استراتژی معاملاتی کانسلیم در بورس
ویلیام اونیل بنیانگذار روزنامه اینوسترز بیزنس (کسب وکار سرمایه گذاران) و مبدع استراتژی سرمایه گذاری سهم کانسلیم (CANSLIM) جوان ترین شخصی که یک صندلی در بورس سهام نیویورک (NYSE) خرید. جان وودن، مربی افسانه ای تیم بسکتبال یوسی ال ای (دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس)، نخستین تمرین فصل را چنین آغاز می کرد: او به بازیکنانش شیوه پوشیدن کفش ها و جوراب هایشان را آموزش می داد. ویلیام اونیل، سرمایه گذار و بنیانگذار مشهور روزنامه اینوسترز بیزنس این شیوه از تمرکز روی کار را دوست دارد. جان وودن می خواست هر عامل قابل کنترل ممکنی را که می توانست به تیم ضربه بزند، حذف کند. موضوع فقط بر سر نوعی راهنمایی عملی نبود که بازیکنان بتوانند با کمک آن از تاول زدن پاهایشان یا بازشدن بند کفش هایشان جلوگیری کنند. اونیل آن را درسی می دانست برای هر کسی که می خواهد موفق شود. وودن می گفت تفاوت بین یک قهرمان کامل و یک قهرمان نصفه و نیمه این است که قهرمان کامل به همه جزئیات ریز توجه می کند. در این مقاله می خواهیم در مورد استراتژی معاملاتی کانسلیم در بورس که توسط اونیل ابداع گردید توضیحاتی ارائه نماییم.
کانسلیم چیست؟
اگر هیچ کس نمی تواند سابقه وودن به عنوان یک مربی تیم بسکتبال دانشگاهی را تکرار کند، افراد بسیار اندکی هم در حوزه کسب و کار همپای کسی مثل ویلیام اونیل در سرمایه گذاری جهت خلاقیت، حسن اجرا و تاثیرگذاری هستند یا کمتر کسی همچون او به جزئیات توجه می کند. وقتی اونیل در تگزاس در حال بزرگ شدن بود، به جزیره ساوث پادره می رفت و ساندویچ می فروخت؛ حتی آن زمان هم یک کارآفرین درون اونیل حضور داشت. به قول خودش من فهمیدم ساندویچ ها کنار دریا تر و تازه می شوند. شرکت او بانک داده عظیمی از اطلاعات مربوط به سهام را از تاریخ ۱۸۸۰ تاکنون گردآوری کرده است. او می گوید: فهمیده ایم که واقعا اوضاع فرق زیادی نکرده است. الگوهای نموداری ۱۹۱۰، ۱۹۳۰، ۱۹۵۰ با الگوهای کنونی یکسان هستند. تنها تفاوت به روزهای قدیم باز می گردد، زمانی که جی.پی. مورگان و ادوارد هریمن و شرکایشان سهام را بالا می بردند. از ۱۹۳۰ به بعد شرکت های بهتر خرید و فروش سهام بدل به عامل اصلی در تعیین ارزش سهام شدند. اما الگوها واقعا یکسان هستند.
به همین خاطر اونیل روزنامه اینوسترز بیزنس را (که در ابتدا روزنامه اینوسترز نام داشت) سال ۱۹۸۴ بنیان نهاد. داشتم قدم می زدم و یک وال استریت ژورنال برداشتم و دیدم هیچ کدام از اطلاعاتی که ضروری اند، داخل آن موجود نیست. آنها جداول قدیمی آسوشیتدپرس را برمی داشتند و داخل مجله چاپ می کردند. اما بیل اونیل تنها به گردآوری و انتشار جزئیات اکتفا نمی کرد بلکه او به تفسیر آنها هم می پرداخت. ما حالا الگوهای برنده سهام را از تاریخ ۱۸۸۰ تاکنون در دست داریم. همه متغیرها و عوامل بنیادی را بررسی کرده ایم. درآمدها، بازگشت سرمایه، محصولات و سپس همه موارد تکنیکی را از نظر گذراندیم. و اکنون ترکیبی از تمام این متغیرها را مدل کرده ایم: حمایت مالی، شرایط صنعتی، محصولات و مجموعه قواعدی در دست داریم، چیزی مثل نمایه آنچه توصیف گر یک سهام پیشرو است. او ادامه می دهد: مدل ما بی عیب و نقص نیست. ما هم اشتباهات خودمان را داریم، اما طبق قواعدی کار می کنیم که اگر اشتباهی رخ دهد، آن را دور می ریزیم و سراغ کار بعدی می رویم.
در واقع اونیل نوعی استراتژی دادوستد را بر پایه همه آن داده ها ابداع کرد؛ استراتژی معاملاتی کانسلیم (CANSLIM) مشهور است. نام کانسلیم از حروف ابتدایی چند قاعده به شکل زیر برآمده است:
ک (c): درآمدهای کنونی
ا (a): درآمدهای سالانه
ن (n): محصولات یا خدمات نو؟
س (s): عرضه و تقاضا (بر اساس حجم)
ل (l): پیشرو یا عقب مانده؟
ی (i): مالکیت نهادی
م (m): شاخص های عمده بازار و مارک های تجاری آنها
دوره آموزشی از صفر تا سطح پیشرفته در ترید که با هدف “استاد تمامی ترید” طراحی شده است
سپس این اطلاعات با سیر عملکردِ هزاران سهام موفق مقایسه می شود. این کار با اتکا به سال ها پژوهش و البته تجربه شخصی اونیل در حیطه دادوستد انجام می شود.
بهترین اشتباه اونیل از زبان خودش
تازه داشتم از نمودارها استفاده می کردم و سهام برونس ویک (Brunswick) و گریت وسترن فایننشال (GreatWestern Financial) و ای.ام.اف (A.M.F) و… را خریده بودم. همه اینها در اوایل دهه ۱۹۶۰ پیشرو بودند. آنها را در زمان مناسب و به شیوه مناسب خریده بودم و موقعیت ها و سودهای بسیار خوبی داشتم. اما وقتی سهام آنها به نقطه اوج خودشان رسیدند، بیش از حد نگه شان داشتم و همه منفعت حاصل از فروش آنها را از دست دادم. از اینکه کار را خراب کرده بودم، خیلی ناراحت بودم و درست از این اتفاق سردرنمی آوردم، چون کاملا سهام مناسب را در زمان مناسب خریده بودم اما دوباره به عقب بازگشتم. ماه های متمادی را بر سر تحلیل ریزترین جزئیات هر یک از سهام که سال گذشته خریده بودم، سپری کردم. خودکار قرمزی برداشتم، روی نمودارها زمان خرید و فروش را علامت زدم و دفتر حسابداری بزرگی داشتم که سیر تغییر قیمت و حجم همه این سهام را روز به روز ثبت کرده بودم و از طریق آن به جزئیات بسیاری دست یافتم.
فوق العاده بود. آخرش چیزی را فهمیدم که احتمالا از همان اول بدیهی بود: فهمیده بودم چه طور سهام بخرم، یعنی سهام واقعا پیشرو را بخرم، اما هیچ برنامه ای برای زمانِ فروش آنها نداشتم. هرگز در این باره فکر نکرده بودم. همین زمان بود که قواعد فروش را مدون کردم. یعنی اینکه وقتی یک سری اتفاق های مشخص افتاد، باید سهام را فروخت و همچنین فهمیدم همه این سهام وقتی به اوج می رسد که بازار به اوج می رسد. پس دریافتم که باید بخشی از قواعد خرید و فروش را بر اساس فعالیت عمومی بازار مدون کرد. و این قواعد را تدوین کردم. در نهایت سیستمی را ابداع کردم که کار می کرد و معنادار بود. پیش از آن، تنها برای نیمی از بازی قاعده داشتم. به عبارت دیگر، خط حمله داشتم، اما خط دفاع نداشتم.
شبیه بازیگر تنیسی بودم که می دانست چه طور فورهند بزند، اما ضربه بک هند را بلد نبود. پدیده دیگری هم در این فرآیند مشخص شد. یکی از سهامی که در موردش کار را خراب کرده بودم، سهام سرتینتید بود. این سهام جهش کرده بود و آن وقت به شدت تعدیل شده بود و تازه آن وقت من آن را فروخته بودم؛ یعنی کل سودی که از آن برده بودم، شبیهِ یک پرتاب عادی دوامتیازی در بسکتبال بود. اما بعد از آن بازار چرخیده بود و سهام دوبرابر یا حتی سه برابر شده بود. پس سیر این سهام را به دقت و با کل جزئیات بررسی کردم و قواعد جدیدی تدوین کردم که اگر بار دیگر با چنین موقعیتی مواجه شدم، به خوبی از عهده آن برآیم. و قاعده این بود: اگر سهامی را خریدید که از پایه شروع می کرد و ظرف تنها سه هفته یا کمتر ۲۰ درصد بالا می رفت، آن وقت باید آن را ۵ هفته دیگر نگاه دارید و سپس دوباره آن را ارزیابی کنید. این کار چنان فوق العاده است که هر اتفاقی بیفتد، باز هم باید برای آن جا باز کنید.
[irp posts=”34646″ name=”خلاصه کتاب کانسلیم | روشی متفاوت برای کسب سود در بازار سهام”]
این قاعده یک سال بعد کمک زیادی در مورد سهام سینتکس کرد. سینتکس نخستین شرکت سازنده داروهای ضدبارداری خوراکی بود. سهام این شرکت درست مثل سرتینتید بالا رفت درصد مشخصی در زمان مشخص و آن را داخل فرمول این قاعده گذاشتم و برای مدت زمان X آن را نگه داشتم. سهام به شدت تعدیل شد اما دست آخر برنده بزرگ آن سال در بازار سهام بود. سهام سینتکس طی شش ماه از ۱۰۰ دلار به ۵۵۰ دلار رسید. این نخستین باری بود که همه چیز را درست و به موقع کنار هم چیده بودم. سهام مناسب را در زمان مناسب خریداری کرده بودم، ترسی به دل راه نداده بودم، در زمان مناسب و برای مدت زمان مناسب آن را نگه داشته بودم و موعد مناسب نیز آن را فروخته بودم.
نکته کلیدی این است که من قواعد بسیار خاصی در اختیار داشتم. اگر همان کار چندسال پیش را تکرار کرده بودم، این سهام را خیلی زودتر از موعد مناسب فروخته بودم، چرا که دو بار به شدت تعدیل شده بود. پس حماقتی که قبلا با سهام سرتینتید انجام دادم، مرا وادار کرد تا بنشینم و ببینم چه کار ابلهانه ای کرده ام و به این ترتیب نقاط ضعف آشکار خودم را دریافته بودم. من قواعد خرید را در اختیار داشتم، اما قاعده ای برای اداره کردن موقعیت سهام سرتینتید در چنته نداشتم. اونیل قواعدش را به این دلیل تبیین کرد که دریافته بود تقریبا همه چیز در حوزه سرمایه گذاری در بازار سهام مخالف با طبیعت بشری است. حتی یک شخص با تحصیلات بسیار بالا نیز پس از خریدن سهام دست به اشتباه می زند. اگر او سهامی را ۵۰ دلار بخرد و این سهام ۴۰ دلار شود، هرگز آنها را نخواهد فروخت. ریاضی و روان شناسی اغلب آدم ها را فریب می دهد. به زبان ساده، اونیل قواعدی را تبیین کرد که احساسات و عواطف را از حیطه سرمایه گذاری بیرون قرار می داد. شما باید قواعد مشخصی در دست داشته باشید، نه اینکه بنا به احساسات تان سرمایه گذاری کنید. زیرا اگر تابع احساسات خود باشید یا ترس بر شما چیره می شود یا همیشه امیدوار باقی خواهید ماند.
درباره ویلیام اونیل
ویلیام جی. (بیل) اونیل، زاده اوکلاهاما و بزرگ شده تگزاس است. نخستین سرمایه گذاری او مبلغی در حدود ۳۰۰ دلار، با خرید سهام پروکتر و گمبل (بزرگترین شرکت سازنده مواد شوینده در آمریکا) بود. او سپس به عنوان دلال سهام به شرکت هایدن استون پیوست و بررسی سهام برنده شده در بازار سهام را همان زمان آغاز کرد. وی پس از آنکه موجودی حساب خود را طی ۲۶ ماه بیست برابر کرد، توانست یکی از صندلی های بازار سهام نیویورک را در سی سالگی بخرد. او سپس شرکت «ویلیام اونیل + کمپانی» را به راه انداخت.