اتریوم

متروپلیس اتریوم چیست و با چه هدفی به بازار عرضه شده است؟ در سال های اخیر، ارزهای دیجیتال با فرازو نشیب های زیادی همراه بوده است. یکی از پلتفرم های بسیار محبوب در این بازار، اتریوم است که با پیشرفت های متعددی که داشته به دنبال ارتقای سطح کار و افزایش تعداد مشتریان خود است. در همین راستا، یکی از هاردفورک های اتریوم، متروپلیس (metropolis) نام دارد که با هدف بهبود شبکه اتریوم وارد بازار شد. بسیاری از کارشناسان براین باور هستند که این هاردفورک، ویژگی های اصلی اتریوم را آشکار کرده و نسخه واقعی آن را بعد از انتشار متروپلیس می توان دید.

در حال حاضر، سروصدای زیادی درباره این هاردفورک وجود دارد؛ آخرین باری که شبکه اتریوم، تحت تأثیر یک هاردفورک، دچار تغییر شد، یعنی از Frontier به Homestead بروزرسانی شد، قیمت آن بیش از ۱۰۰٪ و از ۱۲ دلار به ۳۰ دلار افزایش یافت.

اما سؤال اساسی اینجاست که متروپلیس، چه ویژگی هایی را به اتریوم وارد کرده؟ از آنجا که اتریوم برای ورود به متروپلیس، باید هاردفورک انجام دهد، آیا سکه جدید دیگری ایجاد شده است؟

متروپلیس اتریوم چیست؟ ۴ مرحله اتریوم

اولین بار نیست که شبکه اتریوم ارتقا داده می شود و مطمئنا آخرین بار هم نخواهد بود! اتریوم برای اینکه تنها یک ارز دیجیتال باشد طراحی نشده است؛ بلکه طراحی شده تا پلتفرمی برای برنامه های غیرمتمرکز باشد. با این حال، قبل از اینکه بتواند این کار را انجام دهد، باید مراحل مختلف رشد را طی کند.

با هر مرحله، اتریوم با ترکیب ویژگی های بیشتر، ارتقا یافته و به سطح بالاتری می رسد که در نتیجه آن، سیستم قوی تر و یکپارچه تر می شود. به طورکلی، فرآیند راه اندازی کامل اتریوم، به ۴ مرحله تقسیم شده است. این کار، برای اطمینان از اینکه انجام می شود که مراحل مختلف، زمان رشد خود را داشته و هر مرحله، تا حد امکان، کارآمد و بهینه توسعه داده شود. مراحل راه اندازی کامل اتریوم را می توان در موارد زیر دانست:

• Frontier: راه انداری اتریوم برای نخستین بار
• Homestead: مرحله کنونی اتریوم
• Metropolis: مرحله بعدی
• Serenity: مرحله نهایی که به گفته توسعه دهندگان اتریوم ۲.۰ اجرا می شود.

Metropolis مرحله ۳، فرآیندی ۴ مرحله ای داشته و با ویژگی های زیادی همراه است که به محض اجرا مورد توجه کاربران قرار خواهد گرفت. در ادامه برخی از اصلی ترین ویژگی های متروپلیس را معرفی خواهیم کرد:

• Zk-Snarks
• اثبات اجرای اولیه سهام
• انعطاف پذیری و استحکام قراردادهای هوشمند
• انتزاع حساب

ویژگی Zk-Snarks چیست؟

‍‍Zk-SNARKs که مخففی از عبارت «Zero-Knowledge Succinct Non-Interactive Argument of Knowledge» است، فرمی از اثبات های دانش صفر (Zero-Knowledge Proofs) محسوب می شود که در بسیاری از سیستم های بلاک چین و فناوری های مبتنی بر حریم خصوصی مورد استفاده قرار می گیرد.

این اثبات ها، به فرد اجازه می دهند ادعایی را بدون آشکار کردن هیچ جزئیات یا اطلاعات مرتبط با آن موضوع عنوان کند. مهم ترین ویژگی های Zk-SNARKs را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• دانش صفر (Zero-Knowledge): اثبات کننده، می تواند نشان دهد دارای اطلاعاتی خاص است، بدون آن که هرگونه اطلاعاتی درباره آن به طرف مقابل بدهد.
• کوتاه بودن (Succinct): این اثبات ها بسیار کوتاه بوده و می توان آن ها را با سرعت زیاد، تأیید کرد؛ حتی اگر عملیات اصلی که اثبات می شود، پیچیده باشد.
• غیرتعاملی (Non-Interactive): به جای تبادل چندمرحله ای بین اثبات کننده و تأییدکننده، Zk-SNARK یک پیام واحد است که می تواند به صورت مستقل، تأیید شود.

Zk-SNARKs در بسیاری از فناوری ها و پروژه های بلاک چین، از جمله زنجیره بلاک چین Zcash، برای ارائه تراکنش های محرمانه، مورد استفاده قرار گرفته است. این اثبات ها، به ویژه برای کاربردهایی که نیازمند حفظ حریم خصوصی و هم زمان ارائه تأییدیه های مطمئن است، مفید واقع می شود.

کاربرد Zk-Snarks از ویژگی های متروپلیس اتریوم

Zk-SNARKs کاربردهای متنوعی در زمینه های مختلف فناوری دارد که در ادامه به برخی از کاربردهای رایج و مهم آن، عبارتند از:

• برنامه های احراز هویت: به کاربر اجازه می دهد هویت خود را به یک سیستم احراز هویت نشان دهد؛ بدون اینکه اطلاعات شناسه ای را فاش کند.
• پردازش های آفلاین و تأیید آنلاین: به فرد اجازه می دهد محاسبه ای را آفلاین انجام داده و سپس نتیجه آن را به صورت امن و محرمانه به یک سیستم آنلاین ارسال کند.
• امنیت حریم خصوصی در برنامه ها: برخی از برنامه ها، با استفاده از این ویژگی، اطلاعات کاربران را حفظ می کنند؛ درحالیکه همچنان از آن ها اطلاعات لازم برای انجام وظایف خاص را دریافت می کنند.
• تراکنش های محرمانه در بلاک چین: استفاده به منظور پنهان سازی اطلاعات تراکنش در زنجیره های بلاک چین مانند Zcash؛ به این ترتیب، می توان تراکنش ها را تأیید کرد بدون آنکه جزئیات آن ها (مانند مبلغ یا آدرس های معامله) آشکار شود.
• اثبات های بدون افشای هویت: می توان از Zk-SNARKs برای اثبات مشخصاتی مانند سن یا ملیت استفاده کرد، بدون اینکه هویت کلی فرد فاش شود؛ مثلاً یک کاربر، می تواند از طریق Zk-SNARKs اثبات کند بالای 18 سال است، بدون اینکه تاریخ تولد دقیق او آشکار شود.

«مواردی که عنوان کردیم تنها برخی از کاربردهای Zk-SNARKs بوده و با پیشرفت های مداوم در زمینه فناوری، انتظار می رود کاربردهای جدیدتر و جذاب تری برای آن پیدا شود.»

ویژگی اثبات اجرای اولیه سهام

قبل از اینکه درباره ویژگی اثبات اولیه سهام، توضیح دهیم، باید ابتدا بدانیم تفاوت بین اثبات سهام و اثبات کار چیست:

• اثبات کار

اثبات کار یا Proof Of Work پروتکلی است که بیشتر ارزهای رمزپایه مانند اتریوم و بیت کوین تاکنون از آن پیروی کرده اند. ساز و کار این الگوریتم، به شکلی است که ماینرها با حل معماهای رمزنگاری شده و با استفاده از سخت افزار اختصاصی، ارزهای دیجیتال را استخراج می کنند.

• اثبات سهام

این پروتکل، کل فرایند استخراج را مجازی می کند؛ در این سیستم، به جای ماینرها اعتبارسنجی داریم. روش کار نیز به این صورت است که به عنوان یک اعتبارسنج یا ولیدیتور ارز دیجیتال، ابتدا باید مقداری از اتر خود را به عنوان سهام قفل کنید. پس از انجام این کار نیز، اعتبارسنجی بلوک ها شروع می شود.

اعتبار سنجی به این معناست که اگر بلوک هایی را دیدید که فکر می کنید می توانند به بلاک چین اضافه شوند، می توانید با شرط بندی آن را تأیید کنید. همچنین اگر بلوک اضافه شود، پاداشی متناسب با سهامی که سرمایه گذاری کرده اید، دریافت خواهید کرد.

با این حال، اگر روی بلوک اشتباه یا مخرب شرط بندی کنید، سهامی که سرمایه گذاری کرده اید از شما سلب می شود. برای اجرای «اثبات سهام»، اتریوم از الگوریتم اجماع کاسپر استفاده می کند.

مزایای اثبات سهام

الگوریتم اثبات سهام مزایای بسیاری دارد که مهم ترین آن ها را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

1. کاهش هزینه های انرژی و پولی

استخراج کنندگان بیت کوین در جهان، حدود ۵۰/۰۰۰ دلار در ساعت برای برق خرج می کنند. این عدد، معادل ۱.۲ میلیون دلار در روز، ۳۶ میلیون دلار در ماه و ۴۵۰ میلیون دلار در سال است.

این اعداد بسیار بزرگ بوده و مطمئا هزینه زیادی به نظر می رسند. با استفاده از Proof-of-stake، تمام فرایند را کاملاً مجازی انجام داده و تمام این هزینه ها را کاهش می دهید.

2. عدم نیاز به خرید ASIC

از آنجا که تمامی این فرایند مجازی بوده، دیگر نیازی به خرید دستگاه هایی مانند ASIC نداشته و شما براساس خرید دستگاه قدرتمندتر، پاداش دریافت نمی کنید.

3. سخت تر شدن حمله 51٪

حمله ۵۱٪ زمانی اتفاق می افتد که گروهی از ماینرها بیش از ۵۰٪ از قدرت هش شبکه را به دست می آورند؛ استفاده از اثبات سهام، این حمله را بسیار سخت تر می کند.

4. اعتبارسنجی های بدون خطا

هر اعتبارسنجی که دارایی هایش را در بلاک چین قفل کرده باشد، مطمئن می شود هیچ بلوک اشتباه یا مخربی را به زنجیره اضافه نمی کند؛ زیرا اضافه کردن بلاک اشتباه به زنجیره، به معنای از دست دادن سرمایه و سهام قفل شده می شود؛ در نهایت، اثبات سهام مانع از این اتفاق می شود.

5. ایجاد بلوک

الگوریتم اثبات سهام، ایجاد بلوک های جدیدتر و کل فرایند تأیید تراکنش ها را سریع تر می کند.

مقیاس پذیری

اثبات سهام، بلاک چین را با معرفی مفهوم «شاردینگ»، مقیاس پذیر می کند. اگرچه قبلاً اجرای ساده ای از Proof of Stake وجود داشته است، چیزی که کاسپر را از بقیه جدا می کند، این است که ماینرهای صادق را تشویق کرده و ماینرهایی را که صادق نیستند، مجازات می کند. در نتیجه به یاد داشته باشید که اگر سهام خود را روی یک بلوک مخرب قرار داده اید، سهام از شما گرفته می شود؛ به زبانی ساده، هرکسی که طبق قوانین بازی نکند، مجازات می شود.

«ویتالیک درباره اثبات سهام می گوید: «تصور کنید ۱۰۰ نفر دور یک میز دایره ای نشسته اند؛ یک نفر، یک بسته کاغذ دارد که هرکدام سابقه تراکنش متفاوتی دارند. اولین شرکت کننده، خودکاری را برداشته و یکی را امضا می کند، سپس آن را به نفر بعدی می دهد که او هم انتخابی مشابه انجام خواهد داد. هر شرکت کننده، تنها در صورتی ۱ دلار دریافت می کند که تاریخچه تراکنشی را امضا کند که بیشتر شرکت کنندگان در پایان آن را امضا می کنند. اگر یک صفحه را امضا کنید و بعداً به صفحه دیگری بروید، از دور خارج می شوید. این احتمالاً انگیزه خوبی برای امضای کاغذ مناسب است!»

بمب سختی چیست؟

چه چیزی ماینرها را تشویق می کند از پروتکل اثبات کار به پروتکل اثبات سهام مهاجرت کنند؟ ماینرها، تجهیزاتی به ارزش هزاران دلار می خرند تا بتوانند بلوک ها را استخراج کنند. در نهایت اما با استفاده از POS، همه آن تجهیزات بی ارزش می شوند.

تصور کنید پول زیادی برای خرید تجهیزات و راه اندازی استخرهای بسیار پیچیده ای خرج کنید و هیچ فایده ای برای شما نداشته باشد! پس با این شرایط چه چیزی وجود دارد که ماینرها را از ماندن در زنجیره قدیمی اثبات کار و ادامه استخراج براساس این الگوریتم بازمی دارد؟

به منظور اطمینان از وجود انگیزه مناسب برای ماینرها برای پیوستن به زنجیره جدید، توسعه دهندگان اتریوم بمب سختی را معرفی کردند. بمب سختی در ۷ سپتامبر ۲۰۱۵ معرفی شد. برای درک نحوه عملکرد بمب سختی، مهم است بدانیم درجه سختی و ماینینگ چیست و چگونه کار می کند.

سختی چیست و چگونه کار می کند؟

مفهوم سختی با بیت کوین شروع شد؛ زمانیکه بیت کوین برای اولین بار معرفی شد، استخراج آن بسیار ساده بود و هرکسی می توانست با استفاده از رایانه شخصی خود این کار را انجام دهد. با این حال، با محبوبیت بیشتر بیت کوین، تعداد ماینرها در شبکه افزایش یافت.

افزایش ماینرها، امکان خروج آن ها از کنترل و استخراج تمام بیت کوین های باقی مانده در یک سال را افزایش داد. ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین، این اتفاق را متصور بود و از این رو مفهوم «سختی» را عنوان کرد.

«مفهوم سختی به این صورت عمل می کند: ماینرها قدرت محاسباتی خود را صرف حل معماهای رمزنگاری می کنند.»

روشی که آن ها این کار را انجام می دهند، به این صورت است که یک رشته تصادفی به نام nonce به هش بلوک اضافه و سپس کل رشته را هش می کنند. اگر عدد حاصل کمتر از یک عدد ثابت خاص باشد، آن را موفق در نظر گرفته و بلوک جدید به بلاک چین اضافه می شود.

فرایند اضافه شدن بلوک چگونه است؟

اگر بخواهیم کل فرایند اضافه شدن یک بلوک به شبکه را خلاصه کنیم، به صورت زیر خواهد بود:

• دریافت محتویات بلوک جدید توسط هش
• اضافه شدن یک nonce رشته تصادفی به هش
• هش شدن مجدد رشته جدید
• مقایسه و بررسی هس نهایی با سطح دشواری؛ آیا واقعاً کمتر از آن است یا خیر.
• در غیر این صورت، nonce تغییر می کند و روند دوباره تکرار می شود.
• اگر هش نهایی کمتر از سطح دشواری باشد، بلوک به زنجیره اضافه و دفتر کل عمومی به روز می شود و درباره اضافه شده هشدار می دهد.
• ماینرهایی که مسئول این کار هستند، پاداش دریافت می کنند.

سطح دشواری مستقیم با سرعت استخراج بلوک ها متناسب است؛ بیت کوین به طور متوسط ۱۰ ثانیه زمان بلوک دارد، اگر زمان بلوک کمتر از آن شود، سطح دشواری افزایش می یابد. اگر بیشتر باشد، زمان دشواری کاهش می یابد.

این کار، برای اطمینان از اینکه زمان بلاک بیت کوین حدود ۱۰ ثانیه باقی می ماند، انجام می شود. اساساً استخراج بیت کوین چنین روندی داشته و اتریوم نیز از همان پروتکل پیروی می کند.

بمب سختی چه کاری انجام خواهد داد؟

بمب سختی (Difficulty Bomb) در اتریوم، به عنوان مکانیسمی طراحی شده است تا به تدریج مشکلات استخراج بلاک ها را افزایش دهد. این مکانیسم، سبب می شود زمان بین استخراج بلاک های جدید به طور تدریجی طولانی تر شود. درنهایت، این زمان به قدری طولانی می شود که شبکه به نوعی «یخ زده» می شود؛ یعنی تقریباً استخراج یک بلاک جدید غیرممکن خواهد شد. هدف از افزودن این بمب سختی عبارت است از:

1. به روزرسانی ها: بمب سختی مکانیسمی اضطراری برای اطمینان از این است که به روزرسانی های شبکه به طور منظم انجام شوند.
2. تشویق به انتقال به (Proof of Stake): یکی از اهداف اصلی بمب سختی این است که شبکه اتریوم از اثبات کار (Proof of Work) به اثبات وضعیت (Proof of Stake) تغییر داده شود.
3. جلوگیری از فورک های غیرضروری: اگر جامعه اتریوم تصمیم بگیرد به اثبات وضعیت مهاجرت نکند، بمب سختی از ایجاد فورک های ثابت که بخواهند از این مسیر خارج شوند (و اثبات کار را حفظ کنند) جلوگیری می کند.

با این حال، بمب سختی چندین بار به تأخیر افتاده است؛ هر وقت به نظر می رسید شبکه به نقطه یخ زدگی نزدیک می شود، یک بروزرسانی برای شبکه منتشر و موجب تأخیر در فعالیت بمب سختی شده است. این بروزرسانی ها، اغلب با همان هدف انجام می شوند؛ اعطای زمان بیشتر به توسعه دهندگان برای کامل کردن و اجرای مکانیسم های اثبات وضعیت.

درمجموع، بمب سختی یک ویژگی است که به تدریج فعال شده و به شبکه فشار می آورد تا به روزرسانی ها و تغییرات مورد نظر را اجرا کند. در عین حال این فشار می تواند با بروزرسانی هایی که آن را به تأخیر می اندازند، مدیریت شود.

ویژگی استحکام و انعطاف پذیری قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند، رگ حیات اتریوم بوده و نحوه انجام کارها در اتریوم را مشخص می کنند. اکنون درحالیکه بیت کوین معمولاً برای همه تراکنش ها قدرت محاسباتی یکسانی مصرف می کند، اتریوم می تواند قدرت محاسباتی مورد نیاز برای هریک از قراردادهایش را تغییر دهد. هر قرارداد محدودیت، گس مخصوص به خود را دارد که پیمان دهنده تعیین می کند. این ویژگی به دو سناریو منجر می شود:

• اول اینکه گس مورد نیاز بیشتر از حد تعیین شده باشد؛ اگر این طور شود، وضعیت قرارداد به حالت اولیه بازگشته و تمام گس مصرف می شود.
• اگر گس مورد نیاز کمتر از حد تعیین شده شود، قرارداد تکمیل و گس باقی مانده واگذار می شود.

در حین اجرای قرارداد، اگر یک طرف معامله بخواهد قرارداد لغو شود و به حالت اولیه برگردد، باید دو برابر هزینه کند تا از انجام آن جلوگیری شود. برای برگرداندن قرارداد به حالت اولیه، توسعه دهندگان از تابع «launch» استفاده می کنند. درحالی که عملکرد launch به وضعیت قرارداد کمک می کند تا به حالت قبلی برگردد، تمام گس قرارداد را مصرف خواهد کرد.

برای مقابله با این مشکل، متروپلیس عملکرد «revert» را ارائه می دهد تا به قراردادها کمک کند بدون مصرف تمام گس به حالت قبلی بازگردند. گس مصرف نشده به سازنده قرارداد مسترد خواهد شد. همراه با تابع revert  Metropolis  در حال معرفی کد بازگردانی (returndata) است که قراردادها را قادر می سازد مقادیر با اندازه متغیر را برگردانند.

ویژگی انتزاع حساب یا Account Abstraction

قبل از اینکه به معنای انتزاع حساب بپردازیم، بیایید بفهمیم انتزاع به چه معناست. انتزاع به این معناست که هرکسی می تواند از هر سیستم یا پروتکلی بدون اطلاع کامل از جزئیات آن استفاده کند؛ برای مثال هنگامی که از تلفن همراه خود استفاده می کنید، برای کار با آن نیازی به برنامه نویس یا مهندس ندارید.

به سادگی روی صفحه فشار دهید تا یک برنامه فعال شود، یا دکمه تماس را فشار دهید تا با کسی تماس بگیرید. نیازی نیست بدانید چگونه فشار دادن برخی برنامه ها مدار داخل گوشی را فعال می کند یا برنامه های خاصی چگونه برنامه ریزی شده اند. انتزاع با حذف پیچیدگی ها، فناوری پیچیده ای را در دسترس قرار می دهد.

انتزاع در اتریوم

انتزاع چیزی است که اتریوم قصد دارد در آینده به آن دست یابد. در آینده غیرمتمرکز فرضی، همه از DAPPS استفاده می کنند، ربدون اینکه حتی متوجه شوند از DAPP مبتنی بر اتریوم استفاده کرده اند. توسعه دهندگان اساساً می خواهند اتریوم در پس زمینه «ناپدید» شود. Metropolis با معرفی «Account Abstraction» گامی بزرگ در جهت انجام این کار برمی دارد.

به عنوان بخشی از انتزاع، اتریوم قصد دارد مرز بین دو حساب خود را محو کند. اتریوم دو حساب دارد؛ یکی حساب خارجی است که توسط کلیدهایی کنترل می شود و بیشتر کاربران از آن آگاه هستند، یعنی حساب های کیف پول. همچنین یک حساب قرارداد با نام کد قرارداد هوشمند در بلاک چین وجود دارد. ایده این است که کاربران بتوانند حساب های خارجی خود را در قالب قراردادی هوشمند تعریف کنند.

پس از انجام این کار، کدهای پشتیبان کلیدها، می توانند چرخش منحصربه فرد خود را روی تراکنش های پشتیبان کد قرار دهند. این فرایند چه کمکی خواهد کرد؟ همان طور که می دانید محاسبات کوانتومی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک تهدید احتمالی برای دنیای رمزنگاری شده ای هستند که ارزهای دیجیتال را ایجاد کرده است؛ بنابراین فرض کنید می خواهید تراکنش های خود را از حمله کوانتومی توسط یک مهاجم مخرب نجات دهید، چه کاری می توانید انجام دهید؟

با انتزاع حساب می توانید از طرح های امضا مانند نردبان هش برای تعریف حساب خود استفاده کنید که امکان اثبات کوانتومی را دارند. حساب های شما اکنون می توانند کاملاً مانند یک قرارداد هوشمند تنظیم شوند.

بیزانس و قسطنطنیه چیست؟

اصطلاحات «بیزانس» و «قسطنطنیه» اصطلاحات پرتکراری در دنیای ارزهای دیجیتال و شبکه اتریوم هستند. متروپلیس تغییرات چشمگیری را به وجود می آورد. نمی توان همه این تغییرات را یک باره اعمال کرد و کاربران و توسعه دهندگان را تحت تأثیر قرار داد؛ به همین دلیل اتریوم متروپلیس را در دو فاز راه اندازی می کند و هر دو به عنوان هاردفورک معرفی می شوند. این دو فاز عبارت اند از:

• بیزانس
• قسطنطنیه

پس از تأخیرهای فراوان، هاردفورک بیزانس اکنون در بلوک شماره ۴۳۷, ۰۰۰, ۰۰۰ اتریوم رخ داده است. بیزانس ویژگی های زیادی را معرفی کرد که اصلی ترین آن ها عبارت اند از:

• Zk-Snarks
• برگرداندن و بازگرداندن داده ها
• انتزاع حساب

فاز قسطنطنیه براساس برنامه ریزی ها در سال ۲۰۱۸ اجرا شد. ویژگی اصلی آن، هموار کردن همه مسائل و مشکلاتی بود که در بیزانس پیش آمد؛ مهم تر از آن، قسطنطنیه اثبات زنجیره هیبریدی سهام و اثبات کار را معرفی کرد.

پس اتریوم دوباره هارد فورک می شود؟ آیا کوین اتریوم دیگری وجود خواهد داشت؟

از آنجا که هاردفورک قبلی اتریوم سبب ظهور اتریوم کلاسیک و هارد فورک های بیت کوین منجر به ظهور بیت کوین کش و بیت کوین SV شد، بسیاری تصور می کنند همه هارد فورک ها سبب ایجاد شکاف های زنجیره ای می شوند، اما همیشه چنین اتفاقی نمی افتد و از همه هارد فورک ها نمی توان انتظار ایجاد کوین جدیدی را داشت.

دلیل اینکه فورک های قبلی زنجیره را از هم جدا کردند این بود که تغییرات پیشنهادی هاردفورک اتریوم و فعال سازی  Segwit بسیار بحث برانگیز بود، اما جامعه گسترده ای در آن شرکت نداشتند. همچنین هارد فورک های قبلی نتیجه وضعیت اضطراری برای شبکه بودند.

با این حال، این ارتقا یعنی ارتقای متروپلیس برای مدت طولانی به اتفاق آرا مورد توافق قرار گرفته است. همه می دانستند قرار است این اتفاق بیفتد. این هاردفورک نتیجه وضعیت اضطراری نیست، بلکه نتیجه یک ارتقاست؛ به همین دلیل هیچ گونه تقسیم جامعه ای وجود نخواهد داشت و کوین جدیدی به وجود نخواهد آمد.

تنها نقطه اختلاف می تواند هاردفورک اثبات سهام باشد؛ با این حال ماینرها با ماندن در زنجیره قدیمی چیز زیادی به دست نمی آورند؛ زیرا همان طور که قبلاً گفته شد، اجرای بمب سختی استخراج را تقریباً غیرممکن می کند.

سخن پایانی

اینکه متروپلیس آینده اتریوم را چگونه تغییر می دهد، مشخص نیست. شما باید قبل از سرمایه گذاری در یک ارز دیجیتال تحقیقات خود را به خوبی انجام دهید؛ با این حال چیزی که می توانیم با اطمینان بگوییم این است که آخرین باری که اتریوم ارتقا داده شد، ارزش آن بیش از ۱۰۰ درصد افزایش یافت.

بیزانس تغییرات زیادی در اتریوم ایجاد کرد و با راه اندازی متروپلیس آینده اتریوم برای همه جذاب و دیدنی است و جامعه به این موضوع کنجکاوی زیادی دارد. اجرای zk-snarks با ویژگی حفظ حریم خصوصی خود آینده اتریوم را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد.

قسطنطنیه با اثبات سهام خود همان چیزی است که توجه همه در دنیای ارز دیجیتال را به خوب معطوف می کند. متروپلیس و بعد از آن سرنیتی می تواند برای اتریوم و رؤیای توسعه دهندگان آن برای آینده ای غیرمتمرکز، تغییری انقلابی باشد.

پرسش های متداول

اتریوم یک پلتفرم بلاک چینی است که به منظور پشتیبانی از قراردادهای هوشمند و تراکنش های مالی ایمن ایجاد شده است. قراردادهای هوشمند نرم افزارهایی هستند که به برنامه های غیرمتمرکز یا dApps اجازه می دهند درصورت فراهم شدن مجموعه ای از شرایط به صورت خودکار اجرا شوند. این شبکه رمزنگاری شده شامل dApps برای اجرای بازی ها، امور مالی غیرمتمرکز یا DeFi و… است و از سوی دیگر نیز بسیاری از توکن های غیرقابل معاوضه یا همان NFT ها بر پایه بلاک چین اتریوم طراحی و اجرا شده اند. بلاک چین اتریوم دارای ارز دیجیتال بومی خود به نام Ether (ETH) و زبان برنامه نویسی اختصاصی به نام Solidity است. این ارز با ارزش بازار 310 میلیارد دلاری در اواخر ژانویه 2022، پس از بیت کوین به عنوان باارزش ترین ارز موجود در جهان شناخته شده است.

ارز دیجیتال اتریوم چیست؟

در حالی که بسیاری، بیت کوین را به عنوان پادشاه رمزارزها می شناسند، اتریوم نیز با لقب ملکه ی ارزهای دیجیتال شناخته شده است. Ethereum یک شبکه بلاک چین است و بنابراین غیرمتمرکز بودن امور در این شبکه از ویژگی های بارز آن به حساب می آید. زبان برنامه نویسی، مرورگر و همچنین سیستم پرداخت در این شبکه منحصر به فرد است. همان طور که پیش از این نیز اشاره شد، اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز است و به همین دلیل هیچ نهاد یا سازمانی مستقیما بر امور آن نظارت ندارد و در عوض گره های شبکه که ممکن است در هر کشوری باشند، از طریق سیستم کامپیوتری کنترل و امنیت شبکه بلاک چین اتریوم را بر عهده دارند.

هر گره یا نود در شبکه ، اطلاعات شبکه را در اختیار دارد و درواقع با تکیه بر همین اطلاعات است که می تواند تراکنش ها را تایید یا رد کند و به عبارتی امنیت شبکه را حفظ کند.

اما نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که کاربران و هر فردی که قصد دریافت خدمات مختلف از شبکه اتریوم را داشته باشد باید هزینه ای را بر حسب اتر که توکن اختصاصی این شبکه است، پرداخت کند. این توکن با نام اتر طراحی و به دنیا معرفی شد.

در پایان نیز برای آشنایی با این ارز دیجیتال باید بدانید که تعداد قطعی برای عرضه ی رمزارز اتریوم یا همان اتر در نظر گرفته نشده است، همچنین این ارز دیجیتال شبکه ی اختصاصی خود را دارد بنابراین یک کوین به حساب می آید، این در حالی است که دیگر رمزارزهایی که بر روی شبکه اتریوم طراحی و پیاده سازی می شوند به دلیل نداشتن شبکه ی مستقل خود، توکن به شمار می روند.

اتریوم و بیت کوین چه شباهت هایی به هم دارند؟

بلاک چین بیت کوین برای پیگیری مالکیت پول دیجیتال – بیت کوین – استفاده می شود. اما بلاک چین اتریوم برای اجرای کد های برنامه نویسی برنامه های غیرمتمرکز طراحی شده است. مانند بیت کوین، اتریوم نیز یک بلاک چین توزیع شده عمومی است. اگر چه تفاوت های فنی زیادی بین این دو وجود دارد اما مهمترین تفاوت این دو اهداف و قابلیت هایشان است. بیت کوین یک برنامه کاربردی خاص از فناوری بلاک چین است. در واقع بیت کوین با هدف ایجاد یک سیستم پرداخت جهانی، همتا به همتا و غیرمتمرکز ایجاد شده است.

برای درک بیشتر این موضوع، بلاک چین بیت کوین را سیستم عاملی در نظر بگیرید که فقط یک نرم افزار به نام بیت کوین روی آن اجرا می شود. در نقطه مقابل، بلاک چین اتریوم را سیستم عاملی در نظر بگیرید که هزاران نرم افزار و سرویس مختلف می توانند روی آن فعالیت کنند. با این حساب، درک مفهوم «توکن» برایتان آسان تر خواهد شد. در واقع یک توکن ، ارز برنامه ای غیرمتمرکز است که خودش بلاک چین خصوصی ندارد و از بلاک چین های دیگر مثل اتریوم استفاده می کند.

در بلاک چین اتریوم، به جای کار برای استخراج بیت کوین، ماینرها برای یک ارز دیجیتال رمزنگاری شده به نام «اتر» که شبکه را تامین می کند، کار می کنند. اتر یک ارز دیجیتال تجاری و قابل حمل است که برای پرداخت هزینه های تراکنش نرم افراز مورد نظر، توسط توسعه دهندگان نرم افزار، مورد استفاده قرار می گیرد.

آیا بیت کوین و اتریوم آینده مشترکی دارند؟

بیت کوین پیشگام ارزهای دیجیتال است؛ این شبکه نوعی نرم افزار روی یک بلاک چین است. با این حال، بیت کوین فقط یک نرم افزار است. مثلا ایمیل یکی از کاربرد های اینترنت است اما فقط یکی از هزاران کاربرد این فناوری است. دکتر «گاوین وود» از بنیان گذاران اتریوم در این باره می گوید: «تصور کنید در خیابان هستید و می خواهید تاکسی بگیرید. از اسنپ درخواست خودرو  می کنید و یک ماشین خودران – بدون راننده – شما را سوار می کند. تاکسی شما را به یک پمپ بنزین می برد و هزینه سوخت را از پول مسافرهای قبلی اش پرداخت می کند. سپس شما را به مقصدتان می رساند و کرایه سفرتان هم از کیف پول الکترونیکی شما پرداخت می شود. در زمانی که تاکسی در حال رساندن شما به مقصد است، به صورت خودکار هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه مالک خود را هم می پردازد. بعد از پیاده کردن شما هم به یک تعمیرگاه می رود تا عیب های احتمالی اتومبیل را تعمیر کند.» شاید با خودتان فکر کنید که این ها صحنه ای از یک فیلم علمی و تخیلی باشند، اما این آینده جهان است. قراردادهای هوشمند می توانند آینده جهان را بسازند.

تاریخچه ارز دیجیتال اتریوم

وایت پیپر اتریوم در اواخر سال 2013 با هدف ساخت برنامه های غیرمتمرکز توسط یک برنامه نویس و یکی از بنیان گذاران مجله بیت کوین به نام Vitalik Buterin منتشر شد. Buterin معتقد بود علاوه بر امور مالی و پول، می توان از فناوری بلاک چین برای طراحی و اجرای برنامه های کاربردی دیگر نیز استفاده کرد. درنهایت اتریوم توسط لیست بلندی از بنیان گذاران یعنی Vitalik Buterin، Anthony Di lrio، Charles Hoskinson، Mihai Alisie و Amir Chetrit توسعه یافته و سپس در کنفرانس آمریکای شمالی بیت کوین که در سال 2014 در میامی آمریکا برگزار شده بود، به عموم مردم معرفی شد.

اتریوم 2 چیست؟

شبکه اصلی اتریوم به دلیل میزبان بودن بسیاری از پروژه ها، در سالیان گذشته گاهی با حجم بسیار بالای تراکنش ها مواجه بوده است که این تراکنش های زیاد مشکل مقیاس پذیری شبکه را بیش از پیش نشان دادند. در سال 2017 استفاده از شبکه برای ICOها و در سال  2021 ضرب کردن NFTها بود که اتریوم را در یک برهه زمانی با تعداد بسیار بالایی از تراکنش ها مواجه کرد. در چنین شرایطی مشکلاتی از جمله میزان بالای کارمزد تراکنش ها و افت سرعت شبکه، کاربران را ناراضی کرد. توسعه دهندگان شبکه با هدف رفع این موانع سعی در به روزرسانی شبکه داشتند که البته هدف بسیار بلندمدت است و در فازهای مختلف با هدف برطرف کردن مشکلات مختلف به انجام می رسد.

افرادی که پیش از این اقدام به خرید اتریوم کرده اند نیاز به انجام هیچ کاری ندارند چراکه صرافی و یا کیف پول به روز رسانی های لازم را برای پشتیبانی از آپدیت انجام می دهند. برای آنکه از راه هولد کردن اتریوم 2.0 که با نام سرنیتی (Serenity) هم شناخته می شود به سود برسید، دو راه پیش روی شما قرار دارد. با داشتن 32 واحد اتریوم می توانید به عنوان یکی از گره های شبکه عمل کنید و سود خود را نیز دریافت کنید. البته در صورت انتخاب این روش باید به مسائل آن از جمله نیاز به روشن ماندن طولانی مدت سیستم و… نیز توجه داشته باشید.

روش بعد به استیک کردن یا سپرده گذاری ارز دیجیتال اتریوم مربوط است که بسیاری آن را انتخاب کردند. البته این به روزرسانی به عقیده ی برخی از کارشناسان غیرمتمرکز بودن شبکه را تحت تاثیر قرار می دهد چراکه هرکاربر با داشتن میزان بیشتری از اتریوم تاثیر بیشتری بر روی این شبکه خواهد داشت و مدیریت شبکه از این طریق ممکن است به انحصار گروهی خاص درآید. در ادامه فازهای مختلف آپدیت شبکه اتریوم را شرح خواهیم داد:

زنجیره بیکن (Beacon Chain)

در این مرحله کاربران شروع به استیک اتریوم های خود کردند تا اساس ایجاد اتریوم 2.0 را بنا نهاده باشند. درواقع در این مرحله هولدرها با داشتن اتریوم توانستند به اعتبارسنج های شبکه تبدیل شوند.

شاردینگ (Sharding)

در حالت عادی شبکه برای تایید یک تراکنش، تمامی گره های شبکه باید تراکنش را تایید کنند تا اعتبارسنجی به صورت کامل انجام شده و تراکنش صورت گیرد که این موضوع انرژی بسیار زیادی را از شبکه می گرفت. در این فاز شبکه به بخش های کوچک تری به نام شارد (شبکه اتریوم به 64 شارد تقسیم می شود) تقسیم می شود و به این ترتیب مشکل مقیاس پذیری شبکه تا حدودی برطرف می شود.

مرج (The Merge)

در فاز Merge که به معنای ترکیب و ادغام است، زنجیره بیکن که ابتدایی ترین قدم برای توسعه اتریوم بود با شبکه اصلی اتریوم ادغام شد و به این ترتیب الگوریتم اجماع شبکه از PoW به PoS تبدیل شد. این مرحله در نیمه ی ماه سپتامبر سال 2022 انجام شد و امکان انجام مایننیگ را در این شبکه برای همیشه از بین برد.

بلاکچین اتریوم چیست؟

اگر بیت کوین یک اپلیکیشن بازی یا پرداخت مالی در گوشی تلفن همراه شما باشد، شبکه بلاک چین اتریوم سیستم عامل اندروید و یا IOS گوشی موبایل شما به حساب می آید. این تشبیه را برای درک وسعت کاربرد اتریوم به کار بردیم. همان طور که پیش از این نیز به آن اشاره کردیم، اتریوم یک شبکه بلاک چین و غیرمتمرکز است که با هدف حذف واسطه ها ایجاد شد.

قراردادهای هوشمند بر روی شبکه بلاک چین اتریوم اجرا می شوند، در حقیقت هر قرارداد هوشمند مجموعه ای از کدهای برنامه نویسی شده ای است که در یک آدرس مخصوص به خود در شبکه بلاک چین اتریوم قرار گرفته اند. حتما شما هم پیش از این برای خرید و یا فروش ملک، خودرو یا هر کالای دیگری یا یکی از طرفین قرارداد بوده اید و یا حداقل با فرایند آن آشنا هستید. در این نوع قراردادها به طرف سومی نیاز است که بی طرف باشد و مفاد قرارداد را تعیین کند و همچنین تضمینی برای این باشد که طرفین قرارداد، بر شروط پایبند باشند. اما با کمک قراردادهای هوشمند، نیاز به واسط از بین می رود و دو طرف می توانند بر قرارداد هوشمند که معتبر و تغییرناپذیر است اعتماد کامل داشته باشند.

حالا که شرح مختصری از شبکه بلاک چین اتریوم و همین طور قراردادهای هوشمند را مطالعه کردید، ماهیت شبکه اتریوم را دقیق تر درک خواهید کرد، به زبان ساده می توان شبکه اتریوم را همانند کامپیوتر و بستری در نظر گرفت که تمام برنامه های غیرمتمرکز (Dappها) و قراردادهای هوشمند بر روی آن اجرا می شوند. به این ترتیب در صورتی که شخصی یک توسعه دهنده برنامه باشد، نیازی به یک شبکه و بستر مستقل نخواهد داشت و می تواند به راحتی برنامه غیرمتمرکز خود را با کمک قراردادهای هوشمند، بر روی شبکه اتریوم پیاده سازی کند.

تولید هر بلاک جدید در شبکه اتریوم 14 ثانیه به طول می انجامد که این مدت زمان در مقایسه با زمان موردنیاز برای استخراج هر بلاک در شبکه بیت کوین که 10 دقیقه است، بسیار سریع تر است.

برای درک عملکرد شبکه بلاک چین اتریوم و موارد مربوط به آن باید با مفاهیم جدیدی که مختص بازار ارزهای دیجیتال و حوزه ی بلاک چین هستند آشنا شوید، برای اینکه به این دانش برسید می توانید از مطالب مختلف در سطح اینترنت استفاده کنید و به مرور دانش خود را به سطح موردنیاز برسانید و اما اگر زمانی قصد ترید و خرید و فروش ارزهای دیجیتال از جمله اتریوم را داشته باشید ضروری است که پیش از هرچیز در یک دوره آموزش ارز دیجیتال شرکت کنید و با آمادگی کامل در این بازار فعالیت کنید و البته با مفاهیم این بازار نیز به طور کامل آشنا شوید.

خالق اتریوم کیست؟

ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) خالق اتریوم است که در سال 1994 در روسیه متولد شد و تا سن شش سالگی نیز در آنجا زندگی می کرد و سپس به همراه خانواده خود به کانادا نقل مکان کرد. او اولین بار در سال 2011 با بیت کوین آشنا و بسیار از ایده آن شگفت زده شد و به این ترتیب با غرق شدن در دنیای بلاک چین، طرح غیرمتمرکز کردن همه صنایع را در غالب بلاک چین در سال 2013 یعنی در 19 سالگی مطرح کرد. هرچند انتقاداتی به طرح ویتالیک بوترین در آن زمان وجود داشت، او ارز دیجیتال Ethereum را در سال 2014 به عموم مردم معرفی کرد. افرادی که در اوایل توسعه ی رمزارز اتریوم نقش داشتند عبارت بودند از ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، میهای آلیسی (Mihai Alisie)، جوزف لوبین (Joe Lubin)، آنتونی دی لوریو (Anthony Di Lorio)، گاوین وود (Gavin Wood) و چارلز هاسکینسون (Charles Hoskinson).

چرا اتریوم به وجود آمد؟

برای پاسخ به این سوال که چرا Ethereum به وجود آمد بهتر است ابتدا به دلیل طراحی شبکه ی بلاک چین بیت کوین نگاهی کوتاه بیاندازیم. ساتوشی ناکاموتو بیت کوین و شبکه بلاک چین آن را طراحی کرد تا خدمات مالی به صورت غیرمتمرکز و کاملا امن انجام شود. به زبان ساده بیت کوین برای تسهیل خدمات مالی در جهانی بدون مرز به وجود آمد چراکه در این شبکه مهم نبود که افراد، ساکن چه کشوری باشند و چه سمتی داشته باشند.

اما اتریوم اهداف جاه طلبانه تری را دنبال می کند و هدف از ایجاد آن به وجود آوردن دنیایی بود که هر فردی در هر کجا بتواند به طریقی از شبکه بلاک چین اتریوم استفاده کند. توجه داشته باشید که این شبکه تنها مخصوص خدمات مالی نیست. با توجه به اینکه اتریوم نیز شبکه بلاک چین و غیرمتمرکز است و با در نظر داشتن این اصل که این شبکه قرار است در تمام زمینه ها کارگشا باشد، می توان گفت که Ethereum بستری برای ایجاد اینترنت و امور مالی و… غیرمتمرکز را فراهم کرده است.

برای درک بهتر آنچه تا اینجا گفته شد، فرض کنید که قصد انتقال مقداری پول به شخصی دیگر را دارید. برای این کار شما احتمالا با کارت به کارت کردن مبلغی را به شخص مقابل ارسال خواهید کرد. اما بانک در میان شما قرار گرفته و تمام اطلاعات را ذخیره خواهد کرد، کاری که Ethereum انجام می دهد این است که نیاز به این واسطه ها را از بین می برد با این توضیح که همچنان امنیت عملیات را تضمین می کند. نکته ای که باید در این بخش به آن اشاره کرد این است که حذف واسط ها تنها محدود به امور مالی نمی شود بلکه افراد حتی در زمان استفاده از شبکه های اجتماعی، مرورگرها و هر پلتفرم دیگری می توانند بدون نیاز به واسط، از خدمات آن استفاده کنند.

به زبان ساده اتریوم یک ارز دیجیتال نسل دوم به حساب می آید. در رمزارزهای نسل اول هدف تسهیل امور مالی بود، اما نسل دوم به در تلاش هستند که انجام همه ی امور را به صورت غیرمتمرکز و بدون واسطه انجام دهند.

ویژگی های ارز دیجیتال اتریوم

• اتریوم یک بلاک چین منبع باز و غیرمتمرکز است.
• این بلاک چین دارای ارز بومی به نام اتر است.
• این پلتفرم به عملکرد قرارداد هوشمند مجهز است.
• بلاک چین اتریوم از الگوریتم Proof of Work استفاده می کند.
• این بلاک چین بیشتر از یک ارز بوده و از برنامه ها و قراردادهای هوشمند بسیاری پشتیبانی می کند.
• اتریوم دارای ماشین مجازی اتریوم یا همان Ethereum Virtual Machine است.
• به افراد این امکان را می دهد تا برنامه های تلفیقی به نام برنامه های غیرمتمرکز (dApps) ایجاد کنند.
• به کاربران امکان تصمیم گیری های دموکراتیک را می دهد.

مزایا و معایب ارز دیجیتال اتریوم

همان طور که مشاهده شد، بلاک چین اتریوم یک پلتفرم کارآمد و منحصربه فرد در صنعت ارزهای دیجیتال است. با این حال پلتفرم های رمزنگاری شده بسیاری در حال فعالیت هستند که هرکدام مزایا و معایبی دارند. از همین رو در این قسمت به بررسی مزایا و معایب Ethereum می پردازیم:

مزایا

• تاکنون موفق به جذب بیزینس های بسیاری شده است.
• تراکنش های شبکه با سرعت بالایی انجام می شوند.
• در مقایسه با بسیاری از ارزها امنیت بالایی را ارائه می دهد.
• استخراج اتریوم از بیت کوین آسان تر است.
• سرعت توسعه این بلاک چین بسیار بالاست.
• این شبکه سرعت بالایی داشته و تاکنون ازکارافتادگی شبکه نداشته است.
• این بلاک چین از نظر عملکردی بسیار قوی است.
• اتریوم جامعه بسیار قوی و محکمی دارد.
• به معنای واقعی کلمه غیرمتمرکز است.
• در این بلاک چین به حریم شخصی کاربران احترام گذاشته می شود.

معایب

• اتریوم در زمینه مقیاس پذیری با مشکلاتی همراه است.
• از زبان برنامه نویسی پیچیده ای استفاده می کند.
• بالابودن کارمزد تراکنش ها سبب دفع بسیاری از توسعه دهندگان شده است.
• مانند سایر ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری در این ارز نیز با ریسک همراه است.
• تعداد بالای تراکنش ها در برخی مواقع سرعت تراکنش ها را کاهش می دهد.
• تراکنش ها رایگان نبوده و نیازمند پرداخت کارمزد گس است.

ارز دیجیتال اتریوم چگونه کار می کند؟

در طراحی اتریوم نیز مانند سایر ارزهای دیجیتال از فناوری بلاک چین استفاده شده است. برای درک بهتر بلاک چین بهتر است زنجیره بلندی از بلاک هایی را که به یکدیگر متصل هستند تصور کنید. اطلاعات مربوط به هریک از این بلاک ها برای تمام اعضای موجود در این شبکه بلاک چینی در دسترس است و امکان تغییر و حذف آن ها توسط هیچ یک از اعضا وجود ندارد.

به منظور پردازش تراکنش های انجام شده در شبکه و تولید کوین های جدید اتر یا اجرای قراردادهای هوشمند برای dApps Ethereum، بلاک های جدید به بلاک چین بسیار طولانی اتریوم اضافه می شوند. امنیت این شبکه از ماهیت غیرمتمرکز فناوری بلاک چین تأمین شده و حفظ شبکه بلاک چین اتریوم توسط شبکه گسترده ای از کامپیوترها در سراسر جهان انجام شده و اعمال هرگونه تغییر در آن نیازمند رأی و توافق اکثریت است؛ درنتیجه می توان گفت دست کاری موفقیت آمیز این شبکه تنها در صورتی امکان پذیر است که فرد یا گروه بزرگی از شرکت کنندگان شبکه بتوانند قدرت محاسباتی پلتفرم را به دست آورند که این امر تقریباً غیرممکن و دور از ذهن است. پلتفرم اتریوم این امکان را دارد تا علاوه بر اتر و رمز ارزهای دیگر، از برنامه های کاربردی بسیار بیشتری پشتیبانی کند. کاربران می توانند در بستر این پلتفرم، طیف وسیعی از برنامه ها را ایجاد، منتشر و کسب درآمد کنند. همچنین می توانند از اتر یا سایر ارزهای دیجیتال به عنوان یک روش پرداخت استفاده کنند.

کاربرد ارز دیجیتال اتریوم چیست؟

درحالی که بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال پیشگام در فناوری بلاک چین شناخته می شود، اتریوم با ایجاد یک شبکه جهانی کاربردهای بسیار متنوعی را ارائه می دهد. مهم ترین کاربردهای ارز دیجیتال اتریوم عبارت اند از:

• ارائه برنامه های کاربردی غیرمتمرکز (dApps)
• ارائه استیبل کوین ها
• ارائه توکن های غیرقابل معاوضه (NFTs)
• ارائه امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)
• ارائه روش های پرداخت
• استفاده از قراردادهای هوشمند اتریوم در بازارهای پیش بینی مانند Augur و Gnosis
• استفاده از قراردادهای هوشمند در جهت مدیریت هویت دیجیتال
• ذخیره اطلاعات به صورت کاملاً ایمن

کیف پول های پشتیبان ارز دیجیتال اتریوم

کیف پول های رمزنگاری شده در دو دسته اصلی کیف پول های گرم و سرد یا نرم افزاری و سخت افزاری قرار می گیرند. برای درک بهتر این موضوع کیف پول های دیجیتالی را مانند اپلیکیشن های بانکی در نظر بگیرید که به شما امکان مشاهده موجودی، ذخیره و مدیریت دارایی های دیجیتالی از جمله اتریوم را می دهند. با وجود محبوبیت بالای اتریوم، کیف پول های بسیاری از رمز ارزهای این بلاک چین از جمله ETH پشتیبانی می کنند. تعدادی از کیف پول های سخت افزاری پشتیبان اتریوم عبارت اند از:

1. کیف پول لجر نانو اس (Ledger Nano S)
2. کیف پول لجر نانو ایکس (Ledger Nano X)
3. کیف پول ترزور (Trezor Model T)
4. کیف پول ترزور وان (Trezor One)
5. کیف پول Keepkey

تعدادی از کیف پول های نرم افزاری پشتیبان اتریوم عبارت اند از:

1. Mist (کیف پول رسمی)
2. کیف پول متامسک
3. کیف پول اکسدوس
4. Bread Wallet
5. کیف پول اتمیک
6. تراست والت
7. Guarda
8. Argent
9. Jaxx
10. MyEtherWallet

صرافی های پشتیبان ارز دیجیتال اتریوم

اتریوم یکی از محبوب ترین ارزهای دیجیتال در سراسر جهان بوده و تقریباً توسط تمامی صرافی های معتبر پشتیبانی می شود؛ درنتیجه کاربران برای انتخاب صرافی مناسب محدودیتی نخواهند داشت. در ادامه به معرفی تعدادی از صرافی های ایرانی و بین المللی که اتریوم در آن ها فهرست شده است، می پردازیم:

1. صرافی کوین بیس
2. Gemini
3. BlockFi
4. Bittrex
5. Celsius
6. Kraken
7. Robinhood
8. Voyager
9. Binance
10. KuCoin
11. Shakepay
12. Huobi
13. com
14. Coinmama
15. Coinex

صرافی های ایرانی که اتریوم در آن ها لیست شده است، عبارت اند از:

1. تبدیل
2. بیت 24
3. بیت پین
4. نوبیتکس
5. والکس
6. اکسیر
7. اوکی اکسچنج
8. رمزینکس

خرید (ترید) ارز دیجیتال اتریوم

اگر مایل به خرید و سرمایه گذاری در ارز دیجیتال اتریوم هستید، می توانید این ارز را از طریق بسیاری از صرافی های داخلی و بین المللی خریداری کنید. از آنجا که صرافی های بین المللی محبوب و اصلی مانند بایننس IP ایران را مسدود کرده و اجازه انجام مراحل احراز هویت را به کاربران ایرانی نمی دهند، توصیه می کنیم برای خرید اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال از صرافی های معتبر ایرانی استفاده کنید.

برای خرید و فروش اتریوم تنها کافی است در یک صرافی دیجیتالی ثبت نام و احراز هویت کرده و سپس از طریق واریز ریالی حساب کاربری خود را شارژ کنید. پس از شارژ حساب، به پلتفرم خرید و فروش صرافی بروید و سفارش خود را به صورت محدود یا مارکت ثبت کنید. توجه داشته باشید که خرید ارز شامل یک میزان حداقلی است و شامل پرداخت کارمزد نیز می شود. درنتیجه هنگام انتخاب صرافی بهتر است به میزان کارمزد دریافتی توسط پلتفرم نیز دقت کنید.

استخراج اتریوم

فرایند ماینینگ یا استخراج ارز دیجیتال Ethereum به عنوان یکی از روش های کسب سود در بازار ارزهای دیجیتال شناخته شده است و افرادی که شرایط لازم همچون ابزار سخت افزاری مناسب را داشته باشند، می توانند از این طریق نیز به سود برسند. استخراج اتریوم یا هر ارز دیجیتال دیگری می تواند سودساز باشد و یا برعکس شما را متضرر کند. نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که علی رغم دارا بودن ابزارهای موردنیاز برای استخراج و استفاده از آنها نمی توان گفت که یک ماینر حتما به سود خواهد رسید. سودساز بودن این فعالیت به عوامل مختلفی بستگی دارد. به عنوان مثال قدرت دستگاه سخت افزاری، قیمت رمزارز در زمان استخراج، هزینه ی برق و دیگر امور همگی می توانند در میزان سود شما از استخراج اتریوم تاثیرگذار باشند.

با وجود آنکه گفته می شود که افراد می توانند از سیستم های خانگی برای استخراج استفاده کنند، حقیقت این است که استخراج با استفاده از این سیستم ها برای این کار مناسب نیست و اصلا سودی را عاید شما نخواهد کرد. در عوض بهتر است در صورتی که قصد استخراج این ارز دیجیتال را دارید، از کارت های گرافیک قوی و یا حتی دستگاه های ای سیک (ASIC) کمک بگیرید.

استخراج اتریوم بر مبنای الگوریتم اثبات کار (PoW) صورت می گیرد که توضیحاتی در این زمینه را در بخش پیش ارائه دادیم اما بد نیست در این قسمت به این موضوع نیز اشاره کنیم که اتریوم 2 از الگوریتم اثبات سهام (PoS) بهره می برد که به انرژی کمتری نیاز دارد و درواقع شما در این حالت نیازی به ابزارهای سخت افزاری ندارید و کافی است که مقداری ارز دیجیتال اتریوم داشته باشید و در فرایند ساخت بلاک و استخراج آن شرکت کنید.

بعد از آنکه کیف پول مناسب و ابزارهای سخت افزاری موردنظر خود از جمله کارت گرافیک و یا ای سیک را تهیه کردید حالا می توانید به استخراج ارز دیجیتال اتریوم بپردازید. نکته ی مهمی که باید برای کسب سود از استخراج Ethereum به آن توجه کنید این است که به دلیل بالا بودن تعداد افرادی که مشغول به استخراج اتریوم هستند، انجام این کار به صورت انفرادی چندان منطقی نیست و درصد موفقیت شما را به شدت کاهش می دهد، به همین دلیل بهتر است که پس از مهیاسازی ابزارهای لازم، به دنبال یک استخر استخراج مناسب باشید و ماینرهای خود را به آن متصل کنید تا بتوانید از این طریق به سود برسید.

عوامل تأثیرگذار بر قیمت ارز دیجیتال اتریوم

مانند سایر ارزهای دیجیتال و به طورکلی در تمام بازارهای مالی، قیمت یک کالا و در این مثال اتریوم براساس میزان عرضه و تقاضای بازار تعیین می شود. درست مانند بورس و سهام، بازار ارزهای دیجیتال دارای دفترچه سفارش حاوی سفارش های خرید و فروش است. به این ترتیب افزایش تقاضا برای خرید قیمت اتریوم را بالا برده و در مقابل نیز افزایش تقاضای فروش نیز سبب کاهش قیمت آن خواهد شد.

به طورکلی اتریوم دارای کاربردهای بسیار متنوع است. این امر سبب شده تا برای انجام تراکنش در هر برنامه غیرمتمرکز ساخته شده روی بلاک چین اتریوم به توکن های اتر نیاز باشد. به همین ترتیب هرچه تراکنش های بیشتری روی اتریوم انجام شود، قیمت کارمزد تراکنش ها نیز افزایش می یابد؛ چراکه کارمزد تراکنش ها براساس میزان عرضه و تقاضای شبکه تعیین می شود. موارد دیگری که روی قیمت اتریوم تأثیر می گذارند عبارت اند از:

• پوشش خبری رسانه های اجتماعی
• افزایش اطلاع رسانی در رابطه با ارزهای دیجیتال و کاربردهای شبکه اتریوم
• افزایش میزان تراکنش های شبکه
• قیمت بیت کوین
• وضع قوانین و مقررات جدید توسط دولت ها
• افزایش تعداد توکن های ERC-20 که سبب افزایش کارایی شبکه اتریوم می شوند.

آینده ارز دیجیتال اتریوم چگونه است؟

با وجود نوپابودن بازار ارزهای دیجیتال و نوسانات موجود در آن امکان پیش بینی دقیق قیمت و آینده ارزهای دیجیتال از جمله اتریوم وجود ندارد. با این حال کارشناسان بازار با در نظر گرفتن موارد مختلف و وضعیت اقتصاد جهانی تا حد خوبی می توانند آینده ارزهای دیجیتال را پیش بینی کنند. در ادامه به بررسی آینده اتریوم در سال های آینده می پردازیم:

پیش بینی قیمت اتریوم در سال 2022

طبق نظر کارشناسان خبرگزاری Coinpedia، احتمالاً ارزش اتریوم در سال 2022 در محدوده 6500 تا 7500 متغیر باشد. با وجود رکود قیمت و روند نزولی موجود در اولین ماه سال 2022، می توان نتیجه گرفت قیمت اتریوم صرفاً تحت تأثیر احساسات بازار افزایش نخواهد یافت.

پیش بینی قیمت اتریوم در سال 2023 تا 2030

در جدول زیر حدود قیمت اتریوم در سال های آینده آمده است.

حدود قیمت اتریوم	سال (میلادی)
6.700 $	2023
9.800 $	2024
10.500 $	2025
13.600 $	2026
15.000 $	2030

نتیجه گیری

اتریوم یکی از برترین بلاک چین های موجود در فضای ارزهای دیجیتال است که با ارائه کاربردهای بسیار متنوع بیزینس ها و کاربران بسیاری را به خود جذب کرده است. این بلاک چین از امنیت بالایی برخوردار بوده و ارز اصلی آن اتر نام دارد. تقریباً در تمام صرافی ها و کیف پول های رمزنگاری شده از اتر پشتیبانی می شود.

پرسش های متداول

این بمب به افزایش سطح دشواری پازل ها در الگوریتم ماینینگ اشاره دارد که برای پاداش دادن به استخراج کنندگان اتر در بلاک چین استفاده می شود. با پیچیده تر شدن پازل ها (که استخراج اتر برای استخراج کنندگان دشوارتر می شود) تأخیر چشمگیری بین تولید بلاک ها در بلاک چین اتریوم وجود خواهد داشت. این امر سرعت استخراج را به صورت تصاعدی کند می کند و جذابیت اقتصادی آن برای ماینرها کمتر خواهد شد.

شروع این سناریو «عصر یخبندان اتریوم» نامیده می شود. در این مدت، اتریوم به جای استفاده از الگوریتم  Proof of Work (PoW) که ماینرها را ملزم می کند از طریق رقابت با یکدیگر برای حل معماها و کسب جوایز اتر دریافت کنند، از الگوریتم Proof of Stake  (PoS) استفاده کند. بر این اساس پاداش ها براساس شرط بندی یا استیکینگ یا مالکیت کوین ها توزیع می شوند. تغییر بین پروتکل ها بخشی از به روزرسانی  Casperاست که در اتریوم رخ خواهد داد. بمب سختی از فورک شدن بلاک چین اتریوم در آن زمان جلوگیری می کند.

چرا بمب سختی معرفی شد؟

بمب سختی اتریوم عامل بازدارنده برای ماینرها محسوب می شود که ممکن است حتی پس از انتقال بلاک چین به PoS به استفاده از PoW ادامه دهند. دلیل اصلی آن ها برای انجام این کار ممکن است تغییر توازن قدرت و سود از ماینرها به دست سرمایه گذاران و کاربران بلاک چین باشد. اگر همه ماینرها به Proof of Stake تغییر مسیر ندهند، این خطر وجود دارد که بلاک چین اتریوم فورک شود.

وضعیت مشابهی در سال ۲۰۱۷ رخ داد؛ زمانی که شبکه بیت کوین کش بار بیشتر ماینرهای بیت کوین را به دوش کشید و بلاک چین آن فورک شد، اما بنیان گذاران اتریوم چنین احتمالی را پیش بینی کرده و بلاک چین آن را طوری برنامه ریزی کردند که در الگوریتم ماینینگ اتر، سطوح دشواری را افزایش دهد.

روند تکامل بمب سختی

سطح دشواری در بلاک چین اتریوم در نوامبر ۲۰۱۶ از بلاک ۲۰۰۰۰۰ به بعد شروع به افزایش کرد. استفان توآل، مدیر ارشد تجاری اتریوم در یک پست وبلاگی در آگوست ۲۰۱۵ اظهار داشت: «در حوالی انتشار نقطه عطف Serenity (نسخه پیشرفته شبکه به نام اتریوم ۲.۰) شاهد افزایش چشمگیری در سطح سختی و درنتیجه افزایش زمان تفکیک بلاک خواهیم بود. Serenity آخرین مرحله تکامل اتریوم پس از Metropolis است».

یک جدول زمانی اولیه نشان می دهد که کاهش سرعت بلاک چین اتریوم در سال ۲۰۱۹ رخ داد. با این حال، تأخیرهای بعدی در انتشار کد اتریوم، تاریخ انتشار نهایی را بیشتر به تعویق انداخت. این موضوع همچنین باعث کند شدن روند تغییر الگوریتم اتریوم از PoW به PoS شد.

بمب سختی اتریوم یک به روزرسانی است که در پروتکل اتریوم تعبیه شده و به دنبال سخت تر کردن استخراج PoW و جذابیت کمتر برای استخراج کنندگان خواهد بود. با این حال، برای درک اینکه چرا «بمب سختی» اتریوم وجود دارد، مهم است ابتدا بلاک چین اتریوم و نقشه راه آن را درک کنید.

اتریوم ۱.۰ و مشکلات اتریوم آن

اتریوم اولین بلاک چینی است که از برنامه های غیرمتمرکز (DApps) از طریق قراردادهای هوشمند با موارد استفاده مانند سیستم غیرمتمرکز مالی (DeFi)، سازمان های مستقل غیرمتمرکز (DAOs)، پیشنهادهای اولیه سکه (ICO) و توکن های غیرقابل تعویض (NFT) پشتیبانی می کند.

بلاک چین اتریوم همیشه پس از بیت کوین دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار بوده است. با این حال مانند بسیاری از بلاک چین های دیگر، هنوز هم برای حل مشکلات سه گانه بلاک چین تلاش می کند که شامل مقیاس پذیری، امنیت و تمرکززدایی هستند.

مهم تر از همه، بلاک چین اتریوم با مشکل مقیاس پذیری با دو مسئله اصلی مواجه است: هزینه تراکنش های بالا و تعداد تراکنش های پایین در ثانیه. علاوه بر این، مکانیسم اجماع اثبات کار اتریوم تأثیر زیست محیطی زیادی دارد.

کارمزد تراکنش/گس بالا

با افزایش پذیرش بلاک چین، تقاضا برای برنامه های اتریوم مانند DeFi، ICO  و NFT افزایش یافت. تقاضای بالا سبب افزایش کارمزد تراکنش ها می شود که اتریوم را برای کاربران متوسط گران می کند؛ به عنوان مثال در ۳۰ آوریل ۲۰۲۲، فروش زمین متاورس «BAYC’s Otherside» از Yuga Labs آغاز شد.

اگرچه این رویداد تقریباً ۶۰۰ میلیون دلار برای تیم یوگا لبز درآمد داشت، برخی از بالاترین هزینه های گس را در کل تاریخ اتریوم ایجاد کرد. ۱۷۵ میلیون دلار اتریوم هزینه گس به دلیل پروتکل کاهش تورم زنجیره اتریوم به سادگی سوزانده شده است.

به دلیل هزینه های فوق العاده بالای گس، برخی افراد درنهایت تا ۲.۱۲۵ ETH برای تراکنش های ناموفق پرداخت می کنند. خوشبختانه، یوگا لبز هزینه های اضافی را به افرادی که متضرر شدند پرداخت کرد.

 تعداد تراکنش کم در ثانیه (TPS)

مشابه پروتکل اجماع اثبات کار (PoW) بیت کوین که تنها ۷ تراکنش در ثانیه را مدیریت می کند، بلاک چین اتریوم می تواند تا ۱۵ TPS را مدیریت کند. این تعداد تراکنش درواقع در مقایسه با سیستم های پرداخت متمرکز مانند Visa و Mastercard که به ترتیب ۱۷۰۰ و ۵۰۰۰ تراکنش در ثانیه را انجام می دهند بسیار کند است. بدیهی است بلاک چین های فعلی بیت کوین و اتریوم درمورد مدیریت تراکنش ها در مقیاس بسیار پایین تری هستند.

مصرف انرژی بالا

PoW به دلیل ردپای کربن یک مشکل بزرگ برای محیط زیست محسوب می شود. PoW اتریوم به ۷۳.۲ تراوات ساعت انرژی سالانه برای حفظ امنیت و تمرکززدایی نیاز دارد که همان مقدار انرژی توسط یک کشور با متوسط جمعیت مانند اتریش استفاده می شود.

اتریوم ۲.۰

از سال ۲۰۱۵، ویتالیک و دیگر مهندسان اتریوم روی انتقال از ETH ۱.۰ PoW به ETH ۲.۰ PoS کار کرده اند. در ۱ دسامبر ۲۰۲۰، Beacon Chain یا «لایه اجماع» ایجاد شد که به صورت موازی و مستقل از Mainnet یا «لایه اجرا» اجرا می شود. برای باز کردن پتانسیل کامل اتریوم، الگوریتم PoW فعلی در Mainnet باید با پروتکل اجماع PoS که Beacon Chain ارائه می کند جایگزین شود.

بمب سختی اتریوم چیست؟

این اصطلاح به پروتکلی اشاره دارد که از سال ۲۰۱۵ در بلاک چین اتریوم با شماره ۲۰۰۰۰۰ گنجانده شده است. این بمب سختی مکانیسمی است که سطح دشواری ریاضیات محاسباتی را هر ۱۰۰۰۰۰ بلاک در الگوریتم استخراج اثبات کار (PoW) اتریوم به صورت تصاعدی افزایش می دهد.

بمب سختی سبب می شود فرایند اعتبارسنجی PoW بیشتر طول بکشد و درنتیجه عصر یخبندان اتریوم اتفاق بیفتد. این عصر یخبندان زمانی اتفاق می افتد که استخراج بلاک چین اتریوم بسیار دشوار می شود و زنجیره منجمد خواهد شد. با طولانی تر شدن زمان استخراج، فرایند استخراج اتریوم سود کمتری خواهد داشت و ماینرها PoW  را کنار می گذارند.

تأخیر بمب سختی اتریوم!

انتقال به ETH2.0 با الگوریتم PoS فرایندی چالش برانگیز و وقت گیر برای توسعه دهندگان اتریوم است؛ از این رو بمب سختی باید قبل از آماده شدن و اجرای پروتکل Proof-of-Stake به تعویق بیفتد. پنج پیشنهاد برای بهبود اتریوم (EIP) وجود داشت که این بمب را به تأخیر انداخته است:

• ۲۰۱۷: به روزرسانی بیزانس
• ۲۰۱۹: به روزرسانی قسطنطنیه
• ۲۰۲۰: به روزرسانی Muir Glacier
• ۲۰۲۱: به روزرسانی لندن
• ۲۰۲۱: به روزرسانی Arrow Glacier

علاوه بر این اگر «بمب سختی» در زمان نامناسبی اجرا شود، بلاک چین اتریوم به شدت تحت تأثیر می گیرد؛ زیرا زمان تأیید تراکنش کاهش می یابد؛ درنتیجه کاربران ممکن است زنجیره را رها کنند و سبب کاهش شدید ارزش اتر شوند.

هدف بمب سختی ETH چیست؟

همان طور که پیش تر هم اشاره کردیم، بمب سختی اتریوم برای حذف مکانیسم اجماع PoW اتریوم معرفی شد. این بمب به منزله یک کاتالیزور بازدارنده برای استخراج کنندگان ETH ۱.۰ PoW عمل می کند تا به پروتکل ETH ۲.۰ PoW حرکت کنند. زمانی که «Merge» انجام شود، Mainnet و Beacon Chain درنهایت با هم ادغام می شوند و PoW به طور دائم با PoS جایگزین خواهد شد.

بمب سختی انگیزه ای برای توسعه دهندگان اتریوم است که برای ارتقای شبکه از طریق هارد فورک عمل می کند؛ از این رو از رکود شبکه اتریوم جلوگیری می کند. این بمب دو هدف مهم دارد که شامل افزایش امینت و عدم تمرکز و افزایش مقیاس پذیری خواهد بود.

امنیت و عدم تمرکز

ارتقای PoS به طور کامل پروتکل PoW فعلی را حذف می کند. برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنجی شبکه یا ولیدیتور، باید ۳۲ ETH را به عنوان وثیقه در نظر بگیرید. پس از اجرای بمب سختی اتریوم، اعتبارسنج های شبکه می توانند روی رایانه خانگی، تلفن هوشمند یا حتی دستگاه های کم مصرف فعالیت کنند و سیستم های قوی با مصرف انرژی بالا مانند PoW مورد نیاز نیستند.

با هزینه کمتر برای مشارکت در شبکه (هش برق و هزینه برق) افراد بیشتری در فرایند اعتبارسنجی شرکت خواهند کرد؛ از این رو بمب سختی امنیت و عدم تمرکز شبکه را افزایش می دهد. علاوه بر این، پس از ادغام، اتریوم برای محیط زیست بهتر خواهد بود؛ زیرا مصرف انرژی آن تا ۹۹.۹۵ درصد کاهش می یابد.

مقیاس پذیری

اتریوم ۲.۰ با اجرای کامل «شاردینگ» همراه با جمع آوری های لایه ۲ به طور بالقوه می تواند راه حل بهینه برای افزایش مقیاس پذیری شبکه اتریوم باشد. Sharding به پروتکلی اشاره دارد که بلاک چین اتریوم را به ۶۴ بلوک خرده تقسیم می کند که به صورت موازی اجرا می شوند.

هر کدام از بلاک ها شامل اطلاعاتی هستند (موجودی حساب، قراردادهای هوشمند و تاریخچه تراکنش ها) و زیرمجموعه اعتبارسنجی های خود محسوب می شوند. وظیفه این اعتبارسنجی ها تنها فعالیت در بخش پردازش و اعتبارسنجی تراکنش ها است.

از آنجا که اعتبارسنجی ها مسئول پردازش هر تراکنش نیستند، بلاک چین اتریوم می تواند تراکم شبکه را کاهش داده و تراکنش ها را در هر ثانیه افزایش دهد. انتظار می رود اتریوم ۲.۰ درنهایت تا ۱۰۰۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پشتیبانی کند.

مزایا و معایب بمب سختی اتریوم

اجرایی شدن این بمب مزایا و معایب مختلفی دارد که در ادامه به چند مورد از آن ها اشاره خواهیم کرد:

مزایای بمب سختی اتریوم

• بمب سختی مسیر انتقال اتر از PoW به PoS را هموارتر می کند.
• مصرف انرژی را به شدت کاهش می دهد.
• تعداد تراکنش های اتریوم در ثانیه و سرعت انجام تراکنش ها با اجرای بمب سختی افزایش پیدا می کند.
• مشکلات سه گانه بلاک چین را حل می کند.

معایب بمب سختی اتریوم

• با اجرایی شدن این بمب سختی، پاداش استخراج بلوک ها برای ماینرها کاهش می یابد.
• تجهیزات ماینرها بعد از بمب سختی عملاً بلا استفاده خواهد شد.

چرا بمب سختی اتریوم به تأخیر افتاد؟

دلیل اصلی تأخیرهای مداوم در بمب سختی این است که توسعه دهندگان اصلی اتریوم و سهامداران کلیدی، شبکه را برای انتقال کامل به PoS آماده نمی دانند. از آنجا که اتریوم خانه بسیاری از DApp هاست، هرگونه سوئیچ به شبکه جدید باید با دقت انجام شود.

قبل از راه اندازی زنجیره بیکن، اتریوم ۲.۰ هنوز تا حد زیادی یک مفهوم درحال توسعه بود. در آن سال ها، بمب سختی بیشتر تلنگری به جامعه ماینرها بود تا برای مهاجرت به آینده آماده شوند. با این حال، از زمانی که Beacon Chain راه اندازی شد، پیش بینی های مداومی برای انتقال واقعی به اتریوم ۲.۰ وجود دارد.

متأسفانه تلاش های توسعه به اتریوم ۲.۰ بارها و بارها با شکست هایی مواجه شده است که سبب شدند بمب سختی به تأخیر بیفتد. بمب سختی اتریوم به طولانی ترین تأخیر در صنعت بلاک چین تبدیل شد و انتظار چهار ساله کاردانو برای معرفی قراردادهای هوشمند را به شدت تحت الشعاع قرار داد.

منشأ بمب سختی چیست؟

مفهوم این بمب در سال ۲۰۱۵ توسط مدیر عامل اتریوم و مدیر سابق تجاری، استفان توآل معرفی شد. او توضیح داد با اجرایی شدن بمب سختی در ۲۰۰۰۰۰ بلاک یا بیشتر، افزایش تصاعدی در سختی شبکه اتریوم وجود خواهد داشت و زمان لازم برای اعتبارسنجی بلاک ها افزایش پیدا می کند. افزایش سرعت تراکنش ها و تعداد تراکنش های موفق در یک ثانیه تمایل به انتقال از Proof of Work به Proof of Stake را توجیه می کند.

در آن زمان هدف، تشویق توسعه دهندگان برای اجرای اتریوم ۲.۰ در سریع ترین زمان ممکن بود. با انجام این کار، استخراج اتر در طول زمان کندتر و کم سودتر می شود و به طور چشمگیری فاصله زمانی بین تولید هر بلوک افزایش پیدا می کند. به دنبال این امر، اثرات عصر یخبندان اتریوم تا دسامبر ۲۰۱۶ معتبر بود.

عصر یخبندان قرار بود تأیید بلوک ها را با مشکل روبه رو کند؛ به طوری که شبکه اتریوم منجمد به نظر برسد، ولی این اتفاق نیفتاد. ویتالیک بوترین، خالق اتریوم، با بیان اینکه مدتی طول می کشد تا عصر یخبندان اتریوم اتفاق بیفتد، تأخیرها را توضیح داد.

در اکتبر ۲۰۱۷، هارد فورک دیگری در شبکه اتریوم رخ داد. به عنوان بخشی از ارتقا، بمب سختی اتریوم باید ۱ سال و ۳ ماه دیگر به تعویق می افتاد و عصر یخبندان اتریوم را دوباره به تأخیر می انداخت. در ژانویه ۲۰۲۰، ارتقای EIP ۲۳۸۴ راه اندازی شد و بمب سختی اتریوم را دوباره به تأخیر انداخت.

تیم بیکو و جیمز هنکوک، دو توسعه دهنده اتریوم، آن زمان گفته بودند بمب سختی تا دسامبر ۲۰۲۱ به تعویق خواهد افتاد. پیشنهاد جیمز هنکوک این بود که این بمب را ۹۷۰۰۰۰۰ بلاک به تعویق بیندازد و این آخرین باری بود که توسعه دهندگان باید آن را تعلیق می کردند. در آوریل ۲۰۲۲، تصمیم به تأخیر نیفتادن بمب سختی در جلسه توسعه دهندگان هسته اتریوم گرفته شد، اما تیم بیکو احتمال تأخیر این بمب را در صورتی که کارها طبق برنامه پیش نرود، تأیید کرد.

اثرات واقعی بمب سختی اتریوم بر استخراج چیست؟

اثرات این بمب بسیار چشمگیر است. اگر به Blockchair.com نگاهی بیندازیم، می بینیم زمان لازم برای اعتبارسنجی یک بلوک به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این افزایش زمان بلاک بر چندین جنبه از بلاک چین اتریوم تأثیر منفی می گذارد.؛ یعنی اعتبار تراکنش ها بیشتر طول می کشد.

با اجرایی شدن بمب سختی اتریوم، ماینرها به دلیل کاهش قیمت اتریوم و هزینه فعلی برق، کاهش شدید سودآوری را تجربه خواهند کرد؛ زیرا افزایش زمان تأیید بلاک به تولید کمتر ارزهای دیجیتال توسط ماینرها منجر می شود؛ درنتیجه بسیاری از ماینرها فعالیت ماینینگ خود را متوقف می کنند که این امر سبب کاهش تمرکززدایی هش شبکه اتریوم می شود.

بمب سختی اتریوم با چندین تأخیر مواجه شد. به نظر می رسد تنها راه حل واقعی برای این بمب انتقال کامل شبکه اتریوم به Proof of Stake با استفاده از اتریوم ۲.۰ باشد. با این حال تا زمانی که به استفاده از Proof of Work ادامه دهیم، بمب سختی همچنان تأخیر خواهد داشت.

جامعه به شدت مشتاق اجرایی شدن اتریوم ۲.۰ است؛ زیرا مشکل تورم اتر و هزینه های گزاف شبکه اتریوم را حل می کند. به یاد داشته باشید سیستم Proof of Stake مزایای بسیاری مانند تأکید بیشتر بر تمرکززدایی دارد و نیازمند انرژی کمتری است.

سخن پایانی

بلاک چین اتریوم بسیار موفق بوده و جای خود را در دنیای فناوری مستحکم کرده است. با این حال، برای حل مشکل سه گانه بلاک چین، اتریوم به چند پیشرفت کلیدی نیاز داشت؛ درنتیجه فرایند ادغام یا Merge برای شبکه اتریوم در نظر گرفته شد. پس از ادغام، اتریوم تحت فعالیت براساس الگوریتم PoS ایمن تر، مقیاس پذیرتر، غیرمتمرکزتر و سازگارتر با محیط زیست خواهد شد.

بمب سختی اتریوم به پروتکلی اشاره دارد که از سال ۲۰۱۵ در بلاک چین اتریوم با شماره ۲۰۰۰۰۰ گنجانده شد. این بمب مکانیسمی است که سطح دشواری ریاضیات محاسباتی را هر ۱۰۰۰۰۰ بلاک در الگوریتم استخراج اثبات کار (PoW) اتریوم به صورت تصاعدی افزایش می دهد. هدف این بمب افزایش تمرکز و مقیاس پذیری در بلاک چین اتریوم بود که سبب کاهش هزینه ها و افزایش سرعت و تعداد تراکنش ها در ثانیه در شبکه اتریوم می شود.

پرسش های متداول

بهترین راه های به دست آوردن اتریوم چیست؟

اتریوم دومین شبکه بزرگ بلاک چین ارز دیجیتال در دنیاست که ارز دیجیتال بومی آن یعنی اتر (ETH) نیز پس از بیت کوین، ارزشمندترین ارز دیجیتال محسوب می شود. در حال حاضر این ارز به تنهایی حدود ۱۵ درصد از ارزش بازار ارزهای دیجیتال را در اختیار دارد. راه های به دست آوردن اتریوم متنوع است، اما همه آن ها به یک اندازه سودمند، آسان و سریع نیستند و خواستار هزینه های اولیه متفاوتی هستند.

براساس گزارش وب سایت Cryptonewsz قیمت اتریوم که در زمان نگارش این مقاله به کمی بیش از هزار دلار سقوط کرده است، در پایان سال ۲۰۲۲ به حدود 2 هزار و در پایان سال ۲۰۲۶ به نزدیکی ۲۸۰۰ دلار خواهد رسید. به این ترتیب مشخص است که سرمایه گذاری روی این ارز به احتمال زیاد، سودمند خواهد بود.

در این مقاله ۱۰ مورد از بهترین راه های به دست آوردن اتریوم را معرفی کرده ایم. اگر قصد دارید سرمایه و وقت خود را به بازار این ارز دیجیتال وارد کنید، این مقاله را مطالعه کنید.

۱- معامله اتریوم؛ سریع ترین راه به دست آوردن اتریوم

شاید سریع ترین راه به دست آوردن اتریوم، خرید آن از صرافی باشد. برای این منظور، مهم ترین کار این است که صرافی درستی را انتخاب کنید. معیارهای اصلی انتخاب صرافی، موارد زیر هستند:

• سرعت در برداشت تراکنش ها
• امنیت بالا
• کارمزد و تخفیف های مربوط به آن
• اعتبار صرافی
• ارائه ابزارها و روش های خرید و فروش متنوع
• امنیت کیف پول
• جوایز
• ارائه اطلاعات تحلیلی از اتریوم در زمان معامله

خرید اتریوم از یک صرافی معتبر، یکی از گران ترین راه های به دست آوردن این دارایی است. درواقع شما باید قیمت هر اتریوم را که در شرایط رکود فعلی نیز بیش از ۱۰۰۰ دلار است، پرداخت کنید. همچنین باید در نظر داشته باشید که به این قیمت، هزینه تراکنش خرید اتریوم که در بسیاری از صرافی ها از دو طرف معامله کسر شده هم اضافه می شود. همچنین برخی صرافی ها علاوه بر کارمزد تراکنش، کارمزد برداشت از حساب را نیز دریافت می کنند.

۲- ترید اتریوم؛ یکی از اصلی ترین روش های به دست آوردن اتریوم

واردشدن به بازار معاملات اتریوم اصولی ترین و اصلی ترین روش به دست آوردن این ارز محسوب می شود. امروزه بسیاری از افراد معاملات ارز دیجیتال را به شغل اول خود تبدیل کرده اند. برای این کار ابتدا باید به اندازه کافی آمورش دیده باشید و همچنین از روش های ساده تر و با سرمایه اندک شروع کنید. به طورکلی دو نوع اصلی معامله ارز دیجیتال وجود دارد که در ادامه هریک را توضیح می دهیم.

• معاملات کوتاه مدت

در معاملات کوتاه مدت که بین چند دقیقه تا کمتر از یک روز زمان می برند، معامله گر از نوسانات کوتاه مدت سود می برد. این روش معمولاً در برهه هایی که نوسانات ارز شدید است، بیشترین بازدهی را دارد. همچنین در این روش از سیگنال های فنی برای به دست آوردن نقطه عطف نمودار اتریوم یا هر ارز دیگر استفاده می شود.

• معاملات بلندمدت

در معاملات بلندمدت، معامله گر، ارز خریداری شده را مدت بیشتری نزد خود نگه می دارد. او می تواند سقف مشخصی برای بازشدن موقعیت معاملاتی اش در پلتفرم ها تعیین کند یا اساساً منتظر افزایش قیمت بماند و در زمان مناسب، برای فروش اقدام کند. در این روش، مهم است با استفاده از تحلیل تکنیکال، پیش بینی بهتری از قیمت به دست آورده و از ضررهای کوتاه مدت پرهیز شود. زمان انجام معامله با این روش ممکن است سال ها به طول بینجامد که در این صورت به نگه دارنده اتریوم، سرمایه گذار بلندمدت نیز گفته می شود.

• معاملات CFD

علاوه بر صرافی ها، برخی پلتفرم های اختصاصی نیز برای ترید آلت کوین ها از جمله اتریوم به وجود آمده اند که روش های معاملاتی مانند CFD را ارائه می کنند. CFD مخفف Contract For a Difference و به این معناست که خریدار و فروشنده به جای اتریوم، قراردادی را شامل دریافت تفاوت بین قیمت فعلی و آتی این ارز، امضاء می کنند.

این روش می تواند بسیار سودده یا بسیار ریسک پذیر باشد؛ زیرا پلتفرم های CFD معمولاً اهرم هایی بالایی مانند 1 به ۲۰۰ پیشنهاد می کنند. آن ها معمولاً سود سرمایه گذاری اولیه را نیز به کاربران خود می دهند. E-Toro، Avatrade و Fortrade بهترین نمونه های پلتفرم های CFD هستند.

۳- فاست های (Faucets) اتریوم

کلمه Faucet در زبان انگلیسی به معنای شیر آب است. فاست های اتریوم، بهترین روش رایگان به دست آوردن اتریوم بدون نیاز به سرمایه گذاری اولیه هستند. تماشای ویدئو، حل معماها، مشاهده تبلیغات و بازی کردن در وب سایت هایی که به این منظور طراحی شده اند و درآور پاسخ به نظرسنجی های آن ها نمونه هایی از وظایف کاربران در فاست ها هستند. فاست ها نیز در ازای این فعالیت ها با کاربران اتریوم می دهند.

توجه داشته باشید که درآمد این روش، اندک اما ثابت است؛ بنابراین بهتر است از آن برای سودمندکردن اوقات فراغت خود استفاده کنید. همچنین، فاست های تقلبی و حتی با هدف کلاه برداری زیادی در اینترنت خود را تبلیغ می کنند که باید مراقب آن ها بود. سه مورد از بهترین فاست های اتریوم عبارت اند از:

• Allcoins.Pw
• Cointiply
• Ethereum-Faucet.Org

برای استفاده از فاست های اتریوم باید یک کیف پول اتریوم داشته باشید و آن را به فاست موردنظر وصل کنید. در نظر داشته باشید که بیشتر فاست ها حداقلی را برای برداشت تعیین کرده یا برداشت ها را به صورت دوره ای آزاد می کنند.

 ۴- به دست آوردن اتریوم از طریق استخراج آن

همان طور که می دانید ارزهای دیجیتال ازجمله اتریوم، طی فرایندی به نام استخراج یا ماینینگ (Mining) تولید می شوند. این فرایند شامل حل برخی معادلات پیچیده ریاضی و کدنویسی شده و ارائه نتایج آن ها به صورت کد است. شبکه های ارز دیجیتال به ازای شرکت در چنین فرایندی به ماینرها یا استخراج کننده های خود پاداش می دهند.

برای شرکت در شبکه اتریوم و درواقع تبدیل شدن به یک گره یا نود (Node) در آن باید ابتدا سخت افزارهای لازم برای حل این معادلات را تهیه کنید. در گذشته که شبکه های ارزهای دیجیتال ازدحام چندانی نداشتند و سختی استخراج آن ها پایین بود، حتی با کامپیوترهای خانگی نیز می شد به شبکه پیوست؛ اما این امکان به ویژه برای اتریوم و بیت کوین دیگر وجود ندارد.

برای استخراج در این شبکه ها باید از دستگاه های مخصوصی به نام ایسیک Asic استفاده کرد که قیمت آن ها به توان محاسباتی شان بستگی دارد که به آن نرخ هش گفته می شود. پس از تهیه دستگاه باید نرم افزار بلاک چین اتریوم را روی آن نصب و مراحل پیوستن به شبکه را تکمیل کنید.

نکته مهم این است که پیش از استخراج از الزامات قانونی آن مطمئن شوید. به دلیل مصرف بسیار زیاد برق دستگاه های استخراج، تأمین برقی قانونی برای این کار و همچنین محاسبه هزینه های آن نسبت به سود استخراج، بسیار مهم است.

 ۵- استخراج اشتراکی و تأیید تراکنش ها

علاوه بر راه اندازی یک نود استخراج می توانید سخت افزار خود را با استخرهای استخراج از طریق پلتفرم های ارائه دهنده این خدمات به اشتراک بگذارید و درواقع از استخراج جمعی اتریوم به نسبت قدرت سخت افزار خود سود کسب کنید. از دیگر روش های استخراج کم هزینه تر اتریوم، خرید قراردادهای استخراج ابری (Cloud Mining Contract) یا CMC است. به این ترتیب می توانید تجهیزات استخراج را از یکی از مزارع استخراج اتریوم اجاره کنید.

گره های شبکه اتریوم همچنین در مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW) یا در آینده نزدیک، اجماع اثبات سهام (PoS) شرکت کرده و تراکنش ها نیز تائید یا رد می کنند. آن ها به ازای چنین فرایندی نیز پاداش هایی برحسب ETH دریافت خواهند کرد. محل این درآمد عمدتاً کارمزدهای پرداختی معامله گران است. پیش از اقدام به استخراج اتریوم حتماً از میزان پاداش ها و سختی شبکه که به مرور زمان افزایش می یابد نیز آگاه شوید.

۶- استیکینگ اتریوم

استیکینگ (Staking) یا به اشتراک گذاری، یکی از روش های معمول و امن برای کسب درآمد از اندوخته های ارز دیجیتال فعلی است. ارزهای استیک شده، به منظور شرکت در فرایند اثبات اجماع سهام و تأیید تراکنش ها استفاده می شوند. این اتریوم ها درواقع در تأمین امنیت شبکه شرکت می کنند و به آن ها اعتبارسنج نیز گفته می شود. وظیفه دقیق اتریوم های شما پردازش تراکنش ها، ذخیره داده ها و افزودن بلوک های جدید است.

مانند استخراج در این روش نیز می توانید با پیوستن به استخرهای استیکینگ به نسبت سرمایه اولیه خود اتریوم به دست بیاورید. گفتنی است برای استیک فردی در شبکه اتریوم به حداقل ۳۲ اتریوم نیاز خواهید داشت؛ به همین دلیل بسیاری از افراد، پیوستن به استخرهای استیکینگ را انتخاب می کنند.

۷- استیکینگ اتریوم ۲

شبکه اتریوم قرار است تا چند ماه آینده از مکانیسم Pow به PoS نقل مکان کند. به این ترتیب، سرعت و مقیاس پذیری این شبکه افزایش می یابد و کارمزد تراکنش ها برای معامله گران بسیار کمتر خواهد شد. به شبکه جدید اتریوم ۲ گفته می شود و ارز دیجیتال آن نیز ETH 2.0 نام دارد. از سوی دیگر، این شبکه به انرژی بسیار کمتری نیاز دارد و برخلاف الان، حتی کامپیوترهای خانگی نیز می توانند دوباره به عنوان استخراج کننده در آن شرکت کنند.

یکی از روش های بلندمدت به دست آوردن اتریوم، استیکینگ اتریوم ۲ است؛ به این معنا که اتریوم های فعلی خود را در این شبکه قفل کرده با این هدف که با راه اندازی شبکه اتریوم ۲ برای تأیید تراکنش ها به کار بروند. اتریوم پاداش های بسیار خوبی برای استیکینگ اتریوم ۲ در نظر گرفته است. با این حال خطرات این روش با توجه به مشخص نبودن قیمت این ارز در ماه های آینده نیز زیاد است.

توصیه می شود پیش از این کار حتماً شرایط آن را از وب سایت رسمی اتریوم مطالعه کنید. در حال حاضر، برخی صرافی های معتبر مانند بایننس و کوین بیس این امکان را برای کاربران خود فراهم آورده اند.

۸- احراز شرایط ایردراپ ها و هاردفورک ها

با توجه به در پیش بودن ارتقای اتریوم به شبکه جدید این شبکه در طرح هایی به نام ایردراپ به برخی کاربران خود توکن های رایگان قابل تبدیل به ETH می دهد. این توکن ها غالباً توکن های بومی شبکه های آزمایشی اتریوم ۲ هستند. اتریوم معمولاً شرایط خاصی انتخاب این کاربران را پیش از هر ایردراپ اعلام می کند. این شرایط، شامل تعداد تراکنش ها در ماه، سابقه در شبکه اتریوم، حجم ذخایر اتریوم و غیره هستند.

هارد فورک نیز فرایندی است که طی آن شبکه به دو یا بیشتر زنجیره دیگر تقسیم می شود. برای این منظور، نیاز است که اعضا در کل فرایند تائید پروتکل جدید و در معتبرکردن تراکنش های نامعتبر قبلی شرکت کنند. شبکه های بلاک چین به صورت مقطعی، هاردفورک دارند و به برخی اعضای خود در ازای پیوستن به شاخه های جدید، توکن های رایگان می دهند.

۹- سرمایه گذاری در DeFi

پلتفرم های DeFi، خدمات مالی غیرمتمرکز ارز دیجیتال را امکان پذیر کرده اند. وام دهی و استقراض از مهم ترین خدمات این پلتفرم ها هستند. آن ها مسلماً به سرمایه های اولیه برای ارائه خدمات به کاربرانشان نیاز دارند. به این ترتیب یکی از بهترین فرصت های کسب درآمد غیرفعال از اتریوم و دیگر ارزهای دیجیتال را فراهم می کنند.

به عنوان دارنده یا هولدر اتریوم می توانید مقداری از دارایی های خود را در یکی از این پلتفرم ها سرمایه گذاری کرده و از سود سالانه یا APY آن، بهره مند شوید. مزیت مهم این روش این است که بسیاری از پلتفرم های DeFi خود روی شبکه اتریوم ساخته شده اند و تراکنش های این ارز دیجیتال را سریع تر و کم هزینه تر انجام می دهند.

 ۱۰– ساختن برنامه های DApp

اگر در برنامه نویسی مهارت دارید، ساختن برنامه های غیرمتمرکز یا DApp ها روی شبکه اتریوم، یکی از بهترین راه های به دست آوردن ارز دیجیتال آن محسوب می شود. این ویژگی با امکان استفاده از فناوری هسته مرکزی اتریوم یا درواقع با کپی کردن آن فراهم شده است.

DApp ها برنامه هایی هستند که خدماتی را به کاربران شبکه ارائه می دهند. نوع خدمات، بسته به خلاقیت سازنده آن می تواند متفاوت باشد. نکته مهم این است که برنامه ساخته شده به صورت خودکار کار خواهد کرد و از محل استفاده کاربران از آن، درآمد غیرفعال خواهد داشت. بسیاری از برنامه نویسان ماهر از این روش، درآمدهای میلیون دلاری کسب کرده اند.

علاوه بر این، اگر در برنامه نویسی، طراحی، حسابداری و دیگر مشاغل موردنیاز اتریوم مهارت دارید می توانید با کارکردن برای این شبکه، دستمزد خود را به اتریوم دریافت کنید. برای اطلاع از مشاغل موردنیاز هریک از بلاک چین ها به وب سایت هایی مانند Cryptojoblist.com و Crypto.jobs مراجعه کنید. 

سخن آخر درباره به دست آوردن اتریوم

با توجه به ارزش بالای اتریوم و نیز احتمال رشد خوب آن در آینده نزدیک، سرمایه گذاری روی این ارز، یکی از توصیه های بسیاری از متخصصان و کارشناسان ارز دیجیتال است. روش های به دست آوردن اتریوم متعدد هستند و مهم ترین و اصولی ترین روش، خرید این ارز از یک صرافی معتبر و در مرحله بعد، معامله آن است.

انجام وظایف تعیین شده در فاست های اتریوم، استخراج، استیکینگ اتریوم و اتریوم ۲، احراز شرایط دریافت توکن های رایگان در ایردراپ ها و هاردفورک ها، سرمایه گذاری در پلتفرم های DeFi و درنهایت، ساخت برنامه های DApp و کارکردن برای اتریوم از دیگر روش های مهم به دست آوردن ارز دیجیتال این شبکه هستند.

در انتخاب هر یک از روش های به دست آوردن اتریوم باید زمان موردنظر خود برای رسیدن به سود، سرمایه اولیه، تحلیل های تکنیکال و پیش بینی های کارشناسان فنی را مدنظر قرار دهید. همچنین با توجه به تحریم شدن کاربران ایرانی از سوی بسیاری از پلتفرم های بین المللی، امنیت حساب هایتان را نیز در اولویت قرار دهید.

پرسش های متداول

۱- سودده ترین راه کسب درآمد از اتریوم کدام است؟

این امر به میزان سرمایه شما بستگی دارد. برای سرمایه گذاری اندک، شرکت در استیکینگ اتریوم از طریق استخرهای استیکینگ و شرکت در پلتفرم های دیفای، بهترین راه است. اگر سرمایه نسبتاً خوبی دارید، خرید اتریوم یا استخراج می توانند گزینه های بهتری باشند.

۲- بهترین روش استخراج اتریوم چیست؟

هم از نظر سرعت و هم از نظر امنیت و پاداش، بهترین راه استخراج اتریوم شرکت در استخرهای استخراج است.

۳- چه مقدار طول می کشد که یک اتریوم استخراج کنیم؟

این امر به قدرت تجهیزات شما بستگی دارد. در حال حاضر با یک دستگاه NVIDIA GTX 3090 و نرخ هش 500 mh/s حدود ۷٫۵ روز طول می کشد که یک اتریوم را استخراج کنید.

۴- آینده اتریوم چطور است؟

به طورکلی، پیش بینی بازار ارزهای دیجیتال کار دشواری است، اما در حال حاضر، عمده کارشناسان به افزایش قیمت اتریوم و رشد شبکه آن به ویژه با توسعه اتریوم ۲.۰ امیدوار بوده و آن را بخشی قطعی از دنیای اقتصاد آینده می دانند.

۵- در کدام صرافی های خارجی می توان اتریوم را خرید و فروش کرد؟

بسیاری از صرافی های برتر، کاربران داخل ایران را تحریم کرده اند. با این حال هنوز برخی از صرافی های DEX یا غیرمتمرکز و برخی صرافی های متمرکز مانند کوکوین، خدمات خود را به ایرانیان ارائه می کنند.

۶- شرایط احراز هویت برای دریافت توکن های رایگان ایردراپ چیست؟

این شرایط معمولاً چند روز پیش از هر ایردراپ اعلام می شوند، اما به طور خلاصه، هرچه در گذشته از اتریوم بیشتر استفاده کرده باشید، احتمال اینکه واجد شرایط تشخیص داده شوید افزایش می یابد.

به نظر می رسد آپدیت مورد انتظار بلاک چین اتریوم به نام 2.0، تابستان سال 2022 اجرا خواهد شد. ویتالیک بوترین، یکی از بنیان گذاران اتریوم در نشست ETH Shanghai Web 3.0 Developer Summit گفت: پروژه ی «ادغام» تابستان امسال تکمیل خواهد شد. این به روزرسانی تحول آفرین، اتریوم را از مدل اثبات کار به مکانیزم اجماع اثبات سهام تغییر خواهد داد. موضوع اصلی این مقاله در مورد چیستی پروژه ی Ethereum2.0 و مزایای آن است. برای کسب اطلاعات بیش تر در این خصوص همراه ما باشید.

 مهم ترین نکاتی که در خصوص اتریوم 2.0 باید بدانید

۱- اتریوم 2.0 به معنای تغییر اتریوم به یک مدل اجماع جدید «اثبات سهام» است.

۲- اثبات سهام امکان انجام تراکنش های سریع تر با کارمزدهای کم تر را در مقایسه با مدل اثبات کار قبلی خود فراهم می کند.

۳- مدل اثبات سهام به دارندگان اتریوم این امکان را می دهد تا دارایی های خود را در «استخر استیکینگ» که باعث کسب پاداش و افزایش دارایی هایشان در طول زمان می شود، استیک کنند.

۴- دارندگان اتریوم می توانند سهام خود را در تعدادی از صرافی های محبوب مانند Kraken، Coinbase و Binance استیک کنند.

۵- اتریوم 2.0 روشی به نام شاردینگ را پیاده سازی می کند که سرعت تراکنش ها را تا حد زیادی افزایش می دهد و به طور بالقوه توانایی انجام تراکنش ها را به 100.000 تراکنش در ثانیه یا بیش تر افزایش می دهد. این رویکرد با هدف بهبود مقیاس پذیری پیشنهاد شده است.

۶- کارمزد فعلی تراکنش ها در شبکه ی اتریوم بسیار بالا است و موجب عدم استفاده ی بسیاری از کاربران از این شبکه می شود. اگر این به روزرسانی موفقیّت آمیز باشد، هزینه های کاهش یافته ای به همراه خواهد داشت و شبکه را برای کاربران معمولی کاربردی تر خواهد کرد.

۷- ارتقای اتریوم می تواند تأثیر عمیقی بر قیمت آن داشته باشد؛ زیرا کارمزدهای کم تر و تراکنش های سریع تر آن، امکان استفاده از شبکه را برای جمعیت گسترده تری فراهم می کند.

اتریوم 2.0 چیست؟

اتریوم 2.0 نسخه ی جدیدی از بلاک چین اتریوم است که به جای اثبات کار، از مکانیسم اجماع اثبات سهام برای تأیید تراکنش ها از طریق استیکینگ استفاده می کند. مکانیسم استیکینگ اتریوم 2.0 جایگزین مدل اثبات کار خواهد شد؛ فرایندی که در آن، استخراج کنندگان ارزهای دیجیتال از رایانه های پرقدرت برای تکمیل توابع پیچیده ی ریاضی معروف به هش استفاده می کنند. فرایند ماینینگ به مقدار زیادی برق برای تأیید تراکنش های اتریوم قبل از ثبت در بلاک چین نیاز دارد. به عنوان مثال، استخراج بیت کوین با نرخ سالانه 127 تراوات ساعت (TWh) برق مصرف می کند. این مقدار بیش تر از مصرف برق کل کشور نروژ است. ETH در حال حاضر مصرف برق سالانه ای تقریباً برابر با فنلاند دارد. 

پروتکل اثبات سهام چیست؟

Proof of Stake(PoS) مهم ترین تغییر در اتریوم 2.0 است؛ زیرا ساختار پاداش دهی ارز دیجیتال را برای اعتبارسنجی بلاک چین اصلاح می کند. معماری فعلی اتریوم توسط مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) کار می کند. در حال حاضر پروتکل اثبات کار در رمزارزهای مطرحی مانند بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و… مورد استفاده قرار می گیرد. در پروتکل Proof of Work، ماینرها مسئول حل مسائل پیچیده ی ریاضی برای استخراج بلاک بعدی هستند. زمان و پولی که استخراج کنندگان برای اجرای سخت افزار و صرف برق روی زنجیره های PoW نیاز دارند، توسط پاداش استخراج بلاک تأمین می شود و بین ماینرهایی که با موفقیت یک بلاک را استخراج می کنند، توزیع می شود. 

زنجیره های PoW بسیار ایمن هستند؛ زیرا قدرت محاسباتی ترکیب موردنیاز فرد برای به خطرانداختن یک بلاک چین PoW رمزارزی مانند بیت کوین یا اتریوم هزینه ی فوق العاده بالایی دارد و عملاً تحقق پذیر نخواهد بود. اگرچه بلاک چین های PoW بسیار ایمن هستند اما از مشکلاتی مانند مقیاس پذیری رنج می برند.

مقیاس پذیری

ازآن جایی که هر بلاک به طور متوالی استخراج می شود و مقدار محدودی از داده ها را می توان در هر بلاک ثبت کرد (مقیاسی که به عنوان اندازه ی بلاک شناخته می شود)، شبکه‎ی اتریوم فقط می تواند مقدار محدودی اطلاعات را در مدت زمان معیّن پردازش کند. اگر تعداد تراکنش های معلّق بیش تر از آن چیزی باشد که یک بلاک می تواند جایش را بگیرد، تراکنش های باقیمانده باید منتظر بلاک بعدی باشند. مشکل مقیاس پذیری می تواند با اجرای پروتکل PoS در شبکه ی اتریوم برطرف شود.

در دسترس بودن

حضور ماینرهای PoW برای ایجاد و حفظ فناوری های غیرمتمرکز که در دهه ی گذشته شاهد آن بوده ایم، اساسی بوده است. اگرچه بلاک چین های PoW کاربردی هستند اما موانع زیادی را برای ورود ماینرها به فرایند استخراج ارزهای دیجیتال به وجود می آورد. اولین و مهم ترین مشکل، نیاز به خرید تجهیزات گران قیمت استخراج رمزارز است. برای کسب سود از فرایند استخراج و دریافت پاداش، ماینر باید در منطقه ای با هزینه ی برق کم تر زندگی کند. یکی دیگر از روش های کاهش هزینه های استخراج، تشکیل یک مزرعه ی استخراج و کسب سود حداکثری است. چندین مورد از بزرگ ترین شرکت های ماینینگ با کاربران اکثراً معمولی بلاک چین از مشارکت واقعی در نگهداری شبکه پیشی گرفته اند که منجر به متمرکزشدن ماینرها شده است. یکی از اهداف اتریوم 2.0، فراهم کردن PoS زمینه ی بازی برای مشارکت بیش تر اعتباربخش های فردی و بازدهی مشترک در حفظ امنیت شبکه است.

Proof of Stake دو جزء اصلی PoW (معدن ها و برق) را با اعتبار سنجی و استیک در اتریوم 2.0 جایگزین می کند. به طور کلی، اعتبارسنج ها جایگزین ماینرهایی می شوند که وضعیت توافق شده را در شبکه حفظ می کنند و برای انتخاب تصادفی بلاک بعدی داده پاداش دریافت می کنند. برخلاف PoW که استخراج کنندگان آن انرژی فیزیکی (به نام قدرت هش) را با مصرف برق برای تأیید بلاک ها صرف می کنند، اعتبارسنج ها در یک سیستم PoS32 ETH به عنوان «پوست در بازی» متعهد می شوند. درواقع، در اتریوم 2.0، اعتبار سنج ها با واریز دارایی خود به قرارداد سپرده ی رسمی که توسط بنیاد اتریوم ایجاد شده است، حداقل 32 اتریوم را به اشتراک می گذارند. اعتبار سنج ها نرم افزار کلاینت Ethereum2.0 را دانلود و اجرا می کنند.

در حین اجرای نرم افزار کلاینت، اعتبارسنج ها به طور تصادفی انتخاب می شوند تا بلاک های موجود در بلاک چین اتریوم 2.0 را پیشنهاد و تأیید کنند. اعتبارسنجی هایی که به درستی بلاک ها را پیشنهاد کرده و تأیید می کنند، پاداش ETH را به عنوان درصدی از سهام خود دریافت می کنند. اگر اعتبارسنج در اتریوم 2.0  نتواند آنلاین بماند و سهم خود را از مسئولیت های محاسباتی انجام دهد، پاداش بلاک آن به میزان متوسطی کاهش می یابد تا اعتبارسنجی ها انگیزه ی لازم را برای آنلاین ماندن را تا حد امکان تضمین کنند. 

اگر یک اعتبارسنجی برای تخریب امنیت شبکه تلاش کند (یعنی داده های نادرست را تأیید کند)، تمام یا برخی از 32 ETH استیک آن ها کاهش می یابد. در حالی که در PoW، ریسک اقتصادی یک حمله ی ناموفق برابر با هزینه ی برق برای دستیابی به قدرت هش موردنیاز است. در PoS، هزینه ی راه اندازی یک حمله برابر با مقدار ETH استیک شده است و جریمه نیز به همین مقدار استیک شده تعلق می گیرد. 

اگرچه به دلیل حذف هزینه های سخت افزاری تبدیل شدن به یک اعتبارسنج، ماینرها خیلی راحت تر وارد فرایند تأیید شبکه می شوند اما باید ببینیم که افراد تمایل بیش تری به خرید سخت افزار دارند یا استیک کردن 32 اتریوم؟ علاوه بر این، تعداد افراد علاقه مندی که از نظر فنی سواد کافی برای اداره و مدیریت کلاینت بدون خطر خرابی و کاهش احتمالی سرمایه دارند، هنوز مشخص نیست.

دو راه حل برای موانع ورود در شبکه ی اتریوم 2.0 وجود دارد. برای غلبه بر دانش فنی موردنیاز نرم افزار کلاینت، شرکت ها شروع به ارائه ی خدمات استیکینگ می کنند و از طریق آن، عملیات اجرایی موردنیاز اجرای نرم افزار کلاینت را برای فردی که در ازای پرداخت هزینه ای ناچیز 32 ETH سهام دارد، مدیریت می کنند. اگر فردی که صاحب ETH است، فقط بخواهد یا بتواند کم تر از 32 ETH سهام داشته باشد، ممکن است به یک استخر استیکینگ، جایی که وجوه او با دیگران تجمیع می شود تا به 32 ETH موردنیاز برسد، بپیوندد؛ مسلماً در این شرایط جایزه ای که به فرد تعلق می گیرد، متناسب با مقدار اتریومی است که در استخر قرار داده است. 

مراحل اجرای اتریوم 2.0

فاز 0 

Eth2 از فاز 0 در سال 2020 شروع شده است و قرار است در فازهای مختلف عرضه شود. فاز 0 زنجیره ی beacon شبکه ی اتریوم 2.0 را راه اندازی خواهد کرد. زنجیره ی beacon شبکه ی اتریوم 2.0، پروتکل اثبات سهام را اجرا می کند و رجیستری اعتبارسنج ها را مدیریت می کند که وجود بلاک ها را در اتریوم 2.0 تأیید می کنند. برای اینکه زنجیره ی beacon بلاک پیدایش خود را راه اندازی کند، حداقل باید 524.288 ETH در شبکه قرار گیرد تا حداقل بین 16.384 اعتبارسنج تقسیم شود (این اعداد برای اطمینان از امنیت کافی و عدم تمرکز انتخاب شده اند). تا زمانی که مقدار اتریوم به این آستانه نرسیده باشد، جوایز استیکینگ توزیع نمی شود. با فعال شدن زنجیره ی beacon و اجرای اثبات سهام، بلاک چین اولیه ی اتریوم PoW همچنان وجود خواهد داشت.

زنجیره ی beacon برای اکثر کاربران اتریوم در فاز 0 مفید نخواهد بود؛ زیرا هنوز هم قادر به پردازش تراکنش ها، اجرای قراردادهای هوشمند یا میزبانی برنامه های غیرمتمرکز نیستند. برای اطمینان از اینکه Proof of Stake به عنوان یک شبکه ی فعال قبل از dappها اجرا می شود و کاربران شروع به معامله می کنند، شبکه تحت آزمایش های قابل توجهی قرار می گیرد. برای اطمینان از اینکه راه اندازی اتریوم 2.0 اکوسیستم موجود اتریوم را مختل نمی کند، بلاک چین اصلی اتریوم 1.0 به صورت موازی به کار خود ادامه می دهد و در طول فاز 0 به روزرسانی ها را دریافت می کند. در فاز 1.5، دوبلاک چین برای اطمینان از تداوم و یک شبکه ی واحد اتریوم ادغام خواهند شد.

فاز 1

هنوز تاریخ دقیقی برای راه اندازی فاز 1 وجود ندارد اما پیش بینی می شود یک سال بعد از راه اندازی زنجیره ی beacon در فاز 0 باشد. هدف این فاز، اجرای زنجیره های شارد یا همان تکه شده است؛ راه حلی که برای بهبود مقیاس پذیری توصیه شده است. در اتریوم 2.0، شاردینگ منجر به تقسیم بلاک چین اتریوم به 64 زنجیره ی مجزا (به نام زنجیره های شارد) می شود که به موازات یکدیگر اجرا می شوند و به طور یکپارچه با هم کار می کنند. شاردینگ با اجازه دادن به اتریوم برای پردازش چندین تراکنش به طور همزمان، مشکل مقیاس پذیری را از نظر تئوری، 64 بلاک در یک زمان، برطرف می کند.

در حال حاضر، اتریوم (و سایر زنجیره های PoW) تنها قادر به پردازش یک بلاک متوالی در لحظه است؛ به این معنی که اگر تراکنش های دیگری برای تأیید وجود داشته باشد، باید منتظر بمانند تا یک بلاک پردازش شود تا در مراحل بعدی تأیید شوند. با ده ها زنجیره ی همزمان که در کنار یکدیگر عمل می کنند، بار داده ها را می توان در بلاک هایی که به طور همزمان پردازش می شوند پخش کرد.

فاز 1.5

مهم ترین اتفاقی که شاهد آن خواهیم بود، ادغام بلاک چین اولیه ی PoW Ethereum با زنجیره ی PoS جدید است. از این لحظه، از انجمن اتریوم با عنوان فاز 1.5 یاد می شود. به طور خاص، بلاک چین PoW Ethereum وارد شبکه ی اتریوم 2.0 خواهد شد و به عنوان یکی از 64 زنجیره ی خرده در کنار زنجیره ی beacon وجود خواهد داشت؛ به این معنی که هیچ وقفه ای در تداوم یا تاریخچه ی داده وجود نخواهد داشت. درواقع، دارندگان ETH مجبور نخواهند بود تحت هیچ نوع انتقال توکن بین اتریوم 1.0 و 2.0 قرار گیرند. درعوض، آن ها قادر به استفاده از دارایی اتریوم خود در اتریوم 2.0 به طور یکپارچه خواهند بود؛ بدون اینکه کار اضافی پیش بینی شود یا خطر ازدست رفتن اتریوم آن ها وجود داشته باشد. اگرچه تاریخچه ی زنجیره ی اصلی PoW هنوز وجود خواهد داشت اما دیگر نیازی به مکانیسم اجماع PoW برای حفظ آن ها نخواهد داشت.

فاز 2

در حال حاضر اطلاعات زیادی درخصوص فاز 2 در دسترس نیست. با این حال، می دانیم که با اجرای موفقیت آمیز اثبات سهام و استیکینگ، در فاز 2 حساب های اتر، تراکنش ها، نقل و انتقالات و برداشت ها و اجرای قراردادهای هوشمند فعال خواهند شد. 

تفاوت اتریوم و اتریوم 2.0 چیست؟

از آوریل 2022، اتریوم دوبلاک چین موازی را اجرا کرده است. یکی با استفاده از اثبات کار و زنجیره ی آزمایشی از طریق اثبات سهام عمل می کند. این ادغام، بلاک چین اصلی اتریوم (ETH1) و زنجیره ی beacon جدید (ETH2) را در یک بلاک چین یکپارچه ترکیب می کند. توسعه دهندگان اتریوم اخیراً اصطلاحات ETH1 و ETH2 را به دلیل نگرانی از سردرگمی کاربران قبل از ادغام، کنار گذاشته اند. برخی از سرمایه گذاران اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه ی اتریوم، ممکن است در مورد دو نسخه موجود این سکه، در Coinbase و سایر صرافی های رایج، دچار شک شوند. در حال حاضر هنگامی که کاربران اتر خود را در Coinbase ذخیره می کنند، از ETH به ETH2 با قیمت یکسان تبدیل می شود.

سخن پایانی؛ اتریوم در حال انتقال از استخراج به استیکینگ

Staking فرایندی است که پس از تکمیل ادغام، جایگزین ماینینگ برای تأیید تراکنش های اتریوم می شود. استیکینگ به کاربرانی نیاز دارد که مقدار مشخصی را از ارز دیجیتال برای شرکت در فرایند تأیید تراکنش استیک کند. در مدل اثبات سهام، الگوریتم انتخاب می کند که کدام اعتبارسنج را، برای اضافه کردن بلاک بعدی به یک بلاک چین بر اساس میزان ارز دیجیتالی که اعتبار دهنده به اشتراک گذاشته است، انتخاب کند.

در این مدل، سرمایه گذاران باید حداقل 32 ETH سهام داشته باشند تا اعتبارسنج اتریوم شوند. در حال حاضر بیش از 3.000.000 اعتبارسنج اتریوم وجود دارد. هرچه اعتبارسنج ها ETH بیش تری داشته باشند، احتمال بیش تری وجود دارد که اعتبارسنج بلاک ها را تولید کند. هر بار که اعتبارسنج بلاک تولید کند، برای انجام این کار پاداش اتریوم دریافت می کند. در حال حاضر، بازده سهام Ethereum’s Beacon Chain حدود 4.3 تا 5.4 درصد سالانه (APR) است.

ویتالیک بوترین نویسنده و برنامه نویس روسی- کانادایی است که از سال 2011 در جامعه بیت کوین مشارکت داشته و یکی از بنیان گذاران و نویسندگان مقاله برای مجله بیت کوین است. او در درجه اول کسی است که پشت Ethereum قرار دارد؛ بلاک چینی که به عنوان یک کامپیوتر جهانی برای برنامه های غیرمتمرکز یا DApps در نظر گرفته می شود. اگر می خواهید با Vitalik Buterin، مؤسس اتریوم بیشتر آشنا شوید، تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.

بوترین در سال 2013 به مدت شش ماه به سراسر جهان سفر کرد تا با توسعه دهندگان بیت کوین (BTC) صحبت کند. او متوجه شد که می تواند نسخه ای جدید و احتمالاً برتر را با الهام گرفتن از بلاک چین بیت کوین ایجاد کند. برای توضیح این ایده، او بیت کوین را به یک ماشین حساب و بلاک چین آینده را به یک گوشی هوشمند تشبیه کرد. همچنین اتریوم را ایجاد کرد؛ زنجیره بلوکی که از عملکردهای مختلفی از جمله توسعه برنامه ها با قدرت ارزهای دیجیتال مانند اتر پشتیبانی می کند.

دوران کودکی ویتالیک بوترین

ویتالیک در 31 ژانویه 1994 در کولومنای روسیه به دنیا آمد. وی تا شش سالگی در این کشور زندگی کرد و سپس والدینش برای جست وجوی کار بهتر به کانادا مهاجرت کردند. در کلاس سوم ابتدایی با شرکت در دوره های مرتبط با دانش آموزان استعداد درخشان، به سرعت استعدادهای وی برای خود و البته معلمانش مشخص شد. علاقه و استعداد او در ریاضی و برنامه نویسی به وضوح مشخص بود. جالب است بدانید علاقه وی به بازی World of Warcraft موجب شد که او متوجه مشکلات خدمات متمرکز شود؛ زیرا این بازی ناگهان تصمیم گرفت یکی از قسمت های هیجان انگیز خود را حذف کند؛ مسئله ای که بسیاری از طرفداران آن را آزرده خاطر کرد.

زندگی دانشجویی ویتالیک بوترین

Vitalik Buterin در سال 2011، یعنی زمانی که به دنبال یک مسیر جدید در زندگی خود بود، تحت تأثیر بیت کوین قرار گرفت. مثل طیف وسیعی از مردم، او نیز به بیت کوین و نحوه عملکرد آن بدون پشتوانه مراکز دولتی بسیار مشکوک بود، اما با گذر زمان تصمیم گرفت توکنی را معرفی کند که از طریق استخراج به دست نمی آمد و تنها کاربرد آن استفاده به عنوان یک روش پرداخت نبود. برای شروع او به بسیاری از انجمن های مرتبط با بیت کوین پیوست و برای نگارش هر مقاله، 5 بیت کوین کسب کرد. در همان زمان، تمام جنبه های مختلف اقتصادی، فنی و سیاسی ارزهای دیجیتال را بررسی کرد. مقالات او Mihai Alisie، یکی از علاقه مندان به بیت کوین ساکن رومانی را به خود جلب کرد و به تأسیس مجله بیت کوین در اواخر سال 2011 منجر شد. او بیش از 30 ساعت در روز مشغول نوشتن، سفر و کار روی ارز بود و از این رو تصمیم گرفت دانشگاه را رها کند.

او به سراسر جهان سفر کرد و با بررسی پروژه های مختلف رمزنگاری، به این نتیجه رسید که آن ها روی کاربردهای خاص تمرکز دارند و به اندازه کافی گسترده نیستند. پس از بررسی پروتکل هایی که پروژه ها استفاده می کردند، Vitalik متوجه شد که می توان با جایگزین. در علوم کامپیوتر، یک زبان برنامه نویسی کامل تورینگ، کامپیوتر را قادر می سازد تا هر مشکلی را با توجه به الگوریتم مناسب و مقدار زمان و حافظه لازم رفع کند.

معرفی اتریوم توسط Vitalik Buterin

در اواخر سال 2013، ویتالیک بوترین ایده خود را در یک وایت پیپر از طریق ارسال به دوستان خود معرفی کرد. در ابتدا ایده اتریوم همچنان درباره ارز دیجیتال بود، اما با گذشت زمان، دیدگاه تغییر کرد و تا پایان ژانویه 2014 تیم متوجه شد که ایجاد فضای ذخیره سازی غیرمتمرکز فایل نسبتاً آسان است و مفاهیمی مانند ثبت نام را می توان تنها با چند خط کد زنده کرد. این پروژه در ژانویه 2014 به طور عمومی اعلام شد و تیم اصلی شامل ویتالیک بوترین، میهای آلیس، آنتونی دی ایوریو، چارلز هاسکینسون، جو لوبین و گاوین وود بود. بوترین اتریوم را در کنفرانس بیت کوین در میامی روی صحنه ارائه کرد. چند ماه بعد، تیم تصمیم گرفت یک عرضه اولیه سکه (ICO) از اتر، توکن بومی شبکه اتریوم برای تأمین مالی توسعه برگزار کند. این تیم بیش از 31000 بیت کوین از فروش ETH را جمع آوری کرد که در آن زمان حدود 18 میلیون دلار بود. تیم اتریوم بنیاد اتریوم را تأسیس کرد؛ سازمان غیرانتفاعی مستقر در سوئیس که وظیفه نظارت بر توسعه نرم افزار منبع باز اتریوم را بر عهده داشت. با وجود برخی مشکلات، کمپین تأمین مالی جمعی اتریوم موفقیت آمیز بود. به طورکلی، طراحی اتریوم به منظور رعایت چندین اصل از جمله سادگی، جهانی بودن، مدولاربودن، سرعت بالا، عدم تبعیض و عدم سانسور است.

حمله DAO یکی از چالش های عرضه اتریوم

غیر از ساخت برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و موارد مختلف دیگر، پلتفرم اتریوم به کاربران کمک می کند تا DAO (سازمان های مستقل غیرمتمرکز) را راه اندازی و اجرا کنند. DAO بیش از 150 میلیون دلار ETH از بیش از 11000 عضو کسب کرد. با این حال، کد آن به دلیل نقص در پایگاه هک شد؛ به همین دلیل، بوترین از سافت فورک شبکه اتریوم که شامل یک قطعه کد بود، حمایت کرد؛ درواقع او مهاجم را در لیست سیاه قرار داد و از انتقال پول نقد دزدیده شده جلوگیری کرد. با وجود این، براساس مقررات قرارداد هوشمند، مهاجم (شخصی که به عنوان هکر معرفی می شود) نامه ای سرگشاده به جامعه اتریوم نوشت و مدعی شد وجوه از طریق قانونی به دست آمده است. همچنین اظهار داشت هرکسی که تلاش کند اتر را تصرف کند، با عواقب قانونی روبه رو خواهد شد؛ درنتیجه، بلاک چین اتریوم برای بازگرداندن وجوه دزدیده شده به سختی شکست خورد و شبکه به دو بلاک چین تقسیم شد: اتریوم یا ETH (بلاک چین جدیدتر) و اتریوم کلاسیک یا ETC (بلاک چین اصلی). این اتفاق بسیار بحث برانگیز بود؛ زیرا بلاک چین ها تغییرناپذیر و مقاوم در برابر سانسور هستند. این سناریو مشکلات فنی ایجاد کرد و اساس فناوری و همچنین انعطاف پذیری رهبری پروژه اتریوم را زیر سؤال برد.

ETH محبوب تر از ETC بوده و از حمایت Enterprise Ethereum Alliance برخوردار است که بیش از 200 عضو دارد، از جمله غول های مالی مانند JPMorgan و Citigroup. تمایز دیگر این است که زنجیره اتریوم از یک روش اثبات کار (PoW) به یک روش اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می کند تا شبکه اتریوم را سریع تر و کارآمدتر کند. با نگاهی به گذشته، واضح است که Vitalik Buterin، توسعه دهندگان Etheruem و جامعه جهانی تصمیم گرفتند که بقای بلاک چین را در همان روزهای اولیه ارائه آن تضمین کنند. اتریوم از زمان هک DAO به عنوان یک ستون بلاک چین، ارز دیجیتال و امور مالی غیرمتمرکز اهمیت یافته است.

چرا ارتقای Eth2 مهم است؟

انتظار می رود اتریوم 2.0 چندین پیشرفت قابل توجه در اکوسیستم موجود از جمله هزینه، سرعت، عملکرد و رفع نگرانی های ماینرها داشته باشد. Vitalik متوجه شد که نسخه فعلی اتریوم قربانی موفقیت خود شده است؛ زیرا تقاضا برای کارمزدهای شبکه به بالاترین حد خود رسیده است و بخش عمده ای از تراکنش ها را برای کاربر معمولی بسیار گران می کند. علاوه بر این، اتریوم بیشتر یک پلتفرم کاربردی مانند اکوسیستم اپلیکیشن اپل است؛ زیرا چیزهای دیگری نیز وجود دارد که مردم از طریق فضای اتریوم ایجاد می کنند.

با این حال، توانایی بلاک چین برای رسیدگی به همه تراکنش ها، برای تأمین تقاضا با مشکل مواجه است؛ بنابراین بهبود مقیاس پذیری و پروتکل اثبات سهام که تیم اتریوم در بخش فناوری انجام می دهد، بسیار مهم است. در مقایسه با پروتکل اثبات کار قبلی، اثبات سهام امکان انجام تراکنش های سریع تر و کاهش کارمزد را فراهم می کند. رویکرد اثبات سهام به سرمایه گذاران اتریوم اجازه می دهد تا دارایی های خود را در «استخرهای سهام» به اشتراک بگذارند تا در طول زمان پاداش کسب کنند و دارایی های خود را افزایش دهند. بوترین در ماه مه در انجمن فین تک مجازی StartmeupHK Festival 2021 اشاره کرد که ساخت اتریوم بیش از آنچه انتظار داشت، طول کشیده است. او بیان کرد تیم اتریوم زمان توسعه پروتکل اثبات سهام را یک سال تخمین زده است؛ درحالی که انجام این کار شش سال طول کشید. بوترین بر اهمیت داشتن «امیدبخش ترین راه حل» اتریوم برای مقیاس پذیری بلندمدت به عنوان یک ارتقای متمایز از بقیه ارزها به دلیل خطرات بالقوه تأکید کرد؛ شاردینگ چیزی است که او برای رفع این چالش ارائه کرده است. Sharding فرایند پارتیشن بندی افقی یک پایگاه داده برای توزیع بار، کاهش تراکم شبکه و افزایش تراکنش در ثانیه است.

بوترین در چین

با وجود موضع پیچیده و اغلب متناقض دولت چین درباره بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین و پلتفرم اتریوم به طور فعال توسط مشاغل کوچک و بزرگ در سراسر کشور چین استفاده می شوند. شخصیت ویتالیک در این پیشرفت مؤثر است؛ به ویژه با توجه به اینکه او تنها در چند ماه با استفاده از یک اپلیکیشن گوشی توانست زبان چینی را یاد بگیرد. در چین، اتریوم در سطوح سازمانی در حال بررسی، تحقیق و ادغام است؛ برای مثال دانشگاه پکن، دانشگاه رتبه اول در چین، در حال ایجاد آزمایشگاه اتریوم است که بر بهبود پروتکل و موارد استفاده از برنامه در زنجیره تأمین و بازارهای انرژی چین کار می کند. ضرابخانه سلطنتی چین، یکی از واحدهای تابعه چاپ و ضرب اسکناس چین، در حال آزمایش با استاندارد توکن ERC-20 اتریوم و قراردادهای هوشمند برای دیجیتالی کردن یوان چین است.

همچنین شرکت ها و استارتاپ های متعددی وجود دارند که برخی از آن ها اعضای بنیان گذارEnterprise Ethereum Alliance هستند که منابع خود را برای تحقیق و اجرای جنبه های مختلف پلتفرم اتریوم اختصاص می دهند. در ماه مه 2016، 11 بورس کالا، بورس اوراق بهادار و مبادلات دارایی مالی، اتحاد ChinaLedger ایجاد کردند. هدف ایجاد پروتکل بلاک چین منبع باز است تا توسعه دهندگان بتوانند در آینده با الزامات نظارتی نسبتاً منحصربه فرد چین از آن استفاده کنند. کمیسیون اینترنت انجمن اوراق بهادار چین و اعضای برجسته جامعه بلاک چین، از جمله ویتالیک بوترین، به عنوان مشاور در آن فعالیت می کنند. همچنین Vitalik شریک عمومی در Fenbushi Venture Capital، اولین و برجسته ترین شرکت سرمایه گذاری مستقر در چین است که تنها در شرکت های دارای بلاک چین سرمایه گذاری می کند.

بوترین در روسیه

در آگوست 2017، بیش از 5000 نفر در مرکز نوآوری Skolkovo در مسکو برای سخنرانی ویتالیک گرد هم آمدند. وی خاطرنشان کرد روسیه در کنار انگلستان و سنگاپور در میان سه کشور برتر در زمینه تحقیق و آزمایش فناوری های بلاک چین قرار دارد. علاوه بر این، مسکو دارای یکی از خوشه های عظیم گره ها در کل شبکه اتریوم است. بوترین در سفر خود به روسیه با پوتین دیدار کرد و برخی از رسانه ها این دیدار را یکی از شروط ویتالیک برای این سفر عنوان کردند. بوترین در این دیدار فرصت های استفاده از فناوری هایی را که در روسیه توسعه داده است، تشریح کرد و رئیس جمهور نیز حامی این ایده است.

در اکتبر 2017، بزرگ ترین بانک دولتی روسیه Sberbank اعلام کرد که به Enterprise Ethereum Alliance پیوسته است. پیش از آن، این شرکت روسی تنها در اتحاد QIWI (ارائه دهنده خدمات پرداخت الکترونیکی) عضو بود. قبل از آن نیز Sberbank گزارش داده بود با تنظیم کننده ها، وزیر اقتصاد، سایر بانک های روسیه و اتاق بازرگانی بین المللی روسیه کار کرده و مراحل اعتبار اسنادی «هوشمند» و ضمانت نامه را تکمیل کرده است. بوترین در طول سفر خود به روسیه در آگوست 2017، با ولادیسلاو مارتینوف، مدیرعامل Yota Services، یک شرکت ارتباطات سیار و دستگاه های اتصال مستقر در روسیه، قراردادی را نیز منعقد کرد. این قرارداد مستلزم ایجاد نهادی جدید است که در زمینه آموزش، برگزاری رویدادها و بررسی معماری برای بانک توسعه دولتی روسیه Vneshtorgbank یا بانک VTB فعالیت می کند. هدف مرکز جدید ارائه راهکارهایی برای خدمات دولتی با همکاری نهادهای دولتی و شرکتی بود.

بوترین از زبان خودش

یکی از بهترین روش های شناخت هرکس، شنیدن آن چیزی است که فرد درباره خودش می گوید. در ادامه به چند مورد از نقل قول های جالب بوترین درمورد خودش اشاره می کنیم: او در سال 2016 در مصاحبه با Wired.com گفت: وقتی با ارائه اتریوم وارد بازار ارزهای دیجیتال شدم، نگران این بودم که بسیاری از ایرادات فنی پروژه از چشمم مخفی مانده باشد، اما تنها چند هفته بعد از عرضه متوجه شدم که ایده اصلی اتریوم بسیار پخته و درست اجرا شده بود.

در سال 2017، ویتالیک بوترین در یک توییت اعلام کرد که ارزهای دیجیتال شکلی از دارایی جدید هستند و ممکن است هر زمان ارزش آن ها کاملاً از دست برود. او به افراد توصیه کرد به هیچ عنوان کل دارایی خود را وارد بازار نکنند. همچنین گفت بهترین شکل سرمایه گذاری، سرمایه گذاری در دارایی های سنتی است. در سال 2021، او در پاسخ به این سؤال که سخت ترین درسی که از طریق اتریوم فرا گرفته بود، چیست، گفت: هماهنگی بین افراد، سخت تر از چیزی است که فکرش را می کردم. زمانی که افراد درگیر یک بازی بزرگ باشند، نمی توانید همه را مجبور کنید که در جای خود بنشینند و کار خود را انجام دهند.

کریپتو دیگر تنها یک اسباب بازی نیست

در حال حاضر، اتریوم در جایگاه دوم و بعد از اتریوم قرار گرفته است. برخلاف بیت کوین که «طلای دیجیتال» در نظر گرفته می شود، اتریوم یک پلتفرم مبتنی بر بلاک چین برای توسعه دهندگان به منظور ساخت و اجرای برنامه هاست. درواقع می توان گفت، اتریوم مانند اندروید و iOS در دنیای ارزهای دیجیتال است. در اواخر سال 2017، بوترین طوفانی توییتی ایجاد و این سؤال را مطرح کرد که آیا فضای کریپتو واقعاً ارزش بازار خود را به دست آورده است؛ ارزشی که در آن زمان به تازگی از نیم تریلیون دلار فراتر رفته بود.

در آن زمان فعالیت های اتریوم به شدت افزایش یافته بود و با حمایتش از توکن های تعویض نشدنی یا NFT توانست توجه بسیاری از افراد را به خود جلب کند. در حال حاضر او معتقد است ارزهای دیجیتال برای ورود به جریان اصلی بازار آماده هستند؛ چیزی که شاید تا 4 سال گذشته وجود نداشت. او معتقد است در حال حاضر ارزهای دیجیتال دیگر یک وسیله بازی نیستند. اگرچه او این موضوع را با اطمینان بیان نکرده، معتقد است که احتمالاً اتریوم بتواند از بیت کوین پیشی بگیرد و سهم عظیمی از بازار را به خود اختصاص دهد.

بوترین: لطفاً از دادن ارزهای دیجیتال تصادفی به من خودداری کنید

شیبا اینو یکی از ارزهایی است که با تقلید از دوج کوین ایجاد شد. چندی پیش پس از اینکه بوترین مبلغی را که در آن زمان 1 میلیارد دلار ارزش داشت، به صندوق امداد کووید-19 در هند اهدا کرد، ارزش شیبا به حدود یک سوم کاهش یافت. همچنین بوترین به تازگی اعلام کرد که قصد دارد 90 درصد از دارایی های شیبای خود را که به او هدیه داده شده بود، بسوزاند یا از چرخه خارج کند. او اعلام کرد که نمی خواهد ه به عنوان یک منبع قدرت از این نوع شناخته شود. بوترین تأکید کرد که نمی خواهد «افراد تصادفی» که ارز ایجاد می کنند، برای اهداف «بازاریابی» به او ارز بدهند.

او گفت: «اول از همه اینکه من واقعاً بسیاری از این پروژه ها را به خوبی نمی شناسم یا درک نمی کنم؛ بنابراین نمی توانم آن ها را تأیید کنم». او گفت: «در کیف پولم حدود چند هزار دلار سرمایه به نام سکه رایگان است که واقعاً علاقه ای به آن ها ندارم!»

گس یا گس فی (به انگلیسی Gas Fee) به مبلغی اشاره دارد که برای انجام تراکنش یا اجرای موفق یک قرارداد هوشمند در اتریوم باید پرداخت کنید. گس در اتریوم به صورت کسرهای کوچکی از رمزارز اتر (ETH) که با اسم هایی مثل Gwei یا نانو اتریوم شناخته می شود، پرداخت خواهد شد. از گس برای تخصیص منابع به ماشین مجازی اتریوم استفاده می شود و کاربرد آن هم این است که نرم افزارهای غیرمتمرکز مثل قراردادهای هوشمند بتوانند در یک فضای امن و غیرمتمرکز اجرا شوند.

مبلغ دقیق گس در اتریوم براساس مکانیزم های عرضه و تقاضا بین ماینرهای شبکه و کاربرانی که به توان پردازشی ماینرها نیاز دارند تعیین می شود. ماینرها این حق را دارند که تراکنش هایی که گس فی آن ها کم است و انتظارات آن ها را برآورده نمی کند را رد کنند.

معرفی گس در اتریوم

گس فی در اتریوم همان کارمزدی است که کاربر در شبکه بلاکچین به ماینر پرداخت می کند تا تراکنش او داخل بلاک های بعدی قرار بگیرد. این سیستم همانطور که گفته شد براساس عرضه و تقاضا کار می کند. در صورتی که تقاضا برای تراکنش بیشتر باشد، ماینرها اول تراکنش هایی را انتخاب و پردازش می کنند که کارمزد بیشتری پرداخت کنند و به همین خاطر کاربر نیز مجبور می شود برای اینکه تراکنش های موردنظرش سریع تر پردازش شوند، کارمزد بیشتری پرداخت کند.

تمامی تراکنش هایی که با استفاده از توکن های ERC-20 یا اتریومی انجام می شوند به مقداری اتریوم به عنوان گس نیاز دارند. حتی اگر قصد داشته باشید به خرید و فروش توکن های اتریومی که سهم بازار کمی هم دارند بپردازید و هیچ نیازی هم به اتر نداشته باشید، باز هم باید مقداری اتر داخل کیف پول خودتان نگهداری کنید تا در آینده بتوانید هزینه های مربوط به گس در اتریوم را به راحتی پرداخت نمایید. فراموش کردن این موضوع ممکن است هزینه بسیار زیادی به شما تحمیل کند و باعث شود خیلی ضرر کنید. برای مثال ممکن است توکنی داخل کیف پول خودتان داشته باشید که قیمت آن به صورت قابل توجه ای افزایش یافته باشد. اما در صورتی که اتر کافی برای پرداخت گس فی داخل کیف پولتان نباشد، نمی توانید هیچ تراکنشی انجام دهید و ممکن است تا زمان خرید و انتقال اتر موردنیاز، قیمت توکن موردنظر کاهش یابد.

چرا گس در اتریوم مهم است؟

تمامی تراکنش هایی که روی بلاکچین اتریوم انجام می شوند، به مقدار مشخصی توان پردازشی نیاز دارند و گس نیز مبلغی است که ماینرها در ازای تامین این توان پردازشی دریافت می کنند. همچنین گس در اتریوم باعث افزایش امنیت شبکه خواهد شد. در صورتی که کاربر مجبور باشد برای انجام تمامی تراکنش ها هزینه پرداخت کند امکان انجام تراکنش های اسپم یا اجرای حلقه های بی نهایت وجود نخواهد داشت.

قیمت گس

در صورتی که از کیف پول هایی مثل متامسک استفاده کنید، می توانید به صورت مستقیم با شبکه اتریوم ارتباط برقرار کنید و مقدار کارمزد موردنظر خودتان برای هر تراکنش را تعیین نمایید. وبسایت هایی مثل ethgastation.info و ethereumprice.org نیز قیمت گس موردنیاز برای هر تراکنش را در لحظه ردیابی می کنند و می توانید بسته به سرعتی که نیاز دارید، کارمزد را به شکلی تعیین کنید که تراکنش های موردنظر شما به درستی و در بهترین زمان ممکن پردازش شوند.

محاسبه گس در اتریوم

روشی که در پایین آمده است متد قدیمی برای محاسبه گس در اتریوم است. از زمان اجرای هارد فورک لندن و EIP-1559 یک متد جدید برای محاسبه گس در اتریوم وجود دارد که در ادامه به آن هم خواهیم پرداخت. با این وجود در حال حاضر فقط ۱ درصد از تمامی تراکنش های شبکه اتریوم از این متد برای محاسبه گس استفاده می کنند.

قیمت گس براساس Gwei یا Giga Wei محاسبه می شود. Wei به واحدهای بسیار کوچکی از اتر گفته می شود و هر واحد اتر از 1,000,000,000,000,000,000 واحد Wei ایجاد شده است و هر یک gwei نیز برابر با یک میلیارد Wei یا 0.000000001 واحد اتریوم است. این مقدار خیلی کم است اما باز هم هر روز می بینیم که خیلی از کاربران عقیده دارند که گس در اتریوم خیلی زیاد است؛ دلیل این موضوع چیست؟

دو عنصر کلی وجود دارد که به صورت مستقیم بر روی هزینه انجام تراکنش ها تاثیر گذار هستند:

• قیمت گس در زمان انجام تراکنش
• گس مورد نیاز برای انجام یک تراکنش

قیمت گس فی اتریوم به صورت ثابت در حال تغییر است و سایت های مختلفی وجود دارند که قیمت فعلی گس در اتریوم را ردیابی می کنند. بهترین وبسایت ها برای این کار ETH Gas Station و Gas Now هستند که می توانید به عنوان افزونه مرورگر نیز از آن ها استفاده کنید.

گس فی اتریوم ممکن است تا 6 gwei پایین بیاید یا تا ۲ هزار gwei نیز افزایش یابد. اما دلیل این همه تغییر چیست؟ مهم ترین عامل تاثیرگذار بر روی گس فی اتریوم میزان شلوغی شبکه در زمان انجام تراکنش است. هرچقدر که شبکه شلوغ تر باشد، شما باید کارمزد بیشتری برای انجام تراکنش های خودتان پرداخت کنید.

زمانی که در این سایت ها قیمت گس را بررسی می کنید، ممکن است سه یا چهار قیمت مختلف را مشاهده کنید که بسته به سرعت در دسته بندی های مختلفی مثل Rapid، Fast، Standard و Slow یا اسم های مشابه دسته بندی شده اند. هرچقدر که سرعت انجام تراکنش بیشتر باشد، باید مبلغ بیشتری هم به عنوان گس فی پرداخت کنید. برخی اوقات تفاوت قیمت تراکنش های سریع و استاندارد ممکن است خیلی زیاد باشد.

فاکتور مهم در محاسبه گس

به صورت کلی در زمان خرید و فروش و به خصوص زمانی که قیمت در نوسان است، شما باید از سریع ترین سرعت ممکن استفاده کنید. اما اگر فقط می خواهید توکن ها را بین کیف پول های مختلف خودتان جابجا کنید یا زمانی در حال خرید و فروش هستید که بازار آرام است، می توانید از سرعت های استاندارد یا حتی Slow استفاده کنید زیرا در این شرایط مدت زمان انجام تراکنش خیلی مهم نیست. فاکتور مهم دیگر برای محاسبه گس در اتریوم، مقدار گس موردنیاز برای تراکنش است. کمترین مقدار کارمزد موردقبول برای انجام تراکنش های ساده مثل جابجا کردن توکن بین والت های مختلف، ۲۱ هزار واحد است. تراکنش های پیچیده تر مثل قراردادهای هوشمند، خرید توکن های دیگر و سپرده گذاری توکن ها به کارمزد بیشتری نسبت به حالت عادی نیاز دارد.

لازم به ذکر است که برخی تراکنش ها نیز چند مرحله ای هستند و برای انجام هرکدام از این مراحل به مقدار مشخصی گس فی نیاز دارید. برای مثال تبدیل تتر (USDT) به چین لینک (LINK) یک تراکنش دومرحله ای است. ابتدا تتر باید به اتر و سپس اتر به چین لینک تبدیل شود. در صورتی که قصد داشته باشید چنین تراکنشی را در صرافی هایی مثل Uniswap انجام دهید فقط کارمزد تقریبی مرحله اول را مشاهده خواهید کرد اما برای مرحله دوم هم باید کارمزد پرداخت کنید.

گس لیمیت چیست؟

گس لیمیت، ماکزیمم کارمزدی است که شما مایل هستید برای هر تراکنش پرداخت کنید. اگر مقدار کارمزد موردنیاز برای انجام تراکنش کمتر از گس لیمیت تعیین شده باشد، مقدار اضافی به کیف پول شما بر میگردد. اما اگر لیمیت تعیین شده کمتر از مقدار موردنیاز باشد، تراکنش پردازش نخواهد شد یا پردازش آن با شکست مواجه خواهد شد و شما گس فی تعیین شده را از دست خواهید داد. این موضوع بیشتر مواقعی خطرناک است که می خواهید در زمان شلوغی شبکه خرید کنید و قیمت به سرعت در حال تغییر است.

نقش هارد فورک لندن در کاهش گس فی

تا قبل از هارد فورک لندن و پروپوزال EIP-1559 از مدل مزایده مخفی برای تعیین گس در اتریوم استفاده می شد. در این مدل اگر می خواستید که هنگام شلوغی شبکه تراکنش های شما با سرعت بیشتری پردازش شوند، باید کارمزد بسیار بیشتری نسبت به حالت عادی پرداخت می کردید. دلیل این موضوع هم این بود که نمی دانستید افراد دیگر چه مقدار گس فی برای تراکنش های خودشان پرداخت می کردند.

مدل جدید کمی پیچیده تر است اما هدف آن شفافیت و عدالت بیشتر است. اولین عنصر دخیل در مدل جدید کارمزد پایه یا Base Fee است. این کارمزد ممکن است بسته به شلوغی شبکه افزایش یا کاهش داشته باشد. این کارمزد همیشه سوزانده می شود و باعث می شود اتر به یک سرمایه ضد تورمی تبدیل شود و گذر زمان باعث افزایش قیمت آن خواهد شد. با وجود اینکه ذخیره اتر بی نهایت است و ماینینگ توکن های جدید هیچوقت متوقف نمی شود، این مدل باعث می شود در زمان شلوغی شبکه توکن های سوخته شده بیشتر از توکن های ماین شده باشد. به همین دلیل مقدار کل توکن های در گردش کاهش خواهد یافت.

عنصر بعدی دخیل در این مدل کارمزد، پاداشی است که به ماینر تعلق دارد. کاربر می تواند این پاداش را بسته به نیاز خودش تغییر دهد و در صورتی که به سرعت بیشتری نیاز داشته باشد، می تواند آن را افزایش دهد. این مدل دقیقا شبیه به چیزی است که در مدل سنتی شاهد آن بودیم.

پروپوزال EIP-1559 امکان دوبرابر شدن سایز بلاک در هنگام شلوغی شبکه را فراهم می ‎کند و به همین خاطر کارمزدها قابل پیشبینی تر هستند. با استفاده از این سیستم گس فی نوسان کمتری خواهد داشت و امکان رشد ناگهانی آن کمتر از گذشته خواهد بود اما لزوما باعث کاهش گس در اتریوم نخواهد شد. برا اینکه گس فی در اتریوم کاهش یابد، باید منتظر راهکارهای لایه ۲ مثل پولیگان یا Ethereum 2.0 بمانیم.

مزایای گس در اتریوم

1. مهم ترین مزیت گس در اتریوم، حذف کامل حملات اسپم و افزایش امنیت این شبکه است. هرچقدر که شبکه اتریوم شلوغ تر باشد، گس فی نیز افزایش خواهد یافت و به همین خاطر انجام تراکنش های زیاد برای اسپمرها با هزینه های زیادی روبرو خواهد شد.
2. یکی دیگر از مزایای گس در اتریوم، تشویق ماینرها و افزایش انگیزه آن ها برای تایید تراکنش ها است. هرچقدر که گس فی بیشتر باشد، ماینرها نیز علاقه بیشتری به انجام تراکنش ها دارند.

سخن پایانی

در این مقاله در مورد ساز و کار گس فی و نقش آن در شبکه اتریوم صحبت کردیم. البته تمامی فرآیندهای مربوط به خرید و فروش اتریوم و پرداخت گس فی توسط خود کیف پول انجام می شود و هیچ نیازی به دخالت مستقیم شما وجود ندارد. با این وجود اگر می خواهید تراکنش های خودتان را به صورت حرفه ای تری انجام دهید، اطلاع از این موارد می تواند کمک زیادی به شما کند.

سوالات متداول

معرفی قاتلان اتریوم

با توجه به اینکه شبکه های «قاتل اتریوم» همچنان توجه بیشتری را به خود جلب می کنند، موضوع هزینه های بالای گس (کارمزد) دوباره برای جامعه اتریوم مطرح می شود. عرضه اولین نسخه اتریوم، امکان ساخت برنامه های غیرمتمرکز و اجرای قراردادهای هوشمند را بر روی بلاک چین فراهم کرد، به گونه‎ ای که توانست در مدتی کوتاه به دومین ارز دیجیتال برتر پس از بیت کوین تبدیل شود. اما نسخه اتریوم 2.0 با توجه به پیشرفت سایر رقبای اتریوم فاقد این مزیت پیشتازی بود. در حال حاضر نیز اصطلاح “قاتل اتریوم” بار دیگر در بازارهای ارزهای دیجیتال شروع به افزایش سرعت کرده است، زیرا توکن های بومی چندین شبکه بلاک چین رقیب در ماه سپتامبر 2021 دستاوردهای قابل توجهی را به ثبت رسانده اند.

برجسته ترین و اصلی ترین قاتلان اتریوم بر اساس ارزش بازار عبارتند از کاردانو (ADA)، سولانا (SOL)، زنجیره هوشمند بایننس (BSC)، پولکادات (DOT) و ترا (LUNA)؛ اما ارزهای دیجیتال نوپای دیگری مانند کیوتم، ماتیک نتورک، RSK و… نیز وجود دارند که توانسته اند در مدتی کوتاه با مقیاس پذیری بالایی که دارند در دسته قاتلان اتریوم قرار بگیرند. ما در این مقاله از سری مقالات آموزش ارز دیجیتال قصد داریم تا به معرفی برخی از جدیدترین و در عین حال مهم ترین قاتلان اتریوم بپردازیم. تا انتها با ما همراه باشید.

1. کاردانو (ADA)

خرید ارز دیجیتال کاردانو از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

کاردانو که شخصی به نام چارلز هاسکینسون (یکی از هم بنیان گذاران اتریوم) ایجاد کرد، یکی از رقبای اصلی اتریوم است که توانسته محبوبیت فراوانی بین رقبای خود پیدا کند. هاسینکسون که در سال 2014 از تیم اتریوم جدا شد، برای راه اندازی پلتفرم کاردانو اقدام کرد. جدیدترین مرحله به روزرسانی روی شبکه کاردانو با راه اندازی شلی (Shelley) اتفاق افتاد که از همان زمان به یکی از مهم ترین سوژه های مورد بحث در دنیای ارزهای دیجیتال تبدیل شد. با این به روزرسانی پای سهام گذاری به شبکه کاردانو باز شد و به دنبال آن قیمت ارز دیجیتال این شبکه (آدا (ADA)) افزایش یافت. راه اندازی شلی تنها یکی از مراحل بهبود شبکه کاردانوست و جز آن چند مرحله دیگر که شامل قراردادهای هوشمند، مقیاس پذیری بیشتر و قابلیت مدل نظارتی است، برای بهبود این شبکه انجام شد. با وجود این کاردانو همچنان مانند اتریوم به دنبال اجرای بلندمدت شبکه خود است. کاردانو برخلاف اتریوم 2.0 مدل نظارتی درون زنجیره ای را اجرا می کند. به گفته یکی از اعضای شرکت کوانت استمپ که چندین ماه متوالی به بررسی کد پایه کاردانو پرداخته است، پروژه کاردانو درنهایت بر تزوس که یکی دیگر از پلتفرم های مطرح در زمینه نظارت درون زنجیره ای است، برتری خواهد یافت و با توجه به انتخاب کاربران به منظور ایجاد قراردادهای هوشمند، دومین پلتفرم برتر پس از اتریوم و یکی از قاتلان اتریوم خواهد بود.

 

2. تزوس (XTZ)

خرید ارز دیجیتال تزوس از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

ارز دیجیتال تزوس سه سال پس از راه اندازی اتریوم در سال 2018 در همسایگی آن راه اندازی شد. بنیادهای پشتیبان پروژه تزوس نیز مانند اتریوم اکوسیستم کریپتو ولی در کشور سوئیس را مکان اصلی شرکت خود انتخاب کردند. آرتور برایتمن (Arthur Breitman) و کتلین برایتمن (Kathleen Breitman) دو بنیان گذار اصلی پروژه تزوس هستند؛ هرچند که بین آن ها و بنیاد تزوس درگیری و مشکلاتی وجود دارد. تزوس در پلتفرم خود پروتکل اجماع خود را که اثبات سهام نمایندگی شده (DPoS) است، اثبات کار سیال (liquid proof-of-stake) نامیده است. با وجود اینکه قدرت تمرکززدایی تزوس به اندازه اتریوم نیست، در مقایسه با بسیاری از بلاک چین های مبتنی بر اثبات سهام نمایندگی شده، غیرمتمرکزتر است و می توان دلیل آن را در نظر نگرفتن سقف برای نودها در تزوس دانست. اصلی ترین تفاوت تزوس با اتریوم 2.0 را می توان در مدل نظارتی درون زنجیره ای آن ها دانست و رقابت اصلی آن ها بر سر امنیت و توان عملیاتی است.

برایتمن ها پلتفرم تزوس را با تصور ایجاد ویژگی حفظ شبکه به صورت مستقل و به دست اعضای شبکه ایجاد کردند. در پلتفرم تزوس نیز مانند کاردانو هر عضو با حداقل ملزومات سهام گذاری، امکان رأی دادن درباره به روزرسانی پروتکل را دارد و با به حد نصاب رسیدن آرا به روزرسانی مربوط انجام خواهد شد. برخلاف آن مدل نظارتی اتریوم به صورت برون زنجیره ای است و تا اطلاع ثانوی به همین روال ادامه خواهد داشت. تاکنون هیچ یک از مدل ها نتوانسته اند برتری ذاتی خود را در مقایسه با مدل دیگر اثبات کنند.

3. آر اِس کی (RSK)

ارز دیجیتال آر اِس کی که در اواخر سال 2017 ایجاد شد، از همان ابتدا توانست با وعده ایجاد قابلیت قراردادهای هوشمند در شبکه بیت کوین به خوبی مطرح شود. همچنین این پلتفرم از همان ابتدا به دلیل داشتن ظرفیت صدها تراکنش در ثانیه از نظر مقیاس پذیری یکی از اولین تهدیدها برای اتریوم به شمار می رفت. داشتن قابلیت استخراج ترکیبی با بیت کوین و تأمین امنیت بالای شبکه از طریق تمرکززدایی از دیگر دلایلی است که ارز دیجیتال آر اِس کا را به یکی از قاتلان اتریوم تبدیل کرده است. منظور از فرایند استخراج ترکیبی، استخراج هم زمان 2 ارز دیجیتال بدون کاهش توان پردازشی است. در RSK این فرایند استخراج در حال حاضر 48 درصد از توان کل هشینگ شبکه بیت کوین است. این پروژه با حمایت شرکت IOV Labs توانست وارد چندین حوزه مختلف شود. همچنین از نظر تعامل پذیری و گسترش به فضای امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) از مهم ترین قاتلان اتریوم به شمار می رود.

در سال 2019، پلتفرم RSK پلی را برای تعامل پذیری با اتریوم ایجاد کرد که با استفاده از آن همه اعضا می توانستند توکن های خود را که شامل استیبل کوین های مبتنی بر RSK و توکن های اهرمی ایجاد شده توسط شرکت توسعه کوین Money on Chain است، بین دو پلتفرم جابه جا کنند. به باور دیِگو گوتیِرز زالدیوار، مدیر عامل شرکت IOV Labs، نیروی محرکه برای پذیرش بلاک چین رویکرد رقابتی نیست، بلکه تعامل پذیری است. وی در مصاحبه ای این گونه اظهار داشت: ما بر این باوریم که ارزهای دیجیتال بیت کوین، اتریوم، RSK و…، با تشکیل شبکه ای از شبکه ها، اینترنت ارزش (Internet of Value) را به وجود می آورند که این امر سبب ایجاد زیرساخت مطلوب مالی و اجتماعی آینده می شود. همچنین تعامل پذیری راه حل اصلی و کلیدی برای اطمینان از پادشکنندگی (Antifragility) فناوری بلاک چین و پذیرش آن از سوی افراد است.

4. کیوتم (Qtum)

ارز دیجیتال کیوتم نیز مانند اتریوم بر مبنای پروتکل اجماع اثبات سهام اجرا می شود، اما برخلاف اتریوم 2.0 که برای سهام گذاری در آن به داشتن حداقل 32 اتر نیاز است، پلتفرم کیوتم تلاش می کند تا اطمینان حاصل کند که همه اعضای آن می توانند در سهام گذاری در پلتفرم آن شرکت کنند. همچنین این شبکه با فراهم کردن قابلیت سهام گذاری به صورت آفلاین توانسته در دسته ای از معدود پلتفرم هایی قرار بگیرد که به کاربران خود این امکان را می دهد با استفاده از توکن هایی که در کیف پول سرد و آفلاین خود ذخیره کرده اند، به سهام گذاری بپردازند. بدیهی است در این سهام گذاری ها، بیشترین سود نصیب افرادی می شود که تعداد بیشتری توکن را سهام گذاری کرده اند. با وجود این برخلاف اتریوم، ارز کیوتم هیچ محدودیت و شرط حداقلی برای سهام گذاری در پلتفرم خود ندارد. از سوی دیگر، شبکه کیوتم براساس ماشین مجازی اتریوم کار می کند؛ یعنی این پروژه می تواند به طور بالقوه از پیشرفت های اتریوم 2.0 مانند شاردینگ نیز استفاده کند. همچنین برخلاف اتریوم که تنها از زبان برنامه نویسی سالیدیتی استفاده می کند، توسعه دهندگان کیوتم می توانند اپلیکیشن های غیرمتمرکز خود را به زبان های معروف و پرکاربرد بنویسند. این یکی دیگر از قابلیت های کیوتم است که توانسته آن را به یکی از قاتلان اتریوم تبدیل کند.

5. ماتیک نتورک (Matic)

خرید ارز دیجیتال ماتیک نتورک از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

ماتیک نتورک که لایه دوم اتریوم است، دارای چند قابلیت مشابه مانند سازگاری با توکن های ERC-20 با اتریوم است. این پروژه که حامیانی مانند بایننس و سرمایه گذارانی مانند کوین بیس ونچرز (Coinbase Ventures) دارد، مدعی است مقیاس پذیری فوق العاده بالاتری از اتریوم دارد؛ به گونه ای که می تواند 65000 تراکنش در ثانیه را پردازش کند. همچنین ماتیک نتورک به منظور افزایش توان عملیاتی خود با پروژه های با سابقه ای مانند دیسنترالند (Decentraland) نیز همکاری داشته است. در اینجا این پرسش مطرح می شود که اگر اتریوم 2.0 مقیاس پذیری پلتفرم خود را بهتر کند، آیا دیگر نیازی به پروژه های لایه دوم مانند ماتیک نتورک وجود دارد؟ در پاسخ به این پرسش، سندیپ نِیلوال (Sandeep Nailwal) مدیر ارشد عملیات پروژه ماتیک می گوید، اتریوم 2.0 هیچ گاه نمی تواند مقیاس پذیری شبکه را به بی نهایت برساند و در بهترین حالت 64 بخش با زنجیره های تقسیم شده مشابه با زنجیره فعلی اتریوم خواهیم داشت. حال با فرض اینکه هر زنجیر بتواند اثبات سهام را تا 50 تراکنش در ثانیه بهبود بخشد، در بهترین حالت توان عملیاتی کل اتریوم 2.0، به میزان 3200 تراکنش در ثانیه خواهد بود. همچنین وی افزود، بلاک چین های پایه اول پلتفرم هایی برای توافق هستند و برای حمایت از فعالیت های تجاری ساخته نشده اند.

همچنین از آنجا که روزانه شاهد افزایش روزافزون اپلیکیشن های غیرمتمرکز دیفای روی شبکه اتریوم هستیم که سبب افزایش کارمزدهای تراکنش ها شده اند، وجود پلتفرم های لایه دوم مانند ماتیک نتورک این امکان را برای افرادی که از این پلتفرم ها برای ویژگی هایی مانند رأی نظارتی استفاده می کنند، فراهم کرده است که دیگر نیازی به استفاده از پلتفرم های رقیب نداشته باشند.

6. ترون (TRX)

خرید ارز دیجیتال ترون از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

ترون یکی دیگر از قاتلان اتریوم است که در سال 2017 راه اندازی شد و توانست در مدتی کوتاه زیر نظر جاستین سان و ادغام با بیت تورنت پیشرفت های بسیاری داشته باشد. با عرضه توکن های تتر روی ترون در سال 2019، تتر مبتنی بر ترون توانست با استفاده از توان عملیاتی بهتر ترون در مقایسه با اتریوم، 12 درصد از توکن های در حال گردش خود را افزایش دهد، اما به دلیل اینکه پلتفرم ترون مبتنی بر پروتکل اثبات سهام نمایندگی شده است، مقیاس پذیری آن چندان ثمربخش نیست. لوسین چن از بنیان گذاران ترون نیز در سال 2019 اعلام کرد، به دلیل ماهیت «شبه غیرمتمرکز» ترون قصد جدایی از این پروژه را دارد و به عقیده او این امر خلاف هدف شرکت برای ایجاد «وب غیرمتمرکز» بوده است. بررسی های شرکت کانسنسیس نشان می دهد، اتریوم 2.0 با داشتن 16000 اعتبارسنج روی زنجیره بیکن، قدرت تمرکززدایی بیشتری را در مقایسه با ترون خواهد داشت.

7. الروند (EGLD)

خرید ارز دیجیتال الروند از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

یکی از جدیدترین قاتلان اتریوم ارز دیجیتال الروند (Elrond) است که شبکه اصلی آن در ژوئن سال 2020 راه اندازی شد. اتریوم 2.0 در مقایسه با الروند، از نظر مقیاس پذیری راه سختی را پیش رو دارد؛ زیرا الروند با استفاده از قابلیت شاردینگ وضعیت تطبیقی توانست تا 260.000 تراکنش در ثانیه را روی شبکه آزمایشی خود پردازش کند. دنیل سِرب (Daniel Serb) مدیر کسب وکار پلتفرم الروند درباره رویکرد این پلتفرم به شاردینگ گفت که رویکرد آن کاملاً مشابه با رویکرد اتریوم 2.0 است؛ به این صورت که هر دوی آن ها با پارتیشن بندی و تقسیم بندی نودهای شبکه، تراکنش ها و وضعیت بلاک چین، قصد دارند توان عملیاتی خود را افزایش دهند. الروند کار خود را با تعداد ثابتی شارد آغاز کرده است و هر شارد می تواند 15000 تراکنش در ثانیه را پردازش کند. پروتکل استفاده شده در الروند این قابلیت را برای شاردها ایجاد کرده است تا در مقایسه با ترافیک شبکه و به شکلی پویا افزایش یابد، اما تعداد شاردهای اتریوم برخلاف الروند پویا نیست و ثابت و 64 عدد است. در مقایسه این دو با هم می توان پیش بینی کرد که الروند می تواند در آینده پلتفرم مناسب تر و بهتری را برای ایجاد اپلیکیشن های مختلف از سوی توسعه دهندگان ارائه دهد. به گفته سِرب، از جذاب ترین ویژگی های پلتفرم الروند این است که نویسندگان قراردادهای هوشمند 30 درصد از کارمزدهای شبکه را بدون اینکه نیاز باشد کاربری از این قراردادهای استفاده کند و مبلغ بیشتری بپردازد، به عنوان حق امتیاز دریافت می کند. همچنین همه قراردادهای هوشمند الروند قابلیت ارتقا دارند و بدون شک فرایند چرخه حیات هر پروژه را آسان تر می کنند.

8. الگورند (ALGO)

خرید ارز دیجیتال الگورند از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

الگورند که در حال حاضر یکی دیگر از قاتلان اتریوم است، در سال 2019 توسط سیلویو میکالی (Silvio Micali) استاد فناوری مؤسسه فناوری ماساچوست و برنده جایزه تورینگ راه اندازی شد. پروژه الگورند مدعی است اولین پروژه بهره مند از پروتکل اجماع «اثبات سهام خاص» است. همچنین به منظور تأمین امنیت شبکه خود، به گونه ای عمل کرده است که مالکان تعداد اندکی توکن (ALGO) نمی توانند آسیبی به شبکه بزنند. مهم ترین حوزه رقابت الگورند با اتریوم 2.0 در زمینه توسعه پلتفرم است. تتر و یواس دی کوین (USD Coin) و پراپس پراجکت (Props Project) از جمله عرضه کنندگان بزرگ استیبل کوین هستند که روی پلتفرم الگورند فعالیت می کنند. به گفته پال ریگل (Paul Riegle) مدیر محصول الگورند، این پروژه با به روزرسانی جدید خود به وسیله روش کلیدگذاری مجدد (Rekeying) توانسته است نقشی مؤثر در گسترش فضای دیفای داشته باشد. با استفاده از قابلیت کلیدگذاری مجدد کاربران می توانند به آسانی با استفاده از رویکرد خرج کردن درون ساختی، از آدرس تک کلیدی به آدرس چندامضایی با آدرسی با نظارت قراردادهای هوشمند نقل مکان کنند. همچنین با استفاده از این قابلیت، کار در فضای دیفای برای اپراتورهای اپلیکیشن های غیرمتمرکزی که وجوه کاربران را به عنوان امانت نگهداری می کنند نیز آسان تر خواهد شد.

9. کازماس (ATOM)

خرید ارز دیجیتال کازماس از صرافی کوکوین

همین الان در صرافی کوکوین ثبت نام و خرید کنیدثبت نام

کازوماس یکی دیگر از قاتلان اتریوم است که در سال 2019 راه اندازی شد و جزء اولین پلتفرم هایی است که قابلیت تعامل پذیری را به بلاک چین اضافه کرد. مسئولیت توسعه و ساخت اکوسیستمی میان زنجیره ای از سوی بنیاد اینترچین بر عهده شرکن تِندرمیت بوده است. با تبدیل شدن قابلیت تعامل پذیری به یکی از مهم ترین جوانب صنعت بلاک چین، کازماس توانست به مزیتی برتر از اتریوم 2.0 دست یابد. تعامل پذیری قابلیتی است که به تمام پروژه ها و پلتفرم ها سود می رساند. همچنین ارز دیجیتال کازماس از طریق تحمل خطای بیزانسِ (BFT) تندرمینت نیز مقیاس پذیری خود را افزایش می دهد. ایثان بوخمن یکی از بنیان گذاران کازماس و مدیرعامل پلتفرم اینفرمال سیستمز نیز در این باره افزود: طراحی تندرمینت، با جداسازی موتور اجماع تحمل خطای بیزانس از اقتصاد سهام، امکان انجام آزمایش های بیشتری را روی جزئیات اقتصادی ممکن می کند. درمقابل الگوریتم اجماع اتریوم 2.0 رابطه تنگاتنگی با سایر اجزای اتریوم 2.0 دارد.

10. آردور (ARDR)

یکی از قاتلان اتریوم و اولین پلتفرمی که از معماری چند زنجیره ای مبتنی بر الگوریتم اجماع اثبات سهام استفاده کرد، ارز دیجیتال آردور (Ardor) بود. اساس کار این ارز دیجیتال که در سال 2018 راه اندازی شد، ساختار پدر و فرزند است که می تواند در مقایسه با سایر بلاک چین های خطی مانند بیت کوین و اتریوم توان عملیاتی بالاتر و بهتری را ارائه دهد. ساختار آردور را می توان با سازوکار شاردینگ اتریوم 2.0 که در آن زنجیره بیکن اتریوم دارای زنجیره های تقسیم شده ای است که به عنوان زیرساختار به موازات یکدیگر کار می کنند، مقایسه کرد.

در پلتفرم آردور اپراتورهای زنجیره فرزند می توانند توکن های بومی خود را که با توکن های زنجیره پدر سازگار هستند، عرضه کنند. این یکی از ویژگی های مهم این پلتفرم هاست که معمولاً توسعه دهندگان اصلی بلاک چین آن را نادیده می گیرند. سیستم بسته بندی زنجیره فرزند در پلتفرم آردور به گونه ای است که این امکان را به توسعه دهندگان اپلیکیشن ها می دهد تا در پرداخت کارمزدهای تراکنش کاربران خود به آن ها کمک کند. همچنین توسعه دهندگان می توانند اپلیکیشنی ترکیبی از شاردهای دارای مجوز بسازند و امنیت این شاردها (بخش ها) را از طریق زنجیره عمومی بدون نیاز به مجوز تأمین کنند.

جمع بندی

در این مقاله به معرفی و بررسی هریک از قتلان اتریوم پرداختیم. با وجود اینکه هریک از آن ها مزیت های زیادی دارند، همچنان اتریوم پیشگام بازار توکن های NFT با بزرگ ترین سیستم عامل های NFT، اپن سی و… است که همگی روی اتریوم ساخته شده اند. همه پلتفرم های نام برده شده در این مقاله می توانند رقبای جدی برای اتریوم باشند و با به روزرسانی های جدید خود، جای پایشان را محکم تر کنند؛ بنابراین به روزرسانی اتریوم 2 باید بسیار سریع، کارآمد و غیرمتمرکز باشد تا دیفای و امور مالی غیرمتمرکز به پذیرش گسترده برسد و اتریوم بتواند صدرنشینی خود را حفظ کند و با پیشرفت سایر پلتفرم ها در زمینه تعامل پذیری و مقیاس پذیری دچار لغزش نشود.

سوالات متداول

بسیاری از افراد از ویژگی های متعدد تکنولوژی بلاک چین مانند شفافیت، ایمنی، تغییرناپذیری و غیرمتمرکزبودن اطلاع دارند. از سوی دیگر، این تکنولوژی نوین در کنار ویژگی های پرشمار خود، معایب و محدودیت هایی دارد که همواره توسط کاربران و کارشناسان این حوزه مورد بحث قرار گرفته است. اساساً هدف اصلی تکنولوژی بلاک چین، ایجاد تغییر بنیادی در دنیای اطراف انسان هاست. با وجود این ، برای درک عمیق تر و البته صحیح تر این تکنولوژی ضروری است تا از محدودیت های آن نیز اطلاع داشته باشیم؛ زیرا به طورکلی تنها با آگاهی از محدودیت هاست که می توان چیزی به خصوص را ارتقا داد. بلاک چین برای اینکه به بزرگ ترین شبکه در سرتاسر جهان تبدیل شود، با موانع و محدودیت های زیادی مانند پیچیدگی و عدم درک توسط عموم افراد، حمله پنجاه و یک درصدی، کمبود افراد متخصص این حوزه، مصرف انرژی به میزان بالا و البته مقیاس پذیری روبرو است. دقت داشته باشید که بلاک چین یکی از کاربردی ترین تکنولوژی های عصر حاضر است که هم زمان با پذیرش بیشتر توسط عموم افراد، با مشکلات اساسی مثل افت سرعت و مقیاس پذیری روبه رو شده است، اما در این میان، راهکارهای لایه دوم اتریوم، به دنبال این هستند تا هرچه سریع تر این معضل شبکه های بلاک چین را برطرف کنند؛ پس بد نیست تا در ابتدا به مفهوم مقیاس پذیری در شبکه بلاک چین بپردازیم.

معضل مقیاس پذیری در شبکه های بلاک چین

سرعت انجام تراکنش ها در شبکه های بلاک چین کنونی بسیار کند است. دلیل این موضوع چیزی نیست جز مقیاس پذیری پایین این شبکه ها. درحقیقت این موضوع بدین معناست که شبکه بلاک چین نمی تواند حجم بالایی از تراکنش ها را در زمانی اندک تأیید کند. در اینجا این موضوع را با مقایسه بزرگ ترین سیستم پرداخت متمرکز یعنی ویزا (Visa) و بزرگ ترین شبکه ایجادشده بر بستر فناوری بلاک یعنی بیت کوین (Bitcoin) کمی بیشتر بسط خواهیم داد. اگر ویزا قادر به پردازش 65 هزار تراکنش در هر ثانیه باشد، در مقام مقایسه این رقم برای شبکه بیت کوین حداکثر هفت تراکنش است. درباره یک معماری متمرکز همچون ویزا، یک مرجع کنترل کننده وجود دارد که کارها را پیش می برد و دیگران نقشی در این موضوع نداشته و درنتیجه اینکه در زمان و سرعت صرفه جویی بسیاری خواهد شد.

این در حالی است که در شبکه بلاک چین بیت کوین، که حکم یک سیستم غیرمتمرکز را دارد، تأیید اعتبار هر تراکنش، چند دقیقه زمان نیاز دارد؛ چراکه در این فرایند، کاربران بسیاری باید تراکنش را تأیید کنند که این همان خصوصیت غیرمتمرکزبودن این شبکه است. درحقیقت یکی از ویژگی های بلاک چین، در عین حال که ویژگی این شبکه است، می تواند به نقطه ضعف آن نیز بدل شود. با این تفاسیر، راه حل های مقیاس پذیری می توانند با ایجاد یک مهلت زمانی اضافه برای شبکه بلاک چین، بدون نیاز به هرگونه افزایش ابعاد بلوک ها یا اقداماتی دیگر که ظرفیت شبکه را برای تمرکززدایی و سطوح بالای امنیتی مختل کرده، این معضل را برطرف کند، اما قبل از اینکه به لایه ۲ اتریوم و راهکارهای آن بپردازیم، بد نیست تا با هم مروری داشته باشیم، به راهکارهای لایه ۱ بلاک چین های مختلف. درواقع این یادآوری سبب خواهد شد تا زمینه چینی مناسبی برای درک صحیح تر لایه ۲ اتریوم برای خواننده فراهم شود.

راهکارهای مقیاس پذیری لایه ۱

راه کارهای مقیاس پذیری بلاک چین در لایه اول، با تغییر نحوه عملکرد الگوریتم های اجماع پایه مثل الگوریتم اجماع گواه اثبات کار (Proof of Work) PoW الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام (Proof of Stake) PoS و… به دنبال کمک به بهبود عملکرد این الگوریتم ها در پردازش داده هاست؛ برای نمونه شبکه بلاک چین اتریوم در حال حاضر به سمت الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام در حرکت است و با تکیه بر ویژگی های این الگوریتم، سرعت تراکنش های این شکل جدید از استخراج، سریع تر و مصرف انرژی آن نیز بهینه تر است.

از سوی دیگر شاردینگ (Sharding) نیز یکی از راه حل های مقیاس پذیری لایه ۱ است که فرایند احراز هویت و اعتبارسنجی تراکنش ها را به قطعاتی کوچک تر به نام شارد (Shard) تقسیم می کند. این تکنولوژی، حجم کار را در سراسر یک شبکه همتا به همتا ( Peer to Peer) P2P به شکلی به مراتب بهتر پخش کرده تا به وسیله گره یا نودهای (Node) بیشتر، قدرت محاسباتی بیشتری را برای شبکه به ارمغان بیاورد. درحقیقت تمامی این مراحل سبب می شود تا بلوک ها خیلی سریع تر تکمیل شوند. با وجود این، راهکارهای لایه ۱ تنها روش موجود برای مقیاس پذیری بلاک چین نیستند. درواقع راهکارهای لایه ۲ برای مقیاس پذیری، اقدام به ایجاد یک پروتکل اضافی کرده که روی بلاک چین هایی مانند اتریوم و بیت کوین ساخته و اجرا می شوند. درحقیقت راهکارهای مقیاس پذیری لایه ۲، بدون دست کاری در هیچ کدام از ویژگی های غیرمتمرکز یا امنیتی پایه که در بلاک چین اصلی وجود دارند، توان عملیاتی شبکه را افزایش می دهند.

1. زنجیره های جانبی (Sidechain)

زنجیره های جانبی درواقع ترکیبی است که میان راهکارهای لایه ۱ و ۲ برای مقیاس پذیری در نظر گرفته شده است. زنجیره جانبی اساساً یک بلاک چین دیگر است که به یک زنجیره اصلی مثل بیت کوین مرتبط می شود. از طرفی زنجیره جانبی با یک WP2 (پروتکلی که امکان انتقال باز ارزهای دیجیتال از یک زنجیره اصلی به یک زنجیره لایه ۲ را فراهم می سازد) مرتبط است. علاوه بر این موارد، چنین فرایندی به درجه ای از اعتماد شخص ثالث نیاز دارد. از جمله مثال های زنجیره های جانبی می توانیم به شبکه لیکویید (Liquid) اشاره کنیم که به زنجیره اصلی بیت کوین متصل است. به صورت کلی هدف مقیاس پذیری لایه ۲، همچون دیگر راه حل ها، رفع مشکلات مقیاس پذیری با بارگذاری تعدادی از فرایندهای اعتبارسنجی و پردازش تراکنش در بلاک چین های دیگر است. از سوی دیگر این موضوع امکان پردازش تعداد بیشتری از تراکنش ها در زنجیره اصلی را نیز فراهم می کند.

2. زنجیره های موازی (Parachains)

زنجیره های موازی یا پاراچینز، به مجموعه ای از زنجیره هایی به موازات هم گفته می شود که در سیستمی از بلاک چین های به هم پیوسته اجرا می شوند. درحقیقت تمامی زنجیره های پاراچین ها در چارچوبی ایجاد می شوند که به آن ها این امکان را می دهد تا ویژگی های امنیتی یکسانی داشته و تمامی آن ها به زنجیره رله اصلی (Relay Chain) متصل شوند. با وجود این، تمامی پاراچین ها می توانند به صورت مستقل از یکدیگر، به وظایف منحصربه فرد خود عمل کنند. جالب است بدانید این خصوصیت سبب طراحی و ایجاد پلتفرم شناخته شده پولکادات (Polkadot) شد. اساساً پاراچین ها امکان انجام تراکنش های بسیار سریع را فراهم می کنند؛ چراکه بار کاری در کل شبکه به طور مؤثر و یکسان پخش خواهد شد.

3. اتریوم ۲٫۰ (Ethereum 2.0)

اتریوم ۲٫۰ به تغییر شبکه اتریوم به یک الگوریتم اجماع پایدارتر دیگر، یعنی گواه اثبات سهام (PoS) اشاره دارد که از اشتراک و دیگر ویژگی های مقیاس پذیری پشتیبانی می کند. این مجموعه از پیشرفت ها، مقیاس پذیری اتریوم را افزایش می دهد و آن را با دیگر بلاک چین های پیشرو در زمینه توان عملیاتی برابر می کند. درواقع سرمایه گذاران اتریوم می توانند با اشتراک گذاری ارزهای دیجیتال خود در فرایندهای اعتبارسنجی شبکه مشارکت کرده و این ارز را به عنوان جایزه دریافت کنند. همان طور که گفتیم، مواردی مانند شاردینگ، اتریوم ۲٫۰ زنجیره های جانبی و پاراچین ها، همگی راهکارهای لایه ۱ به حساب می آیند. حال قصد داریم یک گام جلوتر برویم و ببینیم لایه ۲ در بلاک چین به چه مفهومی اشاره دارد.

لایه ۲ در بلاک چین

لایه ۲ (Layer 2) به چارچوبی با پروتکل ثانویه اطلاق می شود که روی بلاک چین های اصلی قرار می گیرد و اصلی ترین اهداف آن حل مشکل کندبودن سرعت تراکنش ها و همچنین مشکلات اساسی دیگری مانند مقیاس­پذیری بلاک چین هاست. برای درک صحیح تر این مفهوم، بیت کوین را تصور کنید که بلاک چین آن نمی تواند صدها تراکنش را در ظرف مدت تنها چند ثانیه تأیید کند. درحقیقت این معضل در شبکه بیت کوین، همواره یکی از موانع رشد این ارز دیجیتال در بلندمدت محسوب می شود. از سوی دیگر، یکی از راه حل های ارائه شده برای این مشکل، استفاده از یک لایه دوم درست روی شبکه اصلی بیت کوین است. درواقع این لایه ۲ دقیقاً مانند بلاک چین اصلی بوده و تنها چند تغییر در قوانین آن بلاک چین ایجاد کرده است؛ برای نمونه می توان لایه دومی را روی بلاک چین بیت کوین نصب کرد که حجم بلوک های آن با حجم بلوک های بیت کوین متفاوت باشد.

علاوه بر این، به تازگی بلاک چین هایی مانند اتریوم به علت بهره مندی از قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) به محبوبیت بالایی در میان کاربران دست پیدا کرده اند، اما این بلاک چین ها نیز بدون ایراد نیستند. درحقیقت یکی از اصلی ترین معضلات بلاک چین اتریوم، توانایی پردازش تنها 7-11 تراکنش در هر ثانیه است؛ در حالی که بلاک چین ریپل می تواند بیش از 20 هزار تراکنش را در هر ثانیه پردازش کند. جدا از این موارد، با ازدحام تراکنش ها در یک بلاک چین، میان معامله­ گران رقابت زیادی شکل می گیرد و هر کاربری به دنبال این است تا تراکنش ­های خود را در زمانی کوتاه تر تأیید کنند.

این موضع درنهایت سبب می شود تا کارمزد گس (Gas Fee) در شبکه اتریوم به شدت افزایش پیدا کند؛ برای مثال در سال ۲۰۲۱ برخی اوقات در شبکه اتریوم، کارمزد هر تراکنش به بیش از 80 دلار می رسید؛ درنتیجه این اتفاق، توسعه دهندگان اتریوم در راستای حل این معضل، طراحی و اجرای یک لایه بلاک چین فرعی را که همان لایه ۲ است، پیشنهاد کردند. درواقع این توسعه دهندگان به دنبال این بودند تا به کمک پروتکل لایه ۲، تراکنش را با سرعتی بسیار بالا در فضایی دور از لایه اصلی بلاک چین پردازش کنند. همچنین یکی از مهم ترین خصوصیاتی که لایه ۲ را همچون DeversiFi، StarkWare، Optimism و Arbitrum از یک زنجیره جانبی مثل پالیگان (Polygon) مجزا می کند این است که لایه ۲، امنیت بلوک های خود را از زنجیره اتریوم دریافت کرده و به هیچ شبکه دیگری وابسته نخواهد بود، اما این موضوع یک سؤال اساسی را در ذهن ایجاد می کند؛ اینکه آیا لایه ۲، به نوعی جایگزینی برای فورک هاست؟

موضوع لایه ۲ و جایگزینی فورک ها

همان طور که گفتیم، لایه ۲ لایه های دومی از یک بلاک چین هستند که اصلی ترین هدف از طراحی و ایجاد آن ها، رفع مشکل مقیاس­پذیری و افزایش سرعت تأیید تراکنش­ها در آن بلاک چین است؛ درحالی که فورک ها (­Fork­s) نسخه هایی ارتقایافته از بلاک چین­ها هستند که در به روزرسانی ها سعی می شود تا با ایجاد آن ها، مشکلات و چالش­های بلاک چین پیشین برطرف شود. از سوی دیگر، دامنه کاربردها و خدماتی که در نسخه های فورک هر شبکه عرضه می شود، به مراتب وسیع تر از کارایی­های لایه ۲ است. به بیانی دیگر، لایه ۲ و فورک به نوعی مکمل یکدیگر هستند، اما این ۲ مورد، تفاوت هایی نیز با هم دارند. به طورکلی راهکارهای لایه ۱ یا on-chain برای استقرار در اتریوم 0/2 اجرا شده اند. درواقع این راهکارها در خود زنجیره بلوکی کار می کنند. درحقیقت اتریوم 0/2 مقیاس پذیری را به کمک این راهکارهای لایه ۱ انجام می دهد. از سوی دیگر، لایه ۲ را می توان راهکارهایی در نظر گرفت که در خارج از زنجیره اصلی و بالای آن کار می کنند. درواقع راهکارهای لایه ۲، برخلاف لایه ۱ off-chain هستند.

نکته ای که کمی گیج کننده است، ارتباط میان راهکارهای لایه ۱ و لایه ۲ و اتریوم ۱ و ۲ است. در نگاه اول این طور است که راهکارهای لایه ۱ برای اتریوم ۱ و راهکارهای لایه ۲ برای اتریوم ۲ هستند؛ درحالی که این موضوع درست نیست. درواقع راهکارهای لایه ۱ و لایه ۲ را می توان روی اتریوم ۲ اجرا کرد. از طرفی راهکارهای لایه ۲ را هم می توان روی اتریوم ۱ اجرا کرد. حال بپردازیم به معرفی انواع راهکارهای لایه ۲ و پس از آن راهکارهای لایه ۲ اتریوم را بررسی می کنیم.

راه کارهای لایه ۲

با وجود اینکه ممکن است زنجیره های جانبی از شبکه ها یا اعتبارسنجی هایی دیگر برای ایمن سازی بلاک چین استفاده کنند، لایه ۲ خود را با تکیه بر امنیت زنجیره اصلی متمایز می کند؛ به طورکلی از جمله راه کارهای اصلی لایه ۲ می توانیم به پلاسما، کانال های وضعیت، رول آپ های دانش صفر، رول آپ های خوش بینانه و رول آپ های زد کی اشاره کنیم که در ادامه به هرکدام از آن ها می پردازیم.

1. پلاسما (Plasma)

راه کارهای لایه ۲ پلاسما اتریوم، از زنجیره های فرزند (Child Chains) استفاده می کند که به زنجیره اصلی در تأیید تراکنش ها کمک می کند. از طرفی زنجیره پلاسما مشابه قراردادهای هوشمند یا پاراچین های پولکادات است. با وجود این، آن ها در یک سلسله مراتب، ساختار متفاوتی دارند تا تراکنش ها را برای آزادکردن کار و بهبود قابلیت فروش از زنجیره اصلی دریافت کنند.

2. رول آپ های خوش بینانه (Optimistic Rollups)

رول آپ های خوش بینانه روی لایه اصلی اتریوم اجرا می شوند تا امکان اجرای تعداد زیادی از قراردادهای هوشمند بدون نیاز به بارگذاری فراهم شود. این رول آپ ها همچنان از همان سطوح امنیتی زنجیره اصلی اتریوم بهره می برند. از سوی دیگر، رول آپ های خوش بینانه، برای دستیابی به افزایش سرعت تراکنش، ریشه های مرکل (Merkle Roots) را محاسبه می کنند. با وجود این توان عملیاتی این روش، در مایسه با پلاسما اتریوم و رول آپ های زد کی کمتر است. تفاوت اصلی رول آپ خوش بینانه، در مقایسه با رول آپ زد کی این است که در آن پردازش تراکنش های لایه ۲ زمان بیشتری می برد. رول آپ های خوش بینانه باید برای بررسی ریشه های مرکل پیش از به روزرسانی وضعیت به اعتبارسنجی های خارجی تکیه کنند. با این حال مزیت این است که رول آپ های خوش بینانه می توانند قراردادهای هوشمند را به روشی مشابه با بلاک چین قراردادهای هوشمند پشتیبانی کنند.

از سوی دیگر Optimistic Ethereum یک زنجیره رول آپ خوش بینانه سازگار با ماشین مجازی اتریوم (EVM) است. مزایای اصلی این روش، این است که سریع، ساده و ایمن است و کاربران می توانند دارایی ها را با استفاده از درگاه اتریوم، به داخل و خارج از شبکه منتقل کنند. همچنین پروژه هایی که به دنبال استقرار این راه حل هستند، می توانند فرمی را برای قرارگرفتن در لیست سفید Optimism ارسال کنند؛ درنتیجه پروژه هایی که معیارهای راه اندازی خود را برآورده می کنند، طی ۲ هفته تأیید خواهند شد.

3. رول آپ های زد کی (ZK-Rollups)

رول آپ های زد کی (Zero-knowledge) تراکنش های برون زنجیره ای (Off-chain) را دسته بندی کرده و یک گواه رمزنگاری شده به نام اسنارک ( SNARK) برای آن ایجاد می کنند. درواقع درست برعکس رول آپ های خوش بینانه که هیچ گونه محاسباتی برای امنیت تراکنش ها انجام نمی دهند، رول آپ های زد کی محاسبات برون زنجیره ای مخصوص به خود را داشته و گواه اعتبار حاصل شده از این محاسبات را به زنجیره لایه ۱ ارسال می کنند. از طرفی در رول آپ های زد کی وضعیت حساب ها و موجودی ها توسط ۲ درخت مرکل (Merkle Tree) مستقل از هم نمایش داده می شوند. درحقیقت ریشه های درخت های مرکل (Merkle Roots) که حاصل هش موجودی و وضعیت حساب ها هستند، این اطمینان را می دهند که هیچ فردی نمی تواند اطلاعات را جعل کند؛ درنتیجه ریشه های هر ۲ درخت مرکل در داخل یک قرارداد هوشمند اتریوم ذخیره شده که اطلاعات مختصری را از وضعیت زنجیره های جانبی ارائه می دهد. البته همه داده های دیگر نیز به شکل برون زنجیره ای ذخیره خواهند شد.

اساساً قراردادهای هوشمند رول آپ های زد کی، وضعیت تمامی تراکنش ها را در لایه ۲ نگهداری کرده و این داده ها تنها با گواه اعتبار به روز خواهند شد. از طرفی این رول آپ ها برای تأیید تراکنش ها تنها به گواه اعتبار نیاز خواهند داشت و نه تمامی داده های تراکنش ها؛ از این رو اعتبارسنجی بلوک ها در آن ها ارزان تر و سریع تر انجام خواهد شد. دقت کنید دلیل این موضوع این است که بلوک ها در این رول آپ ها داده های کمتری را در خود جای داده و البته کارمزد گس (Gas Fee) کمتری نیز استفاده می کنند. همچنین به دلیل اینکه قرارداد هوشمند رول آپ زد کی، شخصاً تراکنش ها را تأیید کرده است؛ پس شاهد هیچ گونه تأخیری در انتقال از لایه ۲ به لایه ۱ نخواهیم بود؛ درنتیجه نهایی شدن برای رول آپ های گواه زد‏ کی، نیاز به صرف زمان کمتری دارد و در عین حال، ایمنی و غیرمتمرکزبودن آن نیز حفظ خواهد شد. این موضوع از این جهت است که داده های لازم برای بازیابی وضعیت در لایه ۱ اتریوم ذخیره شده است.

با وجود این، تعدادی از رول آپ های زد کی از ماشین مجازی اتریوم (EVM) پشتیبانی نکرده و محاسبات مرتبط با گواه اعتبار نیز بسیار پیچیده و سنگین هستند. این موضوع سبب خواهد شد تا این رول آپ ها برای اپلیکیشن های غیرمتمرکزی که فعالیت درون زنجیره ای (On-chain) چندانی ندارند، مناسب نباشند. تا این لحظه، در میان پروژه هایی که رول آپ های زد کی را اجرا کرده اند، می توانیم به زد کی سینک (ZKSync) و زد کی سواپ (ZKSwap) نام ببریم.

4. زد کی سینک (ZKSync)

ZKSync توسط تکنولوژی رول آپ زد کی، اقدام به ارائه یک پروتکل بدون نیاز به اعتماد برای پرداخت های مقیاس پذیر و کم هزینه تر در اتریوم می کند. از سوی دیگر، این پروتکل به ولت های ارز دیجیتال و پلتفرم های حوزه دیفای نیز کمک می کند تا به مقیاس پذیری مشابه پی پل (PayPal) دست یابند.

5. زد کی سواپ (ZKSwap)

ZKSwap هم یک صرافی غیرمتمرکز لایه ۲ و مبتنی بر رول آپ های زد کی است که جدا از توان عملیاتی بالایی که در پردازش تراکنش ها دارد، هیچ کارمزدی را نیز از کاربران خود دریافت نمی کند. درحقیقتZKSwap با تکیه بر این ویژگی های منحصربه فرد خود، این توانایی را دارد تا مدل بازار ساز خودکار (AMM) را در آینده دچار تحولی عظیم کند.

6. هارمونی (Harmony)

از جمله سایر پروژه های لایه ۲ اتریوم که از رول آپ های زد کی بهره می برند نیز می توانیم به هارمونی (Harmony) اشاره کنیم که با ترکیب بهترین خصوصیات رول آپ های خوش بینانه و زد کی، توانایی های منحصر به فردتری را ارائه کرده است. درحقیقت پروژه هارمونی برعکس رول آپ های زد کی، سازگاری بسیار بالایی با EVM داشته و از طرفی در قیاس با رول آپ های خوش بینانه، زمان انتظار برای برداشت در آن کمتر بوده و درنتیجه اینکه تسویه حساب آن بسیار پرسرعت خواهد بود. دقت کنید که هارمونی با تکیه بر تکنولوژی بلاک چین اثبات سهامی که آن را به وسیله قراردادهای هوشمند به اتریوم اتصال می دهد، تعامل پذیری بسیار بالا و همچنین کارمزد گس فوق العاده پایینی را ارائه خواهد داد.

به طورکلی پروتکل هارمونی هم زمان از ویژگی های رول آپ های آپتیمیستیک و رول آپ های زد کی که هر دوی آن ها از امیدوارانه ترین تکنولوژی های مقیاس پذیری لایه ۲ هستند، استفاده کرده و در عین حال، معایب هر دوی آن ها را نیز به حداقل خواهند رساند؛ درنتیجه این پروژه می تواند راهکاری جامع تر برای استفاده دیگر پروژه ها را مهیا کند. همچنین هارمونی با استفاده از پلی با نام هورایزن (Horizon) به زنجیره هوشمند بایننس یا (Binance Smart Chain) BSC متصل شده و از این طریق دامنه تعامل پذیری خود را فراتر از شبکه اتریوم گسترش داده و دسترسی به اکوسیستمی وسیع تر از دیفای را امکان پذیر کرده است.

7. کانال های وضعیت (State Channels) 

از کانال های وضعیت به عنوان یکی از اولین راهکارهای لایه ۲ نام برده می شود. ایده کانال های وضعیت را می توان برگرفته از کانال های پرداخت دانست که سال هاست وجود دارند. این کانال ها تراکنش های متعددی را خارج از زنجیره انجام می دهند؛ درحالی که تنها ۲ تراکنش ابتدایی و انتهایی را به زنجیره اصلی ارسال می کنند؛ برای مثال فرض کنید آلیس سرویس اینترنت خود را به باب می فروشد و قرار است از او به ازای هر مگابایت ده سنت پول بگیرد. آن ها می توانند به جای ایجاد یک تراکنش در زنجیره اصلی برای هر پرداخت، از یک کانال وضعیت استفاده کنند. در ابتدا باب مقداری اتریوم را در یک قرارداد هوشمند قفل می کند تا این معامله شروع شود. سپس او یک پیام خارج از زنجیره ای را تأیید می کند که می گوید او 10 سنت به آلیس پرداخت کرده است. باب بعدها پیام دیگری را امضا می کند که می گوید او 20 سنت پرداخت کرده است. این فرایند می تواند تا زمانی که آن ها معامله خود را قطع کنند، ادامه یابد؛ برای مثال وقتی مقدار پرداختی به 1 دلار رسید آلیس تصمیم می گیرد پول را نقد کند. در آن زمان او پیام خود را این بار به زنجیره اصلی می فرستد. قرارداد هوشمند پس از دیدن تأیید هر دوی آن ها، مبلغ 1 دلار به آلیس پرداخت می کند و باقی مانده پول را به باب برمی گرداند. به این ترتیب تنها ۲ تراکنش در زنجیره اصلی ثبت می شود.

8. آربیتروم (Arbitrum)

آربیتروم نیز یک راه حل لایه ۲ است که در راستای افزایش سرعت و مقیاس پذیری قراردادهای هوشمند اتریوم طراحی شده است؛ درحالی که این راه حل، ویژگی های جدیدی را نیز در راستای ارتقای سطح حریم خصوصی کاربران این شبکه نیز ارائه می دهد. دراساس پلتفرم لایه ۲ به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا بدون در خطر قراردادن امنیت لایه ۱، تراکنش های اصلاح نشده ماشین مجازی اتریوم را روی لایه ۲ اجرا کنند. علاوه بر این، آربیتروم خود را یک راهکار مقیاس پذیری ایده آل برای اپلیکیشن های غیرمتمرکز (Dapps) معرفی کرده است. درحقیقت این راهکار، قابلیت استفاده از رول آپ آربیتروم را برای مقیاس پذیری هرکدام از قراردادهای هوشمند اتریوم فراهم کرده است.

غیر از این چندی پیش نیز شاهد این بودیم که آف چین لبز (Off-chain Labs) که شرکت سازنده آربیتروم به حساب می آید، از آربیتروم وان (Arbitrum One) نیز رونمایی کرد. درواقع آربیتروم وان نسخه بتای شبکه اصلی اتریوم این کمپانی به حساب می آید که در آگوست ۲۰۲۱ (مردادماه ۱۴۰۰) در دسترس کاربران قرار گرفت. همچنین بد نیست بدانید که ارزش کلی این کمپانی در حال حاضر بیش از 2 میلیارد دلار برآورد شده است. اصلی ترین تفاوت میان آربیتروم و اپتیمیسم را می توان در شکل حل یک مشکل در لایه ۲ به حساب آورد. درحقیقت هر دوی این پروژه ها جزء رول آپ های Optimistic به حساب آمده و از یک سیستم چالش بهره می برند که در آن هر اعتبارسنج در شبکه می توانند تا یک بلوک را روی زنجیره بررسی کنند. درواقع این همان نقطه ای است که تکنولوژی به کاررفته در این ۲ پروژه با هم تفاوت دارد. درواقع اپتیمیسم تراکنش موردنظر را بار دیگر روی لایه ۱ اجرا کرده و صحت ادعای طرفین تراکنش را بررسی می کند.

با وجود این تفاوت، تیم آربیتروم دریافت که این فرایند سبب می شود تا تراکم شبکه به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کند. از طرفی اپتیمیسم برای محاسبه تراکنش های دارای ایراد و حل آن ها، بایستی حجم بالای داده را به لایه ارسال کند؛ درحالی که در عوض، آربیتروم چالش فوق را به صورت پیوسته تقسیم کرده تا اطلاعات تا حدی کوچک شوند که ارسال و برطرف کردن آن ها در لایه ۱ به سرعت انجام گیرد، اما از آنجا که هر دوی این پروژه ها از رول آپ خوش بینانه استفاده می کنند، باید تا حدی به اعتبارسنج ها نیز اعتماد کرد. درحقیقت اگر تمامی اعتبارسنج های یک اپلیکیشن غیرمتمرکز برای انجام یک حمله مخرب، با هم تبانی کرده و هیچ کاربر دیگری این کار را مورد سؤال قرار ندهد، پل قرارگرفته میان لایه ۱ و ۲ آربیتروم فرض را بر این می گیرد که تراکنش انجام شده معتبر است.

9. ولیدیوم (Validium)

ولیدیوم نیز درست مانند رول آپ های زد کی از گواه اعتبار استفاده می کند، اما داده ها را در لایه ۱ اتریوم ذخیره نمی کند. این خصوصیت ولیدیوم، قابلیت مقیاس پذیری را تا 10 هزار تراکنش بر ثانیه برای هرکدام از زنجیره های ولیدیوم فراهم می کند؛ درحالی که ولیدیوم این قابلیت را دارد تا چندین زنجیره را به طور موازی با هم اجرا کند. از سوی دیگر ولیدیوم هیچ گونه تأخیری در برداشت وجوه ندارد و با این خصوصیت برجسته خود، بازدهی مالی بیشتری را فراهم می کند. همچنین این پروتکل در مقابل حملات اقتصادی ویژه ای که به طور معمول اپلیکیشن های غیرمتمرکز و با ارزش مبتنی بر سیستم گواه تقلب با آن ها روبه رو هستند، آسیب پذیر نخواهد بود.

برای آن دسته از افرادی که با سیستم گواه تقلب آشنایی ندارند، باید بگوییم که این سیستم بدین معناست که تمامی تراکنش ها معتبر فرض خواهند شد، مگر آنکه شواهدی دال بر وجود تقلب به دست آید، اما با وجود تمامی این خصوصیات، زنجیره های ولیدیوم در پشتیبانی از قراردادهای هوشمند محدودیت هایی دارند. علاوه بر این، از جمله پروژه هایی که از ولیدیوم استفاده کرده اند، می توانیم به لوپرینگ (Loopring) و استارک ور (StarkWare) اشاره کنیم. از سوی دیگر پروژه ایمیوتبل اکس (Immutable X) که نخستین راهکار مقیاس پذیری لایه ۲ اتریوم برای توکن های غیرمثلثی (NFT) است، با تکیه بر قابلیت های ولیدیوم در پروتکل استارک ور و تکنولوژی رول آپ زد کی موفق شده تا با کارمزد گس صفر، سرعت تراکنش ها را تا بیش از 9 هزار تراکنش در هر ثانیه افزایش داده و در عین حال ایمنی شبکه اتریوم را برای فروشگاه ها نرم افزارها و بازی های خود تأمین کند.

10. استارک ور (Starkware)

استارک ور یک ارائه دهنده راهکار مقیاس پذیری لایه ۲ اتریوم است که شامل ۳ محصول پروتکل استارک نت (StarkNet) صرافی غیرمتمرکز استارک اکس (StarkEx) و زبان کامل تورینگ استارک ور به نام قاهره (Cairo) است. اساساً StarkNet یک راهکار غیرمتمرکز لایه ۲ رول آپ زد کی و البته بدون مجوز برای بلاک چین اتریوم به حساب می آید. همچنین هم اکنون توسعه دهندگان می توانند قراردادهای هوشمند خود را بدون مجوز در شبکه آزمایشی استارک نت اجرا کنند. از طرفی مزیت اصلی این راه حل در توانایی اپلیکیشن های غیرمتمرکز (DApps) برای دسترسی به مقیاس پذیری نامحدود است؛ درحالی که همچنان از قابلیت ترکیب بندی و امنیت اتریوم نیز بهره مند خواهند بود.

نتیجه گیری

شبکه بیت کوین یک کلیت مشخصی دارد و آن این است که در مقابل تغییرات، بسیار محافظه کار بوده و البته نیازی نیز به تغییر در شبکه خود نمی بیند. درحقیقت بیت کوین با تکیه بر جامعه ای وفادار و کوین های BTC که تا این لحظه استخراج نشده اند، تا الآن توانسته با راهکار شبکه لایتنینگ (Lightening Network) و به روزرسانی تپ روت (Tap Root) به حیات خود ادامه دهد، اما درباره اتریوم، با داستانی کمی متفاوت تر روبه رو هستیم. این طور که به نظر می رسد، پروژه ای در نبرد میان راهکارهای لایه ۲ اتریوم برنده خواهد بود که می تواند ایراداتی را که در حال حاضر در لایه ۱ اتریوم نیز موجود هستند، برطرف کرده و البته تأثیر مثبتی نیز بر اپلیکیشن های غیرمتمرکز و کاربران شبکه اتریوم داشته باشد. درواقع زمانی که کاربران به راهکارهای لایه ۲ و پروژه های آن فکر می کنند، با سؤالاتی مانند این روبه رو خواهند شد که آیا استفاده از این راهکار ارزان خواهد بود؟ آیا من می توانم راحت و سریع از این راهکار استفاده کنم و هر وقت نیاز بود از آن خارج شوم؟ آیا اپلیکیشن های غیرمتمرکز من در این لایه موجود هستند؟ آیا نقدینگی کافی در این لایه وجود خواهد داشت؟

در حال حاضر، پروژه های بسیاری مشغول کار روی این راهکارها هستند که هرکدام از آن ها نقاط ضعف و قوت مخصوص به خود را دارند. پس با این تفاسیر احتمال اینکه یکی از این راه حل ها موفق به برتری در مقایسه با دیگر گزینه ها شود، بسیار کم خواهد بود. درحقیقت تکنولوژی های گوناگون لایه ۲ اتریوم می توانند مشکلات متنوعی را حل کنند، اما هرکدام از آن ها به تنهایی نمی توانند همه مشکلات شبکه اتریوم را برطرف کنند.

معرفی ارز دیجیتال اتریوم کلاسیک(ETC)

احتمالاً شما قبلاً کمی در مورد Ethereum (ETH) خوانده اید و شاید هنگام خواندن با چند عبارت گیج کننده روبرو شده باشید.

DAO یکی از این موارد است که اغلب ظاهر می شود. خوشبختانه، در این راهنمای کوتاه، ما همه چیز را در مورد آن و تقسیم اتریوم که به دلیل آن رخ داده است توضیح خواهیم داد.

مواردی که در این راهنمای اتریوم کلاسیک توضیح خواهیم داد به این شکل است: DAO در واقع چیست و چگونه با فورک (به روز رسانی یا ایجاد بلاکچین جدید) اتریوم کلاسیک ارتباط برقرار می کند، روش های مختلفی که می توان بلاکچین را به روز کرد (هارد فورک و سافت فورک)، و چگونگی مقایسه اتریوم کلاسیک و اتریوم از نظر عملکرد بازار امروز آنها. در آخر، ETC در مقابل ETH را از نظر مزایا و معایب خاص آنها بررسی خواهم کرد.

در پایان این راهنما، شما باید درک روشنی از نحوه بوجود آمدن اتریوم کلاسیک داشته باشید و همه چیز را در مورد فورک اتریوم کلاسیک که آن را ایجاد کرده است بدانید. علاوه بر این اطلاعاتی در مورد مقایسه ETH و ETC از نظر عملکرد فعلی بازار و جوانب مثبت و منفی هر ارز بدانید.

و همچنین – اگر پس از خواندن این مقاله، متوجه شدید که به خرید و نگهداری ETC علاقه مند شده اید، می توانید این کار را از طریق Coinbase یا هر صرافی ارز دیجیتال دیگر انجام دهید.

همچنین، ذخیره کردن ETC بسیار راحت است- شما حتی در برخی از کیف پول های سخت افزاری (به عنوان مثال Ledger Nano S) نیز می توانید این کار را با سهولت انجام دهید.

ETC در مقابل ETH موضوعی است که در زمان جدا شدن دو جامعه از یکدیگر، به شدت اختلاف عقیده ایجاد کرده است.

کسانی هستند که احساس می کنند تقسیم بلاک چین اتریوم برای حفظ محرمانگی در آن کار درستی بود و کسانی هستند که احساس می کنند بلاکچین هرگز نباید متناسب با خواست توسعه دهندگان یا سرمایه گذاران تغییر کند. به زودی درباره همه این موارد شروع به صحبت می کنیم.

جنبه های مثبت

• به فلسفه ارزهای رمزپایه (تمرکززدایی) وفادار مانده است
• یک ارز رمزپایه بسیار محبوب

جنبه های منفی

• تقریباً هیچ توسعه دهنده اصلی با ETC نمانده است
• مستعد هک و نفوذ های دیگر است
• از پشتوانه ای قوی در جامعه مثل اتریوم برخوردار نیست

اتریوم کلاسیک چیست؟

همانطور که اشاره کردم، اتریوم کلاسیک زنجیره اصلی، اصطلاحاً “با همه ضعف ها و نقص ها” بود. تغییری برای تصویب بازپرداخت حمله DAO ایجاد نشد.

قیمت اتریوم کلاسیک 6. 92 دلار است (از 21 آگوست 2021). ارزش بازاری 800 میلیون دلار است. در حال حاضر از نظر کل ارزش شبکه، شماره 18 را به خود اختصاص داده است. من با استفاده از Coinmarketcap نمودار کامل دارایی دیجیتال را در زیر آورده ام:

در حالی که اتریوم کلاسیک عمدتا همان رمز ارز اتریوم (ETH) است، اما یک تفاوت عمده دارد – بیشتر توسعه دهندگان اصلی دیگر روی آن کار نمی کنند. بنیانگذاران ویتالیک بوترین و گوین وود هر دو آن را به نفع زنجیره جدید رها کردند. با پشتوانه چنین نام های بزرگی احتمالاً عجیب به نظر می رسد که کسی هنوز هم بخواهد کاری با اتریوم کلاسیک انجام دهد.

برای درک دلیل آنها، مهم است که ابتدا بلاکچین ها را به درستی درک کنید. مهمترین و احتمالا خلاقانه ترین ویژگی بلاکچین ها این است که آنها کار می کنند بدون اینکه توسط هیچ نیرو یا اتصالی به پروژه یا به خارج از آن کنترل شوند.

برای کسانی که همچنان به پشتیبانی از ETC ادامه می دهند، هارد فورک یک راه آسان برای محافظت از سرمایه گذاران ثروتمند بود. این کاملاً مخالف آنچه بلاکچین برای دستیابی به آن طراحی شده بود، بود. عملکرد ظالمانه و کنترل کننده کسانی که در اتک DAO ضرر کرده بودند به هیچ وجه قابل قبول نبود.

در نهایت، سوال ETC در مقابل ETH، به این نتیجه می رسد که هر فرد تا چه اندازه برای ثبات (عدم توانایی تغییر) یک بلاکچین ارزش قائل است.

اتریوم (ETH)

همانطور که از ارزش بازاری هر ارز می دانید، انجمن ارزهای دیجیتال اتریوم را نسخه واقعی زنجیره اتریوم می داند. هنگام نوشتن مقاله، ارزش شبکه کاملاً معادل اتریوم کلاسیک است.

قیمت هر اتریوم در حال حاضر کمتر از 400 دلار است. کل ارزش بازاری در این شبکه به طور شگفت انگیزی 45 میلیارد دلار است. این باعث می شود که اتریوم نسبت به بیت کوین در رتبه دوم به عنوان ارزشمندترین شبکه ارز دیجیتال قرار بگیرد.

سازمان خودگردان غیرمتمرکز – DAO

پلتفرم اتریوم حول محور استفاده از قراردادهای هوشمند است. برای کسانی که نمی دانند قرارداد هوشمند چیست، در واقع توافقنامه های قابل برنامه ریزی بین دو یا چند طرف است. این بدان معناست که پول می تواند از یک طرف به طرف دیگر بدون نیاز به واسطه مورد اعتماد منتقل شود.

هر دو طرف درستی کد را تأیید می کنند، و کد با رعایت برخی شرایط پول را آزاد می کند.

سازمان خودگردان غیرمتمرکز یا به اختصار DAO (که “dow” تلفظ می شود) یک قرارداد هوشمند بسیار پیچیده بود. همچنین یک هدف نسبتاً چشمگیر داشت.

ایده این بود که DAO بودجه ای را برای تأمین هزینه توسعه برنامه های غیرمتمرکز تامین می کند که در اینده توسط شبکه اتریوم ساخته خواهند شد.

ایده ساده بود، اما ایجاد آن، همانطور که به زودی خواهید فهمید، چنین نبود. برای داشتن حق رأی در DAO، باید توکن های ویژه خریداری کنید. این “توکن های DAO” با استفاده از اتر ارز رمزپایه محلی اتریوم خریداری می شود. داشتن توکن های DAO به این معنی بود که شما بخشی از فرایند تصمیم گیری بودید که تصمیم می گرفت کدام dApps پول دریافت کند و کدام یک نه.

برای تأیید یک dApp (برنامه غیرمتمرکز)، توسعه دهنده پشتیبان آن ابتدا نیاز دارد که گروهی از متخصصان و توسعه دهندگان شناخته شده در شبکه اتریوم چراغ سبز نشان بدهند. سپس به رای گیری گذاشته می شود.

اگر dApp پیشنهادی، حداقل 20٪ از آرای قاطع مشارکت کنندگان در DAO را بدست آورد، پول تخصیص داده می شود و می توان کار روی پروژه را ادامه داد.

DAO یک پیشنهاد انقلابی بود که در بین سرمایه گذاران بسیار محبوب بود. به نظر می رسید هر کسی که درباره اتریوم می داند می خواهد حق رای گیری در شبکه را بخرد. به نظر می رسید که تطبیق پذیری و شفافیت سیستم آنها را به خود جذب می کند.

در طول ماه اول فروش توکن های DAO، این پروژه تعداد قابل توجهی ارز اتر را جمع آوری کرد. ارزش تخمینی در زمان اعانه دادن این ارزها 150 میلیون دلار بوده است که تقریباً برابر با 15٪ از کل اتر موجود بود.

به عنوان بخشی از برنامه نویسی DAO، کسانی که پشت آن بودند سنجیده عمل کردند و گزینه خروج ایجاد کردند. اینکه نتوانید به هیچ وجه از آن بیرون بیایید نتیجه مطلوبی نخواهد داشت! اگر پروژه های مضحکی که شما نمی خواستید در آن مشارکت داشته باشید، شروع به کار کنند، چه اتفاقی می افتد؟

بنابراین راهی برای خروج از DAO ایجاد شد و متد split نامیده شد که به سرمایه گذاران این امکان را می دهد تا اتری را که در آن شریک بوده اند پس بگیرند. با استفاده از این متد split، کاربران همچنین می توانند آنچه را که “Child DAO” نامیده می شود، ایجاد کنند. اگر چندین عضو DAO به شما بپیوندند، حتی می توانید ایده های دیگری را برای dApps بپذیرید و برای توسعه آنها پول اختصاص دهید.

تنها شرط لازم برای تأیید در کل قرارداد هوشمند این بود که اگر اعضا از DAO خارج شوند، به مدت 28 روز نمی توانند اتر خود را خرج کنند. با این حال، بسیاری از توسعه دهندگان این مسئله را به عنوان یک باگ احتمالی تشخیص داده و به سرعت موضوع را مطرح کردند. اعتراضات آنها توسط سازندگان DAO جدی گرفته نشد.

چه چیزی ممکن است اشتباه پیش برود؟ هک DAO

باگ هایی که برخی از صنف های جامعه اتریوم در مورد آنها هشدار داده بودند، در یک روز سرنوشت ساز در اواسط ژوئن 2016 مورد سو استفاده قرار گرفت. کسی توانست با موفقیت حدود یک سوم مبلغی را که در قرارداد هوشمند DAO نگهداری شده بود بدزدد. برای یک هکر ریسک پذیر، پول خیلی زیادی بود! هکر تقریباً موفق شد اتری که در آن زمان حدود 50 میلیون دلار ارزش داشت را بدزدد!

بیایید کمی دقیق تر ببینیم که چگونه فرد مهاجم توانست از این باگ استفاده کند.

اگر یک دارنده توکن های DAO می خواست قرارداد را فسخ کند، تنها کاری که باید انجام می داد درخواست برداشت آنها بود. این روند سپس دو قسمتی شد. در ابتدا، کاربر ارزهای ETH را که از همان اول در DAO خریده بود را دریافت می کرد. دوم، کیف پول دیجیتال با این معامله به روز می شد و تعداد کل ارز های قرارداد دوباره محاسبه می شد.

به هر حال، هکر توانست کاری کند که روند قبل از به روزرسانی دفتر کل، تکرار شود. این بدان معناست که چندین برابر ارز های ETH که سهام داران در ابتدا سهیم شده بودند، به هکر پرداخت می شد.

این روند تکرار شد تا اینکه در حدود یک سوم کل اتر ذخیره شده در قرارداد، به قرارداد “Child DAO” هکر منتقل شد. این باعث ایجاد هیاهویی در میان کسانی شد که به دنبال توسعه DAO بودند.

در این مرحله، اگر ارز ETH داشته باشید، ممکن است وحشت کنید. ممکن است فکر کنید کل سیستم ورشکست شده است. نگران نباشید. اینطور نیست. همانطور که در آن زمان یکی از توسعه دهندگان و بنیانگذاران اتریوم اظهار داشت: تقصیر حمله به DAO را به گردن شبکه اتریوم انداختن، مانند این است هر بار که یک وب سایت با مشکلاتی که باعث از کار افتادن آن شود روبرو شد، “اینترنت” را سرزنش کنید.

در مورد هک DAO چه کاری می توان انجام داد؟

به طرز قابل فهم اما غیر منطقی، بسیاری از سرمایه گذاران اولیه، که خودشان کدنویس بلاکچین یا سازنده آن نبودند، اما در مورد اتک DAO شنیده بودند، فکر کردند اتریوم ورشکست شده است و به فروش ارز های خود شتافتند. قیمت از حدود 20 دلار به 13 دلار کاهش یافت و بسیاری ادعا کردند این مرگ اتریوم است.

با این حال، از آنجا که ماده 28 روزه در قرارداد هوشمند وجود داشت، هکر با 50 میلیون دلار خود تا زمان انقضا آن ماده هیچ کاری نمی توانست انجام دهد. این به جامعه اتریوم زمان داد تا الف) در مورد یک راه حل بالقوه بحث کنند، و ب) هر راه حل بالقوه را به کار ببرند. سه ایده مطرح شد:

رویکرد “بقای اصلح” –کاری نکردن. کد بد مورد سواستفاده قرار می گیرد. این باید به عنوان یک درس باارزش تلقی شود.

• سافت فورک (اطلاعات بیشتر به زودی).
• هارد فورک (باز هم، اطلاعات بیشتر به زودی!)

در زیر در مورد مزایا و معایب هر یک بحث خواهیم کرد.

رویکرد کاری نکردن

رویکرد کاری نکردن، از این ایدئولوژی استفاده می کند که کد، قانون است. اگر کد بدی درست کردید، باید مجازات شوید. اگر می خواهید صدها میلیون دلار را با کد آزمایش نشده خراب کنید، باید با عواقب آن روبرو شوید. جوامع ارز دیجیتال اولیه دارای گرایش آزادیخواهانه بسیار قوی بود پس جای تعجب نیست که این گزینه تا این اندازه حمایت شد.

سافت فورک: سافت فورک چیست؟

از آنجا که هدف این مقاله این است که مبتدیان ارز اتریوم کلاسیک را درک کنند، بهتر است دقیقاً منظور از سافت فورک را توضیح دهم.

بلاکچین ها را می توان به یکی از دو روش تغییر داد. با هارد فورک، یا سافت فورک. سافت فورک تغییری در قوانین شبکه است که سازگار عقبرو است. نگران نباشید اگر این موضوع فوق العاده پیچیده به نظر می رسد، واقعاً اینگونه نیست!

مانند Microsoft Word به آن فکر کنید. اگر جدیدترین نسخه MS word را داشته باشید و یک سند متنی را در درایو USB ذخیره کنید، وقتی آن را در خانه دوستتان که ممکن است نسخه MS Word 2007 را داشته باشد کنترل کنید، همچنان درست است. منظور ما از سازگار عقبرو همین است.

درست مانند مثال MS Word، تغییر در قوانین بلاکچین که از ویژگی های زنجیره جدید است در نسخه قدیمی زنجیره کار نخواهد کرد. به عنوان مثال، کلماتی که به غلط گیر املای MS Word اضافه می شوند در نسخه قدیمی نرم افزار به صورت خطا ظاهر می شوند، اما در نسخه جدید اینگونه نیست.

ایده سافت فورک، هنگامی که بر روی آشفتگی ای که DAO، توسعه دهندگان اتریوم را در آن رها کرد، اعمال می شد، به این معنی بود که آیا کاربر می خواهد کد جدید را اجرا کند یا نه، انتخاب کاربر است. با این حال، چه این کار را بکنند یا نکنند، بازهم قادر خواهند بود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

از نظر تئوری، این پیشنهاد، اتری را که هکر به سرقت برده بود، به طور کامل قفل می کند. سافت فورک به این معنی است که هر بلوکی که شامل معامله ای باشد که منجر به انتقال ارزهای مسروقه شود، نادیده گرفته می شود.

این ایده روی کاغذ مثل افسانه به نظر می رسید و از پشتیبانی زیادی برخوردار بود. با این حال، طولی نکشید که یکی از اعضای جامعه مشکل بالقوه دیگری را شناسایی کرد. سافت فورک شبکه را در معرض خطر بالقوه دیگری قرار داد – حمله “عدم پذیرش سرویس”.

حمله عدم پذیرش سرویس چه خطراتی ایجاد می کرد؟

استخراج کنندگان معاملات معتبر در شبکه اتریوم با “gas” پاداش می گیرند. این پاداش همچنین از آنها در برابر حملات DoS محافظت می کند. برای اسپم کردن شبکه با تراکنش ها، یک مهاجم باید مقدار “gas” زیادی را برای هر معامله “جعلی” ایجاد کند.

این امر باعث می شود حمله به چنین روشی بسیار گران تمام شود. مشکل ایده سافت فورک این است که مهاجمان می توانند قرارداد DAO را با معاملات خود اسپم کنند. این کار استخراج کنندگان را مجبور به حل بسیاری از الگوریتم های بی هدف می کند و آنها عملاً هیچ پاداش مالی برای انجام آنها دریافت نمی کنند.

این بدان معنی بود که ایده سافت فورک کنار گذاشته شد. همچنین تعداد راه حل های احتمالی حمله DAO را فقط به دو مورد محدود کرد: کاری نکردن و هارد فورک.

هارد فورک: هارد فورک چیست؟

سافت فورک سازگار عقبرو است و هارد فورک نیست. این تفاوت اصلی بین دو روش به روزرسانی بلاکچین اتریوم (یا هر نوع دیگر) است.

پس از تکمیل هارد فورک راهی برای تغییر آن وجود ندارد. اگر شما به عنوان یک استخراج کننده، کد (قوانین) جدید را خودتان اجرا نکنید، نه تنها نمی توانید از نسخه به روز شده نرم افزار استفاده کنید، بلکه دیگر نمی توانید به هیچ وجه با زنجیره بلوک یا شبکه جدید تعامل داشته باشید.

هارد فورک پیشنهادی، در شبکه اتریوم زنجیره بلوک را در یک نقطه خاص تقسیم می کند. نکته پیشنهادی درست قبل از حمله DAO بود. ایده این است که تا زمان انتخاب نقطه، زنجیره قدیمی و زنجیره جدید (ایجاد شده توسط هاردفورک) یکسان خواهند بود. به دنبال فورک، زنجیره شکافته شد و زنجیره های جدید از یکدیگر مستقل شدند.

ایده هاردفورک این است که با این کار تمام بودجه از دست رفته را به کسانی که آن را به لطف حمله DAO از دست داده اند بازپرداخت می کند. قرار بود یک قرارداد هوشمند برای بازپرداخت رمزگذاری شود که به کاربران امکان می داد پول خود را پس بگیرند.

تقسیم اتریوم و جتجال آن

این ایده در میان اعضای جامعه اتریوم بسیار بحث برانگیز بود. کسانی بودند که موضع “کد، قانون است” را اتخاذ کردند و گفتند که تمام هدف یک بلاکچین این است که به هیچکس اجازه کنترل آن را ندهید. در همین حال، افراد زیادی بودند که فقط می خواستند پول خود را پس بگیرند.

کسانی که احساس کردند “کد یک قانون است” تصمیم گرفتند نسخه قدیمی نرم افزاری را که قبل از فورک اتریوم کلاسیک وجود داشت ادامه دهند و به طور موثر زنجیره قدیمی (با حمله DAO) را دست نخورده نگه داشتند. در همین حال، کسانی که از بازپرداخت پشتیبانی می کردند، شروع به جستجوی زنجیره جدید کردند و دو ارز در جایی که قبلا فقط یک ارز وجود داشت ایجاد شد.

نسخه بدون تغییر این زنجیره به اتریوم کلاسیک (ETC) معروف شده است، و نسخه جدید، همراه با بازپرداخت حمله DAO، اکنون به عنوان ETH یا فقط اتریوم شناخته می شود. این زنجیره دوم بیشترین پشتیبانی جامعه و همچنین بیشترین توسعه دهندگان اصلی پروژه را دارد. این امر با تفاوت فعلی در ارزش بازاری بین اتریوم و اتریوم کلاسیک پس از تقسیم اتریوم منعکس می شود.

مزایا و معایب اتریوم و اتریوم کلاسیک

حال، بیایید سریعا برخی از مزایا و معایب اصلی اتریوم و اتریوم کلاسیک را به صورت موردی بیان کنیم.

جنبه های مثبت اتریوم

• بیشترین توسعه دهندگان اصلی را پشت سر خود دارد. اینها همچنان به نقشه راه اصلی متعهد هستند.
• میزان هش بالاتر از ETC دارد. این بدان معناست که تعداد استخراج کنندگانی که تراکنش ها را در شبکه تأیید می کنند بیشتر است و این به معنای امنیت بیشتر آن است.
• Enterprise Ethereum Alliance را در پشتیبانی از خود دارد. این گروهی از بزرگترین شرکتها و بانکهای کره زمین است که در حال آزمایش شبکه هستند. هنگامی که اعضای EEA اعلام شدند، قیمت اتریوم واقعاً بالا رفت.
• قابل خرید در بیشتر صرافی های ارزهای دیجیتال پیشرفته (به عنوان مثال Coinbase و Binance) است و می توان آنها را در امن ترین کیف پول های دیجیتال موجود (Ledger Nano S، Trezor و غیره) ذخیره کرد. البته توجه داشته باشید که همه این موارد در مورد ETC نیز صدق می کند.

جنبه های منفی اتریوم

تقسیم اتریوم که باعث شد ETH و ETC یکی از قوانین اصلی بلاکچین را نقض کنند. بلاکچین باید کاملاً ثابت باشد (نتوانند تغیرش دهند). اگر یک بار برای صرفه جویی در هزینه مردم تغییر کرده باشد، تقسیم اتریوم از لحاظ تئوری می تواند دوباره تکرار شود. هرچند دفعه بعدی ممکن است این تغییر جامعه محور نباشد.

جنبه های مثبت اتریوم کلاسیک

• به چشم انداز اصلی بلاکچین پایبند ماند. فایده یک دفتر کل که به دلخواه جامعه تغییر کند، چیست؟
• مستعد ترقی بالقوه بیشتر برای سرمایه گذاران است. طبیعتا این ارز، یک سرمایه گذاری با ریسک بالا است اما برخی از طرفداران تأثیرگذار این پروژه افرادی مثل باری سیلبرت از Grayscale Investment Trust هستند.

جنبه های منفی اتریوم کلاسیک

• اتحادیه EEA را برای کار روی برنامه های غیرمتمرکز ایجاد شده برای بلاکچین ندارد.
• دیگر مثل گذشته پشتیبانی توسعه دهندگان سرآمد اتریوم که در وهله اول ایده اتریوم را ارائه دادند را ندارد.
• برخی عقیده دارند که از طرف کسانی که مخالف کل پروژه اتریوم هستند، پشتیبانی می شود.

نتیجه

بنابراین، این راهنمای ما برای اتریوم کلاسیک است. امیدواریم، شما در حال حاضر اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی ایجاد دو ارز رمزپایه به اسم اتریوم که در عنوان آمده اند داشته باشید.

لطفاً به یاد داشته باشید – اگر قصد خرید چند ETC برای خود دارید، همیشه مطمئن شوید که روند کار ایمن است و این کار را از طریق یک صرافی قابل اعتماد ارز دیجیتال انجام می دهید. برنامه عملی ایده آل به شرح زیر است:

• ثبت نام در Coinbase (یا هر صرافی رمزنگاری دارای بالاترین امتیاز که گزینه ETC را ارائه می دهد)؛
• خرید مقدار دلخواه ارز ETC؛
• ذخیره آن ارز ها در یکی از کیف پول های دیجیتال قابل اعتماد (به عنوان مثال Ledger Nano S یا Trezor).

با توجه به دانش جدیدتان، به نظر شما کدام یک از این موارد مهمتر است – بازپرداخت سرمایه گذاران یا حفظ ثبات یک بلاکچین؟ ما خیلی دوست داریم نظرات شما را در این مورد بشنویم!