آشنایی با واحد پول انگلیس
واحد پول رسمی انگستان، پوند انگلیس نام دارد. این پول علاوه بر این کشور در سرزمین های برون مرزی بریتانیا از جمله جورجیا جنوبی، جزایر ساندویچ جنوبی و سرزمین قطب جنوب انگلیس وابسته به جزایر کانال استفاده می شود.
کشور آفریقایی زیمباوه نیز از پوند استرلینگ انگلیس استفاده می کند. در واقع بسیاری از ارز ها در جهان به پوند کشور انگلیس وابسته هستند از جمله جزایر فالکلند، جبل الطارق، سنت هلنی، جرسی، گرنزی، مانکس، اسکاتلند و ایرلند شمالی.
هر پوند استرلینگ به 100 پنس تقسیم می شود. در نمادشناسی ارزی، این واحد پولی را با GBP نیز نشان می دهند. همچنین نماد £ برای نشان دادن واحد پول انگستان رایج است.
استرلینگ پس از دلار ایالات متحده، یورو و ین ژاپن به عنوان چهارمین ارز معامله شده در بازار ارز معرفی می شود. این ارزها به همراه یوان چین، سبد ارزی حقوق ویژه قرعه کشی صندوق بین المللی پول را تشکیل می دهند.
پوند انگلیس چیست؟
یکی از بالاترین حجم معاملات در جهان به پوند مرتبط است. این پول به طور تقریبی 13 درصد از حجم معاملات روزانه در بازارهای ارز را به خود اختصاص داده است.
متداول ترین جفت ارز پوند انگلیس و یورو (EUR / GBP) است. همچنین جفت دلار و پوند (GBP / USD) از اهمیت بسیاری برخوردار است. معامله گران ارزی از جفت (GBP USD) به عنوان cable نیز یاد می کنند.
گاهی اوقات به منظور سادگی به جای عنوان استرلینگ از اسم مستعار کوید نیز برای پوند انگلیس استفاده می شود.
تاریخچه پوند انگلیس
پوند کشور انگلیس هنگامی که انگلیس و اسکاتلند با یکدیگر متحد بودند، در سال 1707 با عنوان ارز یک کشور واحد شکل گرفت. پوند بعد ها تبدیل به ارز رسمی و جهانی شد.
علاوه بر انگلستان، پوند در بسیاری از مستعمرات امپراطوری انگلیس از جمله استرالیا، نیوزلند و کانادا به عنوان واحد پول محسوب می شد.
پیش از سال 1855، هنگامی که چاپ اسکنا س های پوند آغاز شد، بانک انگلیس مهر آنها را به صورت دستی ثبت می کرد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن 20، بسیاری از کشور ها اقداماتی برای استقلال خود انجام دادند. این اقدامات به منظور ایجاد پیوند ارزش پول با طلا صورت می گرفت.
استاندارد طلا در واقع راهی ایده آل برای تعیین ارزش در بین ارزهای جهانی محسوب می شود.
قبل از جنگ جهانی، انگلستان از استاندارد های طلا برای تعیین ارزش پوند انگلیس استفاده می کرد.
با آغاز جنگ جهانی، انگلیس استاندارد طلا را رها کرد و پس از جنگ در سال 1925 به این استاندارد بازگشت. رکورد بزرگ جهانی سبب شد به طور مجدد انگلیس از استاندارد طلا روی برگرداند.
در سال 1971، انگستان اجازه داد پوند آزادانه در برابر سایر ارز ها به حالتی شناور درآید. این تصمیم به نیرو های بازار چنین امکانی داد که به جای متصل شدن به استانداردهای مصنوعی، ارزشی برای پول خود تعیین کنند. این ارزش به صورت مستقل شکل گرفت.
در سال 1990، انگستان تصمیم گرفت ارزش پول خود را به مارک دویچه متصل کند اما اندکی بعد از این ایده نیز منصرف شد.
در سال 2002، هنگامی که یورو به پول رایج اکثر کشور های عضو اتحادیه اروپا تبدیل شد، انگلیس از پذیرش آن امتناع کرد به همین سبب GBP را به عنوان واحد پول رسمی خود نگه داشت.
در همه پرسی 2015، رای دهندگان با اکثریت آرا از اقدام برای خروج از اتحادیه اروپا حمایت کردند. این موضوع سبب شد که روندی جدید در واحد پول انگستان ایجاد شود.
اصطلاح کوید در پوند انگلیس
کوید درواقع نوعی پوند استرلینگ انگستان را توصیف می کند. علاوه بر این تصور می شود که برای اولین بار در اواخر قرن 17 این واژه استفاده شده است؛ اما در واقع هیچ کس به طور کامل نمی داند که پرا این پول مترادف واحد پولی انگلیس است.
برخی از محققان بر این باورند که مهاجران ایتالیایی ممکن است این کلمه را با واژه scudo، به عنوان نام سکه های طلا و نقره وارد کشور کرده باشند.
اسکودو در واقع نامی است که در قرن 16 الی 19 در ایتالیا به سکه های طلا و نقره در فرقه های مختلف اطلاق می شد.
احتمال دیگری که در رابطه با استفاده از کوید به جای پوند وجود دارد؛ این کلمه به کویدهمپتون، دهکده ای در ویلتشایر انگلیس اشاره دارد. این دهکده زمانی محل کاغذ رویال نعناع محسوب می شده است.
سکه های پوند انگلیس
سکه ها در پول رسمی انگلیس از نظر تاریخی به دو دسته قبل از اعشار و بعد از اعشار تقسیم می شوند.
سکه نقره اصلی با نام پنس به صورت جمع، به طور اغلب تنها سکه در گردش قرن 8 الی 13 بود. اگرچه یافتن سکه های دیگر در قالب نصف و یک چهارم سکه اصلی نیز امکان پذیر بود.
اصطلاحات رایج در سال 1464، باعث کاهش ارزش سکه در هدر رفتن دو نوع نقره و طلا شد؛ زیرا این اصطلاحات به نوعی به نجیب زادگان انگلیس اشاره داشت.
در دوره سلطنت هنری هفتم دو سکه مهم به بازار معرفی شد: شیلینگ در سال 1487 که معادل 12 پنس بود و سکه پوند معروف به حاکم در سال 1423 که معادل آن در چندین فرقه جدید از جمله نام های تاج و نیم تاج با ارزشی به ترتیب 5 شیلینگ و 2.6 شیلینگ معرفی شد.
سلطنت هنری هشتم در 1509 الی 1547 سطح بالایی از کم ارزشی در پول را ایجاد کرده بود، این ماجرا تا زمان ادوارد ششم ادامه داشت.
در سال 1552، سکه های نقره جدید شامل 6، 4، 3، 2، 1، 2.6 و 5 معرفی شدند. این فرقه زیاد دوام نیاورد.
سکه هاتی طلا شامل نیم تاج، تاج ، فرشته و نیمه حاکم در زمان الیزابت اول در سال 1558 الی 1603 به سکه های سه چهارم نقره و یک دوم نقره اضافه شدند.
به دنبال جانشینی پادشاه اسکاتلند، سکه های طلا شامل ریور، متحد ، گل رز و لورل به بازار وارد شد.
اولین سکه های قلع و مسی، شامل سکه های نیم پنی از جنس مس در زمان سلطنت چارلز اول در معرض عموم قرار گرفت.
احیای سلطنت و جنگ جهانی
به دنبال احیای سلطنت در 1660، با پایان تولید سکه های چکش خورده در سال 1662، سکه های جدید در قالب یک دوم، دو و پنج وارد بازار شدند.
برای کاهش کمبود سکه های نقره در سال 1797 الی 1804، بانک انگلیس دلار اسپانیایی و سایر سکه ها را برای گردش معکوس وارد بازار کرد.
در سال 1816، یک قطعه سکه نقره جدید در قالب دو 2.6، یک، نیم تاج و تاج کامل معرفی شد. تاج به طور متناوب تا سال 1900 صادر می شد.
در طول جنگ جهانی اول، تولید حاکم به تعلیق درآمد؛ زیرا در سال 1920 استاندارد نقره که از سال 1552 برابر با 928 ثابت بود، به 500.5 کاهش یافت.
در سال 1937، سکه برنج نیکل معرفی شد. این سکه در قالب نقره آخرین سکه ای بود که 7 سال بعد مجددا صادر شد.
در سال 1947، سکه های نقره با کاپرونیکل جایگزین شدند.
سکه های اعشاری از بازه زمانی 1968 الی 1980 وارد بازار پوند انگلیس شدند. این سکه در مجموع فرقه های زیر را شامل می شدند:
از 1968 الی 1970، 5 و 10 پیلکسی کاپرونیکل، سکه 50 واحدی کاپرونیکل و نیمه تاج رونق پیدا کرد.
از سال 1971 با شروع اعشاری شدن برنز نیم پنی، تمام پنی و دو پنی وارد بازار شد. در سال 1980 شش پنسی با 2 پنی جایگزین شد. در 1982 نام جدید سکه به 20 پنی تغییر کرد.
در سال 1990، ارزش تاج از نظر تاریخی به میزان 5 شیلینگ به عنوان سکه یادبود با 5 پوند تعرفه گذاری شد.
هم اکنون سکه های 1، 2، 5، 10، 20، 50 پنی و 1 و 2 پوند انگلیس در انگلستان رایج است.
اسکناس های پوند انگلیس
اولین اسکناس پوند در 1694 صادر شد. از سال 1746، نمونه هایی بین 20 الی 1000 پوند به چاپ رسید.
در سال 1759، 10 پوندی، در سال 1793، 5 پوندی و در 1797، 2 پوندی به بازار این کشور اضافه شد.
در سال 1855 اسکنا س های 5، 10، 20، 50، 100، 200، 300، 500 و هزار پوند به بازار عرضه شدند.
در سال 1914، خزانه داری اسکناس های 10 پنس الی 1 پوندی را صادر کرد. این اسکناس ها جایگزینی برای سکه های طلا بودند.
بانک انگلستان در سال 1964، اسکناس های 10 پوندی را به طور مجدد وارد بازار کرد. در سال1969، اسکناس 10 با سکه 50 پنی جایگزین شد.
20 پوند انگلیس در سال 1970 و 50 پوند در سال 1981 به طور مجدد معرفی شد. همچنین سکه 1 پوندی در سال 1983 و اسکناس 1 پوندی در سال 1988 به بازار عرضه شد.
نمونه های چاپی پوند، اشکال برجسته به همراه نخ فلزی تعبیه شده با هولگرام دارند.
امروزه در مجموع اسکناس های انگلیس شامل 5،10، 20، 50 و 100 پوند در بازار رایج هستند.
کلام آخر
پوند انگلیس با نام اختصاری کوید و GBP به عنوان ارز رسمی این کشور معرفی شده است. این پوند به عنوان یک واحد ارزی مستقل در رتبه چهار ارز پر فروش جهان قرار دارد.
پوند در طول تاریخ، قیمت بسیار بالایی داشته و همین قدمت و قدرت سبب شده است که به عنوان عاملی برای وابستگی سایر ارزها به خود در نظر گرفته شود.
کشور ها و مناطق بسیاری در طول به پوند انگستان وابسته بودند از جمله استرالیا و کانادا که در تاریخ امروزه جهان، کشور هایی پر قدرت و مطرح در زمینه اقتصادی به حساب می آیند.
برای شناسایی بیشتر تاریخ پول کشور انگستان مانند برخی دیگر از کشور ها نیازمند است که به طور مفصل تاریخ بررسی شود. ما در اینجا سعی کردیم بخش مختصری از این تاریخ را در اختیار شما قرار دهیم.
