مقالات

بروکر ارز دیجیتال واسطه‌ای است که امکان خرید و فروش ارز دیجیتال را برای سرمایه‌ گذاران و معامله‌گران خرد فراهم می‌کند. در این مقاله می‌آموزیم که بروکر ارز دیجیتال چیست و چه تفاوتی با صرافی دیجیتال دارد. همچنین ویژگی‌های بروکر ارز دیجیتال را بررسی می‌کنیم و با نحوه انتخاب یک بروکر ارز دیجیتال معتبر آشنا می‌شویم.

بروکر ارز دیجیتال چیست؟

بروکر ارز دیجیتال یک پلتفرم آنلاین است که به تریدرها و سرمایه‌گذاران امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال را می‌دهد. بر خلاف معاملات صرافی‌های ارز دیجیتال، بروکرهای ارز دیجیتال امکان معامله غیرمستقیم ارزهای دیجیتال را بدون درگیر شدن با صرافی‌ها فراهم می‌کند. همچنین بروکرهای ارز دیجیتال، سرویس و پلتفرمی ساده و یکپارچه با قیمت‌هایی رقابتی برای معامله ارزهای دیجیتال ارائه می‌کنند.

بروکر‌های آنلاینی که امکان معاملات کریپتو را فراهم می‌کنند، معمولا توسط شرکت‌های خدمات مالی تحت نظارت هستند و به سرمایه گذاران اطمینان می‌دهند که وجوه آنان ایمن است و سرمایه‌ گذاری‌هایشان با مقررات موجود مطابقت دارد. همچنین استفاده از بروکرهای ارز دیجیتال برای کاربرانی که برای اولین بار از آن استفاده ‌می‌کنند، معمولا ساده و راحت‌ است.

مهم‌ترین هدف بروکرهای ارز دیجیتال این است که دسترسی معاملاتی بیشتر مخصوصا برای تازه واردها به بازار ارزهای دیجیتال را فراهم کنند. آنها معاملات را از طرف مشتریان خود انجام می‌دهند و ممکن است خدمات اضافه‌ای نظیر مشاوره معاملاتی و تحلیل بازار هم ارائه کنند. همچنین بسته به بروکر، ممکن است یک مدیر حساب نیز برای کاربران منصوب شود تا در مراحل اولیه افتتاح حساب به آن‌ها کمک کند.

خدمات بروکر ارز دیجیتال چیست؟

بروکرهای ارز دیجیتال مجموعه‌ای از خدمات را برای کمک به کاربران در خرید و فروش و مدیریت سرمایه‌گذاری‌های خود در بازار ارزهای دیجیتال ارائه می‌دهند. این خدمات شامل موارد زیر است:

• خرید و فروش ارز دیجیتال: بروکر‌ها امکان خرید و فروش انواع ارزهای دیجیتال را فراهم می‌کنند.
• دسترسی به بازارهای مختلف: بروکرها در کنار ارائه خدمات معاملاتی ارزهای دیجیتال، امکان دسترسی به بازارهای متنوعی از جمله فارکس، سهام، نفت و فلزات گران‌بها را نیز ارائه می‌دهند.
• معاملات اهرمی: بروکرهای ارز دیجیتال امکان معاملات اهرمی و معاملات مارجین را برای کاربران فراهم می کنند.
• خدمات مشاوره‌ای: برخی از بروکرها خدمات مشاوره‌ای و تحلیل بازارهای مختلف را نیز به کاربران خود ارائه می‌دهند.
• پشتیبانی مشتریان:‌ بروکرها در صورت بروز مشکل برای مشتریان خود، برای راهنمایی و حل سریع مشکلات آن‌ها، خدمات پشتیبانی ارائه می‌کنند.

این خدمات به معامله‌گران کمک می‌کنند تا به راحتی و با اطمینان در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت کنند.

ویژگی‌های بروکر ارز دیجیتال چیست؟

• سادگی: بروکرهای ارز دیجیتال بستری ساده برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال برای کاربران فراهم می‌کنند. همچنین پلتفرمی به دور از پیچیدگی برای معامله‌گران مبتدی در دسترس قرار می‌دهند.
• روش پرداخت آسان: در یک بروکر ارز دیجیتال معامله‌گران با روش‌های پرداخت آسان مانند کارت اعتباری، ویزا کارت و … واریز و برداشت به حساب خود را انجام می‌دهند.
• خدمات پشتیبانی: بسیاری از بروکرها خدمات اضافی مانند تجزیه و تحلیل بازار، مشاوره معاملاتی و پشتیبانی از مشتریان خود را ارائه می‌دهند. ارائه این خدمات می‌تواند برای سرمایه‌گذاران در همه سطوح ارزشمند باشد.
• پشتیبانی از ارزهای فیات: بروکرها از تراکنش‌های فیات به کریپتو پشتیبانی می‌کنند و به معامله‌گران این امکان را می‌دهند که ارز دیجیتال مورد نظر را به پول محلی خود معامله کنند.
• انطباق با مقررات: بیشتر بروکرهای ارز دیجیتال از نظر انطباق با قوانین و مقررات، توسط نهادهای مالی کشور‌ها نظارت می‌شوند.
• امنیت و حفاظت از دارایی‌ها: تاکید بر امنیت سرمایه و اطلاعات معامله‌گران و سرمایه‌گذاران در بروکرها، از اصلی‌ترین ویژگی‌ها در ارائه خدمات به مشتریان آن‌ها است.
• کارمزد پایین: بروکرها معمولا امکان انجام معاملات با کارمزد کمتری نسبت به صرافی‌های معمولی را فراهم می‌کنند.
• پلتفرم‌های معاملاتی:‌ بروکرها معمولا پلتفرم‌های کاربرپسندی برای انجام معاملات ارائه می‌دهند و در ارائه خدمات بهتر به کاربران و سرمایه‌گذاران با یکدیگر در رقابت هستند.

تفاوت اساسی بروکر ارز دیجیتال و صرافی ارز دیجیتال چیست؟

با اینکه بروکر ارز دیحیتال و صرافی ارز دیجیتال هر دو پلتفرم خرید و فروش ارز دیجیتال هستند، اما با هم تفاوت‌هایی دارند و نیازهای کاربران را از طرق مختلف برآورده می‌کنند.

بروکر ارز دیجیتال مجموعه‌ای است که به عنوان واسط بین کاربران و بازارهای ارز دیجیتال عمل می‌کند. همچنین بروکرهای ارز دیجیتال، خودشان قیمت‌ها و کارمزدهای خود را تعیین می‌کنند. در حالی که صرافی ارز دیجیتال یک پلتفرم آنلاین برای خریداران و فروشندگانی است که ارزهای دیجیتال را با یکدیگر بر اساس قیمت‌های فعلی بازار معامله می‌کنند. همچنین بروکرهای ارز دیجیتال خدمات اضافه‌ای مانند تحلیل بازار و مشاوره معاملاتی ارائه می‌کنند.

بروکرهای ارز دیجیتال به عنوان واسط عمل می‌کنند. این در حالی است که صرافی‌های ارز دیجیتال به عنوان بازارهایی با تراکنش‌های مستقیم ارزهای دیجیتال، به صورت همتا به همتا عمل می‌کنند. همچنین معامله‌کران با معامله ارز دیجیتال در صرافی، مالکیت آن ارز دیجیتال را از آن خود می‌کنند اما در بروکرها معاملات به صورت CFD است و فقط از تغییرات قیمت می‌توان کسب سود کرد.

در بروکرهای ارز دیجیتال معاملات دارای هزینه سواپ است اما در صرافی‌های ارز دیجیتال معاملات سواپ ندارند. همچنین تعداد ارزهای قابل معامله در صرافی‌های دیجیتال بیستر از بروکرهای دیجیتال است. اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتری در مورد تفاوت این دو هستید می‌توانید به مقاله تفاوت بروکر و صرافی دیجیتال مراجعه کنید.

نحوه انتخاب بروکر ارز دیجیتال چگونه است؟

برای انتخاب یک بروکر ارز دیجیتال قابل اعتماد، باید چندین مورد مهم را در نظر گرفت. در اینجا به برخی از موارد با اهمیت که برای برآورده شدن نیازهای معاملاتی شما و اطمینان از ایمن بودن سرمایه‌گذاریتان و همچنین کمک به تصمیم گیری آگاهانه شما برای پیدا کردن یک بروکر مناسب نیاز است، اشاره می‌کنیم:

• امنیت: اطمینان حاصل کنید که بروکر ارز دیجیتال مورد نظر شما توسط مقامات مالی معتبر، مجوز کسب کرده باشد و همچنین اقدامات امنیتی قوی برای محافظت از وجوه و اطلاعات شخصی شما ارائه دهد.
• شهرت بالا: بازخورد سایر کاربران بروکر ارز دیجیتال مورد نظر خود را بررسی کنید. بروکری با سابقه و بازخورد مثبت در جامعه عموما انتخاب مطمئن‌تری است.
• پلتفرم معاملاتی: یک پلتفرم معاملاتی مناسب باید کاربر پسند باشد و همه ابزارها و ویژگی‌های کاربردی را برای معامله و تحلیل داشته باشد. بروکری را انتخاب کنید که از این لحاظ نیازهای شما را تامین کند.
• تنوع سبد: یک بروکر ارز دیجیتال خوب، تعداد زیادی از ارزهای دیجیتال را باید ارائه کند تا سرمایه‌ گذاران بتوانند ارز مورد نظر خود را معامله کنند.
• کارمزد و سایر هزینه‌ها: برای انتخاب بروکر مناسب، باید کارمزد معاملات، کارمزد دریافت وجه، اسپرد و سوآپ بروکر مورد نظر خود را با بروکرهای مختلف مقایسه کنید. در انتها بروکری که هزینه‌های جانبی کمتری برای شما ایجاد می‌کند، کاندید مناسب‌تری است.
• پشتیبانی: ارائه خدمات پشتیبانی به مشتریان لازم و ضروری است. مخصوصا هنگام بروز مشکل برای مشتریان، بروکر باید بتواند در کوتاه‌ترین زمان ممکن مشکلات را برطرف کند.
• روش‌های پرداخت: همه روش‌های پرداخت و دریافت وجه بروکر مورد نظر خود را بررسی کنید و مطمئن شوید که برای شما مناسب باشد.
• محدودیت‌های جغرافیایی: برخی بروکر‌ها به برخی کشور‌ها خدمات ارائه نمی‌کنند. پس بهتر است از قبل محدودیت‌های جغرافیایی بروکر مورد‌ نظر خود را بررسی کنید.
• نقدینگی: نقدینگی بالا باعث می‌شود که خرید و فروش ارز دیجیتال به سرعت و بدون ایجاد هزینه‌های اضافی امکان‌پذیر باشد. بروکری را انتخاب کنید که از لحاظ مالی و اعتباری مجموعه بزرگی باشد و حجم معاملات بالایی داشته باشد.

رگولیشن در بروکرهای ارز دیجیتال چیست؟

نحوه رگولیشن یا قانون‌گذاری بروکرهای ارز دیجیتال به فرآیندی اشاره دارد که در آن بروکرها توسط مراجع معتبر نظارتی، رگوله می‌شوند. این مراجع نهادهای قانونی هستند که فعالیت کارگزاری‌ها را از نظر قانونی بررسی می‌کنند و به آن‌ها مجوز فعالیت می‌دهند. دریافت مجوز فعالیت منوط به پایبندی به مجوعه‌ای از قوانین و مقررات است که اطمینان می‌دهند کاربران می‌توانند با اعتماد بیشتری از این کارگزاری‌ها استفاده کنند.

بروکرهای رگوله شده به دلیل پایبندی به استانداردهای مشخص شده توسط این نهادهای نظارتی، اعتبار بیشتری دارند و می‌توانند امنیت بیشتری را برای سرمایه‌گذاران فراهم کنند. در مقابل، بروکرهایی که رگوله شده نیستند ممکن است ریسک بیشتری داشته باشند و از نظارت کمتری برخوردار باشند.

بنابراین، رگوله شدن یک بروکر می‌تواند به عنوان یک عامل اطمینان برای معامله‌گران عمل کند و از سرمایه و منافع آن‌ها در برابر خطرات احتمالی محافظت کند. این امر به ویژه در بازارهای مالی که ممکن است نوسانات زیادی داشته باشند و ریسک بالایی دارند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

با توجه به محدودیت‌های بالقوه‌ای که کاربران ایرانی در مسائل مالی و ارزهای دیجیتال در عرصه بین‌المللی دارند، بهتر است هنگام انتخاب بروکر ارز دیجیتال از بین آن‌هایی که با کاربران ایرانی کار می‌کنند، بروکرهایی را در اولویت قرار دهید که از نظر رگولیشن و حسن شهرت اعتبار بیشتری داشته باشند.

دور نمای آینده بروکر ارز دیجیتال چیست؟

در آینده بروکرهای ارز دیجیتال، به احتمال زیاد شاهد پیشرفت‌های تکنولوژیکی و همگرایی بیشتر سیستم مالی سنتی با سیستم مالی دیجیتال خواهیم بود. این پیشرفت‌ها می‌تواند باعث افزایش کارایی و بهبود عملکرد بروکرهای ارزهای دیجیتال شود و به بروکرها این امکان را دهد تا بتوانند خدمات جدید و بهتری ارائه کنند.

می‌توان انتظار داشت که بروکرهای ارز دیجیتال به سمت بلوغ بیشتر و ارائه خدمات متنوع‌تر و با کیفیت‌تر حرکت کنند. همچنین اهمیت انتخاب بروکرهای معتبر و قابل اعتماد که از نظر قانونی تایید شده‌اند و امنیت بالایی دارند، افزایش خواهد یافت.

نتیجه گیری

در پایان، بروکرهای ارز دیجیتال به عنوان بخش مهمی از صنعت ارزهای دیجیتال، نقش مهمی در تسهیل دسترسی به بازارهای مالی دیجیتال دارند. همچنین این بروکرها با ارائه خدمات متنوع و پشتیبانی مناسب، به سرمایه‌ گذاران کمک می‌کنند تا از فرصت‌های موجود در این بازار نوظهور بهره‌مند شوند.

با توجه به تغییرات سریع قوانین و مقررات مرتبط با ارزهای دیجیتال، اهمیت دقت در انتخاب بروکری که از استانداردهای بالای امنیت و شفافیت برخوردار باشد، بیش از پیش احساس می‌شود. همچنین توانایی بروکرهای ارزهای دیجیتال در ایجاد و ارائه دسترسی آسان به بازار در حال رشد کریپتو، نقش مهمی در شکل دهی آینده سیستم مالی دیجیتال دارد.

proof of stake یا اثبات سهام، روشی برای تایید و پردازش تراکنش‌های ارزهای دیجیتال و ایجاد بلاک‌ جدید در بلاکچین است. proof of stake روشی برای اعتبار سنجی داده‌های شبکه و ایمن‌ نگه داشتن بلاکچین است. در این مقاله می‌خواهیم بیاموزیم proof of stake چیست و فرق اساسی آن با proof of work را بررسی می‌کنیم. همچنین برخی از مهمترین مزایا و ویژگی‌های این روش را توضیح می‌دهیم.

proof of stake چیست؟

POS | proof of stake یک فرآیند اجماع یا توافق برای تایید تراکنش‌ها در بلاکچین است که جایگزین روش POW | proof of work شده است. اجماع (Consensus) در شبکه وقتی است که کاربران بلاکچین تایید می‌کنند که یک تراکنش قانونی است و آن را به بلاکچین اضافه می‌کنند، در این صورت می‌گوییم که کاربران به اجماع یا توافق رسیده‌اند.

الگوریتم اجماع proof of stake اولین بار در سال ۲۰۱۱ در انجمن bitcoin talk به عنوان راه حلی برای مشکلات روش proof of work معرفی شد. در روش proof of work با استفاده از ماینرها که مسائل پیچیده محاسباتی را حل می‌کنند، اعتبارسنجی و تایید هر تراکنش‌ در شبکه بلاکچین انجام می‌شود. در مقابل روش proof of stake، از تعدادی کاربر که مقداری از دارایی‌های دیجیتال خود را در بلاکچین به عنوان وثیقه قفل کرده‌اند، برای تایید تراکنش استفاده می‌کند. این کاربران بعد از تایید هر تراکنش و اضافه کردن یک بلاک جدید به بلاکچین، پاداش بلاک را دریافت می‌کنند.

در روش proof of stake یا اثبات سهام، کار تایید هر تراکنش توسط تعدادی کاربر انجام می‌شود که این کاربران به صورت تصادفی انتخاب می‌شوند. از این کاربران خواسته می‌شود، تعدادی از توکن‌های بومی بلاکچین را در یک قرارداد هوشمند روی شبکه قفل یا Stake کنند. بعد از انجام این کار به آنها اجازه داده می‌شود که یک تراکنش را تایید کنند و پاداش ایجاد بلاک را بدست بیاوردند. اگر این کاربران داده‌ها را به طور نامناسبی تایید و بلاک تقلبی ایجاد کنند، ممکن است بخشی یا تمام توکن‌های قفل شده خود در شبکه را به عنوان جریمه از دست بدهند. در واقع تنها اگر تراکنش به درستی تایید شود، کاربران امکان دریافت پاداش را دارند.

proof of stake چگونه کار می‌کند؟

الگوریتم proof of stake از یک فرآیند تصادفی برای انتخاب کاربران تایید‌ کننده تراکنش، موسوم به «validators» استفاده می‌کند. در روش proof of stake، کاربران تاییدکننده تراکنش از میان کاربرانی که ویژگی‌های لازم را دارند، به طور تصادفی انتخاب می‌شوند. بلاکچین برای انتخاب کاربران Validator، به مقدار ارزش کوین‌های قفل شده در شبکه و همین‌ طور مدت زمانی که کاربران این کوین‌ها را بر روی بلاکچین و در یک قرارداد هوشمند استیک یا قفل کرده‌اند، توجه می‌کند.

در روش proof of work به ایجاد هر بلاک در بلاکچین Mine یا استخراج و به کاربری که با تایید هر تراکنش، بلاک جدیدی را ایجاد می‌کند ماینر می‌گویند. در حالی که در سیستم proof of stake به ایجاد بلاک‌ در بلاکچین Forge و به کاربری که با تایید تراکنش، بلاک جدیدی را به بلاکچین اضافه می‌کند Forger یا validator می‌گویند. به طور کلی هر بلاک، محل ذخیره تاریخچه تراکنش است و بعد از اعتبار سنجی و تایید هر تراکنش ایجاد می‌شود.

روش‌های انتخاب تایید کننده یا Forger بلاک

در واقع الگوریتم proof of stake برای انتخاب تایید کننده هر تراکنش در بلاکچین از ترکیب روش‌هایی استفاده می‌کند که در ادامه هر کدام را بررسی می‌کنیم.

۱.میزان ثروت

کاربرانی که در فرآیند forge و ایجاد هر بلاک شرکت می‌کنند باید حداقل تعداد مشخصی توکن را به عنوان ذخیره (Stake) در شبکه بلاکچین قفل کنند. یعنی هرچه یک کاربر توکن‌های بیشتری را استیک کند، شانس بیشتری برای انتخاب شدن به عنوان تایید کننده تراکنش بعدی را دارد.

۲.انتخاب تصادفی (Randomized Selection)

برای جلوگیری از سلطه ثروتمندان بر بلاکچین، الگوریتم proof of stake از یک فرآیند تصادفی برای انتخاب تایید‌ کننده بعدی تراکنش، استفاده می‌کند. در این فرآیند کاربر یا گره‌ای که hit value آن کمتر از target value باشد، انتخاب می‌شود. هر کاربر با استفاده از کلید خصوصی خود، باید هش بلاک قبلی را رمزنگاری کند (به تبدیل و فشرده سازی مقداری داده اطلاعاتی به تعدادی کاراکتر عددی هش می‌گوییم). به هشت بایت اول مقدار هش خروجی این فرآیند رمزنگاری که برای هر کاربر مقدار منحصر به فردی است، hit value می‌گویند. همچنین target value هم از حاصل ضرب مقدار کوین‌های استیک شده در بلاکچین در مدت زمان سپری شده از ایجاد بلاک قبلی در زمانی که طول کشید بلاک قبلی ایجاد شود در یک مقدار پایه بدست می‌آید. کاربری که مقدار hit value آن کمتر از target value باشد، به عنوان تایید کننده بعدی تراکنش انتخاب می‌شود.

۳.سن کوین‌های استیک

این روش کاربران را بر اساس اینکه چه مدت زمانی‌ است که توکن‌های آنها در شبکه استیک شده‌اند، انتخاب می‌کند. مولفه سن استیکینگ از حاصل ضرب تعداد کوین‌های استیک کاربر در تعداد روزهایی که آن کوین‌ها در شبکه استیک شده‌اند، بدست  می‌آید. برای مثال برای کاربری که ۱۰۰ کوین را به مدت ۳۰ روز در شبکه قفل کرده است، مقدار staking age برابر ۳۰۰۰ است. همچنین هنگامی که کاربر یک بلاک را Forge می‌کند، سن کوین‌های استفاده شده در آن forge به صفر باز می‌گردد. در واقع هر کاربر برای اینکه بتواند بلاک دیگری را forge کند باید مدتی (حداقل ۳۰ روز) صبر کند تا سن کوین‌های آن زیاد شود. این کار از تسلط کاربران ثروتمند بر بلاکچین، جلوگیری می‌کند.

چگونگی اعتبارسنجی تراکنش‌ها

هر کاربر متقاضی برای انجام اعتبار سنجی و پردازش تراکنش، ابتدا باید مقدار مشخصی کوین در شبکه استیک کند. برای مثال برای انتخاب validator در بلاکچین اتریوم ۲، نیاز است حداقل ۳۲ اتریوم در شبکه استیک شود. در نهایت تایید کننده‌ تراکنش بر اساس یک فرآیند تصادفی بر اساس میزان ارزش و سن کوین استیک شده، انتخاب می‌شود.

هنگامی که یک کاربر برای forge بلاک بعدی انتخاب می‌شود، بررسی می‌کند که آیا تراکنش‌های موجود در بلاک معتبر است یا خیر. در صورت تایید تراکنش، کاربر بلاک را توسط کلید خصوصی خود امضا می‌کند و بلاک جدید را به بلاکچین اضافه می‌کند. البته همواره تعدادی کاربر دیگر درستی تایید تراکنش را راستی آزمایی‌ می‌کنند. در انتها کاربر تایید کننده به عنوان پاداش کار خود، کارمزد تراکنش را از بلاک دریافت می‌کند. میزان دریافت پاداش به سرعت ایجاد بلاک جدید بستگی دارد. برای اینکه تایید کننده کل پاداش بلاک را دریافت کند باید حداکثر در ۱۲ ثانیه بلاک را ایجاد کند.

اگر کاربر دیگر نخواهد validator یا forger باشد، کوین‌های قفل‌ شده او در بلاکچین و پاداش‌های بدست آمده او پس از یک دوره مشخص آزاد می‌شوند. البته شبکه به مقداری زمان احتیاج دارد تا تایید کند که هیچ بلاک تقلبی توسط آن کاربر به بلاکچین اضافه نشده است و سپس فرآیند آزاد سازی کوین‌ها و پاداش‌های کاربر آغاز می‌شود.

نحوه استخراج کوین‌ در روش proof of stake

در روش proof of stake، واحدهای ارز دیجیتال در زمان راه اندازی پروژه تماما استخراج می‌شوند و همچنین تعداد آنها ثابت است. به دلیل مصرف انرژی قابل چشم پوشی در روش POS، به کاربران برای استخراج کوین در شبکه پاداشی داده نمی‌شود. در واقع کاربران فقط برای ایجاد بلاک جدید در بلاکچین، کارمزد آن بلاک را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

یک روش مناسب برای امنیت شبکه و ایجاد رضایت کاربران این است که ارزهای دیجیتال ابتدا با الگوریتم proof of work راه اندازی شوند و هنگامی که همه کوین‌های آن استخراج شد، از الگوریتم proof of stake استفاده کند. مانند اتریوم که از هر دو الگوریتم استفاده می‌کند.

Proof of stake چگونه به امنیت شبکه کمک می‌کند؟

اجرای فرآیند Forge، یک تعهد است و از Forger انتظار می‌رود که این مکانیسم را به درستی انجام دهد. اگر Forger در پردازش تراکنش دچار عدم موفقیت شود (یعنی برای مثال نتواند در مدت زمان کافی، بلاک جدید را ایحاد کند)، پاداش بلاک را از دست می‌دهد. همچنین در صورت رفتار متقلبانه در پردازش، کاربر جریمه می‌شود و این جریمه از توکن‌های استیک کاربر کسر می‌شود. در نتیجه کاربران برای از دست ندادن توکن‌های خود به عنوان جریمه، سعی می‌کنند رفتار صادقانه‌ای در تایید تراکنش‌ها داشته باشند که این به بالا رفتن امنیت شبکه کمک می‌کند.

با اینکه امنیت در روش proof of stake بالاست اما هنوز خطر حمله کاربر ۵۱ درصدی وجود دارد. کاربر با داشتن ۵۱ ٪ توکن‌های استیک در شبکه می‌تواند کنترل بلاکچین را به دست بگیرد. البته این کار نیاز به صرف هزینه زیادی دارد. در نتیجه احتمال کمی وجود دارد که کاربری بتواند صاحب ۵۱ درصد توکن‌های موجود در شبکه شود و امنیت شبکه را به‌ خطر بیاندازد.

تفاوت بین proof of work و proof of stake چیست؟

هر دو الگوریتم proof of stake و proof of work برای اعتبار سنجی تراکنش‌ها و بالا رفتن امنیت شبکه‌های بلاکچین و برنامه‌های دیفای طراحی شده‌اند. همچنین هر دو روش برای پردازش تراکنش‌های ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند، اما با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.

• در POW تایید و پردازش تراکنش و ایجاد بلاک جدید به حل پازل‌های پیچیده ریاضی احتیاج دارد. ماینرها هنگام استخراج ارز دیجیتال با یکدیگر رقابت می‌کنند و اولین کسی که معما را حل کند، پاداش بلاک را بدست می‌آورد. در حالی که در POS تایید کننده‌های تراکنش باید توکن‌های خود را در شبکه ذخیره و قفل کنند.
• ایجاد بلاک و دریافت پاداش بلاک در POW بر اساس رقابت بین ماینر‌ها است. در حالی که در POS  تایید کننده ها بر اساس یک فرآیند تصادفی برای ایجاد بلاک انتخاب می‌شوند. در واقع روش POS و به انگیزه‌های اقتصادی خود کاربران متکی است تا رقابت بین کاربران.
• به دلیل ماهیت انرژی‌بر بودن proof of work، کار محاسباتی تولید بلاک جدید پرهزینه و زمان‌بر است. در عوض proof of stake مصرف انرژی کارآمدتری نسبت به POW دارد.
• مکانیسم proof of work به صورت متمرکز و proof of stake به صورت غیر متمرکز اجرا می‌شود.
•  ‌POW برخلاف POS به ابزار فیزیکی و سخت افزاری قوی احتیاج دارد.

proof of work سابقه طولانی‌تری در استفاده به عنوان مکانیزم اجماع بلاکچین دارد و اولین اجماع بلاکچین بوده که هنوز هم در شبکه بیت کوین استفاده می‌شود.

بهترین ارز دیجیتال با روش proof of stake چیست؟

برخی از بزرگترین ارزهای دیجیتال که از مکانیسم proof of stake استفاده می‌کنند در زیر آورده شده‌اند:

• اتریوم (ETH)
• بایننس کوین (BNB)
• کاردانو (ADA)
• سولانا (SOL)
• پولکادات (DOT)
• آوالانچ (AVAX)
• تزوس (XTZ)
• تون کوین (TON)
• کازمس (ATOM)

معروف‌ترین پروژه‌ بلاکچین با مکانیسم proof of stake چیست؟

proof of stake به عنوان یک مکانیسم اجماع در حال استفاده بر روی بلاکچین‌های زیادی است. از لحاظ ارزش بازار، بزرگترین ارز دیجیتالی که از این مکانیسم اجماع استفاده می‌کند اتریوم است. پروژه‌ای که با اجرای آن اتریوم روش اجماع خود را تغییر داد، اتریوم۲ نام دارد.

Ethereum 2.0 که به نام Serenity هم شناخته می‌شود، در واقع یک ارتقای سطح بلاکچین اتریوم با هدف افزایش سرعت، کارایی و مقیاس پذیری شبکه اتریوم است. تا بتواند تراکنش‌های همزمان بیشتری انجام دهد. لایه اول اتریوم ETH1، لایه اجرا شناخته می‌شود که قراردادهای‌ هوشمند و قوانین شبکه در آن لایه قرار دارند و لایه دوم ETH2 لایه اجماع نامیده می‌شود که در سال ۲۰۲۲ به بلاکچین اضافه شده است. لایه ETH1 از مکانیسم اجماع proof of work  استفاده می‌کند، در حالی که لایه ETH2 از مکانیسم اجماع POS استفاده می‌کند.

مزایای proof of stake چیست؟

POS مزایای زیادی دارد، به همین دلیل بلاکچین‌های جدید بیشتر از روش Proof of stake  استفاده می‌کنند. برخی از مزایای آن عبارتند از:

۱. تطبیق پذیری

با تغییر نیازهای کاربران و بلاکچین، مکانیسم proof of stake هم خود را با این تغییرات وفق می‌دهد. این الگوریتم همه‌کاره است و قابلیت انطباق و سازگاری زیادی با اکثر موارد استفاده از بلاکچین دارد. گونه‌های مختلف ایجاد شده از مکانیسم Proof of Stake گویای این ویژگی است.

۲. غیرمتمرکز بودن

به دلیل به صرفه بودن این مکانیسم، کاربران بیشتری به مشارکت در آن تشویق می‌شوند. با وجود تعداد زیادی کاربر متقاضی و همچنین انتخاب تصادفی‌ آنها، شبکه تاحد زیادی غیرمتمرکز‌ است. همچنین Proof of Stake می‌تواند امکان انجام تراکنش‌های همزمان را بدون به خطر انداختن امنیت و عدم تمرکز شبکه فراهم کند.

۳. مصرف انرژی کارآمد

proof of stake در مقایسه با proof of work مصرف انرژی بهینه‌تری دارد. به دلیل عدم نیاز این روش به محاسبات پیچیده ریاضی برای رسیدن به اجماع، باعث کاهش قابل توجه میزان انرژی برق مورد نیاز برای اجرای فرآیند اجماع می‌شود و برای محیط زیست متاسب تر است.

۴. مقیاس پذیری

از آنجایی که proof of stake برای ایجاد اجماع به دستگاه‌های فیزیکی متکی نیست، در نتیجه مقیاس‌ پذیر‌تر است. در واقع POS نیازی به مزارع ماینینگ بزرگ با منابع انرژی زیاد ندارد. همچنین با اضافه شدن تعداد بیشتری کاربر تایید کننده به شبکه، این مکانیسم ارزانتر و در دسترس‌تر هم می‌شود.

۵. امنیت

استیک کوین به عنوان یک انگیزه مالی برای کاربر تایید کننده عمل می‌کند تا تراکنش‌های تقلبی را پردازش نکنند. زیرا اگر شبکه یک تراکنش تقلبی را شناسایی کند، تایید کننده آن تراکنش، بخشی از توکن قفل شده و حق مشارکت خود را در بلاکچین از دست می‌دهد. بنابراین تا زمانی که ارزش کوین قفل شده در شبکه بالاتر از پاداش شبکه باشد، کاربران با فعالیت متقلبانه مقدار از دارایی دیجیتال خود را از دست می‌دهد. این جریمه به عنوان بازدارنده از فعالیت متقلبانه کاربر عمل می‌کند و باعث ارتقا سطح امنیت شبکه می‌شود.

برای کنترل موثر شبکه و تایید تراکنش‌های جعلی، یک کاربر باید مالک اکثریت توکن شبکه باشد. این حالت به حمله ۵۱ درصدی مشهور است. اگر توکن شبکه خیلی ارزان نباشد، بدست آوردن ۵۱٪ از توکن در گردش، کار راحتی نیست.

چالش‌ها و معایب proof of stake چیست؟

اگرچه proof of stake در مقایسه با proof of work مزایای زیادی دارد، اما همچنان دارای نقاط ضعفی هم هست.

۱. انشعاب (Forking)

در روش proof of work ماینرها در هر دفعه فقط می‌توانند از یک زنجیره استخراج بلاک را انجام دهند که به آن longest chain rule می‌گویند. فرض کنید در انتهای یک زنجیره از بلاک A دو انشعاب یا فورک به بلاک‌های C و ‌B داشته باشیم. اینجا ماینر برای تایید تراکنش، یکی از بلاک‌های B یا C را برای استخراج انتخاب می‌کند و به دلیل هزینه بالای ماینینگ ممکن نیست که هر دو بلاک B و C را همزمان برای تایید یک تراکنش استخراج کند. در نتیجه به دلیل سختی‌ کار ماینیگ و هزینه بر بودن فرآیند، احتمال استخراج بلاک اشتباه و یا استخراج همزمان دو بلاک منشعب بسیار کم است.

اما در روش proof of stake به دلیل هزینه پایین ایجاد بلاک، validator ممکن است هر دو انشعاب بلاک‌های B و C را همزمان forge کند. در این حالت validator با forge همزمان دو بلاک منشعب، بدون توجه به اینکه کدام بلاک برای تایید تراکنش مورد نظر درست و قانونی است، باعث ایجاد اشتباه در تایید تراکنش می‌شود. به این مشکل nothing at stake می‌گویند.

۲. دسترسی

برای شروع استیکینگ، به عرضه توکن بومی بلاکچین احتیاج است. برای انجام این کار ابتدا باید توکن مورد نظر از طریق صرافی‌ها یا روش‌های دیگر خریداری شود. بسته به مقدار مورد نیاز، ممکن است به سرمایه قابل توجهی نیاز باشد. درنتیجه استکینگ ممکن است  تا حدی هزینه‌بر باشد. مثلا برای شروع کار به عنوان تایید کننده در بلاکچین اتریوم باید حداقل ۳۲ اتریوم در شبکه استیک کرد.

۳. حمله Sybil

سیستم‌های غیرمتمرکز مانند Proof of Stake در برابر این حملات آسیب پذیرند. در حملات sybil مهاجم‌ وانمود می‌کند که تعدادی کاربر قانونی‌ است و چندین هویت جدید ایجاد می‌کند تا کنترل شبکه را به دست‌ بگیرد. در روش Proof of Stake هنگام ارزان شدن توکن بومی شبکه یا پایین آمدن ارزش بازاری آن بلاکچین، با خرید بیش از ۵۰ درصد توکن‌های استیک در شبکه می‌توان به راحتی کنترل شبکه را بدست گرفت. شبکه در این حالت از غیرمتمرکزی خارج می‌شود.

انواع دیگر مکانیسم‌های اجماع proof of stake چیست؟

بر اساس مکانیسم proof of stake، مکانیسم‌های اجماع دیگری ایجاد شده‌اند که با POS بسیار سازگارند. در نتیجه توسعه دهنده‌های بلاکچین می‌توانند با توجه به موارد استفاده بلاکچین، نوع مکانیسم اجماع را تغییر دهند. در زیر به برخی از متداول‌ترین‌ روش‌های اجماع اشاره می‌کنیم:

Delegated Proof of Stake چیست؟

یکی از روش‌های اجماع بلاکچین است که به کاربران شبکه این اجازه می‌دهد با رای‌گیری، validator یا تایید کننده تراکنش بعدی را انتخاب کنند.

روش delegated proof of stake به کاربران شبکه این امکان را می‌دهد که توکن‌های خود را در بلاکچین استیک کنند اما به جای اینکه خودشان تایید کننده  تراکنش‌ها باشند، به کاربران دیگری رای دهند و validator بعدی تراکنش را از بین آنها انتخاب کنند. به کاربرانی که بقیه به آنها رای می‌دهند Delegate یا ایجاد کننده بلاک می‌گویند. این کاربران delegate بر اساس سابقه انتخاب می‌شوند و پاداش بلاک را دریافت می‌کنند و سپس آن پاداش را بین کاربرانی که تامین مالی استیک آن تراکنش را انجام داده‌اند، تقسیم می‌کنند.

یکی از مزیت‌های روش delegated proof of stake کوتاه کردن زمان انجام تراکنش است. همچنین مزیت دیگر آن این است که کاربر delegate بر اساس سابقه انتخاب می‌شود و نه بر اساس ثروت که این خود از سلطه کاربران ثروتمند جلوگیری می‌کند.

Nominated Proof of Stake چیست؟

این روش هم یکی از گونه‌های ارتقا یافته مکانیسم proof of stake است و یکی از روش‌‌های دموکراتیک برای انتخاب تایید کننده بعدی تراکنش‌ بلاک است. اولین بار این روش توسط شبکه Polkadot استفاده شد.

روش nominated proof of stake به کاربرانی که دارنده توکن‌ لازم برای forge بلاک هستند اجازه می‌دهد که تعداد مشخصی کاندید برای انتخاب validator یا تایید کننده تراکنش بعدی، معرفی کنند. تعداد کاندیدی که هر کاربر دارنده توکن می‌تواند معرفی کند بستگی به مقدار توکن استیک او در شبکه دارد. بلاکچین بر اساس اینکه کدام یک از کاربران، بیشترین تعداد رای را بدست آورده‌اند validator بلاک بعدی را تعیین می‌کند.

اگر یک تایید کننده تراکنش، بلاک تقلبی و یا اشتباهی را ایجاد کند، همه کاربرانی که آن validator متخلف را کاندید کرده‌اند هم در جریمه بلاک شریک هستند. در نتیجه این روش به امنیت شبکه و جلوگیری از ایجاد بلاک تقلبی کمک می‌کند.

Proof of Authority چیست؟

این روش مکانیسم اجماعی است که به برخی از کاربران مجاز، اجازه می‌دهد که به عنوان validator، تراکنش بعدی را تایید کنند و بلاک جدید را به بلاکچین اضافه کنند. در واقع تایید کننده بلاک از میان کاربران تایید هویت شده و دارای سابقه خوب توسط یک مرجع مرکزی انتخاب می‌شود.

تضمین درستی انجام تراکنش در proof of stake، مقدار کوین استیک او در بلاکچین بود ولی در این روش تضمین درستی تایید تراکنش توسط کاربر، حسن شهرت validator است.

Proof of Stake Authority چیست؟

این روش ترکیب مکانیسم‌های اجماع proof of authority و proof of stake است و یک الگوریتم دوگانه است که باعث افزایش سرعت ایجاد بلاک جدید و کاهش هزینه کارمزد انجام تراکنش می‌شود. در این روش تایید کننده تراکنش بر اساس مقدار دارایی دیجیتالی که در بلاکچین دارد، برای تایید تراکنش و ایجاد بلاک جدید انتخاب می‌شود.

بلاکچین BNB از این مکانیسم برای اجماع شبکه استفاده می‌کند. در زنجیره هوشمند بایننس، گروهی متشکل از ۲۱ validator فعال و واجد شرایط بر اساس مقدار BNB که در اختیار دارند، انتخاب می‌شوند. این مجموعه ۲۱ تایی به صورت روزانه انتحاب می‌شوند و کار تایید تراکنش را انجام می‌دهند.

آینده Proof of stake چیست؟

الگوریتم proof of stake به عنوان یک روش نوین و کارآمد برای ایجاد اجماع در بلاکچین‌ها شناخته می‌شود. این روش مزایای قابل توجهی نسبت به proof of work دارد. از این مزایا می توان به کاهش مصرف انرژی و افزایش کارایی اشاره کرد. با پیشرفت تکنولوژی و توسعه بلاکچین‌ها، الگوریتم proof of stake توانسته در برخی از پروژه‌های بلاکچین مانند اتریوم ۲ و کاردانو، موفقیت‌آمیز باشد.

درآینده، با توسعه الگوریتم proof of stake می‌توان انتظار داشت که کارایی این روش افزایش یابد و هزینه‌های مربوط به تایید هر تراکنش به حداقل برسد. مکانیسم proof of stake در چشم انداز آینده ارزهای دیجیتال، بسیار مورد توجه واقع شده است. این روش وعده اکوسیستم‌های بلاکچین کارآمدتر و عادلانه‌تری را می‌دهد. این پدیده‌های نوظهور مانند proof of stake، بلاکچین را به طور پیوسته تغییر می‌دهند و زمینه را برای راه‌های جدید سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند.

نتیجه‌ گیری

در نهایت، الگوریتم proof of stake به عنوان یک راهکار امیدوار کننده برای حل مشکلات مربوط به مصرف انرژی و کارایی در بلاکچین، طراحی شده است. این الگوریتم با ارائه یک مکانیسم اجماع کارآمدتر و اقتصادی‌تر، فرصت‌های جدیدی را برای توسعه دهندگان کریپتو و کاربران بلاکچین فراهم می‌کند. با این حال، همچنان به تحقیقات بیشتر و توسعه فناوری برای رفع چالش‌های امنیتی این روش، نیاز است.

با پیشرفت‌های مداوم این روش، proof of stake می‌تواند نقش مهمی در شکل دهی به آینده ارزهای دیجیتال و سیستم‌های مالی غیر متمرکز، ایفا کند. این روش نه تنها به بهبود پایداری محیط زیست کمک می‌کند، بلکه به افزایش شفافیت و امنیت در تراکنش‌های مالی نیز منجر می‌شود. در نتیجه مکانیسم POS می‌تواند یک گام مهم در جهت تحقق بلاکچین‌های نسل‌ بعدی و تقویت پیشرفت اقتصاد دیجیتال باشد.

هش در بلاکچین به عنوان عنصر حیاتی و یکی از ستون‌های اساسی دنیای این فناوری، نقش بسیار مهمی در عملکرد شبکه ایفا می‌کند و به عنوان نمادی از امنیت رمزنگاری شناخته می‌شود. همچنین به دلیل اینکه هش به صورت یک تابع محاسباتی، داده‌های ورودی را به یک رشته کاراکتر کوچک‌تر با خصوصیت‌های ثابت و غیر قابل پیش‌بینی تبدیل می‌کند؛ امنیت و یکپارچگی اطلاعات در بلاکچین تامین می‌شود. از این‌رو، هش یکی از شاخص‌های امنیت و شفافیت در بلاکچین است. بنابراین، درک دقیق و صحیح از نقش و اهمیت هش در بلاکچین، یکی از الزامات مهم برای ساختاردهی و انجام عملکردهای موثر و پایدار این فناوری نوین محسوب می‌شود. در این مطلب، به کشف جزئیات هش و اینکه هش در بلاکچین چیست می‌پردازیم تا رازهای پنهان این دنیا را کشف کنیم.

هش در بلاکچین چیست؟

هش در بلاکچین، به عنوان یک امضای دیجیتالی برای تایید صحت و امنیت تراکنش‌ها عمل می‌کند و در فرایند ایجاد بلاک‌ها و ارتباط آن‌ها با یکدیگر، نقش حیاتی دارد. توابع هش یا توابع یک‌طرفه، ابزارهای رمزنگاری هستند که داده‌های ورودی را به یک رشته خروجی ثابت و خاص به نام هش تبدیل می‌کنند. این تابع به طور یک‌طرفه عمل می‌کند. یعنی نمی‌توان از هش اولیه، به داده اصلی بازگشت. توابع هش، نقش بسیار حیاتی را در دنیای فناوری اطلاعات، ایفا می کنند و به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی در زمینه امنیت اطلاعات شناخته می شوند. این توابع فوق‌العاده، بر اساس الگوریتم‌های پیچیده رمزنگاری و تابع‌های ریاضی عمل می‌کنند. با استفاده از توابع هش، می‌توان تمامیت و امنیت داده را تضمین کرد زیرا حتی یک تغییر کوچک در داده ورودی باعث تولید مقدار هش کاملا متفاوت می‌شود. داده ورودی تابع هش می‌تواند از بی‌نهایت کاراکتر تشکیل شده باشد اما خروجی این تابع همیشه طول ثابت دارد.

توابع هش در بلاکچین را می‌توانند به عنوان جادوگران دیجیتال توصیف کرد، زیرا قدرت شگفت‌انگیزی برای تبدیل داده‌ها به یک رشته مخصوص و غیر قابل‌پیش‌بینی دارند، همچون جادوگرانی، با قدرت ویژه‌ خود، دنیای دیجیتال را به بستری شگفت‌انگیز و جذاب تبدیل می‌کنند. این جادوگران دیجیتال، با سحر و فریب خود، در حفظ تمامیت و امنیت در قلمرو بلاکچین تلاش می‌کنند تا اطلاعات را به یک مسیر امن و شفاف تبدیل کنند. آن‌ها اطلاعات را به یک ترکیب منحصر به فرد و جادویی تبدیل می‌کنند و با قدرت بسیار بالا خود، از هر گونه ناهمخوانی و تلاش برای تبدیل شدن به واقعیت پیشگیری می‌کنند.

ویژگی های هش در بلاکچین چیست؟

توابع هش،‌ برای ایجاد امنیت و محرمانگی در اطلاعات و همچنین برای تایید اصالت و تمامیت داده‌ها نیز بسیار موثر هستند. این توابع ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که آن‌ها را از سایر روش‌های رمزنگاری متمایز می‌کند. با هم به برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های تابع هش در بلاکچین می‌پردازیم.

قطعیت هش در بلاکچین

قطعیت هش در بلاکچین به معنای اطمینان از صحت و صحت‌پذیری اطلاعات و تراکنش‌های ثبت شده در بلاکچین است. این ویژگی به دلیل ساختار غیر قابل تغییری که بلاکچین دارد، به وجود می‌آید. هر بلاک در بلاکچین از یک هش تشکیل می‌شود که شامل اطلاعات بلاک قبلی، اطلاعات تراکنش‌های جدید و یک مقدار عددی یک‌ بار مصرف (Nonce) است. این هش بر اساس الگوریتم تابع هش ساخته شده و هر تغییر کوچک در داده‌‌ها موجب تغییر کامل در مقدار هش می‌شود. به عبارت دیگر، اگر یک فرد تلاش کند تاریخچه تراکنش‌ها را تغییر دهد، باید تمام بلاک‌های بعدی را نیز تغییر دهد که این کار بسیار پیچیده و غیر ممکن است. با یک مثال ویژگی قطعیت هش در بلاکچین را بیشتر درک می‌کنیم.

• فرض کنید یک بلاکچین داریم که شامل دو بلاک است. بلاک اول شامل تراکنش‌های A و B است و بلاک دوم شامل اطلاعات تراکنش C و D است. هر بلاک دارای یک هش منحصر به فرد است که بر اساس اطلاعات داخل آن بلاک، محاسبه می‌شود. حالا فرض کنید یک فرد تلاش کند تاریخچه تراکنش‌ها را تغییر دهد و به جای تراکنش B، تراکنش E را در بلاک اول قرار دهد. این تغییر باعث تغییر کامل در مقدار هش بلاک اول می‌شود. اما به دلیل وجود ویژگی قطعیت هش در بلاکچین، این تغییر نه تنها در بلاک اول، بلکه در تمام بلاک‌های بعدی نیز تاثیر خواهد داشت.

بنابراین،‌ اگر فرد مورد نظر تاریخچه تراکنش‌ها را تغییر دهد، باید تمام بلاک‌های بعدی را نیز تغییر دهد. این عمل بسیار سخت و غیر ممکن است زیرا برای هر تغییر در یک بلاک، باید مقادیر هش تمام بلاک‌های بعدی نیز مجدد محاسبه شوند. به این ترتیب، با وجود ویژگی قطعیت هش در بلاکچین، اطلاعات و تراکنش‌های ثبت شده در بلاکچین نمی‌توانند تغییر یابند یا از بین بروند و اطمینان حاصل شده از صحت اطلاعات بسیار بالا است.

غیر قابل پیش بینی بودن هش در بلاکچین

ویژگی غیر قابل‌پیش‌بینی بودن در هش بلاکچین به این معنا است که هش یک بلاک بر اساس داده‌‌های موجود در آن بلاک محاسبه می‌شود و این محاسبات به طور کاملا تصادفی و غیر قابل پیش‌بینی انجام می‌شود. برای محاسبه هش یک بلاک، از یک الگوریتم هش مانند SHA-256 استفاده می‌شود که باعث تولید یک مقدار هش با طول ثابت است. الگوریتم هش به گونه‌ای طراحی شده است که حتی با تغییری کوچک در ورودی، خروجی به طور کاملا تصادفی تغییر کند. به عبارت دیگر، حتی با تغییر یک بیت در داده ورودی، هش نهایی کاملا متفاوت تولید می‌شود.

بنابراین، وقتی یک بلاک اطلاعات جدید را در خود ذخیره می‌کند، هش جدید برای آن محاسبه می‌شود. هش جدید کاملا غیر قابل پیش‌بینی است و هیچ کس نمی‌تواند به راحتی پیش‌بینی کند که هش جدید چگونه خواهد بود. این ویژگی امنیتی بسیار مهم هش در بلاکچین است.

مقاومت در برابر برخورد هش در بلاکچین

مقاومت در برابر برخورد یکی از ویژگی‌های مهم هش در بلاکچین بوده که به معنای این است که اطلاعات یک بلاک یا تراکنش نمی‌تواند به راحتی تغییر یا حذف شود. این ویژگی از اهمیت بسیاری برای امنیت و اعتبار داده‌های ذخیره شده در بلاکچین برخوردار است. زمانی که یک تراکنش یا بلاک به بلاکچین اضافه می‌شود، یک مقدار هش (Hash) منحصر به فرد برای آن تولید می‌شود که به عنوان اثبات داده‌ها و تغییر ناپذیری آن‌ها عمل می‌کند. اگر حتی کوچک‌ترین تغییر در داده‌های بلاک اعمال شود، هش تولید شده برای‌ آن، تغییر خواهد کرد و این تغییر به سرعت توسط سایر نودهای بلاکچین (Blockchain Nodes) تشخیص داده خواهد شد.

برای مثال فرض کنید یک بلاکچین شامل یک بلاک با دو تراکنش زیر است :

• تراکنش 1: ارسال 10 واحد بیت کوین از آدرس A به آدرس B
• تراکنش 2: ارسال 5 واحد بیت کوین از آدرس C به آدرس D

هش این بلاک مثلا به شکل ABC123 است. حالا فرض کنید یک هکر تصمیم می‌گیرد تراکنش اول را تغییر دهد و به جای ارسال 10 واحد بیت کوین، مقدار آن را به 100 واحد بیت کوین تغییر دهد. با اعمال این تغییر، هش بلاک نیز تغییر خواهد کرد و ممکن است برای مثال به شکل XYZ789 باشد، چون بلاکچین دارای ویژگی مقاومت در برابر برخورد است؛ سایر نودهای بلاکچین که کپی از همان بلاک را دارند، با مقایسه هش‌های خود با هش تغییر یافته، متوجه تغییرات خواهند شد. آن‌‌ها متوجه خواهند شد که هش جدید (XYZ789) با هش اصلی (ABC123) مطابقت ندارد و این نشان‌دهنده تغییرات نادرست است.

بنابراین، حمله‌ای که توسط هکر انجام شده است، توسط سایر نودهای بلاکچین شناسایی و رد خواهد شد. این ویژگی هش در بلاکچین از اهمیت بسیاری برای حفظ امنیت و اعتبار داده‌های درون آن برخوردار است.

برخی از توابع هش در بلاکچین

توابع هش (Hash Functions) ابزارهای بسیار قدرتمند و اساسی در حوزه امنیت اطلاعات و رمزنگاری هستند. این توابع به صورت یک الگوریتم ریاضی طراحی شده‌اند که یک متن ورودی را به یک مقدار هش یا هش کد تبدیل می‌کنند. خروجی این توابع به صورت یک مقدار ثابت است. توابع هش در بلاکچین به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارها برای ایجاد امنیت و اعتبارسنجی داده‌‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این بخش، به بررسی برخی از توابع هش رایج و معروف در این حوزه می‌پردازیم.

تابع SHA-1

این تابع هش از خانواده الگوریتم‌های SHA (Secure Hash Algorithm) و توسط NSA ساخته شده است. تابع SHA-1 یکی از اولین توابع هش مورد استفاده در برنامه‌ها و پروتکل‌های امنیتی بود. خروجی تابع SHA-1، یک مقدار هش 160 بیتی است که به صورت رشته‌ای از اعداد و حروف hexadecimal نمایش داده می‌شود. هر مقدار هش SHA-1 شامل 40 نویسه هگزادسیمال (A-F و 9-0) است. اما متاسفانه امنیت SHA-1 با گذر زمان به خطر افتاده و شواهدی موجود است که نشان می‌دهد با استفاده از تکنیک‌های معاصر، امکان تولید مقدار هش تکراری و تداخل روی این الگوریتم وجود دارد. به همین دلیل، SHA-1 در حال حاضر توصیه نمی‌شود.

تابع SHA-2

تابع SHA-2 از خانواده توابع هش امنیتی است که برای تولید مقادیر هش با اندازه‌های مختلف بیتی استفاده می‌شود. در SHA-2، مقادیر هش با اندازه‌های 224، 256، 384، 512 بیت تولید می‌شوند. SHA-2 از الگوریتم‌های جدیدتر و پیچیده‌تری نسبت به نسل قبلی خود (SHA-1) استفاده می‌کند که باعث افزایش امنیت و پایداری الگوریتم می‌شود. به طور کلی، تابع SHA-2 به دلیل قدرت، امنیت و پایداری بالا، یکی از الگوریتم‌های هش امنیتی موثر و استاندارد در حوزه امنیت اطلاعات شناخته می‌شود.

تابع SHA-3

الگوریتم SHA-3 یک استاندارد از موسسه ملی استانداردها و تکنولوژی‌های استاندارد (NIST) است. این الگوریتم از یک ساختار جدید به نام Keccak بهره می‌برد که باعث نوآوری‌های امنیتی و بهبودهای ارزیابی در مقایسه با نسخه‌های قبلی SHA می‌شود. از جمله ویژگی‌های SHA-3 می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مقاومت در برابر حملات 51 درصدی؛
• سرعت بالا در محاسبات هش؛
• قابلیت اجرا بر روی تعداد وسیعی از دستگاه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری؛
• کارایی و ایمنی.

تابع SHA-3، با خصوصیات امنیتی و عملکرد برتر خود، به عنوان یک انتخاب قوی برای توابع هش در برنامه‌های امنیتی، امنیت سیستم‌ها و امنیت اطلاعات شناخته شده است.

تابع SHA-256

الگوریتم SHA-256 یک الگوریتم تابع هش امن و پرکاربرد است که برای تولید یک مقدار هش 256 بیتی از ورودی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این الگوریتم بخشی از خانواده الگوریتم‌های SHA بوده و امکان تولید یک مقدار هش از یک پیام یا داده ورودی را فراهم می‌کند. این الگوریتم به دلیل داشتن برخی ویژگی‌ها از الگوریتم‌های محبوب و قابل اعتماد به شمار می‌آید. حال به بعضی از ویژگی‌های SHA-256 می‌پردازیم.

• استفاده از الگوریتم پیچیده و ایمن برای محاسبه هش؛
• سرعت محاسبات بهتر نسبت به برخی از الگوریتم‌های تابع هش دیگر؛
• مقاومت در برابر تغییرات کوچک در ورودی؛
• مقاومت در برابر حملات تزریق داده؛
• همخوانی با استانداردهای امنیتی و رمزنگاری بین‌المللی؛
• پشتیبانی از استفاده در سیستم‌های امنیتی و بانک‌های اطلاعاتی؛
• نگهداری و انتقال داده‌های مهم با استفاده از هش‌های ایجاد شده توسط SHA-256.

در کل، SHA-256 با ویژگی‌های امنیتی قوی، سرعت محاسباتی مناسب و قابلیت استفاده در انواع مختلف برنامه‌ها و سیستم‌ها، یکی از الگوریتم‌های امنیتی حیاتی و مورد توجه در حوزه امنیت اطلاعات به شمار می‌رود.

توابع MD

MD (Message Digest) یک مجموعه از الگوریتم‌های تابع هش است که برای تولید یک خروجی هش منحصر به فرد و موثر از یک ورودی دلخواه استفاده می‌شود. این الگوریتم‌ها برای استفاده در امور امنیتی و رمزنگاری و همچنین بررسی صحت داده‌ها از طریق کنترل خطای هش (Hash Validation) به کار می‌روند. خانواده الگوریتم‌های MD شامل الگوریتم‌های MD2، MD4، MD5 و MD6 است.

• MD2 : یک تابع با طول هش 128 بیتی است که در دهه 1980 توسط Ronald Rivest عرضه شد. این الگوریتم به دلیل آسیب‌پذیری‌های امنیتی و کارایی پایین، در حال حاضر از دور استفاده خارج شده است.
• MD4 : الگوریتمی با طول هش 128 بیتی است که برای تولید مقدار هش استفاده می‌شود. این الگوریتم در سال 1990 ارائه شد و به دلیل نقاط ضعف موجود در این الگوریتم، استفاده از آن پیشنهاد نمی‌شود.
• MD5 : هر چند که در گذشته به عنوان یکی از پرکاربردترین الگوریتم‌های تابع هش در بلاکچین شناخته می‌شد، اما به دلیل ضعف‌ها و مشکلات امنیتی، استفاده از آن در برنامه‌های حساس امنیتی سفارش نمی‌شود.
• MD6 : این الگوریتم از ساختار درختی با متغیرهای اندازه‌گیری هش دلخواه برای بهبود امنیت و کارایی استفاده می‌کند. MD6 از امکاناتی مانند اطلاعات شفاف برخوردار است که این امکان به تحلیل‌پذیری و اعتماد بیشتر به این الگوریتم کمک می‌کند. در عین حال،‌ MD6 در مقایسه با الگوریتم‌های هش قدیمی‌تر، بهبودهای قابل توجهی ارائه کرده است. به همین دلیل، به عنوان یکی از الگوریتم‌های تابع هش پیشرفته و امن شناخته می‌شود که برای برنامه‌ها و سیستم‌هایی که نیاز به امنیت بالا و کارایی مطلوب دارند، توصیه می‌شود. این الگوریتم تابع هش دارای مزایای امنیتی قوی و توانایی مقابله با حملات مختلف، بوده است. همچنین به عنوان یک گزینه ایده‌آل برای استفاده در محیط‌های امنیتی حساس مورد توجه محققان و توسعه‌دهندگان است.

تابع RIPEMD

RIPEMD در واقع مخفف عبارت Race Integrity Primitives Evaluation Message Digest است. این الگوریتم یک تابع هش پایدار و قابل اعتماد است که از ساختار مرحله‌ای برای محاسبه هش استفاده می‌کند. این نوع ساختار،‌ مراحل دقیقی را اجرا می‌کند که از مقاومت قابل توجهی در برابر تداخل‌های تصادفی بهره‌مند است. خانواده تابع RIPEMD از نسخه‌های 128، 160، 256 و 320 بیتی تشکیل شده است. ایده توسعه RIPEMD بر اساس MD4 است. به خاطر خصوصیات بارز امنیتی، پایداری و عملکرد مطمئن، RIPEMD به عنوان یک ابزار قدرتمند در برخی از محیط‌ها و فناوری‌های پیشرفته به کار گرفته می‌شود.

تابع Whirlpool

تابع Whirlpool، یک تابع هش امن و قوی است که به طور اختصاصی برای کاربردهای امنیتی و رمزنگاری طراحی شده است. این تابع هش با توجه به اصول و زبان ریاضی پیچیده، یک الگوریتم محاسبه مقادیر هش از داده‌های ورودی مختلف ارائه می‌دهد. Whirlpool از ساختارهای الگوریتمی پیشرفته استفاده می‌کند که امکان تولید یک مقدار هش 512 بیتی را فراهم می‌کند.

نقش هش در بلاکچین

در بلاکچین، توابع هش به طور گسترده برای ایجاد امنیت و تصدیق انتقال داده‌ها و تراکنش‌ها استفاده می‌شود. نحوه استفاده از توابع هش در بلاکچین به این صورت است:

• تراکنش‌ها : هنگامی که یک تراکنش انجام می‌شود، داده‌های مربوط به تراکنش مانند مبلغ، فرستنده، گیرنده و… با استفاده از یک تابع هش به یک مقدار هش تبدیل می‌شود که به عنوان امضای دیجیتال تراکنش استفاده می‌شود.
• بلاک‌ها : هنگامی که بلاک‌ها ایجاد می‌شوند، تراکنش‌های مختلف داخل بلاک با یکدیگر ترکیب می‌شوند و سپس یک مقدار هش بر اساس تمام داده‌های بلاک محاسبه می‌شود. این مقدار هش مانند اثر انگشت برای بلاک عمل می‌کند و برای اتصال بین بلاک‌ها استفاده می‌شود.
• تصدیق داده‌ها : وقتی که داده‌ها به بلاکچین اضافه می‌شوند، مقادیر هش آن‌ها محاسبه شده و در بلاکچین ذخیره می‌شود. هر گونه تغییر در داده‌ها باعث تغییر در مقدار هش می‌شود، که این امر تغییرات نادرست را مشخص می‌کند.

به طور خلاصه، توابع هش در بلاکچین به عنوان یک وسیله اساسی برای تضمین امنیت و اطمینان در بلاکچین عمل می‌کند و از پایه‌های اصلی این فناوری جدید حمایت می‌کند.

درخت مرکل (Merkle Tree)

درخت مرکل یک ساختار داده‌ای در کریپتوگرافی (Cryptography) است که به صورت درختی دودویی (Binary) از هش‌های داده‌ها تشکیل می‌شود. این درخت به صورت بازگشتی و با استفاده از توابع هش ساخته می‌شود. ابتدا هر تکه داده به یک هش تبدیل می‌شود، سپس هر دو هش با هم ترکیب شده و هش آن‌ها نیز محاسبه می‌شود. این فرایند تا رسیدن به هش بالایی درخت ادامه پیدا می‌کند که به عنوان ریشه مرکل شناخته می‌شود.

در زنجیره بلوکی، درخت مرکل برای ذخیره و تایید حجم زیادی از داده‌ها استفاده می‌شود. با استفاده از درخت مرکل، تمام داده‌های یک بلاک به یک هش خلاصه تبدیل می‌شود. این هش به عنوان اثبات اینکه تمام داده‌های بلاک تغییر نکرده‌اند و تایید شده‌اند، در بلاک قرار می‌گیرد. با استفاده از درخت مرکل، تایید داده‌ها از طریق تراکنش‌ها و بلاک‌ها بسیار سریع و با کم‌ترین میزان محاسبات امکان‌پذیر می‌شود. این ساختار هش در بلاکچین این امکان را می‌دهد تا حجم زیادی از داده‌ها را به صورت امن ذخیره و تایید کند.

امنیت و یکپارچگی در بلاکچین

استفاده از توابع هش در بلاک‌های بلاکچین بسیار مهم است به دلیل اینکه باعث ایجاد امنیت و یکپارچگی در سیستم می‌شود. هش‌ها به عنوان اثبات اصالت داده‌ها و تراکنش‌ها عمل می‌کنند. هر بلاک دارای یک هش راهنما یا همان هش سری است که به همراه داده‌های خود بلاک در درخت مرکل استفاده می‌شود. این روش به کاهش تقلب و تغییرات غیرمجاز کمک کرده و اطمینان می‌دهد که تاریخچه بلاکچین بدون تحریف است. هش‌ها همچنین در ایجاد امنیت شبکه نیز نقش مهمی دارند. زیرا هر تغییر در داده‌های یک بلاک باعث تغییر هش آن بلاک و تمام بلاک‌های بعدی می‌شود که به سرعت توسط نودهای بلاکچین (Blockchain Nodes) تشخیص داده می‌شود. این ویژگی از هش‌ها امنیت و یکپارچگی در بلاکچین را تضمین می‌کند.

توابع هش در بلاکچین همواره مانند محافظانی بی‌نظیر شناخته می‌شوند. آن‌ها از داده‌ها در برابر هر گونه تغییرات ناخواسته محافظت می‌کنند و پایگاه داده‌ها را در یکپارچه‌ترین حالت ممکن نگه داشته و از همگرایی داده‌ها اطمینان حاصل می‌کنند. فرایند محافظت این توابع از تغییرات غیرمجاز به گونه‌ای است که هر گونه دخل و تصرفی در داده‌ها بلافاصله توسط سیستم تشخیص داده و تنها تغییرات قانونی و مورد تایید قابل منظور هستند. به وسیله این مکانیزم، بلاکچین به یک قلعه امن و قوی تبدیل شده است که بدون تزریق هیچ‌گونه نادرستی در داده‌ها نمی‌تواند تحت تاثیر قرار گیرد و هویت ویژه این شبکه از بین نرود.

کاربرد هش در بلاکچین

در دنیای فناوری امروزی، بلاکچین به عنوان یکی از پیشرفت‌های بزرگ در زمینه امنیت و انتقال اطلاعات، توانسته است برای حوزه‌های مختلفی از جمله بانکداری ، امنیت اطلاعات، زنجیره تامین و حتی انتخابات الکترونیکی بستری امن و شفاف ایجاد کند. یکی از بخش‌های اساسی این فناوری، استفاده از تابع هش در بلاکچین است. این تابع رمزنگاری، به عنوان یک ابزار اساسی، امنیت، شفافیت و منحصر به فرد بودن داده‌ها را بهبود می‌بخشد و تایید صحت و اصالت داده‌ها را فراهم می‌کند. از این‌رو، «رمزنگاری» (Encryption) هش به چالش‌ها و مسائل قدیمی اطلاعات، راه‌حل‌های نوینی ارائه می‌دهد و به توسعه و بهبود بلاکچین کمک می‌کند. به برخی از کاربردهای هش در بلاکچین اشاره می‌کنیم.

هش کردن تراکنش‌ ها

در بلاکچین، هش کردن تراکنش‌ها برای ایجاد شناسه‌های منحصر به فرد و پیوند بخش‌های مختلف تراکنش‌ها به یکدیگر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. زمانی که یک تراکنش انجام می‌شود، اطلاعات آن توسط تابع هش به یک مقدار هش تبدیل می‌شود. این مقدار هش مانند یک شناسه منحصر به فرد برای تراکنش عمل می‌کند و هر گونه تغییر در اطلاعات تراکنش، موجب تولید یک مقدار هش جدید می‌شود.

سپس شناسه‌های منحصر به فرد تراکنش‌ها به هم پیوند داده می‌شوند تا یک زنجیره از تراکنش‌ها بسازند که به عنوان یک بلاک شناخته می‌شود. وقتی که یک بلاک جدید ایجاد می‌شود، هش بلاک قبلی نیز در اطلاعات بلاک جدید قرار می‌گیرد. به این ترتیب، هر بلاک به طور یکتا به بلاک قبلی خود وصل می‌شود و تغییرات در یک بلاک موجب تغییر در تمام زنجیره بعدی می‌شود. این ساختار زنجیره بلوک‌ها، با نام بلاکچین شناخته می‌شود و امکان اطمینان از اصالت و سلامت اطلاعات در آن فراهم می‌شود.

تایید یکپارچگی داده ها

برای تایید یکپارچگی داده با استفاده از مقادیر هش در بلاکچین،‌ معمولا به روش زیر عمل می‌کنیم :

1. ابتدا داده‌های اصلی را به یک تابع هش مثلا تابع SHA-256 ارسال می‌شوند تا یک مقدار هش برای آن‌ها تولید شود.
2. در زمانی دیگر که نیاز به اعتبارسنجی داده‌ها باشد، داده‌ها دوباره به همان تابع هش فرستاده می‌شوند تا یک مقدار هش دیگر تولید شود.
3. این مقدار هش تولید شده با مقدار اصلی که در گام اول به دست آمده مقایسه می‌شود. اگر این دو مقدار برابر باشند، نشان‌دهنده این است که داده‌ها تغییر نکرده‌اند و یکپارچه هستند. اما اگر داده‌ها تغییر کرده باشند، مقدار هش جدید نیز تغییر خواهد کرد و این تطابق حاصل نخواهد شد.

در بلاکچین، این تکنیک برای تضمین امنیت و یکپارچگی داده‌ها در شبکه استفاده می‌شود و نقش اساسی در اعتماد و اطمینان از صحت داده‌ها و تراکنش‌ها دارد.

مکانیسم های استخراج و اجماع

در شبکه‌های بلاکچین، استخراج بلوک و اجماع دو مفهوم اساسی هستند که نقش مهمی در اعتبارسنجی تراکنش‌ها و افزودن آن‌ها به بلاکچین دارند. در ادامه، در مورد مکانیسم‌های استخراج و اجماع در بلاکچین و نقش توابع هش در این فرایند بیشتر صحبت خواهیم کرد.

• استخراج بلوک (Block Mining): در این مرحله کامپیوترهایی که در شبکه مشارکت دارند برای مثال ماینرها در شبکه بیت کوین، تراکنش‌های جدیدی را جمع‌آوری کرده و یک بلوک را ایجاد می‌کنند. برای ایجاد بلوک جدید، ماینرها باید یک مسئله ریاضی پیچیده (Proof of Work) را حل کنند که این فرایند به عنوان استخراج بلوک شناخته می‌شود. اولین ماینری که مسئله ریاضی را حل کرده و بلوک را ایجاد کند، می‌تواند بلوک را به زنجیره بلاکچین اضافه کند.
• اجماع (Consensus) : اجماع به معنای رسیدگی به توافق درباره اعتبار تراکنش‌ها و تایید بلوک‌ها است. برای اینکه بلوک جدیدی به زنجیره بلاکچین اضافه شود، باید اجماع بر سر اعتبار آن بلوک حاکم شود. اکثر شبکه‌های بلاکچین از الگوریتم‌های مختلف اجماع استفاده می‌کنند، از جمله POW (Proof of Work) که در بیت کوین استفاده می‌شود و (POS (Proof of Stake و POA (Proof of Authority) که در سایر بلاکچین‌ها تاثیرگذار هستند.

در این فرایندها، توابع هش نقش مهمی دارند. توابع هش برای تولید امضای دیجیتال از تراکنش‌ها استفاده می‌شوند تا از امنیت تراکنش‌ها و بلوک‌ها اطمینان حاصل شود.

مفاهیم پیشرفته هش در بلاکچین

بعد از بررسی مفاهیم اولیه و اصلی نوبت به بعضی از مفاهیم پیشرفته هش در بلاکچین می‌رسد که مورد بررسی قرار بگیرند.

• Salting Hash : یک روش امنیتی است که برای افزایش امنیت فرایند هش کردن اطلاعات، استفاده می‌شود. زمانی که یک مقدار،‌ هش می‌شود، یک رشته تصادفی (Salt) به این مقدار اضافه می‌شود و سپس مقدار کلی هش شده، محاسبه می‌شود.

• HMAC : این عبارت مخفف شده عبارت Hash-based Message Authentication Code است که به معنای کد احراز هویت پیام مبتنی بر هش است. HMAC یک تکنیک امنیتی است که برای احراز اصالت و اعتبار پیام‌ها استفاده می‌شود. در این روش، یک تابع هش برای ایجاد یک کد ارزیابی (Digest) از پیام استفاده می‌شود و سپس این کد با یک کلید مخصوص (Key) ترکیب می‌شود تا یک کد HMAC ایجاد شود. استفاده از این روش اطمینان می‌دهد که پیام اصلی بدون تغییر است و از سوی فرد مورد اعتماد ارسال شده است.

روندها و تحولات هش در آینده

هش یکی از مفاهیم کلیدی در امنیت اطلاعات است که در آینده با بهبود الگوریتم‌ها و استفاده گسترده‌تر در حوزه‌های جدید، نقش مهمی خواهد داشت. تحولات در بلاکچین و چالش‌های امنیتی نیز تاثیر زیادی بر روندهای هش در آینده خواهند داشت. در آینده، روندها و تحولات هش و فناوری بلاکچین ممکن است به شکل‌های مختلفی تغییر کنند. برخی از پیش‌بینی‌ها شامل موارد زیر می‌شود :

• توسعه و بهبود الگوریتم‌های هش : توسعه توابع هش با هدف ایجاد الگوریتم‌های بسیار قوی و امن، افزایش سرعت و کارایی این توابع و همچنین اعمال اصلاحات برای جلوگیری از حملات کریپتوگرافی، در آینده ادامه خواهد داشت.
• استفاده از هش در حوزه‌های جدید : هش ممکن است در زمینه‌های جدیدی مانند اینترنت اشیا (loT)، امنیت سایبری و حفظ حریم خصوصی بیشتر به کار گرفته شود.
• تحولات در بلاکچین : بلاکچین یک فناوری کلیدی است که از هش برای تایید تراکنش‌ها و اطلاعات استفاده می‌کند. در آینده، تحولات بلاکچین نقش مهمی هم در توسعه و بهبود هش خواهد داشت.
• چالش‌های امنیتی : با پیشرفت فناوری، چالش‌های جدید امنیتی نیز بروز خواهند کرد که نیاز به راه‌حل‌های هوشمندانه‌تر برای استفاده از هش دارند.

کاربرد های هش در حوزه های دیگر

توابع هش به عنوان ابزاری برای ایجاد اثر انگشت داده‌ها و اطلاعات برای احراز هویت و امنیت استفاده می‌شوند و کاربردهای بالقوه آن‌ها شامل موارد زیر می‌شود.

• مدیریت هویت دیجیتال : توابع هش به عنوان یک ابزار برای احراز هویت و تایید داده‌ها در سیستم‌های مدیریت هویت دیجیتال و تایید هویت (Identity Verification) استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، افراد می‌توانند اطلاعات شناسایی خود را با استفاده از تابع هش رمزگذاری کرده و این اطلاعات را امن‌تر از قبل نگهداری کنند.
• ردیابی زنجیره تامین :‌ توابع هش در زمینه ردیابی و اطمینان از اصالت محصولات در زنجیره تامین (Supply Chain) نیز کاربرد دارند. با استفاده از توابع هش، می‌توان اطلاعاتی مانند مراحل تولید، حمل و نقل، ذخیره‌سازی و توزیع محصولات را ردیابی کرده و از برقراری تقلب و تغییرات غیرمجاز جلوگیری کرد.

جمع بندی

در کالبد بلاکچین، توابع هش همواره جایگاه ویژ‌ه‌ای دارند. توابع هش در بلاکچین نقش بسیار اساسی و حیاتی را ایفا می‌کنند و آن‌ها برای ایجاد رمز گذاری داده‌ها، تضمین امنیت اطلاعات و تغییرات خارق‌العاده بر روی داده‌ها به کار می‌روند. توابع هش در بلاکچین باعث افزایش اعتماد، امنیت و تصمیم‌گیری‌های دقیق‌تر می‌شوند و از اثرات مثبتی بر سطح شفافیت، دقت و عدم تغییرناپذیری داده‌ها در زنجیره بلاک‌ها برخوردارند. در نتیجه، استفاده از توابع هش به عنوان ابزار کلیدی در بلاکچین، امکان ایجاد یک بستر اطلاعاتی امن، قابل اعتماد و پایدار را برای اطرافیان فراهم می‌آورد.

تتر (USDT) یک استیبل کوین در ارزهای دیجیتال است که به صورت ۱:۱ به دلار آمریکا پیوند خورده است. یعنی هر تتر نشان دهنده یک دلار آمریکاست. تتر بزرگترین استیبل کوین از نظر ارزش بازار است و به طور گسترده توسط معامله‌گران استفاده می‌شود. در این مقاله می‌خواهیم بیاموزیم که تتر چیست و همین طور ویژگی‌ها و کاربردهای آن کدامند. همچنین اهمیت، مزایا و مخاطرات استفاده از تتر را بررسی می‌کنیم.

تتر چیست؟

تتر (USDT) یک استیبل کوین است که نقش مهمی در اکوسیستم ارزهای دیجیتال دارد. در ماه می ۲۰۲۴ ارزش بازار تتر بیش از ۱۱۰ میلیارد دلار و سومین ارز دیجیتال بزرگ جهان بعد از بیت کوین و اتریوم است. تتر طوری طراحی شده است که به صورت یک به یک، به یک ارز فیات (دلار آمریکا) پیوند خورده است.

USDT در سال ۲۰۱۴ توسط براک پیرس (سرمایه‌گذار در بیت کوین)، ریو کالینز (کارآفرین) و کریگ سلرز (توسعه‌دهنده نرم‌افزار) راه‌اندازی شد. این افراد اولین ارز دیجیتال با پشتوانه دلار را با نام «realcoin» منتشر کردند تا به انتقال ارزهای فیات در شبکه بلاکچین کمک کند و بعداً در همان سال نام آن را به Tether تغییر دادند.

USDT که در ابتدا بر روی بلاکچین بیت کوین از طریق لایه Omni منتشر شده بود، حضور خود را بر روی بلاکچین‌های مختلف دیگر گسترش داده است. بخش قابل توجهی از عرضه تتر در بلاکچین اتریوم به عنوان توکن ERC-20 وجود دارد. همچنین USDT در بلاکچین‌‌های دیگری مانند EOS, TRON, Algorand و Solana نیز وجود دارد.

تتر چگونه کار می‌کند؟

کارکرد تتر به این صورت است که USDT توسط شرکت Ifinex تولید می‌شود و برای عرضه وارد صرافی ‌Bitfinex می‌شود. معامله‌گران می‌توانند تتر را به صرافی‌های مختلف انتقال دهند. تراکنش‌های تتر غیرمتمرکز است و روی بلاکچین‌های مختلفی انجام می‌شود اما توزیع واحدهای تتر به صورت متمرکز انجام می‌شود. همچنین تتر بر روی بالاکچین‌های مختلفی مانند امنی (OMNI) و اتریوم (ERC-20) و ترون (TRC-20) عرضه شده است که هر کدام از این بلاکچین‌ها ویژگی‌های خاص خود و سرعت و کارمزد تراکنش متفاوتی دارند.

ذخیره پشتوانه تتر چیست؟

هر تتر نشان‌دهنده یک دلار آمریکاست و ثابت بودن قیمت تتر ناشی از ذخایر ارز فیات آن است. شرکت ناشر تتر ادعا می‌کند که به میزان بیشتر از تتر در گردش پشتوانه واقعی (دلار و سایر دارایی‌ها) نگهداری می‌کند. به عبارت دیگر، شرکت Tether Limited ادعا می‌کند به ازای هر توکن تتر در گردش، دارای یک دلار در ذخایر خود به عنوان پشتوانه است (چه به صورت پول نقد یا اوراق قرضه کوتاه مدت و سپرده مدت‌دار).

تتر در وب‌ سایت خود درباره میزان ذخیره‌هایی که در اختیار دارد در مقابل تعداد توکن‌های در گردش USDT، گزارش‌های روزانه‌ای چاپ می‌کند. با این وجود، گمانه زنی‌هایی درباره این ‌ذخایر وجود دارد و تحقیقاتی توسط دادستان نیویورک در حال انجام است ولی تاکنون مدرکی در اثبات خلاف این ادعا در دست نیست.

سرمایه‌گذاران می‌توانند تتر را در اکثر صرافی‌های دیجیتال خریداری کنند. وقتی ۱۰۰ دلار تتر خریداری می‌کنید، ۱۰۰ توکن USDT دریافت می‌کنید و شرکت برای حفظ نسبت یک به یک هر تتر به دلار، ذخایر خود را ۱۰۰ دلار افزایش می‌دهد. هنگامی که کاربران توکن تتر را برای دریافت ارز فیات بازخرید کنند، توکن‌های تتر از بین می‌روند (توکن سوزی) و از گردش خارج می‌شوند.

تتر فاقد بلاکچین اختصاصی خود است، در عوض ترجیح می‌دهد توکن‌هایی را در بلاکچین‌‌های شخص ثالث ارائه دهد.

اهمیت تتر

تتر به عنوان یک پل ارتباطی بین ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات عمل می‌کند و به سرمایه‌ گذاران روشی ساده برای معامله با ارزش یک دلار آمریکا، بدون نوسانات ذاتی که در سایر ارزهای دیجیتال دیده می‌شود را ارائه می‌کند.

این ثبات به سرمایه‌ گذاران امکان می‌دهد که دارایی دیجیتالی که شباهت زیادی به ارز فیات دارد را در اختیار داشته باشند و همچنان بتوانند با آن سایر کوین‌های ارزشمند را معامله کنند.

تفاوت بین بیت کوین و تتر چیست؟

تفاوت بین بیت کوین و USDT این است که تتر به یک دارایی غیر کریپتو یعنی دلار آمریکا پیوند خورده است و بیت کوین به چیزی جز عرضه و تقاضا وابسته نیست. همچنین تتر یک ارز دیجیتال متمرکز است در حالی که بیت کوین غیرمتمرکز است. البته این یکی از دلایلی است که باعث پایداری تتر نسبت به کوین می‌شود. زیرا ارزهای دیجیتالی که وابسته به یک دارایی یا ارز واقعی نیستند در معرض نوسانات بازار قرار خواهند داشت.

تفاوت بین دلار آمریکا و تتر چیست؟

تفاوت اساسی تتر و دلار آمریکا در ساختار و عملکرد آنهاست. دلار (USD) شکل سنتی پول رایج آمریکاست که توسط دولت مرکزی آمریکا منتشر می‌شود. در حالی که، تتر (USDT) یک دارایی دیجیتال است که به ارزش دلار آمریکا پیوند خورده است و توسط یک شرکت خصوصی منتشر می‌شود. همچنین تتر را دلار دیجیتال می‌نامند زیرا شرکت منتشر کننده تتر ادعا می‌کند هر تتر قابل بازخرید به دلار آمریکاست. در واقع تتر نماینده ارز فیات دلار در دنیای مالی کریپتو است.

چگونه می‌توان در تتر سرمایه‌گذاری کرد؟

می‌توانید تتر را در اکثر صرافی‌های دیجیتال خریداری کنید. در مطلب مقایسه بهترین صرافی های ارز دیجیتال برای تازه واردها می‌توانید صرافی مناسب خود را پیدا کنید.

فرض کنید می‌خواهید دارایی USDT خود را با ارزهای دیگر جفت کنید. در این صورت کار شما آسان است زیرا اکثر صرافی‌های متمرکز و بسیاری از صرافی‌های غیرمتمرکز به کاربران خود اجازه می‌دهند USDT خود را با ارزهای دیجیتال دیگر جفت کنند.

Kaiko یک ارائه دهنده خدمات دیجیتال، عنوان کرده که تقریبا نیمی از معاملات بیت کوین توسط تتر انجام می‌شود.

راهنمای کامل برای استفاده از تتر را در زیر دنبال کنید.

بهترین روش برای خرید تتر چیست؟

اگر تصمیم به خرید تتر دارید، می‌توانید آن را در سه مرحله یعنی «انتخاب صرافی دیجیتال»، «خرید» و «ذخیره» خریداری کنید.

۱. صرافی دیجیتال خود را انتخاب کنید

خرید تتر با انتخاب یک صرافی ارز دیجیتال شروع می‌شود. صرافی به شما امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال را می‌دهد. شما می‌توانید با استفاده از سپرده‌های دلاری خود اقدام به خرید تتر کنید. مبادلات کریپتو هم از نظر پیچیدگی و هم هزینه متفاوت است. در نتیجه با دقت صرافی ارز دیجیتال خود را انتخاب کنید.

۲. تتر را خریداری کنید

پس از انتخاب صرافی دیجیتال خود می‌توانید سپرده افتتاحیه خود را انجام دهید. زمانی که آماده خرید تتر بودید، انجام معامله آسان خواهد بود. فقط باید نماد USDT را انتخاب و مقدار دلاری که می‌خواهید خریداری کنید را مشخص کنید. در انتها تراکنش خرید را آغار کنید و پس از نهایی شدن تراکنش، اکنون مالک مقداری تتر هستید.

۳.تتر خود را ذخیره کنید

در این مرحله باید بهترین کیف پول ارز دیجیتال خود را انتخاب کنید. پس از انتخاب کیف پول حالا باید نوع شبکه مورد نظر خود را برای انتقال تتر به کیف پول خود مشخص کنید. تتر بر روی شبکه‌های مختلفی مانند Arbitrum one, BEP20, Polygon, TRC20, ERC20 موجود است. قبل از انتقال تتر به کیف پول دیجیتال خود از پشتیبانی کیف پولتان از شبکه تتر مورد نظر اطمینان حاصل کنید.

موارد استفاده از تتر چیست؟

تتر نقش‌های متعددی را در اکوسیستم کریپتو ایفا می‌کند و نیازهای مختلف معامله‌گران و سرمایه‌ گذاران را برآورده می‌کند:

• تجارت و سرمایه‌گذاری: تتر ابزار مورد علاقه معامله‌گرانی است که می‌خواهند به سرعت و به طور کارآمد به ارزهای دیجیتال مختلف وارد و از آن خارج شوند. ارزش پایدار تتر همانند پناهگاهی امن در طول دوره‌های نوسانات بالا به معامله‌گران اجازه می‌دهد، وجوه خود را از نوسانات حفظ کنند بدون اینکه از بازار کریپتو خارج شوند.
• دسترسی سریع به ثبات بازار: اگر قیمت بیت کوین یا سایر دارایی‌های دیجیتال به سرعت در حال کاهش باشد، می‌توان با تبدیل آن به تتر از کاهش ارزش آن جلوگیری کرد و همچنان در بازار کریپتو باقی ماند.
• کسب سود: برخی از پلتفرم‌ها و کیف پول‌های کریپتو، حساب دارای بهره برای استیبل کوین‌هایی مانند تتر ارائه می‌کنند. کاربران از این طریق می‌توانند بازده دارایی بیشتری از بازده حساب‌های پس انداز سنتی داشته باشند.
• قابلیت انتقال سریع و آربیتراژ بین صرافی‌های دیجیتال: با استفاده از تتر می‌توان وجوه خود را خیلی سریع بین صرافی‌ها جابه‌جا کرد. همچنین از آن برای آربیتراژ بین کوین‌های مختلف و کسب سود از نوسان آنها استفاده می‌شود.
• پرداخت جهانی و حواله: پرداخت از طریق روش‌های مالی سنتی، گران و زمان‌بر است. تتر راه حلی با کارمزد کمتر و نقل و انتقال سریعتر حواله‌های برون مرزی ارائه می‌کند. همچنین تعداد فزاینده‌ای از بازرگانان و ارائه دهندگان خدمات، روش پرداخت تتری را می‌پذیرند که این به ویژه برای پرداخت‌های بین المللی مفید است.
• امکان معاملات به سبک فارکس: با استفاده از USDT می‌توان جفت ارزهای دیجیتالی مانند BTC/USDT را در صرافی‌های متمرکز معامله کرد. با این امکان معامله‌گران به راحتی می‌توانند پوزیشن‌های خود را هج کنند.

نقش تتر در دیفای چیست؟

در زیر به ۴ کاربرد مهم تتر در سیستم مالی غیرمتمرکز DeFi اشاره می‌کنیم:

• ایجاد جفت ارزهای دیجیتال: بیشتر صرافی‌های دیجیتال غیرمتمرکز (DEX) مانند Uniswap امکان معامله بین دارایی‌های کریپتو مانند BTC و ETH را فراهم می‌کنند. استفاده از USDT باعث ایجاد جفت ارزهایی مانند BTC/USDT شده است که به معامله‌گران این امکان را می‌دهد تا بدون خروج از بازار کریپتو ارزهای دیجیتال را مانند فارکس معامله کنند.
• تسهیل پرداخت‌ها و تراکنش‌های دیفای: نوسانات بالای ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم آنها را برای پرداخت‌های معمولی نامناسب می‌کند. تتر یک وسیله مبادله پایدار برای برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapp) فراهم می‌کند. در واقع می‌توان گفت تتر در دیفای عملکردی مشابه عملکرد ارزهای فیات در سیستم مالی سنتی دارد.
• امکان وثیقه گذاری برای وام دادن: بازارهای وام‌دهی غیر‌متمرکز به کاربران اجازه می‌دهند تا برای گرفتن وام دارایی‌هایی را وثیقه بگذارند. وام گیرندگان می‌توانند تتر را برای گرفتن وام در دیفای به عنوان وجه تضمین قرار دهند. همچنین وام دهندگان با گرفتن بهره وام خود به تتر از ریسک نوسان قیمت اجتناب می‌کنند.
• پل ارتباطی بین کریپتو و فیات: تتر به عنوان یک پل ارتباطی بین اقتصاد دیجیتال و سیستم مالی سنتی عمل می‌کند. اکثر کاربرانی که برای جابه‌جایی پول بین حساب‌های بانکی و ارزهای دیجیتال به صرافی‌های متمرکز متکی هستند، تتر برای آن‌ها همانند یک پل ارتباطی است. بعد از تبدیل ارز فیات به USDT، می‌توان آن را در سیستم مالی غیرمتمرکز انتقال داد و معامله کرد.

مزایای تتر چیست؟

از آنجایی که تتر یکی از بزرگترین ارزهای دیجیتال است، واضح است که استفاده از تتر مزایای بسیاری دارد که در فهرست زیر به چند مورد آن اشاره می‌کنیم.

• ارزش ثابت: بزرگترین مزیتی که باعث می‌شود سرمایه‌ گذاران تتر را انتخاب کنند، ارزش پایدار آن است. یک USDT همیشه یک دلار ارزش دارد.
• بدون نوسان: بسیاری از ارزهای دیجیتال نوسانات بالایی دارند اما تتر این طور نیست. البته این بدون نوسان بودن تتر یعنی با سرمایه‌ گذاری در آن از رشدهای بزرگ در بازار کریپتو سودی نمی‌برید اما دچار کاهش ارزش هم نمی‌شوید.
• هزینه‌های کم: کارمزد‌های مرتبط با استفاده از تتر نسبتا پایین است، که احتمالا یکی از دلایلی است که این ارز به یکی از محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال تبدیل شده است.
• هجینگ: معامله‌گران و سرمایه‌گذاران می‌توانند از تتر برای محافظت از موقعیت خود در شرایط نزولی بازار استفاده کنند. با تبدیل دارایی‌ها به USDT می‌توانند ارزش سرمایه خود را حفظ کنند.
• انتقال سریع: انتقال سریع و کم هزینه بین صرافی‌ها و کیف پول‌های مختلف از ویژگی‌های تتر است. کاربران با استفاده از تتر می‌توانند از زمان پردازش طولانی‌تر و با هزینه بالاتر مربوط به انتقال ارزهای فیات جلوگیری کنند. در نتیجه تتر برای پرداخت‌ تراکنش‌های برون مرزی مزیت قابل توجهی دارد.

ریسک‌ها و مخاطرات تتر چیست؟

در حالی که تتر عمیقا با سیستم مالی غیرمتمرکز ادغام شده است، همواره نگرانی‌ها و انتقادهایی پیرامون آن وجود دارد. در زیر به صورت خلاصه به این موارد اشاره کرده‌ایم.

• عدم شفافیت ذخایر قابل اعتماد: شرکت Tether Limited در سال ۲۰۲۱ به دلیل ارائه نادرست ذخایر خود، توسط دادستانی نیویورک محکوم به پرداخت جریمه شد. این شرکت ۱۸.۵ میلیون دلار جریمه پرداخت کرد و همچنین موافقت کرد که گزارش‌های دوره‌ای در مورد ترکیب ذخایر پشتوانه‌ای خود ارائه کند. با این حال، بسیاری هنوز احساس می‌کنند این شرکت فاقد شفافیت و حسابرسی کافی در مورد ذخایر خود است.

• ریسک نظارتی از سوی مقامات: استیبل کوین‌هایی مانند USDT تحت نظارت فزاینده‌ای از سوی رگولاتورها قرار گرفته‌اند. تغییرات پیوسته در مقررات و ایجاد چالش‌های قانونی می‌تواند بر ثبات و دوام تتر اثر بگذارد و منجر به ایجاد محدودیت معاملاتی شود. برای مثال، تتر ممکن است با چالش‌هایی در مورد توانایی خود برای تبدیل به ارز فیات از طریق صرافی‌ها و سایر پلتفرم‌ها مواجه شود.
• نوسانات قیمت: اگر چه تتر تلاش می‌کند قیمت خود را ثابت نگه دارد اما کاملا از نوسانات مصون نیست. عوامل متعددی می‌توانند بر ارزش تتر نسبت به دلار آمریکا تاثیر بگذارند و منجر به انحراف موقت قیمت آن شوند. همچنین کاهش ارزش دلار به عنوان ارز فیات در طول زمان باعث می‌شود ارزش تتر واقعا ثابت نباشد.

در گذشته تتر همیشه نتوانسته برابری خود را با دلار آمریکا حفظ کند. برای مثال در آوریل ۲۰۱۷ نرخ ارز USDT به طور لحظه‌ای به ۰٫۹۱ کاهش یافت و دسامبر همان سال تا نسبت ۱٫۱ هم بالا رفت. همچنین اینکه تتر قابل استخراج نیست و قابلیت ماینینگ ندارد از دید بسیاری از کاربران نقطه ضعف تلقی می‌شود.

آیا تتر قانونی است؟

قانونی بودن تتر مانند سایر ارزهای دیجیتال، بسته به کشور و حوزه‌های قضایی آن کشور متفاوت است. برخی از مناطق ممکن است مقررات یا محدودیت‌های خاصی در مورد استفاده از رمز‌ارزهای پایه داشته باشند. مهم است که قوانین و مقررات داخلی خود را برای تعیین وضعیت قانونی تتر بررسی کنید. با اینکه شرکت تتر در کشور آمریکا نیست اما توسط مرجع قانونی OFAC نظارت می‌شود و خرید و فروش آن در این کشور قانونی است.

تتر همواره در مورد شفافیت و ذخایر قانونی خود با انتقادهایی مواجه است. در گذشته شرکت تتر به دلیل عدم نگهداری کامل ذخایر و عدم ارائه حسابرسی‌های رسمی در آمریکا شامل پرداخت جریمه قرار گرفته است. با وجود این مشکلات، تتر همچنان به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صرافی‌های مختلف ارزهای دیجیتال در دسترس است.

البته از اواسط سال ۲۰۲۳ شرکت تتر شروع به انتشار گزارش‌های حسابرس‌ مستقل مورد تایید مراجع قانونی، کرده است. ادامه این کار به مرور باعث رفع ابهامات شفافیت اطلاعاتی تتر می‌شود.

آیا تتر ارز دیجیتال امنی است؟

ایمنی تتر همواره به عنوان یک ارز دیجیتال موضوعی مورد بحث بوده است. از یک طرف تتر، دارایی دیجیتالی با نوسان کم است که معامله‌گران بسیاری از آن برای جابه‌جایی بین ارزهای دیجیتال مختلف یا تبدیل سرمایه‌ گذاری‌های خود به ارز فیات استفاده می‌کنند. از طرف دیگر انتقادها و مناقشات پیرامون ذخایر و شفافیت تتر، باعث ایجاد نگرانی برای سرمایه‌گذاران است.

هدف تتر، ارائه ثبات در بازار بی‌ثبات کریپتو است و امنیت آن به عنوان یک سرمایه‌ گذاری متمرکز، تحت تاثیر مدیریت ذخایر پشتوانه تتر، نقدینگی و شرایط بازار است. این‌ موارد مورد توجه قانون‌گذارها خواهد بود که بعد از فروپاشی TerraUSD تلاش‌های بیشتری در این زمینه انجام گرفته است.

چشم انداز آینده تتر چیست؟

تتر این پتانسیل را دارد که در تراکنش‌های آنلاین به طور گسترده پذیرفته شود. همچنین می‌تواند در بین معامله‌گران صرافی‌های ارزهای دیجیتال محبوب‌تر شود. البته برای پذیرش گسترده‌تر توسط مردم، شرکت تتر باید شفاف‌تر کردن عملکرد داخلی خود و پاسخ‌گویی به مردم را انجام دهد.

با وجود نوآوری‌های استیبل کوین‌های دیگر، تتر هنوز بخش زیادی از ارزش بازار را به خود اختصاص داده است و نقش‌های بسیار خود را در پروژه‌های سیستم مالی غیرمتمرکز حفظ کرده است. در واقع تتر به عنوان رگ حیات دیفای عمل می‌کند.

آینده نامشخص است اما نقش تتر به عنوان پل ارتباطی بین ارزهای دیجیتال و فیات احتمالا قابل توجه باقی‌ خواهد ماند. به خصوص که بازار ارزهای دیجیتال به بلوغ رسیده و به دنبال ثبات بین نوسانات است. با این حال، برای سرمایه‌گذاران و کاربران مهم است که مطلع بمانند و خطرات و مزایای بالقوه هنگام برخورد با استیبل کوین‌هایی مانند USDT را در نظر بگیرند.

نتیجه گیری

تتر یک ارز دیجیتال ثابت است که دارای پشتوانه دلار آمریکاست و هر تتر ارزشی معادل یک دلار آمریکا دارد. دلار یکی از قوی‌ترین ارزهای جهان است و همین موضوع اهمیت تتر را بیشتر می‌کند. تتر در چند سال گذشته نقش مهمی را در رشد امور مالی غیرمتمرکز ایفا کرده است. توانایی آن در افزایش نقدینگی بازار، امکان وثیقه‌گذاری و عمل کردن به عنوان پل ارتباطی بین دنیای فیات و کریپتو، تتر را به یکی از پایه‌های مهم برنامه‌های دیفای تبدیل کرده است.

با این حال، نگرانی‌هایی در مورد شفافیت، حسابرسی و ریسک نظارتی تتر وجود دارد. در حالی که رقبای تتر در حال ظهور هستند، همچنان بسیاری از برنامه‌های دیفای به استفاده از استیبل کوین تتر متکی هستند. در نهایت، تتر هم پتانسیل‌های باورنکردنی و هم در صورت شکست، خطرات طولانی را برای اکوسیستم دیفای در پی دارد. آینده قابل پیش‌بینی تیست، اما کاربرد یکپارچه آن برای زمان حال بدون تردید غیر قابل انکار است.

استیبل کوین ارز دیجیتالی است که ارزش آن به ارز فیات (دلار و یورو)، دارایی پایه (طلا) یا دارایی‌های مالی دیگر (سایر ارزهای دیجیتال) وابسته است. هدف استیبل کوین‌ها، ارائه جایگزینی برای ارزهای دیجیتال پر‌نوسان است. در واقع به دلیل نوسان کم استیبل کوین‌ها، از آن‌ها برای تراکنش‌های معمولی استفاده می‌شود. در این مقاله قصد داریم یاد بگیریم که استیبل کوین چیست و ویژگی‌های مهم آن کدامند. همچنین به بررسی فواید و کاربردهای استیبل کوین در دنیای واقعی می‌پردازیم.

استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین‌ها، توکن ارز دیجیتال با قیمت ثابت هستند که این ثبات قیمت با پیوند دادن توکن به یک دارایی پایه مانند طلا یا ارز فیات حاصل می‌شود. این کوین‌ها با داشتن دارایی‌های سنتی به عنوان پشتوانه، توانستند اعتماد مردم را به ثابت بودن قیمت خود جلب کنند. به همین دلیل استیبل کوین‌ها اغلب گزینه‌ای برای کاربران نهادی و خرده فروش‌ها هستند.

به عبارت دیگر، استیبل کوین‌ها نوعی دارایی دیجیتال هستند که ارزش آن‌ها در برابر یک کلاس دارایی سنتی خارجی، ثابت باقی ‌می‌ماند. استیبل کوین‌ها با داشتن پشتوانه یک دارایی، نوسانات قیمت خود را کاهش می‌دهند. این دارایی پشتوانه، می‌تواند دارایی‌های ارزشمند یا ارز فیات باشد. استیبل کوین‌ها هم ویژگی غیرمتمرکز سازی ارزهای دیجیتال و هم ثبات ارزهای فیات را دارند، درنتیجه یک دارایی پایدار و قابل اعتماد بشمار می‌روند.

نوسانات ارزهای دیجیتال چه در کوتاه‌مدت و چه بلندمدت، کوین‌ها را به یک سرمایه گذاری سوداگرانه تبدیل کرده است. بیت کوین برای استفاده روزانه بیش از حد نوسان می‌کند، در نتیجه به یک دارایی دیجیتال نیاز است که غیرمتمرکز باشد اما ارزش آن تغییر نکند. در واقع بازار کریپتو به دارایی مالی نیاز داشت که بتواند به عنوان پولی برای ذخیره ارزش در سیستم مالی غیرمتمرکز استفاده شود. همچنین این دارایی ثابت دیجیتال باید بتواند به عنوان وسیله مبادله نیز عمل کند و تورم پایینی هم داشته باشد تا قدرت خرید آن همیشه حفظ شود. در نتیجه این‌گونه بود که استیبل کوین‌ها با این ویژگی‌ها ایجاد و به دنیای کریپتو اضافه شدند.

انواع استیبل کوین‌ها کدامند؟

در بازار، استیبل کوین‌ها به ۶ دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات (Fiat-collagenized stablecoins)
• استیبل کوین با پشتوانه ارزهای دیجیتال (Crypto backed stablecoins)
• استیبل کوین با پشتوانه کالای ارزشمند (Commodity backed stablecoins)
• استیبل کوین الکوریتمی (Algorithmic Stablecoins)
• استیبل کوین بدون پشتوانه (Non-collaterized stablecoins)
• استیبل کوین دوگانه (Hybrid stablecoins) 

استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات چیست؟

این کوین‌ها رایج‌ترین انواع استیبل کوین‌ هستند و با نسبت ۱:۱ پشتیبانی می‌شوند. به این معنی که یک استیبل کوین را می‌توان با یک واحد ارز مبادله کرد. استیبل کوین‌های با پشتوانه فیات توسط ارزهایی مانند دلار، یورو یا پوند وثیقه‌گذاری می‌شوند. به ازای هر استیبل کوین موجود مقداری ارز فیات در خزانه به عنوان پشتوانه آن نگهداری می‌شود تا اطمینان حاصل شود که هر استیبل کوین قابل بازخرید است.

این دسته از استیبل کوین‌ها ساده‌ترین اما متمرکزترین نوع هستند. نهاد مرکزی به عنوان نگهبان ذخیره فیات عمل می‌کند و صدور توکن‌های جدید دارای پشتوانه فیات را مدیریت می‌کند. کوین‌های تتر USDT و USDC  از این نوع استیبل کوین‌ها هستند.

• مزایا: ساختار ساده و تضمین نوسان قیمت کم از مزایای استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات است.
• معایب: دارای ساختاری متمرکز است که امکان هک آن را به وجود می‌آورد‌ و باید به سازمان متمرکزی که نگهداری وثیقه را بر عهده دارد اطمینان داشت که باعث ورشکسته شدن کوین نشود. همچنین نیاز به مقررات و ممیزی دارد.

استیبل کوین دارای پشتوانه کریپتو چیست؟

ارزهای دیجیتال نیز برای وثیقه گذاری استیبل کوین‌ها استفاده می‌شوند. یک استیبل کوین با پشتوانه کریپتو مانند یک استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات عمل می‌کند اما به جای استفاده از ارز فیات، از ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم به عنوان پشتوانه استفاده می‌کند. استیبل کوین‌ DAI نمونه ای از این دسته است.

• مزایا: غیرمتمرکز است و ثبات خود را از طریق فناوری بلاکچین و قرارداد‌های هوشمند تضمین‌ می‌کند. همچنین به متولی و مرجع نیاز ندارد.
• معایب: ساختار استیبل کوین‌‌های با پشتوانه کریپتو پیچیده‌تر است و وابستگی بسیار زیاد این کوین‌ها به ارز دیجیتال وثیقه‌گذاری شده، از معایب آن‌هاست.

استیبل کوین‌ دارای پشتوانه کالا چیست؟

این استیبل کوین‌ها دارای پشتوانه دارایی ارزشمندی مانند فلزات گرانبها هستند. رایج‌ترین کالایی که برای وثیقه‌گذاری از این نوع از استیبل کوین‌ها استفاده می‌شود، طلا است. اما در موارد دیگر استیبل کوین‌ها توسط املاک، نفت و سایر فلزات ارزشمند هم پشتیبانی می‌شوند. این دارایی‌ها اغلب در انبار یک شخص ثالث قابل اعتماد ذخیره می‌شوند. (XAUT|Tether gold) و (PAXG | Paxos gold) نمونه ای از استیبل کوین‌ها با پشتوانه طلا هستند.

• مزایا: توکن سازی با پشتوانه کالا، نقدینگی بیشتری را به بازار تزریق می‌کند.
• معایب: این استیبل کوین‌ها متمرکز هستند و برای اطمینان از صحت آن‌ها باید فرآیند حسابرسی انجام شود.

استیبل کوین الگوریتمی چیست؟

نوعی استیبل کوین هستند که پشتوانه و وثیقه‌ای ندارند. در عوض ثبات آن‌ها از طریق الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند حفظ می‌شود. این استیبل کوین‌ها از الگوریتم‌های پیچیده برای تنظیم خودکار عرضه و تقاضای توکن استفاده می‌کنند تا قیمت ثابت خود را حفظ کنند. TerraUSD (UST) مثالی از استیبل کوین الگوریتمی است که در سال ۲۰۲۲ دچار سقوط ارزش شد.

• مزایا: بر روی سیستم مالی غیرمتمرکز DeFi اجرا می‌شوند.
• معایب: استیبل کوین‌های الگوریتمی در مقایسه با انواع دیگر استیبل کوین‌ها بی‌ثبات‌تر هستند زیرا ثبات آن‌ها به‌ جای داشتن دارایی پشتیبان آن‌ها، به اعتماد و اطمینان سرمایه‌گذاران به الگوریتم متکی است.

استیبل کوین بدون پشتوانه به سبک سینوراژ چیست؟

استیبل کوین‌هایی هستند که برای حفظ ثبات خود به هیچ وثیقه یا دارایی متکی نیستند و از الگوریتم‌ها و تکنیک‌های مدیریت عرضه برای کنترل عرضه و تقاضا استفاده می‌کنند. الگوریتم‌های این استیبل کوین‌ها طوری طراحی شده که به طور خودکار میزان عرضه استیبل کوین را در پاسخ به تغییرات تقاضا یا شرایط بازار تنظیم می‌کند. هدف استیبل کوین‌های غیر وثیقه‌ای دستیابی به ثبات بدون تکیه بر دارایی دیگر است که امکان انعطاف‌ پذیری و مقیاس‌ پذیری بیشتری را در عملیات آن‌ها فراهم می‌کند. Basis Cash یا (BAC) مثالی از این دسته از استیبل کوین‌هاست.

• مزایا: غیرمتمرکز و بدون نیاز به پشتوانه است و از قراردادهای هوشمند برای ایجاد یک سیستم عرضه استفاده می‌کند.
• معایب: پیچیده‌ترین مکانیسم را در بین استیبل کوین‌ها دارد.

استیبل کوین دوگانه چیست؟

استیبل کوین‌های هیبریدی از ترکیبی از انواع دارایی‌ها و الگوریتم‌ها برای ثابت نگه داشتن ارزش خود استفاده می‌کنند. Frax نمونه‌ای از استیبل‌ کوین دوگانه است.

• مزایا: با تنوع بخشی در مکانیسم‌های پایداری قیمت، می‌توان ریسک‌های آن را کاهش داد و ارزهای با نوسانات کمتری ایجاد کرد.
• معایب: شامل پیچیدگی‌های بسیاری در مدیریت دارایی و اطمینان از رعایت قوانین هستند.

مکانیسم‌های تثبیت قیمت در استیبل کوین‌ چیست؟

استیبل کوین‌ها از طریق مکانیسم‌های مختلف به ثبات قیمت دست می‌یابند. یکی از این راه‌ها این است که ارزش آن‌ها را به یک ارز فیات مانند دلار آمریکا متصل (Peg) کنیم. این بدان معناست که یک استیبل کوین باید همیشه ارزش یک واحد ارز فیات انتخابی را داشته باشد.

روش دیگر استفاده از مکانیسم‌های ذخیره برای حفظ قیمت ثابت کوین است. این مکانیسم‌ها شامل نگهداری ذخایر دارایی‌های با ارزش مثل کالاها، ارز‌های فیات و یا سایر ارزهای دیجیتال برای تثبت ارزش استیبل کوین است. وقتی که قیمت بازار  از نسبت آن با دارایی پگ شده فاصله گرفت، از این ذخایر برای بازگرداندن قیمت استفاده می‌شود.

علاوه بر این، انجام فعالیت‌ آربیتراژ در حفظ ثبات قیمت استیبل کوین نقش مهمی دارد. آربیتراژ روشی است که برای استفاده از تفاوت قیمت بین بازارها و صرافی‌های مختلف استفاده می‌شود. آربیتراژورها اطمینان حاصل می‌کنند که قیمت یک استیبل کوین نسبت به دارایی  معادل‌سازی شده آن (Pegged) مانند دلار آمریکا، ثابت بماند.

وقتی که قیمت بازار یک استیبل کوین نسبت به قیمت دارایی معادل‌سازی شده دچار انحراف می‌شود، مثلا اگر یک استیبل کوین با قیمت ۱٫۰۵ دلار معامله شود در حالی که نسبت آن باید ۱ دلار باشد، آربیتراژورها تا زمانی که قیمت به تعادل برسد، مازاد عرضه را خریداری می‌کنند.

روش‌های Pegging استیبل کوین به ارز فیات چیست؟

استیبل کوین‌ها می‌توانند از روش‌های زیر به ارزهای فیات peg یا متصل شوند:

• مکانیسم‌های ذخیره: ناشران استیبل کوین همواره ‌ذخیره ای از دارایی‌هایی مانند پول نقد یا اوراق قرضه دولتی، معادل با ارزش استیبل کوین‌های در گردش‌ دارند. این کار تضمین می‌کند که استیبل کوین بتواند در هر زمانی توسط ارز فیات بازخرید شود.
• فعالیت‌های آربیتراژ: اگر قیمت بازار یک استیبل کوین از دارایی و یا ارز فیات متصل شده آن کمتر یا بیشتر شود، آربیتراژ کننده‌ها با خرید و فروش استیبل کوین‌ها این تفاوت قیمت را از بین می‌برند تا ارزش استیبل کوین حفظ شود.
• مداخلات بازار: صادرکنندگان استیبل کوین ممکن است با خرید و فروش کوین‌های خود در بازار مداخله کنند تا ارزش استیبل کوین خود را حفظ کنند.
• وثیقه سازی: برخی از استیبل کوین‌ها توسط ذخیره ارز فیات که در حساب‌های بانکی نگهداری ‌می‌شوند، پشتیبانی‌ می‌شوند. این کار به حفظ ارزش استیبل کوین‌ها نسبت به ارز فیات کمک می‌کند.
• مکانیسم قراردادهای‌ هوشمند: استیبل کوین‌های ساخته شده بر روی پلتفرم‌های بلاکچین اغلب از قرارداد‌های هوشمند برای تنظیم خودکار عرضه و تقاضا بر اساس تغییرات در قیمت استیبل کوین، استفاده می‌کنند. این مکانیسم‌ها به تثبیت ارزش استیبل کوین‌ها نسبت به ارز فیات ثابت آن‌ها کمک می‌کند.

مزایای استفاده از استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین‌ها چند مزیت دارند که در فهرست زیر به آن‌ها اشاره کرده‌ایم:

• ثبات: استیبل کوین‌ها قیمت ثابتی را ارائه می‌کنند که آن‌ها را نسبت به سایر ارزهای دیجیتالی که نوسان قیمت قابل توجهی را تجربه می‌کنند، قابل اعتمادتر می‌کند.
• تراکنش‌های برون مرزی: استیبل کوین‌ها می‌توانند تراکنش‌های برون مرزی را سریعتر و ارزانتر از روش‌های سنتی انجام دهند.
• دسترسی پذیری: استیبل کوین‌ها برای هرکسی که به اینترنت متصل باشد،‌ در دسترس هستند و برای افرادی که به خدمات بانکداری سنتی دسترسی ندارند، چنین دسترسی را فراهم می‌کنند.
• حریم خصوصی: برخی از استیبل کوین‌ها ویژگی حفظ حریم خصوصی را ارائه می‌کنند که به کاربران این امکان را می‌دهد که بدون افشای اطلاعات شخصی تراکنش‌ها را انجام دهند.
• تمرکز زدایی: بسیاری از استیبل کوین‌ها بر اساس فناوری بلاکچین کار می‌کنند که غیرمتمرکز و شفاف است و خطر دستکاری یا سانسور را کاهش می‌دهد.
• محافظت در برابر تورم: استیبل‌ کوین‌های با پشتوانه ارز فیات می‌توانند با تورم در کشورهایی با اقتصاد‌های ناپایدار یا شرایط تورمی مقابله کنند.
• ثبات بازار: استیبل کوین‌ها می‌توانند با ایجاد پوششی در برابر نوسانات سایر ارزهای دیجیتال و کاهش ریسک سیستمی، به ثبات بازار ارزهای دیجیتال کمک کنند.
• قابلیت برنامه‌ریزی: قراردادهای هوشمند مرتبط با برخی از استیبل کوین‌ها امکان تراکنش‌های خودکار و برنامه‌های پیچیده مالی را فراهم می‌سازند.

کاربرد استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین‌ها یک ارز دیجیتال هستند که در آن لازم نیست نگران نوسانات قیمت یا بی‌ثباتی قیمت کریپتو باشید. برخی از کاربردهای استیبل کوین‌ها در دنیای واقعی به صورت زیر است:

پرداحت جهانی و حواله

موسسات مالی مانند Well Fargo و JP Morgan به استیبل کوین‌ها به عنوان راه حلی کارآمد برای تسویه پرداخت‌های بین المللی نگاه می‌کنند. تراکنش‌های برون مرزی با استیبل کوین‌ها سریعتر، ارزانتر و کارآمدتر از روش‌های سنتی مانند سوئیفت و وسترن یونیون است. روش‌های فعلی نه تنها پرهزینه هستند، بلکه روز‌ها طول می‌کشد تا یک پرداخت بین المللی تسویه شود. این زمان و کارمزد می‌تواند با استفاده از استیبل کوین‌ها بهینه‌تر شود.

همچنین امروزه از استیبل کوین‌ها به عنوان روش پرداخت برای خرید کالاهای فیزیکی در بسیاری از فروشگاه‌ها استفاده می‌شود.

محافظت از تریدرها

استیبل کوین‌ها می‌توانند تجارت کریپتو را تقویت کنند و از سرمایه‌گذاران در بازارهای پرنوسان و بی‌ثبات محافظت کنند. در یک بازار نزولی، معامله‌گران می‌توانند بیت کوین و اتریوم  یا سایر دارایی‌های رمزنگاری خود را در کسری از ثانیه به استیبل کوین تبدیل کنند و سپس از بازار پرنوسان نزولی خارج شوند بدون اینکه آنها را به ارز دیجیتال دیگری تبدیل کنند.

ریسک‌ها و مخاطرات استیبل کوین‌ چیست؟

استیبل کوین‌ها با خطرات و چالش‌هایی همراه هستند که باید در نظر گرفته شوند. این خطرات و چالش‌ها در زیر آورده شده‌اند.

• نوسانات: در حالی که هدف استیبل کوین‌ها ثبات است اما از نوسانات بازار در امان نیستند. نوسانات در ارزش دارایی‌های اساسی یا تغییر در احساسات سرمایه‌گذاران می‌تواند منجر به نوسانات قیمت استیبل کوین‌ها شود.
• عدم قطعیت نظارتی: چشم انداز نظارتی برای استیبل کوین‌ها هنوز در حال تحول است و در مورد نحوه برخورد مقامات در سراسر جهان با آن‌ها تردید وجود دارد. تغییرات در مقررات می‌تواند بر استفاده و ارزش آن‌ها تاثیر بگذارد.
• ریسک طرف مقابل: برخی از استیبل کوین‌ها برای حفظ ذخایر یا وثیقه به نهادهای متمرکز متکی هستند و ثبات استیبل کوین به قابلیت اطمینان این نهادها بستگی دارد.
• عدم شفافیت: شفافیت پروژه‌های استیبل کوین متفاوت است و برخی از آنها ممکن است اطلاعات کافی در مورد ذخایر یا مکانیسم خود ارائه نکنند. این عدم شفافیت می‌تواند ارزیابی ارزش واقعی و ریسک‌های مرتبط با یک استیبل کوین را برای سرمایه گذاران دشوار کند.
• دستکاری بازار: استیبل کوین‌ها بخصوص آنهایی که حجم معاملات پایینی دارند، می‌توانند توسط دارندگان بزرگ دستکاری شوند.
• مخاطرات تکنولوژی: استیبل کوین‌های ساخته شده بر فناوری بلاکچین در معرض خطرات تکنولوژی مانند آسیب پذیری‌های قرارداد هوشمند یا مسائل تراکم شبکه هستند که می‌تواند بر ثبات آنها تاثیر بگذارد.
• نگرانی‌های نقدینگی: استیبل کوین‌ها باید نقدینگی کافی داشته باشند تا بتوانند قیمت ثابت خود را حفظ کنند و درخواست بازخرید کاربران را فراهم کنند. نقدینگی نا‌کافی می‌تواند منجر به چالش‌هایی در هنگام خرید یا فروش استیبل کوین‌ها شود.
• بی‌ثباتی اقتصادی: تغییرات شرایط اقتصادی، نرخ بهره، نرخ تورم یا سیاست‌های دولت می‌تواند بر ثبات ارزهای فیات که برخی از استیبل کوین‌ها به آنها متصل هستند، اثر بگذارند. این به نوبه خود می‌تواند بر استیبل کوین اثر بگذارد.

آینده استیبل کوین‌ها

استیبل کوین‌ شکل جدیدی از پول دیجیتال است و به جای یک مقام مرکزی، به صورت الگوریتمی کنترل می‌شود. این کوین‌ها مزایای پولی مشابه ارز فیات را دارند و به عنوان دارایی‌های با ثبات دیجیتال شناخته می‌شوند.

به دلیل مخاطرات ذاتی استیبل کوین‌ها، دولت‌ها در حال بررسی و تنظیم مقرراتی مشابه قوانین بانک‌ها برای آنها هستند. در انجام این‌ کار، ناشران استیبل کوین باید ذخایر کوین خود را نزد موسسات سپرده‌گذاری سنتی بیمه کنند. این امر استیبل کوین را هم در برابر نوسانات قیمت و هم در برابر سرقت و ورشکستگی ناشر تا حدودی محافظت می‌کند. همچنین ناشران این کوین‌ها هم تحت نظارت فدرال خواهند بود و آنها باید از محدودیت‌های مربوط به نهادهای مالی تجاری پیروی کنند.

با وجود پیچیدگی‌ها و مخاطرات استیبل کوین‌ها، آنها پتانسیل زیادی برای تغییر چشم انداز پرداخت‌ها دارند. استیبل کوین‌ها در حال مقبولیت و جلب اعتماد عمومی بیشتری هستند و توانایی بسیاری در تغییر آینده سیستم مالی دارند.

نتیجه‌گیری

استیبل کوین‌ها یک نوآوری مهم در دنیای ارزهای دیجیتال هستند که ثبات ارزش را فراهم می‌کنند. مکانیسم‌های مورد استفاده برای حفظ ثبات در استیبل کوین‌ها متفاوت است، از تضمین این کوین‌ها با دارایی‌های واقعی یا ارزهای فیات گرفته تا استفاده از الگوریتم‌ها را می‌توان نام برد.

تثبیت قیمت یکی از جنبه‌های مهم استیبل کوین‌هاست که به آنها اجازه می‌دهد در برابر یک ارز فیات یا دارایی خاص ارزش‌گذاری شوند. در حالی که استیبل کوین‌ها دارای مزایایی مانند کاهش نوسانات هستند، با خطرات و چالش‌هایی نیز روبه‌رو هستند که باید مورد توجه قرار گیرد. به طور کلی مکانیسم ثبات و تثبیت قیمت‌ها در تضمین موفقیت و مقبولیت استیبل کوین‌ها در چشم انداز صنعت کریپتو نقش حیاتی دارد.

هاوینگ بیت کوین رویدادی است که در آن پاداش استخراج تراکنش‌های بیت کوین به نصف کاهش می‌یابد. این رویداد بعد از استخراج (Mining) هر ۲۱۰،۰۰۰ بلاک در بلاکچین بیت کوین رخ می‌دهد. در این مقاله قصد داریم یاد بگیریم هاوینگ بیت کوین چیست و چرا هاوینگ برای اکوسیستم بیت کوین ضروری است. همچنین اهمیت و اثرات هاوینگ را بر ماینر‌ها و سرمایه‌گذاران بررسی کرده و به تاریخچه و آینده رویداد هاوینگ اشاره می‌کنیم.

هاوینگ بیت کوین چیست؟

هاوینگ (Halving) یک ویژگی پروتکل بیت کوین است که پاداش استخراج بلاک‌های جدید در بلاکچین این کوین را به نصف کاهش می‌دهد. این رویداد تقریبا هر چهار سال یک بار یا پس از استخراج هر ۲۱۰،۰۰۰ بلاک رخ می‌دهد. هدف از هاوینگ بیت کوین، کنترل تورم بیت کوین با کم کردن نرخ تولید کوین‌های جدید است. این کار باعث می‌شود ارز دیجیتال بیت‌کوین با گذشت زمان کمیاب‌تر شود.

رویداد هاوینگ به این دلیل مهم است که می‌تواند بر سودآوری استخراج کننده‌ها و همین طور قیمت بیت کوین تاثیر بگذارد. هاوینگ یک رویداد قابل پیش‌بینی است که در بلاکچین بیت کوین طراحی شده است. پیش بینی می‌شود که آخرین هاوینگ بیت کوین در سال ۲۱۴۰ اتفاق بیفتد، که در آن تعداد کل بیت کوین‌های استخراج شده و در گردش به حداکثر محدودیت عرضه (۲۱ میلیون بیت کوین) خواهد رسید.

اهمیت هاوینگ بیت کوین چیست؟

رویداد هاوینگ طوری در پروتکل بلاکچین بیت کوین برنامه ریزی شده که نرخ عرضه این کوین را کاهش دهد. این کم شدن تورم عرضه کوین باعث کمیابی و باارزش شدن بیت کوین می‌شود. در مقابل، سرعت انتشار ارزهای فیات در طول زمان افزایش می‌یابد و از ارزش آن‌ها کاسته می‌شود.

هاوینگ راهی است که بلاکچین بیت کوین برای کمیابی این کوین ارائه کرده و این کمبود، یکی از دلایلی است که توجه بسیاری از سرمایه‌گذاران را به خود جلب کرده است. این افزایش توجه سبب افزایش تقاضا برای بیت کوین می‌شود و در نهایت افزایش قیمت بیت کوین را به دنبال دارد.

ماینینگ و پاداش بلاک بیت کوین چیست؟

استخراج بیت کوین فرآیندی است که در آن ماینرها با استفاده از قدرت محاسباتی خود، تراکنش‌های بیت کوین را تایید و به بلاکچین بیت کوین اضافه می‌کنند. فرآیند استخراج با حل مسائل ریاضی پیچیده‌ای که با عنوان Proof of Work شناخته می‌شود، انجام می‌گیرد. استخراج بیت کوین فرآیندی هزینه‌بر، اما برای حفظ امنیت و پایداری بلاکچین بیت کوین حیاتی است. در نتیجه ماینر‌ها برای تشویق به استخراج بلاک جدید، پاداش دریافت می‌کنند. همچنین استخراج بیت کوین به توزیع غیرمتمرکز بیت کوین‌های جدید کمک می‌کند. پاداش بلاک، مقدار بیت کوینی است که به ماینرها برای اضافه کردن یک بلاک جدید به بلاکچین داده می‌شود. این پاداش به عنوان انگیزه‌ای برای استخراج کننده‌ها عمل می‌کند تا تراکنش‌ها را تایید کنند و امنیت شبکه را حفظ کنند. در شبکه بیت کوین، پاداش بلاک شامل دو قسمت بیت کوین جدید و کارمزد تراکنش‌های آن بلاک است.

فرآیندهای هاوینگ بیت کوین چیست؟

به طور فنی در طول یک رویداد هاوینگ بیت کوین، موارد زیر رخ می‌دهد:

• تنظیم پاداش هر بلاک: شبکه بیت کوین به طور خودکار پاداش بلاک را تنظیم می‌کند. در واقع شبکه بلاکچین بیت کوین برنامه‌ریزی شده که بعد از هر ۲۱۰،۰۰۰ بلاکی که ایجاد می‌شود، تعداد بیت کوین هایی که به ماینرها برای ایجاد هر بلاک جدید پاداش می‌دهد را نصف کند.
•  اجرای کد: هاوینگ به‌ گونه‌ای کدگذاری شده که وقتی تعداد مشخصی از بلاک‌ها استخراج شدند، شبکه، کد را برای کاهش بلاک فعال می‌کند.
• تغییر نرخ تورم: با کاهش پاداش بلاک، نرخی که بیت کوین‌های جدید تولید و وارد گردش می‌شوند، کاهش می‌یابد. در نتیجه به طور موثری نرخ تورم عرضه بیت کوین کم می‌شود.
• تغییر درآمد ماینرها: درآمد استخراج کننده‌ها کاهش می یابد زیرا آن‌ها بیت کوین‌های کمتری برای کار محاسباتی انجام شده دریافت می‌کنند. این امر می‌تواند بر فعالیت کلی استخراج و امنیت شبکه تاثیر بگذارد.
• به ‌روز رسانی اجماع: همه گره‌ها در بلاکچین بیت کوین باید پاداش بلاک کاهش یافته را برای عملکرد صحیح سیستم به رسمیت بشناسند و بپذیرند. این یک قانون اجماع در شبکه بلاکچین بیت کوین است که همه کاربران به آن پایبند هستند.

اثر هاوینگ بیت کوین بر اکوسیستم کریپتو چیست؟

رویداد هاوینگ بیت کوین می‌تواند بر حوزه‌های زیر در صنعت کریپتو اثر بگذارد:

• عرضه بیت کوین: هاوینگ نرخ تولید بیت کوین‌های جدید را کاهش می‌دهد و درنتیجه باعث کمیابی بیشتر بیت کوین می‌شود. این کمیابی می‌تواند به صورت ثابت ماندن یا افزایش تقاضا، ارزش بیت کوین را افزایش دهد.
• عملیات استخراج بیت کوین: کاهش پاداش، ماینرها را تحت فشار قرار می‌دهد تا عملیات خود را بهینه کنند، که معمولا منجر به یافتن راه‌های استخراج کارآمدتر با صرفه‌جویی انرژی بیشتر می‌شود. همچنین بعد از رویداد هاوینگ صرفه ناشی از استخراج بیت کوین کاهش می‌یابد و منجر به ادغام قدرت میان شرکت‌های ماینینگ می‌شود.
• روند بازار کریپتو: معمولا رویداد هاوینگ افزایش قیمت‌ کوین‌ها در بازار کریپتو را به دنبال دارد. زیرا کاهش عرضه بیت کوین‌های جدید می‌تواند منجر به افزایش تقاضا در این کوین و ایجاد یک روند صعودی در قیمت بیت کوین شود. این روند صعودی می‌تواند باعث ایجاد یک روند صعودی در کل بازار کریپتو شود و سرمایه‌گذاران جدیدی را به بازار کریپتو جلب کند.
• سود آوری و پایداری شبکه ماینینگ: برای استخراج کننده‌های بیت‌کوین، هاوینگ به معنای کاهش سودآوری است مگر اینکه با افزایش قیمت بیت کوین جبران شود. در بلند مدت شرکت‌های ماینینگ برای افزایش سودآوری، به نوآوری در ماینرها برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی تشویق می‌شوند که این امر می‌تواند به پایداری شبکه بیت کوین کمک کند.
• امنیت شبکه بلاکچین: کاهش احتمالی نرخ هش پس از هاوینگ می‌تواند بر امنیت شبکه بیت کوین اثر بگذارد اما افزایش کارمزد تراکنش‌ها بعد از هاوینگ می‌تواند به حفظ انگیزه‌های استخراج کننده‌ها و در نتیجه امنیت شبکه کمک کند.
• محیط زیست: نیاز به استخراج کارآمدتر به دلیل کاهش پاداش‌ها می‌تواند منجر به کاهش اثرات زیست محیطی ماینر‌های بیت کوین‌ شود زیرا استخراج کننده‌ها به دنبال منابع انرژی تجدیدپذیر و سخت افزاری کارآمدتر می‌روند.

اثر رویداد هاوینگ بیت کوین بر ماینرها چیست؟

هاوینگ تاثیرهای قابل توجهی بر استخراج کننده‌های بیت کوین دارد. در زیر به برخی از این تاثیرات اشاره می‌کنیم.

• کاهش پاداش‌ها و سودآوری: مستقیم‌ترین اثر هاوینگ، کاهش تعداد بیت کوین‌هایی است که ماینرها به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. این نصف شدن سود می‌تواند به طور قابل توجهی بر سودآوری ماینرها تاثیر بگذارد، به ویژه اگر قیمت بیت کوین افزایش نیابد. استخراج کننده‌های بیت کوین هزینه‌های عملیاتی بالایی دارند و در این شرایط ممکن است برای ضرر ندادن دچار مشکل شوند.
• نیاز به کارایی و ارتقا تجهیزات: برای داوم سودآوری ماینرهای بیت کوین، ماینرها باید کارایی عملیاتی خود را افزایش دهند. این شامل بهینه سازی و ارتقا تجهیزات سخت افزاری دستگاه‌های ماینینگ به مدل‌های کارآمدتر و دستیابی به منابع انرژی ارزان‌تر است.
• تجمیع صنعت ماینینگ: وقتی رقابت بین شرکت‌های ماینینگ زیاد است و با رویداد هاوینگ پاداش ماینینگ کاهش می‌یابد، ممکن است تجمیع بازار اتفاق بیفتد. یعنی فقط شرکت‌هایی با کارایی بالا و هزینه عملیاتی پایین در بازار باقی می‌مانند و احتمال ادغام برخی از شرکت‌های کوچکتر وجود دارد.
• تاثیر بر قیمت: پس از رویداد هاوینگ قیمت بیت کوین، نقش مهمی بر بقای استخراج کننده‌ها دارد. با افزایش قیمت بیت کوین، مزرعه‌های ماینینگ می‌توانند ضرر ناشی از هاوینگ را جبران کنند.

اثر رویداد هاوینگ بیت کوین بر سرمایه‌گذاران چیست؟

هاوینگ بیت کوین می‌تواند چندین تاثیر بر سرمایه‌گذاران داشته باشد.

• انتظار افزایش قیمت: سرمایه‌گذاران اغلب انتظار دارند که قیمت بیت کوین به دلیل کاهش عرضه بعد از یک رویداد هاوینگ افزایش یابد. این انتظار می‌تواند باعث افزایش معاملات و نوسان قیمت بیت کوین شود زیرا سرمایه‌گذاران برای تحقق سود‌های بالقوه خرید می‌کنند.
• رفتار سفته بازی: با نزدیک شدن به رویداد هاوینگ معاملات سفته‌بازان منجر به ایجاد نوسان‌های قیمتی زیادی در بازار می‌شود. این نوسانات ریسک سرمایه‌گذارانی که با روند بازار آشنا نیستند را افزایش می‌دهد.
• تاثیر بلندمدت: برای سرمایه‌گذاران بلندمدت، نصف شدن پاداش استخراج ممکن است نگرانی بزرگی نباشد زیرا آن‌ها بیشتر روی روند کلی تقاضای بیت کوین تمرکز دارند.
• روند بازار کریپتو: هاوینگ سنتیمنت بازار کریپتو را تحت الشعاع قرار می‌دهد و معمولا منجر به ایجاد دیدگاهی خوشبینانه در مورد آینده بیت کوین می‌شود.
• پتانسیل برای بازار صعودی: از نظر تاریخی رویداد هاوینگ به عنوان محرکی برای بازارهای صعودی در بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال بوده است.

اثر رویداد هاوینگ بیت کوین بر آلت کوین‌ها چیست؟

رویدادهای هاوینگ بیت کوین در گذشته تاثیرهای قابل توجهی بر بازار ارزهای دیجیتال داشته است که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• تاثیر قیمتی: هاوینگ با کاهش سرعت تولید بیت کوین می‌تواند باعث افزایش قیمت بیت کوین شود. این امر تاثیر مثبتی بر آلت کوین‌ها می‌گذارد زیرا سرمایه‌گذاران ممکن است به دنبال تنوع بخشی به سبد سرمایه‌گذاری خود باشند که منجر به افزایش تقاضا و در نتیجه افزایش قیمت آلت کوین‌ها شود.
• سنتیمنت سرمایه‌گذاران: رویداد هاوینگ می‌تواند احساس مثبتی در بازار ارزهای دیجیتال ایجاد کند. این خوش‌بینی ناشی از کمیابی بیت کوین، می‌تواند به بازار آلت کوین‌ها نیز منتقل شود. به ویژه اگر سرمایه‌گذاران انتظار سودهای مشابهی از سایر ارزهای دیجیتال داشته باشند.
• تزریق سرمایه: پس از هاوینگ بیت کوین، برخی از سرمایه‌گذاران ممکن است سرمایه خود را از بیت کوین به آلت کوین‌ها منتقل کنند تا به دنبال بازدهی بالاتر باشند که این می‌تواند منجر به شروع رالی آلت کوین‌ها (Alt Season) شود. همچنین با کاهش پاداش استخراج بیت کوین برخی ماینرها ممکن است توجه خود را به توکن‌ و یا آلت کوین‌های سودآورتر معطوف کنند.

تاریخچه هاوینگ بیت کوین

هاوینگ در بلاکچین بیت کوین برنامه ریزی شده و کاهش نرخ تورم ارز دیجیتال را تضمین می‌کند. در این قسمت تاریخچه مختصری از آن را بیان می‌کنیم.

• قبل از هاوینگ: تا قبل از اولین هاوینگ ماینرها تعداد ۵۰ بیت کوین را به عنوان پاداش برای اضافه کردن یک بلاک جدید دریافت می‌کردند.
• ۱. هاوینگ  ۲۰۱۲: در تاریخ ۲۸ نوامبر ۲۰۱۲، اولین هاوینگ بیت کوین رخ داد و پاداش بلاک از ۵۰ به ۲۵ بیت کوین کاهش یافت. قیمت بیت کوین در روز اولین هاوینگ ۱۲ دلار بود. این رویداد آغازگر دوره جدیدی برای بیت کوین بود و فقط ۱۵۰ روز بعد قیمت بیت کوین به ۱۲۷ دلار رسید.
• ۲. هاوینگ ۲۰۱۶: در ۹ ژوئیه ۲۰۱۶ دومین هاوینگ بیت کوین انجام شد و پاداش بلاک از ۲۵ به ۱۲٫۵ بیت کوین کاهش یافت. قیمت بیت کوین ۱۵۰ روز بعد این رویداد افزایش قابل توجهی داشت و از ۶۵۰ به ۷۵۸ دلار رسید که تاثیر کاهش عرضه بر دینامیک‌های بازار را نشان داد.
• ۳. هاوینگ ۲۰۲۰: در تاریخ ۱۱ می ۲۰۲۰، پاداش بلاک بار دیگر از ۱۲٫۵بیت کوین به ۶٫۲۵ بیت کوین نصف شد. این رویداد توسط جامعه کریپتو به دقت دنبال شد و قیمت بیت کوین از روز هاوینگ از ۸۸۲۱ دلار به ۱۰۹۴۳ دلار بعد از ۱۵۰ روز رسید.
• ۴. هاوینگ ۲۰۲۴: آخرین هاوینگ در ۱۹ آوریل ۲۰۲۴ رخ داد و پاداش بلاک را به ۳٫۱۲۵ بیت کوین کاهش داد. قیمت بیت کوین در روز هاوینگ ۶۳۵۰۰ دلار بود. این رویداد بر چشم انداز اقتصادی و کاهش دسترسی به بیت کوین در آینده تاثیر‌گذار خواهد بود.

آینده هاوینگ بیت کوین

آخرین هاوینگ در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۲۴ اتفاق افتاد و پاداش بلاک به ۳٫۱۲۵ بیت کوین رسید. انتظار می‌رود که رویداد بعدی در سال ۲۰۲۸ رخ دهد و پاداش استخراج هر بلاک جدید به ۱٫۵۶۲۵ بیت کوین برسد.

هاوینگ نهایی بیت کوین زمانی اتفاق می‌افتد که پاداش بلاک برای ماینرها برای آخرین بار کاهش می‌یابد. بر اساس طراحی اصلی بیت کوین مجموعا ۳۲ رویداد هاوینگ وجود خواهد داشت، زمانی که پاداش بلاک به تقریبا صفر بیت کوین برسد. انتظار می‌رود این اتفاق در سال ۲۱۴۰ میلادی رخ دهد. بعد از هاوینگ نهایی، استخراج کننده‌ها دیگر پاداش بلاک دریافت نخواهند کرد اما همچنان از طریق دریافت کارمزدهای تراکنش تشویق به انجام پردازش تراکنش‌ها می‌شوند.

توجه داشته باشید که بلاکچین بیت کوین به صورتی طراحی شده که مجموعا ۲۱ میلیون بیت کوین تولید و عرضه کند. همان طور که به هاوینگ نهایی نزدیک می‌شویم، سرعت تولید بیت کوین‌های جدید به تدریج کاهش می‌یابد و بیت کوین به تدریج کمیاب‌تر می‌شود. گذشته نشان داده که رویداد هاوینگ معمولا با حرکات مثبت قیمتی در ماه‌های پس از رویداد همراه‌ هستند. با این‌ حال، باید توجه داشته باشیم که عملکرد گذشته تضمین کننده نتایج قطعی مشابه در آینده نیست.

نتیجه‌گیری

رویدادهای هاوینگ به این دلیل حائز اهمیت هستند که پاداش استخراج هر بلاک جدید بیت کوین را کاهش می‌دهند و به طور موثری نرخ تولید بیت کوین‌های جدید را نصف می‌کنند. این امر می‌تواند منجر به کاهش عرضه شود و اگر تقاضا ثابت بماند و یا زیاد شود، احتمالا منجر به افزایش قیمت بیت کوین‌ خواهد شد. در کل هاوینگ بیت کوین یک رویداد محوری در دنیای کریپتو است که تاثیر قابل توجهی بر اکوسیستم بیت کوین، عرضه و تقاضای آن، اقتصاد حوزه استخراج آن و در نهایت روند بازار کریپتو دارد.

همچنین، رویداد هاوینگ یک واقعه مهم در بلاکچین بیت کوین است زیرا به طور مستقیم بر عرضه بیت کوین‌های جدید تاثیر می‌گذارد و در نتیجه می‌تواند پیامدهایی برای بازار ارز دیجیتال ایجاد کند. هاوینگ بیت کوین، استخراج کننده‌ها را تشویق می‌کند تا شرایط جدیدی را فراهم کنند که در آن کارایی و مدیریت هزینه دارای اهمیت بالایی است. ماینرهایی که بتوانند عملیات خود را بهینه کنند، بیشتر از دیگران قادر به تحمل اثرات هاوینگ هستند و می‌توانند فعالیت خود را ادامه دهند.

کوین‌ها ارز‌های دیجیتالی هستند که فقط روی بلاکچین بومی خود اجرا می‌شوند و نمی‌توان آن‌ها را روی بلاکچین‌های دیگر به شکل اصلی استفاده کرد. در این مقاله یاد می‌گیریم که مفهوم کوین و مشخصه‌های اصلی کوین چیست و انواع کوین‌ها کدامند. همچنین بررسی می‌کنیم که سیر تکاملی کوین‌های دیجیتال چگونه بوده و چگونه از کوین‌ها در بلاکچین و دیفای استفاده می‌شود. به علاوه با مشهورترین کوین‌ها آشنا می‌شویم و یاد می‌گیریم چگونه برای خرید کوین‌ها یک کیف پول دیجیتال انتخاب کنیم.

کوین چیست؟

در صنعت کریپتو، کوین، ارز دیجیتال بومی بلاکچین خود است که به صورت مستقل عمل می‌کند و به عنوان وسیله‌‌ای برای انجام مبادلات استفاده می‌شود. در واقع از کوین‌ها برای انتقال دارایی‌ها، پرداخت هزینه تراکنش‌ها و پاداش مشارکت کننده‌های بلاکچین استفاده می‌شود. کوین‌ها متمایز از توکن‌هایی هستند که بر روی بلاکچین‌های موجود غیربومی خود اجرا می‌شوند. اولین و شناخته شده‌ترین کوین‌، بیت کوین (BTC) است که درسال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکامورا راه اندازی شد.

مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال چیست؟

کوین‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که به عنوان وسیله‌ای برای معامله طراحی شده‌اند و از فناوری بلاکچین برای ثبت و انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. چیزی که کوین‌ها را از ارزهای سنتی متمایز می کند این است که ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی و دولت‌ها تنظیم می‌شوند، درحالی که کوین‌های دیجیتال بر روی شبکه‌های غیرمتمرکزی از کامپیوترها اجرا می‌شوند. این تمرکز زدایی به طور بالقوه می‌تواند شفافیت، امنیت و آزادی سیستم را بیشتر کند و از دستکاری دولت‌ها در سیستم مالی جلوگیری کند.

ویژگی‌های اصلی کوین چیست؟

ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد کوین‌ها، علاقه کاربران به رمز ارزها را بیشتر کرده است. برخی از مشخصه‌های اصلی کوین‌ را در زیر آورده‌ایم:

• غیرمتمرکز بودن: کوین‌های کریپتو در شبکه‌های غیرمتمرکز اجرا می‌شوند و آن‌ها توسط هیچ مقام مرکزی مانند دولت و بانک کنترل نمی‌شوند. آن‌ها بر اساس قوانین پروتکل خود و رای گیری و اجماع نظر کاربران اداره می‌شوند. این مشخصه کوین‌ها به کاربران آزادی و حریم خصوصی بیشتری را در مورد معاملاتشان می‌دهد. در کل این ساختار غیرمتمرکز به کوین‌ها اجازه می‌دهد که برخلاف ارزهای فیات، خارج از کنترل دولت‌ها فعالیت کنند.
• امنیت: کوین‌های دیجیتال از رمزنگاری پیشرفته برای ایمن کردن تراکنش‌ها و کنترل تولید واحدهای جدید استفاده می‌کنند. در واقع کوین‌ها با رمزنگاری و رمزگذاری محافظت می‌شوند. هر کوین، بلاکچین مخصوص به خود را دارد که در آن همه تراکنش‌های انجام و تایید شده، موجود است. همچنین فناوری بلاکچین تضمین می‌کند که همه تراکنش‌ها امن و شفاف است و کاربران می‌توانند بدون اتکا به اشخاص ثالث، مطمئن باشند که کوین‌هایشان ایمن هستند.
• ثبات: بعد از تایید یک تراکنش در سیستم غیرمتمرکز نمی‌توان آن را برگرداند. به علاوه امکان حذف و اصلاح تراکنش در آن به هیچ عنوان وجود ندارد که این ویژگی از کلاهبرداری جلوگیری می‌کند.
• ناشناسی: کوین‌ها می‌توانند تراکنش‌ها را بدون فاش کردن‌ هویت طرفین انجام دهند، این کار سطح بالایی از حریم خصوصی را برای کاربران فراهم می‌کند.
• عرضه محدود: اکثر کوین‌ها عرضه محدودی دارند که توسط الگوریتم آن‌ها از پیش تعیین شده است. این محدودیت عرضه می‌تواند ارزش یک کوین را در طول زمان افزایش دهد. به عنوان مثال تنها ۲۱ میلیون بیت کوین می‌تواند عرضه شود و اتریوم نیز در حال کاهش تورم است. با این حال همه کوین‌ها کمیاب نیستند مانند دوج کوین که هیچ سقفی در عرضه خود ندارد.

انواع کوین چیست؟

در بالا اشاره کردیم که ویژگی‌های اصلی کوین‌ چیست و در اینجا بر اساس نحوه ایجاد، ارزش و عملکرد آنها، انواع کوین‌ها را بررسی می‌کنیم.

• کوین‌ بومی (Native Coin)
• کوین‌ فورک شده (Forked Coin)
• کوین پوشیده (Wrapped Coin)
• کوین ثابت (Stable Coin)
• میم کوین (Meme Coin)
• شت کوین (Shit Coin)

کوین‌ بومی

کوین‌هایی هستند که بر روی بلاکچین خود اجرا می‌شوند و به عنوان ارز اصلی شبکه عمل می‌کنند. معمولا از کوین‌های بومی برای انجام نقل و انتقالات و پرداخت هزینه‌های شبکه استفاده می شود. به عنوان مثالی از کوین‌های بومی می‌توان به بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) و لایت کوین (LTC) روی شبکه‌های خودشان اشاره کرد.

کوین‌ فورک شده

Forked Coins کوین‌هایی هستند که از یک بلاکچین موجود منشعب شده‌اند و منجر به ایجاد یک شاخه جدید و مستقل از بلاکچین اصلی می‌شوند. این تغییرات می‌تواند به دلیل بروز رسانی قوانین یا پروتکل‌های بلاکچین باشد. دو نوع فورک مهم وجود دارد:

• Soft Fork: نوعی آپدیت سازگار با نسخه‌های قبلی است که تغییرات جزئی در بلاکچین ایجاد می‌کند.
• Hard Fork: اعمال تغییرات عمده در بلاکچین که با نسخه‌های قبلی سازگاری ندارد و یک بلاکچین جدید با کوین جدید به وجود می‌آورد.

مثال‌هایی از کوین‌های فورک شده عبارتند از بیت کوین کش (BCH) و اتریوم کلاسیک (ETC) که هر دو از فورک‌های سخت بلاکچین‌های بیت کوین و اتریوم به وجود آمده‌اند.

کوین پوشیده یا رپد توکن

Wrapped coin دارایی دیجیتالی هستند که ارزش یک کوین را روی بلاکچین دیگری منعکس می‌کنند. در تعریف کوین گفتیم که کوین‌ها فقط روی بلاکچین اصلی و بومی خود اجرا می‌شوند. در نتیجه برای اجرا کردن کوین بر روی یک بلاکچین دیگر باید آن‌ها را به Wrapped Coins تبدیل کرد. Wrapped به معنی پوشیده است، به این دلیل پوشیده نامیده می‌شود که ارز اصلی در یک پوشش یا یک گاوصندوق دیجیتالی قرار می‌گیرد و امکان ایجاد نسخه پوشیده آن (که یک توکن است) بر روی بلاکچین دیگر فراهم می‌شود. به عنوان مثالی از این کوین‌ها می‌توان به WBTC اشاره کرد که نسخه ERC-20 بیت کوین بر روی بلاکچین اتریوم است.

جالب است بدانید برای تبدیل BTC به WBTC، عمل پوشش یا Wrapp اتفاق می‌افتد و برای تبدیل WBTC به بیت کوین، فرایند سوزاندن یا Burning انجام می‌شود. این سیستم اطمینان می‌دهد که همیشه دقیقا یک بیت کوین برای هر WBTC در گردش وجود دارد. درکل کوین‌های پوشیده به عنوان پلی بین بلاکچین‌های مختلف عمل می‌کنند و به ارتقا اکو سیستم کریپتو کمک شایانی می‌کنند.

کوین ثابت

استیبل کوین‌ها نوعی از ارز‌های دیجیتال هستند که ارزش حود را به دارایی مرجع خارجی مانند ارز فیات یا طلا پیوند می‌‌دهند تا قیمت آن ثابت بماند. در واقع این کوین‌های ثابت برای انجام تراکنش‌های رایج مناسب‌تر هستند.

سه دسته استیبل کوین وجود دارد:

• دارای وثیقه فیات: ارزش این کوین‌های ثابت به ارزش ارزهای فیات یا طلا پیوند خورده است. این کوین‌ها به این صورت کار می کنند که برای هر استیبل کوین منتشر شده، مقداری ارز فیات به عنوان وثیقه یا پشتوانه گذاشته می‌شود تا قیمت آن‌ها ثابت و پایدار باقی بماند. از معروف‌ترین استیبل کوین‌های این دسته تتر (USDT) است که ارزش آن همواره برابر یک دلار آمریکاست.
• دارای وثیقه کریپتو: نوعی استیبل کوین هستند که به جای پشتوانه فیات یا کالا، از وثیقه گذاری دارایی‌های کریپتو پشتیبانی می‌کنند. در این کوین‌ها کاربران دارایی‌های کریپتو خود را به عنوان وثیقه در یک قرارداد هوشمند قفل می‌کنند و در ازای آن مقدار مشخصی استیبل کوین دریافت می‌کنند که ارزش آن استیبل کوین به ارزش ارز فیات معینی پیوند خورده است. از استیبل کوین‌های دارای وثیقه کریپتو برای وام دهی در پلتفرم‌های دیفای استفاده می‌شود. شناخته شده ترین استیبل کوین این دسته DAI (معادل یک دلار آمریکا) است که توسط پلتفرم MakerDAO ارائه می‌شود و بر روی بلاکچین اتریوم کار می‌کند.
• بدون وثیقه (الگوریتمی): این استیبل کوین‌ها برای ثابت نگهداشتن ارزش خود به هیچ دارایی فیزیکی وابسته نیستند. آن‌ها از الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند برای کنترل عرضه و تقاضا استفاده می‌کنند. الگوریتم‌های این استیبل کوین‌ها به گونه‌ای طراحی شده است که در صورت افزایش قیمت، تعداد ارزهای بیشتری عرضه کند و در صورت کاهش قیمت ارزها را از بازار خریداری کند تا قیمت ثابت بماند. معروف‌ترین این گروه USDC بود که در سال ۲۰۲۲ ثبات قیمتی خود را از دست داد.

میم کوین

میم کوین نوعی ارز‌دیجیتال است که بر اساس شوخی‌ها و meme های اینترنت ایجاد شده است. این کوین‌ها به صورت سرگرمی و نیمه جدی راه اندازی می‌شوند اما برخی از آن‌ها توانسته‌اند به شهرت و ارزش بازاری قابل توجهی دست پیدا کنند. از میم کوین‌ها فقط می‌توان به عنوان ارز مبادلاتی استفاده کرد. دوج کوین (DOGE) و شیبا (SHIB) از جمله میم کوین‌هایی‌هستند که به دلیل اقبال عمومی کاربران به شهرت رسیدند.

شت کوین

Shit Coin به کوین‌هایی می‌گویند که دارای ارزش بسیار پایینی هستند و معمولا با هدف مشخصی هم ایجاد نشده‌اند. این کوین‌ها فقط برای بهره بردن از نوسانات قیمتی بازار ایجاد می‌شوند و  ارزش آن‌ها بر مبنای حدس و گمان تغیر می‌کند. BCC و BTT نمونه‌هایی از شت کوین هستند.

کوین‌های اصلی کدامند؟

تا اینجا گفتیم که کوین چیست و انواع کوین کدامند، حال می خواهیم با مهم‌ترین کوین‌های دنیای کریپتو بر اساس ارزش‌ بازار آشنا شویم.

• بیت کوین (BTC): بیت کوین اولین و شناخته شده‌ترین کوین دیجیتال است که به آن طلای دیجیتال نیز می‌‌گویند. بیت کوین بر روی یک شبکه غیرمتمرکز از کامپیوترها به نام بلاکچین ثبت می‌شود. در واقع بیت کوین یک شبکه متن باز است که تحت مالکیت یک فرد یا یک سازمان نیست. بیت کوین قابلیت تقسیم شدن به قسمت‌های کوچک را دارد که به آن ساتوشی می‌گویند.
• اتریوم (ETH): اتریوم در سال ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد و پس از بیت کوین دومین کوین دیجیتال بازار از نظر ارزش بازار است. اتریوم یک پلتفرم بلاکچین غیر متمرکز است که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. بیشتر ارزهای‌دیجیتال، دارایی‌های دیجیتال و ابزار‌های دیفای بر روی بلاکچین اتریوم اجرا می‌شوند.
• تتر (USDT): استیبل کوینی است که ارزش آن به ارز فیات دلار آمریکا پیوند خورده و ارزش آن همواره ثابت و برابر ۱ دلار است. تتر در سال ۲۰۱۴ راه اندازی شد و از آن زمان بزرگترین استیبل کوین از نظر ارزش بازار است. این کوین دیجیتال به دلیل حجم بالای معاملات و استفاده گسترده در بازار مالی دیجیتال، اهمیت زیادی دارد.
• بایننس کوین (BNB): کوین دیجیتال بومی صرافی بایننس است و در BNB Chain استفاده می‌شود. BNB ابتدا به عنوان یک توکن ERC-20 روی بلاکچین اتریوم راه‌ اندازی شد اما بعدها به بلاکچین بایننس منتقل شد. از این کوین برای پرداخت کارمزدهای معاملاتی در صرافی بایننس و شرکت در ICO کوین‌ها استفاده می‌شود.
• سولانا (SOL): کوین بلاکچین سولاناست که برای پرداخت کارمزدهای تراکنش در شبکه استفاده می شود. شبکه سولانا برای افزایش سرعت و کارایی طراحی شده است. به ادعای سولانا این شبکه قادر است تا ۵۰،۰۰۰ تراکنش غیرمتمرکز در ثانیه را پشتیبانی کند.

سیر تکاملی کوین‌ها چگونه است؟

ایده ظهور کوین‌ها و ارزهای دیجیتال برای پاسخ به اشکالات ارزهای فیزیکی و سیستم مالی سنتی بوده است. ارزهای سنتی با محدودیت جغرافیایی همراه بوده که معاملات برون مرزی را سخت و پرهزینه می‌کرده است. مفهوم کوین دیجیتال با این هدف ایجاد شد که با حذف این واسطه‌ها، باعث تسهیل تراکنش‌های آنی و بدون مرز شود. سیر تحول کوین‌ها به شکل زیر بوده است.

۱. تلاش‌های نخستین در سیستم مالی دیجیتال

پیشگامان اولیه ارزهای دیجیتال متوجه شدند که با رمزنگاری در سیستم مالی می‌توانند امنیت و حریم خصوصی تراکنش‌ها را افزایش دهند. این تلاش‌های اولیه برای رمزنگاری در امور مالی در مقایسه با روش‌های رمزنگاری پیچیده‌ای که امروزه استفاده می‌شود، بسیار ابتدایی بودند. با این حال، آن‌ها زمینه را برای تکامل تکنیک‌های رمزنگاری فراهم کردند که بعدها در ایجاد ارزهای دیجیتال استفاده شد.

۲. انتشار وایت پیپر بیت کوین توسط ساتوشی ناکامورا در سال ۲۰۰۸

این اتفاق مهمترین رویداد در تاریخ ارزهای دیجیتال در نظر گرفته می‌شود. در سال ۲۰۰۸ دامنه Bitcoin.org به طور رسمی ثبت شد و در ۳۱ اکتبر همان سال، شخصی به نام مستعار ساتوشی ناکاموتو مقاله‌ای با عنوان Bitcoin: A peer to peer electronic cash system منتشر کرد. این مقاله مفهوم فناوری بلاکچین را ایجاد کرد. در این مقاله، بیت کوین به عنوان یک منبع دیجیتال اوپن سورس توصیف شده است و این بدان معنی است که هیچ‌کس مالک بیت کوین نبوده و همه در استفاده از بیت کوین مشارکت دارند.

۳. تولد بیت کوین در سال ۲۰۰۹

در اوایل سال ۲۰۰۹ ناکاموتو ۵۰ بیت کوین اول را استخراج کرد و این‌گونه بلاکچین بیت کوین به صورت رسمی راه‌اندازی شد. در آن زمان، تنها تعداد کمی از برنامه نویسان و توسعه دهندگان در استخراج بیت کوین شرکت می‌کردند. با این وجود این راه برای استخراج بیت کوین در آینده ایجاد شد.

• استخراج (Mining) کوین چیست؟ فرآیندی است که در آن شبکه‌هایی از کامپیوترها، ارزهای دیجیتال جدید تولید و منتشر می کنند و تراکنش‌ها را تایید می‌کنند. کاربران برای مشارکت در فرآیند استخراج پاداش دریافت می‌کنند.

۴. اولین تراکنش بیت کوین در سال ۲۰۱۰

اولین تراکنش بیت کوین توسط لازلو هانیچ بود که یک پیتزا را به قیمت ۱۰۰۰۰ بیت کوین خریداری کرد. این رویداد در سراسر جهان خبرساز شد و نشان داد از بیت کوین برای پرداخت مبادله‌ها می‌توان استفاده کرد.

۵. ظهور آلت کوین‌ها در سال ۲۰۱۱

با مشهور شدن بیت کوین، کوین‌های دیجیتال دیگری در جهان نیز شروع به ظهور کردند. یکی از اولین آلت کوین‌ها لایت کوین بود که توسط چارلی لی ایجاد شد، زمان تولید بلاک در لایت کوین سریعتر بود و همین طور الگوریتم‌های هش متفاوتی با بیت کوین داشت. بعد از آن کوین‌های دیگری نیز ایجاد شدند و به موج کریپتو پیوستند.

۶. افزایش قیمت بیت کوین و توجه گسترده رسانه‌ها در سال ۲۰۱۳

قیمت بیت کوین در سال ۲۰۱۳ به ۷۸۷ پوند رسیده بود و این موضوع به تیتر اول رسانه‌های جهان تبدیل شده بود. هر روز علاقه مردم به رمز ارز‌ها زیادتر می‌شد و بحث‌های زیادی در مورد مشروعیت و پتانسیل این کوین‌ها وجود داشت.

۷. پیدایش اتریوم و قرارداد هوشمند در سال ۲۰۱۵

اتریوم بعد از بیت کوین معروف ترین نوع ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۱۵ توسط Vatilik Buterin راه اندازی شد. اتریوم مفهوم قرارداد هوشمند را معرفی کرد که امکان اجرای توافق‌های قابل برنامه ریزی و اجرای اتوماتیک آن‌ها در بلاکچین را میسر می‌ساخت. این نوآوری امکانات فناوری بلاکچین را فراتر از تراکنش‌های ساده گسترش داد.

• قرارداد هوشمند کوین چیست؟ پروتکلی است که برای اجرای خودکار و یا تایید تراکنش بر اساس شرایط توافق‌نامه  طراحی شده است.

۸. عرضه اولیه کوین (ICO) در سال ۲۰۱۷

رونق ICO در سال ۲۰۱۷ آتش ارزهای دیجیتال و توکن‌های جدیدی را که برای جمع آوری سرمایه برای پروژه‌های مختلف منتشر می شدند، شعله‌ور کرد. ICO تحولی در سیستم جذب سرمایه ایجاد کرد. البته نگرانی‌هایی بابت حمایت از سرمایه‌گذاران و انطباق با مقررات نیز ایجاد کرد.

• ICO کوین چیست؟ یک روش تامین مالی از طریق رمز ارزهاست که در آن یک استارتاپ بلاکچینی مقدار مشخصی از کوین‌های دیجیتال بومی خود را ایجاد می‌کند و آنها را به سرمایه‌گذاران می‌دهد و در ازای آن سایر کوین‌ها مانند بیت کوین یا اتریوم دریافت می‌کند.

۹. پذیرش نهادی بیت کوین در سال ۲۰۲۰

بعد از کاهش قیمت بیت کوین از ۱۹۰۰۰ دلار به ۳۰۰۰ دلار نگرانی‌های بسیاری در رابطه با آینده ارز‌های دیجیتال به وجود آمد. با وجود این ریزش سنگین، در سال ۲۰۲۰ شرکت‌های بزرگی مثل تسلا و میکرواستراتژی به طور عمومی مالکیت قابل توجهی از بیت کوین خود را اعلام کردند. این اتفاق به عنوان سیگنالی برای پذیرش همگانی ارزهای دیجیتال عمل کرد. در سال ۲۰۲۰ سومین Halving بیت کوین اتفاق افتاد که نشان‌دهنده کمیابی این کوین بوده است.

• Halving کوین چیست؟ رویدادی که در آن پاداش استخراج به نصف کاهش پیدا می‌کند و هدف آن کنترل تورم شبکه است.

(پاداش استخراج هر بلوک بیت کوین در سال ۲۰۱۰، ۵۰ بیت کوین بوده و در سال ۲۰۲۴ بعد از آخرین halving به ۳.۱۲۵ بیت کوین رسیده است.)

۱۰. ظهور NFT و DeFi در سال ۲۰۲۱

پیدایش توکن‌های غیرقابل تعویض NFT، فناوری بلاکچین را به چیزی بیشتر از یک پلتفرم برای مبادله ارزها تبدیل کرد. همین طور تحول‌های سیستم مالی دیفای شتاب بیشتری گرفت و توانایی‌های Dapp را به نمایش گذاشت.

• NFT: یک توکن غیر قابل تعویض است که یک شناسه دیجیتالی منحصر به فرد در بلاکچین دارد و برای تایید مالکیت و اصالت استفاده می‌شود.
• DeFi: سیستم مالی غیرمتمرکزی است که قابلیت انجام بدون واسطه خدمات مالی را فراهم می‌کند.
• Dapp: برنامه‌هایی که روی یک سیستم غیرمتمرکز اجرا می شوند. اجرای خودکار این برنامه‌ها توسط قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. Dapp به دلیل استفاده از فناوری بلاکچین نیازی به سرور مرکزی ندارد.

۱۱. ادغام اتریوم در سال ۲۰۲۲

این یکی از رویداد‌های مهم بلاکچین اتریوم بود. با این ادغام ارز دیجیتال اتریوم از POW به POS تغییر کرد که باعث کارآمدتر شدن مصرف انرژی سیستم تا ۹۹.۹۵٪ شد.

• POW: یک مکانیزم اجماع در بلاکچین است که از کاربران (که ماینر شناخته می‌شوند) می‌خواهد که مقدار قابل توجهی کار محاسباتی برای تایید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک جدید انجام دهند. این فرآیند شامل حل پازل‌های رمزنگاری پیچیده است که امنیت شبکه را تامین می‌کند.
• POS: یک مکانیزم اجماع جایگزین POW است. در این روش مبنای تایید تراکنش‌ها بر اساس مقدار کوینی که کاربران در شبکه قفل یا استک می‌کنند، است.

۱۲. کنفرانس جهانی رمزنگاری در سال ۲۰۲۳

این کنفرانس که در سوئیس برگزار شد، شرکت‌هایی را که در زمینه توسعه دنیای دیجیتال متاورس و دیفای فعالیت می‌کردند گرد هم آورد. این کنفرانس با هدف ترویج سرمایه‌گذاری در بلاکچین برگزار شد و نقش دارایی‌های دیجیتال در اقتصاد دیجیتال را مورد بحث قرار داد.

آلت کوین چیست؟

به طور کلی به همه ارزهای دیجیتال غیر از بیت کوین و اتریوم، آلت کوین می‌گویند زیرا اکثر ارزهای دیجیتال از یکی از این دو کوین منشعب (Fork) شده‌اند. آلت کوین‌ها با ارائه قابلیت‌های جدید و کاربردهای اضافی تلاش می‌کنند خود را از بیت کوین و اتریوم متمایز کنند. اولین آلت کوین Namecoin (NMC) است که در سال ۲۰۱۱ بر اساس کدهای بیت کوین ایجاد شده است. آلت کوین‌ها بر اساس هدف و عملکردشان به چند دسته تقسیم می‌شوند.

• • کوین‌های مبتنی بر Mining: این آلت کوین‌ها برای تایید تراکنش‌ها و افزودن کوین‌های جدید برای عرضه از فرآیند استخراج استفاده می‌کنند.
  • کوین‌های مبتنی بر Staking: این آلت کوین‌ها از فرآیند استکینگ برای تایید تراکنش‌ها و اضافه کردن کوین‌های جدید به عرضه، استفاده می‌کنند. (در فرآیند Staking کوین‌ها می‌توانند با قفل یا استک کردن دارایی‌های خود در شبکه به حفظ امنیت و پایداری بلاکچین کمک کرده و در عوض پاداش دریافت کنند. این فرآیند در شبکه‌هایی با مکانیزم POS امکان‌ پذیر است)
  • توکن‌های حکومتی: این توکن‌ها به دارندگان حق رای می‌دهند تا در شکل‌گیری آینده یک پروژه یا شبکه سهیم باشند.
  • کوین‌های استیبل: ارزش این کوین‌ها به ارزش دارایی‌هایی مثل ارز فیات، کالا‌های گرانبها و ارز‌هایی دیجیتال پایه متصل می‌شود تا قیمت آن‌ها ثابت بماند.

تفاوت توکن و کوین چیست؟

تا اینجا آموختیم که کوین چیست و همچنین با مفهوم آلت کوین آشنا شدیم. حال می‌خواهیم به مقایسه کوین و توکن بپردازیم. کوین و توکن از نظر سختار و کاربرد تفاوت دارند.

• کوین: دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاکچین بومی و مستقل خود عمل می‌کند و معمولا مانند پول به عنوان وسیله‌ای برای معامله و پرداخت کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. بیت کوین و اتریوم نمونه‌ای از کوین‌ها هستند.
• توکن: دارایی دیجیتالی است که معمولا بر روی بلاکچین غیربومی خود اجرا می شود. توکن‌ها غالبا بلاکچین مستقل خود را ندارند و برای اجرا نیازمند یک شبکه بلاکچین دیگر هستند. توکن‌ها معمولا برای ارائه عملکرد‌های خاصی برای یک پلتفرم یا برنامه ایجاد می‌شوند. همچنین ساخت توکن‌ راحت‌تر از کوین‌ است.

هر دو گروه کوین و توکن نقش‌های مهمی در اکو سیستم کریپتو دارند. با استفاده از کوین‌ها می‌توان شبکه‌هایی امن و غیرمتمرکز ایجاد کرد و توکن‌ها به توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز کمک می‌کنند.

کاربردهای کوین چیست؟

کوین‌های کریپتو دارای کاربردهای متنوعی در اقتصاد دیجیتال هستند. در اینجا برخی از روش‌های اصلی استفاده از آن‌ها را عنوان می‌کنیم.

• انتقال پول: کوین‌های دیجیتال می‌توانند باعث انتقال سریع و کم هزینه پول در سراسر جهان شوند. در واقع کوین‌های دیجیتال جایگزین کارآمدی برای سیستم‌های بانکی سنتی هستند.
• پرداخت هزینه کالاها و خدمات: از کوین‌ها می‌توان برای خرید کالا و خدمات آنلاین و حتی در فروشگاه‌های فیزیکی که ارزهای دیجیتال را قبول می‌کنند استفاده کرد.
• سرمایه‌گذاری: بسیاری از افراد کوین‌ها را به عنوان سرمایه‌گذاری خریداری می‌کنند تا بتوانند از افزایش قیمت آن‌ها در طول زمان سود کسب کنند.
• ذخیره ارزش: برخی از کوین‌های دیجیتال مانند بیت کوین توسط دارندگان آن‌ها به عنوان یک ذخیره ارزش مشابه طلا، برای حفاظت در برابر تورم و عدم اطمینان اقتصادی در نظر گرفته می شوند.
• مشارکت در سیستم بلاکچین: برخی از کوین‌ها مانند اتریوم برای مشارکت در عملیات بلاکچین از جمله تایید تراکنش‌ها و توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز سیستم دیفای استفاده می‌شوند.
• استکینگ: در بلاکچین‌های مبتنی بر POS، برای حمایت از امنیت و عملیات شبکه می‌توان کوین‌ها را استک کرد و در مقابل آن پاداش دریافت کرد.
• خرید NFTها و سایر دارایی‌های دیجیتال: برای خرید انواع دارایی‌های دیجیتال نیاز است که در داخل کیف پول، کوین موجود باشد.
• بازی‌ها: از کوین‌ها در صنعت بازی‌ها می توان برای خرید آیتم‌های درون بازی یا به عنوان پاداش داخل بازی استفاده کرد.

دلایل اهمیت کوین چیست؟

کوین‌ها نشان‌ دهنده تغییر در نحوه درک و استفاده ما از پول هستند. در اینجا برخی از تاثیراتی که کوین‌ها بر سیستم‌ مالی می‌گذارند را بررسی می‌کنیم.

• غیرمتمرکز سازی: کوین‌ها بر روی یک شبکه غیرمتمرکز بلاکچین کار می‌کنند، به این معنی که توسط هیچ نهاد یا دولتی کنترل نمی‌شوند. این عدم تمرکز می تواند از دستکاری دولت‌ها و گروه‌ها در شبکه جلوگیری کند.
• دسترسی پذیری: کوین‌ها سهولت دسترسی همگان از هر نقطه دنیا به سیستم مالی را فراهم کرده‌اند.
• شفافیت: کوین‌ها و فناوری بلاکچین باعث افزایش شفافیت تراکنش‌ها می‌شوند. تمام تراکنش‌ها در دفتر کل عمومی بلاکچین ثبت می‌شود و به راحتی قابل تایید است.
• محافظت در برابر تورم: برخی از کوین‌ها به دلیل عرضه محدودی که بر خلاف ارزهای فیات دارند، به عنوان یک پوشش در مقابل تورم بکار می‌روند.
• نوآوری: فناوری بلاکچین که زیر ساخت کوین‌هاست، قادر است بسیاری از صنایع دیگر مانند مالی، حقوق و … را متحول کند.
• سرمایه‌گذاری: کوین‌های دیجیتال به یک کلاس جدیدی از دارایی‌ها برای سرمایه‌گذاران تبدیل شده‌اند که پتانسیل بازگشت سرمایه (هرچند با ریسک بالا) را دارد.

چگونه برای خرید کوین، کیف پول دیجیتال انتخاب کنیم؟

بعد از درک اینکه کوین چیست، ممکن است بخواهید اقدام به خرید کوین کنید اما بهتر است پیش از آن با مراحل انتخاب کیف پول و صرافی دیجیتال آشنا شوید.

مراحل انتخاب یک کیف پول دیجیتال

برای انتخاب یک کیف پول دیجیتالی می‌توانید موارد زیر را مورد توجه قرار دهید.

• تعیین نیازهای خود: درنظر بگیرید که می‌خواهید از کیف پول برای چه کاری استفاده کنید: تراکنش‌های روزانه، ذخیره‌سازی بلندمدت یا ترکیبی از هر دو. همچنین در نظر بگیرید که می‌خواهید از کدام کوین‌ها استفاده کنید.
• نوع کیف پول: بین یک کیف پول داغ (کیف پولی نرم‌افزاری و آنلاین که استفاده از آن راحت است) و کیف پول سرد (کیف پولی سخت‌افزاری و آفلاین که امنیت بیشتری دارد) انتخاب کنید.
• بررسی ویژگی‌های امنیتی کیف پول: باید بدانید که آیا به دنبال کیف پول‌هایی با اقدامات امنیتی قوی مانند تایید دو مرحله‌ای، پشتیبانی از چند امضا و سیستم پشتیبانی و بازیابی قابل اعتماد هستید یا به چنین ویژگی‌های خاصی نیاز ندارید.
• بررسی تجربه کاربری کیف پول: یک کیف پول با رابط کاربری آسان و قابل درک انتخاب کنید. همچنین توجه داشته باشید که با دستگاه‌ها و سیستم‌های عامل شما هم‌خوانی داشته باشد.
• بررسی شرایط قانونی کیف پول: اطمینان حاصل کنید کیف پول با قوانین قضایی در حوزه جغرافیایی شما مطابقت داشته باشد تا از مشکلات قانونی جلوگیری شود.
• محدودیت‌های معاملاتی: مطمئن شوید که کیف پول مورد نظر از کوین‌هایی که قصد خرید آن را دارید پشتیبانی می‌کند. همچنین هزینه کارمزد هر تراکنش را بررسی کنید.

اقدامات امنیتی برای حفاظت از کیف پول دیجیتال

برای جلوگیری از سرقت کیف پول دیجیتال می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید.

• استفاده از کیف پول سرد برای امنیت بیشتر
• انتخاب رمز‌های عبور قوی و تغییر منظم آن‌ها
• تایید دو مرحله‌ای
• بروز رسانی نرم‌افزار کیف پول
• احتیاط در برابر فیشینگ با کلیک نکردن بر روی لینک‌های مشکوک
• محافظت از کلید‌های خصوصی و عدم اشتراک گذاری آن‌‌ها
• استفاده از اینترنت امن هنگام تراکنش
• پشتیبان گیری منظم از کیف پول
• استفاده از صرافی‌های دیجیتال معتبر

نتیجه‌گیری

در پایان، کوین‌های دیجیتال نوآوری شگفتی در دنیای مالی و جایگزینی مناسب برای ارز‌های سنتی فیات و کالاها در دنیای دیجیتال هستند. فناوری زیربنای کوین‌ها بلاکچین است که روشی امن برای انجام معاملات بدون نیاز به واسطه‌ را فراهم می‌کند. کوین‌های دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم فرصت‌های استثنایی را برای سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند. همچنین پتانسیل کوین‌های دیجیتال برای تغییر چشم انداز مالی انکارناپذیر است.

به ارز‌های دیجیتال، دارایی‌های دیجیتال و دارایی‌های کریپتو توکن می‌گویند. در واقع توکن نشان‌دهنده مالکیت و ارزش یک دارایی رمز‌نگاری شده (Crypto) در یک سیستم غیر‌متمرکز است. از نظر فنی هیچ تفاوتی بین ارز رمزنگاری‌شده، دارایی دیجیتال و یا دارایی کریپتو نیست و به همه این‌ها می‌توان واژه توکن را اطلاق کرد. در این مقاله یاد می‌گیریم که در صنعت کریپتو، معنی توکن چیست و اهمیت‌ و کاربردها توکن‌ها را نیز بیان می‌کنیم. علاوه بر این،‌ انواع توکن‌ها و استاندارهای آن‌ها را نیز به طور کامل توضیح می‌دهیم و بهترین توکن‌ها برای سرما‌یه‌گذاری را نیز معرفی خواهیم کرد.

توکن چیست؟

به ارزها و دارایی‌های دیجیتالی که بر روی بلاکچین غیربومی خود اجرا می‌شوند، توکن می‌گویند. در واقع توکن نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی کریپتو بر روی بلاکچین است. به طور کلی توکن‌ها وظایف مهمی را در بلاکچین و سیستم‌های غیرمتمرکز defi/’>دیفای ایفا می‌کنند و باعث افزایش کارایی، امنیت و سهولت استفاده از سیستم مالی نوین می‌شوند.

مفهوم توکن در ارزها و دارایی‌های دیجیتال چیست؟

توکن واژه‌ای است که امروزه در ارزهای دیجیتال زیاد شنیده می‌شود. درک اینکه توکن چیست برای افرادی که تازه با صنعت کریپتو آشنا شده‌اند ممکن است کمی گمراه کننده باشد زیرا این کلمه بسته به کاربرد می‌تواند یکی از مفاهیم رایج زیر را داشته باشد:

• در صنعت کریپتو به هر ارز دیجیتالی به غیر از بیت‌ کوین و اتریوم، توکن می‌گویند. علی‌ رغم اینکه به صورت فنی هم بیت کوین و هم اتریوم توکن هستند. همچنین کلمه دیگری که در این مفهوم استفاده می‌شود آلت کوین (Alternative Coin) است. توکن و آلت کوین دنیای غیر از بیت‌ کوین و اتریوم را توصیف می‌کند زیرا بیت‌ کوین و اتریوم بسیار بزرگتر از باقی کوین‌ها هستند.
• در امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) به دارایی‌های کریپتو غیر‌بومی که در بلاکچین یک ارز دیجیتال دیگر اجرا می‌شوند، توکن می‌گویند. برای مثال ارز دیجیتال اتریوم بلاکچین اختصاصی خود را دارد و ارز ETH یک ارز بومی بلاکچین اتریوم است در حالی که توکن‌های دیفای مثل Chainlink و Aave بر بستر بلاکچین‌های موجودی مثل اتریوم اجرا می‌شوند یا از آن استفاده می‌کنند و اصطلاحا به آنها توکن‌های غیربومی بلاکچین اتریوم می‌گویند. توکن‌های این دسته به برنامه‌های غیرمتمرکز کمک می‌کنند که به صورت خودکار نرخ کارمزد سیستم را محاسبه کنند و حتی فروش املاک مجازی را انجام دهند. این توکن‌ها را نیز می‌توان مانند باقی دارایی‌های دیجیتال دیگر نگهداری یا معامله کرد.

تفاوت بین ارز دیجیتال و توکن چیست؟

ارز دیجیتال (مثلاً بیت‌ کوین) دارایی است که بیشتر به عنوان ابزاری شبیه به پول عمل می‌کند، یعنی وسیله ای برای مبادله و ذخیره ارزش است. درحالی که توکن‌ها دارایی‌های کریپتویی هستند که علاوه براینکه می‌توان آنها را مانند پول استفاده کرد، دارای عملکردهای اضافه‌ای مانند حقوق حاکمیتی یا عملکردهای کاربردی خاص هستند.

برای مثال، توکن UNI یک توکن حاکمیتی و کنترلی برای پروتکل‌های صرافی Uniswap است (صرافی Uniswap یک صرافی غیرمتمرکز است که تحت اداره و مالکیت یک نهاد واحد نیست. همچنین، امکان مبادله ارزها را باهم بدون نیاز به شخص واسط میسر می‌کند).

تفاوت اصلی کوین‌ و توکن چیست؟

تفاوت کلیدی کوین‌ها و توکن‌ها در ساختار و هدف آن‌هاست. کوین‌ها بر روی بلاکچین خود عمل می‌کنند و کارکرد اصلی آن‌ها به عنوان وسیله مبادله است و اغلب برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در شبکه بلاکچین استفاده می‌شوند. درحالی که توکن‌ها بر روی شبکه بلاکچین موجود اجرا می‌شوند (مهم نیست که بومی آن بلاکچین باشند یا نه) و هدف توکن‌ها ارائه طیف وسیع‌تری از عملکردهاست. توکن‌ها اغلب توسط یک پروژه یا یک پروتکل خاص با شبکه بلاکچین در ارتباط هستند و برای دسترسی به ویژگی‌های خاصی از آن پروژه استفاده می‌شوند.

کوین و توکن از نظر سهولت ایجاد نیز باهم تفاوت دارند، در واقع ساخت توکن‌ها راحت‌تر از کوین‌هاست. تولد یک کوین نیازمند ساخت یک بلاکچین جدید است که به زمان و تخصص بیشتری احتیاج دارد در حالی که یک توکن را می‌توان بر روی یک بلاکچین موجود ایجاد کرد که فرآیندی به مراتب ساده‌تر و در دسترس‌تر است.

کوین‌ها بیشتر برای معاملات و تراکنش‌های عمومی استفاده می‌شوند این در حالیست که توکن‌ها برای اهداف مشخصی ساخته می شوند. با این وجود این بدان معنا نیست که کوین‌ها و توکن‌ها کاملا از هم متمایز و ناسازگارند، در واقع آنها در اکوسیستم کریپتو به عنوان مکمل یکدیگر و در کنارهم فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال کاربران در شبکه بلاکچین می‌توانند از کوین برای خرید توکن و از توکن برای پرداخت کارمزد در شبکه‌های کوین استفاده کنند.

اهمیت و مزایای توکن چیست؟

استفاده و اهمیت توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال به این دلیل است که آن‌ها در سیستم مالی نقش‌های متفاوتی را ایفا می‌کنند از جمله:

• توکن‌ها وسیله‌ای برای مبادله در یک بلاکچین هستند.
• توکن‌ها ابزاری برای دسترسی به محصولات و خدمات هستند.
• توکن‌ها می‌توانند نماینده دارایی‌های واقعی یا دیجیتال باشند.
• برخی از توکن‌ها اجازه می‌دهند، کاربران در رای‌گیری تصمیم‌های تاثیر‌گذار بر شبکه را شرکت کنند.

توکن‌های دیجیتال یکی از مهمترین نوآوری‌ها در دنیای امروزه هستند که باعث شفافیت دنیای مالی نوین شده‌اند. توکن‌ها دارایی خاصی را در یک بلاکچین نشان می‌دهند و یا آن را ایجاد‌ می‌کنند و با کمک دارایی‌های توکن‌ شده مردم می‌توانند به راحتی هر دارایی دیجیتال را معامله کنند. همچنین توکن‌ها نقش مهمی در تسهیل و ایمن کردن پراخت‌ها دارند و امکان دسترسی به خدمات و محصولات جدید را برای کاربران فراهم می‌کنند. به علاوه توکن‌ها به افزایش و شفافیت و کاهش هزینه‌های مرتبط با تراکنش‌های مالی، کمک می‌کنند.

موارد استفاده از توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب با کاربردهای زیر در پروژه‌های کریپتو شرکت دارند:

• حوزه سیستم مالی: توکن ها را می‌توان برای ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز مانند پلتفرم‌های وام دهی، بیمه و مدیریت دارایی استفاده کرد. این سیستم‌های مالی غیرمتمرکز می‌توانند کارایی، شفافیت و سهولت دسترسی را نسبت به سیستم مالی سنتی افزایش دهند.
• مدیریت زنجیره تامین: از توکن‌های کریپتو می‌توان برای ردیابی و تایید منشا کالاها، تضمین شفافیت و کاهش ریسک ناشی از تقلبی بودن محصول استفاده کرد.
• رای گیری و حاکمیت: با استفاده از توکن‌های رمزنگاری‌شده می‌توان سیستم رای گیری ایمن، شفاف و غیرمتمرکزی را برای جوامع و سازمان‌ها و حتی کشورها ایجاد کرد.
• حوزه سرگرمی: NFT ها دریچه های جدیدی را برای سازندگان و مجموعه داران در دنیای هنر، موسیقی و بازی باز کرده‌اند. NFTها به هنرمندان اجازه می‌دهند آثار خود را مستقیماً بفروشند و کسب درآمد کنند و همچنین به کلکسیونرها این امکان را می‌دهند که دارایی‌های دیجیتال  منحصر به فرد خود را به صورت کاملاً امن نگهداری و معامله کنند و حتی آنها را نمایش دهند.

عملکرد توکن‌ها چگونه است؟

همان طور که قبلا اشاره کردیم توکن‌ها ارز و یا دارایی دیجیتال هستند که بر روی یک بلاکچین اجرا می‌شوند. در اینجا نحوه عملکرد توکن را توضیح می‌دهیم.

• ایجاد توکن: توکن ها بر روی یک بلاکچین ایجاد می‌شوند که از فناوری قرارداد هوشمند پیروی می‌کند. رایج ترین پلتفرم برای ایجاد توکن، بلاکچین اتریوم است که استانداردهایی مانند ERC-20 و ERC-721 را به ترتیب برای ایجاد توکن‌های قابل‌تعویض و غیرقابل تعویض ارائه می‌کند. با این حال سایر بلاکچین‌ها مانند زنجیره هوشمند بایننس و پولکادات نیز از ایجاد توکن پشتیبانی می‌کنند.
• قراردادهای‌ هوشمند توکن: قوانین حاکم بر عملکرد یک توکن در یک قرارداد هوشمند برنامه‌ریزی می‌شود. این نوع از قراردادها اجازه انجام تراکنش‌های معتبر را بدون نیاز به شخص ثالث فراهم می کنند. هنگامی که قرارداد هوشمند بر روی یک بلاکچین مستقر شد، این قوانین قابل تغییر نیستند.
• توزیع توکن: توکن‌ها اغلب از طریق فرایند پیشنهاد اولیه (ICO | Initial Public Offering) یا پیشنهاد مبادله (IEO | Initial Exchange Offering) توزیع و به سرمایه‌گذاران فروخته می‌شوند. با این حال توکن را می‌توان از طریق روش های دیگری مانند airdrops که توکن به صورت رایگان در اختیار دارندگان یک ارز دیجیتال خاص قرار می گیرد، یا از طریق روش استخراج که در آن کاربران توکن‌ها را برای مشارکت در شبکه به عنوان پاداش دریافت می‌کنند، توزیع کرد.
• تراکنش توکن: توکن‌ها را می‌توان بین آدرس‌های موجود در یک بلاکچین انتقال داد. این تراکنش‌ها در بلاکچین ثبت می‌شوند و برای هرکسی که از شبکه استفاده می‌کند قابل مشاهده است. همچنین تاریخچه تراکنش‌ها قابل حذف و اصلاح نیست که این امر شفافیت و امنیت شبکه را تضمین می‌کند.
• به‌کارگیری توکن: موارد استفاده از توکن بستگی به قوانین برنامه‌ریزی شده در قرارداد هوشمند آن توکن دارد. به طور کلی توکن‌ها با استفاده از بلاکچین و قرارداد هوشمند برای ایجاد دارایی‌های دیجیتال با طیف گسترده کاربردها به کار می‌روند و امکان توسعه برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز و ابزار مالی را فراهم می‌کنند.

انواع توکن چیست؟

توکن‌ها را می‌توان در چند دسته کلی طبقه بندی کرد با این حال همان طور که صنعت کریپتو دائماً در حال پیشرفت و تکامل است، می‌توان گفت، توکن‌ها کاربردها و استفاده‌های نوآورانه ای دارند که هنوز ناشناخته است.

• «توکن‌های سیستم مالی غیرمتمرکز» (DeFi tokens)
• «توکن‌های کاربردی» (Utility tokens)
• «توکن‌های اوراق بهادار» (Security tokens)
• «توکن‌های حاکمیتی» (Governance token)
• «توکن‌های قابل تعویض» (Fungible tokens)
• «توکن‌های غیرقابل‌تعویض» (NFT | non-fungible tokens)
• «توکن‌های پوشیده» (Wrapped tokens)
• «توکن‌های ثابت» (Stablecoins)
• «توکن‌های هواداری» (Fan tokens)

توکن‌های دیفای

توکن‌های دیفای مجموعه متنوعی از ارزهای دیجیتال بومی پلتفرم‌های اتوماتیک و غیرمتمرکز هستند که با استفاده از قرارداد هوشمند کار می‌کنند. این توکن‌ها دسترسی کاربران را به مجموعه‌ای از برنامه‌ها و خدمات مالی ساخته‌شده بر بستر بلاکچین را فراهم می‌کنند. هدف توکن‌های دیفای بازتولید عملکردهای سیستم مالی سنتی مانند وام دادن، پس‌انداز کردن، بیمه و تجارت است. شناخته‌شده‌ترین توکن‌های دیفای SETH (استیبل کوین اتریوم)، DAI (استیبل کوین دلار) و UNI (توکن بومی صرافی Uniswap) هستند.

توکن‌های کاربردی

این توکن‌ها امکان دسترسی به محصولات و خدمات را در یک بلاکچین خاص یا یک برنامه غیر متمرکز (Dapp: Decentralized Application) را فراهم می‌کنند. برای مثال کاربران برای استفاده از فضای ذخیره سازی ابری در یک پلتفرم غیرمتمرکز و یا برای برای استفاده از خدمات سیستم مالی غیرمتمرکز دیفای نیاز به پرداخت کارمزدهای این خدمات توسط توکن‌های کاربردی دارند. معروف‌ترین توکن‌های کاربردی ‌BNB ،ETH و LINK هستند.

توکن‌های اوراق بهادار

این توکن‌های Security نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی پایه مانند سهام یک شرکت، املاک و مستغلات و سایر انواع سرمایه‌گذاری هستند. توکن‌های اوراق بهادار امکان دریافت سود تقسیمی و حق رای را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند. هدف این توکن‌های اوراق بهادار، کریپتو یا رمزنگاری اوراق بهادار سنتی مانند سهام و اوراق قرضه است تا بتوان سهام شرکت ها و دارایی‌های دیگری مانند املاک را بدون نیاز به کارگزار واسط معامله کرد. در سال های اخیر بسیاری از شرکت‌های استارتاپی در حال تحقیق و بررسی بر روی توکن‌های اوراق بهادار به عنوان جایگزین بالقوه برای روش‌های تامین مالی سنتی هستند. معروف‌ترین توکن‌های اوراق بهادار INX ، OSKO و BCAP هستند.

توکن‌های حاکمیتی

این توکن‌های Governance به دارندگان آنها اجازه می‌دهند در فرآیندهای تصمیم‌گیری برای یک پروژه یا یک پلتفرم غیرمتمرکز که هیچ هیئت مدیره و مرجع مرکزی خاصی ندارند، شرکت کنند. دارنندگان توکن‌های حاکمیتی می‌توانند در مورد جنبه های مختلف یک پروٰژه مانند ارتقای پروتکل و یا تغییر ساختار هزینه بحث کنند، راهکار پیشنهاد دهند و در مورد آن‌ها رای‌گیری کنند. برای مثال پروتکل محبوب COMPOUND برای همه کاربران یک توکن COMP منتشر و صادر می‌کند و دارندگان COMP در مورد ارتقا پروتکل رای می‌دهند. هرچه کاربر تعداد توکن COMP بیشتری داشته باشد، حق رای بیشتری دارد. مشهورترین توکن حاکمیتی UNI است.

توکن‌های قابل تعویض

نوعی از توکن‌های کریپتو هستند که از نظر ماهیت و عملکرد مشابه هستند. این توکن‌ها با توکن‌های هم‌نوع خود قابل‌ تعویض و مبادله هستند و همچنین قابلیت تقسیم پذیری دارند. ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال بزرگترین نمونه‌های توکن‌های قابل‌ تعویض هستند. توکن‌های قابل‌ تعویض معمولا به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت در بلاکچین استفاده می‌شوند.

توکن‌های غیرقابل‌تعویض NFT

برخلاف سایر توکن‌ها NFTها غیرقابل تقسیم و منحصر به فرد هستند. هر NFT یک دارایی دیجیتال منحصر به فرد مانند آثار هنری و کلکسیونی و املاک مجازی را نشان می‌دهد. در واقع هدف NFTها نشان دادن حقوق مالکیت یک دارایی دیجیتال منحصر به فرد و جلوگیری از کپی‌کردن و به اشتراک گذاری غیرمجاز آنهاست. NFTها به دلیل توانایی آن‌ها در ارائه اثبات مالکیت و منشا دارایی‌های دیجیتال محبوبیت پیدا کرده‌اند.

توکن‌های پوشیده

دارایی دیجیتالی هستند که ارزش یک ارز دیجیتال (مثلا BTC) را بر روی بلاکچین دیگری (مثلا بلاکچین اتریوم) منعکس می‌کنند. این توکن‌های Wrapped برای مقابله با چالش عدم قابلیت همکاری بین بلاکچین‌های مختلف ایجاد شده‌اند. بلاکچین‌های مختلف عملکرد‌های متفاوتی دارند و باهم در ارتباط نیستند و قابلیت همکاری ندارند، در نتیجه برای ایجاد پل بین دو بلاکچین کاربران باید دارایی دیجیتال را به صورت توکن روی یک بلاکچین رپ‌کنند (Wrap به معنی پوشیده است و با این عمل دارایی پایه در یک بسته بندی قرار می‌گیرد که اجازه می‌دهد نسخه پوشیده روی بلاکچین دیگری اجرا شود).

به عنوان مثال بیت‌کوین و اتریوم که دو از پرکاربردتربن بلاکچین‌ها هستند، بر روی پروتکل‌های متفاوتی عمل می‌کنند و نمی توانند مستقیماً باهم تعامل داشته باشند. توکن‌های رپ‌شده این شکاف را پر می‌کنند و به بیت‌کوین که دارایی بلاکچین بیت‌کوین است، اجازه می‌دهند بر روی بلاکچین اتریوم اجرا شود.

توکن‌های ثابت

استیبل کوین‌ها نوعی از ارز دیجیتال هستند که ارزش آنها به دارایی دیگری مثل ارز فیات یا طلا وابسته می‌شوند تا قیمت آن همیشه ثابت بماند. این ثابت بودن قیمت آنها باعث می‌شود برای تراکنش‌های رایج مانند پرداخت کالا و خدمات مناسب‌تر باشند. پرکاربردترین استیبل توکن تتر (USDT یا Tether ارز دیجیتال دلار) است.

توکن‌های هواداری

توکن‌های فن، ارزهای دیجیتالی هستند که به دارندگان آن‌ها اجازه می‌دهند که به انواع امتیازات مرتبط با عضویت در کلوب هواداری دسترسی داشته باشند. این توکن‌ها می توانند توسط باشگاههای ورزشی، کلوب‌های هواداری موسیقی و سازمان‌های سیاسی استفاده شوند. برخلاف NFTها کاملاً قابل تعویض هستند و می‌توان این توکن‌ها را مانند پول نقد برای استفاده از خدمات VIP استفاده کرد.

بهترین توکن‌ برای سرمایه‌گذاری

انتخاب بهترین توکن برای سرمایه گذاری به عوامل مختلفی ازجمله اهداف سرمایه‌گذاری و میزان ریسک‌پذیری شما بستگی دارد. از این‌رو نمی‌توان تنها یک توکن برا برای سرمایه‌گذاری معرفی کرد. با وجود این، در فهرست زیر، محبوب‌ترین توکن‌ها برای سرمایه‌گذاری را آورده‌ایم.

• بیت کوین (BTC)
• اتریوم (ETH)
• کاردانو (ADA)
• دوج کوین (DOGE)
• ریپل (XRP)

توکن‌های مرتبط با متاورس و لایه دوم اتریوم

علاوه بر ارزهای دیجیتال توکن‌های مرتبط با پروژه های متاورس و لایه دوم اتریوم نیز مورد توجه بسیاری از سرمایه‌‌گذاران قرار گرفته است. در اینجا برخی از این توکن‌ها را که مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار گرفته‌اند را آورده‌ایم.

توکن‌‌های متاورس

• انجین کوین (ENJ)
• دسنترالد (MANA)
• سندباکس (SAND)
• آکسی اینفینیتی (AXS)
• اوبترا (UOS)

توکن‌های لایه دوم اتریوم

• آربیتروم (ARB)
• پالیگان (MATIC)
• ایموتبل ایکس (IMX)
• اپتیمیزم (OP)
• متیس (METIS)

پروتکل استاندارد توکن چیست؟

استانداردهای توکن مجموعه ای از قوانین و پروتکل‌هایی هستند که نحوه رفتار و تعامل توکن‌های دیجیتال در یک اکوسیستم بلاکچین خاص را تعریف می‌کنند. این استانداردها تضمین می‌کنند که توکن‌های موجود در یک بلاکچین سازگار و قابل اجرا باشند و می توانند به طور یکپارچه در برنامه‌ها، کیف پول‌ها و پلتفرم‌های مختلف استفاده شوند.

معروف ترین استانداردهای توکن چیست؟

بالاتر، پروتکل استاندارد توکن را معرفی کردیم. اما در فهرست زیر، معروف‌ترین استانداردهای توکن نیز آورده شده است.

• استاندارد ERC-20: استاندارد اتریوم توکن‌های قابل‌تعویض مانند توکن‌های کاربردی، توکن‌های اوراق بهادار و استیبل را پوشش می‌دهد. همچنین کیف پول Meta mask یک سرویس سازگار با این استاندارد است.
• استاندارد ERC-721: یک استاندارد برای توکن‌های غیر‌قابل تعویض مانند NFT ها در شبکه اتریوم است.
• استاندارد ERC-777: یک استاندارد در حال ارتقا برای رفع محدودیت‌های ERC-20 است.
• استاندارد ERC-1155: یک استاندارد هم برای توکن‌های قابل تعویض و هم برای توکن‌های غیر‌قابل تعویض مانند NFT ها در شبکه اتریوم است. این استاندارد ایجاد شده‌است تا بتواند یک قرارداد هوشمند واحد برای مدیریت چندین نوع توکن ایجاد کند.
• استاندارد BEP–20: استانداردی است که مشخصات فنی توکن‌های مورد استفاده در زنجیره BNB را ارائه می‌دهد. EBP-20 استانداردی مبتنی بر ERC-20 است که با اکوسیستم صرافی بایننس سازگار شده است.
• استاندارد TRC-20: استانداردی است که ایجاد توکن‌های قابل‌تعویض را در بلاکچین TRON امکان پذیر و نحوه کار آن را مشخص می‌کند. TRC-20 مشابه و سازگار با ERC-20 است.

توکنومی یا اقتصاد توکن چیست؟

اقتصاد توکن یک اکوسیستم دیجیتال است که از توکن‌ها به عنوان وسیله مبادله استفاده می‌کند. در این اقتصاد از توکن به عنوان ابزاری برای دسترسی به یک محصول یا خدمت خاص استفاده خواهد شد.در اصطلاح به اقتصاد توکن توکنومی می گویند. کلمه توکنومی تلفیقی از دو کلمه توکن (Token) و اقتصاد (Economy) است و اقتصاد کلی یک توکن رمزنگاری شده را بررسی می‌کند.

توکنومی بر روی یک بلاکچین خاص کار می‌کند و امکان ایجاد توکن و انتقال آن را بین کاربران فراهم می‌کند. این توکن‌ها به گونه ای طراحی شده‌اند که عملکردهای خاصی داشته باشند و ارزش آن‌ها بر اساس عرضه و تقاضا بازار تعیین می‌شود. همچنین در شبکه بلاکچین از توکن برای تشویق کاربران برای کمک به رشد و توسعه یک سیستم غیرمتمرکز استفاده می‌شود. به عنوان مثال، کاربران یک پلتفرم خاص برای ایجاد یک محتوای ارزشمند یا کمک به امنیت شبکه بلاکچین از طریق استخراج، توکن دریافت کنند.

توکنومی با ایجاد مجموعه‌ای از قوانین در پروژه‌های بلاکچین دارای اهمیت بسیاری است. این قوانین حداکثر عرضه،کارمزد تراکنش، فرآیند ضرب و توکن سوزی و همچنین میزان پاداش دارندگان توکن تعیین می‌کنند. به طور کلی می‌توان گفت اقتصاد یک توکن طرحی کلی از اهداف، عملکرد، نحوه عرضه و تخصیص توکن پروژه است که از قبل در وایت پیپر پروژه تعریف شده‌است.

چگونه توکن خریداری کنیم؟

تا اینجا گفتیم که توکن چیست و اقتصاد توکن را نیز بررسی کردیم. بعد از درک این موضوع، ممکن است به دنبال آشنایی با راه‌های خرید توکن باشید. خرید و معامله توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال شامل مراحل زیر است.

مراحل خرید توکن ارز دیجیتال:

در مطالب قبلی، نحوه خرید NFT به صورت گام به گام را توضیح دادیم. اما مراحی کلی خرید یک توکن را می‌توانیم در فهرست زیر خلاصه کنیم.

• مرحله اول: یک صرافی ارز دیجیتال انتخاب کنید. صرافی دیجیتال پلتفرمی است که در آن می‌توانید ارزها و توکن‌های دیجیتال را در آن بخرید، بفروشید و معامله کنید. هنگام انتخاب صرافی دیجیتال به عواملی مانند امنیت شبکه، کارمزد تراکنش و محدودیت‌های توکن‌های موجود توجه کنید. برای انتخاب صرافی، بهتر است انواع صرافی‌های ارز دیجیتال را بشناسید و یکی را انتخاب کنید.
• مرحله دوم: بعد از انتخاب یک صرافی باید یک حساب کاربری بسازید. این کار شامل ارائه برخی اطلاعات شخصی و تایید هویت شما و سایر اقدامات امنیتی است.
• مرحله سوم: یک کیف پول ارز دیجیتال بسازید و سپس وجوهی را به حساب صرافی خود واریز کنید. اکثر صرافی ها به شما امکان می‌دهند که وجوه خود را به شکل یک ارز فیات (مانند دلار و یورو) و یا یک ارز دیجیتال (مانند بیت‌کوین و اتریوم) واریز کنید. روش های واریز وجوه می‌تواند در صرافی‌های مختلف متفاوت باشد.
• مرحله چهارم: با وجوه موجود در حساب خود اکنون می‌توانید یک توکن خریداری کنید. توکن مورد نظر خود را انتخاب کنید، مبلغ مورد نظر برای خرید توکن را وارد کنید و خرید را انجام دهید.
• مرحله پنجم: بعد از خرید توکن‌ها مهم است آن‌ها را ایمن نگهدارید. شما می‌توانید آن‌ها را در صرافی نگهداری کنید اما نگهداری توکن‌ها در کیف پول شخصی امنیت بالاتری دارد. انواع مختلفی از کیف پول‌های دیجیتال وجود دارد مانند: کیف پول آنلاین، کیف پول موبایل و کیف پول سخت افزاری.

اهمیت توکن‌ در اقتصاد دیجیتال چیست؟

در صنعت کریپتو، توکن‌ها نقشی اساسی در شکل‌دادن به آینده مالی دیجیتال را دارند. همان طور که اکوسیستم مبادلات ارزهای دیجیتال را بررسی می کنیم، اهمیت درک توکن‌ها بسیار بیشتر می‌شود. این دارایی‌های دیجیتال که نمایانگر تعداد بیشماری از قابلیت‌ها و ارزش‌ها هستند، به محور نوآوری‌های مالی تبدیل شده‌اند.

اهمیت توکن‌ها بسیار فراتر از زیربنای تکنولوژیکی آنهاست. آنها به عنوان رگ حیات سیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) عمل می کنند. توکن‌ها باعث ارتقا کیفیت برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز (Dapps) و فرآیند انجام تراکنش‌ها می‌شوند و  امکان پیاده‌سازی مدل‌های مالی نوآورانه را فراهم می کنند. توکن‌ها دنیای مالی را متحول کردند به صورتی که کارایی و شفافیت سیستم‌های رای‌گیری ارتقا داده‌اند و این همان هدفی است که مدل‌های سنتی همواره در تلاش برای رسیدن آن هستند.

نتیجه گیری

توکن‌ روشی نوآورانه برای ایجاد و انتقال ارزش با استفاده از فناوری بلاکچین و کریپتو است. توکن‌ها از زمان پیدایش در بلاکچین، انقلابی در نگاه ما به دارایی‌ها و تراکنش‌های دیجیتال ایجاد کرده‌اند. توکن‌ها فقط یک دارایی دیجیتال نیستند بلکه آنها نشان‌دهنده طیف گسترده‌ای از ابزارهای کاربردی در اکوسیستم رمزنگاری هستند. آنها می‌توانند وسیله‌ای برای مبادله و یا نشان‌دهنده یک دارایی دیجیتال یا واقعی باشند. همچنین دسترسی به خدمات سیستم مالی غیرمتمرکز را فراهم کنند یا حتی به عنوان یک ابزار حاکمیتی عمل کنند. هم‌چنین توکن‌ها امکان سرمایه گذاری و مشارکت در توسعه راهکارهای دموکراتیک را فراهم می‌کنند. به طور کلی توکن‌ها پتانسیل تغییر روش سازماندهی جامعه ما را دارند.

باتوجه به روند صعودی طلا دو سناریو پایین امکان‌پذیر است:

در سناریو‌ی اول در صورتی که طلا محدوده‌ی سقف آخر خود (2436) را رد کند، تاییدی بر ادامه‌ی روند صعودی است. در تایم فریم‌های بالاتر روند طلا همچنان افزایشی است و در سناریوی دوم واکنش انس جهانی به سطح 2393 بوده و اگر قیمت از محدوده‌ی 2184 کاهشی شود انتظار می‌رود روند انس نزولی شود.

با توجه به تحلیل روزانه‌ی دیروز 28 فروردین انس جهانی با منطقه‌ی عرضه (مقاومت) برخورد کرده و به آن واکنش نشان داده، بنابر تحلیل ریزش طلا تا تارگت اول 2360 ادامه دار خواهد بود. منطقه‌ی تقاضای مهم همچنان سطح 2268 است. توجه داشته باشد اخبار جنگ همچنان در روند قیمتی تاثیرگذار است و روند طلا در تایم‌های بالا همچنان صعودی است.