قیمت گس

گس (Gas) یکی از اصولی‌ترین ارزهای دیجیتال در بلاکچین نئو (NEO) است—بلاکچینی که به عنوان ‘پاسخ چین به اتریوم’ شناخته می‌شود و بر روی ایجاد اقتصاد هوشمند از طریق دارایی‌های دیجیتال و قراردادهای هوشمند تمرکز دارد. بر خلاف توکن نئو (NEO) که بر روی حاکمیت شبکه تمرکز دارد، گس نقش کلیدی در عملیات روزمره این اکوسیستم ایفا می‌کند.
به‌گفته‌ی Bitget و مستندات رسمی نئو، مشکل اصلی که گس قصد حل آن را دارد، نیاز به یک مکانیزم کارآمد برای پرداخت هزینه‌های تراکنش و منابع محاسباتی در یک شبکه غیرمتمرکز است. از این رو، نئو با جداسازی مسئولیت‌های حاکمیت (NEO) و کاربردی (GAS)، اطمینان می‌دهد که کاربرانی که می‌خواهند در عملیات شبکه شرکت کنند، باید از توکن‌های GAS استفاده کنند. در حالی که افراد علاقه‌مند به تصمیم‌گیری‌های پروتکل، نیاز به نگهداری توکن‌های نئو دارند. این سیستم دوگانه به حفظ تمرکززدایی کمک کرده و کارایی شبکه را بهبود می‌بخشد.
گس به‌طور منحصر به فردی با هر بلاک جدیدی که در بلاکچین نئو پردازش می‌شود، تولید می‌شود و سقف کل عرضه‌ی آن به ۱۰۰ میلیون توکن محدود است. این طراحی، انگیزه‌ای برای نگهداری و استیکینگ نئو ایجاد می‌کند، چرا که دارندگان نئو به طور دوره‌ای توزیع توکن‌های جدید گس را دریافت می‌کنند.
به لحاظ فناوری، گس تمامی فعالیت‌های عملیاتی بر روی پلتفرم نئو را ممکن می‌سازد—از جمله پرداخت هزینه‌های تراکنش و هزینه‌های نگهداری برای اجرای نرم‌افزارهای غیرمتمرکز (dApps). این مفهوم مشابه مفهوم گس در اتریوم است، اما در نئو به عنوان یک دارایی قابل معامله و جداگانه عمل می‌کند، که شفافیت و قابلیت ردگیری استفاده از منابع را در برنامه‌های غیرمتمرکز بر روی نئو بهبود می‌بخشد.
کاربردهای واقعی گس شامل پرداخت هزینه‌های تراکنش و تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز در اکوسیستم نئو می‌شود. به عنوان مثال، توسعه‌دهندگانی که پروژه‌های جدیدی را راه‌اندازی می‌کنند، باید مقدار کافی گس برای پوشش هزینه‌های استقرار داشته باشند. همچنین، کاربران نهایی نیز برای انجام تراکنش‌های پایه یا تعاملات قراردادی به مقادیر کمی از آن نیاز دارند.
هرچند که ریسک‌ها و نقد‌های مرتبط با چنین توکن‌های کاربری نیز وجود دارد. یکی از نگرانی‌های مطرح شده توسط ناظران صنعت پویایی قیمتی است: زیرا تقاضا بر مبنای فعالیت شبکه‌ای تغییر می‌کند و نه بر مبنای گمانه‌زنی‌های بازار. در شرایط تراکم یا استفاده‌ی کم، نوسانات قیمت می‌تواند غیرقابل پیش‌بینی باشد. علاوه بر این، برخی از منتقدین پرسیده‌اند که آیا مدل‌های دوگانه توکن، پیچیدگی غیرضروری ایجاد نمی‌کنند در مقایسه با سیستم‌های تک‌تک توکن.