پرایوسی کوین ارزی است که با هدف پنهان‌کردن جریان پول در شبکه‌های خود، به حفظ ویژگی ناشناس‌بودن در شبکه کمک می‌کند. اگر از جمله افرادی هستید که نمی‌خواهید دیگران بدانند چه چیزی را برای چه کسی ارسال کرده‌اید، می‌توانید از Privacy Coin و مزایای آن استفاده کنید. برای آشنایی بیشتر با این ارز دیجیتال و نحوه کار، در ادامه این مطلب همراه ما باشید.
پرایوسی کوین (Privacy Coin) چیست؟
برخلاف تصور رایج، ارز دیجیتال محبوب، تراکنش‌هایی که با استفاده از بیت کوین انجام می‌شوند، کاملاً ناشناس نیستند؛ زیرا تمام سوابق تراکنش‌ها در بلاک چین ذخیره می‌شوند. مردم نمی‌توانند نام واقعی شما را ببینند، اما می‌توانند آدرس عمومی شما را مشاهده کنند.
جفت‌کردن هویت با یک کلید عمومی، برای سازمان‌هایی مانند FBI کار مشکلی نیست. بسیاری از صرافی‌های ارزهای دیجیتال، کاربران خود را ملزم می‌کنند تا پیش از استفاده از صرافی، از طریق KYC/AML برای ارائه صحیح اطلاعات هویت خود اقدام کنند.
درحالی‌که پرایوسی کوین‌ها اطلاعات مربوط به کاربران خود، از جمله هویت و سایر اطلاعات تراکنش را مخفی می‌کند. گفتنی است سطح محافظت از اطلاعات کاربران در Privacy Coin ها متفاوت است. بسیاری از آن‌ها قادر به پنهان‌کردن مقدار ارز دیجیتال ارسالی نیز هستند.
ارز دیجیتال پرایوسی چگونه کار می‌کند؟
عملکرد این ارز تا حدی شبیه ارز محبوب، بیت کوین است. این ارز دیجیتال روی بلاک چین‌‌ها (دفتر کل غیرمتمرکز) اجرا شده و توسط شبکه‌ای از اعتبارسنج‌های ناشناس نگهداری می‌شود، اما این تکنیک‌های پیشرفته حفظ حریم خصوصی است که این ارز را از بقیه ارزها متمایز می‌کند. در میان انواع Privacy Coin موجود در بازار، زی کش (Zcash) و مونرو (Monero) بیشترین ارزش بازار را دارند.
دش در ابتدا فعالیت خود را به‌عنوان یک ارز دیجیتال متمرکز بر حفظ حریم خصوصی به نام «Darkcoin» آغاز کرد، اما در سال 2015 نام تجاری خود را تغییر داد و به‌جای آن بر پرداخت‌های دیجیتال تمرکز کرد. به ادعای رایان تیلور، مدیرعامل شرکت، Dash نباید به‌عنوان پرایوسی کوین تلقی شود. Monero یکی از معدودترین Privacy Coin هایی است که به‌طور پیش‌فرض به‌صورت خصوصی فعالیت می‌کند.
برخلاف Zcash نمی‌توانید ویژگی‌های حریم خصوصی آن را غیرفعال کنید. برای مخفی‌کردن داده‌های تراکنش، Monero از «آدرس‌های مخفی» یک‌بار مصرف برای هر تراکنش استفاده می‌کند. «امضای حلقه» که تراکنش‌های واقعی را با تراکنش‌های قدیمی «decoy» گروه‌بندی می‌کند تا تشخیص اینکه کدام تراکنش قانونی است و «CTring» که مقدار Monero ارسال‌شده در یک تراکنش را پنهان می‌کند.
Zcash هم یک پرایوسی کوین است که امکان انجام تراکنش‌های شفاف را نیز فراهم می‌کند. تراکنش‌های خصوصی از اثبات‌های دانش صفر استفاده می‌کنند؛ نوعی محاسبات ریاضی که به شبکه سیگنال می‌دهد چیزی قطعاً درست است – مانند اعتبار یک تراکنش – بدون انتشار اطلاعات اضافی درباره آن تراکنش، مانند آدرس‌ها و مبالغ تراکنش.
پرایوسی کوین‌ها معمولاً برای محافظت از اطلاعات تراکنش‌ها و کاربران از دو روش استفاده می‌کنند. ارزهایی که بر ناشناس‌بودن تمرکز دارند، هویت افراد را در پشت تراکنش‌ها پنهان می‌کنند. مواردی که بر غیرقابل ردیابی بودن تراکنش‌ها تمرکز می‌کنند، از دنبال‌کردن مسیر تراکنش افراد یا سیستم‌هایی رایانه‌ای جلوگیری می‌کنند. Privacy Coin ها معمولاً برای دستیابی به هریک از این دو هدف به یکی از چندین استراتژی اصلی متکی هستند.
CoinJoin یا Coin Mixers
یکی از روش‌های بسیار محبوب برای ناشناس‌ماندن ارزهای دیجیتال، میکسرهای کوین یا CoinJoin است. در این روش برای ناشناس‌ماندن، اطلاعات چندین تراکنش با هم ترکیب می‌شود. سپس این تراکنش واحد براساس مقدار هریک از تراکنش‌ها تقسیم شده و به گیرنده‌ها ارسال می‌شود.
به عبارت دیگر ارز دیجیتالی که هر گیرنده دریافت می‌کند، به‌جای یک فرستنده، ترکیبی از فرستنده‌ها خواهد بود. کوین میکسرها دقیقاً کاملاً ناشناس نیستند و تنها تفکیک آن‌ها دست و پا گیرتر است.
آدرس‌های رینگ (Ring Addresses)
آدرس‌های حلقه آدرس‌های کیف پول مختلفی را به هم متصل می‌کنند؛ بنابراین مشخص نیست کدام یک از آن‌ها تراکنش را ارسال یا دریافت کرده‌اند. Monero یکی از پرایوسی کوین‌هایی است که از این تکنیک استفاده می‌کند.
آدرس‌های مخفیانه (Stealth Addresses)
پرایوسی کوین‌هایی که از آدرس‌های مخفی استفاده می‌کنند، آدرس جدیدی را برای هر تراکنش ارز دیجیتال ایجاد می‌کنند. یکی از محبوب‌ترین نمونه‌های آن مونرو (XMR) است. Monero بر پروتکل آدرس مخفی دو کلیده (dual-key)، نوع خاصی از آدرس مخفی، تکیه دارد.
Zk-SNARKs
سیستمی به نام Zero-Knowledge Succinct Non-Interactive Argument of Knowledge (zk-SNARK) به بلاک چین اجازه می‌دهد اعتبار تراکنش‌ها را بدون شناسایی طرفین یا مقدار موجودی اثبات کند؛ از این‌رو بخش «دانش صفر» نام دارد.
چه کسانی از پرایوسی کوین ها استفاده می‌کنند؟
رایج‌ترین چالش مطرح‌شده درباره این ارزها این است که ابزاری محبوب برای مجرمان هستند. منتقدان استدلال می‌کنند Privacy Coin ها، تأمین مالی تروریسم، پول‌شویی، یا مدیریت امور مالی برای سایر فعالیت‌های غیرقانونی را آسان می‌کنند، بدون اینکه عواقب بالقوه‌ای داشته باشند.
درحالی‌که دلایل زیادی وجود دارد که کسی بخواهد تراکنش‌های خود را خصوصی نگه دارد؛ مانند مخفی‌کردن مقدار دارایی هود؛ بنابراین مجرمان سایبری نمی‌توانند به‌راحتی آن‌ها را هدف قرار دهند، یا افرادی که نمی‌خواهند نحوه خرج‌کردن دارایی خود را افشا کنند.
آیا پرایوسی کوین ها قانونی هستند؟
Privacy Coin ها به‌شدت از سوی قانون‌گذارها در سراسر جهان در تلاش برای سرکوب بازارهای سیاه ناشی از ارزهای دیجیتال پرایوسی کوین قرار گرفته‌اند. استرالیا و کره جنوبی صرافی‌ها را از ارائه Privacy Coin ممنوع کرده‌اند؛ درحالی‌که ژاپن آن‌ها را به‌طور کامل ممنوع کرده است.
تشدید قوانین «مشتری خود را بشناسید» تحمیل شده توسط قانون‌گذارهای ضد پول‌شویی ممکن است همچنان شرایط را برای کاربران ارزهای دیجیتال پرایوسی کوین دشوار کند.
آیا بیت کوین یک پرایوسی کوین است؟
شاید شنیده باشید که یکی از مزایای بزرگ استفاده از بیت کوین ناشناس‌بودن آن است و به همین دلیل بیشتر سال‌های اولیه ورود بیت کوین به بازارهای دارک وب به‌عنوان روش پرداخت ایده‌آل برای مجرمان انتخاب می‌شد، اما واقعیت کاملاً برعکس است.
بلاک چین بیت کوین عمومی است؛ یعنی می‌توانید تمام تراکنش‌هایی را که تا به حال با هر آدرسی در شبکه انجام شده است، در هر زمان در کاوشگرهای بلاک چین عمومی مشاهده کنید. پروتکل بیت کوین مانند بیشتر شبکه‌های بلاک چین، به ناشناس‌ماندن افراد کمک زیادی نمی‌کند.
درعوض از قابلیت استفاده از نام مستعار پشتیبانی می‌کند؛ جز اینکه شخصی ادعای مالکیت یک آدرس- که رشته‌ای از حروف و اعداد است – نداشته باشد، نمی‌توانید بگویید مالک آن چه کسی است. با این حال، تعدادی از شرکت‌های تجزیه و تحلیل بلاک چین مانند Chainalysis ابزارهایی را تولید کرده‌اند که می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی جست‌وجو را محدود کند. این ابزارها به‌دنبال ارتباطاتی در معاملات هستند که به شرکت‌ها و سازمان‌های مجری قانون کمک می‌کند تا مجرمان را ردیابی کنند.
به‌تازگی به‌روزرسانی در پروتکل بیت کوین به نام Taproot انجام شده است که امکان افزایش حریم خصوصی تراکنش‌های خاص را با اجازه دادن به تراکنش‌های پیچیده قرارداد هوشمند مانند تراکنش‌های «معمولی» فراهم می‌کند. با این حال، تا زمانی که Taproot به‌طور گسترده توسط توسعه‌دهندگان پذیرفته و یکپارچه نشود، اثرات آن محدود است.
یکی از راه‌های افزایش حریم خصوصی تراکنش‌های بیت کوین استفاده از میکسر یا تامبلر (tumbler) است. هنگامی که بیت کوین را با استفاده از میکسر ارسال می‌کنید، سرویس میکس بیت کوین شما را با بیت کوین افراد دیگری که می‌خواهند هم‌زمان از میکسر استفاده کنند، مخلوط می‌کند. زمانی که کار سرویس تامبلر تمام شد، مقدار مناسبی از بیت کوین‌های تصادفی را برای گیرنده موردنظر شما انتقال می‌دهد. از آنجا که بیت کوین شما با دیگران مخلوط شده است، تشخیص اینکه چه کسی چه چیزی را برای چه کسی ارسال کرده، دشوار است. نمونه‌های محبوب میکسرها عبارت‌اند از: CoinJoin و CoinSwap.
آیا پرایوسی کوین ها واقعاً خصوصی هستند؟
از آنجا که ابزارهای تحلیلی جدید همیشه در حال توسعه هستند و کامپیوترها ممکن است روزی به اندازه کافی قدرتمند شوند تا روش‌های رمزگذاری مدرن را بشکنند، نمی‌توان پرایوسی کوین‌ها را واقعاً خصوصی دانست، اما در حال حاضر و با بررسی روش‌های رمزگذاری فعلی، به نظر می‌رسد این مدل از ارزهای دیجیتال واقعاً خصوصی هستند.
سازمان‌های مجری قانون مایل‌اند تراکنش‌های مونرو را برای کشف مجرمانی که از شبکه استفاده می‌کنند، نظارت کنند. در سپتامبر 2020، IRS به هرکسی که بتواند شبکه را شکست دهد، 625000 دلار پیشنهاد داد.
پرایوسی کوین ها در کدام صرافی‌ها در دسترس هستند؟
گرچه این ارزها غیرقانونی نیستند، در صرافی‌های محدودی فهرست شده و در دسترس هستند. دستورالعمل‌هایی مانند تعهدات AML (ضد پول‌شویی)، CFT (مبارزه با تأمین مالی تروریسم) و KYC (مشتری خود را بشناسید) صرافی‌های ارزهای دیجیتال را ملزم می‌کنند تا اطلاعات خاصی را درباره مشتریان خود جمع‌آوری کنند که همیشه در خصوص پرایوسی کوین ها امکان‌پذیر نیست.
صرافی‌ها برای جلوگیری از جریمه و ممنوعیت‌هایی که از سوی قانون‌گذارها اعمال می‌شود، معمولاً پرایوسی کوین ها را فهرست نمی‌کنند. دستورالعمل‌های گروه ویژه اقدام مالی (FATF) که در ژوئن 2021 به‌روزرسانی شد، شامل دستورالعمل‌های جدید AML/CFT است؛ به همین دلیل برای جلوگیری از مشکلات قانونی، بسیاری از صرافی‌ها این ارزها را فهرست نکردند؛ بنابراین برخی از بهترین Privacy Coin ها مانند Monero، Dash و Zcash را در Coinbase یا Bittrex پیدا نخواهید کرد.
کدام یک از پرایوسی کوین ها در بایننس فهرست شده‌اند؟
۱- ارز دیجیتال مونرو (Monero) یا XMR با قیمت 217.50 دلار و ارزش بازار 3936.97 میلیون دلار
۲- ارز دیجیتال زی کش (Zcash) یا ZEC با قیمت 179.20 دلار و ارزش بازار 2521.57 میلیون دلار
۳- ارز دیجیتال اوسیس نتوورک (Oasis Network) یا ROSE، با قیمت 0.27 دلار و ارزش بازار 927.01 میلیون دلار
۴- ارز دیجیتال دیکرد (Decred) یا DCR، با قیمت 62.50 دلار و ارزش بازار 868.52 میلیون دلار
۵- ارز دیجیتال (Secret) یا (SCRT)، با قیمت 5.37 دلار و ارزش بازار 876.89 میلیون دلار
۶- ارز دیجیتال هورایزن (Horizen) یا ZEN، با قیمت 48.18 دلار و ارزش بازار 589.19 میلیون دلار
۷- ارز دیجیتال ورج (Verge) یا XVG، با قیمت 0.013 دلار و ارزش بازار 218.47 میلیون دلار
۸- ارز دیجیتال داسک (Dusk Network) یا DUSK، با قیمت 0.50 دلار و با ارزش بازار 201.48 میلیون دلار
۹- شبکه فالا (PHA)، با قیمت 0.29 دلار و ارزش بازار 79.20 میلیون دلار
۱۰- ارز دیجیتال بیم BEAM با قیمت 0.38 دلار و ارزش بازار 42.54 میلیون دلار
توجه: این اطلاعات مربوط به 1 آپریل 2022 است و ممکن است تاکنون تغییرات جدی در آن صورت گرفته باشد.
بهترین پرایوسی کوین ها کدام‌اند؟
در ادامه به برخی از پرایوسی کوین ها اشاره خواهیم کرد:
۱- ارز دیجیتال بیم (Beam)
Beam از پروتکل Mimblewimble (MW) استفاده می‌کند که نیاز به هرگونه آدرسی را از بین می‌برد. این ارز دیجیتال به‌صورت پیش‌فرض تمام تراکنش‌ها را محرمانه انجام می‌دهد.
۲- ارز دیجیتال دش (Dash)
Dash یک فورک از بلاک چین بیت کوین و متکی بر روش CoinJoin است. دش به کاربران اجازه می‌دهد تا نحوه انجام تراکنش‌ها را به‌صورت عمومی یا خصوصی تعیین کنند. InstantSend، یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد Dash، در عرض دو ثانیه تراکنش‌ها را ارسال و تأیید می‌کند.
۳- ارز دیجیتال مونرو (Monero)
مونرو بیشترین ارزش بازار را در بین پرایوسی کوین‌ها دارد و در سال 2014 به‌عنوان یک فورک از بیت کوین راه‌اندازی شد. Monero برای پنهان‌کردن همه‌چیز از آدرس فرستنده و گیرنده تا کل مبلغ تراکنش، به آدرس‌های مخفیانه و امضاهای حلقه متکی است.
بنابراین، از نظر تئوری می‌توان 1،000،000 دلار را در مونرو در کمتر از 30 دقیقه به سرتاسر جهان با کارمزد تراکنش ناچیز زیر 20 دلار ارسال کرد و هیچ‌کس نمی‌تواند تشخیص دهد که چه کسی چقدر و چگونه ارسال کرده است.
۴- ارز دیجیتال ورج (Verge)
رمزارز Verge یک پروژه منبع‌باز است که توسط داوطلبان نگهداری می‌شود. هدف آن حفظ حریم خصوصی از طریق I2P و TOR است که I2P برای رمزگذاری داده‌ها استفاده می‌شود. پس از رمزگذاری، TOR ارتباطات را به یک شبکه توزیع‌شده توسط داوطلبان ارسال می‌کند.
این ترکیب IP آدرس‌ها را برای تراکنش‌های غیرقابل ردیابی کاملاً پنهان می‌کند. Verge در ابتدا با نام DogeCoinDark به‌عنوان یک نسخه ناشناس از Dogecoin راه‌اندازی شد، اما در سال 2016 تغییر نام داد.
۵- ارز دیجیتال زی کش (Zcash)
Zcash به پروتکل zk-SNARKs برای پنهان‌کردن داده‌های شخصی و محرمانه مانند آدرس‌های ارزهای دیجیتال و مبلغ در یک تراکنش متکی است. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد Zcash این است که نه‌تنها امکان انجام تراکنش‌های کاملاً خصوصی را فراهم می‌کند، بلکه تراکنش‌های کاملاً عمومی و توانایی عمومی و خصوصی‌کردن برخی از بخش‌های تراکنش را نیز ارائه می‌دهد.
این کار سبب می‌شود قانون‌گذارها در مقایسه با سایر پرایوسی کوین ها دوستانه‌تر رفتار کنند؛ زیرا قانون‌گذارها معاملات عمومی را ترجیح می‌دهند. Zcash این قابلیت منحصربه‌فرد را دارد که به فرستندگان اجازه می‌دهد یادداشت‌های خصوصی را در تراکنش‌های کاملاً محافظت‌شده اضافه کنند.
خلاصه مطلب
وقتی از یک ارز دیجیتال معمولی مانند بیت کوین استفاده می‌کنید، تراکنش‌های شما کاملاً خصوصی نیستند. درواقع اگر شخص یا کامپیوتری زمان کافی داشته باشد، می‌تواند ارتباط بین هویت و آدرس کیف پول را پیدا کند و براساس اطلاعات دفتر کل، میزان ارز دیجیتال شما را متوجه شود.
درحالی‌که ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین روی تمرکززدایی تمرکز کرده‌اند، پرایوسی کوین ها با هدف افزودن لایه‌ای برای محافظت از اطلاعات شخصی کاربران ارائه شده‌اند. از آنجا که قانون‌گذاری Privacy Coin ها سخت‌تر است و طرفداران ارزهای دیجیتال تمایل دارند با صرافی‌های قانونی همکاری کنند، ذهنیت خوبی به این نوع دارایی وجود ندارد.
