi 2.0 هستیم، اما کاربردهای این فضای جدید هیجان انگیز پیش از این دیده شده است. UniSwap، Bancor، MakerDAO، Compound و دیگر پیشگامان مالی غیرمتمرکز، پایه های محکمی برای اقتصاد جدید DeFi ایجاد کرده و نوع جدیدی از پول را به این اکوسیستم معرفی کرده اند.

سازندگان بازار خودکار اولیه مانند UniSwap و Bancor اولین پروژه هایی بودند که امکان مبادله توکن ها را بدون نیاز به واگذاری حضانت خود به کاربران ارائه کردند. Aave و Compound نیز قابلیت های وام دهی غیرمتمرکز را ارائه دادند که امکان دسترسی آزاد به سرمایه و کسب سود از سپرده گذاری ارزهای دیجیتال در پروتکل های خود را فراهم می کرد. MakerDao همچنین با ارائه یک استیبل کوین غیرمتمرکز به اعضای اکوسیستم خود برای استفاده در تراکنش ها، به کنترل نوسانات ارزهای دیجیتال پرداخت.

محدودیت های DeFi چیست؟

قبل از اینکه به دیفای ۲.۰ و موارد استفاده از آن بپردازیم، مشکلاتی را بررسی می کنیم که سعی در حل آن دارد. بسیاری از مشکلات DeFi شبیه مشکلاتی است که فناوری بلاک چین و به طورکلی ارزهای دیجیتال با آن مواجه هستند:

• مقیاس پذیری: پروتکل هایDeFi روی بلاک چین ها اغلب خدمات را با سرعت کم، هزینه های بالا، ترافیک زیاد و هزینه Gas بالا ارائه می دهند. تراکنش های ساده در این سیستم زمان و هزینه فراوانی دارند. یکی از اهداف دیفای ۲.۰، افزایش سرعت تراکنش ها و کاهش هزینه هاست.
• اوراکل ها و اطلاعات شخص ثالث: محصولات مالی غیرمتمرکز براساس جزئیاتی که دارند به اوراکل های سطح بالاتر نیاز خواهند داشت.
• تمرکز: افزایش تمرکززدایی یکی از اهداف بزرگ DeFi 2.0 است؛ با این حال بسیاری از پروژه ها هنوز اصول DAO را ندارند و دیفای ۲.۰ راهی طولانی برای افزایش تمرکززدایی خواهد داشت.
• امنیت: بیشتر کاربران خطرات مرتبط با DeFi را مدیریت یا درک نمی کنند. آن ها میلیون ها دلار در قراردادهای هوشمندی به اشتراک می گذارند که اصلاً مطمئن و ایمن نیستند و درحالی که ممیزی های امنیتی وجود دارد، با انتشار به روزرسانی ها ارزش خود را از دست می دهند. دیفای ۲.۰ با بیمه کردن قراردادهای هوشمند، خطر ضررهای دائمی را کاهش می دهد.
• نقدینگی: بازارها و استخرهای نقدینگی در بلاک چین ها و پلتفرم های مختلف پخش می شوند و نقدینگی را توزیع می کنند. در این بازارها تأمین نقدینگی وجوه و ارزش کلی آن ها تضمین می شود. در بیشتر موارد، توکن های موجود در استخرهای نقدینگی را نمی توان در جای دیگری استفاده کرد که به ناکارآمدی سرمایه منجر می شود.

DeFi 2.0 چیست؟

دیفای جنبشی است که به دنبال بهبود و رفع مشکلات DeFi است. DeFi در ارائه خدمات مالی غیرمتمرکز برای کاربران ارز دیجیتال تحول عظیمی ایجاد کرد، اما همچنان نقاط ضعف زیادی را دارد. دیفای ۲.۰ همچنین باید به مقررات انطباق جدیدی که دولت ها قصد دارند معرفی کنند مانند KYC و AML، پاسخ دهد.

استخرهای نقدینگی در DeFi بسیار موفق بوده اند؛ زیرا به ارائه دهندگان نقدینگی اجازه می دهند برای شرط بندی جفت توکن ها، کارمزدی دریافت کنند؛ با این حال، اگر نسبت قیمت توکن تغییر کند، ارائه دهندگان نقدینگی با خطر از دست دادن پول مواجه می شوند. یک پروتکل DeFi 2.0 می تواند با هزینه کم، بیمه ای در برابر این موضوع ارائه دهد. این راه حل انگیزه های بیشتری برای سرمایه گذاری فراهم می کند و به نفع کاربران، سهامداران و کل فضای DeFi است.

چرا دیفای ۲ اهمیت دارد؟

حتی برای کاربران باتجربه ارزهای دیجیتال، DeFi می تواند دلهره آور و چالش برانگیز باشد؛ با این حال هدف آن کاهش موانع ورود و ایجاد فرصت های درآمدی جدید برای سرمایه گذارهای کریپتوست. کاربرانی که ممکن است نتوانند از یک بانک سنتی اعتبار دریافت کنند، می توانند از DeFi بهره مند شوند.

اهمیت دیفای ۲.۰ در این است که می تواند امور مالی را بدون ریسک یا با کمترین خطرات مربوط کنترل کند. همچنین این دیفای سعی دارد رفع مشکلات و محدودیت های DeFi را رفع کند و تجربه کاربری را بهبود دهد.

موارد استفاده DeFi 2.0

در حال حاضر پروژه هایی وجود دارند که خدمات جدید DeFi را در بسیاری از شبکه ها از جمله اتریوم (Ethereum)، زنجیره هوشمند بایننس (BinanceSmartChain)، سولانا (Solana) و سایر بلاک چین های قرارداد هوشمند ارائه می دهند. در ادامه برخی از رایج ترین آن ها را بررسی می کنیم:

ایجاد فرصت های کسب سود از نقدینگی

با شرط بندی یک جفت توکن در استخر نقدینگی، توکن هایی به عنوان پاداش دریافت خواهید کرد. با DeFi می توانید برای افزایش سود خود، توکن ها را به صورت ییلد فارمینگ به اشتراک بگذارید. قبل از دیفای ۲.۰، این پایان زنجیره استخراج سود بود. میلیون ها دلار در خزانه جریان نقدی گره خورده است، اما پتانسیل برای بهبود بیشتر کارایی سرمایه وجود دارد.

DeFi 2.0 یک قدم فراتر می رود و از توکن های که به عنوان پاداش در اختیار کاربران قرار می گیرد، به منزله وثیقه استفاده می کند. مکانیسم دقیق این عملکرد براساس پروژه متفاوت است، اما ایده اصلی این است که توکن های شما باید فرصت های جدیدی در حین محاسبه APY برای کسب سود ایجاد کنند.

بیمه قرارداد هوشمند

بررسی دقیق قرارداد هوشمند دشوار است؛ مگر اینکه یک توسعه دهنده باتجربه باشید. بدون این دانش شما تنها می توانید تا حدی یک پروژه را ارزیابی کنید. این امر هنگام سرمایه گذاری در پروژه های DeFi ریسک بالایی دارد. به کمک DeFi 2.0 می توان بیمه DeFi را در قراردادهای هوشمند ویژه ای انجام داد.

تصور کنید مقداری توکن را در قرارداد هوشمند خود وارد می کنید. اگر قرارداد هوشمند به خطر بیفتد، ممکن است تمام سپرده های خود را از دست بدهید. بیمه قرارداد هوشمند می تواند سپرده شما را در ییلد فارمینگ با هزینه ای اندک تضمین کند.

توجه داشته باشید این بیمه تنها برای یک قرارداد هوشمند خاص اعمال می شود. به طور معمول، اگر قرارداد استخر نقدینگی با خطر مواجه شود، سودی دریافت نخواهید کرد؛ با این حال، اگر قرارداد به خطر بیفتد، اما تحت پوشش بیمه قرار گیرد، احتمالاً سود و سرمایه شما حفظ می شود.

بیمه خسارات

اگر در یک استخر نقدینگی سرمایه گذاری کنید، هرگونه تغییر در نسبت قیمت دو توکنی که قفل می کنید، می تواند به زیان مالی منجر شود. این فرایند ضرر دائمی شناخته می شود، اما پروتکل های جدید دیفای ۲.۰ در حال بررسی راه های جدیدی برای کاهش این ضررها هستند.

برای مثال تصور کنید یک توکن به استخر نقدینگی اضافه کرده اید که در آن نیازی به افزودن یک جفت ارز معاملاتی نیست. سپس پروتکل، توکن بومی آن ها را به عنوان طرف دیگر جفت ارز معاملاتی اضافه می کند. با گذشت زمان، پروتکل از هزینه های خود برای ایجاد یک صندوق بیمه استفاده می کند تا سپرده شما را در برابر اثرات ضررهای موقت بیمه کند.

اگر هزینه ها برای پوشش ضرر مالی مورد نظر کافی نباشد، پروتکل می تواند توکن های جدیدی برای پوشش آن ها ایجاد کند. اگر توکن ها خیلی زیاد باشند، می توان آن ها را برای معاملات بعدی ذخیره کرد یا برای کاهش منابع سوزاند.

وام خودپرداخت

تصور کنید یک وام 100 دلاری از یک وام دهنده دریافت می کنید. این فرد 100 دلار ارز دیجیتال به شما می دهد، اما 50 دلار به عنوان وثیقه درخواست می کند. هنگامی که سپرده گذاری می کنید، وام دهنده از آن به منظور کسب سود برای بازپرداخت وام شما استفاده می کند.

پس از اینکه وام دهنده 100 دلار ارز دیجیتال به همراه یک مبلغ اضافی به عنوان پاداش به دست آورد، سپرده شما بازپرداخت می شود. در این شرایط خطر انحلال وجود ندارد. اگر ارزش توکن وثیقه کاهش یابد، بازپرداخت وام بیشتر طول می کشد.

چه کسی DeFi 2.0 را کنترل می کند؟

با همه ویژگی ها و کاربردهای این نوع دیفای باید دانست چه کسی آن را کنترل می کند. فناوری بلاک چین همیشه به سمت تمرکززدایی گرایش داشته است. یکی از اولین پروژه های DeFi 1.0، یعنی MakerDao استانداردهای جدی برای حرکت به سمت تمرکززدایی را تعیین کرد.

بسیاری از توکن های پلتفرم نیز به عنوان توکن های حکومتی عمل می کنند و به سرمایه گذاران خود حق رأی می دهند. منطقی است انتظار داشته باشیم DeFi 2.0 تمرکززدایی بیشتری را به فضای مالی غیرمتمرکز بیاورد؛ با این حال، نقش انطباق و حاکمیت با ورود DeFi اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.

خطرات Defi 2.0 چیست و چگونه می توان از آن ها پیشگیری کرد؟

این نوع دیفای بسیاری از خطرات مشابه با DeFi 1.0 را به دارد که در ادامه برخی از اصلی ترین خطرات مرتبط با DeFi 2.0 و راهکارهای پیشگیری از آن ها بررسی شده اند.

قراردادهای هوشمندی که با آن ها تعامل دارید ممکن است در برابر حملات احتمالی آسیب پذیر باشند. ممیزی هرگز تضمینی برای امنیت پروژه نیست. تا آنجا که می توانید درباره پروژه تحقیق کنید و متوجه شوید سرمایه گذاری ها همیشه با خطراتی همراه هستند.

مقررات می تواند بر سرمایه گذاری شما تأثیر بگذارد. دولت ها و تنظیم کننده های فراوانی در سراسر جهان به اکوسیستم DeFi علاقه مند هستند. درحالی که مقررات و قوانین می توانند امنیت و ثبات را برای کریپتو به ارمغان بیاورند، برخی از پروژه ها ممکن است مجبور شوند خدمات خود را با ایجاد قوانین جدید تغییر دهند.

ضرر دائمی حتی با وجود بیمه خسارت پایدار، برای هرکسی که می خواهد در استخراج نقدینگی شرکت کند، خطری بزرگ باقی می ماند. خطرات را هرگز نمی توان کامل به حداقل رساند. در این میان، دسترسی به پول شما ممکن است دشوار باشد. اگر از طریق رابط وب سایت پروژه DeFi سرمایه گذاری می کنید، توصیه می شود قرارداد هوشمند را در یک کاوشگر بلاک چین (مانند EtherScan) نیز ثبت کنید؛ در غیر این صورت، اگر سایت مورد نظر از کار بیفتد، قرارداد شما محفوظ باقی می ماند؛ با این حال برای تعامل مستقیم با قرارداد هوشمند، نیازمند تخصص فنی هستید.

سخن پایانی

اگرچه ما در حال حاضر پروژه های موفق بسیاری در فضای DeFi داریم، هنوز پتانسیل کامل DeFi 2.0 را نمی توان درک کرد و شناخت. دیفای ۲.۰ هنوز هم برای بیشتر کاربران موضوعی پیچیده محسوب می شود و کمتر کسی درک کاملی از محصولات مالی غیر متمرکز به دست می آورد.

هنوز راه زیادی برای ایجاد یک فرایند ساده، به ویژه برای کاربران جدید وجود دارد. تاکنون شاهد موفقیت در این مسیر جدید برای کاهش ریسک و کسب APY بوده ایم، اما باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا DeFi 2.0 به طور کامل به وعده های خود عمل می کند یا خیر.

پرسش های متداول

استاپ هانتینگ (Stop Hunting) استراتژی ای است که تلاش می کند برخی فعالان بازار را از موقعیت های خود خارج کند و قیمت یک دارایی را به سطحی برساند که بسیاری از افراد تصمیم بگیرند سفارش های حد ضرر را تعیین کنند. شروع بسیاری از حد ضررها هم زمان معمولاً نوسانات بالایی ایجاد می کند و می تواند فرصتی منحصربه فرد برای سرمایه گذارانی باشد که به دنبال تجارت در این محیط هستند.

استاپ هانتینگ (Stop Hunting) چیست؟

این واقعیت که قیمت یک دارایی می تواند حرکت های شدیدی را در زمانی که حد ضررهای زیادی ایجاد می شود تجربه کند، دلیلی است که سبب می شود معامله گران به Stop Hunting بپردازند. نوسانات قیمت برای معامله گران مفید است؛ زیرا فرصت های معاملاتی بالقوه را ارائه می دهد.

برای مثال فرض کنید سهام شرکت ABC در 50.36 دلار معامله می شود و به نظر می رسد ممکن است در حال کاهش باشد. این امکان وجود دارد که بسیاری از معامله گران استاپ لاس خود را دقیقاً زیر 50 دلار یعنی 49.99 دلار قرار دهند تا همچنان بتوانند سهام را حفظ کنند و از حرکت صعودی سود ببرند و در عین حال حرکت نزولی را نیز محدود کنند.

اگر قیمت به زیر 50 دلار کاهش یابد، معامله گران انتظار دارند سیل سفارش های فروش را به همراه داشته باشد؛ زیرا استاپ لاس های زیادی ایجاد می شود. این امر سپس قیمت را پایین می آورد و به برخی معامله گران فرصت می دهد از این کاهش سود ببرند و شاید حتی موقعیت صعودی را در بازگشت مورد انتظار به محدوده قبلی باز کنند.

ارتباط استاپ هانتینگ و سفارش های استاپ لاس

سفارش های استاپ لاس انواعی از سفارش های پیچیده تر از سفارش های سنتی بازار یا سفارش محدود هستند. در یک سفارش حد ضرر، یک سرمایه گذار به کارگزار خود سفارش می دهد تا زمانی که اوراق بهادار به قیمت معینی رسید، آن را بفروشد؛ برای مثال، به نمودار بیت کوین زیر نگاه کنید. این نمودار در ماه می توقف روند نزولی را در 29800 دلار نشان می دهد.

در این مواقع معامله گران معمولاً جهش را بالاتر می بینند و استاپ لاس خود را زیر سطح حمایت بین 29750 تا 30000 دلار قرار می دهند. براساس نمودار چند روز بعد، دو بار شاهد بازگشت و نزدیک شدن قیمت به 31000 دلار هستیم. به احتمال زیاد معامله گران در این زمان نیز سفارش هاس استاپ لاس خود را در همان منطقه قیمتی 29750 تا 30000 دلار خریداری می کنند و قرار می دهند.

اکنون شاهد ساخت مجموعه ای از سفارش های استاپ لاس در منطقه قیمتی 29750 تا 30000 دلار هستیم. براساس نمودار در این زمان با وارد عمل شدن یک نهنگ بزرگ و کاهش قیمت به 29000 تا 30000 دلار، سفارش های حد ضرر شروع می شود.

دستورات حد ضرر سبب شده است تا معامله گران مجبور به خروج از بازار شوند. نهنگ ها نیز موقعیت فروش خود را می بندد. پس از آن معامله گران باید دارایی را باز خرید کنند. با این فشار خرید تقویت رالی بدی شروع می شود. استاپ لاس یا همان حد ضرر معامله گر خرده ایجاد شده و بازار در جهتی که در ابتدا معامله گر پیش بینی کرده بود، افزایش می یابد. سفارش های حد ضرر برای محدودکردن ضرر سرمایه گذاران در یک موقعیت خرید طراحی شده اند. سفارش استاپ لاس می تواند از یک موقعیت کوتاه نیز محافظت کند.

نحوه شناسایی سفارش های حد ضرر در حین استاپ هانت

Stop Hunting نسبتاً ساده است. هر دارایی با حجم قابل توجه در بازار در یک تریدینگ زون (منطقه تجاری) کم و بیش تعریف شده با مناطق حمایت و مقاومت حرکت می کند. استاپ لاس های نزولی معمولاً در یک نوار محکم درست زیر منطقه مقاومت جمع می شوند؛ درحالی که حد ضررهای صعودی درست بالای سطح حمایت قرار می گیرند. معامله گران بزرگ تری که به دنبال افزودن یا خروج از یک موقعیت هستند، می توانند قیمت را با معاملات حجمی تغییر دهند که به دلیل تأثیر بازار، شکار را متوقف کنند.

به طورکلی، این مقوله در نمودارها با افزایش حجم با یک فشار جهت دار واضح مشخص می شود؛ برای مثال عمل قیمت ممکن است با افزایش حجم، قبل از شکستن، دو بار از حمایت خارج شود. معامله گران کوچک تر از این رفتار Stop Hunting استفاده می کنند تا از نوساناتی که در کوتاه مدت ایجاد می کند، سود کسب کنند. با توجه به استراتژی و شاخص های خود می توانید با یک موقعیت کوتاه در استاپ هانتینگ در جهت نزولی شرکت کنید یا آن را فرصتی برای بازکردن یک موقعیت خرید با قیمتی کمتر از محدوده معاملاتی اخیر در نظر بگیرید.

سخن پایانی

در این مقاله به تعریف و درک استاپ هانت و تأثیر آن بر بازار پرداختیم. همچنین روش پیداکردن سفارش های استاپ لاس در حین استاپ هانت را به طورکلی بیان کردیم. موارد گفته شده در این مقاله تنها بخشی از نکات مربوط به Stop Hunting است و به منظور درک عمیق تر آن برای فعالیت در بازارهای مالی نیاز به آموزش های بیشتر و پیشرفته تری است.

پرسش های متداول

لباس دیجیتال (Wear to earn) نوعی لباس است که در دنیای واقعی وجود خارجی ندارد (البته برخی از آن ها در دنیای واقعی مشابه فیزیکی دارند) لباس دیجیتال از طریق مدل سازی سه بعدی به عکس یا ویدیوی کاربر اضافه می شود و از این طریق کاربر این لباس را می پوشد. پس از رکود صنعت مد ناشی از همه گیری ویروس کرونا، این صنعت توانسته است با کمک فناوری های جدید به درآمد برسد و دستخوش تغییرات اساسی شود. در این مقاله به معرفی و بررسی فناوری لباس دیجیتال و همچنین ارائۀ پروژه های پیشگام در این زمینه می پردازیم.

Wear to earn  یا لباس دیجیتال چیست؟

منشأ ایجاد لباس دیجیتال (Wear to earn)  را می توان در تب توکن های NFT، به ویژه موفقیت مدل های بازی برای کسب درآمد و سطح درآمد حاصل از این توکن ها جست وجو کرد. پس از شروع همه گیری کرونا، استفاده از دوربین ها افزایش یافت و جامعه عموماً وارد عصر تماس تصویری شد. در طول قرنطینه های مکرر دوران کرونا، آنلاین بودن به یکی از بزرگ ترین چالش ها تبدیل شد.

پس از شیوع کرونا، بیش تر کسب وکارها ملزم به دورکاری شدند و این باعث ایجاد رکود در صنعت مد شد؛ زیرا مد و لباس به کسانی که از خانه کار می کردند کم تر احتیاج داشتند. چنین شرایطی بقای صنعت مد را به خطر انداخت. پس از افزایش آگاهی عمومی از توکن هایNFT، برخی از افرادی که در فضای مد کار می کنند، تحقیق و مطالعۀ خود را در مورد اینکه چگونه می توان مد را با NFT ها مرتبط کرد، گسترش دادند و مفهوم لباس دیجیتال     NFT توسعه پیدا کرد. لباس های دیجیتال مانند پوکمون طراحی شده اند؛ درواقع واقعی نیستند و فقط روی بدن به صورت دیجیتالی قرار می گیرند. ممکن است در آینده به جای خرید لباس های فیزیکی، از لباس هایی استفاده کنیم که درواقع نپوشیده ایم.

حذف نام صنعت مد از فهرست ده صنعت آلاینده، بزرگ ترین دستاورد لباس دیجیتال (Wear to earn) است. برای ایجاد لباس های Wear to earn به جای مواد خام، احتمالاً از نوعی پلاستیک با سنسورهای کوچک تعبیه شده در آن استفاده می شود. بنابراین هنگام حرکت افراد، این ماده می تواند ضمن نشان دادن حرکات بدن، لباس را با بدن افراد مطابقت دهد. به طور کلی، کاربران می توانند با مرور آنلاین یک کاتالوگ دیجیتال تصمیم بگیرند که چه لباسی بپوشند.

آشنایی با لباس های دیجیتال

منشأ و انگیزۀ توسعۀ NFT افزایش کسب درآمد ممکن است. لباس های دیجیتال در تب NFT فعالیت می کنند و از مدل های Play to Earn (P2E) هستند. P2E ریشۀ محکمی در جامعۀ بازی دارد و گیمرها عادت دارند شخصیت های خود را با لباس ها و لوازم جانبی مختلف تقویت کنند.

آنلاین بودن در زمان قرنطینۀ کرونا به یک چالش تبدیل شد. وقتی از خانه کار می کنیم، لازم نیست نگران ظاهر یا لباس پوشیدن خود باشیم. قدم زدن با لباس عادی در حین کار در ابتدا برای ما تازگی داشت اما پس از مدتی به سرعت عادی شد. آیا چنین شرایطی جایی برای بقای صنعت مد باقی می گذارد؟

با افزایش آگاهی عمومی از NFT ها، برخی از افراد در دنیای مد شروع به بررسی چگونگی ارتباط مد با NFT کردند. چیزی که آن ها به دست آوردند، مفهوم Wear to earn NFT است.Wear to earn  از اسنپ چت الهام گرفته شد. افراد در اسنپ چت می توانند هنگام گرفتن عکس از خود، فیلترهای مختلفی را برای ظاهر دیجیتال خود اعمال کنند. چه می شد به جای عکس ها، لوازم دیجیتالی را انگار که واقعی هستند، بپوشیم؟ یا بتوانیم آن ها را در شبکه های اجتماعی منتشر کنیم؟ یا حتی بتوانیم آن را در زندگی واقعی ایجاد کنیم؟ اینجا بود که مفهوم لباس دیجیتال شکل گرفت.

محبوب ترین پروژه هایWear to earn  و پیشگامان این پروژه

محبوب ترین پروژه های Wear to earn  و پیشگامان پروژه های مربوط به لباس های دیجیتال که در سال های اخیر محبوب شده اند، به شرح زیر هستند:

پروژۀ  DressX

یکی از پروژه های موفقWear to Earn ، پروژۀ DressX است. وب سایتی که لباس های جذاب را با قیمت های بسیار مناسب ارائه می دهد؛ البته این لباس ها برای زندگی واقعی استفاده نمی شوند و فقط در دنیای دیجیتال قابل استفاده هستند. پس از بارگذاری تصویر خود در لباس دیجیتال مناسب، کاربران باید لباس موردنظر خود را انتخاب کرده و سپس آن را با عکس مطابقت دهند. این شرکت در آگوست 2020 توسط ناتالیا مودنووا و داریا شاپووالوا تأسیس شد و در مجموع 3.3 میلیون دلار سرمایه از VCهای مدیریت شده توسط صندوق آرتمیس جمع آوری کرده است. DressX قصد دارد در سال ۲۰۲۳ یک بازار NFT برای لباس های دیجیتال خود راه اندازی کند.

پروژۀ Megan Kaspar و Red DAO

پروژۀ موفق دیگر در حوزۀWear to Earn ، پروژۀ Megan Kaspar و Red DAO است. مگان کاسپار به عنوان مدیرعامل و یکی از بنیانگذاران Magnetic Capitalدر اوایل سال 2022 با مجلۀ مد Haute Living مصاحبه کرد. او در این مصاحبه یک لباس DressX پوشیده بود. مگان کاسپار به عنوان یک مدافع قوی مد دیجیتال (متا مد) شناخته می شود. او همچنین یکی از اعضای پروژۀ Red DAO که یک DAO مدمحور است، محسوب می شود. برای شرکت در این پروژه، کاربران باید حداکثر 300.000 توکن با هزینۀ 150 اتر یا 100.000 توکن Red DAO با هزینۀ 50 اتر سرمایه گذاری کنند. به گفتۀ وب سایت آن ها، هدف اینDAO ، آرشیو، خرید، پشتیبانی، جمع آوری و همچنین سرمایه گذاری بر روی اقلام و لباس های دیجیتال در دنیای پوشاک برای کسب درآمد است.

پروژۀ  NFT Runway

این پروژه یکی دیگر از پروژه های فعال در صنعت پوشاک است. پروژۀ NFT Runway از فناوری 3DReal برای ورود طراحی مد به دنیای Metaverse با نام Wearable NFTs استفاده می کند و به عنوان اولین پروژۀ مد فیژیتال (ترکیبی از فیزیکی و دیجیتال) طراحی شده است. به گزارش  Cointelegraph.com، این پروژه با مشارکت Ohzone Inc، یک نمایش مد زنده در Decentraland از طریق فناوری 3DRealM با استفاده از نسخۀ NFT اقلام فیزیکی اجرا کرد. این پروژه بخشی از فروش حراج خود را به NFT Endowments اهدا می کند. این مؤسسات خیریه می توانند از هر فروش NFT حق امتیاز کسب کنند.

پروژۀ Space Runners

پروژۀ Space Runners نیز یکی از پروژه های موفق در صنعت پوشاک دیجیتال است. این پروژه دارای مجموعه ای از کفش های ورزشی قهرمان های NBA  است که با همکاری نیک یانگ و کایل کوزما ایجاد شد. کاربران می توانند این کفش های ورزشی NFT را به بازی یا Metaverse متصل کنند. امکان انتقال به فضای واقعیت افزوده یکی از قابلیت های NFT ها است. مزایای انحصاری دیگری نیز برای دارندگان آن ها وجود دارد که ازجملۀ آن ها می توان به ارتباط با افراد مشهور مرتبط با هر NFT اشاره کرد. تعداد این مزیت ها در آیندۀ نزدیک افزایش خواهد یافت.

دولچه و گابانا  (D&G)

یکی از برترین برندهای لوکس در صنعت مد،D&G ، با انتشار اولین مجموعۀ NFT خود، Collezione Genesi، ورود خود را به دنیای توکن های NFT اعلام کرد. Collezione Genesi با همکاری یک بازار لوکس NFT در شبکۀ Polygon به نام UNXD منتشر شد. این مجموعه از نُه قطعه به صورت توکن های NFT و مشابه فیزیکی آن تشکیل شده است. به طور کلی، برند Dolce and Gabbana یکی از موفق ترین پروژه های همکاری با صنعت Wear to Earn است.

مد و بازی

علاوه بر بازاریابی لباس های دیجیتال، برخی از برندهای مد قصد دارند وارد دنیای بازی شده و از آن کسب درآمد کنند. آن ها این کار را به صورت مستقل یا با همکاری بازی های بزرگ انجام می دهند. تاکنون برندهای زیادی از طریق بازی ها توانسته اند وارد دنیای مد دیجیتال شوند که در ادامه به معرفی برخی از آن ها خواهیم پرداخت.

برند GAP

در طول اپیدمی کرونا، بسیاری از فروشگاه های برند GAP به دلیل کاهش مشتریان و تقاضای کم بسته شدند. با افزایش تقاضا برای توکن های NFT، این برند همکاری خود را با برندون سینز، خالق Frank Ape، برای طراحی مجموعۀ NFT در بلا ک چین Tezos آغاز کرد. این برند امیدوار است تا با جذب جمعیت جوان تر دوباره بازار را در دست بگیرد.

بربری و بازی های افسانه ای

برند معروف بربری نیز رابطۀ خود را با دنیای بازی آغاز کرده است. این برند برای حفظ جایگاه خود با نسل جوان همگام شد. این همکاری بربری با یک بازی، برای خیلی ها بسیار شگفت انگیز و باورنکردنی است. تیم بربری، Blank’s Block Party  را برای اولین همکاری خود انتخاب کرد.

لویی ویتون

پروژۀ «Louis: The Game» اولین تلاش برند لویی ویتون برای ورود به دنیای NFT است که به عنوان بخشی از دویستمین سالگرد تأسیس این برند راه اندازی شد. در این بازی، طلسم شانس این شرکت، Vivienne، به دنبال 200 شمع (تعداد سال های تأسیس برند) است. بازیکنان می توانند این شمع ها را در شهرهای مختلف پیدا کنند. در کنار این شمع ها یک کارت پستال نیز وجود دارد که برخی از آن هاNFT  برای جمع آوری هستند. معمولاً این برند، بیش تر مورد پسند بزرگسالان است و جذابیت خاصی برای جوانان ندارد اما اگر این برند با یک ویژگی منحصربه فرد مانند همین طلسم شانس همراه شود و در یک بازی ویدیویی قرار گیرد و به طور تصادفی NFT به کاربران بدهد، شاید بتواند بر نسل جوان و نظر آن ها تأثیر بگذارد.

پروژۀ Fortnite x Balenciaga

پروژه Fortnite x Balenciaga یکی از برجسته ترین و مهم ترین همکاری های موفق در زمینۀ مد و بازی است. این برند یک فروشگاه مجازی معرفی کرد که نشان دهندۀ فروشگاه های خرده فروشی فیزیکی در دنیای واقعی است. این امکان برای آواتارها وجود دارد که در فروشگاه Balenciaga درست مانند صاحبان آن ها در زندگی واقعی قدم بزنند. اقلام فروخته شده در فروشگاه کاملاً با دنیای Fortnite مطابقت دارد. اگرچه برخی از معادل های فیزیکی بسیار گران هستند اما این، مانع از هیجان زده شدن طرفداران نمی شود. این پروژه راه جدیدی را به جای کلیک روی سایت های وب 2 برای خرید آنلاین در قالب یک تجربۀ فراگیر معرفی می کند.

آیندۀ لباس دیجیتال

درحالی که مفهوم مد و پوشاک دیجیتال هنوز در حال پیشرفت و توسعه است، این مدل لباس دیجیتال درنهایت برای کسب درآمد از بازی ها پیشی خواهد گرفت. پس از انتشار  Axie Infinity، این بازی به محبوب ترین عبارت جست وجو در اکوسیستم بلا ک چین تبدیل شده است. با این حال، مفهوم Wear to Earn بدون شک بیش تر برای خانم ها جذاب خواهد بود تا گیمرها.

بازی های آنلاین برای الهام بخشیدن به مد دیجیتال کمک کننده بوده اند.Fortnite  و سایر بازی های آنلاین، اقتصاد کاملاً جدیدی را در این راه ایجاد کردند. برندهایی مانند Balenciaga فرصتی دیجیتالی را برای ارتباط با کاربران خود فراهم کردند و همۀ این ها نشان می دهد که آیندۀ لباس دیجیتال می تواند بسیار روشن باشد.

کاربران می توانند در بازی های رایانه ای از مد دیجیتال استفاده کنند. به عنوان مثال، با همکاری Fortnite و Balenciaga، با خرید یک پوستۀ الهام گرفته از Balenciaga در بازی، کاربران می توانند آن قطعه را در زندگی واقعی نیز خریداری کنند. کاربران می توانند ظاهر خود را با آرایش کردن و سپس پنهان کردن شخصیت خود تغییر دهند که می تواند برای گیمرها جالب باشد.

بازار مد دیجیتال در مدت زمان کوتاهی به یک امپراتوری بزرگ تبدیل شده است. این بازار برای بسیاری از کاربران غیرقابل درک است اما آیندۀ خوبی خواهد داشت.

سخن پایانی

پس از بازی برای کسب درآمد، لباس دیجیتال نشان دهندۀ راه جدیدی برای کسب درآمد با NFT است. در دنیای ارزهای دیجیتال، نوآوری بسیار زیاد است و پایانی ندارد. در حال حاضر، لباس های دیجیتال در مراحل ابتدایی هستند و تا فراگیرشدن آن راه زیادی در پیش است.

سؤالات زیادی در مورد مد دیجیتال وجود دارد؛ ازجمله اینکه آیا افراد لباس هایی می پوشند که در متاورس وجود دارد یا از عکس های 50 دلاری آماده استفاده می کنند؟ آیا امکان ترکیب برندها وجود دارد؟

برای پاسخ به این سؤال ها باید منتظر ماند و دید آیندؤ این صنعت چگونه خواهد شد.

سؤالات متداول

دستور توقف ضرر بازار سفارشی است که کارگزار برای خرید یا فروش یک دارایی در زمانی که به قیمت معینی رسید، ثبت می کند. دستورهای توقف ضرر برای محدودکردن و به حداقل رساندن ضرر سرمایه گذار در یک موقعیت امنیتی طراحی شده اند و با دستورات حد مجاز تفاوت دارند.

هنگامی که یک سهم به زیر قیمت توقف می رسد، سفارش مورد نظر به سفارش بازار تبدیل می شود و با قیمت موجود بعدی اجرا خواهد شد؛ برای مثال یک معامله گر می تواند سهامی را خریداری و یک سفارش توقف ضرر 10 درصد زیر قیمت خرید را ثبت کند. هنگامی که سهام سقوط می کند، دستور توقف ضرر فعال می شود و سهام به عنوان سفارش بازار فروخته می شود.

اگرچه بیشتر سرمایه گذاران یک سفارش توقف ضرر را با یک موقعیت خرید مرتبط می دانند، اما این نوع سفارش می تواند در موقعیت فروش نیز استفاده شود. در این حالت دارایی زمانی خریداری می شود که معامله بالاتر از قیمت معین انجام شود.

تیکر و میکر در بازار به چه معنا هستند و چه ارتباطی با سفارش توقف ضرر دارند؟

تیکر (Taker) و میکر (Maker) در بازارهای مالی به نوعی رابطه تولید و مصرف در دنیای واقعی شباهت دارند؛ برای مثال اگر به نانوایی برویم، نانوا نان را تولید می کند و تحویل می دهد. مردم نیز نان را می گیرند و مصرف می کنند. همین سناریو درباره سفارش ها در بازارهای مالی رخ می دهد؛ یعنی تعدادی از افراد در بازار سفارش هایی به نام میکر تولید می کنند. از سوی دیگر به افرادی که این سفارش ها را دریافت می کنند، تیکر می گویند.

برای درک رابطه Taker و Maker و Stop Market order در بازار ابتدا باید درک درستی از Market Order یا سفارش بازار داشته باشیم که در ادامه به زبان ساده آن را بررسی کرده ایم، اما به طورکلی باید بدانید تنها تیکرهای سهام می توانند سفارش توقف بازار را ثبت کنند.

تعریف سفارش های بازار (Market Orders)

ثبت سفارش بازار به معنای معامله با بهترین قیمت موجود در بازار است. هنگامی که سفارش خرید یا فروش سهام یا ارز را براساس نوع بازار ثبت می کنیم، نیازی به ثبت قیمت ورودی یا خروجی معامله نداریم. در این روش حجم معاملات به سادگی تنظیم می شوند و به سیستم معاملاتی دستور می دهیم یک دارایی را با بهترین قیمت ممکن برای ما بخرد یا بفروشد.

زمانی از این روش استفاده می شود که فرصت خوبی در بازار پیدا کنیم و تمایل داشته باشیم به سرعت وارد موقعیت خرید یا فروش شویم تا این فرصت را از دست ندهیم؛ درواقع در روش ثبت سفارش های بازار، معامله گران سفارش هایی را تغذیه و مصرف می کنند که سایر معامله گران در دفترچه سفارش (Order Book) صرافی قرار داده اند.

از آنجا که معامله گران در معاملات بازار، سفارش های ثبت شده در بازار را مصرف می کنند، به آن ها گیرنده یا تیکر می گویند. معمولاً هنگام انجام معامله در بازار باید هزینه بیشتری در مقایسه با ثبت سفارش محدود پرداخت شود.
عکس

توقف ضرر (Stoploss) چیست؟

استاپ لاس در لغت به معنای توقف ضرر است و یکی از محبوب ترین و پرکاربردترین ابزار برای معامله گران حرفه ای محسوب می شود. توقف ضرر یک ابزار معاملاتی است که برای محدودکردن حداکثر ضرر در معاملات نقدی پس از رسیدن قیمت بازار به یک سطح مشخص طراحی شده است.

توقف ضرر انواع مختلفی دارد که براساس وضعیت بازار در شرایط مختلف استفاده می شود. گاهی اوقات اجتناب از ضرر به دلایل زیادی دشوار است، اما توقف ضرر می تواند حتی برای معامله گران جدید و بی تجربه مفید و کاربردی باشد.

سفارش توقف ضرر بازار چیست؟

سفارش توقف ضرر بازار به دستور خرید یا فروش دارایی در زمانی گفته می شود که دارایی مورد نظر به قیمت معینی برسد و به منظور محدودکردن ضرر سرمایه گذار در موقعیتی قرار گیرد که با حد توقف متفاوت است. وقتی دارایی از قیمت معینی پایین می آید، سفارش مورد نظر به سفارشی تبدیل می شود که باید با قیمت موجود بعدی تکمیل شود.

برای مثال یک معامله گر ممکن است یک ارز دیجیتال بخرد و در قیمتی 10 درصد پایین تر از قیمت خرید، توقف ضرر آن را تعیین کند. هنگامی که قیمت ارز دیجیتال کاهش پیدا کند، سفارش توقف ضرر فعال می شود و دارایی دیجیتال به عنوان سفارش باز فروخته می شود.

همان طور که پیش تر اشاره کردیم، سفارش توقف ضرر تنها با یک موقعیت خرید مرتبط نیست، بلکه می تواند در یک موقعیت فروش نیز به کار گرفته شود.

نکات مهم در مورد سفارش توقف ضرر بازار

برخی از نکات مهم هنگام استفاده از سفارش توقف ضرر بازار به شرح زیر هستند:

• توقف ضرر نشان می دهد یک ارز دیجیتال زمانی خریداری یا فروخته می شود که به قیمت تعیین شده ای برسد.
• زمانی که دارایی به قیمت توقف رسید، دستور توقف ضرر به یک دستور باز تبدیل شده و در فرصت معاملاتی بعدی اجرا می شود.
• در بسیاری از موارد، از دستورات توقف ضرر برای جلوگیری از ضرر سرمایه گذار درصورت کاهش قیمت ارز دیجیتال استفاده می شود.

چه زمانی از سفارش توقف ضرر بازار استفاده می شود؟

برخلاف دستور محدود یا حد توقف که هدف آن ها سودبردن از روندهای فعلی است، یک معامله گر از دستور توقف ضرر برای محدودکردن ضررهای بیش ازحد استفاده می کند. سفارش توقف ضرر نه تنها گامی برای حداکثرکردن سود است، بلکه با افزایش کنترل معامله گر بر ریسک، گزینه های استراتژی او را نیز گسترش می دهد.

با وجود این برای استفاده مؤثر از دستور توقف ضرر، معامله گر باید رفتار بازار را پیش بینی کرده و STOP-LOSS را براساس آن تنظیم کند؛ در غیر این صورت ممکن است نتواند جلوی ضرر را بگیرد و آن را چند برابر کند. وقتی معامله گر بتواند رفتار بازار را پیش بینی کند، می تواند هم مقدار ارزش دارایی و هم نوع توقف ضرر را به درستی تعیین کند.

انواع دستور توقف ضرر (استاپ لاس)

سفارش توقف ضرر بازار انواع مختلفی دارد که براساس رفتار بازار تعیین می شود. انواع دستور توقف ضرر به شرح زیر هستند:

توقف ضرر کامل

این دستور تمام ارزهای دیجیتال را درصورت فعال شدن حذف می کند. دستور توقف ضرر کامل در بازاری با نوسانات ناگهانی و غیرمنتظره قیمت از ضررهای بزرگ جلوگیری می کند. درحالی که افزایش قیمت به معنای از دست دادن سود معامله گر است، اگر قیمت پایین بماند، این دستور از ضرر جلوگیری می کند؛ بنابراین هنگام تعیین حد ضرر، معامله گر باید دو عامل ریسک و سود را در نظر بگیرد.

توقف جزئی

هنگامی که دستور توقف جزئی فعال می شود، درصد معینی از دارایی های دیجیتال را نقد می کند. این نوع سفارش می تواند در یک بازار بسیار پرنوسان (بازار ارز دیجیتال) مفید باشد. با اجرای این دستور، اگر بخشی از دارایی به قیمت کاهشی فروخته شود، معامله گر می تواند درصورت افزایش قیمت، از دارایی های باقی مانده استفاده کند.

اگر معامله گر دارایی را رها کند و قیمت کاهش یابد، ضرر می کند. این نوع سفارش می تواند به عنوان یک ابزار کنترل ضرر در یک بازار پرنوسان عمل کند، اما تضمینی برای حفظ دارایی نخواهد بود؛ بنابراین باید با درک کامل از آن استفاده شود و معامله گر بداند با این دستور، ریسک معامله هنوز بالاست.

چرا معامله گران از سفارش توقف ضرر بازار استفاده می کنند؟

معامله گران یا سرمایه گذاران می توانند از سفارش توقف بازار برای محافظت از سود خود استفاده کنند. اگر پس از اجرای دستور یک سفارش بازار، سهم ارز دیجیتال به کاهش خود ادامه دهد، خطر پرنشدن سفارش از بین می رود. زمانی که قیمت به کمتر از مقدار معینی می رسد، توقف ضرر ایجاد می شود؛ با این حال به دلیل ارزش قسمت محدودی از سفارش نمی توان آن را اجرا کرد.

یکی از معایب این استراتژی این است که یک دارایی ناگهان به زیر قیمت مشخصی می رسد؛ در این صورت سفارش اجرا و دارایی به قیمت بعدی فروخته می شود؛ حتی اگر زیر قیمت تعیین شده معامله شود. سرمایه گذاران می توانند با ترکیب این دستور با توقف ضرر، اثربخشی سفارش توقف ضرر بازار را افزایش دهند.

خطرات مرتبط با سفارش توقف ضرر چیست؟

زمانی که دستورهای توقف ضرر با مقدار خیلی بالا تنظیم شوند، معامله گر با خطر افزایش قیمت بالاتر از مقدار تعیین شده مواجه می شود. اگر ارزش توقف ضرر خیلی پایین باشد، معامله گر ریسک ضرر را می پذیرد.

درحالی که ممکن است سفارش توقف ضرر در یک بازار باثبات یک سفارش امن به نظر برسد، توقف ضرر پایین در یک بازار باثبات چندان مفید نیست، اما می تواند هنگام معامله ارزهای جدید و پرنوسان بسیار مفید و سودآور باشد؛ با این حال ریسک سرمایه گذاری با تصمیم گیری نادرست درباره نوع و ارزش توقف ضرر براساس تحلیل ضعیف بسیار بالا خواهد بود.

مانند هر ابزار معاملاتی، این سفارش اگر به درستی استفاده نشود، نه تنها سودآور نیست، بلکه سبب ضرر نیز می شود.

چگونه می توانیم سفارش توقف ضرر بازار ایجاد کنیم؟

زمانی که سفارش خرید یا فروش ارز یا سهام را به عنوان سفارش توقف ضرر ثبت می کنیم، درواقع به سیستم صرافی می گوییم که آن را با بهترین قیمت ممکن خریداری کند. زمانی که شرایط بازار ایده آل باشد، می توانیم با قیمتی که در نظر داریم، وارد معامله یا از آن خارج شویم.

برای مثال، اگر بخواهیم برای ارزی که احتمال افزایش ارزش آن وجود دارد و قیمت آن 1 دلار است، دستور توقف ضرر بازار ثبت کنیم، باید به صرافی بگوییم این ارز را با قیمت 1.3 دلار برای ما بخرد. در این شرایط زمانی که قیمت فعلی بازار به 1.3 دلار می رسد، سیستم معاملاتی صرافی سعی می کند ارز مورد نظر را با بهترین قیمت ممکن و ترجیحاً با همان قیمت 1.3 دلار برای شما خریداری کند.

دستور توقف بازار برای فروش به همین ترتیب انجام می شود؛ یعنی صرافی سعی می کند پس از اینکه قیمت فعلی بازار به قیمت دلخواه شما رسید، سفارش شما را با بهترین قیمت بازار یا همان قیمتی که هنگام ثبت سفارش وارد کرده اید، پردازش کند.

سخن پایانی

ثبت سفارش بازار به معنای معامله با بهترین قیمت موجود است. هنگامی که سفارش خرید یا فروش را براساس نوع بازار ثبت می کنیم، نیازی به ثبت قیمت ورودی یا خروجی معامله نداریم. سفارش توقف ضرر بازار به دستور خرید یا فروش دارایی گفته می شود؛ یعنی زمانی که دارایی مورد نظر به قیمت معینی برسد و به منظور محدودکردن ضرر سرمایه گذار در موقعیتی قرار گیرد که با حد توقف متفاوت است.

برخلاف دستور محدود یا حد توقف، که هدف آن ها سودبردن از روندهای فعلی است، یک معامله گر از دستور توقف ضرر بازار برای محدودکردن ضررهای بیش ازحد استفاده می کند. در سفارش توقف ضرر بازار صرافی سعی می کند پس از اینکه قیمت فعلی بازار به قیمت دلخواه شما رسید، سفارش شما را با بهترین قیمت بازار یا همان قیمتی که هنگام ثبت سفارش وارد کرده اید، پردازش کند.

پرسش های متداول

تگ (Tag) یا ممو (Memo) شناسه ای اضافی برای شناسایی دریافت کننده ها در تراکنش های ارز دیجیتال است. درواقع این شناسه در کنار نشانی کیف پول های دیجیتالی در فرایند تراکنش استفاده می شود. این آدرس در قالب یک رشته یا به صورت عددی است و مشخص می کند دریافت کننده برخی از ارزها در تراکنش های ارزی چه کسانی هستند.

امکان استفاده از این شناسه برای تراکنش برخی از ارزهای دیجیتالی وجود دارد؛ به عبارت دقیق تر از ممو یا تگ برای مسیریابی ارسال معامله و تراکنش در حوزه ارز دیجیتال استفاده می شود.

memo یا tag شناسه و آدرسی برای پیگیری دقیق تر مسیر تراکنش ها هستند. به کمک این شناسه می توانید بابت ارسال درست ارز به نشانی دریافت کننده مطمئن شوید. زمانی که می خواهید منابع مالی و ارزها را به شخصی دیگر بفرستید، چنین چیزی برایتان کاربرد پیدا می کند.

برای درک بهتر کارکرد این تگ یا شناسه، صرافی بایننس را در نظر بگیرید. این صرافی ارزهای خاصی دارد که تراکنش آن ها با امکان استفاده از ممو یا تگ ممکن است. بعضی از ارزهای موجود در این صرافی آدرس کیف پول مشترک دارند. برای اینکه تراکنش کاربران مختلف تفکیک شود، به حساب کاربری هر فرد شناسه ای منحصربه فرد اختصاص داده می شود که همین تگ یا ممو است.

لزوم استفاده از تگ یا ممو چیست؟ (Memo)

همان طور که پیش تر هم اشاره شد، برخی از ارزها به ویژه مواردی که در صرافی های متمرکز هستند، از نشانی مشترکی برای کاربران مختلف استفاده می کنند. در این صورت، ممکن است مسیر فعالیت افراد با یکدیگر ترکیب شده و شفاف سازی از تراکنش ها دور شود.

برای اینکه وضعیت فعالیت و تراکنش هر کاربر واضح باشد، شناسه ممو یا تگ در نظر گرفته می شود که می تواند عبارتی حاوی اعداد یا حروف باشد. شاید هم ترکیبی از این دو در ساختارش وجود داشته باشد.

تفاوت میان tag یا memo و آدرس ولت چیست؟

از آدرس کیف پول برای واریز توکن ها به حسابتان استفاده می شود. بعد از مراحل احراز هویت می توانید نشانی کیف پول خود را بسازید. هر کوین هم نشانی مخصوص به خود را دارد. بسیاری از صرافی ها از آدرس کیف پول مشترک برای کاربران مختلف استفاده می کنند.

درنتیجه ممو یا تگ برای شناسایی و تعریف هر حساب کاربری و تراکنش های آن کاربرد دارد؛ به بیان ساده تر آدرس ولت ها یا همان کیف پول شبیه بلوکی است که واحد و آپارتمان شما هم در آن قرار دارد، اما tag یا memo شماره دقیق واحدتان را نشان می دهد. اگر بخواهید کالایی را آنلاین سفارش بدهید و فقط شماره بلوکتان را به فروشنده بگویید، امکان دارد بسته پستی به دست تان نرسد.

کدام ارزها از فناوری تگ استفاده می کنند؟

از جمله کوین هایی که از تگ برای تراکنش شان استفاده می شود، عبارت اند از:

• کازماس (Cosmos (ATOM))
• ریپل (Ripple (XRP))
• ایاس (EOS (EOS))
• استلار (Stellar (XLM))
• بایننس کوین (Binance Coin (BNB))

بیشتر تراکنش ها با این ارزها، علاوه بر نشانی و آدرس متداول به تگ هم نیاز دارند تا با موفقیت نهایی و تکمیل شوند. برای تراکنش با این کوین ها، هم در زمان دریافت و هم سپرده گذاری و ارسال باید تگ/ ممو را برای رمزارزها اعمال کنید. اگر تراکنش شما نیازمند استفاده از این تگ ها باشد و فرایند برچسب گذاری را فراموش کنید یا تگی اشتباه برای تراکنش در نظر بگیرید، احتمال گم شدن و از دست رفتن ارزها در مسیر تراکنش وجود خواهد داشت.

چه زمانی به tag یا memo نیازی نیست؟

تنها زمانی نیازی به استفاده از این دو برای انجام تراکنش ارزهای مشخص نیست که آن ها را به استوریج (محل ذخیره) کنترل شده یا دیوایس و ابزاری مشخص می فرستید. کیف پول های خصوصی ابزارهایی هستند که حضانت درباره آن ها وجود دارد و صاحبشان با کلیدهای عمومی و خصوصی، کنترل آن ها را در دست دارد. از جمله کیف پول های خصوصی می توانیم به موارد زیر اشاره کرد:

• کیف پول های تحت دسکتاپ که روی لپ تاپ یا رایانه شخصی دانلود می شوند.
• کیف پول های سخت افزاری که روی ابزارهای سخت افزاری مانند usb ذخیره می شوند و آفلاین کار می کنند.

شیوه استفاده از ممو یا تگ چیست؟

زمانی که می خواهید ارز دیجیتالی از دسته ارزهای نیازمند به این دو را در تراکنش به نشانی گیرنده ای بفرستید، با این شناسه روبه رو می شوید. باید رشته مربوط به اعداد/ حروف یا ترکیب آن ها که شناسه تگ را می سازند، در کادری اختصاصی در کیف پول وارد کنید؛ برای مثال، این روند در کیف پول تراست ولت به شکل زیر خواهد بود:

• ابتدا وارد صرافی مورد نظری می شوید که می خواهید ارز را به آن بفرستید.
• به بخش کیف پول در حساب کاربری خود در آن صرافی وارد می شوید و گزینه واریز را انتخاب می کنید.
• اگر توکن مورد نظرتان برای ارسال حاوی memo یا tag باشد، علاوه بر گزینه آدرس گیرنده این شناسه را هم مشاهده خواهید کرد.
• آدرس گیرنده را کپی کنید و وارد ولت خود شوید.
• آدرس گیرنده را در بخش «فرستادن تراکنش» وارد کنید.
• دوباره به کیف پول صرافی بازگردید و این بار شناسه ممو یا تگ را در بخش مخصوصی در آنجا وارد کنید.
• درنهایت تراکنش را نهایی کنید.

از جمله صرافی هایی که از ممو یا تگ استفاده می کنند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• والکس (Wallex)
• بایننس (Binance)
• اکسدوس (Exodus)
• بلاک چین ولت (Blockchain Wallet)
• اج اپ (Edge App)
• کرکن (Kraken)

سخن پایانی

وجود tag یا memo راهی برای کنترل و مدیریت دقیق تراکنش ها در صرافی های متمرکز است. این شناسه ها می توانند دریافت کننده ارز در هر تراکنش را به طور دقیق شناسایی کنند و مانع بروز مشکل در فرایند جابه جایی ارزهای دیجیتالی شوند. این فناوری ساده به تراکنش ها در دنیای ارزها نظم خوبی می دهد.

پرسش های متداول

در سال های اخیر شاهد توسعه و گسترش تکنیک های سرمایه گذاری در بازارهای مالی بوده ایم. در این میان نه تنها ابزارهای مالی سنتی در حال تغییر و پیشرفت بوده اند، بلکه با ظهور دارایی های مدرنی مانند ارزهای دیجیتال، روش های سرمایه گذاری و ابزارهای مالی جدید نیز معرفی شده اند. با افزایش محبوبیت بازار کریپتوکارنسی و ورود سرمایه گذاران جدید، حجم معاملات انواع ارزهای دیجیتال به ده ها میلیون دلار در روز رسیده است.

به این ترتیب پلتفرم های رمزنگاری تلاش می کنند با هدف جذب رضایت مشتریان، کاهش ریسک تریدینگ و تسهیل روند معاملات خدمات و امکانات متنوعی را در اختیار کاربران خود قرار دهند. یکی از این خدمات لیمیت اوردر است.

سفارش محدود یا لیمیت اوردر چیست؟

سؤالی که مطرح می شود این است که چرا در میان انواع روش های سفارش گذاری در پلتفرم های معاملات سفارش محدود طرفداران بیشتری دارد؟ یا اینکه لیمیت اوردر چیست؟ این سفارش جایگزین مناسبی برای سفارش بازار یا همان Market order است. با استفاده از این روش ثبت سفارش، تریدر می تواند میزان ریسک معامله را تا حد امکان کاهش دهد و شرایط معامله را با توجه به استراتژی سرمایه گذاری خود شخصی سازی کند.

درواقع لیمیت اوردر یکی از انواع روش های سفارش گذاری در بازار ارزهای دیجیتال و بازارهای مالی سنتی است. براساس این روش کاربر می تواند سفارش خرید یا فروش کوین مدنظر را در قیمتی مشخص و ازپیش تعیین شده ثبت کند؛ به این ترتیب زمانی که وضعیت بازار به قیمتی برسد که کاربر مشخص کرده است، سفارش خرید یا فروش اجرا و نهایی خواهد شد.

 

بررسی نحوه عملکرد سفارش محدود

اکنون بهتر است نحوه عملکرد این روش ثبت سفارش را نیز بررسی کنیم. نکته ای که باید به آن توجه داشت، این است که دو نوع Limit Order در دسترس سرمایه گذاران قرار دارد: سفارش خرید محدود / Buy Limit Order و سفارش فروش محدود / Sell Limit Order.

• لیمیت اوردر خرید: در این نوع سفارش معامله گر قیمتی را برای خرید کوین مشخص می کند. سپس این سفارش تنها در قیمت تعیین شده یا پایین تر از آن اجرا خواهد شد.
• لیمیت اوردر فروش: در این نوع، معامله گر قیمتی را برای فروش کوین مشخص می کند. سپس این سفارش تنها در قیمت تعیین شده یا بالاتر از آن اجرا خواهد شد.

• در یک لیمیت اوردر نهایی شدن فرایند خرید و فروش در قیمت تعیین شده، امری تضمین شده است، اما این به معنای تکمیل سفارش نیست؛ زیرا سفارش های محدود تنها زمانی اجرایی می شوند که قیمت کوین با شرایط تعیین شده در سفارش تطبیق پیدا کند.

در این سفارش، اگر قیمت حد تعیین شده توسط خریدار یا فروشنده در بازه زمانی مشخص شده اجرا نشود، سفارش تکمیل نخواهد شد. نکته دیگر زمان بندی است؛ زیرا زمان بندی درست عامل اساسی در ثبت سفارش های لیمیت اوردر محسوب می شود. هر 1 سفارشی که در دفترچه سفارش در صرافی ثبت می شود، یک مهر زمانی دارد؛ به این ترتیب سفارش های محدودی که زودتر ثبت شده باشند، بر سفارش هایی که پس از آن ها پذیرفته می شوند، اولویت دارند. حتی اگر هر دو سفارش ها قیمت حدی مشابهی در مقایسه با هم داشته باشند.

مراحل ثبت سفارش محدود

برای درک بهتر این سفارش بهتر است آن را در قالب یک مثال بررسی کنیم. فرض کنید معامله گری قصد دارد بیت کوین را در قیمتی مشخص خریداری کند، برای این کار به صرافی مدنظر مراجعه می کند و از طریق پنل تریدینگ صرافی و انتخاب جفت ارز انتخابی خود به باکس ثبت سفارش خرید می رود. در این باکس، ابتدا تب لیمیت اوردر را انتخاب کرده و سپس سفارش محدود خرید بیت کوین را در قیمت مدنظر خود ثبت می کند.

برای مثال، اگر ارزش بیت کوین به قیمت 9000 دلار کاهش پیدا کند و قصد خرید 1 بیت کوین (BTC) را داشته باشید، باید قیمت محدود را روی 9000 دلار تعیین کنید. از سوی دیگر، شرایطی را در نظر بگیرید که براساس آن قصد دارید هم زمان با افزایش ارزش بیت کوین و رسیدن به قیمت 10000 دلار بیت کوین خود را بفروشید؛ در این صورت باید قیمت فروش محدود را روی 10،000 دلار تعیین کنید.

نکته مهم درباره ثبت سفارش محدود این است که اگر قیمت تعیین شده توسط کاربر در سفارش خرید محدود بالاتر از قیمت فعالی بازار و در سفارش فروش پایین تر از قیمت فعلی بازار تعیین شود، احتمال اینکه سفارش به سرعت پر و بسته شود، بسیار بالاست؛ چراکه در این شرایط قیمتی بهتر از قیمت حدی مشخص شده توسط کاربر وجود دارد.

تفاوت سفارش بازار و سفارش محدود چیست؟

سفارش بازار یا همان Market Order رایج ترین روش ثبت سفارش خرید و فروش انواع ارزهای دیجیتال است. با استفاده از این روش، کاربران هنگام خرید یا فروش یک دارایی دیجیتالی، کوین مدنظر را با قیمت لحظه ای بازار خرید و فروش می کنند.

سفارش بازار روشی ساده و سریع برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال است و به این ترتیب بلافاصله اجرا و تکمیل می شود؛ درنتیجه می توان گفت سفارش بازار باید تا حد امکان در سریع ترین حالت ممکن در قیمت کنونی بازار اجرا و نهایی شود و قیمت در فرایند تکمیل سفارش نقش کم رنگی دارد.

در مقابل، در یک سفارش محدود یا قیمت حرف اول را می زند؛ به همین دلیل اگر ارزش کنونی ارز دیجیتال مدنظر در محدوده پارامترهای تعیین شده توسط کاربر قرار نداشته باشد، معامله لیمیت اوردر معامله گر اجرا و نهایی نخواهد شد.

اجرای یک سفارش محدود چه مدتی طول می کشد؟

مدت زمان بازماندن این سفارش با توجه به سیاست های صرافی متفاوت است. بسیاری از صرافی ها سفارش های محدود را تنها برای یک روز باز نگه می دارند، اما گروهی دیگر از صرافی های رمزنگاری ممکن است سفارش های محدود کاربران را برای یک بازه زمانی مشخص مثلاً 30، 60 یا 90 روز باز نگه دارند.

درنهایت در گروهی دیگر از صرافی ها نیز اگر کاربر سفارش را عمدی لغو نکند، صرافی تا زمان اجرایی شدن سفارش محدود، سفارش کاربر را باز نگه می دارد.

سخن پایانی

با پاسخ به این پرسش که سفارش محدود چیست، دریافتیم این سفرش نوعی روش ثبت سفارش محبوب در بازارهای مالی از جمله بازار ارزهای دیجیتال است. کاربران می توانند هنگام ثبت سفارش، قیمت خرید یا فروش دارایی را از قبل مشخص کنند؛ به این ترتیب تنها در صورتی که ارزش کوین مدنظر به قیمت تعیین شده برسد، سفارش خرید یا فروش محدود، اجرا و نهایی خواهد شد.

 

در عصری که هر روزه پروژه های ارز جدیدی روی کار می آیند، باید روش های گوناگونی نیز برای جذب سرمایه برای این پروژه ها در نظر گرفته شود. از سوء شهرت عرضه اولیه سکه (ICO) در سال ۲۰۱۷ گرفته تا جریان سرمایه داری خطرپذیر (VC) در سال ۲۰۲۱ تا روی کار آمدن روش های گوناگون جذب سرمایه مانند عرضه اولیه استخر استیک (ISPO)، پروژه های کریپتوکارنسی نوظهور و امیدبخش همواره مسیر خود را در جاده جذب سرمایه برای ساخت محصولات ارز گشوده اند.

با این حال به منظور جذب سرمایه راهی جز مشارکت در الگوریتم های اجماع شبکه وجود نخواهد داشت. اگر بتوانید به طریقی از ارزهای دیجیتال بلااستفاده خود استفاده کرده و از طریق آن ها اطمینان حاصل کنید بلاک چینی که در آن سهام دارید، مرتباً بلوک های جدید تولید کرده و در ازای آن پاداش دریافت می کند، آیا چنین کاری نمی کنید؟ این دقیقاً همان کاری است که عرضه اولیه استخر استیک انجام می دهد. ISPO را می توان محصول فکری کاردانو دانست که یک بلاک چین با الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake) یا PoS است.

حال باید دانست این عرضه اولیه دقیقاً چیست و چطور کار می کند و مهم تر از همه اینکه چه تفاوتی با دیگر روش های سنتی جذب سرمایه در حوزه کریپتو دارد. برای پاسخ به این پرسش ها و بسیاری پرسش های دیگر، نخست به سراغ درک اصلی ترین روش های جذب سرمایه در حوزه ارزها می رویم.

انواع روش های تأمین بودجه کریپتو

چندین روش مختلف به منظور جذب سرمایه برای پروژه های ارز وجود دارد. اکنون دیگر دورانی که کارآفرینان بالقوه باید در صف به انتظار سرمایه گذاران می نشستند تا زندگی شان را تغییر دهند، گذشته است. اگرچه صنعت سرمایه داری خطرپذیر شاهد تغییرات عظیمی است و همچنان یکی از مطمئن ترین روش های جذب سرمایه برای پروژه های تکنولوژیک به شمار می رود، اکنون به لطف فناوری بلاک چین راه های جدیدتری پیش روی پروژه های کریپتو قرار گرفته است.

از همین رو، پروژه های فعال در این فضا متدهای مختلفی را برای جذب سرمایه به کار گرفته اند که در ادامه برخی از مشهورترین آن ها را بررسی می کنیم.

عرضه اولیه سکه (ICO)

شاید بتوان عرضه اولیه سکه را یکی از اصلی ترین راه های جذب سرمایه در بازار کریپتو دانست. به عنوان بخشی از یک ICO، با صدور توکن های یک پروژه و افتادن این توکن ها به دست سرمایه گذاران علاقه مند، پروسه جذب سرمایه کلید می خورد؛ برای مثال هنگامی که پروژه اتریوم به عرضه اولیه سکه خود اشتغال داشت، هدف آن جذب سرمایه گذاران برای مشارکت در این پروژه بود.

این هدف گذاری بر مبنای تحقیقات فنی تیم اتریوم و برگه زرد نوشته شده برای آن صورت گرفته و به این معنا بود که سرمایه گذاران بالقوه با مطالعه ساز و کارهای اتریوم می توانستند به نحوه کارکرد پروتکل و بلاک چین آن پی ببرند. این امر به سرمایه گذاران فرصت مناسبی می داد تا زوایای مختلف پروژه را درک کنند و با شرکت در فرایند ICO به دریافت توکن های اولیه آن نائل شوند.

اگرچه برخی سرمایه های تولیدشده از محل ICO از دست رفت، شکی وجود نداشت که ICO روشی نوآورانه برای جذب سرمایه در کریپتو به ویژه در ابتدای شکل گیری این فضا بود. ICO اتریوم در ماه آگوست ۲۰۱۴ با قیمت ۳۱/۰ دلار به ازای هر توکن عرضه شد و با افزایش قیمتی بالغ بر ۱۶ میلیون دلار مواجه شد.

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO)

IDO پروسه مشابهی را در جذب سرمایه در پیش گرفت و تفاوت آن با ICO در این است که در IDO سرمایه گذاران تنها زمانی اقدام به خرید سکه های یک پروژه می کنند که این توکن ها در فهرست صرافی های غیرمتمرکز (DEX ها) آورده شده باشند.

سرمایه گذاران درباره بازارسازهای خودکاری (AMM) مانند یونی سواپ (Uniswap)، سوشی سواپ (Sushiswap) و پنکیک سواپ (PancakeSwap) می توانند به آسانی توکن های در اختیار خود (از قبیل USDT) را با توکن اصلی پروژه معاوضه یا سواپ کنند.

عرضه توکن اوراق بهادار (STO)

STO یک روش کمتر شناخته شده برای جذب سرمایه کریپتوست. در این روش، عرضه عمومی اوراق بهادار دیجیتال و توکنیزه شده صورت گرفته و سپس این اوراق بهادار با عنوان دارایی هایی مانند اکوئیتی (Equity) یا اوراق بهادار با درآمد ثابت (Fixed income) استفاده می شوند.

با این حال به عنوان بخشی از فرایند STO، پروژه توکن های خود را در صرافی هایی که توکن های اوراق بهادار را در لیست خود دارند، وارد کرده است و کاربران می توانند این توکن ها را به کمک این صرافی ها خریداری کنند.

عرضه اولیه صرافی (IEO)

IEO کم وبیش مشابه IDO است؛ با این تفاوت جزئی که واسطه بین پروژه و سرمایه گذاران بالقوه آن مهره ای متمرکز (مانند یک صرافی یا لانچ پد) است. فرایند جذب سرمایه از طریق پلتفرم صرافی (مانند صرافی بایننس) صورت می گیرد و کاربران می توانند سرمایه در اختیار خود در صرافی را برای خرید این توکن ها به کار ببرند. بیشتر صرافی های متمرکز (CEX ها) مانند بایننس و FTX این قبیل رویدادهای جذب سرمایه را برای پروژه های نوظهور تسهیل می کنند.

عرضه اولیه استخر استیک (ISPO) چیست؟

MELD یکی از نخستین پروژه هایی بود که مدل ISPO را برای جذب سرمایه به کار بست. این پروژه ISPO را این گونه تعریف می کند: عرضه اولیه استخر استیک یا ISPO روشی با آزادی عمل بالا به منظور جذب سرمایه برای پروژه های ارز است.

در بلاگ MELD به تفصیل روش کار ISPO توضیح داده و اشاره شده است که کاربران چگونه می توانند توکن های ADA خود را به استخرهای استیک MELD واگذار (delegate) کرده و در ازای آن پاداش دریافت کنند. این پاداش دو قسم است: یکی ۱۰۰ درصد پاداش در قالب توکن های ADA و دیگری ۵۰ درصد پاداش ADA و ۵۰ درصد MELD.

این پروژه تاکنون مقدار بسیاری توکن MELD به ارزش ۸۰۰ میلیون را به عنوان پاداش به نمایندگان یا دلیگیتورها تخصیص داده است.

MELD چیست؟

MELD یک بانک غیرامانی ارز دیجیتال است که به شما امکان دریافت و اعطای وام از دارایی های ارز و ارزهای فیات را هم زمان می دهد. کاربران MELD همچنین این فرصت را خواهند داشت که با استیک کردن توکن های MELD خود از بازده سرمایه گذاری (yield) برخوردار شوند.

پروسه وام دهی در این پروژه مشابه دیگر استخرهای وام/ قرض در حوزه کریپتوست و کاربران به سادگی می توانند با ارائه وثیقه از این پلتفرم وام کریپتو دریافت کنند. به وام دهنده در این معامله به ازای قفل کردن سرمایه خود یک نرخ بهره تعلق می گیرد. MELD خدمات وام فیات را نیز در پلتفرم خود ارائه می دهد.

عرضه اولیه استخر استیک چگونه کار می کند؟

برای اینکه ISPO را درک کنیم، ابتدا لازم است با سازوکار عملکرد استخرهای استیک آشنا شویم. استخرهای استیک ساده ترین راه برای دستیابی به بازده در بازار ارزها هستند. پروتکل های ارزی که از مدل اجماع اثبات سهام تبعیت می کنند، برای پیشبرد بلاک چین خود بر استخرهای استیک اتکا دارند. در اینجا استخرها جایگزین ماینرها در بلاک چین های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) شده اند.

در این فرایند، به جای اینکه ماینرها برای اعتبارسنجی تراکنش های شبکه ناگزیر از به کارگیری منابع محاسباتی باشند، کاربران در الگوریتم اثبات سهام، سرمایه (در فرم توکن بومی زنجیره) را به جای آن به کار می برند. سپس اعتبارسنجان یا ولیدیتورها (Validators) از این سهم (استیک) برای تأیید تراکنش ها و ایجاد بلوک های جدید در بلاک چین بهره می جویند.

اما از آنجا که سرمایه استیک شده اغلب قفل می شود و نمی توان از آن در جایی غیر از سیستم defi/’>دیفای استفاده کرد، کاربران پاداش های استیکینگ را دریافت می کنند؛ یعنی عملاً همان بهره ای که از محل سرمایه استیک شده خود به دست می آورند.

درباره MELD، استخرهای استیک و پاداش هایی که به کاربران (نمایندگانی که سرمایه خود را در این استخرها استیک نموده اند) اختصاص یافته، استفاده می شود. در اصل تفاوت به کارگیری مدل ISPO با دیگر روش های معمول جذب سرمایه کریپتو در این است که تولید سرمایه در ISPO به نحوی صورت می گیرد که سرمایه های واگذارشده توسط آن ضبط و جمع آوری نمی شود.

درحقیقت MELD به عنوان یک رابط بین پاداش های استیکینگ به دست آمده از استخرهای استیک و پاداش های تعلق گرفته به نمایندگان یا دلگیتورها عمل می کرد. به این ترتیب نمایندگان پاداش های ADA ای را که طی فرایند استیکینگ به وجود آمده اند، ا برای خود نگه داشته و درعوض مقدار متناسبی از توکن های MELD را به کاربرانی که در ISPO مشارکت داشته اند، اعطا می کردند.

معنای این حرف آن بود که سرمایه گذاران بالقوه ای که قصد سرمایه گذاری روی پروژه را داشتند، نیازی نداشتند همه سرمایه خود را وقف پروژه کنند و به این ترتیب آن را در معرض خطر بی ارزش شدن قرار دهند. خطر قفل کردن سرمایه در بطن پروژه توسط خود پروژه رفع و رجوع شد. از آنجا که کاربران کنترل تام روی دارایی های خود داشتند، می توانستند هر زمان که خواستند سرمایه خود را برداشت کنند.

آیا ISPO با ICO متفاوت است؟

بله. ISPO با ICO فرق دارد؛ زیرا در عرضه اولیه استخر استیک نیازی نیست سرمایه گذاران بالقوه دارایی خود را در پروژه سپرده گذاری کنند و به این ترتیب با خطر راگ پول (rugpulled) شدن مواجه شوند. درعوض این کاربران سرمایه خود را وارد یک استخر استیک می کنند و پروژه تنها پاداش های استیکینگ را از استخر برداشت کرده و درمقابل به مقدار متناسب از طریق توکن های خود به کاربران پاداش می دهد.

این امر موجب می گردد شرایط برای سرمایه گذاران بسیار آسان تر شود. سرمایه گذارانس می توانند هر زمان که خواستند سرمایه خود را برداشت کنند و از این آزادی عمل نیز برخوردار خواهند بود که در هر تعداد رویداد جذب سرمایه که امکان دارد، مشارکت کنند.

همچنین اگر پروژه با شکست مواجه شود، سرمایه گذاران می توانند به راحتی دارایی های خود را از استخر استیک خارج کنند و تمامی اموال خود را باز پس بگیرند. به یاد داشته باشید در یک ICO، شما همه سرمایه ای را که می خواهید روی یک پروژه صرف کنید، وارد کار کرده و دیگر قادر به استفاده از آن در جای دیگر نخواهید بود.

درحالی که درباره ISPO مانند این است که سرمایه خود را در یک استخر استیک وارد کرده و از آن کسب درآمد (پاداش) کنید. اگر پروژه با بن بست مواجه شد، شما تنها پاداش های استیکینگ خود را از دست خواهید داد، اما سرمایه اصلی تان سر جای خود است و می توانید هر زمان خواستید آن را برداشت کنید. از سوی دیگر، درصورت موفقیت پروژه شما علاوه بر تمام سرمایه اولیه خود پاداش های به دست آمده در قالب توکن را نیز دریافت خواهید کرد.

استخر استیک MELD چیست؟

این استخر در یکم جولای سال ۲۰۲۱ راه اندازی شد و شش ماه بعد در ۸ دسامبر به کار خود خاتمه داد. همه علاقه مندان به مشارکت در این پروژه این شانس را داشتند که به دلخواه خود هر میزان ADA را در مدت مورد نظر خود به استخر واگذار کنند.

از آنجا که این توکن ها به یک استخر استیک واگذار می شدند، دارندگان آن ها می توانستند هر زمان خواستند این توکن ها را برداشت کنند. به طور دقیق ارزش توکن های MELD ای که به عنوان پاداش برای مشترکان کنار گذاشته شد، معادل ۸۰۰ میلیون دلار بود. عرضه اولیه استخر استیک MELD دو جزء (استخر) را در خود جای داده است:

• MELD1: این استخر تنها از توکن های MELD تشکیل شده است. به طور خلاصه اگر کاربران توکن های ADA خود را به این استخر واگذار می کردند، پاداش آن ها تنها در قالب توکن های MELD و توکن های ADA پرداخت می شد.

• MELD2: این استخر به طور مساوی بین توکن های MELD و ADA تقسیم شده بود (۵۰ درصد هرکدام)؛ یعنی کاربران درصورت واگذاری سرمایه خود در این استخر می توانستند هم از پاداش توکن های MELD و هم ADA بهره مند شوند.

پاداش ها در روز آخر یعنی در ۸ دسامبر ۲۰۲۱ به کاربران ایردراپ شدند. هدف این شیوه جذب سرمایه به کارگیری سرمایه برای طیفی از مصارف مختلف عنوان شد. ISPO توکن MELD درمجموع ۳۲ دوره یا Epoch به طول انجامید و سرمایه با الگوی زیر برای مصارف مختلف صرف شد:

این پروژه موفق شد طی ISPO خود بالغ بر 1 بیلیون ارزش معادل کاردانو را در استخرهای استیک جمع آوری کند که در نوع خود بی سابقه بود؛ چراکه از تمایل کاربران به کنترل بیشتر روی سرمایه خود حکایت می کرد.

هدف اولیه ای که MELD از ISPO خود داشت، این بود تا شیوه ای متفاوت از جذب سرمایه کریپتو را امتحان کند که پیش تر امتحان نشده بود. این امر به طور ویژه برای سرمایه دارانی که سرمایه خود را در ICO قفل کرده بودند، سودمند بود. درحقیقت ISPO راهی جایگزین برای سرمایه گذاری روی یک پروژه ارز را فارغ از دغدغه مخاطرات آن در اختیار این سرمایه گذاران قرار داد.

مثال هایی از ISPO

از زمان موفقیت عرضه اولیه استخر استیک MELD، این ISPO به شهرتی روزافزون دست یافت و اکنون هم پروژه ها و هم سرمایه گذاران از آن به ترتیب به عنوان متد اصلی خود در جذب سرمایه و سرمایه گذاری استفاده می کنند. یکی از شگرف ترین مزایای ISPO ها آن است که تنها توسط پروژه های جدی و ثابت قدم اخذ می شود و درنتیجه احتمال اینکه یک پروژه اقدام به کلاه برداری یا به اصطلاح راگ پول کردن سرمایه گذاران خود کند، بسیار کمتر خواهد بود.

MinSwap پروژه دیگری در بلاک چین کاردانوست که از متد مشابه برای جذب سرمایه استفاده می کند. ISPO مین سواپ متشکل از ۱۰ استخر استیک است. دیگر بلاک چین های مبتنی بر الگوریتم اثبات سهام نیز می توانند از این مدل برای جذب سرمایه استفاده کرده و آن را به سازندگان پروتکل و سرمایه گذاران پروژه های مختلف در حوزه کریپتو عرضه کنند. اینکه تا چه اندازه ISPO ها در آینده به موفقیت دست خواهند یافت، تنها زمان مشخص خواهد کرد.

چگونه در عرضه اولیه استخر استیک مشارکت کنیم؟

توسعه دهندگان و سرمایه گذارانی که قصد دارند از ISPO به عنوان متدی برای جذب سرمایه برای پروژه خود استفاده کرده و یا در سرمایه گذاری مشارکت کنند، می توانند به ساخت یک استخر استیک همت اقدام کنند؛ در این صورت، سرمایه گذاران توکن های ADA خود را در استخر استیک می کنند و می توانند درصد پاداش های استیکنیگی را که می خواهند در قالب توکن های ADA دریافت کنند و همچنین درصد پاداش هایی را که برای پروژه خود در نظر گرفته اند، تعیین کنند.

همان طور که ملاحظه می کنید، هم توسعه دهندگان پروژه و هم سرمایه گذارانی که دستی در پروژه دارند، می توانند این درصد را تعریف کنند و از این نظر شفافیت کامل برقرار خواهد بود. درعوض، توسعه دهندگان نیز وعده درصد متناسبی از پاداش های استیکینگ را در قالب توکن های خود به افراد می دهند.

این توکن ها معمولاً در انتهای هر دوره یا Epoch به کیف پول سرمایه گذاران ایردراپ می شود. این امر متضمن آن است که پروژه مورد نظر بودجه مورد نیاز خود را دریافت کند و سرمایه گذاران بتوانند وجوه خود را روی این پروژه سرمایه گذاری کنند.

شما می توانید پروژه های در دست اجرای ISPO را روی زنجیره های مختلف دنبال کنند. از آنجا که کاردانو نخستین بلاک چینی به شمار می آید که این متد را به کار گرفته، ممکن است با پروژه هایی رو به رو شود که کاردانو را مدل پایه خود به کار می برند.

برای آگاهی از پروژه های نوظهور کاردانو توصیه می شود حتماً سری به وب سایت رسمی این بلاک چین بزنید. اکنون که با نحوه کارکرد ISPO آشنا شدیم، بد نیست به سراغ درک نحوه تولید پاداش با استفاده از استیک کردن ADA برویم. آشنایی با این فرایند درک شما از سازوکار این بلاک چین را تقویت می کند و به شما دید روشن تری درباره منبع بازگشت سرمایه می دهد.

استخرهای استیک ADA چگونه کار می کنند؟

در یک بلاک چین مبتنی بر الگوریتم اثبات سهام (PoS) استخرهای استیک یک جزء سازنده حیاتی قلمداد می شوند. اگرچه در این مورد کاربران نیز می توانند به طور مستقل عمل استیکینگ را انجام دهند، به طورکلی استخرهای استیک به مجموعه سرمایه های کاربران که بعدها در شبکه استفاده می شود (به اصطلاح دیپلوی می شود) اطلاق می گردد.

پس پاداش های به دست آمده از به کارگیری تمامیت استخر استیک در شبکه در میان تمام افرادی که در دیپلوی کردن نقش داشته اند توزیع خواهد شد، ما باید دانست استیک چیست و بازگشت سرمایه دقیقاً از کجا حاصل می شود؟ در یک بلاک چین مبتنی بر PoS، نیازی نیست کاربران از منابع محاسباتی برای تأیید بلوک های زنجیره استفاده کنند.

درعوض باید سرمایه خود را به شبکه بسپارند. سپس این سرمایه در شبکه به منظور گزینش اعتبارسنجان (ولیدیتورها) به کار می رود و به این ترتیب اعتبارسنجی بلوک بعدی کلید می خورد. طبیعتاً هرچه مبلغ سپرده فرد در شبکه بیشتر باشد، شانس بیشتری به منظور انتخاب آن فرد برای اعتبارسنجی وجود خواهد داشت و متعاقباً هرچه شانس برگزیده شدن بیشتر باشد، سود به دست آمده از استیکینگ برای فرد بالاتر خواهد بود.

از همین رو بسیاری از سرمایه گذاران تمامی سرمایه خود را از طریق یک استخر استیک وارد شبکه کرده و آن را استیک می کنند. با این کار شانس این افراد برای اینکه به عنوان اعتبارسنج تراکنش ها در شبکه انتخاب شوند، بسیار بالاتر از حالت عادی خواهد بود.

اکنون که سرمایه گذاران به سپرده گذاری سرمایه خود در شبکه اقدام کرده اند، می توان گفت این سرمایه «قفل شده» است؛ یعنی ارزش نقدینگی ندارد و نمی توان از آن در جای دیگری استفاده کرد. بلاک چین های PoS با این چالش بنیادی روبه رو بوده و با معرفی پروتکل های لیکوئید استیکینگ (Liquid Staking) درصدد رفع آن برآمده اند. با این حال همچنان چالش به قوت خود باقی است. به علاوه در پروسه طراحی مکانیک این زنجیره ها، درصد معینی از کریپتوکارنسی بومی شبکه به عنوان پاداش شبکه تعیین و کنار گذاشته می شود.

بنابراین می توان گفت پاداش های استیکینگ به عملکرد صحیح بلاک چین های PoS وابسته است و امنیت هریک از این شبکه ها مستقیم در گرو میزان سرمایه استیک شده خواهد بود. اگر سرمایه بیشتری وارد شبکه شده و استیک شود، انعطاف پذیری شبکه در برابر حملات کلاه برداران ارتقا خواهد یافت.

این انعطاف پذیری بیشتر موجب می شود پاداش های استیکینگ نیز از ثبات بیشتری برخوردار شوند و این راز موفقیت ISPO هاست. در یک ISPO تیپیک، تنها سرمایه ای که شما به پروژه اعطا می کنید، بازده سرمایه خودتان است؛ به عبارت دیگر در یک شبکه سالم، سهم (استیک) اولیه شما کاملاً دست نخورده باقی خواهد ماند.

سخن پایانی

بی شک ISPO ها یک متد امیدبخش برای جذب سرمایه کریپتو به شمار می آیند. به نظر می رسد ISPO در مقایسه با دیگر روش های سنتی قابلیت اتکای بیشتری دارد و این امر را می توان نتیجه مستقیم سهولت در استفاده و اعتمادپذیری این روش دانست.

ISPO به شما این آزادی عمل را می دهد تا هر زمان خواستید سرمایه خود را آن استیک (Unstake) کنید. این نه تنها به معنای محفوظ بودن سرمایه شماست، بلکه این سیگنال را نیز متبادر می کند که پروژه در غیاب سرمایه گذاران خود و استیک شدن سرمایه ها، بودجه ای نخواهد داشت.

اگرچه ISPO روشی امیدبخش در زمینه جذب سرمایه است، نباید فراموش کرد که این متد تازه در ابتدای راه خود قرار دارد و درست همان طور که ICO در آغاز بسیار آینده دار به نظر می رسید، ممکن است ISPO نیز به سرنوشت مشابه دچار شود. به علاوه، این آزمون و خطاها در پروتکل کاردانو انجام شده است که بخش قابل توجهی از توکن های آن (توکن های ADA) در شبکه استیک شده اند.

این امر دیپلوی کردن استخرهای استیک شبکه را آسان تر می کند و درنتیجه بر اثربخشی ISPO ها می افزاید. اگرچه ایده آل ما این است که پروسه مشابه را در بلاک چین های دیگر نیز شاهد باشیم، نباید فراموش کنیم که کاردانو اکوسیستم پرجنب و جوش زنجیره هایی مانند اتریوم و سولانا را ندارد؛ بنابراین نمی توان گفت صد درصد این متد روی دیگر زنجیره ها نیز موفق عمل خواهد کرد.

سوالات متداول

• روش های تأمین بودجه پروژه های ارز دیجیتال چیست؟

عرضه اولیه سکه، عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز، عرضه اولیه توکن اوراق بهادار و عرضه اولیه صرافی.

• عرضه اولیه استخر استیک چیست؟

این عرضه اولیه روشی با آزادی عمل بالا به منظور جذب سرمایه برای پروژه های ارز است؛ یعنی اینکه کاربران چگونه می توانند توکن های ADA خود را به استخرهای استیک MELD واگذار (delegate) کرده و در ازای آن پاداش دریافت کنند.

 

 

کاربرد توکن های غیرقابل تعویض (NFT)، چه به عنوان اثر هنری دیجیتال و چه به عنوان آواتار یا یک دارایی درون بازی، در چندسال گذشته به طور تصاعدی افزایش یافته است. با این حال، یکی از کاربردی ترین استفاده های آن که در طول ETHDenver در سال 2019 معرفی شد، Proof of Attendance Protocol (پروتکل اثبات حضور) یا به اختصار «POAP» است.

پروتکل اثبات حضور (تلفظ poh-ap) یک NFT منحصربه فرد است که برای بزرگداشت و اثبات حضور در یک رویداد (مجازی یا فیزیکی) به افراد داده می شود. این پروتکل اغلب به عنوان «اکوسیستمی برای حفظ خاطرات» شناخته می شود و افراد می توانند در طول زمان، مجموعه ای از POAPها را برای ذخیره کردن تجربیات زندگی حضوری (فیزیکی) و فعالیت خود از طریق فضای مجازی جمع آوری کنند.

الگوریتم اثبات حضور (Proof Of Attendance Protocol) چیست؟

پروتکل اثبات حضور (POAP)، پروتکلی است که از انتقال ایمن و تأییدشده ی داده ها بین طرفین پشتیبانی می کند. برخی موارد قابل توجه استفاده از این پروتکل عبارتند از: تأیید مدارک تحصیلی، اثبات حضور در یک رویداد و ایمن کردن امضای دیجیتال برای کاهش شانس هک. تحلیلگران و کارشناسان معتقدند که پروتکل اثبات حضور، ترکیبی ایدئال از دنیای فیزیکی و دیجیتالی است. شرکت در سمینارها، کنفرانس ها، رویدادها و گردهمایی های دیگر، می تواند از طریق برنامه ی دارای مجوزی که به خوبی از این پروژه توسعه داده شده است، در یک بلاک چین ثبت شود.

هرکسی که بخواهد در گردهمایی داخل برنامه ی شبکه ی POA شرکت کند، باید در طول فرآیند اعلام حضور چهره ی خود را نشان دهد. سپس، حضور آن ها از طریق برنامه روی بلاک چین ثبت می شود. تمام داده های ثبت شده در شبکه ی POA غیرقابل نفوذ و ایمن است. بنابراین، به دلیل تغییرناپذیری، هیچ کس نمی تواند سوابق آن را تغییر دهد یا جعل کند. این برنامه پس از هر ده دقیقه یک کد QR تولید می کند تا وضعیت فعلی تمام فعالیت ها و رویدادهای تحت نظارت را نشان دهد.

یک آدرس عمومی با کد QR مربوطه، در فضایی منتشر می شود که شرکت کنندگان آن بتوانند به راحتی و با سهولت به آن دسترسی داشته باشند. سپس، همه ی شرکت کنندگان می توانند از کد QR برای اعلام حضور در رویداد در حین حرکت استفاده کنند. این کار آن ها را قادر می سازد تا حضور خود را بدون نیاز به هیچ سابقه ی کاغذی اثبات کنند.

جالب اینجاست که پروتکل اثبات حضور، از مدل ارائه ی اولیه ی سکه ی ساده (ICO) استفاده می کند که به تأمین مالی بیش تر فعالیت های توسعه و بازاریابی کمک می کند.  این مدل، نیاز به یک رویداد فروش سنتی که به بودجه های هنگفت، توسعه دهندگان تجاری اختصاصی و بسیاری از منابع دیگر نیاز دارد، از بین می برد.

تاریخچه ی POAP

Dan Novaes در سال 2012، ایده ی درخشانی را از یک برنامه ی کاربردی مبتنی بر بلاک چین ارائه کرد که مطابق با زمان صرف شده در یک رویداد خاص، به کاربران پاداش می دهد. این مفهوم به پروتکل غیرمتمرکزی به نام Proof of Attendance تبدیل شد که توسط تیم شبکه ی POA اجرا می شود. POAPها برای اولین بار در سال 2019 در کنوانسیون ETH Denver معرفی شدند. سازمان دهندگان این رویداد تا حد زیادی به کمک های مالی اینفلوئنسرها و توسعه دهندگان مختلف متکی بودند. به هر شرکت کننده ای یک POAP به عنوان پاداش داده شد و به این ترتیب POAPها پا به عرصه ی حضور گذاشتند.

ماهیت غیرمتمرکز پروتکل اجازه می دهد تا مدرک حضور را توسط یک سازمان دهنده ی رویداد ارسال، تأیید و سپس گواهی دیجیتال صادر کند. گواهی ممکن است شامل داده های اضافی، مانند کوپن های تخفیف و سایر اطلاعات مرتبط باشد. چنین ثبت نامی فقط در طول یا بعد از رویداد معتبر است؛ مدرک قابل اعتمادی که نشان می دهد شخص به طور فیزیکی در رویداد حضور داشته است. استفاده از بلاک چین، امکان ایجاد یک دفترکل عمومی غیرمتمرکز را برای ذخیره ی داده های حضور و غیاب غیرقابل تغییر فراهم می کند. خود پروتکل کاملاً شفاف است و به هر کاربر اجازه می دهد رویدادی که در آن شرکت کرده است، با مرور دفترکل تأیید کند.

شبکه ی POA سه راه حل مختلف به صورت موازی ارائه می دهد. در مرحله ی اول، یک پروتکل باز وجود دارد که هر کسب وکار یا سازمانی می تواند برای ایجاد یک برنامه ی غیرمتمرکز از آن استفاده کند. سپس، خدمات ردیابی حضور و غیاب فقط برای سازمان دهندگان رویداد در دسترس است که می توانند توکن های سفارشی ایجاد کنند و داده های گواهی دیجیتال حضور و غیاب را در بلاک چین های خصوصی POA ذخیره کنند. درنهایت، تیم TokenClub را راه اندازی می کند؛ سرویس خودکار مبتنی بر اشتراک که بلیت ها/توکن ها و سایر دارایی های دیجیتال انحصاری را برای مشترکین ارسال می کند.

نحوه ی عملکرد پروتکل اثبات حضور چگونه است؟

در اصل، POAPها را می توان به عنوان ارتقاء روشی جهت «اعلام حضور» یا برچسب گذاری مکان/فرد در رسانه های اجتماعی در نظر گرفت؛ زیرا کاربران با انجام این کار، هیچ گونه اطلاعات شخصی حساسی را فاش نمی کنند. چند نمونه از رویدادهایی که POAP را ارائه کردند، عبارت اند از: EthGlobal ،Dappcon و کنفرانس انجمن اتریوم در پاریس. همچنین، اکوسیستم متاورس دیسنترالند، POAPها را به طور مرتب برای کاربران خود ارسال می کند تا به یادبود رویدادهای درون بازی مانند مهمانی 10 میلیون کاربر که توسط متامسک در سال 2021 برگزار شد، کمک کند. با توجه به تعداد کلاهبرداری و تقلب ها در بازار ارزهای دیجیتال، برای اینکه چیزی به عنوان POAP ایجاد شود، باید از طریق قرارداد هوشمند رسمی POAP حاوی ابر داده های مربوط به زمان و تاریخ خاص و همچنین دارای تصویر مرتبط با آن ایجاد شود.

برای کمک به جلوگیری از هزینه ی بالای گس (کارمزد تراکنش) در شبکه ی اصلی اتریوم، POAPها در اکتبر 2020 به زنجیره ی جانبی بسیار ارزان تر و سریع تری به نام Gnosis Chain (قبلاً xDai) منتقل شدند. با توجه به هزینه های پایین Gnosis، POAPها معمولاً به صورت رایگان توزیع می شوند و در برنامه ی رسمی نمایش داده می شوند. ازآنجایی که زیرساخت Gnosis با اتریوم سازگار است، کلکسیونرها همچنان می توانند در صورت پرداخت هزینه های گس موردنیاز، POAPهای خود را به شبکه ی اصلی اتریوم تغییر دهند.

پروتکل اثبات حضور چه اهمیتی دارد؟

رشد مجموعه ای از توکن های POAP می تواند به مردم کمک کند تا هویت غیرمتمرکز خود را به نمایش بگذارند؛ علاوه بر این، می توانند از مزایای مالی و اجتماعی این پروتکل نیز بهره مند شوند. برخی از برندها یا DAO (سازمان های مستقل غیرمتمرکز) از POAP برای پاداش دادن و ایجاد روابط نزدیک تر و طولانی مدت با متعهدترین اعضای خود استفاده می کنند. ازآنجایی که فناوری به کار برده شده در پروتکل اثبات حضور بر پایه ی ایده ی داده های تغییرناپذیر استوار است، برخی از کارفرمایان ممکن است POAP ها را روشی معتبرتر و شفاف تر برای مشاهده و پیگیری حمایت متقاضیان بالقوه در یک جامعه بدانند. برخی دیگر از مزایای اثبات حضور عبارت است از:

• با توجه به نقض مداوم داده های کاربران توسط غول های فناوری متمرکز مانند متا و گوگل، حریم خصوصی در سراسر جهان به طور فزاینده ای ارزشمند شده است. برخلاف ماهیت عمومی شبکه های اجتماعی، زیرساخت و شبکه ی غیرمتمرکز POAP به افراد اجازه می دهد لحظات زندگی را بدون دست کشیدن از آزادی های مدنی خود جمع آوری و ذخیره کنند. علی رغم این واقعیت که برخی از نهادها هنوز هم می توانند آدرس های IP متصل به کیف پول های عمومی را مهندسی معکوس کنند، یک توکن POAP به تنهایی هیچ اطلاعات شخصی حساسی را فاش نمی کند.
• برقراری تعامل و ارتباط با افرادی که در یک رویداد حضور داشته اند، برای سازمان ها اهمیت زیادی دارد. با استفاده از پروتکل اثبات حضور، سازمان می تواند به جای اتلاف وقت در ایمیل هایی با نرخ تعامل پایین، از POAPها برای برقراری ارتباط با شرکت کنندگان استفاده کند. 
• مشابه با یادگاری های فیزیکی مانند بلیت های اولین کنسرت بیتلز که به اقلام کلکسیونی بسیار باارزشی تبدیل شدند، POAPها نیز می توانند از طریق پیوند با رویدادهای تاریخی و فرهنگی ارزش کسب کنند. در زمینه ی متاورس، POAP های مرتبط با فناوری های اساسی مانند اتریوم و رویدادهای اولیه ی حضوری، احتمالاً به دلیل نوستالژی بودن، تقاضای بالایی خواهند داشت.

چگونه می توان POAP داشت و آن را به نمایش گذاشت؟

بسته به نوع رویداد، روش های مختلفی برای کسب POAP وجود دارد که در ادامه به هریک از آن ها اشاره خواهیم کرد:

• اگر افراد هنگام ثبت نام، آدرس کیف پول اتریوم خود را وارد کرده باشند، برگزارکننده ی رویداد توکن را به طور خودکار ارسال خواهد کرد. 
• برگزارکننده می تواند کد QR کیف پول شما را برای رویدادهای فیزیکی اسکن کند و فوراً توکن POAP را برای شما ارسال کند.
• روش دیگر این است که شرکت کنندگان POAP خود را از طریق برنامه ی غیرمتمرکز فقط درون شبکه (dapp) یا شبکه ی Wi-Fi ایمن کسب کنند.

به طور کلی، افراد می توانند کد QR را اسکن کنند و یا روی لینک ایجاد شده در صفحه ی وب کلیک کنند. سپس، آن ها باید آدرس کیف پول اتریوم را برای دریافت آن وارد کنند. پس از دریافت، می توان توکن ها را در اسکن POAP یا هر رابطی که از Etherscan یا OpenSea پشتیبانی می کند، با تایپ آدرس کیف پول اتریوم یا پیوند مستقیم MetaMask ،WalletConnect یا Portis مشاهده کرد. در تلفن همراه می توان مجموعه ها را در برنامه ی POAP در iOS یا Android مشاهده کرد. پس از اتصال کیف پول، افراد می توانند POAPهای خود را در طیف وسیعی از پلتفرم های اجتماعی پشتیبانی شده ازجمله توییتر، ردیت یا تلگرام به اشتراک بگذارند.

ارزش POAPها چقدر است؟

از زمانی که پروژه ی POAP در اکتبر 2020 در Gnosis Chain (xDai) راه اندازی شد، ارزش آن به طور قابل توجهی در چندین اکوسیستم افزایش یافته است. پلتفرم هایی مانند SushiSwap، توکن هایی را برای تعامل با اعضای شرکت کننده در جلسات هفتگی انجمن، جلسات درخواست از من (AMA) و یا شرکت‎ کنندگان رأی دهنده در مورد پیشنهادهای حکمرانی، توزیع می کنند (به گروهی از افراد کمک می کند تا مسیر حرکت یک شبکه یا سازمان غیرمتمرکز را تعیین کند). به همین دلیل، پروتکل اثبات حضور آینده ای روشن خواهد داشت. 

چگونه برای رویدادها POAP ایجاد کنیم؟

راهنمای گام به گام دقیق در مورد نحوه ی تنظیم POAP را می توان در وب سایت رسمی یافت اما در ادامه، ما نسخه ی خلاصه تری از روند انجام این کار را در اختیار شما قرار خواهیم داد:

• برای شروع، به فایلی گرافیکی با فرمت PNG یا APNG نیاز دارید که حجم آن بیش از 200کیلوبایت (KB) نباشد. ابعاد پیشنهادی 500*500 پیکسل است. شکل فایل باید گرد باشد.
• وارد POAP BackOffice شوید و روی دکمه ی «ایجاد POAP جدید» کلیک کنید.
• این دکمه شما را به صفحه ای هدایت می کند تا توضیحات رویداد و POAP خود را پر کنید، مانند آنچه به یاد می آید، وب سایت های مرتبط و… .  فراموش نکنید که در این بخش، باید برابر با تعداد افرادی که در رویداد شرکت کرده و واجد شرایط دریافت POAP هستند، لینک POAP ایجاد کنید. 
• پس از پرکردن تمام جزئیات موردنیاز، یک ایمیل با کد ویرایش POAP و کدهای درخواستی دریافت خواهید کرد. کد ویرایش شما برای ایجاد تغییرات یا به روزرسانی در POAP و رویداد موردنیاز خواهد بود.
• اگر کدهای شما تمام شد، به صفحه ی رویدادها برگردید، نام POAP خود را در ستون جست وجو وارد کنید و روی «درخواست کدهای بیش تر» در صفحه ی خود کلیک کنید. تعداد کدهای درخواستی (تعداد کدهای اضافی موردنیاز) را وارد کنید. برای دریافت کدهای جدید، به کد ویرایش خود که پس از ایجاد POAP جدید برای شما ایمیل شده است، نیاز خواهید داشت.

مزایای پروتکل اثبات حضور چیست؟

پروتکل اثبات حضور و غیاب (POAP)، دارای مزایای زیادی است؛ ازجمله:

• شبکه ی POA از سیستم ذخیره سازی داده ی تغییرناپذیر طراحی شده است که توسط هیچ شخص ثالثی قابل دست کاری نیست. این یک ابزار عالی برای سیستم های مدیریت هویت و ردیابی است که به زودی به نفع بسیاری از مؤسسات و سازمان ها خواهد بود.
• این پروتکل این امکان را به مردم می دهد تا ثابت کنند که در رویدادها و گردهمایی ها شرکت کرده اند؛ بدون اینکه نیازی به ارائه ی هر مدرکی داشته باشند. این ویژگی به سازمان دهندگان رویداد امکان می دهد تا به سرعت و به راحتی، شرکت کنندگان را ردیابی کنند. اطلاعاتی که آن ها جمع آوری می کنند، می تواند برای تبلیغات، بازاریابی و اهداف دیگر مورد استفاده قرار گیرد.

سحن پایانی

Proof of Attendance Protocol برنامه ای غیرمتمرکز است که برای تأیید گواهی حضور در یک رویداد طراحی شده است. ایونت ها، دانشگاه ها، کنفرانس ها و کسب وکارها می توانند از این پروتکل توکنیزه شده به عنوان جایگزین بهتری نسبت به گواهی های کاغذی یا پلاستیکی استفاده کنند.

POAP به یک پیشنهاد تجاری برای استفاده از پروتکل ERC-721 NFT در اتریوم اشاره دارد تا به افراد، یک شناسه ی منحصربه فرد و غیرقابل تعویض مبتنی بر بلاک چین را اختصاص دهد که هر شخص فقط خودش بتواند به آن دسترسی داشته باشد.

سؤالات متداول

۱- پروتکل اثبات حضور چگونه کار می کند؟

POAPها یادگاری های دیجیتالی هستند که برای به خاطرسپردن لحظات جذاب زندگی ساخته می شوند. با استفاده از این خاطرات در بلاک چین، کلکسیونرها مجموعه ای غنی از خاطرات رمزگذاری شده را می سازند تا دنیای جدیدی برای افراد خلق کند.

۲- POAP چگونه ایجاد شد؟

Dan Novaes در سال 2012 ایده ی درخشانی از یک برنامه ی کاربردی مبتنی بر بلاک چین ارائه کرد که مطابق با زمان صرف شده در یک رویداد خاص به کاربران پاداش می دهد. این مفهوم، به یک پروتکل غیرمتمرکز به نام Proof of Attendance تبدیل شد که توسط تیم شبکه ی POA اجرا می شود.

۳- کاربردهای POAP چیست؟

توکن های POAP را می توان به عنوان مشوق در رویدادهای مختلف استفاده کرد؛ به عنوان مثال، دانش آموزانی که در سمینارها، کارگاه ها، کلاس ها و… شرکت می کنند. علاوه بر این، در صورت بروز هرگونه اختلاف، آن ها می توانند برای پیگیری حضور و غیاب در مراحل بعدی مفید باشند. کاربرد توکن های POAP فراتر از شرکت در رویدادهای POA است. مورد دیگر به عنوان پرداخت، دریافت  پاداش در اکوسیستم پروتکل POA است. POAP برای حل مسائل مربوط به حضور، توزیع پاداش و سوابق قابل تأیید طراحی شده است. یکی از این نمونه ها، استفاده از آن به عنوان پاداش برای دانش آموزانی است که در سمینارها، کارگاه ها یا کلاس ها شرکت می کنند. در صورت بروز هرگونه اختلاف در آینده بر سر حضور فرد، داشتن یک سابقه ی قابل تأیید ذخیره شده در بلاک چین به اثبات اینکه کدام طرف در ادعای خود صادق است، کمک می کند. علاوه بر این، توکن های POAP را می توان توسط شرکت هایی که سمینارها و کارگاه های آموزشی برگزار می کنند و زبان آموزانی که در کلاس هایشان شرکت می کنند، توزیع کرد. این به منظور ایجاد انگیزه در فراگیران و تشویق آن ها به حضور بیش تر طراحی شده است. درنتیجه، منجر به بهبود نرخ نگهداری برای شرکتی می شود که کارگاه ها یا سمینارها را برگزار می کند.

در سال های گذشته با افزایش افرادی که تمایل به استخراج بیت کوین دارند، ماینینگ این رمزارز سخت تر شد. دیگر مانند گذشته امکان استخراج بیت کوین با کامپیوترهای معمولی وجود ندارد و کاربران برای استخراج نیازمند رایانه های فوق پیشرفته و راه اندازی مزرعه بیت کوین هستند.

در این مطلب خانه سرمایه قصد داریم درباره مراحل راه اندازی این مزرعه را دهیم. اگر شما هم تمایل به ایجاد این مزرعه دارید، با ما همراه باشید تا هر آنچه را که لازم است، درباره این موضوع بدانید.

استخراج بیت کوین چیست؟ (Mining)

به فرایند اضافه کردن بلاک به زنجیره (chain)، استخراج بیت کوین می گویند. هر ده دقیقه یک بلاک به زنجیره اضافه می شود و هر کاربری که این بلاک را اضافه کند 6.25 بیت کوین به عنوان پاداش دریافت می کند. برای اینکه یک بلاک جدید به زنجیره اضافه شود، باید مسائل پیچیده مربوط حل شوند. فردی که سریع تر به جواب برسد برنده این پاداش است.

به همین دلیل استخراج کنندگان بیت کوین برای اینکه سریع تر به جواب برسند، از چندین کامپیوتر برای حل این مسائل استفاده می کنند. به محلی که چندین کامپیوتر برای ماینینگ بیت کوین در آن قرار دارد، مزرعه بیت کوین می گویند.

مزرعه بیت کوین چیست؟ (Bitcoin Farm)

این مزرعه یا فارم سوله یا ساختمانی است که در آن تعداد زیادی دستگاه ماینر در کنار هم قرار گرفتند که محاسبات پیچیده استخراج را با یکدیگر انجام دهند. این کار سرعت پردازش اطلاعات را بالا می برد؛ درنتیجه استخراج بیت کوین در زمان کمتر امکان پذیر می شود. این سوله ها معمولاً خارج از شهر هستند؛ زیرا صدا فن ها و کامپیوترهای که در آن تعبیه شده اند بسیار زیاد است. همچنین از آنجا که این مزرعه ها نیاز به برق زیاد دارند، شهرک های صنعتی گزینه مناسبی برای تعبیه آن ها هستند.

آیا راه اندازی مزرعه بیت کوین در ایران قانونی است؟

تا سال 98 هیچ قانونی برای راه اندازی این مزرعه در ایران وجود نداشت و ورود دستگاه ماینر به داخل کشور ممنوع بود. همچنین اگر دستگاه توسط اشخاصی وارد می شد، گمرک آن را مصادره می کرد، اما در تیرماه 98 گمرک نامه ای به ستادهای نظارت و گمرکات اجرایی کشور ارسال کرد که ورود ماینر به داخل کشور را مجاز می دانست؛ البته افراد تنها با دریافت مجوز از وزارت صنعت و معدن امکان واردات ماینرها را دارند.

برای دریافت مجوز واردات، در گام اول باید به سایت بهین یاب مراجعه کرده و برای راه اندازی این مزرعه درخواست دهید. در این درخواست باید مشخصات محل ایجاد مزرعه و ماینرهای موردنظرتان را بنویسید. پس از این به شما یک مجوز 6 ماه برای شروع روند کار داده می شود. شما باید مراحل خرید و تجهیز سوله را آغاز کنید. پس از اتمام کار می توانید مجوز بهره برداری را دریافت و کار خود را آغاز کنید.

شرایط دریافت مجوز راه اندازی مزرعه بیت کوین چیست؟

اولین شرط برای دریافت مجوز این است که واحد در نظر گرفته شده برای استخراج، باید کاربری صنعتی داشته باشد؛ درنتیجه شما برای استخراج بیت کوین در منزل نمی توانید مجوز ماینینگ بگیرید. حداقل وات مصرفی برای راه اندازی بیت کوین فارم 100 کیلووات است.

اگر مصرف برق ماینرهای شما کمتر از این میزان باشد، به شما مجوز داده نمی شود؛ به عبارت دیگر شما برای ایجاد یک مزرعه بیت کوین نیاز به حداقل 30 ماینر دارید؛ زیرا حداکثر مصرف یک دستگاه ماینر 5/3 کیلووات است.

مراحل راه اندازی مزرعه بیت کوین

اولین مرحله برای ایجاد این مزرعه قبل از دریافت مجوز این است که درباره ماینرهای داخل بازار مطالعه کنید. ماینرها از نظر تعداد هش، قیمت و مصرف برق با یکدیگر متفاوت هستند. هرچه تعداد هش یک ماینر در ثانیه بیشتر باشد، استخراج بیت کوین در زمان کمتری انجام می شود و سود بیشتری کسب می کنید.

همچنین میزان مصرف برق کمتر به این معنا که هزینه جاری شما در زمان استخراج کاهش می یابد. از آنجا که سود از اختلاف درآمد از هزینه به دست می آید؛ درنتیجه هرچه هزینه کمتر باشد، سودتان بیشتر می شود.

قیمت ماینرهای موجود در بازار نیز بسیار متفاوت است، در بازار هم ماینر با قیمت 5 میلیون و هم 1 میلیارد وجود دارد. اینکه شما کدام ماینر را بخرید، به بودجه تان بستگی دارد؛ البته باید بدانید ماینر 5 میلیون برای ایجاد این مزرعه مناسب نیست.

پس از انتخاب ماینر باید زمین یا سوله ای برای تأسیس این مزرعه پیدا کنید. اگر سرمایه کافی برای خرید ندارید، در شهرک های صنعتی تعداد زیادی سوله وجود دارد که می توانید آن ها را اجاره کنید. این سوله ها هم بزرگ هستند و هم برق مناسب برای استخراج بیت کوین را دارند. حال که محل و نوع ماینر را مشخص کردید، به درگاه اطلاعات و خدمات صنعت، معدن و تجارت بروید و درخواست مجوز بدهید.

آیا امکان استخراج بیت کوین در منزل وجود دارد؟

ده سال پیش امکان استخراج بیت کوین با رایانه های خانگی وجود داشت، اما در حال حاضر شما به ماینرهای پیشرفته نیاز دارید که مصرف برق آن ها بسیار بالاست که برق خانگی توانایی تأمین آن را ندارد. همچنین براساس قانون تنها به بیت کوین فارم که به صورت صنعتی است مجوز استخراج می دهند. اگر در منزل ماینینگ انجام دهید، دولت شما را جریمه و دستگاه را مصادره می کند. برای رصد دستگاه استخراج بیت کوین دولت و نهادهای انتظامی از IP استفاده می کنند.

سخن پایانی

راه اندازی مزرعه بیت کوین به سرمایه اولیه زیادی نیاز دارد و با توجه به نوسان قیمت ارزهای دیجیتال ممکن است حتی سرمایه اولیه خود را نیز از دست بدهید. باید بدانید علاوه بر ماینر و زمین که جزء سرمایه ثابت هستند، شما باید هزینه برق و مالیات نیز بپردازید؛ بنابراین اگر قصد دارید یک بیت کوین فارم تأسیس کنید، پیش از شروع کار تمام هزینه ها را محاسبه کنید که محتمل ضرر و زیان جبران ناپذیر نشوید.

پرسش های متداول

۱- آیا راه اندازی مزرعه بیت کوین سودآور است؟

اینکه بیت کوین فارم سودآور است یا نه به مسائل مختلفی بستگی دارد. سود از اختلاف درآمد و هزینه به دست می آید. اگر قیمت بیت کوین به دلیل عوامل مختلفی کاهش یابد یا اینکه دولت قیمت برق و مالیات را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، شما دچار ضرر و زیان می شوید، اما با کاهش هزینه ها و افزایش قیمت بیت کوین سود می کنید. برای تعیین اینکه استخراج بیت کوین سودآور است یا نه از یک ماشین حساب استخراج استفاده کنید.

۲- چگونه بیت کوین به دست آوریم؟

اگر سرمایه کافی برای تأسیس بیت کوین فارم ندارید، پیشنهاد ما به شما خرید این ارز دیجیتال از صرافی های آنلاین است.

۳- مالیات استخراج بیت کوین چگونه محاسبه می شود؟

یکی از هزینه های جاری استخراج بیت کوین، مالیات است. اگر شما بیت کوینی را که استخراج کرده اید به صرافی های خارجی بفروشید، باید مانند یک کسب وکار فعال در صنعت، مالیات بپردازید. حال اگر دلار حاصل از فروش بیت کوین را وارد کشور کنید، از مالیات معاف می شوید.

با وجود اینکه امروزه بخش عمده ای از ارزهای بازار رمز پایه سقوط کرده اند، به دنبال سقوط بازار، تتر (USDT) دقیقاً مطابق هدفی که طراحی شده بود، عمل کرده است. هما ن طور که حتماً می دانید، ارزش تتر به دلار آمریکا وابسته است و همین ویژگی سبب می شود قیمت این ارز همیشه ثابت باقی بماند؛ حتی زمانی که بقیه بازار وضعیت پایداری ندارد. دامیننس (Dominance) در لغت به معنای تسلط است. در واقع، وقتی صحبت از دامیننس تتر می شود، منظور آن است که چه میزان از کل نقدینگی موجود در بازار کریپتو مربوط به تتر است.

دامیننس (Dominance) چیست؟

Dominance یکی از شاخص های مطرح در بازار ارزهای دیجیتال است که با استفاده از آن می توان قدرت یک ارز و تسلط آن بر بازار را در مقایسه با دیگر ارزهای دیجیتال مشخص کرد. معامله گران از این شاخص برای نظارت بر احساسات در بازار کریپتو استفاده می کنند. شاخص دامیننس بیت کوین، نه تنها برای بررسی قدرت بیت کوین در بازار، بلکه در برخی موارد برای تشخیص میزان تسلط دیگر آلت کوین ها نیز استفاده می شود.

تسلط بر بازار براساس حجم کل تجارت است. USDT حدود 7.53 درصد از حجم بازار اتریوم را در اختیار دارد و تقریباً 10 برابر حجم معاملات نزدیک ترین رقیب بعدی خود یعنی USD Coin (USDC) را داراست. USDC نیز یکی دیگر از استیل کوین های مطرح است که به اندازه تتر استفاده نمی َشود. پیشی گرفتن از تتر به تلاش زیادی نیاز دارد و به نظر می رسد هیچ یک از استیبل کوین ها حتی نزدیک به دامیننس تتر هم نیستند. زمانی که تتر به دلیل عملکرد مشکوکی که داشت مورد پیگرد قانونی قرار گرفت، هیچ یک از استیبل کوین ها موفق به پیشی گرفتن از این ارز نشدند.

دامیننس تتر (Tether Dominance) چیست؟

این شاخص مشخص می کند که چند درصد از پول موجود در بازار ارزهای دیجیتال، در USDT سرمایه گذاری شده است. معمولاً زمانی دامیننس تتر افزایش می یابد که:

• سرمایه گذاران پول نقد را از بیرون وارد بازار می کنند که دلیل آن شرایط نامساعد در بازار است.
• با سقوط بازار، سرمایه گذاران وجوه خود را از دیگر ارزهای دیجیتال خارج می کنند و آن ها را به USDT تبدیل می کنند.

دامیننس تتر چقدر است؟

ارز USDT با قیمت 0.9965 دلار (USDT/USD) در زمان نگارش این مقاله که نزدیک به 1 دلار است، معامله می شود و در 24 ساعت گذشته افزایش جزئی حجم مبادلات 5.26 درصدی را تجربه کرده است. حجم معاملات تتر ممکن است در روزهای آینده افزایش یابد؛ زیرا معمولاً زمانی که شرایط بازار وضعیت خوبی ندارد، بیشتر افراد تصمیم به سرمایه گذاری یا تبدیل دارایی خود به این ارز می گیرند. در حال حاضر، دامیننس تتر حدود 6.5 بوده و این مقدار را حفظ کرده است و در جایگاه سوم بعد از بیت کوین و اتریوم قرار گرفته است.

آیا سهم بازار تتر افزایش خواهد یافت؟

همان طور که پیش از این گفته شد، زمانی که بازار ارزهای دیجیتال دچار سقوط می شود، به احتمال زیاد ارزش بازار تتر افزایش خواهد یافت؛ زیرا سرمایه گذاران به دنبال دارایی مطمئن برای حفظ سرمایه خود هستند، اما اگر شرایط بازار تغییر کند و نرخ کریپتو افزایش یابد، ممکن است تتر بخشی از حجم معاملات خود را از دست بدهد؛ زیرا سرمایه گذاران تصمیم به تبدیل تتر به ارزهایی با آینده روشن می گیرند.

با این حال هیچ یک از این موارد به شدت بر نرخ تتر تأثیر نمی گذارند و ارزش این دارایی تا حد امکان ثابت باقی می ماند. درواقع این ارز مانند بسیاری از ارزهای دیجیتال ناپایدار نیست و باید به حفظ موقعیت فعلی خود ادامه دهد و در هفته های آتی تقریباً نرخ تسلط بر بازار را حفظ کند.

نمودار دامیننس تتر

نمودار و اطلاعات دقیق از این شاخص به ندرت ارائه می شود؛ زیرا تقریباً تمام افرادی که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت دارند، به دامیننس بیت کوین توجه و علاقه دارند. با این حال به تازگی TradingView نموداری از دامیننس تتر منتشر کرده است. به طورکلی در بازار ارزهای دیجیتال، به ندرت نرخ دامیننس تتر به شدت افزایش می یابد؛ زیرا همه توجهات معطوف به بیت کوین است. با توجه به نقش تثبیت کننده ای که USDT در بازار ارزهای دیجیتال ایفا می کند، تسلط آن می تواند از وضعیت بازار، به ویژه در زمان معکوس شدن روندها، اطلاعات مهمی در اختیار تریدرها قرار دهد.

دامیننس بیت کوین، نشان دهنده ترجیحات سرمایه گذاران است؛ زمانی که افراد می توانند بیت کوین و هزاران آلت کوین را انتخاب کنند، اما دامیننس USDT ما را از وضعیت و سلامت بازار ارزهای دیجیتال مطلع می کند. در اصل دامیننس USDT زمانی که افزایش می یابد که مردم در حال فروش ارزهای خود هستند؛ بنابراین قیمت دارایی های دیجیتال مانند بیت کوین و آلت کوین ها به دلیل تقاضای کم در چنین دوره هایی کاهش می یابد.

وقتی مردم شروع به خرج کردن USDT خود می کنند، دامیننس آن کاهش می یابد و تقاضا برای ارزهای دیجیتال به سرعت بالا می رود؛ زیرا برای خرید ارزها به تتر نیاز دارند؛ بنابراین اگر دامیننس USDT افزایش یابد، قیمت ارزهای دیجیتال کاهش می یابد، اما اگر تسلط آن کاهش یابد، قیمت ارزهای دیجیتال افزایش می یابد.

با توجه به نمودار زیر می توان متوجه شد هر زمان USDT.D به ناحیه مقاومت (بیضی قرمز) می رسد، بازار به پایین یا نزدیک به کف خود رسیده است. از سوی دیگر، هر زمان USDT.D به حمایت (بیضی سبز) رسیده، ارزش بازار به حداکثر خود می رسد.

همچنین می توانیم از RSI در نمودار دوم ببینیم که USDT,D بیشتر در منطقه بیش ازحد خرید است. این مورد نشان می دهد بازار برای یک حرکت صعودی آماده است. مفهوم این امر این است که واکنش صعودی به بازار نشان دهنده کاهش بیشتر تسلط USDT و نتیجه آن افزایش بیشتر ارزش بازار کریپتو خواهد بود. 

خلاصه مطلب

دامیننس تتر یکی از مفاهیم و اصطلاحات بازار ارزهای دیجیتال و نشان دهنده میزان سرمایه گذاری در تتر است. به طورکلی زمانی که ارزش ارزهای دیجیتال رو به کاهش است، سرمایه گذاران دارایی خود را از بیت کوین و دیگر آلت کوین ها بیرون آورده و به تتر تبدیل می کنند. با وجود این شرایط فوق موجب کاهش یا افزایش ارزش تتر نمی شود و تقریباً در تمام زمان ها نزدیک به 1 دلار باقی می ماند.

برای موفق شدن در سرمایه گذاری، به ویژه در صنعت ارزهای دیجیتال، بهتر است با مهم ترین اصطلاحات این حوزه به درستی آشنایی داشته باشید. از میان انواع اصطلاحات ارزهای دیجیتال، اصطلاحتی مانند ATH یا اوج قیمت و ATL یا کمترین قیمت ثبت شده اهمیت زیادی دارند. اگر شما هم جزء افرادی هستید که می خواهید بدانید ATH و ATL چه هستند و چه تفاوتی باهم دارند، در ادامه این مطلب همراه ما باشید.

اوج قیمت (All Time High) یا ATH چیست؟ 

ATH مخفف عبارت All Time High بالاترین سطح قیمت برای دارایی هایی مانند انواع کالا، ارزهای دیجیتال یا سهام از ابتدای ورود به بازار است. اگر می خواهید بین انواع ارز دیجیتال یک دارایی را برای سرمایه گذاری انتخاب کنید، توجه به ATH می تواند کمک کننده باشد.

اصطلاح ATH که بیشتر در بازارهای سنتی و به ویژه در اکوسیستم کریپتو استفاده می شود، اوج قیمتی است که یک دارایی تاکنون تجربه کرده است؛ مانند بیت کوین، اتریوم، XRP، ADA، BNB و غیره.

برای مثال، اگر سهام XZY با قیمت 5 دلار به ازای هر سهم عرضه اولیه عمومی داشته باشد، سپس تا 20 دلار به ازای هر سهم معامله شود، قبل از اینکه در یک بازه زمانی معین به 10 دلار برسد، می توان گفت اوج قیمت برای دارایی XZY 20 دلار بوده است.

هر ارز دیجیتال دارای ATH متفاوتی است. ATH برای بیت کوین (BTC)، مطمئن ترین و محبوب ترین ارز دیجیتال، 69000 دلار است. بیت کوین بعد از رسیدن به اوج قیمت خود در نوامبر 2021 توانست محبوبیت بیشتری به دست آورد. در زمان نگارش این مقاله ATH برای اتریوم 4878 دلار و برای BNB 686 دلار است.

پس از رسیدن قیمت دارایی به نقطه ATH جه اتفاقی رخ می دهد؟

زمانی که ارزش دارایی به نقطه ATH می رسد، دو اتفاق بعد از آن رخ خواهد داد. درواقع ممکن است ارزش دارایی بار دیگر افزایش یابد یا بعد از مدتی کاهش یابد. در دوره صعودی بازار در اواخر سال 2017، بسیاری از ارزهای دیجیتال اوج قیمت های جدیدی را به ثبت رساندند.

برای مثال بیت کوین در پنجمین روز پس از رسیدن به 20000 دلار ATH با 45 درصد کاهش به 11000 دلار رسید. هر صرافی ارز دیجیتال دارای ارزش ATH متفاوتی برای بیت کوین بود. در برخی بازارها بیت کوین بالاتر از 20000 دلار معامله می شد، اما بسیاری معتقدند ATH بیت کوین تقریباً 19665 دلار بوده است.

ATH نشان دهنده حداکثر قیمتی است که فرد می توانست آن دارایی خاص را با آن قیمت بفروشد و همچنین حداکثر قیمتی را نشان می دهد که سرمایه گذاری دیگری مایل بود برای آن دارایی در آن دوره بپردازد. با این حال با توجه به ماهیت کسری بیشتر دارایی های دیجیتال، ممکن است ATH از طریق معامله کسری از دارایی به جای یک کوین یا توکن کامل به دست آمده باشد.

برای مثال در طول دوره صعودی قیمت ها، یک معامله گر ممکن است قبل از افت شدید، 0.1BTC را به قیمت 5000 دلار خریداری کند. این امر سبب می شود ATH جدید برای بیت کوین، 50 هزار دلار ثبت شود؛ اگرچه تنها 0.1 بیت کوین با این قیمت معامله شده است.

یکی از استراتژی های سرمایه گذاری در هر بازار، بررسی این موضوع است که آیا دارایی به ATH رسیده است یا نه. درواقع دارایی هایی که با چنین شرایطی مواجه نشده اند، احتمالاً می توانند در مدت زمانی کوتاه شما را به سود کلان برسانند. با این حال باید پروژه هایی را برای سرمایه گذاری انتخاب کنید که اساس و پایه محکمی دارند و توسط یک مؤسسه/ شرکت/ شخص مطمئنی پشتیبانی می شوند.

اوج قیمت یا ATH چه اهمیتی دارد؟

همان طور که بیان شد، ATH بالاترین قیمت یک دارایی است؛ برای مثال تاریخچه قیمتی که بیشتر در سایت های خبری، پلتفرم های رسانه های اجتماعی یا سایت های فروم نمایش داده می شوند، نشان دهنده ATH هستند. با این حال این واقعیت که یک دارایی در بالاترین قیمت خود است، همیشه نشان دهنده این نیست که همیشه در این وضعیت می ماند یا رشد بیشتری تجربه خواهد کرد.

بنابراین تنها توجه به اوج قیمت یک دارایی در صنعت ارزهای دیجیتال، اشتباه است. درواقع اگر ارزش یک دارایی به صدها یا هزاران دلار می رسد، به این معنا نیست که باید بارها و بارها انتظار افزایش یکسانی داشت؛ برای مثال ممکن است یک ارز مدت کوتاهی پس از رسیدن به ATH کاهش قیمت را تجربه کند و سبب شود تمام پول خود را از دست بدهید.

کمترین مقدار ثبت شده (All Time Low) یا ATL چیست؟

ATL که مخفف کلمه All Time Low است، به پایین ترین سطح قیمت از ابتدای ورود به بازار دارایی اشاره دارد؛ بنابراین ATL که برای دارایی های مختلف استفاده می شود، پایین ترین سطح قیمتی را نشان می دهد که تاکنون یک دارایی داشته است.

معمولاً زمانی که دارایی وارد بازار می شود، ارزش اولیه آن به عنوان کمترین مقدار ثبت شده تعیین می شود. جالب است بدانید در برخی شرایط، ممکن است کمترین قیمت ثبت شده، کمتر از قیمت اولیه دارایی در زمان عرضه باشد. سرمایه گذاران ممکن است به ارزهای جدید اعتماد نداشته باشند و به همین دلیل قیمت دارایی جدید پایین باقی می ماند.

یکی دیگر از دلایل احتمالی رسیدن ارزش دارایی به کمترین مقدار ثبت شده زمانی است که یک کشور قوانین جدیدی برای ارزها تعیین می کند که استفاده از دارایی های دیجیتال را سخت تر می کند و درنهایت موجب کاهش ارزش آن ها می شود.

ATL یک شاخص خوب به ویژه برای سرمایه گذارانی است که می ترسند دارایی خود را از دست بدهند؛ چراکه سرمایه گذاری در دارایی هایی که به صورت متناوب چندین ATL دارند، قطعاً ریسک بیشتری به همراه دارد.

یک دارایی ممکن است چندین بار در سال، یک ماه یا یک روز کمترین مقدار ثبت شده را تجربه کند. وقتی یک دارایی به کمترین مقدار ثبت شده می رسد، احتمالاً به این معناست که سرمایه گذاران علاقه خود را به خرید این دارایی از دست داده اند.

زمانی که قیمت دارایی به پایین ترین حد خود می رسد، سیگنالی برای سرمایه گذاران است که به فروش ناگهانی حجم زیادی از دارایی منجر می شود که ممکن است سبب کاهش بیشتر قیمت دارایی شود. در چنین شرایطی ممکن است ارزش دارایی هیچ وقت افزایش پیدا نکند و برعکس کاهش مداوم را تجربه کند.

کمترین مقدار ثبت شده یا ATL چه اهمیتی دارد؟

کمترین مقدار ثبت شده می تواند عاملی برای ایجاد استراتژی سرمایه گذاری شما باشد، اما باز هم این شاخص نباید تنها عاملی باشد که موقع سرمایه گذاری در نظر بگیرید. درواقع ATL می تواند محرکی برای استراتژی «ارزان بخر، گران بفروش» باشد، اما برای رسیدن به این استراتژی، درک اینکه آیا روند بعدی صعودی است یا نه، اهمیت زیادی دارد.

خلاصه مطلب

ATL به معنای کمترین مقدار ثبت شده و ATH در نقطه مقابل به معانی اوج قیمت است. در صنعت ارزهای دیجیتال، ATL یا ATH به نقطه عطف اشاره دارد که هر کوین یا توکن مشخصی تا به حال و از زمان ورودش به بازار تجربه کرده است. با استفاده از این دو مفهوم می توانید استراتژی ورود به یا خروج از بازار داشته باشید؛ اگرچه به هیچ عنوان نباید از این دو معیار به تنهایی برای تعیین استراتژی سرمایه گذاری تان استفاده کنید.

بلاک چین یک دفتر کل معاملات است. هر زمان که شخصی بیت کوین یا ارز دیجیتال دیگری را از یک کیف پول به کیف دیگر ارسال می کند، تراکنش در دفتر ثبت می شود، اما چطور می توان تاریخچه تراکنش ها را در دفتر کل بلاک چین مشاهده کرد؟ در این مطلب قصد داریم به ساده ترین روش انجام این کار، یعنی بلاک چین اکسپلورر (Blockchain Explorer) اشاره کنیم.

بلاک چین اکسپلورر (Blockchain Explorer) چیست؟

کاوشگر بلاک ارز، یک مرورگر بلاک چین آنلاین است که می تواند جزئیات تمام تراکنش هایی را که تاکنون در یک شبکه بلاک چین رخ داده است، نشان دهد. کاوشگرهای بلاک برای بیت کوین و همچنین برای آلت کوین ها به طور منحصربه فرد و یکتا ایجاد شده اند.

از برخی کاوشگرهای بلاک می توان در چندین شبکه مختلف استفاده کرد؛ درحالی که برخی دیگر تنها برای یک بلاک چین خاص هستند؛ برای مثال، یک کاوشگر بلاک بیت کوین تنها می تواند اطلاعاتی را از شبکه بیت کوین پیدا کند و نمایش دهد؛ مانند زمانی که شخصی بیت کوین را به کیف پول دیگری ارسال می کند. به طورکلی یک بلاک کاوشگر می تواند برای یافتن هر تراکنش خاص یا مشاهده تاریخچه اخیر زنجیره استفاده شود.

تاریخچه Blockchain Explorer

مفهوم کاوشگران بلاک چین هم زمان با بلاک چین پدیدار شد. دلیل ایجاد این ابزار دشواربودن بررسی بلاک چین ها بود؛ برای مثال وقتی شخصی می گوید برای شما ارز ارسال کرده، اما دارایی در کیف پول شما قرار نگرفته است. این وضعیت معمولاً به این دلیل ایجاد می شود که هنوز در انتظار تأیید بوده یا به طورکلی رد شده است. علاوه بر این، با توجه به اینکه داده ها در بلاک چین به روش خاصی ساختاربندی شده اند، بررسی بلاک چین ها برای همه افراد کار ساده ای نبود.

اولین کاوشگر بلاک چین که برای بلاک چین بیت کوین ایجاد شده بود، در نوامبر 2010 تقریباً هم زمان با معرفی بیت کوین ایجاد شد. در ابتدا این کاوشگر از طریق آدرس theymos.ath.cx:64150/bbe در دسترس بود، اما بعد از مدتی به blockexplorer.com منتقل شد.

بلاک چین اکسپلورر چه کاربردی دارد؟ 

کاوشگر بلاک چین به کاربران اجازه می دهد فعالیت های انجام شده در بلاک چین را مشاهده کنند. کاربران از کاوشگرهای بلاکی برای ردیابی وضعیت یک تراکنش در انتظار یا برای مشاهده موجودی کیف پولشان استفاده می کنند. علاوه بر این موارد، در ادامه به مهم ترین کاربردهای Blockchain Explorer اشاره شده است:

• تاریخچه هر آدرس کیف پول، از جمله تمام تراکنش های ارسال شده به آن آدرس و از آن آدرس را بررسی کنید.
• بررسی بلاک هایی که به بلاک چین اصلی متصل نیستند و بلاک چین اصلی آن ها ناشناخته است، به این موارد بلوک های یتیم می گویند.
• بزرگ ترین تراکنش ارسال شده در 24 ساعت گذشته را بررسی کنید.
• تعداد تراکنش هایی را که با مدل دو بار خرج کردن انجام شده اند مشاهده کنید.
• فرد یا استخر ماینینگی که یک بلاک خاص را استخراج کرده اند، شناسایی کنید.
• بلوک پیدایش یا اولین بلوکی را که تاکنون روی یک زنجیره معین استخراج شده است، مشاهده کنید.
• سایر اطلاعات مربوط به یک بلاک چین، مانند هزینه های میانگین تراکنش، نرخ هش، سختی استخراج و سایر داده ها را مشاهده کنید.

موارد استفاده پیشرفته تری نیز برای کاوشگرهای بلاک وجود دارد، اما این موارد بیشتر توسط شرکت هایی استفاده می شود که نرم افزارهای پیچیده ای را برای ردیابی فعالیت های مجرمانه یا تلاش برای پیش بینی قیمت ارزهای دیجیتال ایجاد می کنند.

چرا باید از Blockchain Explorer استفاده کنیم؟

بلاک کاوشگرها برای معامله گران، استخراج کنندگان، اعتبارسنج ها، کسب وکارها و علاقه مندان به صنعت ارزهای دیجیتال کاربرد بالقوه ای دارند. اگر در حال خرید یا فروش ارز هستید، می توانید از یک Blockchain Explorer برای بررسی وضعیت تراکنش استفاده کنید. همچنین می توانید اطلاعات مرتبط با آدرس بلاک چین خود را به دست آورید، از جمله تاریخچه تراکنش ها، ارزش کل دارایی های نگهداری شده در آدرس، کل مقدار ارز دیجیتال دریافتی در آدرس و مقدار کل رمزارز ارسال شده از آدرس و غیره.

استخراج کنندگان می توانند از کاوشگرهای بلوک برای بررسی این موضوع استفاده کنند که آیا یک بلوک را با موفقیت استخراج کرده اند یا خیر و کسب وکارها می توانند داده های تراکنش مربوط به پروژه های خود را تجزیه و تحلیل کنند. به همین ترتیب، هرکسی می تواند از کاوشگرهای بلاک برای نظارت بر فعالیت نهنگ ها و افراد با آدرس های بلاک چین شناخته شده استفاده کند؛ برای مثال، نظارت بر آدرس هایی که متعلق به ساتوشی ناکاموتو هستند، یک سرگرمی مورد علاقه جامعه علاقه مندان ارزهای دیجیتال است.

همچنین کاوشگرهای بلاک به علاقه مندان کمک می کنند تا اطلاعات فنی درباره عملکردهای داخلی بلاک چین، مانند آخرین تراکنش ها و بلوک ها، سختی بلاک، نرخ هش، ارتفاع بلوک، کارمزد تراکنش، حجم تراکنش و موارد دیگر را بیابند؛ به همین ترتیب، یک بلاک کاوشگر می تواند داده های بازار مانند عرضه در گردش، حداکثر عرضه و ارزش بازار یک ارز دیجیتال را در اختیار کاربران قرار دهد.

توجه به این نکته مهم است که اطلاعات یک بلاک کاوشگر ممکن است با توجه به معماری بلاک چین متفاوت باشد؛ برای مثال یک بلاک کاوشگر برای یک بلاک چین اثبات کار (PoW) داده های مربوط به ماینرها را نمایش می دهد؛ درحالی که یک کاوشگر بلاک برای یک بلاک چین اثبات سهام (DPoS) اطلاعات مربوط به تولیدکنندگان بلوک و انتخابات را نمایش می دهد.

برخی موارد دیگر نیز درباره اهمیت استفاده از این بازار عبارت در ادامه بیان شده اند:

• کاوشگران بلاک چین می توانند سطوح قابل توجهی از شفافیت را با اجازه دادن به کاربران برای بررسی موجودی و آدرس های قرارداد هوشمند ارائه دهند.
• Blockchain Explorer همچنین می تواند در تأیید اعتبار آدرس کیف پول قبل از ارسال دارایی های رمزنگاری شده برای یک شخص مؤثر باشد.
• کاوشگران بلاک چین می توانند بررسی کنند که آیا دارایی به مقصد تحویل داده شده است یا خیر.
• کاوشگرها می توانند به توسعه دهندگان در شناسایی ویژگی ها و عملکردهای اضافی موردنیاز در کیف پول ها و سایر نرم افزارها کمک کنند. علاوه بر این می توانند از برنامه نویسی کارآمد کیف پول خود برای ارسال، دریافت و ذخیره ارزهای دیجیتال اطمینان حاصل کنند.

نمونه هایی از بلاک چین اکسپلورر

در ادامه به محبوب ترین بلاک چین اکسپلوررها اشاره می کنیم. همان طور که در ابتدای مطلب هم گفته شد، کاوشگرهای مختلفی برای انواع مختلف ارزهای دیجیتال وجود دارد که البته می توان از برخی کاوشگرها برای جست وجوی چندین چین یا زنجیره استفاده کرد.

بلاک چین اکسپلورر Blockchain.org

lockchain.org که قبلاً با نام Blockchain.com شناخته می شد، کاوشگر محبوب بلاک بیت کوین است. این اکسپلورر به کاربران اجازه می دهد تا بلاک چین بیت کوین را براساس تراکنش، آدرس یا بلاک جست وجو کنند. بسیاری از کاربران بیت کوین احتمالاً در مقطعی برای نظارت یا ثبت تراکنش های بیت کوین خود از Blockchain.org استفاده کرده اند.

بلاک چین اکسپلورر Blockchair

درحالی که بیشتر کاوشگرهای بلاک تنها روی یک بلاک چین کار می کنند، بلاک چین می تواند برای جست وجوی چندین بلاک چین استفاده شود. این کاوشگر امکان جست وجو در بلاک های اتریوم، بیت کوین کش و بیت کوین را فراهم می کند. کاربران می توانند عبارت ها، سختی استخراج، اندازه Mempool و نودها را در این اکسپلورر جست وجو کنند.

بلاک چین اکسپلورر Tokenview

Tokenview امکان انجام جست وجو را در بیش از 20 بلاک چین را فراهم می کند. این بلاک چین اکسپلورر در چین مستقر است و در سال 2018 راه اندازی شد.

بلاک چین اکسپلورر Etherscan

Etherscan احتمالاً محبوب ترین کاوشگر بلاک چین برای شبکه اتریوم است. این اکسپلورر این امکان را برای کاربران فراهم می کند تا آدرس های ETH، موجودی کیف پول، تراکنش ها، قراردادهای هوشمند و موارد دیگر را جست وجو کنند.

سخن پایانی

بلاک چین اکسپلورر را می توان یک موتور جست وجو برای یک بلاک چین در نظر گرفت که به کاربر اجازه می دهد اطلاعات مختلف زیادی درباره آن بلاک چین پیدا کند. برای استفاده از کاوشگر بلوک، از وب سایت آن بازدید کرده و اطلاعات موردنظر خود را وارد کنید.

برای مثال به منظور جست وجوی تراکنش معلقی که در حال حاضر در Mempool ذخیره شده است، می توانید شناسه هش تراکنش ارائه شده توسط کیف پول یا صرافی خود را وارد کنید. کسانی که درباره فناوری بلاک چین کنجکاو هستند، می توانند از کاوشگر بلاک برای «کاوش» در بلاک چین استفاده کنند و به مواردی مانند بزرگ ترین تراکنش ها، آخرین بلوک استخراج شده یا نرخ هش نگاه کنند.

آلت سیزن یا آلت کوین سیزن چیست؟

آلت کوین سیزن (Altcoin season) یا آلت سیزن (altseason) دوره ای است که طی آن عملکرد آلت کوین ها به دلیل افزایش قیمت و حجم معاملاتشان بهبود چشمگیری پیدا می کند. فصل آلت کوین یک پدیده در صنعت ارزهای دیجیتال است که قیمت بیش تر ارزهای دیجیتال به استثنای بیت کوین در آن افزایش می یابد. معمولاً در شرایطی که قیمت بیت کوین کاهش یابد، بسیاری از سرمایه گذاران از طریق سرمایه گذاری در پروژه ها (کوچک تر) سود می برند. اگر شما هم جزء آن دسته از علاقه مندان به ارزهای دیجیتال هستید که میخواهند از آلت سیزن بهترین نتیجه را کسب کنند، با ما همراه باشید تا با این مفهوم و زمان شروع این پدیده و فروش ارز دیجیتال بیش تر آشنا شوید. 

آلت کوین چیست؟ (Altcoin)

آلت کوین مخفف کلمه ی Alternative coin و به معنای هر ارز دیجیتالی دیگری غیر از بیت کوین است. این نام براساس ایده ی «بیت کوین اولین ارز رمزنگاری شده است» انتخاب شده است و تمام سکه های دیگر به عنوان جایگزینی برای بیت کوین در نظر گرفته می شوند. پس از بیت کوین، می توان اتریوم را معروف ترین آلت کوین در نظر گرفت که در جایگاه دوم قرار دارد. ارزش بازار اتریوم با وجود آلت کوین، نصف بیت کوین است. همچنین، سکه هایی مانند Cardano، Chainlink و Tether علی رغم ارزش بالای بازار، فقط به عنوان آلت کوین شناخته می شوند و در گروه رمزارزهای رقیب بیت کوین قرار نمی گیرند. 

آلت کوین سیزن چیست؟ (Altcoin Season)

صنعت کریپتو تحت سلطه ی بیت کوین است و عملکرد آن تأثیر اساسی بر عملکرد آلت کوین ها دارد. آلت سیزن یا «فصل آلت کوین» اصطلاحی است برای زمانی که سرمایه گذاری در آلت کوین ها از بیت کوین پیشی می گیرد. آلت سیزن چه زمانی اتفاق میفتد؟ برای پاسخ به این سؤال، باید نگاهی کوتاه و سریع به بیت کوین داشته باشیم. 

هرچهار سال، طی یک رویداد به نام halving، پاداش بیت کوین به ماینرها به نصف کاهش می یابد. درست قبل از برگزاری رویداد هالوینگ، قیمت ارزهای دیجیتال و ازجمله بیت کوین، روند صعودی خواهد داشت. وقتی قیمت بیت کوین به سطحی می رسد که مردم برای فروش بیت کوین اقدام می کنند، قیمت بیت کوین کم و کم تر خواهد شد. در این مرحله، سرمایه گذاران به دنبال انتقال وجوه خود از بیت کوین به آلت کوین ها هستند. در میان انواع دلایلی که موجب این اتفاق می شود، کاهش هزینه های تراکنش و کارمزد را شاید بتوان دلیل اصلی در نظر گرفت. اگر قصد فروش بیت کوین و تبدیل آن را به ارز فیات دارید، باید هزینه ی زیادی به عنوان کارمزد پرداخت کنید. 

یکی از روش هایی که می توانید کارمزد تبدیل بیت کوین به ارز فیات را به حداقل برسانید، تبدیل بیت کوین به یکی از آلت کوین ها و بعد به یکی از ارزهای فیات است. این اتفاق در گذر زمان موجب افزایش ارزش آلت کوین و درنتیجه شروع دوره ای به تام آلت سیزن می شود.

چگونه بفهمیم Altseason در راه است؟

اگر می خواهید از افزایش قیمت در دوره ی آلت سیزن سود ببرید، باید با نشانه هایی که خبر از آمدن این دوره دارند، آشنا باشید. برای شناسایی این پدیده، باید از Altcoin Season Index استفاده کنید. این ابزار مفید، عملکرد آلت کوین ها را در مقایسه با بیت کوین در طی نودروز مقایسه می کند. اگر 75درصد از 50 آلت کوین برتر عملکرد بهتری نسبت به بیت کوین داشته باشند، به احتمال زیاد آلت سیزن در راه است. 

برای شناسایی هرچه بهتر آلت سیزن، به موارد زیر توجه کنید:

• دامیننس بیت کوین را در بازار بررسی کنید. بزرگ ترین آلت سیزنی که تاکنون رخ داده، مربوط به زمانی است که دامیننس بیت کوین حدود 50درصد بوده است. 
• به تعدادی از روندهای سهموی قیمت بیت کوین توجه کنید. این روندها معمولاً از به پایان رسیدن دوره ی بازار گاوی است. 

برای اینکه از این دوره بهترین نتیجه را بگیرید، باید قبل یا در زمان شروع آلت سیزن، در آلت کوین ها سرمایه گذاری کنید. وقتی که روند افزایش قیمت آغاز می شود، مطمئن شوید که تمام پوزیشن های خود را قبل از به پایان رسیدن Altseason فروخته اید. 

ارتباط دامیننس بیت کوین با آلت سیزن چیست؟

Bitcoin Dominance درصدی از کل سهام بازار کریپتو (تمام پول موجود در صنعت کریپتو) است که به بیت کوین تعلق دارد. این معیار اساساً نشان دهنده ی تعداد افراد موجود در بازار است که بیت کوین را در مقایسه با سایر آلت کوین ها خریداری و نگهداری می کنند. دامیننس بیت کوین زمانی افزایش می یابد که افراد بیش تری در بیت کوین سرمایه گذاری کرده و آن را نگهداری کنند. هنگامی که سرمایه گذاران بیت کوین را می فروشند، دامیننس بیت کوین کاهش می یابد و اغلب باعث ایجاد آلت سیزن می شود.

دامیننس بیت کوین یکی از معیارهای کلیدی است که معامله گران برای دانستن زمان خرید/فروش آلت کوین های خود از آن استفاده می کنند. ذخیره کردن آلت کوین در زمانی که دامیننس بیت کوین صعودی است، یک استراتژی ایدئال نیست؛ زیرا مردم تمایل بیش تری به خرید و نگهداری بیت کوین به جای آلت کوین دارند؛ به این معنی که احتمالاً آلت کوین ها را می فروشند و موجب کاهش قیمت آن ها می شوند. نگهداری آلت کوین ها در چنین زمانی با ضرر همراه خواهد بود. هنگامی که دامیننس بیت کوین در حال افزایش است (یعنی میزان سرمایه گذاری در بیت کوین)، نه تنها با نگه داشتن آلت کوین ها متضرر خواهید شد، بلکه با افزایش قیمت بیت کوین، فرصت کسب درآمد را نیز با نگه داشتن بیت کوین از دست خواهید داد.

بهترین زمان برای نگهداری آلت کوین ها زمانی است که دامیننس بیت کوین در حال کاهش است و سرمایه شروع به سرازیرشدن به سمت آلت کوین ها می کند. الگوها نشان می دهد که دامیننس و عملکرد بیت کوین در رابطه با آلت کوین ها روشی نسبتاً قابل اعتماد برای پیش بینی شروع Altseason است؛ این بدان معنا نیست که افزایش قیمت بیت کوین به معنای کاهش قیمت آلت کوین ها است.

در صنعت ارزهای دیجیتال، بیت کوین به عنوان پاداش رمزارزها شناخته می شود و معمولاً دیگر ارزهای دیجیتال نیز روند تغییرات قیمت این رمزارز را دنبال می کنند. در سال 2018، بیت کوین سقوط کرد و همه ی ارزهای دیجیتال دیگر، کمی بعد از این اتفاق کاهش قیمت را تجربه کردند. 

شاخص آلت کوین سیزن (Altcoin Seasons Index) چیست؟

شاخص آلت کوین سیزن ابزاری مفید (اما نه دقیق) برای بررسی فاصله ی شروع دوره مورد استفاده قرار می گیرد. براساس شاخص فصل آلت کوین، اگر 75درصد از 50 آلت کوین برتر در فصل گذشته (90روز) عملکردی بهتر از بیت کوین داشته باشند، فصل آلت کوین است. سایت Blockchain Center دارای شاخصی از ماه آلت کوین و سال آلت کوین است که وضعیت دامیننس آلت کوین را در ماه و سال نشان می دهد. به طورکلی، آلت سیزن چیزی نیست که زمان یا تاریخ خاصی داشته باشد. هیچ کس به طور قطع نمی داند که چه زمانی می آید و کی تمام می شود.

چگونه در طول Altseason سود کسب کنیم؟

پیش بینی پایان فصل آلت کوین دشوار است. این امر تخمین زمان فروش آلت کوین ها را سخت تر می کند. با این حال، با درنظرداشتن مواردی که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد، می توانید از این دوره بیش ترین سود را کسب کنید:

• مقدار سود مطلوب را از قبل تعیین کنید: زمانیکه وارد فصل آلت کوین ها شدید، اول از همه، تعیین کنید که بعد از رسیدن به چه مقدار سود می خواهید از بازار خارج شوید. 
• به اندیکاتورهای تکنیکال توجه کنید: هزاران شاخص وجود دارد که اطلاعات متفاوتی در اختیار شما قرار می دهند. به شاخص هایی اتکا کنید که اطلاعات مهم و اساسی را در اختیار شما قرار می دهند. علاوه بر این، بهتر است برخی از آلت کوین های موجودتان در سبد سرمایه گذاری را به تتر یا دیگر استیبل کوین ها تبدیل کنید تا بعد از کاهش قیمت مجدداً و سریع بتوانید از دارایی تان استفاده کنید. 

مهم ترین نکاتی که درخصوص آلت سیزن باید بدانید

Altseason اغلب پرسودترین زمان در طول چرخه ی بازار کریپتو است؛ با این حال، بی ثبات ترین زمان نیز است. با افزایش احتمال سود، ریسک سرمایه گذاری شما نیز افزایش می یابد. چند نکته ای که باید در طول فصل Altseason به خاطر بسپارید:

• Altseason دوره ای هیجان انگیز و احساسی است. اگر قصد سرمایه گذاری را در بازار دارید، باید با احتیاط زیادی این کار را انجام دهید. برای کاهش ریسک و به حداکثر رساندن سود باید احساسات خود را در هنگام تصمیم گیری کنار بگذارید.
• استراتژی خروج از بازار کارآمدی داشته باشید. قبل از اینکه دوره ی آلت سیزن به پایان برسد، باید دارایی خود را در اوج قیمت از بازار خارج کنید.
• برای کنترل شرایط، بهتر است در چند آلت کوین متفاوت سرمایه گذاری نکنید. تنوع سبد سرمایه گذاری ایده ی خوبی است اما نه در حدی که قادر به پیگیری قیمت ها و کنترل آن ها نباشید. 
• در هر پامپینگ آلت کوین نمی توان شرکت کرد؛ بنابراین، بهترین آلت کوین ها را انتخاب کرده و از اخبار مربوط به آن ها و حرکت های بازار به روز باشید.
• سودی که  در طی آلت سیزن کسب می کنید، می توانید مجدداً برای سرمایه گذاری در بیت کوین استفاده کنید. 
• با توجه به تعداد زیادی از فرصت های سرمایه گذاری که به وجود می آید، مدیریت ریسک بهترین راه برای استفاده ی حداکثری از Altseason است. هرگز آنقدر ریسک نکنید که نتوانید به بازی ادامه دهید.
• فراموش نکنید که برای کسب سود از آلت سیزن، باید قبل از هر چیز در آلت کوین ها سرمایه گذاری کنید. 

سحن پایانی 

مانند ظهور هر فرصت سرمایه گذاری جدیدی، ظهور ارزهای رمزپایه منجر به ایجاد صنعت کاملی شده است که تقاضا برای حضور و فعالیت در آن روز به روز در حال افزایش است. آلت کوین سیزین یکی از چرخه های رایج در بازار ارزهای دیجیتال است. در این دوره، آلت کوین ها از نظر میزان ارزش بازار و عملکرد از بیت کوین پیشی می گیرند. این فصل، فرصت مهمی را برای تنوع بخشیدن به سبد دارایی ها و کسب سود از آلت کوین ها در اختیار تریدرها قرار می دهد. با این حال، تریدرها باید در انتخاب آلت کوین خود دقت کنند؛ زیرا، سرمایه گذاری در آن ها معمولاً ریسک زیادی به همراه دارد.

سؤالات متداول

۱- کدام یک از ارزهای دیجیتال در سال 2022 بیش ترین رشد را خواهند داشت؟

علی رغم شرایط موجود، رمزارزهای زیادی در سال 2022 روند صعودی را تجربه خواهند کرد. اتر که از نظر ارزش بازار در جایگاه دوم و بعد از بیت کوین قرار دارد، احتمالاً عملکرد خوبی خواهد داشت؛ به خصوص که روزبه روز تعداد سرمایه گذران علاقمند به رمزارزها و مهم تر از همه NFTها، در حال افزایش است. Cardano به عنوان جایگزینی پایدارتر برای اتر و BTC محسوب می شود. سولانا و پولکادات نیز ازجمله رمزارزهایی هستند که آینده ی روشنی دارند.

۲- آیا سرمایه گذاری در آلت کوین ها ایده ی خوبی است؟

هم بله و هم نه. جواب این سؤال تا حدی به آلت کوین بستگی دارد. ارزهای دیجیتال دارایی های بسیار بی ثباتی هستند و عملکرد خوب آن ها در گذشته هرگز تضمین عملکرد خوب آن ها در آینده نیست. هر تصمیمی برای سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال باید براساس نگرش شما نسبت به ریسک، تخصص شما در این بازار و نگرانی شما در خصوص ازدست دادن سرمایه تان انجام شود.

بازارساز خودکار (AMM) ابزاری است که برای تأمین نقدینگی در امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) استفاده می شود. AMMها امکان تجارت خودکار دارایی های دیجیتال را فراهم می کنند. بازارسازهای خودکار این کار را با استفاده از استخرهای نقدینگی به عنوان جایگزینی برای بازارهای سنتی خریدار و فروشنده انجام می دهند.

اگر از جمله افرادی هستید که به سرمایه گذاری در بازارهای مالی و ارزهای دیجیتال علاقه دارید، می توانید با استفاده از AMMها با قیمت مناسب دو دارایی را معامله کنید. قبل از AMM ها، مردم از بوک اوردرها برای ترید استفاده می کردند. پلتفرم های سنتی ترید و خرید و فروش این فرصت را در اختیار افراد قرار می دادند که برای دارایی مدنظرشان هر قیمتی که می خواستند، تعیین کنند.

پس از مدتی، سایر کاربران قیمت فهرست شده ای را انتخاب می کنند که با آنچه در نظر دارند، مطابقت دارد. درنهایت این قیمت تعیین شده، به قیمت نهایی دارایی در بازار تبدیل می شود. فرایند بازارسازی سنتی به بازارسازان حرفه ای نیاز دارد که سفارش های زیادی را مدیریت کنند.

در این مدل، بازارسازان مقداری را که ترید در آن انجام می شود، پیش بینی می کنند و البته در تعداد دفعات انجام این کار هم محدودیت دارند. در میان انواع بازارهای سرمایه گذاری، بازارهایی مانند بازار ملک و اوراق بهادار، هنوز هم به روش های بازار ساز سنتی متکی هستند، اما بازارساز های خودکار راه حلی جایگزین برای defi/’>دیفای در نظر گرفته می شوند.

منظور از بازارساز یا Market Maker چیست؟

صرافی متمرکز بر فعالیت معامله گران نظارت می کند و سیستم خودکاری ارائه می دهد که با استفاده از آن، تطابق سفارش های مختلف را بررسی می کند؛ به عبارت دیگر، وقتی معامله گر A تصمیم می گیرد 1 بیت کوین را به قیمت 34000 دلار بخرد، صرافی اطمینان حاصل می کند که معامله گر B را پیدا کند که مایل است 1 بیت کوین را با نرخ ارز ترجیحی معامله گر A بفروشد.

به این ترتیب، صرافی متمرکز کم و بیش واسطه بین معامله گر A و معامله گر B است. وظیفه صرافی متمرکز این است که فرایند را تا حد امکان بدون مشکل پیش ببرد و سفارش های خرید و فروش کاربران را در مدت زمانی ترجیحاً کوتاه، تطبیق دهد، اما اگر صرافی موفق به انجام این کار نشود و نتواند سفارش های خرید و فروش به صورت آنی پیدا کند، چه اتفاقی می افتد؟ در چنین شرایطی می گوییم نقدینگی دارایی های موردنظر کم است.

نقدینگی به این موضوع اشاره دارد که چگونه می توان یک دارایی را به راحتی خرید یا فروخت. نقدینگی بالا نشان می دهد بازار فعال است و معامله گران زیادی در حال خرید و فروش یک دارایی خاص هستند. برعکس، نقدینگی کم به این معناست که فعالیت کمتری وجود دارد و خرید و فروش دارایی دشوارتر است.

زمانی که نقدینگی کم است، slippage رخ می دهد؛ به عبارت دیگر، قیمت دارایی در نقطه انجام معامله، قبل از تکمیل معامله، به میزان قابل توجهی تغییر می کند. به طور معمول، این اتفاق در بازار کریپتو که نوسانات زیادی دارد، به وفور مشاهده می شود؛ از این رو صرافی ها باید مطمئن شوند که معاملات به صورت آنی انجام می شود تا slippage قیمت ها کاهش یابد.

اسلیپیچ (slippage) چیست؟

برای دستیابی به یک سیستم معاملاتی سیال، صرافی های متمرکز به معامله گران حرفه ای یا مؤسسات مالی برای تأمین نقدینگی برای جفت های معاملاتی متکی هستند. این نهادها برای مطابقت با سفارش های معامله گران خرده فروش، چندین سفارش پیشنهادی ایجاد می کنند. با این کار، صرافی می تواند اطمینان حاصل کند که طرف مقابل برای همه معاملات همیشه در دسترس است؛ به عبارت دیگر، بازارسازی شامل فرایندهای مورد نیاز برای تأمین نقدینگی برای جفت های معاملاتی است.

چرا به بازارساز خودکار (AMM) نیاز داریم؟

برخی صرافی های رمزنگاری از یک اوردر بوک و یک سیستم تطبیق سفارش برای تسهیل معاملات کریپتو استفاده می کنند. دفتر سفارش، قیمت هایی را که معامله گران تمایل به خرید یا فروش ارزهای دیجیتال دارند، ثبت می کند. سپس با سیستم تطبیق سفارش، سفارش های خرید و فروش مطابقت یافته و با موفقیت انجام خواهد شد.

جدیدترین قیمتی که کریپتو با آن خریداری شده است، به طور خودکار به عنوان قیمت بازار دارایی دیجیتال نشان داده می شود. با این حال، در شرایطی که خریدار یا فروشنده به اندازه کافی برای ترید وجود ندارد، احتمال اینکه نقدینگی بازار به اندازه کافی تأمین نشود، وجود خواهد داشت.

برای حل این مشکل، برخی صرافی های رمزنگاری با بانک ها و سایر سرمایه گذاران نهادی همکاری می کنند تا نقدینگی را به طور مداوم تأمین کنند. در این شرایط همیشه می توان مطمئن بود که طرف مقابلی برای انجام معامله وجود خواهد داشت. این فرایند «بازارسازی» است و بانک ها و سایر سرمایه گذاران نهادی «بازارسازان» هستند. با این حال، در ابتدای مسیر راه اندازی صرافی غیرمتمرکز، یافتن طرف مقابلی که تمایل به خرید یا فروش داشته باشد، کار دشواری بود؛ به همین دلیل خرید و فروش ارزهای دیجیتال در چنین صرافی هایی با چالش های زیادی همراه شد.

مفهوم بازارساز خودکار برای حل این مشکل مطرح می شود. درواقع این امکان را فراهم می کند که یک فرد معمولی بتواند به عنوان یک بازارساز عمل کند.

بازاساز خودکار چگونه کار می کند؟

دو نکته مهم وجود دارد که ابتدا باید درباره بازارساز خودکار بدانید:

• جفت های معاملاتی که معمولاً در یک صرافی متمرکز پیدا می کنید، به عنوان «استخر نقدینگی» منفرد در AMM وجود دارند؛ برای مثال اگر می خواهید اتر را با تتر معامله کنید، باید یک استخر نقدینگی ETH/USDT پیدا کنید.
• هرکسی می تواند به جای استفاده از بازارسازان اختصاصی، نقدینگی این استخرها را با سپرده گذاری هر دو دارایی در استخر تأمین کند؛ برای مثال اگر می خواهید یک تأمین کننده نقدینگی برای استخر ETH/USDT شوید، باید نسبت از پیش تعیین شده مشخصی از ETH و USDT را واریز کنید.

برای اطمینان از اینکه نسبت دارایی ها در استخرهای نقدینگی تا حد امکان متعادل باقی می ماند و برای از بین بردن اختلاف قیمت گذاری دارایی های ادغام شده، AMM از معادلات ریاضی از پیش تعیین شده استفاده می کنند؛ برای مثال، Uniswap و بسیاری دیگر از پروتکل های صرافی DeFi از یک معادله x*y=k ساده برای تنظیم رابطه ریاضی بین دارایی های خاص موجود در استخرهای نقدینگی استفاده می کنند.

در این معادله x نشان دهنده مقدار دارایی A، y نشان دهنده مقدار دارایی B است؛ درحالی که k یک ثابت است. در اصل استخرهای نقدینگی Uniswap همیشه حالتی را حفظ می کنند که به موجب آن ضرب قیمت دارایی A و قیمت B همیشه برابر با یک عدد است.

برای درک اینکه این معادله چگونه استفاده می شود، اجازه دهید از استخر نقدینگی ETH/USDT به عنوان مطالعه موردی استفاده کنیم. وقتی ETH توسط معامله گران خریداری می شود، USDT را به استخر اضافه کرده و ETH را از آن حذف می کنند. این فرایند سبب می شود مقدار ETH در استخر کاهش یابد که به نوبه خود سبب افزایش قیمت ETH به منظور تحقق اثر متعادل x*y=k می شود.

در مقابل، چون USDT بیشتری به استخر اضافه شده است، قیمت USDT کاهش می یابد. هنگامی که USDT خریداری می شود، این فرایند برعکس است؛ یعنی قیمت ETH در استخر کاهش می یابد؛ درحالی که قیمت USDT افزایش می یابد.

هنگامی که سفارش های بزرگ در AMM ثبت می شوند و مقدار قابل توجهی از یک توکن حذف یا به یک استخر اضافه می شود، می تواند سبب ایجاد اختلافات قابل توجهی بین قیمت دارایی در استخر و قیمت بازار آن (قیمتی که با آن در چندین صرافی معامله می شود) شود.

برای مثال قیمت ETH در بازار ممکن است 3000 دلار باشد، اما در یک استخر، ممکن است 2850 دلار باشد؛ زیرا شخصی مقدار زیادی اتریوم را به یک استخر اضافه کرده تا توکن دیگری را حذف کند؛ یعنی ETH با تخفیف در استخر معامله می شود و فرصت آربیتراژ ایجاد می کند. ترید آربیتراژ استراتژی یافتن تفاوت بین قیمت یک دارایی در مبادلات متعدد، خرید آن در پلتفرمی است که کمی ارزان تر بوده و فروش آن در پلتفرمی که کمی بالاتر است.

در AMM، معامله گران آربیتراژ انگیزه مالی دارند تا دارایی هایی را بیابند که با تخفیف در استخرهای نقدینگی معامله می شوند و آن ها را خریداری کنند تا زمانی که قیمت دارایی مطابق با قیمت بازار آن بازگردد؛ برای مثال اگر قیمت اتریوم در استخر نقدینگی در مقایسه با نرخ ارز آن در سایر بازارها پایین باشد، معامله گران آربیتراژ می توانند با خرید ETH در استخر با نرخ پایین تر و فروش آن با قیمت بالاتر در صرافی دیگر، تریدر از این اختلاف قیمت سود می کند.

توجه داشته باشید که معادله x*y=k در Uniswap تنها یکی از فرمول های ریاضی است که امروزه توسط AMMها استفاده می شود؛ برای مثال Balancer از شکل بسیار پیچیده تری از رابطه ریاضی استفاده می کند که به کاربران اجازه می دهد تا 8 دارایی دیجیتال را در یک استخر نقدینگی واحد ترکیب کنند. از سوی دیگر، Curve از یک فرمول ریاضی مناسب برای جفت کردن استیبل کوین ها یا دارایی های مشابه استفاده می کند.

نقش تأمین کنندگان نقدینگی در بازارساز خودکار

همان طور که قبلاً بحث شد، AMMها برای عملکرد صحیح نیاز به نقدینگی دارند. استخرهایی که بودجه کافی ندارند، در معرض slippage هستند. برای کاهش slippage ها، AMMها کاربران را تشویق می کنند که دارایی های دیجیتال را در استخرهای نقدینگی سپرده گذاری کنند تا سایر کاربران بتوانند با این وجوه معامله کنند.

به عنوان یک عامل انگیزشی، پلتفرم به ارائه دهندگان نقدینگی (LPs) با کسری از کارمزد پرداخت شده در تراکنش های انجام شده در استخر پاداش می دهد؛ به عبارت دیگر، اگر سپرده شما نشان دهنده 1 درصد از نقدینگی قفل شده در یک استخر باشد، یک توکن LP دریافت خواهید کرد که نشان دهنده 1 درصد از کارمزد تراکنش انباشته آن استخر است.

هنگامی که یک تأمین کننده نقدینگی می خواهد از یک استخر خارج شود، توکن LP خود را بازخرید می کند و سهم خود را از کارمزد تراکنش دریافت می کند. علاوه بر این، AMMها توکن های حکمرانی را برای LPها و همچنین تریدرها ایجاد می کنند.

همان طور که از نام آن پیداست، یک توکن حکم رانی به دارنده این امکان را می دهد تا درباره مسائل مربوط به حکم رانی و توسعه پروتکل بازارساز خودکار حق رأی داشته باشد.

فرصت های ییلد فارمینگ در بازارسازهای خودکار

جدا از مشوق هایی که در بالا به آن ها اشاره شد، LPها می توانند در فرصت های ییلد فارمینگ که برای افزایش قیمت در اختیارشان قرار می دهد، سرمایه گذاری کنند. برای بهره مندی از این مزیت، تنها کاری که باید انجام دهید، این است که نسبت مناسب دارایی های دیجیتال را در یک استخر نقدینگی روی یک پروتکل AMM سپرده گذاری کنید.

پس از تأیید سپرده، پروتکل AMM برای شما توکن LP ارسال می کند. در برخی موارد، می توانید این توکن را به یک پروتکل وام جداگانه واریز کنید یا «استیک» کرده و سود اضافی کسب کنید. با انجام این کار، می توانید با سرمایه گذاری روی ترکیب پذیری یا قابلیت همکاری پروتکل های مالی غیرمتمرکز (DeFi) درآمد خود را به حداکثر برسانید.

با این حال، توجه داشته باشید که برای برداشت دارایی خود از استخر نقدینگی اولیه، باید توکن ارائه دهنده نقدینگی را بازخرید کنید.

آینده بازارساز خودکار

AMM ها که برای اولین بار در سال 2018 توسعه یافتند، اکنون بخشی از اکوسیستم DeFi هستند. امکانات متنوعی در طی این مدت به ساختار AMM ها اضافه شده اند، از جمله ابزارهای اتوماسیون برای تأمین کنندگان نقدینگی. AMM ها چیزی بیش از ارائه نقدینگی بیشتر در نظر گرفته می شوند.

در حال حاضر از این مفهوم برای ایجاد بازاری امن و جریان اصلی استفاده می کنند. AMM ها برای تسهیل تراکنش ها به طور کارآمدتر بر فناوری قراردادهای هوشمند تکیه می کنند که تاکنون در آن موفق بوده است.

در آینده، AMMها پتانسیل دسترسی به سرمایه گذاران بیشتری را دارند. با این حال، برای رسیدن به آن، این فناوری باید سطح بالایی از امنیت و رشد را تضمین کند. فضای DeFi در حال حاضر بسیار سریع در حال توسعه است. AMMها بخشی از توسعه فضای DeFi هستند که به سرعت در حال رشد هستند و می توانند بخش اصلی پیشرفت آن باشند.

سخن پایانی

بازارسازان خودکار کاستی های بازارسازی سنتی را رفع می کنند. فرایند سنتی به کار دستی نیاز دارد که از معامله گران و سازندگان بازار به طور قابل توجهی زمان بیشتری می گیرد. به لطف این ابزار جدید برای تأمین نقدینگی، صنعت مالی غیرمتمرکز توانسته است بسیار سریع تر حرکت کند.

 از آنجا که DeFi به سرعت به رشد خود ادامه می دهد، AMMها همچنان نقش کلیدی در توسعه آن ایفا خواهند کرد. در حال حاضر، تنها چند شرکت در حال ارائه راه حل های جدید در فضای بازارساز خودکار هستند. AMMها فضای ویژه ای در DeFi هستند و به دلیل سهولت استفاده، توجه بسیاری از سرمایه گذاران را به خود جلب کرده اند.

پرسش های متداول

۱- مزیت استفاده از بازارساز خودکار چیست؟

برخی صرافی های رمزنگاری با بانک ها و سایر سرمایه گذاران نهادی همکاری می کنند تا نقدینگی را به طور مداوم تأمین کنند که مطمئن می شود همیشه مخاطبی برای معامله وجود دارند. این فرایند «بازارسازی» است و بانک ها و سایر سرمایه گذاران نهادی «بازارسازان» هستند.

۲- پروتکل AMM چیست؟

بازارساز خودکار (AMM) زیرساخت های که یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) امکان خرید و فروش دارایی ها با استفاده از استخرهای نقدینگی ارز دیجیتال، به جای بازار سنتی خریداران و فروشندگان، فراهم می کند.

۳- بازارساز خودکار چگونه کار می کند؟

برای اطمینان از اینکه نسبت دارایی ها در استخرهای نقدینگی تا حد امکان متعادل باقی می ماند و برای از بین بردن اختلاف قیمت گذاری دارایی های ادغام شده، AMM از معادلات ریاضی از پیش تعیین شده استفاده می کند.

فرقی نمی کند که در کدام یک از بازارهای مالی سرمایه گذاری کرده اید، شما همیشه نیاز دارید در سریع ترین زمان ممکن سرمایه خود را به دارایی نقد تبدیل کنید تا بتوانید هزینه های زندگی و شرایط اضطراری احتمالی را پوشش دهید، اما باید در نظر داشته باشید برخی دارایی ها راحت تر از سایر دارایی ها به پول نقد تبدیل می شوند یا در اصطلاح نقدینگی دارند.

درواقع می توان نقدینگی را شبیه یک طیف در نظر گرفت که در انتهای آن دارایی های غیرنقدی قرار دارند که ارزش گذاری و فروش نقدی آن ها بسیار سخت است. برای درک بهتر مفاهیم نقدینگی (Liquidity) و دارایی نقدپذیر (Liquid Asset) تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

نقدینگی (Liquidity) در ارزهای دیجیتال به چه معناست؟

نقدینگی در ارز دیجیتال یا دیگر بازارهای مالی به فرایندی گفته می شود که در آن یک توکن به پول نقد یا دارایی دیجیتالی دیگر تبدیل می شود، بدون آنکه بر قیمت تأثیر بگذارد؛ به عبارت دیگر Liquidity نشان دهنده سلامت کلی بازار است.

بنابراین به عنوان مثال هرچه یک کریپتو نقدینگی بیشتری داشته باشد، نوسان کمتر و پایدارتری دارد. درواقع اگر Liquidity بالا باشد، می توانید مطمئن باشید که خریدار یا فروشنده ای برای شما در هر لحظه وجود خواهد داشت. در حال حاضر، ارزهای فیات بیشترین نقدینگی را در سطح جهان دارند؛ زیرا هرکس به دنبال پول نقد رایج هر کشوری باشد، به راحتی به آن دست پیدا خواهد کرد. دقیقاً به همین دلیل است که بازار فارکس، بیشترین میزان Liquidity در سطح جهان را دارد.

در ادامه به مفهوم لیکویید در ارز دیجیتال می پردازیم. در بازار ارزهای دیجیتال، 3 نوع liquid وجود دارد:

۱- نقدینگی دارایی یا لیکوئیدبودن یک ارز زمانی است که برای یک دارایی به ویژه، خریدار و فروشنده وجود داشته باشد.

۲- منظور از Liquidity صرافی زمانی است که makers و takers و جفت های معاملاتی موردنظر برای استفاده وجود داشته باشند.

۳- نقدینگی بازار، شامل نقدینگی دارایی و صرافی است که موجب شکل گیری یک بازار سالم می شود.

نقدینگی چه اهمیتی دارد؟

پل کروگمن (Paul Krugman)، برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال 2008، می گوید: «اهمیت Liquidity برای بازارها همان روغن برای موتور خودروهاست». نقدینگی راه نجات بازار ارزهای دیجیتال است؛ زیرا ریسک سرمایه گذاری را کاهش می دهد و مهم تر از همه، در تعریف استراتژی خروج به موقع شما از بازار کمک می کند؛ به همین دلیل حضور در بازارهایی با درصد نقدشوندگی بالا، اهمیت زیادی برای معامله گران دارد.

کاهش احتمال دست کاری بازار

به عنوان یک فناوری نوپا، ارزهای رمزنگاری شده در حال حاضر مسیر مشخصی ندارند. ممیزی این بازار به سختی انجام می شود و به همین دلیل افرادی زیادی از این موضوع و با دست کاری بازار، شرایط را به نفع خود تغییر می دهند. با این حال، ماهیت نقدشوندگی زیاد ارزهای دیجیتال با عملکرد برتر، آن ها را در برابر دست کاری های بازار بسیار مقاوم می کند؛ درنتیجه شرایط برای کنترل بازار برای سرمایه داران کلان، سخت تر می شود.

ثبات قیمت و نوسانات کمتر

سرمایه گذاران باتجربه، بازارهایی با Liquidity بالا را باثبات تر و با نوسانات کمتر می دانند؛ چراکه هرچه لیکوییدتی بازار بیشتر باشد، یعنی فعالیت های تجاری بیشتری در آن در حال انجام است و این یعنی تعادل بین خریدار و فروشنده به خوبی برقرار است.

بنابراین هر زمان در حال فروش یا خرید هستید، چندین نفر دیگر مایل به انجام برعکس عملیات تجاری هستند. این روند به ثابت نگه داشتن قیمت و کاهش نوسانات کمک شایانی می کند. در بازارهایی با نقدشوندگی بالا افراد می توانند بدون تجربه نوسان قیمت یا لغزش زیاد، ورود و خروج به موقع از موقعیت های مختلف داشته باشند.

برای مثال، اگر می خواهید ارزهای دیجیتال با لیکوییدتی بسیار بالا مانند بیت کوین را بخرید، یافتن یک فروشنده آسان تر خواهد بود؛ زیرا تعداد علاقه مندان و سرمایه گذاران این ارز بسیار زیاد است؛ بنابراین عرضه و تقاضا در حالت تعادل خواهند بود. این بدان معناست که قیمت ارزهای دیجیتال در برابر نوسانات معاملات بزرگ پایدار و مقاوم خواهد بود؛ درحالی که در بازارهایی با نقدشوندگی کم، فعالیت نهنگ ها به سادگی می تواند شرایط بازار را تغییر دهد.

تحلیل آسان رفتار معامله گران

تعداد فعالان بازار و علاقه مند به یک ارز دیجیتال، معمولاً میزان نقدشوندگی یک بازار را تعیین می کند. مشارکت کنندگان بیشتر منجر به نقدینگی بیشتر می شوند. سفارش های خرید و فروش بیشتر سبب ایجاد اسپرد محدودتر (تفاوت بین قیمت پیشنهادی و درخواستی) می شود و نوسانات را به حداقل می رساند.

این عوامل به ایجاد نمودارهای فنی دقیق برای تعریف رفتار معامله گران و جهت گیری بازار کمک می کند؛ بنابراین تحلیل بازار، پیش بینی های دقیق و تصمیم گیری آگاهانه برای معامله گران آسان تر خواهد بود.

افزایش سرعت انجام معاملات

علاوه بر تجربه کاربری عالی و راحت، Liquidity در ارز دیجیتال نیز برای تریدرها برای به حداکثر رساندن سود بسیار مهم است. همان طور که پیش از این گفته شد، هرچه میزان لیکوییدتی یک بازار بیشتر باشد، یعنی تعداد افرادی که به خرید یا فروش تمایل دارند، بیشتر است، اما این موضوع برای تریدرها چه سودی دارد؟

در طول نوسانات شدید بازار، تریدرهایی که در این دارایی ها سرمایه گذاری کرده اند، وقتی بازار برخلاف موقعیت آن ها حرکت می کند، به راحتی می توانند از بازار خارج شوند؛ بدون آنکه متحمل ضرر زیادی شوند. درمقابل، دارندگان دارایی های غیر نقد شونده تا زمانی که خریدار علاقه مندی پیدا نکنند، در معاملات گرفتار خواهند شد، حتی اگر بازار علیه آن ها باشد.

در مقابل، در دارایی هایی که نقدشوندگی کمی دارند، انجام سفارش فروشندگان تا زمانی که خریدار مناسبی پیدا نشود، به تعویق می افتد.

نقدینگی چه کمکی به تعریف اثر بازار می کند؟

منظور از تأثیر بازار، تغییر قیمت ناشی از ترید (خرید و فروش) یک دارایی است. همان طور که گفته شد، نقدینگی سبب افزایش ثبات و کاهش نوسانات بازار می شود؛ به این معنا که تعداد معامله گران بیشتر با ثبات و نوسانات کمتر در بازار برابر است، اما دلیل این امر چیست؟

در بازاری با لیکوییدتی بالا، دارایی ها بین شرکت کنندگان بیشتری در بازار توزیع می شود؛ بنابراین وقتی تریدری تصمیم می گیرد از موقعیت معامله شده خارج شود، تنها بخش کوچکی از دارایی را می فروشد و این بر قیمت بازار تأثیری نخواهد داشت.

بازار غیر نقدشونده یا بازاری که لیکوییدتی کمی دارد، به این معناست که افراد کمتری به مشارکت علاقه مند هستند که سبب می شود تعداد محدودی قسمت عمده ای از دارایی ها را در اختیار داشته باشند؛ بنابراین وقتی یک تریدر می خواهد از موقعیت خارج شود، احتمالاً مقدار زیادی از دارایی را می فروشد و این امر به طور قابل توجهی بر بازار تأثیر می گذارد و سبب بی ثباتی و کاهش قیمت دارایی می شود.

نحوه اندازه گیری نقدینگی ارزهای دیجیتال

مفهوم لیکوییدشدن ارز دیجیتال برخلاف سایر اصطلاحات ارزهای دیجیتال، مقدار ثابتی ندارد؛ به همین دلیل محاسبه میزان نقدینگی یک بازار یا صرافی، کار مشکلی است. با این حال، چند شاخص برای تعیین Liquidity تخمینی یک بازار وجود دارد.

• حجم معاملات، تعداد کل دارایی های دیجیتالی است که در یک صرافی ارز دیجیتال در یک دوره زمانی معامله می شوند. این شاخص جهت و رفتار فعالان بازار را تعیین می کند. حجم معاملاتی بالا به معنای فعالیت های تجاری (خرید و فروش)، نقدینگی و کارایی بیشتر بازار است.
• اسپرد درخواست/ پیشنهاد تفاوت بین بالاترین قیمت پیشنهادی (فروش) و کمترین قیمت درخواستی (خرید) در دفتر سفارش هاست. هرچه اسپرد کمتر باشد، می تواند لیکوییدتی صرافی های ارزهای دیجیتال را افزایش دهد و درنتیجه به شکل گیری قیمت ها و نمودارهای پیش بینی دقیق تری منجر شود.

دارایی نقدپذیر (Liquid Asset) چیست؟

دارایی های نقدپذیر دارایی هایی هستند که به راحتی می توان آن ها را با پول نقد مبادله کرد. در ادامه به برخی از این دارایی ها اشاره شده است:

پول نقد

پول نقد، اولین دارایی با بیشترین میزان نقدشوندگی است. علاوه بر نگهداری ارزهای فیزیکی و دستگاه های خودپرداز، از طریق حساب سپرده و جاری و برنامه های پرداخت همتا به همتا می توان به پول نقد دسترسی داشت.

اوراق قرضه

اوراق قرضه معمولاً بسیار با ثبات و نقدشوندگی بالا هستند که از سوی دولت حمایت و پشتیبانی می شوند؛ درنتیجه اگر قبل از اینکه به سود کامل برسند به پول آن ها نیاز دارید، می توانید فوراً به صورت نقدی در بازار ثانویه آن ها را بفروشید. برخی سرمایه گذاران اوراق قرضه می خرند و آن ها را تا زمان سررسید نگه می دارند.

اما بازار ثانویه برای معاملات اوراق قرضه گسترده است؛ به این معنا که بسیاری از انواع اوراق قرضه در دسته سرمایه گذاری با نقدشوندگی بالا قرار می گیرند. مانند هر اوراق بهادار، ممکن است درنهایت اوراق قرضه را کمتر از آنچه برای خرید آن ها پرداخت کرده اید، بفروشید.

گواهی سپرده سرمایه گذاری (Certificates of deposit)

گواهی های سپرده سرمایه گذاری می توانند APY های بالاتری در مقایسه با حساب های پس انداز به دست آورند، اما معمولاً محدودیت های برداشت سخت تری نیز دارند. در بیشتر موارد اگر بخواهید به وجهی که در مؤسسه های مالی سپرده گذاری کرده اید، زودتر از موعد سررسید دسترسی داشته باشید، باید جریمه ای پرداخت کنید.

گفتنی است می توان به وجه موجود در برخی از حساب های سپرده گذاری دسترسی داشت، اما این مدل از حساب ها معمولاً نرخ بهره سالانه کمتری دارند.

سهام

سهام در دسته دارایی نقدپذیر قرار می گیرد؛ زیرا می توان به سرعت آن ها را در بازار بورس فروخت و به دارایی نقدی تبدیل کرد. معمولاً در عرض چند روز پول نقد ناشی از فروش را دریافت می کنید. همان طور که در بالا ذکر شد، ممکن است درنهایت سهام بورس را مانند اوراق بهادار کمتر از آنچه برای آن پرداخت کرده اید، بفروشید.

صندوق های قابل معامله در بورس (ETF)

ETF ها صندوق های سرمایه گذاری هستند که مانند سهام در مبادلات عمومی معامله می شوند و به راحتی می توان آن ها را فروخت به دارایی نقد تبدیل کرد. درحالی که صندوق های قابل معامله در بورس ریسک کمتری در مقایسه قبا سهام و اوراق قرضه دارند، اما درصورت نیاز سریع به پول خود، ممکن است مجبور شوید ETF ها را با ضرر بیشتری در مقایسه با دو دارایی دیگر بفروشید.

صندوق سرمایه گذاری مشترک

صندوق سرمایه گذاری مشترک تنوع زیادی دارد، اما تنها یک بار در روز می توان آن را معامله کرد. این ویژگی سبب می شود Liquidity آن ها کمی کمتر از سهام و ETF ها باشد.

فلزات گران بها

فلزات گران بها نیز می توانند در دسته دارایی نقدپذیر قرار بگیرند. در برخی کشورها مانند ایران، سرمایه گذاری در فلزات گران بها مانند طلا و نقره بسیار رایج است، اما چالشی که درباره این نوع دارایی ها مطرح است، نحوه نگهداری و تبدیل آن ها به پول نقد است؛ به همین دلیل نسبت به دیگر انواع دارایی مطرح شده در این مقاله، نقدشوندگی کمتری دارند.

نقدینگی بازار خوب است یا بد؟

بازارهای مالی به نقدینگی کافی در بازار نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود معامله گران می توانند به طور سریع دارایی ها را به پول نقد یا دیگر انواع دارایی تبدیل کنند. سطوح بالای Liquidity باز و بسته شدن سریع موقعیت ها را آسان تر می کند و به کاهش قیمت پیشنهادی منجر می شود. این شرایط مساعد تنها سبب افزایش تعداد فعالان بازار می شود که به نوبه خود بر میزان Liquidity می افزاید.

زمانی که بازار نقدینگی نداشته باشد، خرید یا فروش کالا دشوار می شود؛ بنابراین یا باید مدت زیادی منتظر بمانید تا طرف مقابل برای خرید دارایی شما حاضر شود یا به طورکلی از معامله خود صرف نظر کنید. در یک بازار غیر نقد شونده، خریداران و فروشندگان نمی توانند درباره قیمت بازار به توافق برسند که معمولاً به افزایش قیمت پیشنهادی و هزینه های اجرایی بالاتر منجر می شود.

نمونه هایی از نقدینگی

همان طور که گفته شد، علاوه بر وجه نقد، برخی اشکال سهام نیز می توانند نقدشوندگی بالایی داشته باشند؛ برای مثال در بازار بورس می توانید سهامی را که Liquidity بیشتری دارد، به سادگی شناسایی کنید. این نوع دارایی ها معمولاً به مقدار زیاد معامله می شوند و در میان سرمایه گذاران محبوب هستند. گاهی اوقات ممکن است صدها هزار یا حتی میلیون ها از این سهام معامله شوند. این حجم بالای تجارت به نقدشوندگی بالای این سهام کمک می کند.

پیش از این گفته شد علاوه بر پول نقد و سهام، گواهی سپرده و حساب های سپرده گذاری نیز دارای نقدشوندگی بالایی هستند. درواقع می توانید برای مدتی کوتاه روی آن ها سرمایه گذاری کنید و سپس به راحتی آن ها را به پول نقد تبدیل کنید. درباره سهام و اوراق قرضه بورسی نیز به همین صورت است.

خلاصه مطلب

بازار ارزهای دیجیتال در مقایسه با دیگر بازارهای مالی، نوسانات قیمتی بیشتری دارد؛ به همین دلیل سرمایه گذاران باید هنگام انجام معاملات، دقت بیشتری داشته باشند. اگرچه معیارهایی مانند ارزش بازار، اسپرد درخواست/ پیشنهاد، دفترهای سفارش و موارد دیگر وجود دارد که به شما در انجام بهتر معاملات بیشتر کمک می کنند، درک مفهوم Liquidity در ارز دیجیتال، برای موفقیت در این حوزه ضروری است.

دارایی نقدپذیر (Liquid Asset) شامل وجوه نقد و سایر دارایی هایی است که می توانند به سرعت بدون از دست دادن ارزش به پول نقد تبدیل شوند.

 هارد کپ (Hard Cap) و سافت کپ (Soft Cap) چیست؟

بیشتر پروژه های مبنی بر ارز دیجیتال، سرمایه و منابع مالی موردنیاز برای فعالیت را از طریق عرضه اولیه توکن خود تأمین می کنند، اما سرمایه گذاران احتمالی نیز باید از سودده بودن ارز دیجیتال اطمینان حاصل کنند تا در آن سرمایه گذاری کنند. روش های زیادی برای بررسی و ارزیابی آینده توکن ها وجود دارد که هارد کپ و سافت کپ دو مورد از آن ها هستند. در ادامه بیشتر با این دو فاکتور مهم آشنا می شوید. 

هارد کپ چیست؟

Hard Cap در عرضه اولیه توکن ها، به حداکثر تعداد ارز دیجیتال های قابل فروش گفته  می شود. درواقع، Hard Cap به حداکثر بودجه ای که تیم توسعه دهنده پروژه نیاز دارد، اطلاق می شود که این بودجه اولیه، به ازای فروش توکن های پروژه در عرضه اولیه جمع آوری می شود. رسیدن پروژه به هارد کپ یا حداکثر هدف  ICO خود به این معناست که تمامی توکن های عرضه شده در کمپین جمع آوری کمک مالی، به طور کامل فروخته شده اند و پروژه، سرمایه گذاران جدید نمی پذیرد. 

البته انتخاب چگونگی Hard Cap و اندازه عرضه اولیه، با توجه به اهداف تیم توسعه صورت می گیرد و تیم پروژه باید در میزان عرضه اولیه توکن و حداکثر توکن های موجود، تعادل ایجاد کنند. برخی کارشناسان از اصطلاح max supply یا حداکثر عرضه برای تعریف هارد کپ استفاده می کنند.

آن ها عقیده دارند که هارد کپ مشخص کننده بیشترین تعداد ارز دیجیتال در پروتکل تعریف شده پروژه است، اما استفاده از این توصیف بیشتر برای تعداد تمام توکن های موجود در یک بلاک چین مناسب است و همان طور که گفتیم در تعریف Hard Cap، حداکثر توکن موردنظر در یک بازه زمانی خاص موردنظر است. 

البته نکته قابل توجه در بررسی Hard Cap ارز دیجیتال این است که اندازه هارد کپ یک پروژه ممکن است در پی بروز مشکلاتی در نحوه توزیع کوین ها تغییر کند؛ بنابراین اگر قصد سرمایه گذاری در یک ارز دیجیتال را دارید، بهتر است به طور مداوم هارد کپ پروژه را بررسی کرده و از تغییرنیافتن آن اطمینان حاصل کنید. افزایش مقدار Hard Cap در حین عرضه توکن، مانند چاپ و انتشار بیش ازحد فیات، سبب افت ارزش و کاهش قیمت آن خواهد شد. 

البته برخی پروژه ها مانند اتریوم، هارد کپ مشخصی برای سرمایه گذاران تعیین نمی کنند و به عبارتی توکن های این شبکه ها، به صورت نامحدود توزیع می شوند، اما همان طور که می دانید، فراوانی یک ارز تأثیر زیادی بر افت قیمت آن دارد و پروژه هایی که هارد کپ مشخصی ندارند، برای حفظ ارزش توکن جلوگیری از سقوط قیمت آن، از استراتژی توکن سوزی استفاده می کنند.

 در این پروژه ها، با توجه به صلاحدید توسعه دهندگان، در بازه های زمانی  مشخص یا در پی اعمال تغییرات در بلاک چین، مقداری از عرضه در گردش توکن از بین برده شده یا به اصطلاح سوزانده می شود تا ارز دیجیتال پروژه، ارزش خود را حفظ کند. 

سافت کپ چیست؟ 

 

soft cap در ارز دیجیتال، به حداقل سرمایه ای گفته می شود که پروژه ارز دیجیتال باید از طریق عرضه اولیه یا ico از سرمایه گذاران خود دریافت کند. سافت کپ درواقع با این هدف به سرمایه گذاران اعلام می شود که هر سرمایه گذار از دلیل نیاز پروژه به سرمایه و جایی که قرار است از آن استفاده شود، اطلاع داشته باشد. در نظر گرفتن Soft Cap برای پروژه های ارز دیجیتال، الزامی نیست  و بسیاری از پروژه ها حتی بدون اینکه سافت کپی برای سرمایه گذاران تعیین کنند، موفق به جمع آوری بودجه موردنظر می شوند.

انتخاب اندازه سافت کپ نیز همانند هارد کپ، به عهده تیم توسعه دهنده است و اگر پروژه به سافت کپ تعیین شده نرسد، وجه دریافتی از سرمایه گذاران به آن ها بازگردانده می شود. از آنجا که هدف اصلی سرمایه گذاران از خرید توکن، چند برابر شدن قیمت آن در آینده است، Soft Cap می تواند معیاری برای آنالیز تجربه و درک هدف پروژه باشد. 

سرمایه گذاران باید این موضوع را بدانند که مقادیر غیرطبیعی بسیار کم یا زیاد سافت کپ، نشان دهنده غیرقانونی یا تازه کار بودن پروژه است؛ بنابراین بهتر است در سرمایه گذاری این نوع پروژه ها جانب احتیاط را رعایت کنند. 

منحنی انتشار (Emissions Curve)

یکی دیگر از فاکتورهای مهم در تحلیل آینده یک رمزارز، مقدار عرضه آن است، اما دانستن تعداد توکن های قابل استخراج پروژه نیز برای سرمایه گذاران خالی از لطف نیست. همان طور که می دانید، مقدار عرضه و قیمت یک رمزارز، مؤلفه اصلی تعیین حجم معاملات آن است، اما در توکن هایی که از سیستم POW استفاده می کنند و قابل استخراج هستند، حجم استخراج روزانه نیز بر قیمت آن ها تأثیر می گذارد. 

تحلیل برنامه استخراج کوین ها یا منحنی انتشار یک ارز دیجیتال، یکی از راه های ارزیابی آن است. البته این فاکتور بیشتر برای انتخاب توکن های قابل استخراج با ماینرها اهمیت دارد. همان طور که می دانید در ابتدای فعالیت یک پروژه ارز دیجیتال، توکن ها به سادگی استخراج می شوند تا ماینرهای زیادی به شبکه بپیوندد. 

زمانی که تعداد ماینرهای شبکه افزایش یافته و ارزش توکن ها بیشتر شود، پاداش استخراج توکن کاهش می یابد. استخراج بیت کوین، یکی از مثال های بارز برای توضیح ارزش نمودار انتشار است و همه ما می دانیم که امروزه با توجه به افزایش تعداد ماینرهای شبکه بیت کوین، ماینینگ این ارز دیجیتال بدون دستگاه های تخصصی تقریباً غیرممکن است. 

سخن پایانی

در این مقاله با مفاهیم پایه هارد کپ و سافت کپ آشنا شدیم و همان طور که اشاره کردیم، این دو فاکتور مهم، یکی از روش های متداول برای بررسی آینده پروژه های ارز دیجیتال هستند که به سرمایه گذاران در انتخاب ارز مناسب برای خرید و سرمایه گذاری کمک می کنند. به نظر شما به جز دو فاکتور ذکرشده در مقاله، چه راه های دیگری برای بررسی چشم انداز پروژه های بلاک چین وجود دارد؟

پرسش های متداول

۱- از هارد کپ و سافت کپ برای چه چیزی استفاده می شود؟

هارد کپ و سافت کپ دو فاکتور  برای بررسی آینده ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری شده در ییلد فارمینگ هستند. 

۲- پروژه های ارز دیجیتال بدون هارد کپ چگونه ارزش توکن را حفظ می کنند؟

پروژه های بدون هارد کپ مانند اتریوم، از فرایند توکن سوزی برای حفظ ارزش کوین استفاده می کنند. 

اساساً مفهوم روانشناسی معاملات به آن دسته از احساسات و عواطف روانی اشاره دارد که درحقیقت دلیل اصلی موفقیت یا شکست تریدرها در معاملات بازارهای مالی به حساب می آیند. درواقع در پس زمینه هر معامله موفق و سودآور، تصمیم یا تصمیم گیری هایی به موقع و صحیح وجود دارند؛ حال اینکه چه عواملی سبب پدید آمدن یک تصمیم صحیح می شوند، مقوله ای منحصربه فرد است.

البته داشتن دانش کافی و همچنین تحقیق درباره یک دارایی یا یک ارز، از عوامل تأثیرگذاری هستند که مستقیم بر صحیح یا غلط بودن یک تصمیم منجر به یک معامله دخیل خواهند بود، اما آن چیزی که درنهایت سبب خواهد شد تا یک تصمیم صحیح باشد و درنتیجه به اقدام برای انجام یک معامله سودآور منتهی شود، تا حد بسیار زیادی به روانشناسی معاملات و به ویژه عواطف و احساسات موجود در بازار مرتبط است.

به طورکلی، احساساتی مانند حرص و طمع که در مفهوم بازارهای مالی با شاخص ترس و طمع (Fear and Greed Index) از آن یاد می شود، فاکتوری است که با ایجاد تمایل بی اندازه به کسب سود، عقلانیت و قضاوت را در افراد کم رنگ می کند و درنهایت سبب می شود افراد فعال در بازار، تصمیم گیری درستی نداشته باشند. 

درحقیقت طمع بیش ازحدی که بیشتر تریدرها از آن برخوردار هستند، آن ها را به سوی رفتارهای هیجانی و دور از منطقی می برد که این رفتارها در بیشتر موارد به انجام معاملاتی پرخطر (مانند خرید ارز یک پروژه ارز دیجیتال ناشناخته) منتهی خواهد شد.

غیر از این، حرص و طمع نیز فاکتور دیگری است که می تواند سرمایه گذاران و تریدرها را ترغیب کند بیش ازحد توصیه شده در موقعیت معاملاتی که سودآوری دارند باقی مانده تا از این طریق بتوانند سود بیشتری به دست بیاورند؛ از این رو فاکتور حرص و طمع را می توان در بخش انتهایی بازارهای صعودی و وقتی که پیش بینی ها و تردیدها درباره قیمت ها به اوج خود می رسد، مشاهده کرد.

اما در بخش مقابل، فاکتور ترس نیز سبب خواهد شد تا یک تریدر، به سرعت و فوق العاده سریع تر از آن چیزی که باید، یک موقعیت را بسته و به دلیل ترس افراطی که از ضرردهی دارد، از سود هنگفت پوزیشن خود چشم پوشی کند. بد نیست بدانید فاکتور ترس، بیش از هر جای دیگر، در بازارهای نزولی مشاهده می شود. درواقع چنین احساسی می تواند تریدرها را برای خروج عجولانه از موقعیت خود ترغیب کند و سبب شود این افراد، رفتاری غیرمنطقی از خود بروز دهند. 

درنتیجه فاکتور ترس در بیشتر اوقات به مفهومی به نام وحشت تبدیل شده و در بیشتر موارد سبب می شود شاهد حجم قابل توجهی از فروش در بازار باشیم که به این رویداد، دراصطلاح پانیک سل یا فروش وحشت زده گفته می شود. 

از این رو در این مطلب قصد داریم با مفهومی به نام پانیک سل یا فروش وحشت زده (Panic Sell) آشنا شده و تمامی زوایای آن را بررسی کنیم، اما در ابتدا بد نیست مروری بر چهارچوب مفهومی کلی تر به نام روانشناسی معاملات داشته باشیم که پایه و اساس اصطلاح پانیک سل است.

بررسی مفهوم روانشناسی معاملات در تحلیل تکنیکال بازارهای مالی

به صورت کلی، روانشناسی معاملات بیانگر جنبه های گوناگونی از شخصیت و رفتارهای یک تریدر است که بر تصمیم ها و اقدامات معاملاتی وی تأثیر می گذارد. اساساً روانشناسی معاملات ممکن است به اندازه ویژگی هایی مانند دانش، مهارت و تجربه، در انجام معاملات موفق مهم باشد.

از طرفی، نظم، انضباط و ریسک پذیری، بخش های جدایی ناپذیر جنبه های روانشناسی معاملات به حساب می آیند. همچنین از ترس و طمع نیز به عنوان دو احساس شناخته شده درباره روانشناسی معاملات یاد می شود. علاوه بر این، احساسات دیگری مانند امید و حسرت نیز در رفتار تریدرها تأثیر بسزایی دارند. 

درحقیقت تمامی این موارد، جنبه های گوناگونی از روانشناسی معاملات هستند که در هر معامله گر، کم یا زیاد وجود داشته و نمی توان هیچ کدام را به تنهایی بد یا خوب (عامل موفقیت یا شکست) تلقی کرد. درواقع این اجرای صحیح و به موقع این جنبه هاست که سبب موفقیت یک تریدر خواهد شد.

جدا از این موارد، روا نشناسی معاملات می تواند با چندین احساس و رفتار ویژه همراه باشد که در بیشتر موارد به عنوان کاتالیزور برای معاملات بازار در نظر گرفته می شود؛ برای نمونه عامل محرک معاملات احساسی در بازارهای مالی، اغلب ناشی از ترس یا حرص و طمع است.

درحقیقت طمع یا حرص را می توان تمایلی بی اندازه به کسب سود دانست که سبب کم رنگ شدن عقلانیت و قضاوت افراد می شود. درواقع طمع بیش ازحد در بیشتر تریدرها، این افراد را به سوی رفتارهای گوناگونی سوق می دهد که این رفتارها در بیشتر موارد به معاملات پرخطری مانند خرید ارز یک پروژه ناشناخته (آن هم تنها به این دلیل که ارزش ارز این پروژه به سرعت در حال رشد است) منجر می شود.

علاوه بر این موارد، حرص و طمع می تواند تریدرها را ترغیب کند تا بیش ازحد توصیه شده در موقعیت معاملات سودآور خود باقی مانده تا سود بیشتری کسب کنند؛ از این رو رد احساس طمع را می توان در فاز پایانی بازارهای صعودی و درست وقتی که پیش بینی ها و تردیدها به اوج خود رسیده است، مشاهده کرد.

در مقابل این احساس، احساس ترس قرار دارد که سبب می شود یک تریدر، بسیار سریع تر از آن چیزی که باید، پوزیشن معاملاتی خود را ببندد و از کسب سود (به دلیل ترس افراطی از ضررکردن) چشم پوشی کند؛ از این رو احساس ترس بیش از هر زمان دیگری، در بازارهای نزولی مشاهده می شود. 

اساساً این احساس می تواند سبب شود تریدرها برای خروج از بازار عجله کنند و رفتاری غیرمنطقی از خود بروز دهند. حال اینکه این احساس ترس، در بیشتر مواقع به وحشت تبدیل می شود و فروش های قابل توجهی را در بازار رقم می زند که به اصطلاح به عنوان فروش وحشت زده یا پانیک سل (Panic selling) از آن یاد می شود. 

احساس بعدی که در روانشناسی معاملات بررسی می شود، احساس پشیمانی است که ممکن است برای تریدرها و بعد از آنکه یک پوزیشن اولیه را از دست دادند رخ دهد. درحقیقت در این مواقع و به دلیل شوک واردشده به تریدر، این افراد به علت پشیمانی بابت از دست دادن موقعیت معاملاتی پیشین، به سرعت و بدون فکر، اقدام به بازکردن پوزیشن معاملاتی بعدی می کنند؛ درنتیجه هرگونه پایبندنبودن به برنامه های معاملاتی و بی نظمی رفتارهای معاملاتی برخی تریدرها، به ضررهای سنگینی برای آن ها منجر خواهد شد.

روان شناسی معاملات چه تأثیری بر تحلیل تکنیکال دارد؟

روانشناسی معاملات غالباً از اهمیت بسیار بالایی برای تحلیلگران تکنیکال برخوردار است؛ چراکه این دسته از تحلیلگران بازار، در راستای پیشبرد اهداف و تصمیم های خود، به تکنیک نمودارسازی تکیه دارند. درحقیقت نمودار یک ارز دیجیتال می تواند اطلاعات گسترده ای درباره روند قیمتی یک ارز ارائه کند؛ درحالی که تحلیل تکنیکال و تکنیک های نمودارسازی می توانند در تشخیص روندهای قیمتی و در راستای یافتن فرصت های خرید و فروش مفید باشند، ولی درنهایت دستیابی به درکی صحیح از روندهای قیمتی بازار، تنها با شناخت روانشناسی معاملات تریدرها میسر خواهد شد.

جدا از این، موارد گوناگونی در نمودارهای تکنیکال وجود دارد که تریدرها باید به آن ها توجه داشته باشند. از طرفی، گاهی اوقات نیاز است یک تریدر به دانش شخصی که درباره ارز یک پروژه دارد رجوع کند و همچنین به چگونگی روند قیمتی و تأثیر عوامل مختلف بر بازار نیز توجه داشته باشد. درواقع تریدرهایی که به تأثیر عوامل خارجی روی قیمت یک ارز نیز توجه دارند و بانظم و اعتمادبه نفس خاصی در معاملات پیش می روند (به روانشناسی معاملات پایبند هستند)، موفقیت و سودآوری بیشتری را به دست می آورند.

پانیک سل (panic sell) یا فروش وحشت زده چیست؟

به طورکلی فروش یک دارایی دیجیتال از روی ترس، زمانی رخ می دهد که به محض سقوط بازار، کاربران اقدام به فروش ارزهایی کنند که تا پیش از این نگه داشته بودند. اساساً این دسته از کاربرانی که از روی احساس وحشت به فروش دارایی های خود در شرایط این چنینی اقدام بازار می کنند، به طورمعمول تریدرهایی تازه کار یا سرمایه گذاران کوتاه مدت هستند که قصد ریسک و سرمایه گذاری بلندمدت نداشته و تمایلی ندارند در انتظار افزایش مجدد قیمت و بازگشت بازار به روند صعودی خود بمانند.

از طرفی این دسته از تریدرها و سرمایه گذاران ترجیح می دهند دارایی های خود را به سرعت به فروش برسانند تا مبادا متحمل ضرر نشوند. همچنین این فروشندگان وحشت زده، نخستین افرادی هستند که حتی با سقوط اندک بازار نیز، به خارج کردن دارایی های خود از بازار اقدام می کنند. 

درواقع زمانی که به شکلی گسترده، عملیات فروش از روی ترس در یک بازار رخ می دهد، سقوط قیمت ناشی از این فروش را شاهد خواهیم بود. با وجود این، بعد از چنین فروشی، تریدرها و کاربرانی که منتظر بودند با سقوط قیمت اقدام به خرید کنند، وارد عمل شده و به واسطه خرید آن ها، بار دیگر شاهد یک روند قیمتی صعودی در بازار خواهیم بود. 

پس نتیجه می گیریم این است که فروشندگان وحشت زده، دقیقاً عکس دارندگانی هستند که در بالا به آن ها اشاره کردیم. به بیان دیگر فروش وحشت زده وقتی رخ می دهد که تعداد قابل توجهی از تریدرها هم زمان (در یک بازه زمانی کوتاه مدت) اقدام به فروش دارایی های خود کرده و درنتیجه سبب می شوند قیمت یک دارایی به شکل شدیدی کاهش پیدا کند. از طرفی چنین افت قیمتی به نوبه خود، سبب ترس و وحشت دیگر سرمایه گذاران و تریدرها می شود و آن ها را نیز به فروش وامی دارد و درنتیجه قیمت بیش ازپیش کاهش پیدا می کند.

مفهوم پانیک سل درباره سرمایه گذاران بازار

اساساً فروش وحشت زده یا پانیک سل در بازار ارزها، سبب خواهد شد تا قیمت یک ارز دیجیتال به شکل مصنوعی افت کند؛ چراکه براساس این کار، قیمت کاهش خواهد یافت، ولی این کاهش قیمت هیچ گونه تأثیری بر ارزش ذاتی و کیفیت پروژه آن ارز دیجیتال نخواهد داشت؛ یعنی اگر هزاران نفر دچار پانیک سل شوند و تلاش کنند همه دارایی های دیجیتال خود را به شکل یکجا بفروشند، همواره یک شخص یا مؤسسه دیگر وجود خواهد داشت که آن دارایی دیجیتال را با قیمتی بسیار پایین تر می خرد و سبب افزایش قیمت مجدد آن می شود.

درواقع همان طور که در بالا نیز اشاره کردیم، زمانی که بر اثر فروش وحشت زده، قیمت یک ارز دچار افت فاحش شود، شاهد یک پانیک سل بیشتر نیز خواهیم بود و این موضوع به نوعی سبب ایجاد یک دور باطل خواهد شد. درواقع پانیک سل می تواند سبب نابودی حجم زیادی از دارایی های افراد شود و شاید ماه ها یا حتی سال ها زمان لازم باشد تا یک دارایی بتواند خود را بعد از یک پانیک سل اساسی، بازیابی کنند. 

عواقب مالی جبران نشدنی پانیک سل

اساساً پانیک سل ریسک بالایی را برای ضرر و زیان در بر خواهد داشت. درواقع افرادی که برای اهدافی در سال ها یا دهه های بعد سرمایه گذاری می کنند، احتمالاً می توانند در مقابل پانیک دوام بیاورند، اما اگر فردی برای بازنشستگی سرمایه گذاری می کند، بروز پانیک سل ناگهانی، درست پیش از زمان بازنشستگی می تواند مشکل بزرگی برای وی ایجاد کند؛ به ویژه اگر قصد داشته باشد با تکیه بر این سرمایه گذاری ها، زندگی خود را بگذراند.

درحقیقت خطر افت ناگهانی در بازارهای مالی، دلیل منطقی است تا سرمایه گذاران با نزدیک شدن به بازنشستگی، دارایی های خود را به طور منظم بازبینی کنند و از دارایی های پرریسک تر به سمت دارایی های باثبات تری حرکت کنند. از طرفی به دلیل همین خطرات، بیشتر کارشناسان به افراد توصیه می کنند تا محض احتیاط، به اندازه شش تا دوازده ماه از مخارج زندگی خود را به شکل نقدی نگه دارند. به این ترتیب، حتی اگر بحران مالی سبب از دست دادن شغل افراد شود، آن ها می توانند در بازار باقی بمانند. این راهی برای جلوگیری از به خطر افتادن برنامه ریزی های بلندمدت به دلیل مخارج روزمره است.

به طورکلی، افت بازارهای مالی، از مسکن گرفته تا کالاهای اساسی و ارزها وقتی رخ می دهد که تعداد فروشندگان بیشتر از خریداران بوده یا برخی اوقات، تعداد فروشندگان به حدی از خریداران بیشتر باشد که فروشندگان تمایل داشته باشند تا با هر قیمتی دارایی های خود را به فروش برسانند. درواقع زمانی که وحشت بر تعداد زیادی از سرمایه گذاران یک بازار چیره شود، آن بازار احتمالاً سقوط خواهد کرد.

علل بروز پانیک سل

به طورکلی وحشت یک واکنش انسانی به یک زیان احتمالی عظیم است. پانیک سل نیز به همین شکل است و وحشت احتمالی، ناشی از یک ضرر مالی بزرگ خواهد بود، اما به طورکلی عوامل متعددی هستند که هریک به تنهایی می توانند به رخ دادن یک فروش وحشت زده یا پانیک سل در یک بازار مالی منجر شوند.

• دست های ضعیف (Weak Hands) 

یکی از اصطلاحات این بازار Weak Hands است. این کلمه بیشتر برای کسانی به کار می رود که در کار خود مهارت نداشته و در معاملات خود بدون برنامه ریزی و بدون هرگونه استراتژی معاملاتی هستند؛ به همین دلیل در برخی مواقع به دلیل نبود اطلاعات کافی و ضعف در بررسی بازار ضررهای زیادی را متحمل می شوند.

افراد زیادی با همین دستان ضعیف یا عملکرد بدون تحلیل، سبب ثروتمندشدن دیگران می شوند. درواقع برای برنده شدن هرکسی در بازار، شخصی باید بازنده باشد. دست های ضعیف بازار همین وظیفه را بر عهده دارند؛ یعنی ارز مورد علاقه خود را در بالاترین قیمت از شما می خرند و در پایین ترین قیمت به شما می فروشند. 

این دو رویداد مهم ترین و اصلی ترین راه از دست دادن پول در بازار است. حتماً شنیده اید که می گویند در بازار سرمایه در وهله نخست از جیب افراد عجول به جیب افراد صبور سرازیر می شود. دستان ضعیف بیشتر دارایی های خود را ارزان می فروشند یا برخی دارایی های خود را بدون قضاوت یا تحلیل درست، بسیار سریع و بدون در نظر گرفتن اخبار، خریداری کرده و تبدیل به ارز دیجیتال می کنند. طبیعی است این کار قطعاً کار خیلی هوشمندانه ای نیست. از سوی دیگر همین افراد به برخی قوانین خاص که در بازار برای خود ایجاد کرده اند نیز پایبند هستند. همین قوانین حرکت بعدی آن ها را بسیار قابل پیش بینی می کند.

داشتن برنامه های قابل پیش بینی برای یک بازار غیرقابل پیش بینی باز هم اقدامی خیلی هوشمندانه نیست. این افراد با نوسان قیمت های عادی بازار در هر برهه از زمان به راحتی استرس گرفته و رفتاری عجیب را از خود بروز می دهند؛ به همین دلیل آن ها در بازارهای نزولی فروشنده بوده و در بازارهای صعودی و سبز معمولاً خریدار هستند.

گروه دیگری از افراد را می توان «دست های ضعیف» نامید که بازار را بیشتر مربوط به دلالان می دانند و سرمایه گذاران بازار را اصلاً قبول ندارند. رفتار این دو قشر در بازار کاملاً مقابل هم قرار دارد. دلالان با افزایش و کاهش قیمت حرکت های عجیب و غریبی بروز می دهند، اما سرمایه گذار به نوسانات بازار خیلی توجهی نمی کند.

درنتیجه اینکه دستان ضعیف به سرمایه گذاری اطلاق می شود که مستعد فروش وحشت زده (Panic sell) در اولین نشانه کاهش قیمت است.

• سفارش های حد ضرر یا استاپ-لاس (Stop-Loss Order) 

برخی برنامه های مورداستفاده در معاملات می تواند شدت پانیک سل را بیشتر کنند. درحقیقت این برنامه ها می توانند تنها یک سفارش استاپ-لاس باشند. درواقع سفارش استاپ-لاس، نوعی سفارش جاری (Standing Order) برای خرید یا فروش یک دارایی ویژه درصورت رسیدن به قیمتی از پیش تعیین شده است.

درحقیقت این نوع سفارش می تواند راهی عالی برای سودبردن از فرصت افت قیمت برای خرید یک دارایی با قیمت تخفیف خورده باشد، ولی طی افت ناگهانی بازار، این سفارش ها اغلب به فروش خودکار منجر شده و این فروش های خودکار اگر به تعداد کافی برسند، می توانند افت بازار را تسریع کنند و نقش مؤثری در رخ دادن پانیک سل داشته باشند.

• عبرت گرفتن از اشتباهات گذشتگان

تا سال ها، برای اجتناب از پانیک سل تنها به سرمایه گذاران توصیه می شد وحشت نکنید. ما می دانیم همیشه و حتی پس از بحران های مالی بزرگ و پانیک سل، بازارهای مالی بازگشته اند، اما حتی اگر سرمایه گذاری در برابر وسوسه  فروش مقاومت کند، دوره های پانیک سل روی ثروت و برنامه های او تأثیر می گذارد. چگونگی این تأثیر به شیوه سرمایه گذاری فرد، سبد سرمایه گذاری و احساس او درباره ریسک بستگی دارد.

ما در آینده دور و نزدیک، شاهد نوسانات زیادی در بازار خواهیم بود. از حضور در اردوی افرادی که دارایی های خود را تنها به خاطر ترسیدن می فروشند، اجتناب کنید. اگر سبد خود را درست چیده باشید، می توانید یک مورد افت بازار را تحمل کنید. اگر از گروه سنی مسن و بازنشسته هستید، احتمالاً سرمایه کافی برای درآمد موردنیازتان را دارید و اگر جوان هستید، سقوط بازار، فرصتی عالی برای خرید اوراق بهادار ارزشمند در قیمتی شبیه حراج کامل است.

تأثیر پانیک سل بر پس اندازهای درازمدت، نابود کردن آن است. این کار یکی از بزرگ ترین اشتباهاتی است که در بازار مرتکب می شویم.

• الگوریتم ها

برخی الگوریتم هایی که مؤسسات مالی بزرگ و سرمایه گذاران حرفه ای استفاده می کنند، درصورت کاهش قیمت یک سهم و رسیدن آن تا سطحی مشخص، به طور خودکار آن را می فروشند. سقوط سهام سال ۱۹۸۷ تا حدی توسط تعدادی از اولین برنامه های ترید کامپیوتری ایجاد شد. 

در سال ۲۰۱۰، یکی از تریدرها که کنترل نرم افزار معاملاتی بسیار پیچیده خود را از دست داد، سبب وقوع سقوط سریع (Flash Crash) شد که تقریباً 1 تریلیون دلار از سرمایه بازار را در کمتر از یک ساعت ناپدید کرد. ریسکی که این ابزارها برای کل سیستم ایجاد می کردند، یکی از دلایلی است که بیشتر بورس های بزرگ مجموعه ای از محدودیت های معاملاتی را نصب کرده اند تا پانیک سل را کاهش داده و به کاربران این برنامه ها، فرصت کالیبره کردن مجدد آن ها قبل از بروز پانیک را بدهند.

روش های ضررنکردن (و حتی کسب سود) در طی یک پانیک سل

• کشف فرصت ها

در طول پانیک، معمولاً تعداد کافی از افراد وحشت زده به سمت تصمیمات غیرمنطقی کشیده می شوند و به این ترتیب فرصت های خرید ارزشمندی برای شما فراهم می کنند؛ برای مثال به دنبال سقوط بازار سهام در سال ۱۹۸۷ و در سال ۲۰۰۸، شرکت اس اند پی پانصد به مدت یک دهه با بازده سالانه دورقمی به سرمایه گذاران خود پاداش داد.

اما مشکل این است که هیچ راهی برای فهمیدن این وجود ندارد که چه موقع اپیزود پانیک به پایان رسیده و چه موقع بازار به کف خود رسیده است. تریدرهای حرفه ای که با مدل های پیچیده ریاضی کار می کنند، نتایج متناقضی درباره کشف زمان بازگشت بازار به دست آورده اند، اما برای بیشتر سرمایه گذاران و حتی برای سرمایه گذاران باهوش نیز این کار در بهترین حالت یک بازی حدسی و شانس محور است.

درنتیجه اینکه افراد با ۲ راهکار می توانند از دوره پانیک سل نجات پیدا کنند؛ نخست اینکه وحشت نکنند و دوم اینکه در زمان افت بازار که دارایی ها به قیمت های بسیار پایین تری فروخته می شوند، به خرید خود ادامه دهند.

• میانگین گیری از هزینه  دلاری (Dollar Cost Averaging) 

یکی از راه های استفاده از پانیک سل، میانگین گیری از هزینه دلاری یا همان کم کردن میانگین است. در این استراتژی بلندمدت، سرمایه گذار مبلغ ثابتی از یک دارایی را به طور منظم (مثلاً هر ماه) خریداری می کند. این کار به او اجازه می دهد در قیمت های پایین تری خرید کرده و هنگامی که قیمت بالاتر است، سرمایه گذاری را محدود کند. به این ترتیب، این استراتژی نه تنها در دوره های پانیک جواب می دهد، بلکه راهکاری برای تمام فصول است.

پانیک سل سال ۲۰۰۸ در آمریکا؛ نمونه ای مهم از فروش وحشت زده در بازارهای مالی 

به طورکلی، به عنوان یک تریدر مبادرت دیگر افراد به پانیک سل، بر دارایی های شما نیز اثرگذار خواهد بود؛ برای مثال اگر به رویدادهایی که در سال ۲۰۰۸ میلادی (۱۳۸۷) و رکود بزرگی که به وجود آمد، نگاهی بیندازیم، درمی یابیم که بازار سهام آمریکا تنها ظرف مدت ۶ هفته، حدود ۴۰ درصد سقوط کرد و درنتیجه این سقوط عظیم، وحشت گسترده ای تمامی این کشور را در بر گرفت. 

درواقع در آن زمان، افرادی که هیچ گونه توجهی نیز به بازارهای سهام نداشتند، با مواجهه با این رکود عظیم، به دقت پیگیر اخبار مربوط به این رویداد شدند. درحقیقت در آن زمان، بیشتر افراد به شدت از این موضوع نگران و وحشت زده بودند که مبادا درنتیجه این اتفاق، تمامی سیستم اقتصادی آمریکا دچار یک فروپاشی عظیم شده و آن ها نیز به تبعیت از این سیستم اقتصادی نابود شده، با مشکلات اقتصادی شدیدی روبه رو شوند.

اساساً طبیعی است که در هر نوع بازار مالی، گاهی اوقات شاهد وحشت زدگی سرمایه گذاران باشیم. درحقیقت برخی مواقع وحشت زدگی افراد، ناشی از یک رویداد بزرگ جهانی خواهد بود؛ درست مثل آن چیزی که درباره بازارهای سهام در ماه مارس ۲۰۲۰ (اسفندماه ۱۳۹۸) و به دنبال افزایش همه گیری ویروس کرونا و اعلام قرنطینه در بیشتر کشورها به وجود آمد. 

همچنین در برخی مواقع نیز، دلیل شروع پانیک این خواهد بود که یک دارایی ویژه (مثل شرایطی که برای مسکن در آمریکا و در سال ۲۰۰۸ میلادی رخ داد)، به شکلی غیرواقعی ارزش گذاری شده (ارزش بازار آن، بسیار بیشتر از ارزش ذاتی آن شود) و به تبعیت از این اتفاق، نظر عمومی درباره ارزش این دارایی، یک شبه دستخوش تغییر خواهد شد.

در سال ۲۰۰۸، بانک های آمریکا به طور کامل در حال ورشکستگی بودند و در تلاش جهت نجات کمپانی مدیریت سرمایه مریل لینچ، بسیاری از شرکت های آمریکایی بزرگ دیگر نیز در آستانه نابودی کامل قرار داشتند. در چنین شرایطی، چنین اتفاقاتی سبب ایجاد یک وحشت عظیم و فراگیر شده بود که درنتیجه آن، شاهد حجم عظیمی از فروش وحشت زده در بازارهای مالی بودیم. درواقع این اتفاق را می توان به عنوان عظیم ترین فروش وحشت زده ای به حساب آورد که در سی سال گذشته در بازارهای مالی شاهد آن بوده ایم.

در آن زمان، افراد تلاش داشتند سهام خود را در کف قیمتی بفروشند. درحقیقت بسیاری از افراد، در آن زمان تمامی سهام خود را با تحمیل ضرر شدید و با کف قیمتی به فروش رساندند. با رخ دادن چنین فروش وحشت زده، شاهد یک گسست کامل بین تصمیم گیری منطقی و واکنش عاطفی افراد بودیم. درواقع افراد در تلاش برای اینکه درک کنند چه زمانی، موقعیتی ایمن و مناسب برای خرید دوباره است، به شدت از نظر روانی تحت آسیب بودند.

پیش از آنکه سیل گسترده ای از این فروشندگان، اقدام به خرید مجدد کنند، بازاری که پیش از این حدود 38 درصد سقوط کرده بود، توانست تا ابتدا ۱۰ درصد سپس ۲۰ درصد و درنهایت بیش از ۳۰ درصد خود را بازیابی کند. درحقیقت اگر افراد عادی تنها دست به هیچ اقدامی نمی زدند، تا این حد دارایی های خود را از دست نمی دادند.

 شاید فقط زمان خود را از دست می دادند، ولی متحمل چنین ضرر سنگینی نمی شدند. درعوض این دسته از افراد، در بدترین زمان ممکن اقدام به فروش دارایی های خود در بازار کردند و بار دیگر بدون تفکر و در بدترین زمان ممکن اقدام به خرید دوباره کردند و در تلاش برای اینکه به نوعی بتوانند سر از کار این روندهای بازار دربیاورند، از روند بازیابی بازار نیز جا ماندند.

از سوی دیگر، افرادی که دست نگه داشته و عملاً هیچ کاری انجام ندادند، شاید فقط چند ماه یا درنهایت یکی دو سال از زمان خود را از دست دادند، ولی در حال حاضر و با گذشت بیش از یک دهه از آن رویداد، توانسته اند دارایی خود و سود آن را بازیابی کنند. درحقیقت افرادی که برای بازنشستگی خود برنامه ریزی کرده یا نزدیک به استقلال مالی خود بودند، مجبور شدند برای رسیدن به چنین نقطه عطفی، چند سال بیشتر در انتظار بمانند، ولی به هر حال، به خواسته خود دست یافتند.

درنتیجه اینکه افرادی که در انتهای سال ۲۰۰۸ میلادی سبب شکل گیری یک پانیک سل در بازارهای سهام آمریکا شدند، شاید هیچ وقت به استقلال مالی دست پیدا نکردند و شاید هرگز نتوانند دارایی های خود را به صورت کامل بازیابی کنند. جالب اینجاست که تاریخ تکرار می شود و عده ای از افراد به جای درس گرفتن از تاریخ (رکود مالی سال ۲۰۰۸)، همین کار را در زمان سقوط بازار در آغاز همه گیری ویروس کرونا تکرار کردند.

درحقیقت، شاید افت ناگهانی بازارها، برای بسیاری از افراد ترسناک باشد، ولی یکی از بزرگ ترین خطرات، تسلیم شدن در مقابل این وحشت و پیوستن به جمع فروشندگان است؛ از این رو نکته ای که همواره باید به خاطر داشته باشیم، این است که تمامی بازارهای مالی همواره دارای نوسانات قیمتی هستند، ولی سرمایه گذاران تنها در زمان هایی متضرر می شوند که از روی احساسات عمل کنند.

سخن پایانی

اساساً صفاتی مانند طمع و ترس که در روانشناسی معاملات در مقابل یکدیگر قرار دارند، می توانند یکدیگر را متعادل کرده و با کنترل مناسب، به تصمیمی صحیح ختم شوند، ولی هرکدام از این احساسات به تنهایی می توانند سرمایه یک فرد را نابود کنند. در این بین، بهترین کار این است تا با کنترل احساسات و در نظر گرفتن احساسات غالب، بهترین تصمیم گیری را صورت داد.

به طورکلی دلایل پانیک سل یا فروش وحشت زده، همواره روشن و قابل درک نیست و در طول دوره های پانیک سل، به سختی می توان حدس زد که با آرام شدن اوضاع، شرایط بازار به چه شکل پیش خواهد رفت. درواقع افت ناگهانی بازارها می تواند حتی سرمایه گذاران و تریدرهای باتجربه را هم دچار اشتباه کند. درنتیجه اینکه پانیک سل یک خطر واقعی است، ولی می تواند به نوبه خود، سبب ایجاد برخی فرصت های کسب سود نیز شود.

از این رو ضروری است سرمایه گذاران برنامه های معاملاتی خود را به شکلی منظم بازبینی کنند تا بدین ترتیب اطمینان حاصل کنند که می توانند این دوره را پشت سر بگذارند و حتی اگر افت بازار به معنای عقب گرد باشد، آن ها همچنان در مسیر پیشین خود برای دستیابی به اهداف خود تلاش کنند.

پرسش های متداول

1- روانشناسی معاملات به چه معناست؟

روانشناسی معاملات بیانگر جنبه های گوناگونی از شخصیت و رفتارهای یک تریدر است که بر تصمیم گیری ها و اقدامات معاملاتی وی تأثیر می گذارد.

2- روانشناسی معاملات چه تأثیری بر تحلیل تکنیکال دارد؟

روانشناسی معاملات غالباً از اهمیت بسیار بالایی برای تحلیلگران تکنیکال برخوردار است؛ چراکه این دسته از تحلیلگران بازار، در راستای پیشبرد اهداف و تصمیم های خود، به تکنیک نمودارسازی تکیه دارند.

3- فروش وحشت زده یا پانیک سل (Panic Sell) چه زمانی رخ می دهد؟

فروش وحشت زده وقتی رخ می دهد که تعداد قابل توجهی از تریدرها هم زمان (در یک بازه زمانی کوتاه مدت) اقدام به فروش دارایی های خود کرده و درنتیجه سبب شوند تا قیمت یک دارایی به شکل شدیدی کاهش پیدا کند. از طرفی، چنین افت قیمتی به نوبه خود، سبب ترس و وحشت دیگر سرمایه گذاران و تریدرها می شود و آن ها را نیز به فروش وا دار می کند و درنتیجه اینکه قیمت بیش ازپیش کاهش پیدا می کند.

توکن سوزی در ارزهای دیجیتال چیست؟

بازار ارزهای دیجیتال مانند دنیای پر از نوسانی است که رویدادهای زیادی در آن مؤثر است. بسیاری از افراد و فعالان عرصه ارزهای دیجیتال برای ایجاد تغییر در این بازار برخی عملکردهای مختلف را بروز می دهند. گاهی فعالان بازار ارزهای دیجیتال با مشاهده روند نزولی ارزهای موردنظر خود، اقدام به کارهای می کنند که بتوانند ارزش ارز موردنظر خود را افزایش دهند، اما به عقیده شما چه کاری می تواند در افزایش ارزش یک ارز بسیار مؤثر باشد؟ توکن سوزی یکی از راه حل هاست!

اگر در زمینه ارزهای دیجیتال فعالیت کرده باشید، حتماً عبارت توکن سوزی را شنیده اید. این کار برای فعالان و اقتصاددانان این عرصه سود زیادی را به همراه دارد و از جمله فعالیت های است که سبب کاهش عرضه در مقایسه با تقاضا می شود، اما به نظر شما کاهش عرضه چه تأثیری دارد و هدف فعالان این بازار از این کار چیست؟

برای دستیابی به این پرسش ابتدا باید با مفاهیم اصلی مانند توکن و دلیل توکن سوزی آشنا شویم. درک این مفاهیم مانند چینش یک پازل در کنار هم است که درنهایت ما را به مقصد نهایی می رساند؛ پس تا انتهای تکمیل این پازل جذاب با ما همراه باشید. 

توکن (Token) چیست؟

توکن مانند بسیاری از ارزهای دیگر که بازار ارزهای دیجیتال وجود دارند، یک دارایی دیجیتال به حساب می آید. این ارز بلاک چین مستقل ندارد و روی بلاک چین های دیگر فعالیت می کند. بسیاری از ارزهای دیگر مانند بیت کوین یا دوج کوین یک بلاک چین مستقل دارند که به طور مشخص برای همان ارز فعالیت می کند، اما توکن روی شبکه بلاک چین های دیگر فعالیت دارد. یکی از بلاک چین های که برای پشتیبانی از توکن ساخته شده بلاک چین اتریوم است.

کوین (Coin) چیست؟

Coin یکی دیگر از دارایی های دیجیتال است که به صورت رمزنگاری شده و با استفاده از تکنیک های آن ارائه شده است. کوین بلاک چین مستقل دارد که به صورت مستقیم از طرف آن حمایت می شود. بهترین ویژگی کوین پرداخت بسیار سریع هزینه ها، خرید کالا یا خدمات دیگر است که در سریع ترین زمان ممکن انجام می گیرد.

تفاوت کوین و توکن

شاید با مطالعه مفاهیم توکن و کوین به سادگی فهمیده باشید که تفاوت این دو دارایی چیست. مشخص ترین تفاوت این دو، در بلاک چین های آن هاست. توکن نوعی دارایی است که به بلاک چین های دیگر وابسته بوده و بدون حمایت آن ها نمی تواند عملکردی داشته باشد، اما برخلاف آن کوین بلاک چین مستقل دارد. همچنین کوین تنها در زمینه شیوه های پرداخت استفاده می شود، اما توکن کاربردهای بیشتری دارد.

قدمت توکن سوزی

شاید کسانی که اولین بار این عبارت را می شنوند، تصور کنند این کار فرایندی منفی است و ضرر زیادی را به بازار منتقل می کند، اما این کار فرایندی بسیار متداول است که بسیاری از فعالان این عرصه انجام می دهند. فرایند سوزاندن توکن ها اولین بار در سال 2017 رخ داده و بسیاری از افراد در آن زمان از سوزش میلیاردها توکن یا کوین سخن می گفتند؛ کاری که در ابتدا برای خیلی از افراد غیرمتعارف بود، اما بعدها راهکار بسیار مناسبی برای افزایش سود بود و بسیاری از فعالان بازار ارزهای دیجیتال این عمل را تکرار کردند.

مفهوم توکن سوزی

این مفهوم به معنای ارسال مقداری از توکن های ارز دیجیتال به یک آدرس غیرقابل دسترس یا حذف شده است؛ به بیان ساده تر هنگامی که توکن سوزانده می شود، دیگر در دسترس نیست و به صورت کامل حذف می شود؛ البته فقط مقداری از این توکن ارزهای دیجیتال از بین می رود و حجم دیگری از آن باقی می ماند.

آدرسی که توکن ارزهای دیجیتال به آن فرستاده می شود، به اصطلاح burn address نامیده می شود. همچنین این آدرس در دسترس نیست و شخصی مالکیت آن را بر عهده ندارد. اصولاً Token burning توسط تیم توسعه دهنده آن انجام می شود و کسانی که این دسته از ارزهای دیجیتال را خریداری کرده اند، نمی توانند توکنی را بسوزانند؛ چون با این کار پولشان را هدر داده اند.

هدف از توکن سوزی چیست؟

تیم توسعه دهنده ارزهای دیجیتال با مشاهده روند ارزهای دیجیتال و افزایش ارزش هر ارز، اقدام به سوزاندن توکن ها کردند. توسعه دهندگان این ارزها تنها مقدار مشخصی از توکن های ارز دیجیتال را می سوزانند و میزان عرضه را در مقایسه با تقاضا کاهش می دهند؛ در این صورت افراد بیشتری خواهان این ارزها می شوند و اقدام به خریداری آن می کنند.

البته این روش برای افزایش ارزش ارزهای دیجیتال کاملاً مطمئن نیست و هر توسعه دهنده قبل از انجام آن باید تحقیق کند و از میزان امنیت هر ارز و توکن های آن اطمینان یابد.

زمان مناسب برای توکن سوزی

یکی از مناسب ترین زمان ها برای انجام این کار وقتی است که کوین ها یا توکن های ابتدایی به بازار ارائه شده و به فروش رسیده باشد. پس از آن تیم توسعه دهنده مابقی توکن های اضافه را می سوزاند؛ برای مثال همان طور که همه پول های کاغذی و چاپ شده وارد بازار اقتصادی نمی شود و تنها بخشی از آن در دست مردم قرار می گیرد، توکن های اضافه هم در دسترس سرمایه گذاران یا فعالان عرصه ارزهای دیجیتال قرار نمی گیرد و تنها با بخشی از آن مواجه هستند. 

روش های توکن سوزی

این کار براساس اهداف مشخصی انجام می شود و اصلی ترین روش آن، الگوریتم های اثبات سوزش است که به POB یا proof of Burn معروف است. در این روش سه زیرشاخه وجود دارد که هرکدام از این ها شیوه خاصی دارند. در قسمت زیر به آن ها اشاره و درباره این توکن ها صحبت کرده ایم.

۱- نابودی کوین های بومی برای حقوق استخراج

اولین گامی که یک کاربر برای ایفای نقش ماینر یا استخراج کننده باید بردارد، نابودی توکن یا کوین های بومی است؛ البته کاربر تنها بخش مشخصی از این توکن ها را از بین می برد و بخش اصلی آن ها باقی می ماند.

۲- نابودی بیت کوین ها برای ایجاد کوین های بومی جدید

برخی بلاک چین های موجود، برای دستیابی به ارزهای دیجیتال و افزایش ارزش آن، باید مقدار یکسانی از ارز توکن ها را بسوزانند. با این کار میزان ارزش ارزهای جدید بیشتر می شود و سود بیشتری به دست می آید.

۳- تعادل سوزش و استخراج

در آخرین روش از Token burning برای دستیابی به برخی حقوق استفاده می شد. از این روش در شبکه های مبتنی بر اثبات سهام استفاده شده و توسعه دهندگان با استفاده از آن در برابر توراهای سنگین ارز مقابله می کردند.

شایعات Token burning

همان طور که بیان شد، سوزاندن توکن ها روشی برای افزایش ارزش ارزهای دیجیتال است، اما گاهی توسعه دهندگان ارزهای دیجیتال برای اینکه به سود بیشتری برسند، اخباری مبنی بر سوزاندن توکن ها را منتشر می کنند تا بتوانند سرمایه گذاران بیشتری را به سمت خود و خرید ارزهای مختلف جلب کنند. آن ها با انتشار یک آدرس جعلی، که درواقع آدرس کیف پول خودشان است اقدام به کلاه برداری در این زمینه می کنند.

نحوه پیشگیری از توکن سوزی های جعلی

همان طور که بیان شد، تیم توسعه دهنده هر ارز اقدام به Token burning می کند؛ پس در اولین مرحله همیشه به یاد داشته باشید که هیچ گاه برای این کار اقدام نکنید و اجازه بدهید تیم توسعه دهنده ارز این کار را انجام دهد. دومین گام این است که هیچ وقت به محض دریافت خبر Token burning اقدام به خرید ارز موردنظر نکنید، بلکه پیش از هر خرید ارز ابتدا باید تحقیق کامل کرده و پس از آن اقدام به خرید کنید.

اگر به هر دلیلی نمی توانید درباره ارزهای که توکن سوزی شده اند تحقیق کنید، حتماً ارزهای اثبات شده و سرمایه گذاری شده را خریداری کنید. این کار به شما کمک می کند تا اطمینان بیشتری از خرید خود داشته باشید.

سخن پایانی

به طورکلی سوزاندن توکن ها فرایندی است که بیشتر به تیم توسعه دهنده کمک می کند. همچنین نمی توان به طور کامل گفت که این کار سودمند است یا ضرر دارد؛ زیرا این کار موضوعی است که به شرایط موجود در بازار ارز بستگی دارد.

بیشترین چیزی که در نتیجه Token burning تأثیر دارد، تصمیم گیری های سرمایه گذاران است. اگر سرمایه گذاران به سوزاندن توکن ها یا حتی یک ارز دیجیتال بدبین باشند و تصور کنند با خرید آن ضرر می کنند، حتی در بهترین حالت سوزاندن توکن ها هم نتیجه سودمندی برای آن ها ندارد.

پرسش های متداول

۱- توکن سوزی چه ریسکی دارد؟

ممکن است این فرایند همیشه نتیجه مثبتی نداشته و حتی در نتیجه سرمایه گذاری افراد مؤثر نباشد؛ در این صورت عرضه این توکن ها دچار نوسان شدید می شود و تیم توسعه دهنده به سودی دست نمی یابد. همچنین کوین یا توکن های موردنظر خود را نیز از دست می دهد.

۲- مزیت Token burning برای سرمایه گذاران چیست؟

مزیت بسیار مهم این کار برای سرمایه گذاران، افزایش میزان ارزش توکن و ارزهای دیجیتال در بلندمدت است. ارزش ارزهایی که فرایند Token burning بر آن ها صورت گرفته، در مدت زمان طولانی بیشتر شده و همین امر سبب می شود سرمایه گذاران پس از خرید این ارزها به سود زیادی دست یابند.

۳- فرایند توکن سوزی بر کدام ارزهای دیجیتال اجرا شده است؟

تاکنون 2 ارز معروف به نام های بیت کوین کش و بایننس کوین دست خوش فرایند توکن سوزی شده اند. اولین ارزی که این فرایند روی آن انجام شد، باینس کوین بود و درنهایت در سال 2020 توسعه دهندگان بیت کوین کش اعلام کردند که 12 درصد از حجم کوین کش برای کاهش نرخ تورم آن و افزایش ارزش به یک آدرس غیرقابل دسترس ارسال شد.

اگر با صنعت ارزهای دیجیتال آشنا باشید، حتما عبارت رپد بیت کوین (Wrapped Bitcoin) یا رپد توکن (Wrapped Token) را شنیده اید. بلاک چین هایی مانند اتریوم و بیت کوین، پروتکل ها و سازوکارهای متفاوتی دارند و به دلیل اختلافات اساسی در الگوریتم هایشان، نمی توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند. چنین واقعیتی در عین حفظ استقلال حاکمیت و امنیت بلاک چین ها، ضرورت وجود یک اکوسیستم کارآمدتر که در آن تعامل راحت تری بین بلاک چین ها برقرار باشد را نیز به وجود می آورد.

برخی بلاک چین های جدیدتر مانند پولکادات (Polkadot) به منظور ارتقاء قابلیت همکاری بین بلاک چین ها ایجاد شده اند. با این حال، ضرورت ارتباط بین دو شبکه ی اولیه و اصلی اتریوم و بیت کوین منجر به ایجاد رپد توکن ها شد.

رپد توکن ها با فراهم آوردن امکان انتقال بین زنجیره ای، نقدینگی و کاربرد سرمایه ی دیجیتال اصلی شان را برای مبادلات متمرکز و غیرمتمرکز افزایش می دهند. در غیر این صورت، آن ها تنها بر روی بلاک چین های مادر خود به شکلی تنها و جدا مانده عمل می کنند.

در این مقاله، انواع رپد توکن، هدف از تولید آن ها و کارکردی که برای معامله گران و سرمایه گذاران دارند را بررسی می کنیم. اگر هنوز با این مفهوم آشنا نیستید، مطالعه ی این مقاله می تواند به بسیاری از سؤالات شما در این زمینه پاسخگو باشد.

رپد توکن (Wrapped Token) چیست؟

کلمه ی Wrapped به معنی پیچیده شدن در زبان انگلیسی است. رپد توکن ها، ارزهای دیجیتالی هستند که به ارز دیجیتال اصلی یا یک دارایی سنتی مانند طلا، سهام، املاک و مستغلات و… متصل یا اصطلاحاً میخ (Pegged) شده اند و روی پلتفرم های DeFi کار می کنند. دارایی اصلی یا Original در یک خزانه ی دیجیتال رپد شده و به نمایندگی از آن، یک دارایی جدید ضرب می شود که برای معامله روی پلتفرم های DeFi مورد استفاده قرار میگیرد.

رپد توکن ها امکان کارکرد دارایی های غیربومی را روی یک بلاک چین دیگر فراهم می کنند. آن ها درواقع نسخه ای توکنیزه شده از توکن اصلی هستند که می توانند بین شبکه ها پل بزنند و قابلیت همکاری بلاک چین ها را بیش تر کنند. رپد توکن ها می توانند نماینده ی هر نوع دارایی مانند آثار هنری، کلکسیون ها، کالاها، دارایی های دیجیتال، سهام، ارزهای فیات، املاک و مستغلات و… باشند.

رپد توکن ها در شبکه های مختلف

رپد بیت کوین که به اختصار با WBTC نشان داده می شود، اولین رپد توکنی بود که از طریق قراردادهای هوشمند روی شبکه ی اتریوم اجرا شد. این توکن به سرمایه گذاران اجازه می دهد درآمد ثابتی داشته باشند. علاوه بر بیت کوین، لیست دارایی های رپد شده شامل ارزهای دیجیتال دیگری نیز می شود که اغلب بر بلاک چین اتریوم با پروتکل ERC-20 و بلاک چین هوشمند بایننس BEP-20 عمل می کند.

حتی توکن هایی با استاندارد ERC-20 اتریوم که خود بر روی این بلاک چین تولید شده اند نیز نمی توانند با ارز دیجیتال بومی این شبکه یعنی ETH تعامل داشته باشند. دلیل این موضوع، ایجاد شدن توکن ETH قبل از همه ی این توکن ها است. بنابراین، درست مانند بیت کوین، اتریوم نیز باید رپد شود که بتواند با دیگر توکن ها تعامل داشته باشد. به این ترتیب، توکنیزه کردن اتریوم نیز تبدیل به یک ضرورت برای عملکرد آن روی برنامه های defi/’>دیفای شده است.

پس از اتریوم و بیت کوین، بلاک چین های دیگری مانند پولکادات، کاردانو (Cardano) و سولانا (Solana) نیز اقدام به تولید رپد توکن برای تسهیل دسترسی و استفاده ی کاربرانشان از برنامه های DeFi کرده اند. دیگر پروژه ی نوظهور در این زمینه، bLuna، رپد توکن ارز دیجیتال LUNA است. این رپد توکن می تواند با سهولت مورد معامله قرار بگیرد یا به عنوان وثیقه در پروتکل های دیگر شبکه ی ترا (Terra) استفاده شود. 

انواع رپد توکن

استیبل کوین ها اولین نوع رپد توکن ها با کارکردی مشابه آن چیزی هستند که از این مفهوم انتظار می رود؛ هرچند که رپد توکن های بعدی از ماهیت استیبل کوین فاصله گرفتند. به عنوان مثال، تتر (USDT) یک استیبل کوین با ارزش همیشگی یک دلار است و توسط این ارز فیات پشتیبانی می شود. با این حال، تتر دقیقاً به اندازه ی یک دلار فیزیکی را در هر USDT ارائه نمی دهد و محتوای آن شامل دارایی های متعدد با ماهیت متفاوت مانند پول نقد و معادل های آن، سرمایه گذاری ها، مطالبات وام ها و… می شود.

فارغ از استیبل کوین ها، رپد توکن ها به دو دسته تقسیم می شوند:

• رپد توکن برداشت نقدی (Cash-settled)
• رپد توکن برداشت غیرنقدی (Redeemable)

رپد توکن های برداشت غیرنقدی یا قابل بازخرید به دارنده ی آن اجازه می دهند آن ها را با توکن اصلی یا اوریجینال مبادله کنند اما در برداشت نقدی این قابلیت وجود ندارد. بلاک چین های دیگر، میزبان این رپد توکن ها هستند؛ به عنوان مثال، رپد توکن های حریم خصوصی روی بلاک چین های مونرو (Monero) و زی کش (ZCash) میزبانی می شوند.

سازوکار رپد توکن ها

سازوکار رپد توکن ها به این صورت است که بنا به درخواست پلتفرم های معاملاتی مانند AirSwap، CoinList، OX، AAVE و Maker، مقدار مشخصی از یک توکن به یک پلتفرم مانند اتریوم ارسال شده و توکن های رپد شده تولید می شوند. در فرایندی مشابه، زمانی که لازم است رپد توکن به شکل اولیه ی خود درآید یا آنرپد (Unwrapped) شود، کاربر از پلتفرم معاملاتی می خواهد که توکن را از حالت رپد خارج کرده و آن را از خزانه آزاد کند. به عبارت دیگر، به ازای هر رپد توکن، یک توکن واقعی وجود دارد که در اختیار ضرّاب خانه ی شبکه ی آن توکن است.

حال، چالش اصلی پیشِ روی رپد توکن ها نمایان می شود. نیاز به یک متولی یا ضراب خانه ی قابل اطمینان برای نگهداری از وجوه رپد شده، هدف اصلی یک اکوسیستم بلاک چین که همانا غیرمتمرکز بودن است را زیر پا می گذارد. ازآن جایی که معامله گران نمی توانند به طور مستقیم از رپد توکن ها برای معاملات خود استفاده کنند، به یک نهاد نگهبان برای دارایی هایشان نیاز دارند. هنوز راه حلی برای این موضوع پیدا نشده است اما امید می رود با پیشرفت تکنولوژی ارزهای دیجیتال به زودی راه حلی غیرمتمرکز برای آن پیدا شود. 

رپد بیت کوین (Wrapped Bitcoin)

نسخه ی رپدشده ی بیت کوین برای اولین بار در ژانویه ی ۲۰۱۹ با هدف استفاده از پتانسیل ها و نقدینگی این دارایی در شبکه ی اتریوم با همکاری توکن انعطاف پذیر ERC-20 راه اندازی شد. درحالی که بیت کوین به تنهایی به هیچ عنوان نمی تواند در تراکنش های مالی DeFi استفاده شود، یک رپد بیت کوین می تواند با جایگزینی این دارایی در این اکوسیستم ها یا هر برنامه ی مالی غیرمتمرکز شبکه ی اتریوم، مورد تراکنش قرار بگیرد.

رپد بیت کوین، ارزش افزوده ی قابل توجهی برای دنیای ارزهای دیجیتال به همراه آورده است. درحالی که ارزش آن با بیت کوین برابر است اما آن را بسیار کاربردی تر کرده است. به بیان دیگر، دارندگان رپد بیت کوین می توانند با استفاده از قراردادهای هوشمند و از طریق کیف پول خود دارایی های خود را قرض دهند یا آن ها را برای دریافت وام وثیقه کنند که در صورت عدم بازپرداخت به وام دهنده تعلق می گیرد.

این روش، به ویژه در بازارهای نزولی می تواند سبب کسب مقادیری سود از محل دارایی های دیجیتال برای وام دهندگان باشد. 

سازوکار رپد بیت کوین

در سازوکار رپد بیت کوین، سه بازیگر اصلی زیر نقش آفرینی می کنند:

۱- سازمان خودمختار غیرمتمرکز یا DAO که متشکل از ۱۷ عضو DeFi است. هرکدام از این اعضاء، یک قرارداد چند امضایی برای اضافه کردن یا حذف مدیران یا مرچنت ها (Merchants) و ضرب کننده های (Custodian) wBTC دارند.

۲- مدیران با ارسال مقدار معیّنی بیت کوین برای ضرب کننده، درخواست ضرب رپ توکن معادل آن ها را صادر می کنند. درواقع، درخواست ضرب رپد بیت کوین از سوی معامله گران و سرمایه گذاران به مرچنت ها رسیده است.

۳- ضرب کننده یا نگهبان خزانه، وظیفه ی ضرب رپد بیت کوین ها و اطمینان از امنیت آن ها را بر عهده دارد. این بخش، تضمین می کند که wBTC ها توسط پروتکل آن چین اثبات ذخایر، تایید و پشتیبانی می شوند. آن ها با ضرب کردن یک wBTC به ازای یک بیت کوین، آن را به مدیری که درخواست کرده است باز می فرستند. 

فرآیند رپد و آنرپد کردن بیت کوین

مدیر، بیت کوین واقعی را به آدرس نگهبان بلاک چینی که قرار است در آن جا قفل شود، می فرستد. نگهبان نیز هنگامی که آن را دریافت کرد، معادل wBTC آن را روی شبکه ی اتریوم ضرب می کند. در فرآیند بازگشت از رپد بیت کوین به بیت کوین واقعی نیز بیت کوین ERC-20 سوزانده شده و توکن قفل شده ی شبکه بیت کوین آزاد می شود. ضرب کردن و سوزاندن توکن ها در بلاک چین، ثبت و ضبط شده و قابل پیگیری است.

تقاضا برای استفاده از بیت کوین به عنوان یک دارایی اصلی در دیفای به اندازه ای بود که باید حتماً به یک توکن سازگار با ERC-20 تبدیل می شد. دیفای در حال حاضر، میلیاردها دلار ارزش دارد و علاوه بر وام دهی، برای معاملات مشتقات و دیگر برنامه های مالی نیز از آن استفاده می شود. در حال حاضر، رپد توکن های متعددی از بیت کوین ساخته شده اند و بسته به سازمانی که از آن ها حمایت می کند، متفاوت هستند. برخی از معروف ترین رپد بیت کوین های ساخته شده بر بلاک چین اتریوم، موارد زیر هستند:

• renBTC
• wanBTC
• tBTC
• WBTC
• sBTC

امنیت توکن های رپد شده ی بیت کوین

از دیدگاه فنی، رپد بیت کوین، توکن امنی است که از مکانیسم های امنیتی شبکه ای که بر روی آن راه اندازی شده، مانند اتریوم یا بایننس، استفاده می کند. اما همان طور که گفته شد، نیاز به نگهبان یا ضرب کننده یکی از چالش های این توکن هاست. درصورتی که دارایی واقعی، توسط این نهاد به شخص دیگری واگذار شود یا به سرقت برود، رپد بیت کوین وابسته به آن، بی ارزش خواهد شد.

به این ترتیب، نحوه ی نگهداری بیت کوین اصلی، تعیین کننده ی درجه امنیت رپد بیت کوین است. کاربران باید از پشتیبانی بیمه و ضمانت نامه ی سازمانی که قرار است توکن ها را ضرب کند، اطمینان حاصل کنند. به چنین سازمانی، پل رابط بین بیت کوین و اتریوم گفته می شود.

بهترین گزینه برای پل نام برده شده، یک سازمان غیرمتمرکز با مدیریت قراردادهای هوشمند است. با انتخاب چنین سازمانی، نیازی برای اعتماد به اشخاص ثالث نیست و کاربران فقط باید به کد قراردادهای هوشمند غیرقابل تغییر با مهر زمان (Time-Stamped) اعتماد کنند. با این حال، بحث امنیت پل های رپد بیت کوین هنوز بین جامعه ی دیفای داغ است.

سرمایه گذاری در رپد توکن ها

رپد توکن ها به شکلی فزاینده به عنوان یک سرمایه گذاری با سود بالا در صنعت ارزهای دیجیتال شناخته می شوند؛ زیرا بدون شک کل صنعت دیفای، نقشی حیاتی را در دنیای آینده ی ارزهای دیجیتال بازی خواهد کرد. پس از ضرب اولین رپد بیت کوین در کم تر از یک سال، حدود ۸۰۰ میلیون دلار بیت کوین به WBTC تبدیل شد.

طبق گزارش ها و داده های پلتفرم Arcane تعداد بیت کوین های قفل شده ی اتریوم در سال ۲۰۲۱ به ۱۸۹ هزار افزایش یافت. عددی که نشان دهنده ی حضور یک درصد از کل عرضه ی در گردش این دارایی به ارزش ۱۸٫۷۳ میلیون دلار در صنعت دیفای است.

همچنین، رپد توکن ها سرعت و هزینه ی تراکنش ها را به ویژه برای بلاک چین های کندی مانند بیت کوین و اتریوم، بهبود می بخشند. آن ها برخلاف سایر دارایی ها امکان مالکیت تقسیم شده (fractionalized ) را فراهم می کنند. این ویژگی به مالکان آن ها اجازه می دهد تنها کسری از یک دارایی را خریداری و نگهداری کنند. تمامی این مزایاها سبب خوش بینی کارشناسان به آینده ی رپد توکن ها شده است.

سخن پایانی

یک رپد توکن، قابلیت عملکرد توکن ها بر روی پلتفرم های غیربومی را میسر می کند. آن ها نسخه های توکنیزه شده از دارایی های اصلی مانند بیت کوین هستند که می توانند در پلتفرم های دیفای و دیگر برنامه های غیرمتمرکز استفاده شوند.

معروف ترین رپد توکن، رپد بیت کوین است که این توکن را در شبکه ی اتریوم، پشتیبانی می کند. سازوکار ساخت یک رپد بیت کوین سه بازیگر اصلی، یک سازمان خودمختار DAO، مرچنت یا مدیر و ضرب کننده یا Custodian دارد.

سازمان دائو با اعضای دیفای خود به عنوان بستری برای تایید و رد مرچنت ها و ضرب کننده ها عمل می کند. دستور ضرب یک رپد توکن از سوی مرچنت و به درخواست تریدرها و سرمایه گذاران صادر می شود و ضرب کننده با قفل کردن توکن اصلی دریافت شده در شبکه ی بیت کوین، رپد بیت کوین سازگار با اتریوم یا دیگر شبکه ها را صادر می کند. مهم ترین مسئله ی حال حاضر رپد توکن، اعتماد به ضرب کننده به عنوان نگهبان توکن های اصلی است که بالاخره زمانی باید دوباره بازگردانده شوند.

رپد توکن های بیت کوین در حال حاضر، صدها میلیون دلار ارزش دارد. رپد توکن ها به طورکلی و با توجه به پتانسیل و اهمیتی که در دیفای به عنوان یک صنعت غیرقابل انکار در دنیای آینده ی ارزهای دیجیتال دارد، به عنوان یک سرمایه گذاری پربازده شناخته می شود.

سؤالات متداول

۱- آیا غیر از رپد بیت کوین، رپد توکن دیگری هم وجود دارد؟

بله. معروف ترین رپد توکن پس از رپد بیت کوین، رپد اتریوم با نماد WETH با اهداف مشابه است.

۲- آیا رپد بیت کوین همان بیت کوین است؟

ارزش هر دو یکی است. رپد بیت کوین، نسخه ای از بیت کوین است که قرار است روی بلاک چین اتریوم کار کند. رپد بیت کوین، بدون بیت کوین اصلی ارزشی ندارد و به نوعی نماینده ی آن در اتریوم است.

۳- آیا رپد کردن توکن هزینه دارد؟

تا زمان انتشار این مقاله، بیت کوین و اتریوم هزینه ای برای ضرب رپد توکن دریافت نمی کند.

۴- چطور بیت کوین را رپد کنیم؟

در کیف پول خود گزینه هایی برای Wrapped و Unwrapped کردن را پیدا کنید.

یکی از موضوعات مهم در هر سرمایه گذاری خرد و کلانی صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) آن می باشد. در این مقاله شما با این مفهوم آشنا خواهید شد.

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

به بیانی ساده، صندوق های پوشش ریسک، دسته ای از شرکت های خصوصی هستند که سرمایه گذاران، پول خود را در آن قرار می دهند تا در فرصت های مختلف سرمایه گذاری کنند. این گونه شرکت ها دارای استراتژی های متفاوتی برای کسب سود هستند.

صندوق پوشش ریسک، گونه ای خاص از سرمایه گذاری نیست بلکه ساختاری در سرمایه گذاری مشترک است که به وسیله ی شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه گذاری» تشکیل شده است و امکان حضور را به سرمایه گذاران خود می دهد تا بتوانند در طیف وسیع تری سرمایه گذاری خود را انجام دهند.

اداره ی این صندوق ها توسط افراد باتجربه و حرفه ای انجام می شود. درحقیقت، نحوه ی عملکرد این شرکت ها به این صورت است که فرصت های مناسبی برای سرمایه گذاری پیدا می کنند که ریسک بالایی داشته باشد و درصورتی که سود داشته باشد، سودرسانی آن بسیار زیاد باشد.

این فرصت های سرمایه گذاری به بررسی و تحقیقات زیادی نیاز دارد و ممکن است تا مقدار زیادی به اطلاعاتی وابسته باشند که به آسانی در اختیار همه قرار نمی گیرد. به همین دلیل است که بیان کردیم افراد حرفه ای در سرمایه گذاری، چنین شرکت هایی را اداره می کنند.

معمولاً صندوق های پوشش ریسک، صندوق های پوششی در بین افراد معروف است. شرکت های خصوصی به دوصورت «مشارکت محدود» و «مسئولیت محدود» وجود دارد. برای مشارکت در آن ها، تعداد اندکی سرمایه گذار و نهاد های معتبر نیاز است تا حداقل سرمایه ی اولیه را دارا باشند. این سرمایه عموماً سازمان هایی مانند صندوق بازنشستگی، شرکت های بیمه و اشخاص متمول هستند.

انتخاب واژه ی صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) برای نام این شرکت دارای یک علت تاریخی است و از فرصت های خرید و فروش استقراضی گرفته می شود؛ به این دلیل که اولین صندوق، به منظور پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازارهای نزولی مورداستفاده قرار می گیرد.

در طی زمان، انواع مفهوم پوشش ریسک گسترش پیدا کرد و بدین ترتیب در گونه های مختلف سرمایه گذاری به کار برده شد. هم اکنون، صندوق های پوششی با بهره مندی از ابزارهای مالی و تکنیک های مدیریتی ریسک، در طیف گسترده ای از بازارها و استراتژی ها حضور دارند. هدف بیش تر استراتژی های سرمایه گذاری، رسیدن به بازدهی بالا در شرایط بد بازار است.

مدیران پوشش سرمایه، اغلب پول خود را در سرمایه ای که وظیفه ی کنترلش را بر عهده دارند، سرمایه گذاری می کنند و این کار باعث می شود مدیران و دیگر سرمایه گذاران در یک راه یکسان قرار بگیرند.

ویژگی های مهم صندوق های پوشش ریسک (Hedge Fund) 

صندوق های پوشش ریسک به دلیل گزینه های زیر با صندوق های سنتی متفاوت هستند و این ویژگی ها به صورت زیر است:

• فقط برای سرمایه گذاران واجد شرایط در دسترس قرار می گیرد؛

صندوق های پوشش ریسک فقط اجازه دارند از سرمایه گذاران و اشخاصی که واجد شرایط هستند، به شرط داشتن استانداردهای زیر پول بگیرند. به طور مثال، در آمریکا، داشتن یکی از شرایط نام برده برای سرمایه گذاری ضروری است.

• دارابودن درآمد 200.000 دلاری در طی یک سال و ضمانت دادن برای حفظ همین درآمد در آینده. برای اشخاص متأهل این مقدار برابر 300.000 دلار است.
• ارزش دارایی خالص یک فرد به غیر از ارزش خانه ی محل سکونتش باید بیش از یک میلیون دلار باشد.
• مدیر اجرایی، متصدی، شریک و دیگر افراد واجد شرایط که خود به صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) وابستگی داشته باشد.

بدین ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادر آمریکا سرمایه گذارانی را مناسب تشخیص می دهد که قدرت کنترل و مدیریت ریسک های احتمالی سرمایه گذاری گسترده تر را دارند. سرمایه گذاران نهادی، حدود 65درصد از سرمایه ی صندوق پوشش را تشکیل می دهند.

• گزینه های بیش تری نسبت به دیگر صندوق ها عرضه می کند؛

اصولاً، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به راحتی می تواند در هر چیزی مانند زمین، املاک، مستغلات، سهام، فروش استقراضی و قراردادها و ارزها سرمایه گذاری کند. درمقابل، صندوق های مشترک که  Mutual Funds نام دارند، فقط به فعالیت در حوزه ی سهام و اوراق قرضی می پردازند.

ابزارهای مالی این امکان را برای مدیران فراهم می کنند که حتی وقتی بازار سهام در رکود است، آن ها بتوانند سودآوری داشته باشند؛ این افراد اغلب از اهرم ها استفاده می کنند. صندوق های پوشش ریسک اغلب از معاملات مارجین و وجوه استقراضی برای افزایش سود بهره می برند.

• ساختار کارمزدی 2درصدی؛

اغلب صندوق های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد نحوه ی عملکرد را به طور هم زمان دریافت می کنند. این ساختار کارمزد به عنوان «دو و بیست» بیان می شود؛ یعنی 2درصد کارمزد مدیریت دارایی و 20درصد سودی که به دست می آید.

لازم به ذکر است که این شرکت ها به دلیل دریافت این 2درصد، مورد نقد واقع می شوند؛ زیرا بدون توجه به کسب سود و ضرر این مبلغ را دریافت می کنند. فرض کنید، صندوقی که حدود 1 میلیارد جذب سرمایه دارد، بدون انجام کاری، سالانه بیست میلیون دلار به دست آورد.

• نظارت زیادی بر روی آن ها وجود ندارد؛

نهادهای ناظرِ بازار سرمایه در سایر کشورها بر روی فعالیت های صندوق سرمایه نظارت زیادی دارند. این در حالی است که صندوق های پوشش ریسک هیچ کدام از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه گذاری در بازار را شامل نمی شود و درب هایشان به طور کامل بر روی هر نوع بازرسی به وسیله ی دولت و یا هر سازمان دیگری بسته است؛ از همین رو، در خفای کامل به فعالیت های خود اشتغال دارند. با این وجود، این اتفاق به معنی اجازه دادن نهادهای نظارتی به کلاهبرداری نیست. معمولاً صندوق های پوشش ریسک در جذب اعتبار توانایی بالایی دارند و ضریب آن ها در جذب اعتبار از مؤسسات مالی و بانک ها بالا است.

این شرکت ها در عمل چندبرابر از سرمایه ی خود را به بازار وارد می کنند.

راهبردهای سرمایه گذاری در صندوق های پوشش ریسک

بیش ترین تفاوت صندوق های پوشش ریسک با صندوق های سنتی، عملکرد این صندوق ها در نحوه ی سرمایه گذاری می باشد.

ازجمله مهم ترین راهبردهای صندوق سرمایه گذاری صندوق های پوششی به صورت زیر است:

• فروش استقراضی: فروش استقراضی به معنی فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش، صندوق با حدس قیمت در آینده، سهامی را که مال فرد دیگری است، قرض می گیرد؛ سپس از طریق معامله ای در بازار، از نوسان قیمت ها استفاده می کند.
• استفاده از آربیتراژ: بهره بردن از اختلاف قیمت در بازارهای متنوع است.
• استفاده از ابزارهای مالی مشتقه مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله.
• سرمایه گذاری در اوراق بهاداری که کم تر از حد معمول ارزش داشته باشند و یا مطلوبیت نداشته باشند.
• سعی برای استفاده از مزیت های شکاف بین قیمت کنونی بازار و قیمت واقعی سهام.
• سرمایه گذاری در بازارهای تازه شکل گرفته: سرمایه گذاری روی سهام یا وام با ارزهای مستعد تورم و بازارهای نوسانی.

معایب و خطرات صندوق های پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

به دلیل مواردی که در بالا ذکر شده است، یعنی سرمایه گذاری در کارهای مختلف و نبود مقررات محدودکننده، سرمایه گذاری در صندوق های پوشش ریسک با کسب سود زیادتری همراه است. لازم است بدانید که این  گسترده بودن همواره می تواند خطرات زیادی را نیز به همراه داشته باشد.

بعضی از معروف ترین نمونه های شکست اقتصادی، در رابطه با صندوق های پوشش ریسک است. با این وجود، این منعطف بودن صندوق های پوشش ریسک موجب شده است تا برخی از مدیران مالی سودهای بلندمدت زیادی را به دست آورند.

یادآوری این نکته لازم است که «پوشش ریسک» تلاشی برای کم کردن ریسک است ولی امروزه هدف بیش تر صندوق های پوششی، به حداکثر رساندن صندوق های پوششی و سود به دست آمده از سرمایه گذاری است؛ بنابراین، فکر اینکه کاربرد این شرکت ها فقط پوشش ریسک است، درست نیست.

درحقیقت، مدیران صندوق های پوششی، سرمایه گذاری های پرخطری را انجام می دهند که نسبت به دیگر سرمایه گذاری ها ریسک بالاتری دارد. به طور دقیق، همین ریسک است که سرمایه گذاران زیادی را با فکر «ریسک بیش تر باعث سود بیش تر می شود» به سمت این شرکت ها جذب می کند.

بعضی از خطراتی که صندوق ریسک می تواند به همراه داشته باشد، عبارتند از:

۱- اثر اهرم: جدا از پولی که سرمایه گذاران در صندوق های پوشش ریسک سرمایه گذاری می کنند، این صندوق ها پول ها را از بانک ها و دیگر نهادهای مالی قرض می کنند. برای مثال، مطابق با مقررات آمریکا صندوق های پوشش ریسک می توانند در مقابل هر یک دلاری که به عنوان سرمایه جذب می کنند، حدود نُه دلار را از بانک ها و نهادهای دیگر مالی قرض نمایند.

با وجود این شرایط، یک زیان 10درصدی می تواند به قیمت ازدست دادن کل سرمایه در صندوق منجر شود. به کاربردن اهرم و پول استقراضی می تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل نماید.

۲- استقبال از دارایی ریسک پذیر: این صندوق ها به طور ذاتی در پی سرمایه گذاری پر ریسک تر و با بازده حداکثری هستند.

۳- غیرشفاف بودن: استراتژی معاملات، متنوع سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و سایر تصمیم های صندوق به صورت واضح برای سرمایه گذاران بیان نمی شود.

۴- کمبود نظارت: ایجاد و انجام فعالیت های صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست؛ درنتیجه، اغلب آن ها دارای ریسک ساختاری پنهان هستند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال چیست؟ 

افزایش روند صعودی بیت کوین و سایر رمزارزها در سال های گذشته، درنظر سرمایه گذاران قانونی و موجّه جلوه کرده و آن ها را به سوی خود جذب کرده است. ولی همان طور که می دانید، سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال همواره با ریسک همراه است؛ زیرا تنها یک دهه از عرضه ی این مفهوم و واردشدن این نوع ارز به جهان می گذرد و مانند ارزهای فیات به وسیله ی دولت پشتیبانی نمی شود.

این بدان معنی نیست که سرمایه گذاری در ارز دیجیتال باعث خسارت می شود و هیچ سودی به شما نمی رساند. بسیاری از اشخاص با سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال و انتخاب استراتژی های صحیح خرید و فروش، سود خوبی به دست می آورند. این چیزی است که سرمایه گذاران صندوق های پوشش ریسک را جذب می کند.

صندوق های بزرگ، عملکرد بیت کوین که نسبت به طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه ی کمی دارد، دیده و علاوه بر آن از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه گذاری آگاهی دارند.

این گونه از صندوق ها با دودیدگاه کاملاً متضاد، نگرانی و قدردانی، به جامعه ی ارز دیجیتال می نگرند؛ زیرا ارزهای دیجیتال هم می توانند رقیبی برای صندوق ها به حساب بیایند و هم موقعیتی مناسب برای به دست آوردن سود بالا برای این صندوق ها باشند.

صندوق های پوششی در ارزهای دیجیتال مانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی عمل می کنند که یک پورتفوی شامل ارز دیجیتال را کنترل می کنند. هم اکنون دو نوع صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) ارز دیجیتال موجود است که به شرح ذیل است:

۱- صندوق هایی که به طور انحصاری ارز دیجیتال را کنترل می کنند.

۲- صندوق هایی که در سبد دارایی شان علاوه بر مال های دیگر، ارز دیجیتال را نیز شامل می شوند.

در هر دوحالت بالا، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) ارز دیجیتال به دنبال یک فرصت مناسب برای زیادکردن سود است؛ بنابراین، آن ها در ICO یا ارزهای دییجیتال سرمایه گذاری می کنند و در وقت مناسب خرید و فروش را انجام می دهند.

همان طور که قبل تر نیز گفته شد، این فرصت های سرمایه گذاری به وسیله ی سرمایه گذاران متخصص و ماهر، کنترل، تعادل بخشی و تجزیه می شوند. درحقیقت، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) یک فرصت بُردبُرد را برای سرمایه گذار و متخصصان به وجود می آورد.

ایده ی میلیونرشدن در مدت زمانی کوتاه برای اولین بار در سال 2017 رخ داد و این وضعیت به دلیل انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در این سال بود.

این رویداد رشد تعداد زیادی از صندوق های پوشش ریسک ارز دیجیتال را توجیه می کند. از معروف ترین شرکت های سرمایه گذاری و صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) ارز دیجیتال، می توان به پانترا کپیتال، کوین کپیتال، بلک مون و بیت اسپرد اشاره کرد.

لازم به ذکر است که ارز دیجیتال، ارزی نوسانی و خطرپذیر است. با سرمایه گذاری در این صندوق پوششی، شما ریسک خود را دوبل می کنید؛ زیرا همانطور که قبل تر نیز بیان شد، ریسک صندوق های پوشش بالا است و از نظر برخی ها حتی به قمار شباهت دارد. هنگامی که قصد سرمایه گذاری در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) ارز دیجیتال را دارید، ابتدا باید تحقیقات لازم را در ارتباط با اعتبار صندوق و مدیرهای آن انجام دهید. این نکته را از یاد نبرید که آینده ی مالی شما به توانایی و علم این اشخاص در بازار مالی وابسته است.

سؤالات متداول

۱- منظور از اشخاص خاص در صندوق های پوشش ریسک چیست؟

منظور از افراد خاص، سرمایه گذارانی هستند که قصد سرمایه گذاری بالایی را در صندوق ها دارند.

۲- سرمایه ی لازم برای سبدگردانی به چه میزان است؟

سرمایه ی لازم حدود پنج میلیارد است. البته، این رقم در شرایط زمانی متفاوت تغییر می کند ولی به دلیل وجود هزینه های عملیاتی، پذیرش سرمایه های کم تر از این هزینه برای شرکت ها به صرفه نیست.

۳- صندوق های پوشش ریسک چه زمانی شروع به فعالیت کردند؟

زمان دقیق این فعالیت ها در دهه ی 1950 است. بازارهای مالی جهانی در آن سال برای هدف پوشش ریسک در بازارهای نزولی اقدام به سرمایه گذاری کردند.

۴- هزینه ی سرمایه گذاری در صندوق ها به چه میزان است؟

هزینه های هر صندوق به دوقسمت تقسیم بندی می شود. قسمتی از محل دارایی های آن پرداخت شده و قسمتی دیگر به وسیله ی شخص سرمایه گذار برای دیدن نامه ی موردنظر پرداخت می شود.

۵- چه مدت پس از ثبت درخواست ابطال می توان وجه موردنظر را دریافت نمود؟

این کار اغلب بین 2 تا 7 روز زمان نیاز دارد.

سخن پایانی

بر اساس همه ی توضیحات بیان شده، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه گذاری است که سرمایه گذاران بزرگ و دارای شرایط، پول خود را در آن قرار می دهند که در گونه های دارایی و بازارهای مالی سرمایه گذاری می شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق سرمایه گذاری سنتی در برخی از جزئیات مانند شرایط سرمایه گذاری، راهبردها و همچنین ریسک های آن است.

 کپی تریدینگ (Copy Trading) در ارزهای دیجیتال

کپی تریدینگ یکی از مفاهیم رایج در دنیای ارز دیجیتال است و آشنایی با آن یکی از ملزومات ورود به این حوزه است. ما در این مقاله قصد داریم شما را با این مفهوم مهم و مزایا و معایب آن آشنا کنیم.

بررسی و کنترل چارت ها، تحلیل فاندامنتال و تحلیل تکنیکال و همچنین پیگیری اخبار روز درباره سرمایه گذاری ارز دیجیتال برای همه در ابتدا اندکی دشوار است. علاوه بر زمان بر بودن کنترل همه این مواد برای رسیدن به هدف نیز باید در حد عادی بر این مفاهیم تسلط داشته باشیم.

اصطلاح کپی تریدینگ یعنی کاربر یک تریدر حرفه ای را انتخاب می کند و همه کارهای آن تریدر را به صورت دقیق انجام می دهد. در بعضی پلتفرم ها، کاربران با کنترل و بررسی پروفایل تریدرهای حرفه ای و انتخاب فرد موردنظر می توانند روش اتوماتیک Copy Trading را برگزینند.

به دلیل اینکه یک تریدر حرفه ای بر انواع و اقسام تحلیل ها تسلط دارد و هدف او از سرمایه گذاری رسیدن به سود و مانع شدن از ضرر است، انتخاب کپی تریدینگ برای کاربران تازه وارد به این حوزه بسیار اهمیت دارد. این روش در بیشتر موارد برای افراد تازه کار استفاده می شود؛ زیرا کمک زیادی برای کسب تجربه بهتر می کند و ضرر را در ابتدای کار تا حد زیادی کاهش می دهد.

سوشال تریدینگ چیست؟

در سوشال تریدینگ، تریدرها استراتژی ها و تحلیل های خود را با دیگر افراد به اشتراک می گذارند و باقی کاربران با تحلیل و انتخاب این روش ها به انجام معاملات می پردازند. درحقیقت کپی تریدینگ گونه ای از سوشال تریدینگ است که در آن می توان عین معاملات تریدهای دیگر را کپی کرد. در اقسام دیگر سوشال تریدینگ، از استراتژی یک تریدر یا سیگنال ها افراد دیگر برای معاملات و خرید و فروش استفاده می کنیم.

آیا استفاده از کپی تریدینگ لازم است؟

پاسخ به این سؤال تا حد زیادی به دانش و تجربه ما در بازارهای ارز دیجیتالی وابسته است. هر میزان که دانش و علم ما در حوزه تحلیل داده ها و چارت ها معاملاتی بیشتر باشد، قطعاً کپی کردن معاملات باقی افراد استراتژی خوبی برای ما نخواهد بود.

از سوی دیگر، سرمایه گذاران تازه وارد که با علاقه زیاد به این بازارها جذب می شوند، در آغاز راه امکان دارد به دلیل نداشتن تجربه کافی، در معاملات و سرمایه گذاری های خود دچار اشتباه شده و درنهایت ضرر زیادی را متحمل شوند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که کپی تریدینگ برای کاربرانی که به تازگی وارد بازار ارز دیجیتال شده اند، استراتژی مناسبی است و می تواند در به حداقل رساندن ضرر کمک زیادی به آن ها کند.

مزایای کپی تریدینگ چیست؟

این استراتژی دارای مزایای بسیار زیادی برای سرمایه گذاران است که در ادامه به آن ها اشاره شده است:

• به حداقل رساندن ریسک در معاملات

همان طور که قبلاً نیز گفته شد، ریسک از دست رفتن سرمایه برای کاربران و سرمایه گذاران تازه وارد بسیار است. آن ها با این روش می توانند تا میزان زیادی ریسک از دست رفتن سرمایه خود را به حداقل برسانند.

• آموزش و به دست آوردن تجربه

برای رسیدن به هدف و موفقیت در بازار ارز دیجیتال، دانش و تجربه با هم می تواند راهی مفید باشد. کپی تریدینگ (Copy Trading) علاوه بر اینکه سود زیادی را برای کاربران دارد، می تواند به دانش و تجربه آن ها نیز کمک شایانی کند. در طی زمان با مشاهده استراتژی های متفاوت تریدکردن حرفه ای ها، ما نیز این روش ها را بررسی کرده و در آینده از آن ها به نحو احسن بهره برداری می کنیم.

• سرمایه گذاری متنوع

یکی از اصول مهم در تریدینگ تنوع سبد ارزی است. یکی از فوایدی که استراتژی کپی تریدینگ (Copy Trading) دارد، امکان کپی کردن از روی چند تریدر است که موجب می شود تنوع در سرمایه گذاری افزایش یابد و درنتیجه می توان از بعدهای متفاوت بازار به نفع خود استفاده کرد.

معایب کپی تریدینگ چیست؟

 Copy Trading مانند سایر روش های دیگر علاوه بر مزایای زیادی که دارد با معایبی نیز همراه است:

• متکی شدن بیش از اندازه

شاید یکی از مهم ترین معایب این روش، عادت به تقلیدکردن باشد؛ زیرا این کار بسیار راحت است و نیازی نیست خود فرد به تجزیه و تحلیل چارت ها و نمودارها بپردازد و سرمایه خود را در اختیار فرد حرفه ای قرار دهد و از دور نظاره گر می شود. شاید این کار در ابتدا بسیار مفید و جذاب باشد، ولی در ادامه سرمایه گذاری ممکن است کاربر اعتمادبه نفس لازم برای ترید را از دست داده و همچنان به کپی تریدینگ ادامه دهد.

• احتمال وجود خطا حتی برای تریدرهای حرفه ای

این تفکر که بیشتر کپی تریدینگ ها ما را به سود می رسانند درست است، اما خطای انسانی همیشه وجود دارد و حتی ماهرترین افراد در این حوزه نیز ممکن است دچار اشتباهاتی شوند. همچنین بروز اشتباه در تنظیمات پنل تریدینگ می تواند سرمایه کل یک تریدر را به صفر برساند.

• برای Copy Trading سرمایه بیشتری لازم است

این استراتژی نیازمند سرمایه زیادی است و بیشتر تریدرها برای عرضه Copy Trading از شما حدود 500 دلار می گیرند، ولی این در صورتی است که اگر خودتان به تنهایی این کار را آغاز کنید، با سرمایه کم نیز می توانید وارد این بازار شوید.

چگونه کپی ترید را انجام دهیم؟

در سیستم های Copy Trading معاملات و خرید و فروش های شما خودکار شکل می گیرد و از کارهای تریدرهای حرفه ای پیروی می کند. سایت های زیادی وجود دارد که این خدمات را ارائه می کنند و افراد می توانند در این پلتفرم ها از فواید زیادی بهره مند شوند. نمونه هایی از این سایت ها به صورت زیر است:

• سایت ETORO

 این سایت یکی از محبوب ترین پلتفرم ها را در میان کاربران دارد و در مقایسه با دیگر پلتفرم ها کارمزد کمتری دریافت می کند.

• سایت IO

این سایت به عنوان یک سایت سوم شخص کار می کند و اکانت شما را مستقیم به صرافی معتبر بایننس وصل می کند و از این روش تریدرهای حرفه ای برای شما ترید را انجام می دهند. در این سایت کارمزد خدمات توسط تریدرهای بایننس مشخص می شود.

انواع کپی تریدینگ

 

استراتژی Copy Trading به دودسته خودکار و دستی تقسیم بندی می شود. شما می توانید کپی تریدینگ را شخصاً با گرفتن سیگنال از یک تریدر حرفه ای انجام دهید. Copy Trading بر بستر پلتفرم ها شکل می گیرد و به شما امکان سرمایه گذاری در حین تقلید را می دهد؛ زیرا این گونه معاملات به صورت خودکار یا همان اتوپایلوت انجام می شود و توسط ربات ترید یا تریدرهای ماهر صورت می پذیرد. با وجود این شما می توانید تریدر مناسب را خودتان انتخاب کرده و در هر مرحله دلخواه از سرمایه گذاری آن را متوقف کنید.

نحوه کارکرد کپی تریدینگ

استراتژی Copy Trading بیشتر از اینکه به اطلاعات و روش های عرضه شده توسط تریدرها مرتبط باشد، به رفتار آن ها بستگی دارد. همان طور که قبلاً نیز بیان کردیم، در این استراتژی شما اقدامات تریدرهای دیگر را کپی می کنید؛ برای مثال در پلتفرم های Copy Trading هنگامی که شما یک تریدر را انتخاب می کنید، سبدهای سرمایه گذاری که پورتفولیو نام دارد به یکدیگر متصل می شوند و هر وضعیتی که معامله گر باز کند، به صورت اتوماتیک اکانت او به اکانت شما کپی و سپس اجرا می شود.

کپی تریدینگ می تواند تصمیم بگیرد چه میزان از دارایی های خود را قصد دارد در استراتژی معامله گر سرمایه گذاری کند؛ اگرچه بیشتر پلتفرم ها اجازه نمی دهند تریدینگ بیش از 20 درصد پرتفولیوی خود را با این استراتژی سرمایه گذاری کنید.

برای مثال شما 2000 دلار در اکانت خود داشته و قصد دارید روش یک تریدر موفق را کپی کنید. اگر یک فرد تازه کار هستید، پیشنهاد می کنیم تنها 10 درصد از دارایی خود یعنی حدود 200 دلار را سرمایه گذاری کنید. هر پلتفرم روش های متفاوتی برای شروع کار دارد، ولی روند رایج کار به شرح زیر است:

۱- ابتدا به حساب کاربری خود وارد شوید و یک API ایجاد کنید. این API یک رابط برنامه نویسی و مجموعه ای از قوانین و ابزارهایی است که برای ایجاد یک نرم افزار استفاده می شود. همچنین با ایجاد API می توانید دسترسی ها را محدود کنید.

۲- API ها چگونگی تعامل اجزای نرم افزار را مشخص می کنند؛ برای نمونه مشخص می کنند از چه اطلاعاتی استفاده شود و چه کارهایی صورت بگیرد.

۳- مرحله بعدی انتخاب تریدر یا ربات ترید است که به خود کاربر بستگی دارد که چه چیزی را انتخاب می کند.

در گام بعدی لازم است ربات معاملاتی یا معامله گر را دنبال کنید و بقیه موارد پس از این مرحله به صورت اتوماتیک انجام می گیرد؛ مثلاً در پلتفرم واندربیت تریدر یک سفارش از مشتری را در پروفایل خود ثبت می کند و اگر شما استراتژی این تریدر را فالو کنید، پلتفرم همه حرکاتی که او در اکانت خود انجام می دهد در اکانت صرافی شما نیز انجام می شود. شما می توانید تمام این مراحل و اقداماتی را که تریدر موردنظر انجام می دهد، در داشبورد خود مشاهده کنید.

همچنین می توانید در هر زمانی که خواستید استراتژی را لغو کنید و از آن خارج شوید یا منتظر بمانید سیگنال بعدی از تریدر ارسال شود.

تفاوت های میرور تریدینگ و کپی تریدینگ چیست؟

می توان گفت کپی تریدینگ حاصل میرور تریدینگ است؛ با این تفاوت که Copy Trading معامله ها را کپی نمی کند و کورکورانه یک تریدر را دنبال می کند، ولی در میرور تریدینگ کاربر می تواند استراتژی ها را ببیند و هرکدام را با توجه به نیاز اجرا کند.

معرفی رایج ترین پلتفرم های کپی تریدینگ

تا اینجا متوجه شدید که Copy Trading چیست و چه مزایا و کاربردی دارد. در این قسمت می خواهیم شما را با چند نمونه از بهترین پلتفرم های آن آشنا کنیم.

۱- کوین متیکس (Coinmatics)

کوین متیکس پلتفرمی است که در سال 2018 راه اندازی شد. سرمایه گذاران می توانند از این سرویس به صورت دستی و خودکار استفاده کنند. تریدرها نیز می توانند با شروع استراتژی های معاملاتی به کسب درآمد بپردازند. در حال حاضر کوین متیکس 40 تریدر و 3000 کپی تریدر دارد و این پلتفرم تنها از صرافی بایننس پشتیبانی می کند.

امنیت: تنظیمات کلید API مجوز برداشت را نمی دهد و آمارها در این پلتفرم معتبر و دارای احراز هویت است.

هزینه ها: شما می توانید از دوره آزمایشی رایگانی که دارد، به صورت نامحدود استفاده کنید؛ البته امکان معامله در فیوچرز به صورت رایگان وجود ندارد.

۲- تری کاماز 

پلتفرم تری کاماز علاوه بر عرضه ربات معاملاتی بازاری را برای تریدرها به وجود آورده که آن ها به راحتی می توانند استراتژی های معاملاتی خود را به اشتراک بگذارند. در این روش شما استراتژی خود را انتخاب می کنید و سپس بقیه مراحل را ربات به صورت خودکار انجام می دهد. یکی از مزایای این پلتفرم پشتیبانی از صرافی های مانند بایننس، کراکن، بیترکس، بای بیت و کوکوین است.

امنیت: در این پلتفرم دارایی ها در خود پلتفرم نگه داری می شود و ربات ها نمی توانند دارایی را برداشت کنند.

هزینه ها: این پلتفرم دارای سه روز دسترسی رایگان برای نسخه حرفه ای بوده و تعرفه آن به صورت زیر است:

• تعرفه مبتدی: ماهانه 14.5 دلار
• تعرفه حرفه ای: ماهانه 49.9 دلار
• تعرفه پیشرفته: ماهانه 24.5 دلار

۳- شریمپی (Shrimpy)

پلتفرم شریمپی به کاربران اجازه می دهد پرتفولیوی خود را پیکربندی کنند و ارزش هر ارز را در پرتفولیوی خود تعیین کرده و تنظیم کنند. این برنامه از صرافی هایی مانند بایننس، بیتفینکس، بیترکس، بیترکس گلوبال، بیت مارت، بیت استمپ، کوین بیس پرو، هوبی گلوبال پشتیبانی می کند.

• امنیت: احراز هویت دومرحله ای و رمزنگاری کلید API و پروتکل HTTPS
• هزینه ها: هزینه عضویت این پلتفرم به صورت ماهانه و به شکل زیر است:

• مبتدی: ماهیانه 19 دلار
• حرفه ای: ماهیانه 79 دلار
• سازمان ها و شرکت ها: ماهیانه 229 دلار

سخن پایانی

نباید از این حقیقت دور بمانیم که بازارهای مالی مانند ارزهای دیجیتال، بسیار پیچیده هستند و رسیدن به سود مناسب نیازمند کسب تجربه زیادی است. کپی تریدینگ برای بسیاری از افراد تازه کار مسیر را هموارتر می کند و آن ها را به موفقیت می رساند. اگر قصد دارید سرمایه گذاری را در حوزه ارزها انجام دهید، پیشنهاد می شود این کار را با سرمایه کم آغاز کنید.

پرسش های متداول

1- آیا استفاده از کپی تریدینگ مناسب است؟

اگر بتوانید یک تریدر حرفه ای در بازار ارز پیدا کنید، این استراتژی شما را به سود زیادی می رساند.

2- آیا Copy Trading برای افراد تازه کار توصیه می شود؟

این استراتژی گزینه ای بسیار آسان برای شروع سرمایه گذاری در بازار است. البته به عنوان یک تریدر توصیه می کنیم از سایر روش های دیگر غافل نمانید.

3- کپی تریدینگ به چه میزان سودآور است؟

انتخاب این روش گزینه ای پرسود برای افراد تازه کار محسوب می شود. اگر با سرمایه خوبی به بازار وارد شوید، می توانید به راحتی از این استراتژی بهره مند شوید.

4- تا چه زمانی می توان از Copy Trading استفاده کرد؟

استفاده از این استراتژی همواره به انتخاب خود سرمایه گذار بستگی دارد، ولی پیشنهاد می شود پس از کسب دانش و تجربه عمل ترید را خود شخص انجام دهد.

5- آیا استفاده از کپی تریدینگ سود تضمینی دارد؟

خیر، سودرسانی با استفاده از این کار تضمینی نیست؛ زیرا بسیاری از تریدرهای حرفه ای نیز ممکن است دچار خطا شوند.

دنیای ارز دیجیتال و فناوری بلاک چین، همیشه سورپرایزهای خودشان را دارند و دائماً در حال ارائه ی خدمات نوآورانه هستند و همین امر باعث محبوبی روز افزون آن ها شده است. Dao  یا همان سازمان خودکار غیرمتمرکز، یکی از همین فناوری های جدید و نوآورانه ی بلاک چین است. همه ی فعالان حوزه ی ارز دیجیتال حتماً برای یک بار هم اسم سازمان خودگردان غیرمتمرکز را شنیده اند اما از موجودیت و عملکرد آن اطلاعی ندارند. اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید؛ با ما همراه باشید تا با این سازمان بیش تر آشنا شوید.

سازمان خودگردان غیرمتمرکز یا DAO

تمرکز زدایی و ارائه ی نوآوری، یکی از اهداف شکل گیری بلاک چین و ارزهای دیجیتال است. بر همین اساس، پس از گذشت چند سال از فعالیت بلاک چین، سازمان های جدیدی با استفاده از این تکنولوژی به وجود آمده اند که به آن ها سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) گفته می شود. قبل از هر چیزی بهتر است با ماهیت سازمان غیرمتمرکز و وجه تمایز آن با یک سازمان متمرکز آشنا شوید.

منظور از سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) چیست؟

ساختار ویژه ی سازمان های غیرمتمرکز یکی از ویژگی های آن ها به شمار می آید. سازمان های متمرکز دارای چارچوب مشخصی هستند که اصل سلسله مراتبی و طبقه بندی شده با یک رهبری واحد، در آن اجرا می شود. سازمان های متمرکز عقیده دارند که وجود سلسله مراتب و یک رهبر، سازمانی نظام مندتر و منظم تر را می سازد. اما برخی دیگر با این نظر مخالف هستند و همین باعث شده است تا سازمان های غیرمتمرکز درمقابل سازمان های متمرکز قرار بگیرند.

یک سازمان غیرمتمرکز به جای تمرکز بر یک فرد به عنوان رهبر و مدیر در رأس سازمان، این وظیفه را در بین اعضای تیم پخش می کند. برای درک بهتر، تصور کنید که در یک مجموعه هیچ مدیری نمی تواند به تنهایی برای شرکت تصمیم بگیرد و همه ی اعضا از حق رأی مساوی برخوردار هستند. ممکن است در نگاه اول، این ویژگی خیالی به نظر برسد اما سازمان های غیرمتمرکز دقیقاً به همین خاطر به وجود آمده اند. یکی از ویژگی های ارزهای دیجیتال، غیرمتمرکز بودن آن ها است و بسیاری از این رمزارزها نیز توسط سازمان های غیرمتمرکز ساخته می شوند. Dao یکی از اولین و بزرگ ترین مثال ها برای یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز است. در ادامه بیش تر با این سازمان آشنا خواهید شد.

DAO  چیست؟

DAO یک سازمان غیرمتمرکز می باشد که به صورت یک شرکت خود مختار طراحی شده است. DAO که مخفف عبارت «Decentralized Autonomous Organization» است، یک سازمان فیزیکی نیست؛ بلکه در فضای آنلاین فعالیت می کند و اعضای آن در نقاط مختلف جهان حضور دارند. این سازمان با هدف برطرف کردن مشکلات سازمانی، مانند تعیین سیاست درست و حل اختلافات در تصمیم گیری به وجود آمده است. نکته ی مهمی که درباره ی این سازمان باید بدانید، انجام شدن کد نویسی آن، توسط یک سازمان غیر متمرکز است که منجر به وجود آمدن یک مکانیزم هدایت و کنترل در شبکه می شود.

درواقع، دائوها قراردادهای هوشمندی هستند که در آن تمام فعالیت ها و ارتباطات افراد سازمان، توسط یک پروتکل خودکار و متن باز کنترل می شود. DAOها سیستم مدیریتی مخصوصی دارند که فعالیت اعضای سازمان در آن ثبت می شود؛ همین امر نیز باعث تلاش اعضای آن برای ارائه ی بهترین عملکرد شده است.

تاریخچه DAO

دائو برای اولین بار توسط Slock.it بر روی بلاک چین اتریوم و با هدف تأمین سرمایه ی پروژه ی ارز دیجیتال خلق شد. ماجرا از این قرار است که سه توسعه دهنده از یک تیم استارتاپی، تصمیم گرفتند یک شرکت سرمایه گذاری غیرمتمرکز را تأسیس کنند. بنابراین، اعضای این تیم کدهای شرکت خود را نوشته و با نام The DAO شروع به فعالیت و جذب سرمایه کردند. طولی نکشید که این تیم توانست به یک پروژه ی موفق در این زمینه تبدیل شده و بیش از 150 میلیون دلار سرمایه ی اولیه را جذب کند.

یکی از مزایای The DAO، متن باز بودن پروژه بود که هرکسی می توانست در آن شرکت کند اما همین موضوع نیز باعث نابودی پروژه ی The DAO شد. پس از معرفی این پروژه توسط تیم توسعه دهنده، متخصصان بلاک چین در مورد باگ هایی که در کد آن وجود داشت، به سرمایه گذاران هشدار دادند اما دقیقاً زمانی که تیم توسعه دهنده در حال دی باگ کردن پروژه بود، یک هکر از فرصت استفاده کرد و باعث نابودی آن شد. این هکر توانست آسیب بزرگی به شبکه وارد کرده و مقدار زیادی از سرمایه ی جمع شده را از آن خود کند. البته، اعضای پروژه به سرعت جلوی خروج سرمایه از پلتفرم را گرفتند اما تا آن زمان، بیش از پنجاه میلیون دلار از شبکه خارج شده بود.

این اتفاق در سال‎های ابتدایی فعالیت اتریوم رخ داد و از آن جایی که پروژه ی The DAO بر روی بلاک چین اتریوم تأسیس شده بود، تأثیر مخربی بر روی این بلاک چین و رمز ارزهای آن گذاشت. شکست پروژه ی The DAO باعث شد تا اتریوم یک هاردفورک برای جبران خسارت وارد شده به سرمایه گذاران برگزار کند اما از آن جایی که برخی اعضای جامعه ی اتریوم با برگزاری هاردفورک مخالف بودند، زنجیره ی بلوکی اتریوم به دو شاخه ی اتریوم و اتریوم کلاسیک تبدیل شد.

DAO چگونه کار می کند؟

یکی از سوالات پرتکرار در مورد دائو این است که دائو چگونه کار می کند و اعضای این سازمان چگونه و بر چه اساسی آن را اداره می کنند؟ همان طور که می دانید،dao  برای فعالیت خود از قراردادهای هوشمند، بلاک چین و توکن های خاص استفاده می کند. این خلاقیت در اداره ی سازمان باعث شده است تا هزینه های سازمان به طرز چشم گیری کاهش یافته و تصمیم گیری ها منصفانه باشد؛ اما همه این ها چگونه اتفاق می افتد؟

New user: کاربر جدید

Register: ثبت نام

Purchase vote: خرید حق رأی

See proposal: دیده شدن پروپوزال

Vote: رأی گیری

Submit proposal: ارسال پروپوزال

Valid proposal: تأیید پروپوزال

Activate: فعال شدن رأی گیری

Payment: پرداخت

Quorum: رسیدن رأی به حد نصاب

افراد داخل دائوها، برای اینکه بتوانند در تصمیم گیری ها شرکت کرده و از موفقیت های سازمان سود ببرند، بایستی قبل از هر چیزی در آن عضو شوند. عضو شدن در دائو با سرمایه گذاری در این پلتفرم اتفاق می افتد. هر پروژه ی دائو یک توکن حاکمیتی یا بومی دارد و کسانی که با خرید این توکن ها در این پلتفرم سرمایه گذاری می کنند، می توانند در تصمیمات این سازمان خودگردان مشارکت داشته باشند. البته، در اغلب اوقات، این مرحله قبل از آغاز فعالیت یک dao انجام می گیرد.

پس از اتمام مرحله ی اولیه ی سرمایه گذاری در دائو، هر شخص با توجه به مقدار توکن خریداری شده ی خود و بر اساس قوانین از پیش تعیین شده، می تواند در رأی گیری ها شرکت کند. البته، با اینکه همه ی افراد در دائو حق رأی دارند اما کسانی که توکن بومی بیش تری دارند، از حق رأی بیش تری نیز برخوردار هستند. سرمایه گذاران سازمان خودگردان غیرمتمرکز، می توانند پیشنهادات جدید را مطرح کرده و در رأی گیری ها شرکت کنند؛ اما لازمه ی آن مصرف کردن مقدار مشخصی از توکن ها است. همین امر باعث می شود اعضای سازمان دائو، قبل از ارائه ی هر پیشنهادی و یا نظر دادن در مورد تصمیم گیری ها، به خوبی آن را ارزیابی کنند و در طرح های نامناسب شرکت نکنند.

پروپوزال ها بخش دیگری را از سازمان خودکار غیرمتمرکز تشکیل می دهند. کاربرانی که پیشنهادی برای بهبود عملکرد دائو داشته باشند، می توانند این پروپوزال را در شبکه ثبت کرده و از دیگر اعضای آن نظر بخواهند. اعضای دائو با استفاده از توکن های بومی خود می توانند در این نظرسنجی ها شرکت کرده و رأی خود را اعلام کنند. در صورتی که اکثر اعضای آن به یک پروپوزال رأی مثبت بدهند، آن ایده در دائو اجرا خواهد شد.

ویژگی های اصلی سازمان خودگردان غیرمتمرکز

در کل، هر شبکه ی غیرمتمرکز خودکار سه ویژگی دارد:

• استفاده از قراردادهای هوشمند
• داشتن توکن بومی
• امکان ثبت پروپوزال در دائو

معروف ترین پروژه‎ های DAO کدامند؟

طبق توضیحات قبلی، افزایش روز افزون این فناوری باعث شده است تا DAOهای جدیدی فعالیت خود را شروع کنند. برخی از این دائوها نسبت به بقیه شناخته شده تر هستند. در ادامه به معرفی چند مورد از DAOهای مشهور پرداخته خواهد شد.

• میکر دائو (MakerDAO)

میکر دائو یکی از DAOهای معروفی است که به عنوان یک پلتفرم وام دهی ارز دیجیتال فعالیت می کند. این پلتفرم وام دهی در مقایسه با سایر پلتفرم ها از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار است. میکر دائو، دو توکن مخصوص دارد؛ توکن dai/’>دای که یک استیبل کوین است و توکن میکر که به عنوان توکن بومی این پلتفرم معرفی شده است.

• گیت کوین (Gitcoin)

گیت کوین یک دائوی معروف در زمینه ی اپلیکیشن است که از توسعه دهندگان اپلیکیشن های متن باز حمایت می کند. توکن بومی این دائو، gtc  است. کاربران این سازمان می توانند با این توکن بر روی پروژه های دلخواه خود سرمایه گذاری کنند.

• یونی سواپ (Uniswap)

یونی سواپ بزرگ ترین صرافی غیرمتمرکز در بلاک چین اتریوم است. این پلتفرم در سال 2020 توکن بومی خود به نام uni را عرضه کرد. کاربران و سرمایه گذاران یونی سواپ می توانند با خرید این توکن ها در تصمیم گیری های این صرافی شرکت کرده و رأی خود را اعلام کنند.

سخن پایانی

در این مقاله سعی شده است سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) و طرز کار آن معرفی شود. دائوها یکی از پروژه های دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتال هستند که با هدف تغییر در سیستم های مدیریتی قدیمی در سازمان ها ایجاد شده اند. با توضیحات ارائه شده، این احتمال وجود دارد که در آینده ای نه چندان دور، تمامی شرکت ها و سیستم های اداری متمرکز، با دائوها جایگزین شوند؛ اما به نظر شما آیا ممکن است روزی شاهد این اتفاق باشیم؟

در دنیای امروزی، علم و تکنولوژی با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و صنایع زیادی سعی دارند همگام با آن پیشرفت کنند. یکی از صنایعی که افراد زیادی سعی در دیجیتالی کردن آن داشته اند، صنعت وجه نقد و معاملات است. در طول سالیان گذشته، پروژه های زیادی با هدف دیجیتالی کردن پول شروع به فعالیت کردند اما اغلب این پروژه ها با شکست مواجه شدند. دلیل اصلی شکست پروژه های پول دیجیتال، عدم توانایی از جلوگیری دوبار خرج کردن بوده است. نهایتاً پروژه ی بیت کوین با حل این مشکل توانست ارز دیجیتال را در دنیای کنونی راه اندازی کند. 

دوبار خرج کردن چیست؟ (Double Spend)

دوبار خرج کردن یا همان دابل اسپندینگ، با توجه به اسم آن، یک پول را دومرتبه خرج کردن است. آیا این اتفاق ممکن است رخ دهد؟ در فضای آنلاین بله! به این مثال توجه کنید: در دنیای واقعی، زمانی که وارد یک فروشگاه می شوید و خریدی انجام می دهید، از پول نقد یا کارت اعتباری استفاده می کنید. زمانی که از پول نقد برای پرداخت هزینه ها استفاده می کنید، به هیچ عنوان نمی توانید آن پول را مجدداً خرج کنید. درصورت استفاده از کارت اعتباری برای پرداخت هزینه ها نیز بانک یا موسسه ی مالی، اطمینان یک تراکنش موفق را به فروشنده می دهد و پس از تأیید پرداخت، کالای موردنظر را در اختیار شما قرار می دهد. اما بیت کوین یک پول فیزیکی نیست و یک نفر می تواند با کپی کردن آن، مجدداً آن را خرج کند. اما چگونه؟  

چگونه بیت کوین را دوبار خرج کنیم؟

سه روش معمول برای دوبار خرج کردن بیت کوین عبارتند از:

حمله ی 51درصد

یکی از روش های معمول دوبار خرج کردن بیت کوین، به دست گرفتن 51درصد از قدرت هش شبکه است. زمانی که فردی بتواند با استفاده از امکانات ماینینگ، 51درصد از هش شبکه ی ارز دیجیتال را به دست بگیرد، قادر خواهد بود تا ترتیب تراکنش ها را حذف و یا اصلاح کند و رمزارز را دوباره خرج کند. با توجه به اینکه قدرت هش شبکه ی بیت کوین بسیار بالا است، برای به دست گرفتن این درصد از هش شبکه، قدرت سخت افزاری بسیار بالایی موردنیاز است و حتی فارم های ماینینگ نیز قادر به مدیریت آن نیستند. 

حمله ی ریس (Race attack)

زمانی که دو تراکنش متناقص با استفاده از یک دارایی به صورت متوالی ثبت شود، تنها یکی از آن تراکنش ها توسط شبکه تأیید خواهد شد. در این روش، شخص متقلب دو تراکنش در شبکه ثبت می کند که یکی انتقال بیت کوین به حساب گیرنده و دیگری به والت خودش است اما با این تفاوت که برای تراکنش دوم، میزان کارمزد بالاتری درنظر گرفته می شود تا زودتر توسط ماینرهای شبکه تأیید شده و درخواست دیگر باطل شود. البته، برای اجرای این ترفند به گیرنده ای نیاز دارید تا تراکنش تأیید نشده را به عنوان پرداخت بپذیرد. 

حمله ی فینی (Finney attack)

در این روش، فرد متقلب یک تراکنش را در بلاک استخراج شده توسط سیستم استخراج خود قرار می دهد اما آن را به شبکه ارسال نمی کند. سپس ارز دیجیتال موردنظر را در معامله ی دیگری خرج کرده و نتایج تراکنش استخراج شده را در شبکه منتشر می کند. این نوع از حملات، به همکاری یک ماینر نیاز دارد اما اجرای این ترفند، همانند ترفند ریس، به گیرنده ای نیاز دارد تا تراکنش تأیید نشده را به عنوان پراخت قبول کرده و منتظر دریافت تأیید تراکنش نباشد. 

بیت کوین چگونه مشکل دوبار خرج کردن را حل کرده است؟ 

بیت کوین با استفاده از یک مکانیزم تأیید تراکنش و ثبت دارایی در دفتر کل بلاک چین، مشکل دوبار خرج کردن را حل کرده است. این راه حل تقریباً مشابه سیستم مؤسسات مالی و معامله ی پول سنتی است.  برای درک ساده ، این موضوع را با یک مثال توضیح می دهیم. تصور کنید که هزینه ی یک محصول یا خدمات را به وسیله ی بیت کوین پرداخت کرده و به حساب فروشنده ارسال می کنید. حال دوباره قصد دارید تا آن بیت کوین را برای فرد دیگری ارسال کنید. در این شرایط، هر دو تراکنش شما به بلاک چین ارسال شده و وارد استخرهای استخراج بلاک می شود. این دو تراکنش به ترتیب در بلاک های استخراج قرار می گیرند و در ابتدا تراکنش اول شما تأیید شده و در بلاک بعدی قرار می گیرد. پس از تأیید تراکنش اول و جابه جایی بیت کوین به حساب دیگر، تراکنش دوم شما توسط ماینرها غیرمعتبر شناخته شده و از شبکه خارج می شود. اگر دو تراکنش به صورت همزمان در بلاک چین بیت کوین ثبت شود، چه اتفاقی رخ می دهد؟

یکی از مکانیزم های تأیید تراکنش در شبکه ی بیت کوین، به حد نصاب رسیدن تعداد تأیید تراکنش ها است. به این صورت، تراکنشی که بیش ترین تأیید را دریافت کرده باشد، در شبکه ثبت و انجام می شود. تعداد تأییدهای لازم برای انجام تراکنش، شش تأیید از سوی ماینرها است. به همین خاطر، این شبکه اعلام کرده است تا گیرنده ها حداقل تا دریافت شش تأیید منتظر باشند تا از انجام تراکنش خود مطمئن شده و از ریسک دوبار خرج کردن بیت کوین جلوگیری کنند.

رویکردهای مقابله با حملات دوبار خرج کردن رمزارزها

1- رویکرد متمرکز در مقابله با دوبار خرج کردن

متمرکز کردن ثبت و تأیید تراکنش های ارز دیجیتال، خطر دوبار خرج کردن در معاملات بازراهای ارز دیجیتال را کاهش می دهد. در این مکانیسم، با پیاده سازی برنامه ی شخص ثالث مرکزی و مورداعتماد برای تأیید تراکنش ها انجام می شود. یک مثال خوب در این مورد، سیستم پول دیجیتال دیوید چوم می باشد که از الگوی تراکنشات وجوه نقد الگوبرداری شده است و همانند سیستم های مالی بانکی، از امضاهای کور استفاده می کند. این الگو امکان تبادل ناشناس و همتا به همتا را برای کاربران میسّر می کند. 

2- رویکرد غیرمتمرکز برای مقابله با Double Spend

بیت کوین یک ارز غیرمتمرکز است و کاربران به مرجع اعتبارسنجی تراکنشات دسترسی ندارند. به همین خاطر، شبکه ی بیت کوین از مکانیسم های جمعی برای حل این مشکل استفاده می کند تا تراکنش های انجام شده را تأیید کند. این مکانیسم اجماع که با عنوان اثبات کار شناخته می شود، هر گره شرکت کننده در تراکنش را تأیید می کند.

سخن پایانی

در این مقاله با دوبار خرج کردن بیت کوین یا Double Spend آشنا شدید. همچنین انواع روش های خرج کردن دوباره ی ارز دیجیتال و رویکرد بلاک چین بیت کوین را در مقابله با این خدمات به شما توضیح دادیم. با توجه به مقاله، شبکه ی بیت کوین از دوبار خرج شدن ارز دیجیتال در شبکه ی خود جلوگیری کرده و قول یک تراکنش امن را به کاربران خود می دهد. به نظر شما با وجود این مکانیزم های پیشرفته، باز هم امکان Double Spend ارز دیجیتال وجود دارد؟

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) یکی از روش های نوین جذب سرمایه به کمک صرافی های غیرمتمرکز است که مسیر جدیدی را جهت برای جمع آوری سرمایه در فضای بازار ارزهای دیجیتال باز می کند.

مقدمه

اساساً جذب سرمایه یکی از بزرگ ترین چالش هایی است که استارت آپهای حوزه بلاک چین با آن روبه رو هستند. باوجوداینکه در چند سال اخیر روش های گوناگونی جهت جذب سرمایه معرفی شده اند، کماکان چالش های بسیاری در این خصوص وجود دارد. ازاین رو، کارشناسان به دنبال ابداع روش های جدیدی هستند تا بتوانند با تکیه بر آنها، فرایند جذب سرمایه پروژه های بلاک چینی را آسان تر کنند.

پیش ازاین، کاربرانی که قصد سرمایه گذاری بر روی پروژه های ارز دیجیتال را داشتند، بالاجبار بایستی ریسک بزرگی را می پذیرفتند؛ چراکه این امکان وجود داشت تا با شکست آن پروژه و بروز برخی مشکلات، کلیه سرمایه آنها نیز نابود شود. درواقع این موضوع باعث شده بود تا تعداد کاربرانی که بر روی پروژه های ارز دیجیتال سرمایه گذاری می کردند، به شدت کم شود. 

اما امروزه روش های نوین سرمایه گذاری که روزبه روز نیز به تعداد آن ها افزوده می شود باعث شده تا سرمایه گذاری در پروژه های بلاک چینی به مراتب آسان تر شود. دراین بین ازجمله روش هایی که جهت جذب سرمایه گذاران پروژه های بلاک چینی ابداع شده و این روزها به شدت نیز محبوب گشته است، عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) است.

ازاین رو، در این مطلب قصد داریم تا به بررسی مفهوم IDO ها پرداخته، مزایا و معایب آنها را مشاهده کنیم و در آخر نیز چند مورد از برترین IDO های بازار رمز ارزها را معرفی کنیم.

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا Initial Dex Offering

IDO یا عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (Initial Dex Offering) روشی است جهت جمع آوری کمک های مالی که طی آن، توکن ها به وسیله مبادله نقدینگی در یک صرافی غیرمتمرکز، صادر می شوند. در حقیقت فرایند تبادل نقدینگی غیرمتمرکز، نوعی مبادله رمز ارز متکی بر استخرهای نقدینگی است که تریدرها می توانند به وسیله آن، اقدام به تبادل توکن ها کنند.

به بیان دیگر، عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز نوع جدیدی از فرایندهای تأمین مالی جمعی و غیرمتمرکز است که راه جدیدی را جهت جمع آوری کمک های مالی در فضای ارزهای دیجیتال فراهم می سازد. از طرفی، اکثریت استخرهای نقدینگی، دارای جفت ارزهای معاملاتی (شامل یک رمز ارز و یک استیبل کوین هستند؛ مثل جفت ارز USDT / BTC) هستند و تریدرها می توانند طبق شرایط بازار، میان رمز ارز مدنظر خود و یک استیبل کوین (عموماً تتر)، تبادل کنند. 

البته ازآنجاکه نوسانات استیبل کوین ها بسیارکم است، این خصوصیات امکان مناسبی را در اختیار تریدرها قرار می دهد تا در مقابل نوسانات بازار، از سرمایه خود محافظت کنند. نتیجتاً اینکه، یک عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز، استارت آپ ها و پروژه های مختلف بلاک چینی را قادر می سازد تا اقدام به صدور یک ارز دیجیتال کرده و به سرعت به نقدینگی مدنظر خود دست پیدا کنند.

به صورت کلی، IDO ها جانشین لایق دیگر مدل های جمع آوری سرمایه نقدی (مثل عرضه اولیه کوین (ICO)، عرضه توکن های امنیتی (STO) و عرضه اولیه صرافی (IEO)) برای پروژه های ارزهای دیجیتال هستند که با ارائه نقدینگی بهتر و سریع تر، یک انتخاب مناسب برای پروژه های جدید و استارت آپ هایی به حساب می آیند که تمایل دارند تا توکن های خود را به بازار عرضه کنند.

همچنین، برخلاف دیگر روش های جمع آوری نقدینگی، IDO راهی عادلانه جهت راه اندازی یک پروژه جدید ارز دیجیتال است که اساساً از pre-mining یا پیش استخراج ها (سیستم های انتشاری که بنیان گذاران پروژه را به اعضای جامعه ترجیح می دهد) اجتناب می کنند.

علت اهمیت وجود عرضه اولیه صرافی های غیرمتمرکز

زمانی که ICO ها و فرایند جذب سرمایه از طریق فروش توکن ها در سال ۲۰۱۷ رواج پیدا کرد، برآوردها بر این بود که با جمع آوری رقمی نزدیک به پنج میلیارد دلار تا پایان آن سال، اغلب پروژه ها به دنبال این بودند تا از این طریق، مشکلات تأمین سرمایه خود را برطرف کنند. 

این در حالی است که بسیاری از پروژه ها، جزء پروژه های موفق در این زمینه بودند و بسیاری نیز در این خصوص با شکست روبرو شدند. ازاین رو، این موضوع یک حقیقت است که ICO ها اساساً با مشکلاتی روبرو هستند. به عنوان نمونه، ICO ها متمرکز بوده (با دخالت اشخاص ثالث همراه هستند) و شدیداً آسیب پذیر هستند (در مقابل سرقت دارایی ها، خطاهای انسانی و عدم رعایت حریم خصوصی کاربران، آسیب پذیر هستند).

حال با توجه به ماهیت غیرمتمرکزی که  IDO ها دارند، این مدل نوین از جذب سرمایه، تلاش دارد تا مشکلات ICO ها را برطرف کرده و همچنین امکانات جدیدی را نیز به این فرایند تأمین سرمایه بیفزاید. در حقیقت به وسیله فرایند تأمین سرمایه از طریق عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز، استارت آپ ها و پروژه های بلاک چینی قادر خواهند بود تا رمز ارز خود را بدون دخالت هرگونه شخص ثالث، منتشر کرده و از طرفی از مواجهه با هرگونه مشکلی مربوط به هکرها و خطاهای انسانی نیز در امان باشند.

تفاوت میان عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) و ICO 

اساساً در فرایند عرضه اولیه کوین، صادرکنندگان یک توکن، تمامی مسئولیت ها موجود را بر عهده دارند. اما در مقابل، در یک عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز، عرضه توکن به وسیله یک DEX انجام می گیرد. درواقع IDO ها ترکیبی از ICO و IEO هستند؛ با این تفاوت که در  IDO ها، به جای یک صرافی ارز دیجیتال متمرکز، عرضه توکن به وسیله یک صرافی غیرمتمرکز انجام می شود.

تفاوت میان  IDO و STO

در خصوص عرضه توکن اوراق بهادار یا STO نیز، قرارداد سرمایه گذاری، به وسیله توکن اوراق بهادار است که پشتیبانی می شود. درواقع این نوع از عرضه با مقررات دولتی مطابقت خواهد داشت؛ این در حالی است که برای IDO ها هنوز مقرراتی تنظیم نشده است.

تفاوت میان  IDO و IEO

IEO و IDO از بسیاری از جهات مشابه یکدیگر هستند و حتی می توانیم IDO ها را نوع جدیدی از IEO بنامیم. اساساً در هردوی این روش های تأمین سرمایه، سازمان ها قادر هستند تا مستقیماً توکن ها را با خود سرمایه گذاران یا معامله گران تبادل کنند. این در حالی است که با توجه به ماهیت مستقل و غیرمتمرکز IDO ها، کارمزدی به صرافی پرداخت نخواهد شد.

همچنین IDO ها توانسته اند تا برخی از مشکلات IEO ها را برطرف سازند که ازجمله آنها این است که در اکثر فرایندهای عرضه اولیه صرافی متمرکز، صادرکنندگان توکن اجازه ثبت توکن خود در دیگر صرافی ها را نخواهند داشت. از طرفی، در IEO ها، صادرکنندگان توکن بایستی جهت قرار گرفتن توکن خود در صرافی متمرکز، مقدار قابل توجهی از توکن های صادرشده را به خود آن صرافی پرداخت کنند.

مزایای عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز

اساساً در IDO ها لازم نیست تا مستقیماً با یک پروژه سروکار داشته باشید و به قراردادهای هوشمند آنها اعتماد کنید. در حقیقت یک پلتفرم IDO قابل اعتماد، قادر است تا چندین فروش موفق را تکمیل کند. علاوه بر این، اکثر IDO ها مقداری از سرمایه های جمع آوری شده در استخرهای نقدینگی را جهت ایجاد بازار نقدینگی پس از فروش قفل می کنند که این کار به کاهش نوسانات آن رمز ارز کمک شایانی می کند.

جدا از این، جهت شرکت در IDO ها نیازی به هیچ گونه ثبت نام نخواهد بود. درواقع جهت شرکت در IDO، تنها به یک کیف پول ارز دیجیتال و مقداری رمز ارز در آن نیاز خواهید داشت. همچنین نیازی نیست تا هیچ گونه اطلاعات هویتی از خود را به صرافی تحویل دهید. نتیجتاً این ویژگی IDO ها باعث می شود تا استفاده از آنها برای تمامی کاربران ممکن باشد.

علاوه بر این، IDO ها برای پروژه های اقتصادی نیز فوق العاده گزینه مناسبی به حساب می آیند. معمولاً برای یک پروژه کوچک و کمتر شناخته شده، عرضه توکن از طریق یک DEX، به نسبت یک صرافی متمرکز و بزرگ، فرایندی آسان تر و ارزان تر به حساب می آید. ضمناً  IDO ها اغلب اقداماتی دارند که با نهنگ های بازار مقابله می کنند. درواقع این موضوع بدین معنی است که هیچ سرمایه گذاری به تنهایی قادر نخواهد بود تا در IDO ها اقدام به خرید حجم بالایی از توکن ها کند.

ایراد اصلی IDO ها

به طور کلی، یکی از معایبی که در خصوص IDO ها وجود دارد، عدم وجود اقدامات مربوط به احراز هویت (KYC) و مبارزه با پول شویی (AML) است که عرصه را برای کلاه برداری و اقدامات غیرقانونی فراهم می سازد.

نحوه کارکرد عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز

فرایند عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) جهت تسهیل فروش توکن های پروژه مدنظر خود، از یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) استفاده می کند. در حقیقت یک پروژه ارز دیجیتال توکن های خود را در اختیار DEX قرار داده، کاربران وجوه خود را از طریق پلتفرم آن صرافی سپرده گذاری کرده و صرافی نیز توزیع و انتقال نهایی را تکمیل می کند. اساساً تمامی این فرایندها به صورت خودکار انجام گرفته و به وسیله قراردادهای هوشمند بر روی بلاک چین ثبت می شوند.

به طور کلی، مقررات و مراحل یک IDO به صرافی غیرمتمرکزی که مجری این عرضه است بستگی خواهد داشت. اما به طورکلی نحوه کارکرد اکثریت IDO ها مشابه با یکدیگر است. ازاین رو، در ادامه قصد داریم تا نحوه کارکرد این فرایند تأمین مالی را توضیح دهیم. 

اساساً بعد از یک بررسی، پروژه جهت اجرای یک IDO بر روی یک DEX پذیرفته خواهد شد. درواقع در یک IDO، صرافی ها قسمتی از توکن ها را باقیمتی ثابت عرضه کرده و کاربران درازای این توکن ها، وجوه خود را در صرافی قفل خواهند کرد و بعدها توکن های قفل شده خود را طی رویداد تولید توکن (TGE) دریافت می کنند. 

به طور کلی، معمولاً یک فهرست انتظار از سرمایه گذاران وجود خواهد داشت. از طرفی، برخی از وجوه جمع آوری شده جهت ایجاد یک استخر نقدینگی، از طریق توکن های خود پروژه خواهد بود. همچنین مابقی بودجه نیز در اختیار تیم آن پروژه ارز دیجیتال قرار خواهد گرفت.

نحوه شرکت در عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز

به طور کلی جهت برای ورود به یک IDO، به یک کیف پول ارز دیجیتال مثل متامسک (MetaMask) نیاز دارید تا به وسیله آن بتوانید به اپلیکیشن های کاربردی متصل شوید. از طرفی جهت خرید توکن ها و پرداخت کارمزد تراکنش ها نیز به مقداری ارز دیجیتال نیاز خواهید داشت. از طرفی بعدازاینکه کیف پول خود را آماده کردید، باید به IDO DApp  متصل شوید.

اساساً دستورالعمل های خاصی در خصوص نحوه قفل کردن وجوه خود برای فرایند تولید توکن به شما داده می شود. در اینجا بایستی اطمینان حاصل کنید که وجوه کافی برای پرداخت کارمزد تراکنش های خود رادارید. در اغلب موارد، بعد از اتمام دوره قفل شدن، توکن ها به کیف پول شما منتقل خواهند شد. بااین وجود، برخی از IDO ها ممکن است توکن های جدید شمارا برای مدت معینی قفل کنند.

نکات ضروری جهت شرکت در عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز

به طور کلی، اطلاع از نکات مهم جهت سرمایه گذاری در IDO ها باعث خواهد شد تا احتمال مواجه شدن با پروژه های کلاه برداری به شدت کاهش پیداکرده و سرمایه گذاران بتوانند به اهداف موردنظر خود دست یابند. اولین نکته این است که حتماً باید از لینک معتبر جهت دنبال کردن یک رویداد IDO استفاده کنید. 

معمولاً درزمانی که پروژه های معتبر و بزرگ در حال عرضه اولیه توکن های خود هستند، کلاه برداران بیکار نخواهند بود و به ایجاد لینک های جعلی می پردازند تا سرمایه کاربران را تصاحب کنند.

کاربران با کلیک روی لینک های جعلی که در شبکه های اجتماعی و پلتفرم های مختلف انتشاریافته اند، به پرداخت رمز ارزها می پردازند؛ درحالی که سرمایه کاربران به صورت مستقیم به حساب کلاه برداران ناشناس واریز می شود. متأسفانه در این موارد امکان ردیابی کلاه برداران نیز وجود نخواهد داشت و تنها کاری که برای جلوگیری از این مشکل می توان انجام داد، این است که از صحیح بودن آدرس صفحه صرافی ها اطمینان حاصل کرد.

اما درباره اینکه متداول ترین روش کلاه برداری IDO چیست، باید بدانید که در حال حاضر فروش توکن ها در صرافی های جعلی یکی از رایج ترین روش های کلاه برداری IDO به شمار می رود.

در حقیقت بسیاری از کلاه برداران با ایجاد صرافی های جعلی به فروش توکن های پروژه های معتبر باقیمت بسیار پایین می پردازند که همین سبب می شود بسیاری از افراد برای خرید آن ها ترغیب شوند. برای سرمایه گذاری در IDO و خرید توکن های معتبر مهم ترین کاری که باید انجام دهید این است که به صرافی های غیرمتمرکز معتبر مراجعه کنید. 

صرافی هایی که به تازگی تأسیس شده اند و شناخت کافی درباره آن ها وجود ندارد به هیچ وجه گزینه مناسبی برای سرمایه گذاری نیستند؛ به همین دلیل باید از خرید توکن در آن ها به شدت خودداری کرد.

جهت شرکت در IDO ها، شرایط و قوانینی را که درباره آن وجود دارد که  باید به خوبی آنها را مطالعه کنید؛ چراکه هرکدام از توکن ها تحت شرایط خاصی ارائه می شوند که ممکن است گزینه مناسبی به شمار نروند.

برای مثال در برخی پروژه ها توکن ها طی یک مدت زمان خاص قابل خریدوفروش نخواهند بود که همین سبب خواب سرمایه می شود و برای افرادی که به دنبال سرمایه گذاری کوتاه مدت هستند، مناسب نخواهد بود.

در پروژه های بلاک چینی مالکان پروژه می توانند به ایجاد هرگونه قوانین دلخواه درباره توکن های خود بپردازند. متأسفانه بسیاری از افراد با اطلاع نداشتن از این موضوع با ضررهای چشمگیری مواجه می شوند و در برخی موارد مجبور می شوند توکن های خریداری شده را با مبلغ بسیار کمتر بفروشند. 

برای سرمایه گذاری در IDO باید به یکی از مهم ترین نقل قول هایی که در میان سرمایه گذاران مشهور است توجه داشته باشید. سرمایه گذاران در حوزه های مختلف بر این باورند که باید تنها مبلغی را سرمایه گذاری کرد که امکان از دست دادن آن را به طور کامل داشت. 

در حوزه بلاک چین نیز دقیقاً به همین صورت است و تمام سرمایه گذاران که به خرید توکن در عرضه اولیه می پردازند، در معرض ریسک قرار خواهند داشت؛ تا جایی که ممکن است تمامی سرمایه خود را از دست دهند.

لانچ پدهای ارز دیجیتال؛ برترین پلتفرم های اجرای IDO

تعداد زیادی DEX در بلاک چین های مختلف وجود دارد که خدمات IDO را ارائه می دهند. یک راه ساده برای جستجوی آنها از طریق فهرست CoinGecko از کوین های برتر لانچ پد بر اساس سرمایه بازار است. هر صرافی غیرمتمرکزی که دارای کوین مخصوص به خود باشد، که تقریباً همه آنها هستند، در فهرست موجود است.

هم اکنون چندین پروژه در حال آزمایش IDO ها هستند و برخی پروژه ها نیز پروتکل خود را تکمیل کرده اند.

بایننس اسمارت چین پد (BSCpad)

 

این شبکه به عنوان اولین پلتفرم IDO در شبکه بایننس اسمارت چین شناخته می شود. بسیاری از توکن های عرضه شده در شبکه بایننس اسمارت چین از این پلتفرم استفاده می کنند. میزان سودآوری این پروژه ها به صورت میانگین هفت برابر بوده است. برای شرکت در عرضه اولیه های این شبکه عمدتاً باید از توکن BUSD استفاده کرد.

داک استارتر (DuckStarter)

داک استارتر یکی دیگر از لانچ پدهای معروف است که از شبکه های اتریوم و بایننس اسمارت چین پشتیبانی می کند. مشارکت در IDO های داک استارتر هم نیازمند سهام گذاری توکن DUCK و طی کردن مراحل احراز هویت است. علاوه بر این، سرمایه گذاران باید خود پروژه و همچنین DuckDAO را در توییتر و تلگرام دنبال کنند، برای یک پست به خصوص نظر بگذارند و درنهایت در هنگام اجرای IDO حاضر باشند.

از طرفی، داک استارتر سرمایه گذاران را بر اساس میزان توکن های DUCK آنها، به پنج سطح تقسیم می کند. سرمایه گذارانی که در یک سطح قرار دارند، برای مشارکت در IDO با یکدیگر رقابت می کنند.

دائو میکر (Dao Maker)

 

دائومیکر نیز یکی دیگر از پلتفرم های IDO فعال در حوزه رمز ارزهاست. توکن های عرضه شده در این پلتفرم در میان سایر پلتفرم های IDO بیشترین سودآوری را به ارمغان آورده اند؛ میزان سودآوری این توکن ها به  طور میانگین یازده ممیز پنج دهم برابر بوده است. برای مشارکت در عرضه اولیه این پلتفرم عمدتاً باید از کوین اتر یا توکن های شبکه بایننس اسمارت چین استفاده کرد.

سول استارتر (Solstarter)

سول استارتر اولین لانچ پد IDO روی بلاک چین سولانا است که امکان تأمین سرمایه را به روشی غیرمتمرکز و عادلانه فراهم می کند. این لانچ پد برای پروژه هایی که قصد فعالیت روی بلاک چین سولانا رادارند مناسب است.

توکن بومی سول استارتر SOS نام دارد. داشتن این توکن برای شرکت در IDO ها ضروری است. 

سرمایه گذاران با توجه به میزان توکن های SOS خود می توانند در IDO های سول استارتر مشارکت کنند. ازآنجایی که این لانچ پد روی سولانا راه اندازی شده، از مزیت های این بلاک چین ازجمله سرعت بالا و کارمزدهای کم بهره مند است و چالش مقیاس پذیری را تا حد زیادی رفع کرده است.

صرافی غیرمتمرکز پولکاستارتر (Polkastarter)

صرافی غیرمتمرکز پولکا استارتر یکی از برترین پلتفرم های ارائه دهنده IDO در حوزه رمز ارزها است. این پلتفرم defi/’>دیفای بر روی شبکه پولکادات راه اندازی شده است، ولی ازآنجایی که پولکااستارتر یک پلتفرم میان زنجیره ای (cross-chain) است، می توان توکن های روی شبکه اتریوم را نیز در آن عرضه اولیه کرد. عرضه اولیه های این صرافی به طور میانگین شش ممیز پنج دهم برابر سودآوری داشته اند. 

از طرفی، جهت شرکت در عرضه اولیه این پلتفرم، عمدتاً باید از توکن های POLS و ETH استفاده کنید.

تراست پد (TrustPad)

تراست پد یک پلتفرم غیرمتمرکز و چند زنجیره ای (Multi-chain) است که امکان جذب سرمایه را برای پروژه ها فراهم می کند و فرصت سرمایه گذاری زودهنگام در پروژه های جدید را در اختیار سرمایه گذاران قرار می دهد. با سهام گذاری توکن بومی تراست پد که TPAD نام دارد، می توانید شانس خود را برای دسترسی سریع تر به پروژه های موفق افزایش دهید.

تراست پد با شبکه های محبوبی همچون اتریوم، پالیگان (Polygan) و سولانا (Solana) تعامل پذیر است. این لانچ پد به امنیت دارایی های کاربران اهمیت زیادی می دهد. ازاین رو، افرادی که قصد اجرای IDO در تراست پد رادارند، باید مراحل احراز هویت را طی کنند.

پروژه هایی را که در آینده نزدیک روی تراست پد IDO اجرا می کنند می توانید از طریق وب سایت رسمی این پلتفرم و در بخش Upcoming IDOs مشاهده کنید.

آخرین IDO های موفق ارزهای دیجیتال

صرافی غیرمتمرکز Curve Finance

 

در ژوئن ۲۰۲۰ (تیر ماه ۱۳۹۹)، صرافی غیرمتمرکز Curve Finance برای معاملات کارآمد استیبل کوین با استیبل کوین، از منحنی DAO و توکن CRV رونمایی کرد. در حقیقت DAO مبتنی بر آراگون است و هزینه های معاملات Curve را جمع آوری می کند. علاوه بر این، توکن CRV یک توکن مدیریتی است که از سهام گذاری یا استیکینگ نیز پشتیبانی می کند.

پلتفرم غیرمتمرکز BZRX

این پروژه در ژوئیه ۲۰۱۸ از b0x به bZx تغییر نام داد. bZx یک پلتفرم غیرمتمرکز برای وام دهی و ترید مارجین است. مسئولین پروژه توضیح دادند که برخلاف اکثریت استارت آپهای بلاک چینی، bZx تصمیم اخلاقی گرفته است که توکن های خود را بدون پلتفرم کاملاً کاربردی به صورت عمومی عرضه نکند.

کامپوند (Compound)

ارز دیجیتال کامپوند (COMP) که در سپتامبر ۲۰۱۸ (شهریور ماه ۱۳۹۷) در شبکه بلاک چین اتریوم راه اندازی شد، یک پروتکل الگوریتمی بازارهای مالی است که حول وام و استقراض غیرمتمرکز فعالیت می کند. درواقع کاربران می توانند نقدینگی خود را به پروتکل ارائه دهند تا با قرار دادن وثیقه، سود مرکب یا ارز دیجیتال قرض بگیرند. 

از طرفی، از زمان راه اندازی، کامپوند به عنوان یکی از پیشرفته ترین برنامه های اتریوم شناخته شده است. در اوایل ژوئیه ۲۰۲۰ (تیر ماه ۱۳۹۹)، کامپوند بزرگ ترین پروژه DeFi بود و ارزش کلی ششصد و هشتاد میلیون دلاری داشت؛ یعنی نزدیک به هفتاد میلیون دلار بیشتر از MakerDAO (دومین پروژه بزرگ دیفای در آن زمان).

پروتکل ریون (Raven) 

اولین IDO انجام شده مربوط به پروتکل ریون است که توسط صرافی غیرمتمرکز بایننس (Binance DEX) انجام شد. در هفده ژوئن ۲۰۱۹ (۲۶ تیر ماه ۱۳۹۸)، ارز دیجیتال ریون در صرافی غیرمتمرکز بایننس فهرست شد و به مدت بیست و چهار ساعت عرضه اولیه آن ادامه پیدا کرد.

از طرفی، طی این IDO، مجموعاً سه درصد از تمامی توکن های این پروتکل به فروش رفت و ارزش هر رمز ارز نیز تا ۰٫۰۰۰۰۵ BNB افزایش پیدا کرد.

پلتفرم غیرمتمرکز وام دهی mStable

پروتکل mStable که در ماه می ۲۰۲۰ (اردیبهشت ماه ۱۳۹۹) راه اندازی شد، یک پلتفرم غیرمتمرکز همه جانبه برای وام دهی استیبل کوین و نقدینگی است. این پروتکل به کاربران اجازه می دهد که استیبل کوین های ERC20 مانند Dai،USDC  یا USDT را به منظور تولید mUSD با نسبت ۱:۱ ذخیره کنند. 

از طرفی، در صورت تمدید، MUSD را می توان در یک قرارداد ذخیره واریز کرد تا از طریق پروژه هایی مانند کامپوند و آوی (Aave) درآمد کسب کند. همچنین می توان از توکن با ویژگی سواپ استفاده کرد که معاملات استیبل کوین با اسلیپیج (Slippage) صفر را امکان پذیر می کند.

پروژه بلنسر (Balancer)

 

در ماه مارس ۲۰۲۰ (اسفند ماه ۱۳۹۸)، آزمایشگاه های بلنسر (Balancer Lab.)، سه میلیون دلار در مرحله سرمایه گذاری برای راه اندازی توکن مخصوص این پلتفرم جمع کردند. طبق گزارش ها، قیمت هر توکن BAL در آن زمان شش دهم دلار بوده است. 

در حقیقت، کمپین استخراج نقدینگی این پروتکل از ابتدای ماه ژوئن شروع شد و نخستین توزیع توکن BAL نیز در بیست و سه ژوئن فروخته شد. از طرفی، با برگزاری عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز برای این توکن و قرار گرفتن در فهرست Balancer،Uniswap  و 1inch، در بیست و سه ژوئن، قیمت این توکن یک رشد بسیار زیادی را تجربه کرد و توانست تا به پانزده دلار نیز برسد. اما بعد از رسیدن قیمت به هفده دلار، قیمت BAL در عرض تنها دو هفته، با افت قیمتی شدید، به ده دلار بازگشت.

صرافی غیرمتمرکز  DXdao

 

اساساً DXdao یک مجموعه غیرمتمرکز است که بر توسعه محصولات دیفای متمرکز است. تا بدین لحظه، DXdao از پروژه هایی مانند بازار پیش بینی های غیرمتمرکز Omen.eth و DEX Mesa.eth پشتیبانی کرده و مالک آنها است. از طرفی، DXD توکن بومی اکوسیستم DXdao است.

UMA یا پروتکل دسترسی به بازارهای جهانی (Universal Market Access)

یکی دیگر از پروژه های موفق  IDO، باوجوداینکه IDO آن یک سری مشکلات اولیه داشت، پروتکل دسترسی به بازارهای جهانی است. در حقیقت UMA توسعه دهندگان دیفای را قادر می سازد تا بر بستر شبکه بلاک چین اتریوم، دارایی های مصنوعی (synthetic assets) خود را ایجاد کنند. 

اساساً دارایی های مصنوعی، توکن هایی وثیقه داری هستند که ارزش آنها دستخوش تغییر می شود. بااین حال، UMA  چندی پیش فروش توکن های خود را از طریق صرافی غیرمتمرکز یونی سواپ (Uniswap) و باقیمت اولیه حدود بیست و شش صدم دلار برای هر توکن آغاز کرد. اما در ادامه UMA جهت دستیابی به این قیمت، بایستی تا معادل پانصد و سی و پنج هزار دلار، اتریوم را در یک استخر نقدینگی جدید تزریق می کرد.

بااین وجود، به علت اینکه قیمت گذاری در یونی سواپ به جای یک دفتر سفارش، توسط منحنی پیوند (bonding curve)  انجام می شود، با هجوم گسترده سرمایه گذاران، قیمت UMA  به سرعت افزایش پیدا کرد و نتیجتاً اینکه تریدرها تلاش داشتند تا با پرداخت کارمزدهای گس بالاتر از دیگران، از باقی افراد پیشی بگیرند. موضوعی که نهایتاً منجر به جهش بیش از دو دلاری قیمت UMA شد. 

آینده IDO ها

IDO ها جدیدترین راه برای پروژه های ارزهای دیجیتال هستند تا توکن های خود را در اختیار عموم قرار دهند. ولی هنوز این راه حل نوین، جای پیشرفت بسیاری دارد. همچنین، در صرافی های غیرمتمرکز هیچ گونه مکانیزم نظارت و کنترلی وجود ندارد. درواقع، زمانی که صحبت از جمع آوری کمک های مالی می شود، نکته مهم این است که یک نوع کنترل جهت حذف تغییرات قیمت توکن یا مقررات احراز هویت وجود داشته باشد، که این موضوع در خصوص  ICO ها، IEO ها و STO ها مدنظر قرار داده شده است.

از طرفی، پیشرفت دیگری که باید روی آن تمرکز شود، مقیاس پذیری است. هم اکنون، تنها پروژه های مربوط به امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) هستند که می توانند از طریق عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز، اقدام به جمع آوری پول کنند. بااین وجود، این موضوع بدین معنا نخواهد بود که دیگر پروژه های حوزه رمز ارزها نمی توانند از این نوع تأمین سرمایه جمعی بهره ببرند. 

البته جهت پیشرفت، این پروژه ها به توجه سرمایه گذاران فعلی حوزه دیفای جهت سرمایه گذاری بر روی توکن پروژه آنها نیز نیاز خواهند داشت. 

سخن پایانی

اساساً IDO ها بسیار شبیه به ICO و IEO هستند، ولی به خاطر استفاده آنها از صرافی های غیرمتمرکز، با ذات بلاک چین که غیرمتمرکز بودن است، همخوانی بیشتری دارند. ولی مسئله ای که هم اکنون باید موردتوجه قرار گیرد این است که علیرغم افزایش علاقه به ها IDO، صرافی های متمرکزی همچون بایننس و کوین به یس، هنوز کنترل بازار را در دست دارند. 

امروزه جمع آوری سرمایه از سرمایه گذاران خرد در دنیای ارزهای دیجیتال، تبدیل به برترین روش جذب سرمایه برای پروژه های بلاک چینی شده است. درواقع در بین روش های گوناگون جذب سرمایه، عرضه اولیه کوین (ICO) در سال های گذشته نقش پررنگی داشته است. ولی محدودیت ها و مشکلات این روش قدیمی، بسیاری از پروژه های جدید را به سوی استفاده از IDO ها سوق داده است. 

چراکه عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز توانسته تا بسیاری از مشکلات موجود، خصوصاً در حوزه حمایت از سرمایه گذار و درک وی را پوشش دهد. البته با در نظر گرفتن مشکلاتی همچون مقیاس پذیری در ساختارهای غیرمتمرکز، حجم جذب سرمایه در این روش ها بسیار پایین تر از روش های دیگر همچون IEO یا ICO است.

بااین حال آینده IDO ها، از بسیاری از جهات روشن بوده و اگر  IDO ها بتوانند ایرادات موجود را برطرف سازند، به زودی جایگزین ICO ها و  IEO ها خواهند شد.

سؤالات متداول

1- IDO چیست؟

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا IDO روشی است که طی آن، توکن های یک پروژه ارز دیجیتال به وسیله یک صرافی غیرمتمرکز توزیع شده و سرمایه گذاران می توانند جهت سرمایه گذاری و تأمین مالی آن پروژه، اقدام به خرید آنها کنند.

2- تفاوت IEO و IDO چیست؟

IEO یعنی عرضه اولیه توکن ها به وسیله یک صرافی ارز دیجیتال متمرکز و IDO یعنی عرضه اولیه توکن ها توسط یک صرافی ارز دیجیتال غیرمتمرکز.

در حال حاضر، بهترین پلتفرم های IDO کدام هستند؟

هم اکنون تراست پد (Trust Pad) و سول استارتر (SolStarter) جزء برترین پلتفرم های IDO به حساب می آیند.

3- آیا بایستی در IDO ها شرکت کنیم؟

اساساً تعداد توکن هایی که در IDO ها عرضه می شوند، بسیار زیاد است. در حقیقت این پروژه ها عموماً سودآوری زیادی دارند و اگر هدف از شرکت در یک IDO، خرید در IDO و بلافاصله بعد از فهرست شدن در صرافی، فروش توکن ها است، توجیه اقتصادی خواهند داشت. بااین وجود، همه توکن ها بازگشت سرمایه بالایی نداشته و ممکن است در برخی از توکن ها، کاربران متضرر شوند.

4- چرا IDO ها نسبت به دیگر روش ها عادلانه تر به حساب می آیند؟

اساساً در این مدل، پیش استخراج (pre-mining) وجود ندارد. درواقع در سیستم pre-mining، بنیان گذاران پروژه به نسبت اعضای جامعه آن پروژه، در اولویت اول قرارگرفته و با حذف این اتفاق، شرایط عادلانه تری بین کلیه کاربران رعایت خواهد شد.

5- جهت شرکت در یک IDO به چه مواردی نیاز خواهیم داشت؟

به طور کلی جهت شرکت در یک IDO، به یک کیف پول ارز دیجیتال متامسک و همچنین مقداری رمز ارز جهت پرداخت کارمزد تراکنش ها نیاز خواهیم داشت.

در این مقاله قصد داریم شما را با Fomo که یکی از رایج ترین اصطلاحات در دنیای ارزهای دیجیتال است، آشنا کنیم؛ پس تا پایان این مقاله با ما همراه باشید. Fomo مخفف عبارت Fear Of Missing Out و به معنای ترس از دست دادن است. هنگامی که یک شخصی به فومو دچار می شود به دلیل ترس از دست دادن فرصت مناسب، به طور هیجانی کاری را انجام می دهد.

این ترس سبب می شود شخص، از اینکه از دیگران عقب بماند نگران شود. البته این ترس مختص ارزها و بازارهای دیجیتالی نیست، بلکه در بعضی موارد اجتماعی دیگر نیز به طور گسترده اتفاق می افتد. به تازگی به دلیل پیشرفت شبکه های اجتماعی و ارتباط بین افراد این ترس نیز افزایش یافته است.

فومو یا همان ترس از دست دادن در بسیاری از اتفاقات و تصمیم گیری های روزانه تأثیرگذار است؛ برای مثال شما در شبکه اینستاگرام یک استوری می گذارید و به طور مداوم گوشی خود را چک می کنید تا پیامی را از دست ندهید.

عملکرد Fomo در بازارهای مالی به چه صورت است؟

تعریف بازارهای مالی درباره فومو با تعریف آن در مسائل اجتماعی زیاد است. این اصطلاح در بازارهای مالی به معنای ترس از دست دادن فرصت سرمایه گذاری یا همان ترید است؛ برای مثال فردی شنیده است سرمایه گذاری در یک مال می تواند او را به سود زیادی برساند. اگر او دانش مناسبی نداشته باشد، نمی تواند احساسات خود را کنترل کند و دچار فومو خواهد شد.

به بیان دیگر این شخص دوست ندارد فرصت سرمایه گذاری پیش آمده را از دست بدهد و از دیگر افراد جا بماند. فومو در بازارهای مالی روی قیمت انواع دارایی ها تأثیرگذار است و در بیشتر موارد اگر به صورت گسترده به کمک رسانه ها و اشخاص بیان شود، یک رشد حباب گونه را در قیمت دارایی ها مشاهده خواهیم کرد.

در نظر بگیرید قیمت یک سهام به صورت صعودی رشد می کند و از طرفی دیگر شرایط بازار طوری است که شاهد رشد بالای سهام مختلف بوده ایم. اکنون افراد مختلف به این ترس مبتلا می شوند که مبادا قیمت سهم موردنظر مانند قبلی ها بالا برود و سود مناسب آنجا بماند؛ بنابراین سیل نقدینگی هیجانی به این سهم وارد می شود و قیمت به طور کاذب و بدون در نظر گرفتن ارزش ذاتی دارایی بسیار بالا می رود.

به احتمال زیاد در این شرایط با خروج سرمایه هوشمند در قیمت بالا و در پی آن با افت سنگین قیمت مواجه خواهیم بود؛ زیرا بیشتر نوسانات مقطعی است و پس از مدتی احساسات بازار نابود می شود.

بررسی تأثیر Fomo در بازار ارزهای دیجیتال

بازار ارزهای دیجیتال به دلیل رشد صعودی طی چند سال اخیر، به یکی از بازارهای مستعد برای شکل گیری فومو تبدیل شده است؛ بنابراین افراد زیادی پس از ثبت رشد خوبی در بازار، انتظار دارند به سودهای کلان در این زمینه دست یابند. در این صورت برای افراد ترس از دست دادن فرصت جدید ایجاد شده و باعث می شود بر عقل و منطق تأثیر بگذارد و فرد تصمیم نادرستی بگیرد.

افراد در بازار ارزهای دیجیتال انتظار دارند قیمت بیت کوین از 100 هزار نیز بالاتر برود. شرایط کنونی بازار و Fomo سبب شده است نوسانات قیمتی در بازار ارزهای دیجیتال زیاد شود. افراد زیادی هنگامی که قیمت بیت کوین حدود 10 درصد زیاد می شود، به Fomo دچار می شوند و گمان می کنند بازار ارز را از دست می دهند و به دنبال کسب سود بالاتر هنگام افزایش قیمت بیت کوین آن را خریداری می کنند و به عبارتی دچار Fomo می شوند.

نتایجی که فومو به دنبال دارد

تحقیقات زیادی در زمینه Fomo ایجاد شده و این نتیجه به دست آمده است که افراد هرچه بیشتر به این احساس ترس درگیر شوند، بیشتر شاهد تأثیرات ناشی از آن در زندگی خود می شوند. افرادی که فومو در آن ها زیاد باشد، ممکن است حتی رضایت خویش را از زندگی از دست بدهند و به مسائلی مانند بی خوابی و استرس دچار شوند.

فرض کنید تعداد زیادی از سرمایه گذاران و تحلیلگران بازار شما را به خرید مقدار زیادی بیت کوین تشویق می کنند. همچنین مدام شما را از اینکه فرصتی را از دست بدهید، بترسانند. شما هم به دلیل فومو یا همان ترس از دست دادن بدون اینکه مدیریتی داشته باشید، تصمیمی هیجان زده می گیرید و با مقدار زیادی از سرمایه خود بیت کوین خریداری می کنید، اما ناگهان به دلیل سخنرانی شخصی مهم یا سایر تحرکات قیمت بیت کوین به شدت افت می کند.

در این صورت شما مقدار زیادی از سرمایه خود را از دست می دهید و پس از آن مدام خود را سرزنش می کنید که چرا این کار را انجام دادید. اگر این اتفاق بارها رخ دهد، احساس پشیمانی در شما رشد می کند و سبب بروز Fomo می شود. در این صورت به طور شبانه روز به اتفاقات فکر می کنید و متوجه رخ داد Fomo نمی شوید.

مسئله فومو در ارزهای دیجیتالی بسیار پررنگ تر از سایر مسائل است. ارزهای دیجیتال دارای نوسان قیمتی زیادی هستند و حتی ممکن است قیمت آن ها در طول چند دقیقه بسیار متفاوت باشد.

آشنایی با نشانه های Fomo

گفتیم ممکن است یک فرد نداند که درگیر فومو شده است و تصمیم های خود را براساس آن پایه ریزی کند؛ به همین دلیل در این بخش از مقاله قصد داریم برخی نشانه های این ترس را معرفی کنیم که مهم ترین نشانه های آن عبارت اند از:

• همیشه بله گفتن

این طور نیست که بله گفتن همیشه رضایت بخش باشد. اگر فرد با آگاهی شرایط را بسنجد و از وضع بازار مطلع شده و به معامله ای نه بگوید، یعنی موفق شده است به این ترس غلبه کند.

• احساس از دست دادن و فومو

احساس از دست دادن یا رانده شدن می تواند ناامیدی زیادی در شخص ایجاد کند؛ برای مثال اگر دوست تان شما را از خبری مطلع کند که شما اطلاعی از آن ندارید یا یک پست را در اینستاگرام منتشر کند که نشان از تغییر در زندگی شان باشد، شما دچار احساس فومو می شوید؛ زیرا فکر می کنید چیزهای زیادی را از دست داده و جا مانده اید.

این احساس سبب می شود شما هنگام انجام معاملات نیز دچار شک و تردید شوید و به دلیل ترس عقب ماندن از دیگران سرمایه خود را به خطر اندازید.

• رضایت کم از زندگی

این مورد بیشتر به دلیل افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی شایع شده است و ارتباط صریحی با ترس از طردشدن و از دست دادن دارد. مطابق با تحقیقات اخیر احتمال ایجاد نارضایتی از زندگی می تواند معلول مشاهده کردن زندگی افراد موفق و مقایسه آن ها با خودتان رخ دهد. اینکه شما در جست وجوی داشتن زندگی بهتر تلاش می کنید، بسیار خوب است، اما گاهی اوقات این مقایسه ها اضطراب عقب ماندن از دیگران را در شما زیاد کند و به جای یک عامل پیش برنده به عنوان یک عامل محدودکننده عمل می کند.

• فعالیت زیاد در شبکه مجازی

برای شما نیز اتفاق افتاده است که هنگام گشت و گذار در شبکه های اجتماعی متوجه شده اید زمان زیادی را از دست دادید. در این حالت وقتی روز شما به پایان می رسد، متوجه می شوید که هیچ کار مناسبی را انجام نداده و احساس بدی به خودتان پیدا می کنید.

وقت گذراندن بیش ازحد در شبکه های اجتماعی یکی از مهم ترین عواملی است که ناخودآگاه سبب مقایسه سبک زندگی خودمان با دیگران می شود و احساس شکست را در ما تقویت می کند.

• سبک زندگی سریع

در این سبک از زندگی که نشانه ای از سندرم فوموست، شما میل دارید مدام از یک کار به یک کار دیگر سوئیچ کنید. اگر این کار را در مدت زمان زیادی انجام دهید، در پایان متوجه خواهید شد که وقت زیادی را هدر داده و هیچ مهارت خاصی نیز کسب نکرده اید.

صبرکردن می تواند در انجام معاملات ارزهای دیجیتال بسیار تأثیرگذار باشد

 

افراد موفق در این حوزه سرمایه گذارانی هستند که توانایی صبرکردن در آن ها بسیار بالاست. گفتیم نوسان قیمت یکی از ویژگی های بارز ارزهای دیجیتال است. سرمایه گذارانی که پس از کاهش قیمت بلافاصله دچار اضطراب می شوند و دارایی خود را می فروشند، از کسب سودهای بیشتر در آینده خود را محروم می سازند.

• سندرم درخشیدن

یکی دیگر از نشانه های سندرم این است که شما می خواهید با توجه به ترندهای روز پیش بروید. این موضوع سبب می شود در کاری که انجام می دهید، تمرکز نداشته باشید و در تصمیم گیری ها از رأی و نظر جامعه استفاده کنید.

• تمایل به داشتن روابط اجتماعی زیاد

داشتن روابط اجتماعی بالا و دوستان زیاد نشانه های دیگر از سندرم فوموست؛ زیرا این گونه از اشخاص دوست ندارند توسط فرد یا افرادی ترک شوند. همچنین اندکی نیز به دیگران وابسته هستند.

• سبک زندگی ناسالم

با توجه به قسمت های قبلی فهمیده اید فومو احساس عجیب و دور از ذهن نیست. هرکدام از افراد در زندگی ممکن است به آن مبتلا باشند و دست کم چند نشانه از آن را داشته باشند. اصولاً هر رفتار که ما را از سبک زندگی سال جدا کند، می تواند به ترس و اضطراب و پیروی های بی چون و چرا از ترندها منجر شود.

چگونگی کنترل Fomo در زندگی

غلبه بر احساس فومو با خودآگاهی بیشتر، درک نظم و مدیریت ریسک شروع می شود. البته باید به این نکته توجه کنیم که معمولاً ترس در سرمایه گذاری و ترید امری رایج است و نمی توان آن را از پایه و اساس حذف کرد. اغلب مردم در سرمایه گذاری ها از پولی استفاده می کنند که برای آن زحمت زیادی کشیده اند؛ بنابراین طبیعی است برای از دست رفتن سرمایه خود نگران باشند، اما این مسئله با مسئله Fomo که احساس جاماندن است بسیار متفاوت است.

• همیشه فرصت دیگری وجود خواهد داشت

این نکته را فراموش نکنید که فرصت های خوب همیشه اتفاق می افتند؛ بنابراین حتی اگر در شرایطی قرار گرفتید که به دلیل صحبت های دیگران یا جو شکل گرفته احساس کردید این بهترین فرصت برای سرمایه گذاری است و دیگر چنین فرصتی پیش نخواهد آمد، اندکی صبور باشید.

 هیچ وقت تنها به دلیل بروز احساس فومو و با این تفکر که این فرصت دیگر اتفاق نخواهد افتاد، معامله نکنید و یقین داشته باشید که فرصت های خوب دوباره رخ می دهد.

• همه دارای شرایطی یکسان هستند

یکی از مواردی که می تواند در بازارهای مالی کمک کند، این است که بدانید همه در شرایط یکسانی مانند شما قرار دارند؛ یعنی اگر بازار صعودی یا نزولی است، برای همه به این صورت است و اگر بلاتکلیفی و ترس بر بازار حاکم است، این روند برای همه وجود دارد و شما تنها نیستید.

• یک برنامه معاملاتی را پیگیری کنید

قبل از سرمایه گذاری یک استراتژی را برای خود انتخاب کنید. برای موفقیت در سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال لازم است یک برنامه معاملاتی دقیق داشته باشید و تا حد زیادی به آن پایبند بمانید و تنها زمانی می توانید از آن خارج شوید که برنامه شما از نظر منطقی ایرادات زیادی را داشته باشد.

• حذف احساسات از معاملات

شما لازم است یاد بگیرید احساسات را در معاملات خود دخالت ندهید. استفاده از یک طرح معاملاتی مفید می تواند اعتماد بیشتری به معامله را ایجاد کند.

• از سرمایه ای استفاده کنید که توانایی از دست دادن آن را داشته باشد

لازم است به این نکته توجه کنید که هرچقدر هم درباره یک معامله تحقیق کرده باشید؛ باز هم تغییر کمی در آن وجود خواهد داشت. بازارهای مالی مانند بازارهای ارز دیجیتال قابل پیش بینی نیستند و نوسان قیمت از ویژگی های بارز آن هاست؛ بنابراین هیچ وقت تمامی سرمایه خود را برای یک معامله استفاده نکنید.

• از تجربیات گذشته خود استفاده کنید

فومو برای موفق ترین سرمایه گذاران نیز وجود دارد، اما آن ها تلاش می کنند با استفاده از تجربیات شخصی خود این احساس را کنترل کرده و با تجزیه و تحلیل شرایط بازار، از بحران های به وجود آمده راهی برای فرار پیدا کنند.

پرسش های متداول

1- آیا می توانیم Fomo را در خود کنترل کنیم؟

بله درست است که فومو و احساس ترس در همه وجود دارد، ولی می توان آن را با تکنیک های خاصی کنترل کرد؛ البته استفاده از تجربه بسیار مفید است.

۲- فومو در چه زمانی اتفاق می افتد؟

 فومو یا احساس ترس از دست دادن معمولاً در شرایط افزایش قیمت در هر زمینه اتفاق می افتد.

۳- آیا فومو تنها در ارزهای دیجیتالی وجود دارد؟

خیر، احساس ترس از دست دادن می تواند خود را در همه ابعاد زندگی یک فرد نشان دهد و حتی در برخی از موارد جزء شخصیت جدایی ناپذیر یک فرد باشد.

۴- بهترین راه کنترل فومو چیست؟

صبر، تقویت صبر و تمرین بردبار یکی از راه های کنترل فومو است. درصورت افزایش قیمت باید صبر کنیم تا به طور منطقی بهترین تصمیم را بگیریم.

۵- آیا فومو فومو در زندگی اشخاص تأثیر دارد؟

بله این احساس می تواند به طور مستقیم زندگی روزمره اشخاص را تحت تأثیر خود قرار دهد و موجب تصمیم گیری اشتباه شود.

سخن پایانی

در این مقاله به مهم ترین سؤال یعنی « فومو چیست» پاسخ دادیم. اگر به طور خلاصه بیان کنیم، باید در نظر داشته باشید که هیچ گاه خرید و فروش را بدون منطق انجام ندهید. خرید و فروش ارز دیجیتال براثر هیجانات بازار می تواند نتیجه نامطلوبی داشته باشد. اگر معامله شما براساس تحلیل تکنیکال است، بهتر است ادامه معاملات خود را نیز بر این پایه انجام دهید و هیجانات خود را هنگام افزایش قیمت کنترل کنید.

یکی دیگر از مواردی که لازم است به آن توجه کنید این است که سعی کنید دارایی خود را در بازار یا ارزهایی سرمایه گذاری کنید که رسانه ها و مردم از رشد و تغییرات آن سخن نگویند؛ زیرا فاز فومو آخرین مرحله رشد است و بعد از آن شاهد افت های سنگینی خواهیم بود.

تعیین ارزش دارایی های دیجیتال با توجه به اینکه ماهیت فیزیکی ندارند، کار ساده ای نیست. گرچه میزان تقاضا تأثیر زیادی در ارزش ارزهای دیجیتال دارد اما هر یک از رمزارزها استراتژی منحصر به خود را برای حفظ و افزایش ارزش خود در طولانی مدت دارند. به عنوان مثال، بیت کوین را درنظر بگیرید. ساتوشی ناکاموتو، برای اطمینان از اینکه بیت کوین دارایی ارزشمندی برای سال های متمادی خواهد بود، پیاده سازی تئوری هالوینگ (Halving) را در پروتکل بیت کوین مطرح کرد. اگر می خواهید بدانید که halving چیست، چه زمانی اجرا می شود و چه مزیتی دارد؟ در ادامه ی این مطلب همراه ما باشید.

هالوینگ (Halving) چیست؟

Halving یا «نصف شدن بیت کوین» به رویدادی اشاره دارد که هر چهار سال یک بار زمانی که پاداش بلاک استخراج کنندگان بیت کوین به نصف کاهش می یابد، اتفاق می افتد. با برگزاری هر هالوینگ، نرخ ایجاد بیت کوین جدید تا 50درصد کاهش می یابد.

استخراج بیت کوین چگونه انجام می شود؟

قبل از آنکه به سوال Halving چیست پاسخ دهیم، بهتر است نگاه کوتاه اما مختصر و مفیدی به نحوه ی استخراج بیت کوین داشته باشیم. شبکه ی بیت کوین به گونه ای عمل می کند که نیازی به برنامه ریزی یا کنترل متمرکز ندارد. افراد می توانند با هزینه ی اندکی دارایی مد نظر خود را به صورت همتا به همتا برای یکدیگر ارسال کنند. اما احتمالاً اولین سوالی که برای شما مطرح می شود، این است که با این مدل فعالیت، چه کسی انجام این معاملات را تسهیل می کند؟

پاسخ این سوال، در نحوه ی فعالیت ماینرها نهفته است. ماینرهای بیت کوین کامپیوترهایی هستند که تراکنش های شبکه را پردازش می کنند. ماینرها مسئول تأیید و بررسی تراکنش ها و درنتیجه ایمن نگه داشتن شبکه هستند. درمقابل انجام این کارها، استخراج کنندگان بیت کوین جدید دریافت می کنند. گروهی از تراکنش های بیت کوین، یک بلاک ایجاد می کنند. هر بلاک به تمام بلاک های قبلی متصل می شود و «بلاک چین» را تشکیل می دهد.

زمان لازم برای ایجاد هر بلاک ده دقیقه یا کمی بیش تر است. ماینرها برای پیدا کردن بلوک بعدی و کسب جوایز آن با هم رقابت می کنند. استخراج کنندگانی که قدرت بیش تری دارند، شانس بیش تری هم برای برنده شدن دارند. از سال 2020، پاداش برای ایجاد بلوک بعدی 6.25 بیت کوین است. این مقدار تا نیمه ی سال 2024 ثابت خواهد بود.

 

Halving چه زمانی اتفاق می افتد؟

هالوینگ بیت کوین هر چهار سال یک بار یا بیش تر اتفاق می افتد. اولین هالوینگ در سال 2012 اتفاق افتاد که در آن پاداش بلاک از 50 بیت کوین اولیه در هر بلوک به 25 بیت کوین کاهش یافت. بیت کوین در واکنش به بحران بانکی سال 2008 ایجاد شد. در بلوک پیدایش، اولین بلاکی که در بلاک چین بیت کوین ایجاد شد، پیامی رمزگذاری شده بود که روی آن نوشته شده بود: «صدر اعظم در آستانه ی دومین کمک مالی برای بانک ها/ Chancellor on Brink of Second Bailout for Banks». این پیام به تیتری که نیویورک تایمز در سال 2000 درخصوص کمک مالی به مجموعه های بزرگ مطرح کرد، اشاره دارد.

به نظر می رسد ساتوشی ناکاموتو در تلاش بوده است که یک سیستم مالی ایجاد کند تا بتواند بهتر از سیستمی که توسط بانک های مرکزی ایجاد شده است، کار کند. رویداد هالوینگ بیت کوین، یکی از مهم ترین مواردی است که در پروتکل بیت کوین برنامه ریزی شده است و بیت کوین را برای رسیدن به این هدف کمک می کند. با کاهش مداوم عرضه ی ارز جدید، بیت کوین به جای یک ارز تورمی، برای همیشه به عنوان یک ارز برای کاهش تورم باقی خواهد ماند. برخی از مردم (ازجمله ساتوشی) بر این باور هستند که مداخله ی بانک مرکزی در سیستم پولی به بسیاری از مشکلات مالی جامعه ی مدرن، مانند نابرابری ثروت و بحران های مالی کمک می کند. این افراد ارزهای فیات و توانایی بانک های مرکزی را هسته ی اصلی مشکل می دانند. بر این اساس، یک ارز بدون تورم و غیرمتمرکز، مانند بیت کوین می تواند به عنوان پادزهری برای سیستم مالی فعلی عمل کند.

چه کسی نحوه ی توزیع بیت کوین را تعیین می کند؟

حفظ ارزش دارایی برای مدت زمان طولانی که عرضه ی محدودی دارد، کار دشواری است. از این رو، طبق وایت پیپر اصلی بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو – که هویت او همچنان یک راز باقی مانده است–  تصمیم گرفت هر چهار سال یک بار پاداش بلاک بیت کوین را به نصف کاهش دهد. ناکاموتو حدود یک سال پس از رونمایی از کد شبکه ی بیت کوین ناپدید شد.

هالوینگ هایی که تاکنون برگزار شده اند عبارتند از:

• سال 2012: 25 بیت کوین؛
• سال 2016: 12.5 بیت کوین؛
• سال 2020: 6.25 بیت کوین؛
• Halving بعدی بیت کوین در سال 2024 با ارزش 3.25 بیت کوین اجرا خواهد شد.

هالوینگ بیت کوین خوب است یا بد؟

Halving از نظر افرادی که به صنعت ارزهای دیجیتال علاقه مند هستند، اتفاق خوبی است. بر اساس نظر بسیاری از کارشناسان مسائل ارزهای دیجیتال، هالوینگ یکی از دلایلی است که بیت کوین به چنین موفقیت بزرگی دست یافته است و یک پیشرفت فناوری انقلابی است. برای اولین بار، شکلی از پول ایجاد شده است که به شدت کاهش دهنده ی تورم است و محدودیت عرضه دارد. در مقایسه با ارزهای فیات که عرضه ی نامحدودی دارند، بیت کوین به طور باورنکردنی کمیاب است.

برخی می گویند که بیت کوین سخت ترین پولی است که تاکنون شناخته شده است؛ به این معنی که بیت کوین به سختی ایجاد می شود و عرضه ی محدودی دارد. از این نظر بیت کوین شبیه طلا است. به همین دلیل است که گاهی اوقات از بیت کوین به عنوان «طلای دیجیتال» یاد می شود.

آیا نصف شدن پاداش استخراج تأثیری بر قیمت بیت کوین دارد؟

برای پاسخ به این سوال، نگاهی به Halvingهای قبلی می تواند مفید باشد. از زمان پیدایش بیت کوین در سال 2009 تاکنون سه مورد Halving وجود داشته است. با بررسی تاریخچه ی قیمت بیت کوین، می توان متوجه افزایش قیمت این دارایی تا 18 ماه بعد از هالوینگ شد. پس از Halving اول در سال 2012، بیت کوین به رکورد بالای هزار دلار در نوامبر 2013 رسید. در آوریل همان سال قبل از نصف شدن، بیت کوین کم تر از پنجاه دلار معامله می شد.

هالوینگ دوم در سال 2016 رخ داد. در دسامبر 2017، بیت کوین به رکورد نزدیک بیست هزار دلار رسید که نسبت به ژانویه ی همان سال هزار دلار کم تر بود. به طور کلی، بیت کوین در نقطه ای پس از Halving به سرعت افزایش یافت اما مدتی بعد، حدود 90درصد ارزش خود را از دست داد. پس از مدتی رکود، قیمت به­آرامی شروع به افزایش کرد که منجر به Halving بعدی و تکرار این چرخه شد. با این حال، عملکرد گذشته همیشه نشان دهنده ی نتایج آینده نیست. به علاوه، بازارها به دلایل مختلفی از مسائل ژئوپلیتیکی و رویدادهای کلان اقتصادی تغییر می کنند. ارزهای رمزنگاری شده گاهی اوقات می توانند با بازارهای مالی دیگر ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، تعیین اینکه آیا Halving علت دقیق افزایش قیمت بوده است یا خیر، دشوار است.

سخن پایانی

Halving بیت کوین زمانی اتفاق می افتد که پاداش استخراج به نصف کاهش یابد. این رویداد هر چهار سال یک بار اتفاق می افتد. در زمان نگارش این مقاله تاکنون، سه دفعه پاداش بیت کوین نصف شده است. با بررسی آنچه در گذشته اتفاق افتاده است، قیمت بیت کوین پس از هالوینگ افزایش یافته است. این روند از الگوهای تعیین شده توسط قانون عرضه و تقاضا پیروی می کند. عرضه ی کم تر چیزی، تا زمانی که تقاضا ثابت بماند یا افزایش یابد، می تواند به معنای افزایش قیمت آن باشد.

دربا توجه به نوسانات دارایی های درگردش در بازار رمز ارزها، «تحلیل تکنیکال» و «تحلیل فاندامنتال» دو مهارت ضروری برای تریدرها به شمار می آید. این تحلیل ها از حجم معاملاتی و سیر عملکرد ارزهای دیجیتال، چشم اندازهای مختلفی به دست می دهند و شما را قادر می سازند تا در این زمینه تصمیمات درست را اتخاذ نمایید. اگرچه این تکنیک ها عمدتاً مرتبط با بازارهای مالی سنتی درنظر گرفته می شوند، در بازار رمز ارزها نیز کارایی فراوان دارند. 

حجم آن چین و حجم معاملاتی چیست؟

مقایسه ی حجم آن چین (On-Chain volume) و حجم معاملاتی (Trading Volume)، معیاری کلیدی برای تریدرهایی است که می خواهند ارزش سرمایه گذاری داشتن و نداشتن یک رمز ارز خاص را متوجه شوند. صرف نظر از اینکه دارایی مورد معامله چه چیزی باشد، ابزارهایی چون شاخص قدرت نسبی (RSI)، شاخص مکدی یا میانگین متحرک همگرایی/ واگرایی (MACD) و باندهای بولینگر در سنجش رفتار بازار بسیار سودمند شناخته شده اند. با این حال، حجم آن چین، حجم معاملاتی و شاخص های حمایت و مقاومت، یکی از نخستین چیزهایی است که هر تریدر باتجربه بایستی مد نظر قرار دهد. 

پیش از تشریح هر یک از معیارهای فوق، نخست باید با مفهوم تحلیل فاندامنتال و تحلیل تکنیکال آشنا شده و مشکلات موجود را برای استفاده از این رویکردها در جهان رمز ارزها دریافت و برای چگونگی رفع این مشکلات راه حلی جست و جو کرد. 

درک مفهوم تحلیل تکنیکال و تحلیل فاندامنتال

تحلیل فاندامنتال متشکل از مجموعه ی عوامل داخلی و خارجی در جهت کشف ارزش ذاتی یک دارایی است. این تحلیل در یافتن ارزش دارایی مورد بحث بیش تر یا کم تر از مقدار حقیقی عنوان شده ی آن و اتخاذ پوزیشن خاصی در بازار و یا خارج شدن از آن، به ما کمک می کند. 

تحلیل تکنیکال، عملکرد قبلی دارایی ها را به منظور پیش بینی تغییرات قیمت آن ها در آینده مورد ارزیابی قرار می دهد. این تحلیل داده های ارزشمندی را درخصوص معاملات به دست داده و در شکل دهی به بینش تریدرها نقش بسزایی را ایفا می کند. افرادی که با تحلیل تکنیکال سروکار دارند، الگوهای رخ داده در نمودارهای کندل استیک را شناسایی کرده و شاخص های اساسی را برای پیش بینی تغییرات آتی قیمت مورد مطالعه قرار می دهند.

در تحلیل تکنیکال معمول، از شاخص هایی چون سود به ازای هر سهم (سودی که یک شرکت به ازای هر سهم به دست می آورد) یا نسبت قیمت به ارزش دفتری (تقسیم حقوق سرمایه داران یک تشکیلات اقتصادی نسبت به ارزش دفتری آن) به منظور تخمین عملکرد یک شاخص معین استفاده می شود.

مشکلات موجود در تحلیل پروژه های رمز ارز

منحصر به فرد بودن پروژه های کریپتو موجب می گردد که نتوان آن ها را در چارچوب هنجارهای موجود در اکوسیستم مالی گنجاند. ارزهای دیجیتال بیش از آنکه به سهام و اوراق قرضه شباهت داشته باشند، قابل تشبیه به کالاهای اساسی (Commodities) هستند؛ همچنین، برخی از پروژه های خاص کریپتو از مدل های ریاضی مشتقات مالی پیروی می کنند. از همین رو، به کارگیری ابزارهای موجود در تحلیل رمز ارزها کاری دشوار است و برای این کار باید ترفندهایی را به کار بست تا با اعمال تغییرات ظریف در این ابزارها آن ها را در چارچوب عملکرد ارزهای دیجیتال گنجاند.

نخستین قدم هنگام ارزیابی یک پروژه، شناسایی شاخص های قدرت است. منظور از این شاخص ها، شاخص هایی است که به شما بینش واقع گرایانه ای درخصوص پروژه اعطا می کنند. برای مثال، اگر می خواهید ارزش یک پروژه ی کریپتو را تعیین کنید، نمی توانید به شاخص هایی چون تعداد دنبال کنندگان توییتر یا تلگرام بسنده کنید. این شاخص ها به هیچ عنوان قابل اطمینان نبوده و ممکن است از سوی پروموترهای پروژه با خرید اکانت های جعلی یا ویو و اینگیجمنت در معرض دستکاری قرار گیرند. 

هیچ شاخصی نمی تواند به طور 100درصد وضعیت بازار را پیش بینی کند. جهان رمز ارزها بسیار پیچیده بوده و عوامل زیادی بایستی در تحلیل آن لحاظ گردد. بنابراین، برای دستیابی به یک جمع بندی منطقی، ممکن است نیاز داشته باشیم که از یک رشته ی شاخص به طور همزمان و هماهنگ با هم استفاده کنیم. هنگام تحلیل یک پروژه ی رمز ارز، بهتر است از شاخص هایی استفاده کنید که به طور اختصاصی برای فعالیت های مبتنی بر بلاکچین طراحی شده اند. 

برای مثال، می توان از شمار آدرس های فعال یک بلاکچین برای تعیین وجود یا عدم وجود پیک استفاده از آن بلاکچین استفاده نمود؛ اما این شاخص نیز نتایجی کاملاً روشن را برایمان رقم نخواهد زد زیرا که برخی از مهره های بلاکچین ممکن است از آدرس های جدید برای ارسال و دریافت پول استفاده نموده و به این ترتیب تصور اشتباهی از افزایش فعالیت را به نمایش بگذارد. از همین رو، به کارگیری چندین شاخص به شما کمک می کند که بر این قبیل فعالیت ها تسلط پیدا کرده و بهتر بتوانید در این بازی عمل کنید. حجم آن چین و حجم معاملاتی، دو شاخص کلیدی هستند که جزئی از هر تحلیل این چنینی خواهند بود.

حجم آن چین (on-chain volume) به چه معناست؟

شاید چگونگی کمک تحلیل حجم آن چین بر تریدرهای رمز ارز برایتان جالب باشد. حجم آن چین به حجمی از سکه های دیجیتال اطلاق می شود که از منبع درآمدهای خارجی به صرافی منتقل می شوند. با توجه به اینکه این تراکنش ها همگی بر روی بلاکچین ثبت می شوند، امکان جعل آن ها کم تر خواهد بود. 

با استفاده از یک مرورگر بلاکچین می توانید تراکنش های صورت گرفته بر روی یک دفتر کل توزیع شده را مشاهده کنید. این تراکنش ها نه تنها از سوی شماری از مشترکین از پیش تعیین شده تأیید می شوند، بلکه غیرقابل برگشت نیز خواهند بود. 

تکمیل تراکنش های آن چین کمی زمان دار خواهد بود. علت این امر آن است که تراکنش ها بایستی پیش از آنکه موفقیت آمیز تلقی شوند، از چندین مرحله عبور کنند. تراکنش هایی که بر روی یک بلاکچین رخ می دهند، باید توسط تعدادی از مشترکان شبکه ی از پیش تعیین شده ، به آن ها ماینر اطلاق می شود، تأیید گردند. یک تراکنش تنها زمانی معتبر خواهد بود که ماینرها بر سر آن به توافق نظر برسند. جزئیات این تراکنش ها سپس به بخشی از بلاکچین مبدل می گردد. 

معنای حجم معاملاتی چیست؟

نقطه ی مقابل حجم آن چین، حجم معاملاتی است که حجم معاملات درون صرافی را بیان می کند. این مبادلات خارج از زنجیره رخ داده و در دفاتر سفارش صرافی ها ثبت می شوند. بنابراین، می توان گزارش آن ها را از طریق رابط های برنامه نویسی نرم افزار (APIها) به دست آورد. 

در خصوص مقادیری که خارج از بلاکچین قرار می گیرند، تراکنش های آن چین را می توان از طریق چندین روش مانند قرارداد تبادل بین دو طرف، تضمین شخص ثالث در رابطه با تراکنش و همین طور یک سازوکار پرداخت مبتنی بر کد یا دیگر روش ها مورد استفاده قرار داد. 

تراکنش های خارج از زنجیره یا آف چین هیچ گونه تغییری را در بلاکچین به وجود نمی آورند. عدم وجود اعتبارسنجی موجب سرعت بیش تر و کارمزد پایین تر تراکنش می شود. تراکنش های مستلزم حجم معاملاتی توسط صرافی ها به طور خودکار گزارش شده و این امر آن ها را در معرض خطر دستکاری قرار می دهد. از آن جایی که تراکنش های آف چین بر روی بلاکچین ثبت نمی شوند، هیچ گزارشی از جزئیات مالی آن ها در دست نبوده و از همین رو اختلاف نظر بسیاری بر سر آن ها وجود دارد.  

تفاوت حجم آن چین و حجم معاملاتی: نقش صرافی ها

صرافی های رمز ارز مانند صرافی های سهام نقش کلیدی را در اکوسیستم ارزهای دیجیتال ایفا می کنند. برای تریدرها نیز همانند سهامداران صنعت کریپتو، صرافی ها نقش یک رابط را ایفا می کنند. درواقع، این صرافی ها را می توان سکوی پرشی برای ارزهای دیجیتال و بستری برای تبادل ارز به حساب آورد. بنابراین، می توان دو عملکرد مهم را برای این صرافی ها درنظر گرفت. 

از همین رو، جای تعجب نیست که اکثر تراکنش های بلاکچین نیازمند صرافی هایی هستند که ارزهای دیجیتال را به طور دو سویه انتقال می دهند. بدون استثنا، حجم آن چین و حجم معاملاتی را می توان دو شاخص اصلی برای دریافت بینش درخصوص معاملات در گردش یک صرافی درنظر آورد. 

نسبت بین حجم آن چین و حجم معاملاتی در صرافی های گوناگون، مطرح کننده ی تفاوت بین جریان وجوه در این صرافی ها است. شما می توانید با بررسی این داده ها، به بینش منحصربه فردی درخصوص حجم معاملات در این صرافی ها دست یابید. بدون وجود این معیارها، هیچ راهی برای یافتن حقیقت پشت ادعاهای این صرافی ها را نخواهید داشت. بنابراین، برای اینکه بتوانید صرافی های با پایگاه کاربری مشابه را با یکدیگر مقایسه کنید و پیشگام ترین آن ها را از نظر حجم معاملاتی بیابید، به این شاخص ها نیاز خواهید داشت. 

تفاوت حجم آن چین و حجم معاملاتی: اهمیت این شاخص ها در چیست؟

مشکل جعل داده ها مشکل بغرنجی است. بر مبنای مطالعه ای که توسط Bitwise صورت گرفت، ۹۵درصد از حجم معاملاتی لحظه ای بیت کوین جعلی است. تحلیل ۸۱ صرافی برتر ارز دیجیتال در وب سایت CoinMarketCap توسط Bitwise نشان داد که این صرافی ها مجموعاً حجم معاملاتی بیت کوین را در حد ۶ میلیارد دلار گزارش کرده اند. جالب آنکه تنها 273 میلیون دلار از این حجم گزارش شده حقیقی بوده که تنها معادل ۵درصد از حجم معاملاتی گزارش شده در نظر گرفته می شود. 

چنین دستکاری هایی است که بازار رمز ارزها را به آشفته بازار کنونی بدل ساخته است. صرافی ها برای اینکه در رتبه بندی های تهیه شده توسط آژانس های جمع آوری داده مانند CoinMarketCap بالاتر رفته و بیش تر دیده شوند، داده های جعلی را منتشر می کنند. حجم های معاملاتی بیش تر در صرافی ها تصور موهوم فعالیت بازار و نقدینگی را ایجاد کرده و موجب جلب کاربران جدید و رمز ارزهای نوظهوری می شود که به دنبال صرافی برای لیست شدن هستند. 

اگرچه این امر ممکن است منافع زیادی را برای صرافی به دنبال داشته باشد اما برای شهرت صنعت کریپتوکارنسی به عنوان یک کل واحد مخرب خواهد بود. هنگامی که سرمایه گذاران بالقوه متوجه این حفره ها شوند، احتمال اینکه به کل پروژه با دید تردیدآمیز نگاه کنند بیش تر خواهد بود. این موضوع اهمیت شاخص هایی چون حجم آن چین را به ما یادآور می شود. مقایسه ی میزان سکه های دیجیتالی که توسط تراکنش های آن چین با حجم های آف چین مورد تبادل قرار می گیرند، به شما کمک می کند که به اصطلاح مو را از ماست بیرون بکشید.

تحلیل نمودار حجم آن چین و حجم معاملاتی

نمودار زیر، حجم BTC مبادله شده در صرافی ها (سبز) را با تراکنش های آن چین (زرد) در سطوح قیمت متفاوت مورد مقایسه قرار می دهد. در این جا برای نشان دادن حجم معاملاتی آن چین از آمار مربوط به صرافی شناخته شده ی کوین بیس استفاده شده است. این نمودار سه شاخص بیت کوین را با یکدیگر ادغام می کند: قیمت در طول زمان، حجم معاملاتی و حجم تراکنش های آن چین.

باید توجه داشته باشید که محاسبات حجم معاملات نسبت به قیمت صورت گرفته است نه نسبت به زمان. قیمت بیت کوین بر روی محور xها در قسمت پایین نمودار حرکت می کند. محاسبات حجم آن چین بیت کوین نسبت به محور xها در بالای نمودار صورت گرفته است و نقاط گوناگون قیمت خود را در نمودار نشان می دهند. هر زمان که بیت کوین به یک سطح قیمت مشخص می رسد، نمودار حجم معاملاتی اثر خود را بر روی آن اعمال می کند.

با این حال، برای اینکه بتوان نتیجه ی درستی از این نمودارها گرفت، نیاز به پشتکار زیادی در تحلیل است. در غیر این صورت، با خطر از خط خارج شدن یا به عبارت دیگر رسیدن به نتایج اشتباه روبه‎‎رو خواهید شد. شاید تاکنون دریافته باشید که حجم های آن چین و آف چین هر دو الگوهای یکسانی را ایجاد می کنند و این امر تحلیل آن ها را برای افراد دشوار می سازد. 

داده های آن چین به شما این امکان را می دهند که دریابید آیا تراکنش های نسبت داده شده به صرافی حقیقتاً به وقوع پیوسته اند یا خیر. از آن جایی که برخی صرافی ها برای جعل حجم معاملاتی خود داده ها را دستکاری می کنند، ارزیابی حجم معاملاتی همراه با حجم آن چین شما را قادر می سازد که حجم معاملات را در نقاط مختلف قیمت مورد تأیید قرار دهید. تحلیل محتاطانه ی نمودارها به شما کمک می کند که تصمیمات تجاری خود را بر مبنای داده های دقیق اتخاذ نمایید. 

شاخص های ارزیابی مالی ارزهای دیجیتال

برای استخراج داده از بلاکچین، دو روش وجود دارد. شما می توانید این کار را از طریق یکی از گره های بلاکچین انجام دهید اما این روش هزینه ی زیادی را در بر خواهد داشت؛ هزینه ای که می توانید از آن اجتناب کنید. گزینه ی بهتر این است که این اطلاعات را با استفاده از رابط های برنامه نویسی نرم افزار یا APIهایی که به طور اختصاصی برای این هدف طراحی شده اند، به دست آورید. مثال های آن نیز عبارتند از: تحلیل آن چین CoinMarketCap از بیت کوین و چارت های داده Coinmetrics.

این APIها برای یافتن اطلاعاتی چون حجم آن چین و سپس مقایسه ی آن با حجم معاملاتی به کار می آیند. برای شاخص های آن چین مانند حجم، بایستی شاخص های زیر را مد نظر قرار دهید:

• تعداد تراکنش ها (Transaction count): شما می توانید تعداد تراکنش ها را برای دوره های مشخص به دست آورید. دقت داشته باشید که برخی کاربران ممکن است سرمایه را بین کیف پول های خود جابه جا کنند. 
• ارزش تراکنش (Transaction value): منظور از این شاخص، ارزش مبادله شده در یک بازه ی زمانی مشخص است. درصورتی که پنج تراکنش DOT هرکدام به ارزش ۵۰۰ دلار در یک روز وجود داشته باشد، حجم تراکنش روزانه ۲۵۰۰ دلار خواهد بود. ارزش تراکنش را می توان در واحد ارز بومی پروتکل یا ارز فیات مانند دلار آمریکا محاسبه کرد. 
• آدرس های فعال (Active Addresses): آدرس های فعال بلاکچین را در یک بازه ی زمانی مشخص، آدرس های فعال (Active address) می نامند. از این روش برای شمارش ارسال کنندگان و دریافت کنندگان تراکنش ها در بازه های زمانی معین استفاده می شود. 

نقدینگی و حجم

یک نکته ی مهم در خصوص سرمایه گذاری در بازار رمز ارزها بحث نقدینگی است که سهولت خرید و فروش یک دارایی را محاسبه می کند. هنگامی گفته می شود یک دارایی از نقدینگی بالا برخوردار است که بتوان آن را بدون هیچ گونه مشکلی با قیمت اصلی (معاملاتی) آن به فروش رساند. نقدینگی بالای بازار متضمن خرید و فروش بالا بوده و اسپرد خرید-فروش (Bid-Ask Spread) محدودتری دارد. از سوی دیگر در بازار با نقدینگی پایین دارندگان دارایی می توانند دارایی های خود را به قیمتی منصفانه به فروش بگذارند. 

حجم معاملاتی یک شاخص کلیدی برای تعیین نقدینگی به شمار می رود. شما می توانید ارزش معامله شده را در یک بازه ی زمانی مشخص به دست آورید. همچنین، با نگاهی اجمالی به نمودار می توانید دریابید که تمایل بازار به یک پروژه کریپتو خاص در چه حد است. دارایی هایی که حجم معاملاتی بالاتری دارند، معمولاً بیش تر و سریع تر از آن هایی که حجم معاملاتی شان کم تر است، خرید و فروش می شوند. 

چه زمانی می گوییم که حجم معاملاتی مناسب است؟

تعریف کردن یک قاعده ی سفت و سخت در خصوص حجم معاملاتی کاری غیرممکن است. هر پروژه ی کریپتو منحصربه فرد بوده و لازم است پیش از تصمیم گیری در خصوص این پروژه ها، عوامل مختلفی را مد نظر قرار داد. اگرچه شاخص هایی چون حجم معاملاتی و حجم آن چین برای تصمیم گیری در خصوص سرمایه گذاری ضروری هستند، تریدرهای هوشمند می توانند شاخص های دیگر را نیز در کار خود لحاظ نمایند؛ از جمله ی این شاخص ها می توان به وایت پیپر مربوط به جنبه های فنی، تجاری و مدیریتی پروژه، اقتصاد توکنی یا توکنومیک برای درک عرضه ی توکن ها، مکانیسم توکن سوزی، ارزش بازار، نسبت ارزش شبکه به تراکنش (NVT) و بسیاری دیگر اشاره کرد. برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه و صحیح لازم است تمامی این شاخص ها را در کنار یکدیگر مد نظر قرار دهید. 

سخن پایانی

این مقاله در خصوص تفاوت حجم معاملاتی و حجم آن چین در تحلیل تکنیکال ارزهای دیجیتال سخن می گوید و کاربرد این شاخص ها در پیش بینی وضعیت بازار را شرح می دهد. استفاده از اطلاعات فوق به افراد کمک می کند تا با بینش دقیق تری تصمیمات مالی خود را اتخاذ نموده و مسیر موفقیت خود را در این جاده ی پر پیچ و خم هموار سازند. 

توکن های نیمه مثلی یا SFT چیست؟

توکن های نیمه مثلی به توکن هایی گفته می شود که هم زمان از ویژگی های توکن های قابل تعویض و غیرقابل تعویض برخوردار باشند. تاکنون که چند سال از پیدایش مفهوم ارزهای دیجیتال می گذرد، شاهد به وجود آمدن هزاران توکن رمزنگاری شده هستیم که با اهداف و مقاصد گوناگون به بازار عرضه شده اند و تمامی آن ها نیز از جهاتی باهم متفاوت هستند. درحقیقت این توکن ها از عملکردهای گوناگونی در این عرصه برخوردار هستند که تعویض پذیری (Fungibility) یکی از آن هاست.

اساساً ماهیت کلیه توکن ها به شکلی است که از نظر خصوصیت تعویض پذیری می توان آن ها را در ۳ دسته بندی کلی توکن های مثلی، غیر مثلی و نیمه مثلی قرار داد. درواقع قرارگرفتن هرکدام از توکن ها در هر یک از این دسته بندی ها، براساس اهداف و مقاصدی است که تیم توسعه دهندگان آن توکن به دنبال آن هستند.

با وجود این ، توکن های مثلی و غیر مثلی، بخش اعظمی از بازار ارزها را به خود اختصاص داده اند؛ از این رو هر فردی که در بازار ارزها مشغول فعالیت است، دست کم یک بار هم که شده، با نام هرکدام از این دو دسته بندی از توکن ها مواجه شده است، ولی دسته دیگری از توکن ها که کمتر کسی نام آن ها را شنیده و با آن ها آشنایی دارد، توکن های نیمه مثلی هستند که ماهیت آن ها ترکیبی از خصوصیات مشترک هر دو توکن مثلی و غیر مثلی است.

علاوه بر این، سال ۲۰۲۱ را قطعاً می توان سال NFT ها دانست؛ چراکه رشد خیره کننده این توکن ها از نظر حجم معاملات، نشان دهنده استقبال گسترده افراد از این بازار چندین میلیارد دلاری است. درواقع NFT ها با تکیه بر خصوصیاتی که دارند، با قدم نهادن در عرصه ارزها، رشد چشم گیری را تجربه کردند. 

با وجود تجربه چنین رشد قابل توجهی، باز هم موضوعی که امروزه به شدت دربارهNFT ها موردتوجه قرار می گیرد، مفهوم تعویض پذیری آن هاست که جزء نیازهای اساسی در حوزه ارزهای دیجیتال است. اینجاست که توکن های نیمه مثلی یا نیمه تعویض پذیر (SFT) پا به عرصه می گذارند. درواقع  SFTها که توکن هایی براساس توسعه توکن های غیرقابل تعویض هستند، از نظر قابلیت تبادل مثل یک توکن قابل تعویض و از نظر معامله، مثل توکن های غیرقابل تعویض هستند.

SFT ها توکن هایی هستند که در مرز باریکی بین FT ها و NFT ها در حرکت اند. ابتدا به عنوان یک FT فعالیت می کنند و سپس فعالیت خود را در قالب یک NFT ادامه می دهند. اگر به نظرتان درک مفهوم SFT ها کمی دشوار است و در این باره دچار ابهام شده اید، با ما همراه باشید تا در این مطلب، ضعیف ترین توکن های عرصه ارزها را بررسی کنیم.

برای درک صحیح و کامل مفهوم SFT ها، باید در ابتدا مفهوم تعویض پذیری را توضیح داده و پس از آن نیز مرور کوتاهی داشته باشیم بر مفهوم توکن های تعویض پذیر و تعویض ناپذیر.

قابلیت تعویض پذیری در ارزهای دیجیتال

اساساً کالای قابل تعویض، کالایی است که می توان آن را با یک کالای مشابه دیگر از همان نوع جایگزین کرد؛ برای نمونه چند اسکناس ۱۰۰ دلاری یا ۳ نسخه از یک فایل کپی شده در رایانه، همگی قابل تعویض هستند. از طرفی، موارد غیرقابل تعویضی مثل وسایل نقلیه یا حیواناتی که افراد در خانه خود از آن ها نگهداری می کنند، وجود دارند. این موارد از شناسه های به خصوصی برخوردار هستند که سبب می شود منحصربه فرد باشند.

اما درباره ارزها، ارز دیجیتالی مانند بیت کوین یا اتریوم، ارزهایی قابل تعویض هستند؛ درحالی که توکن های بازی های بلاک چینی، همگی غیرقابل تعویض هستند.

انواع توکن های ارز دیجیتال

اساساً توکن ها در سه دسته بندی کلی قرار می گیرند. توکن های مثلی نخستین دسته از توکن ها هستند که طیف گسترده ای از توکن های موجود در بازار را تشکیل می دهند. دسته دوم توکن های غیرقابل تعویض (NFT ها) هستند که به واسطه قابلیت هایی که دارند، به تازگی موردتوجه خیل عظیمی از کاربران بازار قرار گرفته اند. دسته سوم نیز توکن های نیمه مثلی هستند که ضعیف ترین توکن های بازار و یک رابط میان توکن های مثلی و غیر مثلی به حساب می آیند. در ادامه هرکدام از این توکن ها را به طور مجزا بررسی کرده ایم.

توکن های قابل تعویض یا مثلی  Fungilble Tokens  یا  FT  

توکن های تعویض پذیر یا مثلی، به توکن هایی گفته می شود که با هم قابل تبادل و معاوضه هستند. اساساً ارزش یک توکن تعویض پذیر، با یک توکن تعویض پذیر دیگر از همان نوع، برابر است؛ برای مثال خرید یک خانه با ارزش 10 هزار دلار، با میزان پولی که در قبال فروش آن به همین مبلغ دریافت می شود، برابر خواهد بود؛ از این رو این دارایی (خانه) تعویض پذیر است. یک مثال دیگر این است که ارزش یک اسکناس ۱۰۰ دلاری با یک اسکناس ۱۰۰ دلاری دیگر برابری می کند.

درباره ارزها نیز چنین موضوعی صادق است؛ مثلاً ارزش ۱ واحد اتریوم با ۱ واحد اتریوم دیگر برابر است. یا اینکه اتریوم را می توان با دیگر ارزهایی مانند بیت کوین (با برآورد میزان ارزش آن به همان مقدار) تبادل کرد. 

درنتیجه اینکه قابلیت یک توکن مثلی برای تبادل و تعویض پذیری با دیگر توکن ها (به همان میزان ارزش یا همان نوع) است که سبب تغییر ارزش نمی شود.

توکن های غیرقابل تعویض یا غیر مثلی Non-fungible Tokens یا  NFT

توکن های غیرقابل تعویض، توکن هایی بر بستر بلاک چین هستند که برای نشان دادن تملک یک دارایی منحصربه فرد و کمیاب مانند آثار هنری دیجیتال، کلکسیون ها و دیگر دارایی های مجازی به خصوص از آن ها استفاده می شود. اساساً برخلاف توکن های مثلی، توکن های غیر مثلی قابل تبادل با هم نیستند و ارزش هرکدام از این توکن ها از لحاظ قابلیت های مخصوصی که دارند، سبب تمایز آن ها از سایر دارایی ها می شود.

برای مثال، نقاشی مونالیزا (اثر لئوناردو داوینچی) ازنظر ارزش هنری ارزنده ای که دارد، به هیچ عنوان با دیگر تابلوهای نقاشی برابر و قابل مقایسه یا معامله نیست. مثال دیگر یک قطعه زمین مجازی به هیچ عنوان با یک تمبر قدیمی کلکسیونی کمیاب برابری ندارد و نمی توان آن را تبادل کرد. 

اساساً از جمله خصوصیات توکن های NFT می توانیم به موارد زیر اشاره داشته باشیم:

اساساً توکن های غیر مثلی بر بستر بلاک چین های عمومی است که ذخیره می شوند؛ از این رو اصالت و مالکیت آن ها در هر زمان به سادگی به وسیله هر شخصی تأیید می شود. به طورکلی امکان خرید کسری از واحد از یک NFT وجود ندارد (نمی توان ۰٫۳ از یک NFT را خریداری کرد). 

اطلاعات NFT ها بر بستر بلاک چین ذخیره شده و به هیچ وجه قابل حذف یا تخریب نیست. اساساً بعد از ذخیره ساختار اطلاعات NFT ها، امکان هیچ گونه تغییری وجود ندارد.

توکن های نیمه مثلی Semi-Fungible Tokens یا SFT   

توکن های نیمه مثلی یا SFT ها، از خصوصیات هر دو مورد از توکن های مثلی و غیر مثلی برخوردار هستند. به بیان دیگر این ارزها، توکن هایی هستند که می توانند هم در قالب توکن های قابل تعویض عمل کنند و هم در شکل توکن های غیرقابل تعویض. اساساً درباره توکن های نیمه مثلی این طور گفته می شود که وقتی ارزش اسمی SFT ها منقضی شود، این توکن ها تمایل دارند قابلیت تعویض پذیری خود را از دست بدهند. 

برای درک بهتر ماهیت این توکن ها، توپ هایی را فرض کنید که برای مسابقات جام جهانی فوتبال طراحی می شوند. درحقیقت تمامی این توپ ها از لحاظ رنگ، طرح، وزن و ابعاد یکسان و برابر هستند؛ از این رو این توپ ها هیچ گونه تفاوتی با هم ندارند و می توانیم هرکدام از آن ها را برای یک مسابقه فوتبال انتخاب کنیم.

حال فرض کنید یکی از این توپ ها در یک مسابقه استفاده شود. در اینجا در انتهای آن مسابقه، آن توپ دیگر یک توپ عادی مثل دیگر توپ های مسابقات جام جهانی نخواهد بود. توپ مذکور در اینجا توپی است که در یکی از مسابقات جام جهانی از آن استفاده شده است. حال اگر یکی از بازیکنان آن مسابقه نیز روی آن توپ امضا کند، ارزش آن توپ چندین برابر خواهد شد.

بدر چند وقت اخیر، حتماً نام متاورس (Metaverse) را شنیده اید؛ یک دنیای مجازی رو به رشد، با تعداد طرفداران بسیار. درواقع در این فضا همه چیز وجود دارد؛ حتی مسابقات ورزشی و کنسرت های مجازی. 

فرض کنید قرار است بلیت های حضور در کنسرت یک خواننده در متاورس به فروش برسد. اگر برای هر جایگاه کنسرت، بلیت هایی در شکل توکن به فروش برسد، تا وقتی که آن کنسرت به پایان نرسیده باشد، توکنی که نماینده بلیت یک جایگاه باشد، با توکن دیگری متعلق به همان جایگاه (از هر نظر) برابر خواهد بود و به محض پایان کنسرت، بلیت استفاده شده، بخشی از یک کلکسیون خواهد بود که بسیار ارزشمند خواهد بود؛ چراکه تنها یک بلیت استفاده شده برای آن جایگاه وجود خواهد داشت.

نحوه ایجاد توکن های نیمه مثلی

اساساً این استانداردها هستند که قابلیت برقراری یک ارتباط مؤثر را فراهم می کنند؛ از این رو در عرصه بلاک چین، هر پلتفرم از مجموعه ای از استانداردها در راستای نحوه رفتار توکن های اکوسیستم خود برخوردار است. به بیان دقیق تر، این مجموعه قوانین اکوسیستم یک بلاک چین است که ماهیت توکن های آن را بیان می کند.

از طرفی، درباره نحوه ایجاد توکن های نیمه مثلی، باید اذعان داشته باشیم که SFT ها را می توان به وسیله استاندارد توکن ERC-1155  توکن بلاک چین اتریوم) ایجاد کرد. درحقیقت ERC-721، محبوب ترین و البته اصلی ترین استاندارد مورداستفاده توسط NFT ها است که از حفره های عملکردی زیادی نیز برخوردار هستند. 

درنتیجه وجود این حفره ها، توسعه دهندگان طراحان قراردادهای هوشمند می توانند این استاندارد توکن را به استاندارد توکن ERC-1155 تغییر دهند و یک توکن نیمه مثلی ایجاد کنند. درواقع، استاندارد ERC-1155یک استاندارد جدید مورداستفاده توسط SFT هاست که این امکان را در اختیار کاربران این توکن ها قرار می دهد تا به قابلیت هایی مانند انتقال سریع تر و کارآمدتر FT ها و NFT ها دسترسی داشته باشند.

به طورکلی، استاندارد ERC-721 در یک زمان ویژه، تنها از انتقال یک توکن به خصوص پشتیبانی می کند که این ضعف سبب می شود فرایند انجام یک تراکنش، زمان بر و پرهزینه تر شود. حال اینکه استاندارد  ERC-1155از این لحاظ برتری داشته و از انتقال گروهی چندین توکن در یک تراکنش (در عرض تنها چند ثانیه) نیز پشتیبانی می کند. این یعنی اینکه  ERC-1155یک استاندارد چند توکنی (multi-token standard) است که سبب توسعه توکن های نیمه مثلی می شود.

چرا توسعه SFT ها مهم است؟

اساساً توکن های غیرقابل تعویض توانسته اند سازوکار مالکیت دارایی ها را در بستر دنیای دیجیتال متحول کنند. درحقیقت به دلیل پدیدآمدن NFTها امروزه قادر خواهیم بود مالکیت یک دارایی را به شکلی غیرقابل تغییر، ایمن و البته شفاف در اختیار داشته باشیم.

با وجود این، روند تغییر تمامی مجموعه های NFT روندی کند و البته بی فایده است؛ از این رو اینجاست که توسعه استاندارد SFT ها از اهمیت بالایی برخوردار می شود؛ چراکه انتقال توکن های دسته ای را با در نظر گرفتن این نکته که از NFTها و FT ها نیز پشتیبانی می کند، بسیار آسان تر می کند. 

گرچه مدتی طول می کشد تا توکن های نیمه مثلی بتوانند حفره های موجود در ساختار NFTها را پر کنند، قطعاً این روند به خصوص در حوزه گیمینگ، به شدت در حال محبوبیت است. درواقع این قابلیت  SFTها که هم از خصوصیات FT ها و هم NFT ها برخوردار هستند، سبب شده تا از تنوع بسیار بالایی برخوردار باشند. 

از طرفیSFT ها کمک می کنند تا حجم نقدینگی موجود در بازار ارزها نیز افزایش پیدا کند. علاوه بر این، این توکن ها از ماهیتی انعطاف پذیر برخوردار هستند که همین موضوع نیز بر اهمیت توسعه آن ها تأکید بیشتری می کند.

ویژگی های توکن های نیمه مثلی

 

توکن های نیمه مثلی ثابت کرده اند که می توانند به مانعی در مقابل آسیب پذیری توکن های غیرقابل تعویض تبدیل شوند. این موضوع از این جهت است که SFT ها از ویژگی های برجسته ای برخوردار هستند که در ادامه به هرکدام از آن ها به طور کامل خواهیم پرداخت.

• امکان بهره بردن هم زمان از خصوصیات FT ها و NFT ها

از آنجا که توکن های نیمه مثلی، عملکرد توکن های قابل تعویض و غیرقابل تعویض را هم زمان با هم ترکیب می کنند، کاربران می توانند از خصوصیات و عملکرد هردوی این توکن ها در یک تراکنش بهره مند شوند.

• بهره وری بهتر به نسبت NFT ها

توکن های نیمه مثلی این امکان را در اختیار کاربران قرار می دهند تا از پتانسیل بهتری به نسبت NFT ها بهره مند شوند. درحقیقت از آنجا که این توکن ها می توانند بسیاری از چالش های پیش روی NFT ها را از میان بردارند، کاربرانی که تمایل به معامله NFT ها دارند، ولی به علت کاستی های موجود در ماهیت این توکن ها قادر به انجام این کار نیستند، می توانند راهی را برای رفع نیازهای خود به وسیله SFT ها پیدا کنند. درنتیجه اینکه SFT ها می توانند فرایند پردازش تراکنش ها را کارآمدتر و سریع تر کنند.

• ایمنی بالاتر

توکن های نیمه مثلی از کاربران در مقابل ضررهای تصادفی که در زمان انتقال NFT ها متحمل می شوند، محافظت خواهد کرد. درواقع این توکن ها راهی برای انتقال کارآمد هر نوع توکن (در هر میزان) را بدون ترس از قفل شدن توکن ها در قرارداد فراهم می کنند. بد نیست بدانید مشکل ذکرشده در بین توکن های غیرقابل تعویض رایج است که در بیشتر مواقع به از دست دادن تصادفی توکن های کاربران منجر می شود.

• تراکنش هایی سریع تر و آسان تر

توکن های نیمه مثلی، سبب اجرا و پردازش سریع تر و البته کم هزینه تر تراکنش ها می شوند؛ از این رو تریدرها می توانند بیش از یک توکن را در یک دوره زمانی بسیار کوتاه انتقال دهند؛ بنابراین انجام معاملات برای کاربران بسیار سریع تر و آسان تر خواهد بود.

نحوه استفاده از توکن های نیمه مثلی

اساساً بیشترین استفاده از توکن های نیمه مثلی، در حوزه گیمینگ است. درحقیقت در این حوزه، جدا از NFT ها، از توکن های مثلی نیز استفاده می شود؛ برای مثال ارزهای درون برخی بازی ها مانند شمش های طلا، هرکدام یک SFT هستند. از طرفی، در بخش هایی از حوزه گیمینگ مانند آیتم های مربوط به تجهیزات برخی بازی ها (مثل اسلحه و مهمات) نیز از توکن های غیر مثلی استفاده می شود. 

درنتیجه اینکه استفاده از SFT ها به گیمرها کمک می کند تا هر دو نوع توکن های SFT و NFT را به شکل متقابل معامله کنند؛ برای نمونه، استفاده از SFT ها این امکان را در اختیار بازیکنان قرار می دهند تا سلاح های خود را با شمش های طلا تبادل کنند.

علاوه بر این، استفاده از SFT ها در حوزه گیمینگ سبب شد تا از آن ها برای پرداخت های درون برنامه ای نیز استفاده شود. درحقیقت شرکت ها و استودیوهای تولیدکننده بازی ها می توانند هر دو نوع توکن SFT و NFT را ایجاد کنند و اطمینان داشته باشند که هردوی این توکن ها می توانند هم زمان توسط گیمرها استفاده شوند.

SFT ها در مقابل NFT ها

برجسته ترین نکته مثبت توکن های نیمه مثلی این است که این می توانند تعویض پذیری خود را تا زمان انتقال به NFT (و بالعکس) حفظ کنند. درحقیقت یک توکن نیمه مثلی در شکل یک NFT نیز هنوز می تواند از مزایای NFT ها (قابل تأیید، تقسیم ناپذیر و تغییرناپذیر) برخوردار باشد.

اساساً انعطاف پذیری SFT ها در حال حاضر سبب شده است تا فرصت های بسیاری در اختیار توسعه دهندگان، تولیدکنندگان محتوا و حامیان پروژه های فعال در حوزه ارزها قرار بگیرد. با وجود این، کماکان یک دوره انتظار برای کاربران عادی و سرمایه گذاران وجود خواهد داشت؛ چراکه بازارهای در دسترس کاربران، اپلیکیشن های غیرمتمرکز و فضاهای متاورسی، هنوز به طور عمومی راه را برای استفاده از SFT ها باز نکرده اند.

سخن پایانی

اساساً توکن های نیمه مثلی، نسل جدیدی از توکن های ارزها به حساب می آیند که در مسیری باریک میان توکن های مثلی و غیر مثلی حرکت می کنند. از طرفی، هم اکنون بیشترین کاربرد این توکن ها در حوزه بازی های مبتنی بر بلاک چین است و موفقیت آن ها به شکلی بوده که طرفداران بسیاری را در این حوزه به سمت خود جذب کرده است.

از طرفی، این نسل جدید از توکن ها، براساس استاندارد EIP-1155  (استاندارد توکن اتریوم) ضرب می شوند. همچنینSFT ها در قیاس با توکن های مثلی و NFT ها، کمتر در بازار ارزها شناخته شده هستند. با وجود این، امروزه نیاز به توکن های نیمه مثلی در حوزه ارزها، بدیهی به نظر می رسد؛ چراکه این توکن ها آسیب پذیری NFT ها را برطرف می کنند و سبب می شوند تراکنش های NFT ها آسان تر و سریع تر انجام شوند.

پرسش های متداول

1- توکن مثلی یا قابل تعویض (FT) چیست؟

توکن های مثلی یا تعویض پذیر به توکن هایی گفته می شود که با یکدیگر قابل معامله باشند و ارزش آن دارایی های قابل معاوضه با یکدیگر برابر است.

2- توکن های غیر مثلی یا غیرقابل تعویض (NFT) چیست؟

توکن های غیر مثلی توکن هایی بر بستر بلاک چین هستند که برای نشان دادن تملک یک دارایی منحصربه فرد و کمیاب مانند یک اثر هنری دیجیتال، یک کلکسیون منحصربه فرد یا دیگر دارایی های مجازی منحصربه فرد از آن ها استفاده می شود.

3- توکن نیمه مثلی (SFT) چیست؟

به بیان ساده، نیمه مثلی بودن یک توکن، یعنی اینکه آن توکن ویژه در ابتدا یک ارزش مشخص دارد که بسته به ارزشش می توان آن را با توکنی دیگر (و البته مشابه) مبادله کرد، ولی وقتی این توکن کار خود را انجام داد، به یک توکن منحصربه فرد و غیرقابل تقسیم (NFT) تبدیل می شود.

4- برتری اصلی SFT به NFT در چیست؟

اصلی ترین برتری که توکن های نیمه مثلی به توکن های غیر مثلی دارند، این است که SFT ها می توانند خصوصیت تعویض پذیری خود را تا وقتی که به NFT تبدیل می شوند، حفظ کنند.

5- استاندارد ERC-1155 چیست؟

این استاندارد کارایی توکن های غیرقابل تعویض و تعویض پذیر را با یکدیگر ترکیب می کند تا بدین ترتیب از خصوصیات هر دوی آن ها استفاده کرده و مشکلات آن ها را برطرف کند.

6- توکن های نیمه مثلی چه مزایایی دارند؟

• در مدت زمانی مشخص، قابل تعویض هستند.
• از ویژگی های توکن های غیر مثلی برخوردار هستند.
• ترس بلوکه شدن تراکنش در حین فرایند تأیید آن وجود ندارد.
• انجام معاملات بسیار سریع تر و آسان تر است.
• ترکیبی از FT ها و NFT ها هستند.
• از دارایی های کاربران محافظت می کنند.

7- چگونه می توان توکن های نیمه مثلی را ایجاد کرد؟

اساساً SFT ها را می توان به وسیله استاندارد توکن ERC-1155 به وجود آورد.