سرمایه گذاری فعال و غیر فعال چیست و چه تفاوتی با هم دارند؟

سرمایه گذاری فعال و غیرفعال دو استراتژی متضاد را برای افزایش سوددهی انجام می دهند؛ یعنی هر دو موفقیت سرمایه گذاری های خود را براساس معیار S&P 500 می سنجند. سرمایه گذاری غیرفعال و فعال معایب و مزایای خاص خود را دارد که آن را از دیگری متمایز می کند. اگر شما هم قصد دارید یکی از این دو نوع را شروع کنید، بهتر است ابتدا این مقاله را مطالعه کنید تا اولاً با تعاریف این دو آشنا شوید و سپس براساس آن بسنجید کدام یک روش برای شما مناسب تر است.

سرمایه گذاری فعال چیست؟

سرمایه گذاری فعال یک استراتژی شامل معاملات مکرر به منظور شکست دادن میانگین بازده شاخص سهام است. این احتمالاً همان چیزی است که مردم درباره معامله کنندگان وال استریت فکر می کنند؛ اگرچه امروزه می توانید این کار را به راحتی با گوشی تلفن همراه خود نیز انجام دهید. کوین دوگان، مشاور سرمایه گذاری و شریک ارشد در شرکت برنامه ریزی مالی Dugan Brown می گوید: «این نوع سرمایه گذاری معمولاً به سطح بالایی دانش برای تجزیه و تحلیل بازار نیاز دارد تا شخص بتواند بهترین زمان برای خرید یا فروش را تعیین کند». سرمایه گذاری فعال را می توانید خودتان یا از طریق صندوق های سرمایه گذاری مشترک و EFT ها انجام دهید. متخصصان و مشاوران این صندوق ها صدها روش سرمایه گذاری مختلف را در اختیار شما قرار خواهند داد.

مدیران صندوق های سرمایه گذاری طیف وسیعی از داده های کمی و کیفی درباره اوراق بهادار، روندهای آتی بازار و جهش های اقتصادی گسترده را جمع آوردی و ارزیابی کرده اند. با استفاده از این اطلاعات، مدیران اقدام به خرید و فروش دارایی ها می کنند تا از نوسانات کوتاه مدت سود کنند و دارایی های صندوق را در مسیر خود نگه دارند. اگر پرتفولیو به صورت مداوم و دقیق مدیریت نشود، می تواند طعمه نوسانات بازار شود و با ضررهایی که در سرمایه گذاری های کوتاه مدت متوجه دارایی های آنان شده، در سرمایه گذاری و اهداف بلندمدت نیز آسیب ببیند؛ به همین دلیل به سرمایه گذاران، توصیه می شود دارایی های خود را در سرمایه گذاری فعال قرار ندهند؛ به خصوص وقتی صحبت از پس انداز بازنشستگی به میان می آید.

مزایای سرمایه گذاری فعال

اگر بخواهیم سرمایه گذاری فعال را دقیق تر بررسی کنیم، باید به مزایا و معایب آن نگاه کنیم. سه مزیت مهم سرمایه گذاری فعال شامل موارد زیر است:

1. انعطاف پذیری در بازارهای بی ثبات

برایان استیورز، مشاور سرمایه گذاری و مؤسس خدمات مالی استیورز می گوید: «سرمایه گذار فعال این پتانسیل را دارد تا در بازه زمانی که بازارها سیر نزولی در پیش گرفته، موقعیت دفاعی در پیش بگیرد یا دارایی هایش را نگه دارد تا از ضررهای فاجعه بار جلوگیری کند». به همین شکل، سرمایه گذارانی که به صورت فعال مشغول هستند نیز می توانند در بازه هایی که بازار شکل صعودی دارد، سهام بیشتری خریداری کنند. همچنین با پاسخ لحظه ای و سریع به شرایط بازار ممکن است بتوانند عملکرد معیارهای بازار مانند S&P 500 را در کوتاه مدت شکست دهند.

2. گزینه های معاملاتی گسترده

سرمایه گذاران فعال می توانند از استراتژی های معاملاتی مانند پوشش ریسک (Hedging) برای تولید سودهای زیاد استفاده کنند که شانس موفقیت آن ها بر شاخص های بازار را افزایش می دهد. با این حال این کار می تواند هزینه ها و ریسک های مرتبط با سرمایه گذاری فعال را تا حد زیادی افزایش دهد که تنها متخصصان و سرمایه گذاران باتجربه می توانند آن را انجام دهند.

3. مدیریت مالیات

یک مشاور مالی باهوش یا مدیر پرتفولیو می تواند از سرمایه گذاری فعال برای انجام معاملاتی استفاده کند که از سود به دست آمده آن می توان مالیات را پرداخت کرد. درحالی که می توانید از سرمایه گذاری غیرفعال هم برای جبران ضرر مالیاتی استفاده کنید، میزان معاملاتی که با استراتژی های سرمایه گذاری فعال انجام می شود، ممکن است فرصت های بیشتری را به دست آورد.

معایب سرمایه گذاری فعال

با مطالعه معایب سرمایه گذاری فعال می توان به دیدی نسبتاً جامعی از این نوع سرمایه گذاری دست یافت.

1. هزینه های بالاتر

این روزها بیشتر کارگزاری ها برای خریدهای معمولی سهام و EFT کارمزد معاملاتی دریافت نمی کنند، اما استراتژی های معاملاتی پیچیده تر ممکن است کارمزد داشته باشد. اگر در صندوق هایی با مدیریت فعال سرمایه گذاری می کنید، باید هزینه بالاتری را پرداخت کنید. به دلیل تحقیقات و میزان معاملات انجام شده، وجود دارای مدیریت فعال نسبت هزینه بالایی را داشته که تا سال 2020 به طور متوسط 0.71 درصد بوده است.

دوره اختصاصی

دوره نخبگان، استاد تمامی در ترید

دوره آموزشی از صفر تا سطح پیشرفته در ترید که با هدف “استاد تمامی ترید” طراحی شده است

دریافت اطلاعات بیشتر

2. ریسک بالا

اگر به سرمایه گذار این اجازه داده شود سرمایه گذاری بزرگی انجام دهد، این موضوع احتمال ریسک را بالا می برد؛ بنابراین ممکن است دارایی شما متوجه ضرر بسیار زیادی شود؛ به خصوص اگر بخشی از این دارایی به صورت قرض و حاشیه سود بوده باشد؛ بنابراین همان طور که احتمال سوددهی بالایی دارد، به همان میزان نیز ریسک بالاتری خواهید داشت.

3. قرارگرفتن در معرض ترندها

در سرمایه گذاری فعال بسیار ساده است که در مسیر حرکت قرار بگیرید و از ترندها پیروی کنید. تفاوتی هم ندارد که این ترند قرار است به کدام سمت و سو برود. شخص سرمایه گذاری را در نظر بگیرید که در 4 ژانویه 2021 تصمیم گرفته روی سهام لوازم ورزشی خانگی سرمایه گذاری کند. او سهام را با قیمت 145 دلار خریداری کرده و در تاریخ نوامبر 2021 با کاهش محدودیت های کرونا، سهام لوازم ورزشی خانگی کاهش پیدا کرده و در این لحظه در بهترین حالت او 50 دلار در اختیار دارد. این درست همان چیزی است که سرمایه گذاری مبتنی بر ترندها را سخت می کند.

سرمایه گذاری غیرفعال چیست؟

سرمایه گذاری غیرفعال روی استراتژی خرید و نگهداری دارایی ها برای بلندمدت متمرکز است. بهتر است این روش را رویکردی توصیف کرد که براساس آن شما مسیری را انتخاب می کنید که ریسک کمتری دارد و برای بلندمدت برنامه ریزی می کنید. درحالی که سرمایه گذاری فعال روی اوراق بهادار تمرکز دارد، استراتژی های غیرفعال معمولاً شامل خرید سهام صندوق های شاخص یا ETF بوده که هدفشان تکرار عملکرد شاخص های اصلی بازار مانند S&P 500 یا Nasdaq Composite است. شما می توانید سهام این وجوه را در هر حساب کارگزاری خریداری کنید یا از یک مشاور رباتیک بخواهید سرمایه گذاری را برای شما انجام دهد. از آنجا که این رویکرد یک هدف بلندمدت دارد، سرمایه گذاری غیرفعال به توجه مداوم و روزانه نیاز ندارد؛ به خصوص درمورد وجوه، این موضوع به تراکنش های کمتر و کارمزدهای بسیار پایینی منجر می شود؛ به همین دلیل این روش برای پس انداز بازنشستگی و سایر اهداف سرمایه گذاری مورد علاقه مشاوران مالی است.

مزایای سرمایه گذاری غیرفعال

سرمایه گذاری غیرفعال نیاز به بررسی مداوم ندارد؛ بنابراین بیشتر افراد برای اهداف بلندمدت از آن استفاده می کنند.

1. هزینه های کمتر

با سرمایه گذاری غیرفعال حجم معاملات مرتبط کاهش پیدا می کند که همین موضوع سبب کاهش هزینه های سرمایه گذاری نیز می شود. علاوه بر این وجوهی که به مدیریت فعالانه نیاز ندارند، در مقایسه با صندوق های فعال هزینه کمتری دریافت می کنند؛ زیرا به تحقیقات و نگهداری بسیار کمی نیاز دارند. متوسط نسبت هزینه برای صندوق های مشترک غیرفعال در سال 2020 برابر با 0.06 درصد و ETF های غیرفعال هم 0.18 درصد بود.

2. کاهش ریسک

از آنجا که استراتژی های غیرفعال بر سرمایه متمرکز هستند، شما معمولاً در صدها یا هزاران سهام و اوراق مشارکت سرمایه گذاری می کنید. این موضوع سبب ایجاد تنوع می شود و احتمال اینکه یک سرمایه گذاری کل مجموعه دارایی شما را مختلف کند، کمتر می شود. اگر خودتان سرمایه گذاری فعال را مدیریت می کنید و تنوع مناسبی نیز ندارید، وجود یک سهام نامناسب می تواند بخش زیادی از سود شما را از بین ببرد.

3. افزایش شفافیت

در سرمایه گذاری غیرفعال شما دقیقاً چیزی را که در حال سرمایه گذاری آن هستید مشاهده می کنید. ایندکس شما هیچ وقت سرمایه گذاری های خارج از شاخص همنام را نگه نمی دارد. از سوی دیگر، وجوهی که به طور فعال مدیریت می شوند، همیشه این سطح از شفافیت را ارائه نمی دهند. بسیاری از موارد به صلاح دید مدیر واگذار می شود و حتی ممکن است برخی از تکنیک ها برای حفظ مزیت رقابتی به مردم گفته نشود.

4. میانگین بازدهی بالاتر

اگر برای بلندمدت قصد سرمایه گذاری دارید، صندوق های غیرفعال همیشه بازدهی بیشتری دارند. حدود 90 درصد از شرکت های ردیابی وجوه ایندکس در طی یک دوره 20 ساله، از شرکت های فعال مشابه خود بهتر عمل کرده اند. براساس آخرین گزارش طی یک بازه سه ساله، شاخص S&P در مقابل شاخص Dow Jones بیش از 50 درصد بهتر عمل کرده است.

معایب سرمایه گذاری غیرفعال

از آنجا که سرمایه گذاری غیرفعال به صورت بلندمدت انجام می شود، فاکتور ریسک کمتری دارد؛ با این حال بهتر است بدانید این نوع سرمایه گذاری نیز بدون عیب نیست.

1. بدون هیجان

اگر به دنبال هیجان از مشاهده بازده های سرسام آور یک سهام هستید، این نوع سرمایه گذاری اصلاً انتخاب مناسبی نیست. سرمایه گذاری غیرفعال روندی آرام و آهسته را طی می کند.

2. بدون استراتژی خروج

سرمایه گذاری غیرفعال چون به منظور اهداف بلندمدت ایجاد می شود، در طول رکود شدید بازار شیب منفی خواهد داشت؛ درحالی که از نظر تاریخی پس از هر اصلاحی، اوضاع به سمت بهبود پیش می رود، اما هیچ تضمینی نیست که روند بازار منفی نشود. این بخشی از این دلیل است که چرا باید به طور منظم تخصیص دارایی های خود را در دوره های طولانی تر بازبینی کنید. به این ترتیب با نزدیک شدن به پایان جدول زمان بندی سرمایه گذاری، می توانید سبد سهام خود را محافظه کارتر کنید تا زمان کمتری برای بازیابی پس از افت بازار داشته باشید.

نتیجه گیری

سؤالی که مطرح می شود این است که با توضیحات اخیر صندوق سرمایه گذاری فعال بهتر است یا باید سرمایه گذاری غیرفعال را انتخاب کنیم؟

با توجه به اینکه در درازمدت، سرمایه گذاری غیرفعال معمولاً بازدهی بالاتر با هزینه کمتری را دارد، ممکن است تعجب کنید که چرا برخی از افراد به سمت سرمایه گذاری فعال می روند. برای برخی از افراد این نوع سرمایه گذاری پاسخ بهتری می دهد. سرمایه گذارانی که حفظ ثروت خود را به رشد آن ترجیح می دهند، می توانند از استراتژی های سرمایه گذاری فعال بهره مند شوند. علاوه بر این برخی به دنبال استراتژی های ترکیبی هستند. به این معنا که تنها به دنبال یکی از این دو نوع نیستند، بلکه می خواهند با استفاده از سرمایه گذاری فعال برای محافظت از دارایی خود در برابر نوسانات استفاده کرده و از سرمایه گذاری غیرفعال برای سودهای بلندمدت استفاده کنند. با توجه به این مقاله شما کدام روش را تاکنون امتحان کرده اید؟ کدام روش سرمایه گذاری را بیشتر ترجیح می دهید؟ نظرات خود را در کامنت با ما در میان بگذارید.

سوالات متداول