نسبت ریسک به ریوارد رابطه ای جدایی ناپذیر است که همیشه سرمایه گذاران در سرمایه گذاری ها بررسی قرار می کنند. گفتنی است همه سرمایه گذاری های مطمئن همیشه براساس رابطه بین این دو انجام می شود. افراد فعال در بازار سرمایه براساس روش و منطق خود فعالیت می کنند. برخی از آن ها با استفاده از روش تحلیل بنیادی، برخی دیگر به کمک روش تحلیل تکنیکال و بعضی نیز با اتکا به تابلوخوانی برای خرید و فروش اقدام می کنند. تفاوتی در این وجود ندارد که هریک از این سرمایه گذاران در کدام یک از این گروه ها قرار می گیرند؛ زیرا لازم است هر کدام از آن ها برای تصمیم گیری های درست در بازار سرمایه به خوبی با مفهوم نسبت ریسک به ریوارد آشنا باشند. در این مقاله قصد داریم به بررسی هریک از این دو مورد و پاسخ به این سؤال بپردازیم که آیا رابطه مثبتی بین ریسک و ریوارد وجود دارد یا نه.
ریسک چیست؟
در تعریف عامیانه، ریسک نشان دهنده احتمالی است که یک کنش یا بی کنشی مشخص سبب زیان یا پیامدهای ناخوشایند و ناخواسته می شود. ریسک درجات مختلف دارد، اما می توان گفت به طورکلی همه تلاش های بشر در زندگی درجاتی از ریسک دارند.
ریوارد چیست؟
ریوارد را می توان همان بازده یا سودی دانست که انتظار داریم در ازای تحمل یک ریسک نصیبمان شود. ریوارد یا همان بازده درحقیقت از یک تغییر قیمت یا درآمد حاصل از یک سرمایه گذاری به دست می آید.
نسبت ریسک به ریوارد چیست؟
یکی از شاخص هایی که سرمایه گذاران حرفه ای برای مقایسه ریسک های یک دارایی با سود مورد انتظار استفاده می کنند، نسبت ریسک به ریوارد است. به طورکلی می توان گفت نسبت ریسک به ریوارد نشان دهنده احتمال میزان سود یک سرمایه گذار به ازای هر ریال ریسکی است که سرمایه گذاری می کند.
آیا رابطه مثبتی بین ریسک و بازده وجود دارد؟
بله، یک همبستگی مثبت (رابطه بین دو متغیر که در آن هر دو در یک جهت حرکت می کنند) با یک هشدار مهم بین ریسک و بازده وجود دارد. هیچ تضمینی نیست که ریسک بیشتر سبب بازدهی بیشتر شود. درعوض ریسک بیشتر ممکن است به از دست دادن مقدار بیشتری از سرمایه بینجامد.
گزاره صحیح تر ممکن است این باشد که بین میزان ریسک و پتانسیل بازده همبستگی مثبت وجود دارد. به طورکلی سرمایه گذاری با ریسک کمتر پتانسیل کمتری برای سود دارد. سرمایه گذاری با ریسک بالاتر، پتانسیل بیشتری برای سود و همچنین پتانسیل زیان بیشتری دارد.
مدیریت رابطه بین ریسک و ریوارد
فرمول ها، استراتژی ها و الگوریتم هایی فراوانی هستند که به تجزیه و تحلیل و تلاش برای کمی کردن رابطه بین ریسک و ریوارد اختصاص دارند. معیار اول ایمنی روی است که همچنین به عنوان SFRatio نیز شناخته می شود و رویکردی برای تصمیم گیری های سرمایه گذاری است که حداقل بازده مورد نیاز را برای سطح معینی از ریسک تعیین می کند.
فرمول آن احتمال دریافت حداقل بازده مورد نیاز در یک سبد را فراهم می کند. تصمیم بهینه یک سرمایه گذار انتخاب پرتفوی با بالاترین SFRatio است. یکی دیگر از معیارهای محبوب نسبت شارپ است. این محاسبه بازده دارایی، صندوق یا پرتفوی را با عملکرد یک سرمایه گذاری بدون ریسک، که معمولاً اوراق سه ماهه خزانه داری ایالات متحده است، مقایسه می کند. هر چه نسبت شارپ بیشتر باشد، عملکرد تعدیل شده با ریسک بهتر است.
ارتباط ریسک و سرمایه گذاری چیست؟
چگونه مانند نخبگان به سود مستمر در ترید برسیم؟ جمعه ساعت 18
ریسک مرتبط با سرمایه گذاری را می توان در امتداد یک طیف در نظر گرفت. در بخش کم ریسک، اوراق قرضه دولتی کوتاه مدت با بازدهی پایین وجود دارد. در میان این طیف ممکن است شامل سرمایه گذاری ها مانند اجاره ملک یا بدهی با بازده بالا باشد. در انتهای طیف پرریسک، سرمایه گذاری های سهام، قراردادهای آتی و کالایی از جمله اختیار معامله قرار دارند.
سرمایه گذاری هایی با سطوح مختلف ریسک اغلب در یک سبد قرار می گیرند تا بازده را به حداکثر رسانده و در عین حال احتمال نوسان و زیان را به حداقل برسانند. نظریه پورتفولیو مدرن (MPT) از تکنیک های آماری برای تعیین مرز کارآمد استفاده می کند که به کمترین ریسک برای نرخ بازده معین منجر می شود. با استفاده از مفاهیم این نظریه، دارایی ها براساس اندازه گیری های آماری مانند انحراف معیار و همبستگی در یک سبد ترکیب می شوند.
معامله ریسک و ریوارد
همبستگی بین مخاطراتی که فرد در سرمایه گذاری ایجاد می کند و عملکرد سرمایه گذاری ها به عنوان معاوضه ریسک و ریوارد (بازده) شناخته می شود. مبادله ریسک و بازده بیان می کند هرچه ریسک بالاتر باشد، پاداش نیز بیشتر خواهد بود و بالعکس.
با استفاده از این اصل، سطوح پایین عدم قطعیت (ریسک) با بازده بالقوه پایین و سطوح بالای عدم قطعیت با بازده بالقوه بالا همراه است. براساس معاوضه ریسک و بازده، پول سرمایه گذاری شده تنها در صورتی می تواند سود بیشتری به همراه داشته باشد که سرمایه گذار احتمال زیان بیشتری را بپذیرد.
سرمایه گذاران معاوضه ریسک و بازده را یکی از اجزای اساسی تصمیم گیری در نظر می گیرند و همچنین از آن برای ارزیابی پرتفوی خود به عنوان یک کل استفاده می کنند.
سخن پایانی
رابطه ریسک و ریوارد را می توان یکی از اصلی ترین پارامترهای مؤثر در بازارهای معاملاتی و ارزهای دیجیتال دانست. استفاده از رابطه این دو در کنار سایر ابزار معاملاتی در کاهش میزان ریسک معامله و افزایش سود در پایان معامله به شما کمک می کند.
پرسش های متداول
ریوارد را می توان همان بازده یا سودی دانست که انتظار داریم در ازای تحمل یک ریسک نصیبمان شود. ریوارد یا همان بازده درحقیقت از یک تغییر قیمت یا درآمد حاصل از یک سرمایه گذاری به دست می آید.
به طورکلی می توان گفت این نسبت نشان دهنده احتمال میزان سودی یک سرمایه گذار به ازای هر ریال ریسکی است که سرمایه گذاری می کند.
بله، یک همبستگی مثبت (رابطه بین دو متغیر که در آن هر دو در یک جهت حرکت می کنند) با یک هشدار مهم بین ریسک و بازده وجود دارد. هیچ تضمینی وجود ندارد که ریسک بیشتر منجر به بازده بیشتر شود. درعوض، ریسک بیشتر ممکن است به از دست دادن مقدار بیشتری از سرمایه بینجامد.