آشنایی با واحد پول انگلیس
واحد پول رسمی انگستان، پوند انگلیس نام دارد. این پول علاوه بر این کشور در سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا از جمله جورجیا جنوبی، جزایر ساندویچ جنوبی و سرزمین قطب جنوب انگلیس وابسته به جزایر کانال استفاده می‌شود.
کشور آفریقایی زیمباوه نیز از پوند استرلینگ انگلیس استفاده می‌کند. در واقع بسیاری از ارزها در جهان به پوند کشور انگلیس وابسته هستند از‌جمله جزایر فالکلند، جبل الطارق، سنت هلنی، جرسی، گرنزی، مانکس، اسکاتلند و ایرلند شمالی.
هر پوند استرلینگ به 100 پنس تقسیم می‌شود. در نمادشناسی ارزی، این واحد پولی را با GBP نیز نشان می‌دهند. همچنین نماد £ برای نشان دادن واحد پول انگستان رایج است.
استرلینگ پس از دلار ایالات متحده، یورو و ین ژاپن به عنوان چهارمین ارز معامله‌شده در بازار ارز معرفی می‌شود. این ارزها به همراه یوان چین، سبد ارزی حقوق ویژه قرعه کشی صندوق بین‌المللی پول را تشکیل می‌دهند.
پوند انگلیس چیست؟
یکی از بالاترین حجم معاملات در جهان به پوند مرتبط است. این پول به‌طور تقریبی 13 درصد از حجم معاملات روزانه در بازارهای ارز را به خود اختصاص داده است.
متداول‌ترین جفت ارز پوند انگلیس و یورو (EUR / GBP) است. همچنین جفت دلار و پوند (GBP / USD) از اهمیت بسیاری برخوردار است. معامله‌گران ارزی از جفت (GBP USD) به عنوان cable نیز یاد می‌کنند.
گاهی‌اوقات به منظور سادگی به جای عنوان استرلینگ از اسم مستعار کوید نیز برای پوند انگلیس استفاده می‌شود.
تاریخچه پوند انگلیس
پوند کشور انگلیس هنگامی که انگلیس و اسکاتلند با یکدیگر متحد بودند، در سال 1707 با عنوان ارز یک کشور واحد شکل گرفت. پوند بعد‌ها تبدیل به ارز رسمی و جهانی شد.
علاوه بر انگلستان، پوند در بسیاری از مستعمرات امپراطوری انگلیس از جمله استرالیا، نیوزلند و کانادا به‌عنوان واحد پول محسوب می‌شد.
پیش از سال 1855، هنگامی که چاپ اسکناسهای پوند آغاز شد، بانک انگلیس مهر آنها را به صورت دستی ثبت می‌کرد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن 20، بسیاری از کشور‌ها اقداماتی برای استقلال خود انجام دادند. این اقدامات به منظور ایجاد پیوند ارزش پول با طلا صورت می‌گرفت.
استاندارد طلا در واقع راهی ایده‌آل برای تعیین ارزش در بین ارزهای جهانی محسوب می‌شود.
قبل از جنگ جهانی، انگلستان از استانداردهای طلا برای تعیین ارزش پوند انگلیس استفاده می‌کرد.
با آغاز جنگ جهانی، انگلیس استاندارد طلا را رها کرد و پس از جنگ در سال 1925 به این استاندارد بازگشت. رکورد بزرگ جهانی سبب شد به طور مجدد انگلیس از استاندارد طلا روی برگرداند.
در سال 1971، انگستان اجازه داد پوند آزادانه در برابر سایر ارزها به حالتی شناور درآید. این تصمیم به نیرو‌های بازار چنین امکانی داد که به جای متصل شدن به استانداردهای مصنوعی، ارزشی برای پول خود تعیین کنند. این ارزش به صورت مستقل شکل گرفت.
در سال 1990، انگستان تصمیم گرفت ارزش پول خود را به مارک دویچه متصل کند اما اندکی بعد از این ایده نیز منصرف شد.
در سال 2002، هنگامی که یورو به پول رایج اکثر کشور‌های عضو اتحادیه اروپا تبدیل شد، انگلیس از پذیرش آن امتناع کرد به همین سبب GBP را به عنوان واحد پول رسمی خود نگه داشت.
در همه پرسی 2015، رای دهندگان با اکثریت آرا از اقدام برای خروج از اتحادیه اروپا حمایت کردند. این موضوع سبب شد که روندی جدید در واحد پول انگستان ایجاد شود.
اصطلاح کوید در پوند انگلیس
کوید درواقع نوعی پوند استرلینگ انگستان را توصیف می‌کند. علاوه‌بر‌این تصور می‌شود که برای اولین بار در اواخر قرن 17 این واژه استفاده شده است؛ اما در واقع هیچ کس به طور کامل نمی‌داند که پرا این پول مترادف واحد پولی انگلیس است.
برخی از محققان بر این باورند که مهاجران ایتالیایی ممکن است این کلمه را با واژه scudo، به عنوان نام سکههای طلا و نقره وارد کشور کرده باشند.
اسکودو درواقع نامی است که در قرن 16 الی 19 در ایتالیا به سکههای طلا و نقره در فرقه‌های مختلف اطلاق می‌شد.
احتمال دیگری که در رابطه با استفاده از کوید به جای پوند وجود دارد؛ این کلمه به کویدهمپتون، دهکده‌ای در ویلتشایر انگلیس اشاره دارد. این دهکده زمانی محل کاغذ رویال نعناع محسوب می‌شده است.
سکه های پوند انگلیس
سکه‌ها در پول رسمی انگلیس از نظر تاریخی به دو دسته قبل از اعشار و بعد از اعشار تقسیم می‌شوند.
سکه نقره اصلی با نام پنس به صورت جمع، به طور اغلب تنها سکه در گردش قرن 8 الی 13 بود. اگرچه یافتن سکههای دیگر در قالب نصف و یک چهارم سکه اصلی نیز امکان‌پذیر بود.
اصطلاحات رایج در سال 1464، باعث کاهش ارزش سکه در هدر رفتن دو نوع نقره و طلا شد؛ زیرا این اصطلاحات به نوعی به نجیب‌زادگان انگلیس اشاره داشت.
در دوره سلطنت هنری هفتم دو سکه مهم به بازار معرفی شد: شیلینگ در سال 1487 که معادل 12 پنس بود و سکه پوند معروف به حاکم در سال 1423 که معادل آن در چندین فرقه جدید از جمله نام‌های تاج و نیم تاج با ارزشی به ترتیب 5 شیلینگ و 2.6 شیلینگ معرفی شد.
سلطنت هنری هشتم در 1509 الی 1547 سطح بالایی از کم‌ارزشی در پول را ایجاد کرده بود، این ماجرا تا زمان ادوارد ششم ادامه داشت.
در سال 1552، سکههای نقره جدید شامل 6، 4، 3، 2، 1، 2.6 و 5 معرفی شدند. این فرقه زیاد دوام نیاورد.
سکه‌هاتی طلا شامل نیم تاج، تاج ، فرشته و نیمه حاکم در زمان الیزابت اول در سال 1558 الی 1603 به سکههای سه چهارم نقره و یک دوم نقره اضافه شدند.
به دنبال جانشینی پادشاه اسکاتلند، سکههای طلا شامل ریور، متحد، گل رز و لورل به بازار وارد شد.
اولین سکههای قلع و مسی، شامل سکههای نیم پنی از جنس مس در زمان سلطنت چارلز اول در معرض عموم قرار گرفت.
احیای سلطنت و جنگ جهانی
به دنبال احیای سلطنت در 1660، با پایان تولید سکههای چکش خورده در سال 1662، سکههای جدید در قالب یک دوم، دو و پنج وارد بازار شدند.
برای کاهش کمبود سکههای نقره در سال 1797 الی 1804، بانک انگلیس دلار اسپانیایی و سایر سکه‌ها را برای گردش معکوس وارد بازار کرد.
در سال 1816، یک قطعه سکه نقره جدید در قالب دو 2.6، یک، نیم تاج و تاج کامل معرفی شد. تاج به‌طور متناوب تا سال 1900 صادر می‌شد.
در طول جنگ جهانی اول، تولید حاکم به تعلیق درآمد؛ زیرا در سال 1920 استاندارد نقره که از سال 1552 برابر با 928 ثابت بود، به 500.5 کاهش یافت.
در سال 1937، سکه برنج نیکل معرفی شد. این سکه در قالب نقره آخرین سکه‌ای بود که 7 سال بعد مجددا صادر شد.
در سال 1947، سکههای نقره با کاپرونیکل جایگزین شدند.
سکههای اعشاری از بازه زمانی 1968 الی 1980 وارد بازار پوند انگلیس شدند. این سکه در مجموع فرقه‌های زیر را شامل می‌شدند:
از 1968 الی 1970، 5 و 10 پیلکسی کاپرونیکل، سکه 50 واحدی کاپرونیکل و نیمه تاج رونق پیدا کرد.
از سال 1971 با شروع اعشاری شدن برنز نیم پنی، تمام پنی و دو پنی وارد بازار شد. در سال 1980 شش پنسی با 2 پنی جایگزین شد. در 1982 نام جدید سکه به 20 پنی تغییر کرد.
در سال 1990، ارزش تاج از نظر تاریخی به میزان 5 شیلینگ به عنوان سکه یادبود با 5 پوند تعرفه‌گذاری شد.
هم‌اکنون سکههای 1، 2، 5، 10، 20، 50 پنی و 1 و 2 پوند انگلیس در انگلستان رایج است.
اسکناس های پوند انگلیس
اولین اسکناس پوند در 1694 صادر شد. از سال 1746، نمونه‌هایی بین 20 الی 1000 پوند به چاپ رسید.
در سال 1759، 10 پوندی، در سال 1793، 5 پوندی و در 1797، 2 پوندی به بازار این کشور اضافه شد.
در سال 1855 اسکناسهای 5، 10، 20، 50، 100، 200، 300، 500 و هزار پوند به بازار عرضه شدند.
در سال 1914، خزانه‌داری اسکناسهای 10 پنس الی 1 پوندی را صادر کرد. این اسکناس‌ها جایگزینی برای سکههای طلا بودند.
بانک انگلستان در سال 1964، اسکناسهای 10 پوندی را به طور مجدد وارد بازار کرد. در سال1969، اسکناس 10 با سکه 50 پنی جایگزین شد.
20 پوند انگلیس در سال 1970 و 50 پوند در سال 1981 به طور مجدد معرفی شد. همچنین سکه 1 پوندی در سال 1983 و اسکناس 1 پوندی در سال 1988 به بازار عرضه شد.
نمونه‌های چاپی پوند، اشکال برجسته به همراه نخ فلزی تعبیه شده با هولگرام دارند.
امروزه در مجموع اسکناسهای انگلیس شامل 5،10، 20، 50 و 100 پوند در بازار رایج هستند.
کلام آخر
پوند انگلیس با نام اختصاری کوید و GBP به عنوان ارز رسمی این کشور معرفی شده است. این پوند به عنوان یک واحد ارزی مستقل در رتبه چهار ارز پر فروش جهان قرار دارد.
پوند در طول تاریخ، قیمت بسیار بالایی داشته و همین قدمت و قدرت سبب شده است که به عنوان عاملی برای وابستگی سایر ارزها به خود در نظر گرفته شود.
کشور‌ها و مناطق بسیاری در طول به پوند انگستان وابسته بودند از جمله استرالیا و کانادا که در تاریخ امروزه جهان، کشور‌هایی پر‌قدرت و مطرح در زمینه اقتصادی به حساب می‌آیند.
برای شناسایی بیشتر تاریخ پول کشور انگستان مانند برخی دیگر از کشور‌ها نیازمند است که به طور مفصل تاریخ بررسی شود. ما در اینجا سعی کردیم بخش مختصری از این تاریخ را در اختیار شما قرار دهیم.
